Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

II Ca 855/12 - postanowienie z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Szczecinie z 2013-05-10

Sygn. akt II Ca 855/12

POSTANOWIENIE

Dnia 10 maja 2013 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący:

SSO Agnieszka Bednarek – Moraś (spr.)

Sędziowie:

SO Wiesława Buczek - Markowska

SO Zbigniew Ciechanowicz

Protokolant:

sekr. sąd. Małgorzata Idzikowska-Chrząszczewska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 kwietnia 2013 roku w S.

sprawy z wniosku J. S.

przy udziale K. S. (1)

o zezwolenie na dokonanie czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu nieruchomością wspólną

na skutek apelacji wniesionej przez uczestnika

od postanowienia Sądu Rejonowego Szczecin - Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie z dnia 30 maja 2012 r., sygn. akt II NS 2153/10

uchyla zaskarżone postanowienie w punkcie 1. i przekazuje sprawę w tym zakresie do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu Szczecin - Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie, pozostawiając temu Sadowi rozstrzygnięcie o kosztach instancji odwoławczej.

Sygn. akt II Ca 855/12

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 30 maja 2012 r., sprostowanym postanowieniem z dnia 11 czerwca 2012 r., sygn. akt II Ns 2153/10, Sąd Rejonowy Szczecin - Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie:

w punkcie 1. zezwolił wnioskodawcy J. S. na dokonanie następujących prac na nieruchomości położonej w S. przy ul. (...) :

- na naprawę obróbek blacharskich murów, naprawę kominów, wykonanie kominków wentylacyjnych, naprawę dachu, elewacji na ścianie frontowej budynku, tarasu na holem wejściowym w sposób wskazany w punkcie 3.1 opinii biegłego A. M. z marca 2012 r.,

- na naprawę balkonu na ścianie frontowej i balkonu na tyłach budynku na poziomie piętra, poprzez usunięcie wszystkich warstw balkonów wykonanych nad płytą konstrukcyjną żelbetonową balkonów i wykonanie prac wskazanych przez biegłego A. M. w punkcie 3.1 tiret 3 i 5 opinii z marca 2012 r. w przypadku stwierdzenia stanu zadowalającego konstrukcji,

- wymianę okien drewnianych na piętrze budynku, wymianę rury spustowej na tyłach budynku rynny od strony ogrodu, podłączenie instalacji wody opadowej z dachu i terenu do instalacji deszczowej kanalizacyjnej, wykonanie drabinki włazowej na dach, rozebranie ściany oddzielającej korytarz i taras na I piętrze, wymianę drzwi wejściowych do pomieszczeń na I piętrze, usuniecie zagrzybienia w budynku, oczyszczenie kanałów spalinowych pieca c.o.,

w sposób wskazany w opinii biegłego A. M. z marca 2012 r.

oraz zezwolił na zawarcie nowych umów z E., w tym umowy mającej na celu przejście z prądu budowlanego na docelowe zasilanie, ze (...), z Zakładem (...), z (...) S. A., zawarcia umowy o wywóz śmieci oraz umowy ubezpieczenia, przystosowanie urządzeń pomiaru poboru gazu i wody do wymogów dostawcy tych mediów, wykonanie badania przewodów kominowych, szczelności instalacji gazowej w tym przeglądu serwisowego pieca na gaz, wykonania badania instalacji elektrycznej, wykonania okresowej konserwacji instalacji wodnej

w punkcie 2. w pozostałym zakresie wniosek oddalił;

w punkcie 3. przyznał biegłemu A. M. wynagrodzenie w kwocie 1.076,32 zł;

w punkcie 4. przyznał biegłemu Z. R. wynagrodzenie w kwocie 414,12 zł;

w punkcie 5. Sąd nakazał też pobrać od wnioskodawcy i uczestnika na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin- Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie kwoty po 752,53 zł tytułem kosztów sądowych, nadto

w punkcie 6. ustalił, że koszty postępowania każda ze stron ponosi we własnym zakresie.

Sąd Rejonowy oparł swoje rozstrzygnięcie na następujących ustaleniach faktycznych i rozważaniach prawnych:

Nieruchomość przy ul. (...) w S. stanowi działkę nr (...) zabudowaną budynkiem mieszkalnym. Dla nieruchomości tej Sąd Rejonowy Szczecin - Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie prowadzi księgę wieczystą Kw (...). Nieruchomość ta należała do K. S. (2), która zmarła w dniu 17 sierpnia 2006 r., zaś spadek po niej nabyli synowie J. S. i K. S. (1) każdy w 1/2 części.

Sąd ustalił, że na nieruchomości przy ul. (...) w S. zamieszkuje wnioskodawca J. S.. Umowy o dostawę mediów do nieruchomości tj. wody, energii elektrycznej, gazu, jak też umowa z (...) nie były odnawiane przez aktualnych współwłaścicieli po śmierci spadkodawczyni. Po zakończeniu budowy budynku mieszkalnego nie doszło do przejścia z prądu budowlanego na zasilanie docelowe.

Z ustaleń poczynionych przez Sąd Rejonowy wynika, że w budynku mieszkalnym przy ul. (...) w S. konieczne jest: wykonanie naprawy obróbek blacharskich murów poprzez poprawę ich mocowania do podłoża, połączenie połaci dachowych oraz uzupełnienie brakujących obróbek pod papą, podmurowanie komina do wysokości zgodnej z przepisami, wykonanie czap kominowych, wymagana jest naprawa dachu w miejscach pęknięć, jak też wykonanie kominków wentylacyjnych. Wymiany wymaga rynna od strony ogrodu. Konieczna jest naprawa elewacji poprzez zdrapanie warstwy malarskiej, uzupełnienie tynku, zagruntowanie i pomalowanie.

Sąd ustalił też, że balkon na ścianie frontowej oraz balkon na tyłach budynku na poziomie piętra wymaga usunięcia wszystkich warstw balkonu wykonanych nad płytą konstrukcyjną żelbetonową, z uwagi na pęknięcia należy ocenić stan konstrukcji płyty żelbetonowej i w przypadku stanu zadowalającego należy wykonać obróbkę blacharską krawędzi balkonu, warstwę wyrównującą, izolację, podkład pod posadzkę i posadzkę z płytek. W przypadku negatywnej oceny konstrukcji balkonu należy wykonać nową płytę balkonową, bądź wzmocnić istniejącą, co wymaga opracowania projektu budowlanego. Balustrady balkonowe wymagają oczyszczenia z rdzy i zabezpieczenia farbą antykorozyjną.

W przypadku tarasu nad holem wejściowym należy oczyścić rynny i wyregulować spadki rynien, zerwać płytki posadzki, usunąć warstwę izolacji i po przygotowaniu podłoża wykonać pracę jak na balkonie na ścianie frontowej.

Z ustaleń dokonanych przez Sąd I instancji wynika, że wszystkie okna drewniane wymagają wymiany na nowe, gdyż nie stanowią skutecznej ochrony przed przedostawaniem się wody opadowej z zewnątrz. Okna i drzwi balkonowe z PCV wymagają zwykłych zabiegów konserwatorskich i bieżących napraw. Rura spustowa na tyłach budynku wymaga wymiany. Konieczne jest podłączenie instancji wody opadowej z dachu i terenu do instalacji kanalizacji deszczowej. Konieczne jest rozebranie ściany oddzielającej korytarz od tarasu na piętrze, wymiana drzwi wejściowych do pomieszczenia na pierwszym piętrze, naprawa sufitu podwieszanego w holu wejściowym, konieczne jest odgrzybienie budynku oraz odnowienie wszystkich pomieszczeń na parterze i piętrze budynku poprzez odmalowanie i położenie nowych tapet. Konieczne jest oczyszczenie kanałów spalinowych pieca c.o.

Z „Powykonawczego opisu technicznego” z dnia 30 listopada 1990 r. dotyczącego budynku przy ul. (...) nie wynikają błędy wykonania instalacji elektrycznej, zaś aktualne normy unijne nie mają zastosowania do instalacji wykonanych przed 1994 r.

Dla oceny uszkodzenia instalacji elektrycznej konieczne jest wykonanie rezystancji instalacji, która winna być poddana kontroli okresowej. Wymagana jest wymiana wtyczki w łazience na wtyczkę z bolcem.

W ocenie Sądu Rejonowego, wniosek, którego podstawę prawną stanowiły przepisy art. 199 k.c., art. 201 k.c. i art. 204 k.c., zasługiwał w części na uwzględnienie.

Na wstępie, Sąd zaznaczył, że Kodeks cywilny nie definiuje czynności zwykłego zarządu oraz przekraczającego ten zarząd, jednakże przyjmuje się, iż czynnościami zwykłego zarządu jest załatwianie bieżących spraw związanych ze zwykłym korzystaniem z rzeczy wspólnej, natomiast czynności, które mają na celu rozporządzenie rzeczą wspólną, ingerencję w strukturę i przeznaczenie rzeczy wspólnej są czynnościami przekraczającymi zwykły zarząd.

Kolejno wskazał, że w niniejszej sprawie wnioskodawca wniósł o zezwolenie na dokonanie czynności faktycznych tj. napraw nieruchomości wspólnej oraz czynności prawnych czyli wyrażenie zgody na zawarcie umów związanych z mediami dostarczanymi do nieruchomości, wywozem śmieci, umowy ubezpieczenia.

Sąd zważył, że wnioskodawca nie posiada większości udziałów w tej nieruchomości – jego udział wynosi 1/2, zaś pozostała 1/2 przysługuje uczestnikowi. Wobec powyższego, zarówno w przypadku czynności zwykłego zarządu, jak i czynności przekraczających zwykły zarząd, winien on uzyskiwać zgodę drugiego współwłaściciela na ich dokonanie, a w razie braku takiej zgody wystąpić o zezwolenie na dokonanie czynności na drogę sądową.

Dalej, Sąd zaznaczył, że jego zdaniem, w ramach powyższych czynności nie należy ujmować drobnych bieżących napraw, jak też czynności mających na celu utrzymanie porządku na nieruchomości wspólnej, albowiem w przeciwnym wypadku nie byłoby możliwe codzienne funkcjonowanie na nieruchomości przez współwłaściciela nie mającego większości udziałów, który musiałby każdą drobną naprawę, czy czynności porządkowe poprzedzać wszczęciem postępowania sądowego.

Zauważył też, że w sprawach dotyczących czynności z zakresu zarządu rzeczą wspólną nie jest przedmiotem ustalenia sądu, jakie były przyczyny konieczności przeprowadzenia remontu, jak również w postępowaniu tym sąd nie jest władny orzec, czy i w jaki sposób zostaną rozliczone koszty wynikające z dokonania czynności związanych z zarządem rzeczą wspólną. Z tych też względów, jak wskazał Sąd I instancji, zlecenie wykonania opinii przez biegłego z zakresu budownictwa nie obejmowało ustalenia, czy konieczność napraw jest wynikiem wad budynku, czy jego niewłaściwej eksploatacji.

Następnie Sąd podniósł, że żądania wnioskodawcy w zakresie zezwolenia na dokonanie czynności zarządu nieruchomością przy ul. (...) w S. dzielą się na dwie grupy tj.: czynności remontowe oraz czynności związane z zawieraniem umów dotyczących nieruchomości i przeglądów instalacji.

W zakresie konieczności wykonania remontów na wspólnej nieruchomości, Sąd wskazał, że dopuszczony został dowód z opinii biegłego z zakresu budownictwa celem ustalenia jaki zakres prac jest wymagany na nieruchomości z uwagi na jej zły stan, o czym Sąd mógł przekonać się podczas oględzin. Dodał, że biegły A. M. był obecny podczas oględzin z udziałem Sądu, jak również dodatkowo samodzielnie oglądał dach nieruchomości, z czego sporządził dokumentację fotograficzną złożoną do akt sprawy. W oparciu o opinię biegłego, którą Sąd uznał za logiczną, popartą przepisami prawa budowlanego i nie budzącą zastrzeżeń co do swojej prawidłowości, ustalił, że konieczne było wykonanie prac polegających na naprawie obróbek blacharskich murów, naprawie kominów, wykonaniu kominków wentylacyjnych, naprawie dachu, elewacji na ścianie frontowej budynku, tarasu na holem wejściowym w sposób wskazany w punkcie 3.1 opinii biegłego A. M. z marca 2012 r., na naprawie balkonu na ścianie frontowej i balkonu na tyłach budynku na poziomie piętra, poprzez usunięcie wszystkich warstw balkonów wykonanych nad płytą konstrukcyjną żelbetonową balkonów i wykonaniu prac wskazanych przez biegłego A. M. w punkcie 3.1 tiret 3 i 5 opinii z marca 2012 r. w przypadku stwierdzenia stanu zadowalającego konstrukcji, wymianie okien drewnianych na piętrze budynku, wymianie rury spustowej na tyłach budynku, podłączenie instalacji wody opadowej z dachu i terenu do instalacji deszczowej kanalizacyjnej, wykonanie drabinki włazowej na dach, rozebranie ściany oddzielającej korytarz i taras na I piętrze, wymianie drzwi wejściowych do pomieszczeń na I piętrze, usuniecie zagrzybienia w budynku, oczyszczenie kanałów spalinowych pieca c.o., jak również wymianie rynny od strony ogrodu, przy czym, jak zaznaczył Sąd, wskutek przeoczenia nie zostało to wymienione w postanowieniu, jednakże tę omyłkę sprostowano postanowieniem z dnia 11 czerwca 2012 r., albowiem taki zakres prac wynikał z opinii biegłego. Sąd podniósł, że prace te z uwagi na ich szeroki zakres ingerujący w elementy konstrukcyjne budynku uznał za prace przekraczające zakres zwykłego zarządu rzeczą wspólną. Z kolei za prace polegające na bieżących drobnych naprawach i mające na celu utrzymanie czystości budynku, a zatem niewymagające odrębnej zgody sądu w związku z wcześniej przedstawioną wykładnią przepisów o zarządzie rzeczą wspólna uznał: oczyszczenie rynny z osadów i wyregulowanie jej spadku, naprawę sufitu podwieszanego w holu, zabiegi konserwatorskie okiem i drzwi balkonowych PCV, malowanie i tapetowanie pomieszczeń, wymiana w łazience dotychczasowej wtyczki na wtyczkę z bolcem.

Sąd zauważył, że w zakresie wykonania drabinki włazowej na dach biegły co prawda wskazał, iż przepisy budowlane nie przewidują takiej konieczności, jednakże w jego ocenie, ze względów praktycznych pożądanym jest wykonanie takiej drabinki. Aktualnie bowiem na nieruchomości nie ma dostępu do dachu. W tej sytuacji zezwolono wnioskodawcy na wykonanie drabinki umożliwiającej dojście na dach.

Odnośnie naprawy balkonu na froncie i tyłach budynku Sąd zezwolił na wykonanie prac mających na celu ustalenie stanu tych części konstrukcyjnych i dalszych napraw przy założeniu stanu zadowalającego, z kolei przy stwierdzeniu stanu niezadowalającego i konieczności wykonania projektów budowlanych dotyczących wzmocnienia balkonów, bądź ich wymiany, jak zaznaczył, konieczne będzie wystąpienie z wnioskiem o zezwolenie na dokonanie tych czynności zgodnie z konkretnym już projektem, stąd też wniosek w tym zakresie oddalił jako przedwczesny, albowiem na ówczesnym etapie postępowania nie można było przewidzieć, czy takie czynności będą w ogóle dokonywane, a jeżeli tak, to jaki zakres tych czynności będzie konieczny.

Kolejno Sąd podniósł, że z uwagi na to, iż złożone przez biegłego A. M. zdjęcia dachu dobrze obrazowały jego stan, zaś uczestnik był obecny przy oględzinach nieruchomości przeprowadzonych z udziałem Sądu i biegłego, odstąpił od uzupełniającego przesłuchania tego biegłego. Nadto odnosząc się do zarzutu, iż biegły nie wykazał, iż brak jest instalacji deszczowej, zauważył, że opinia biegłego wskazywała na konieczność podłączenia instalacji wody opadowej z dachu i terenu do instalacji deszczowej, a nie brak takiej instalacji. Sąd dodał, że uczestnik wskazywał, iż wykonywał instalację deszczową na nieruchomości, jednakże w jego ocenie, okoliczność ta nie świadczyła o tym, iż woda opadowa jest prawidłowo odprowadzana, albowiem gdyby instalacja taka działała, nie byłoby konieczności występowania z wnioskiem w tym zakresie przez J. S., który zamieszkuje w spornej nieruchomości.

Sąd wskazał, że oddalił wniosek w zakresie zezwolenia na demontaż rury kanalizacji sanitarnej na sąsiedniej nieruchomości, albowiem nie był władny w tym postępowaniu regulować spraw sąsiedzkich. Nadto oddalił wniosek o zezwolenie na naprawę podbitki okapu, gdyż biegły wskazał, iż nie ma to waloru użytkowego, lecz jedynie estetyczny.

Następnie Sąd I instancji zaznaczył, że do czynności zwykłego zarządu zaliczył czynności polegające na zawarciu nowych umów z dostawcami mediów, jak również umowy z (...) S. A. i ubezpieczenia oraz o wywóz śmieci. W tym zakresie podkreślił, że stronami umów funkcjonujących w obrocie cywilnoprawnym winny być osoby żyjące, albowiem z chwilą śmierci osoba fizyczna traci zdolność do czynności prawnych, wobec czego za prawidłowe uznać dążenie wnioskodawcy do aktualizacji umów dotyczących nieruchomości. Nadto zasady racjonalnej gospodarki nieruchomością, zdaniem Sądu, przemawiały za koniecznością jej ubezpieczenia na okoliczność zdarzeń rodzących odpowiedzialność odszkodowawczą. Stąd wniosek w tym zakresie również został uwzględniony. Z uwagi na to, iż zawarcie powyższych umów następuje z osobami trzecimi, które winny mieć pewność co do możliwości zawarcia takiej umowy przez jednego współwłaściciela, zwłaszcza w sytuacji, gdy występuje konflikt pomiędzy współwłaścicielami, za zasadne uznał zezwolenie wnioskodawcy na zawarcie tych umów i dostosowanie urządzeń pomiarowych do wymagań dostawców mediów. Wnioskodawca został również upoważniony do dokonania czynności mających na celu przejście z prądu budowlanego na zasilanie docelowe, albowiem bezsporne było, iż budowa budynku mieszkalnego została zakończona, zaś nie dopełniono formalności związanych ze zmianami dotyczącymi umowy o dostarczenie energii elektrycznej, które w takim wypadku są konieczne.

Jeżeli chodzi o przeglądy instalacji to niezależnie od obowiązujących w tym zakresie przepisów administracyjnych wykonywanie takich przeglądów, Sąd uznał za właściwe zarządzanie nieruchomością wspólną, albowiem regularna kontrola instalacji ma znaczenie dla bezpiecznego użytkowania budynku, gdyż pozwala na wykrycie ewentualnych nieprawidłowości i ich naprawę, co ma znaczenie szczególne dla bezpieczeństwa osób przebywających na nieruchomości, wobec czego wniosek w tym zakresie został uwzględniony.

Rozstrzygnięcia zawarte w punktach 3. i 4. sentencji postanowienia Sąd wydał w oparciu o przepis art. 288 k.p.c.

Sąd wskazał też, że powstałe w toku postępowania koszty sądowe związane z wynagrodzeniami przyznanymi biegłym oraz przejazdem Sądu na miejsce oględzin rozdzielił na wnioskodawcę i uczestnika zgodnie z ich udziałami tj. po 1/2.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 520 § 1 k.p.c.

Apelację od powyższego orzeczenia wywiódł uczestnik, zaskarżając je w części, tj. w zakresie, w jakim Sąd nie oddalił wniosku. Apelujący wniósł o: 1. zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez: a. w punkcie I. poprzez oddalenie wniosku w całości; b. w punkcie II obciążenie wnioskodawcy kosztami postępowania pierwszoinstancyjnego według norm przepisanych. Jako wniosek ewentualny, zgłosił uchylenie postanowienia do ponownego rozpoznania. Nadto wniósł o zasądzenie od wnioskodawcy na rzecz uczestnika kosztów postępowania odwoławczego według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Uczestnik wniósł także o zawieszenie postępowania. Zarzucił on postanowieniu:

1) naruszenie art. 199 k.c. poprzez jego wadliwą wykładnię, a w konsekwencji przyjęcie, że przepis ten jest podstawą do upoważnienia jednego współwłaściciela do dokonania określonych w postanowieniu czynności i prac;

2) naruszenie art. 199 k.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, a w konsekwencji uznanie za celowe i uzasadnione interesem współwłaścicieli wykonanie objętych zgodą Sądu prac, a w tym: montażu drabinki wyłazowej na dach, wymiany stolarki okiennej i drzwiowej, podłączenia instalacji opadowej do kanalizacji deszczowej, naprawy elewacji frontowej oraz czynności prawnych, w tym zawarcia umowy ubezpieczenia nieruchomości;

3) naruszenie art. 5 k.c. poprzez jego niezastosowanie, a w konsekwencji nie nieuwzględnienie, że wniosek wnioskodawcy stanowi próbę wykonanie uprawnienia do poddania sporu o rzecz wspólną pod rozstrzygnięcie sądu w sposób sprzeczny ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem prawa oraz że postępowanie wnioskodawcy narusza zasady współżycia społecznego;

4) naruszenie art. 177 § 1 pkt 1 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. poprzez niezawieszenie postępowania do czasu zakończenia postępowania w przedmiocie działu spadku, w skład którego to spadku wchodzi sporna nieruchomość;

5) naruszenie art. 327 § 1 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. poprzez orzeczenie ponad żądanie;

6) naruszenie art. 233 § 1 w zw. z art. 278 § 1 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. przez uznanie za prawidłowe wniosków i rekomendacji wskazanych w opinii biegłego A. M. pomimo braku ich uzasadnienia;

7) naruszenie art. 286 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. poprzez nie zażądanie od biegłego A. M. opinii uzupełniającej;

W uzasadnieniu apelacji podniósł, że od 2009 r. toczy się z udziałem stron postępowanie w sprawie o dział spadku, zarejestrowane w Sądzie Rejonowym Szczecin - Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie, sygn. akt II Ns 31/09, wobec czego, w jego ocenie, niniejszej postępowanie winno zostać zawieszone do czasu prawomocnego zakończenia postępowania II Ns 31/09. W tym też zakresie pełnomocnik apelującego odwołał się do stanowiska Sądu Najwyższego przedstawionego w uchwale z dnia 24 września 1981 r., III CZP 29/81. Dodał przy tym, że przepis art. 686 k.p.c. spełnia analogiczną rolę jak art. 618 § 1 k.p.c., zaś art. 688 k.p.c. wprost odsyła do stosowania art. 618 § 2 i 3 k.p.c. W ocenie uczestnika, powyższe przesądza o konieczności zastosowania zapatrywania wyrażonego w przytoczonej uchwale również w niniejszej sprawie. Kolejno, pełnomocnik uczestnika wskazał, że postanowienie Sądu I instancji zostało wadliwie skonstruowane, gdyż udzielono w nim wnioskodawcy upoważnienia do wykonania określonych prac. Tymczasem zgoda mogła ewentualnie zostać udzielona generalnie, a nie indywidualnie — wnioskodawcy. W tym zakresie uczestnik odwołał się do przepisu art. 199 zdanie drugie k.c., zaznaczając, że jego treść różni się od przepisu art. 201 k.c. Odnośnie czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu, pełnomocnik apelującego podniósł, że Sąd nie powinien był upoważniać wnioskodawcy do dokonania określonych czynności, ale przesądzić o zgodzie na dokonanie czynności, tj. orzeczenie sądu powinno w tym zakresie zastępować zgodę współwłaściciela. Dodał, że o ile sądowe upoważnienie do dokonania czynności może być dopuszczalne przy czynnościach drobniejszych (czynności zwykłego zarządu), to nie jest ono dopuszczalne przy czynnościach przekraczających zakres zwykłego zarządu, ponieważ są to czynności zbyt poważne, by sposobie ich przedsięwzięcia mógł samodzielnie decydować jeden współwłaściciel lub tylko niektórzy spośród współwłaścicieli. Nadto wskazał, że Sąd I instancji upoważniając wnioskodawcę do dokonania czynności i prac, powierzył jemu nie tylko decyzję, czy czynności dokonać, ale również upoważnił go do zdecydowania o sposobie wykonaniu prac, wyborze wykonawców i materiałów. Takiemu zaś rozstrzygnięciu uczestnik się sprzeciwia, jako chce on mieć wpływ na to, kto wykona prace, jakie założenia zostaną przyjęte, jakie materiały zostaną zastosowane, jakie warunki umów zostaną uzgodnione itd. Pełnomocnik uczestnika wymienił przy tym prace, jakie w ocenie apelującego, może on samodzielnie wykonać (uszczelnienie okien drewnianych na I piętrze; naprawa obróbek blacharskich; oczyszczenie rynien i wyregulowanie spadków rynien na tarasie nad holem wejściowym; wymiana rury spustowej na tyłach budynku; rozprowadzenie wody opadowej po ogrodzie; rozebranie ściany oddzielającej korytarz i taras na I piętrze; usunięcie zagrzybienia budynku; naprawa spękanej papy na dachu; przewody wentylacyjne C.O.). Kolejno, pełnomocnik K. S. (1) zauważył, że przy rozstrzyganiu sprawy, Sąd Rejonowy powinien był wziąć pod uwagę cel zamierzonej czynności oraz interesy wszystkich współwłaścicieli, czego jednakże zaniechał. Dodał, że uczestnicy postępowania pozostają w sporze wobec czego, w ocenie uczestnika, do czasu, aż Sąd zadecyduje, komu przypaść powinna sporna nieruchomość, w interesie współwłaścicieli leży dokonanie wyłącznie takich prac i czynności, które są absolutnie niezbędne do zachowania substancji spornej nieruchomości. Zaznaczył też, że Sąd I instancji kosztem interesu uczestnika dał prymat interesowi wnioskodawcy, który zamieszkuje sporną nieruchomość. Sąd nie uwzględnił faktu, że wnioskodawca wyzuł uczestnika z posiadania nieruchomości oraz że do tej pory dokonał na nieruchomości bez zgody uczestnika licznych prac budowlanych, które przekraczały zakres zwykłego zarządu (np. wymiana drzwi wejściowych, postawienia ścianki z płyt G-K oddzielające schody wejściowe na I piętro od parteru, postawienia wiaty garażowej z tyłu budynku). Apelujący podniósł też, że wnioskodawca swym bytowaniem na nieruchomości, spowodował postępującą deteriorację budynku mieszkalnego. Obecnie zaś wnioskodawca zmierza do obciążenia uczestnika połową kosztu prac, jakie zamierza on wykonać w celu poprawy swojego standardu zamieszkania. Uczestnik podkreślił także, że dotychczas budynek na spornej nieruchomości nie jest przedmiotem pozwolenia na użytkowanie, a w konsekwencji zamieszkiwanie w nim jest niedopuszczalne. Mając na uwadze podniesione powody, uczestnik wskazał, że stoi na stanowisku, że zezwolenie Sądu obejmować mogło ewentualnie tylko czynności absolutnie niezbędne. Do czynności takich nie można było zaś zaliczyć prac: 1) wymiany okien i drzwi - wystarczającym jest ich uszczelnienie; z opinii biegłego nie wynika, dlaczego nie miałoby to być możliwe; 2) montażu drabinki wyłazowej na dach - nie jest ona wymagana jakimikolwiek przepisami prawa; 3) oczyszczenia i pomalowanie balustrad - jest to czynność konserwacyjna, która nie wymaga zgody sądu; 4) podłączenia instalacji wody opadowej do kanalizacji - o wiele tańszym i bardziej ekologicznym rozwiązaniem jest zbieranie wody opadowej do zbiorników na wodę, z przeznaczeniem do podlewania ogrodu - biegły nie rozważył natomiast alternatywnych rozwiązań dla podłączenia instalacji opadowej do kanalizacji; 5) naprawy elewacji frontowej budynków - sposób tej naprawy ogranicza się jedynie do poprawy wizualnej spornej nieruchomości, nie ma zaś znaczenia użytkowego; 6) wymiany drzwi wejściowych do pomieszczeń na piętrze - z opinii biegłego A. M., ani uzasadnienia Sądu I instancji nie wynika, dlaczego wymiana jest konieczna. Uczestnik wskazał, że z tych samych względów, również zawarcie umowy ubezpieczenia nieruchomości nie jest konieczne. Dodał też, że wnioskodawca posiada uprawnienia do badania instalacji elektrycznej i może samodzielnie wykonać jej przegląd. Na zakończenie apelujący zauważy, że pomimo, że wnioskodawca nie wnosił o udzielenie zgody na wykonanie: 1) naprawy obróbek blacharskich murów, 2) naprawy kominów, 3) naprawy dachu, 4) oczyszczenia kanałów spalinowych pieca c.o., 5) wykonanie wszystkich prac naprawczych wskazanych w opinii, Sąd I instancji udzielił jemu upoważnienia. Wobec powyższego, należało uznać, że w tym zakresie Sąd I instancji orzekł ponad żądanie, naruszając art. 321 § 1 k.p.c. Apelujący podniósł także, że opinia biegłego A. M. została sporządzona w sposób uniemożliwiający jej weryfikację. Biegły nie wytłumaczył, dlaczego należy wykonać wskazane w opinii prace. Nie rozważył również zastosowania innych, tańszych i mniej inwazyjnych rozwiązań. W ocenie uczestnika, w oparciu o tak sporządzoną opinię biegłego nie można było poczynić miarodajnych ustaleń faktycznych. Dowód z opinii biegłego powinien był podlegać krytycznej analizie Sądu, czemu jednakże Sąd nie sprostał.

W odpowiedzi na apelację uczestnika, wnioskodawca wniósł o jej oddalenie. Nadto wskazał, że nie zgadza się na zasądzanie od niego na rzecz uczestnika kosztów procesowych oraz kosztów zastępstwa w apelacji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Na wstępie wskazać należy, że postępowanie apelacyjne, jakkolwiek jest postępowaniem odwoławczym i kontrolnym, to jednakże zachowuje charakter postępowania rozpoznawczego. Oznacza to, że Sąd Odwoławczy ma pełną swobodę jurysdykcyjną, ograniczoną jedynie granicami zaskarżenia. Podkreślić też należy, że Sąd ten nie może poprzestać jedynie na ustosunkowaniu się do zarzutów apelacyjnych. Merytoryczny bowiem charakter orzekania Sądu II instancji polega na tym, że ma on obowiązek poczynić własne ustalenia i ocenić je samodzielnie z punktu widzenia prawa materialnego, a więc dokonać subsumcji. Z tego też względu Sąd ten może, a jeżeli je dostrzeże – powinien, naprawić wszystkie stwierdzone w postępowaniu apelacyjnym naruszenia prawa materialnego popełnione przez Sad I instancji i to niezależnie od tego, czy zostały one podniesione w apelacji, jeśli tylko mieszczą się w granicach zaskarżenia (vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13.04.2000 r., III CKN 812/98 i in.).

Granice zaskarżenia w przedmiotowej sprawie wyznaczył w apelacji uczestnik zaskarżając orzeczenie jedynie częściowo, a mianowicie w części w jakiej nie oddalono wniosku tj. w punkcie 1. W pozostałym zakresie orzeczenie Sądu Rejonowego jest prawomocne(art. 365§ 1 k.p.c.) i korzysta z powagi rzeczy osądzonej(art. 366 k.p.c.)

Analiza zaskarżonego orzeczenia dokonana na skutek apelacji uczestnika doprowadziła do uchylenia zaskarżonego orzeczenia w punkcie 1. i przekazania sprawy w tym zakresie Sądowi Rejonowemu Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie do ponownego rozpoznania.

Nie przesądzając przyszłego rozstrzygnięcia sprawy, ani też zasadności podniesionych przez uczestnika w apelacji zarzutów, Sąd Okręgowy wskazuje, iż Sąd Rejonowy nie rozpoznał istoty sprawy.

W pierwszym rzędzie odnotować należy, że podstawę prawną żądania wnioskodawcy stanowiły przepisy art. 199 k.c. i art. 201 k.c.

Pierwszy ze wskazanych przepisów stanowi, że do rozporządzenia rzeczą wspólną oraz do innych czynności, które przekraczają zakres zwykłego zarządu, potrzebna jest zgoda wszystkich współwłaścicieli. W braku takiej zgody współwłaściciele, których udziały wynoszą co najmniej połowę, mogą żądać rozstrzygnięcia przez sąd, który orzeknie mając na względzie cel zamierzonej czynności oraz interesy wszystkich współwłaścicieli.

Postępowanie dotyczące czynności przekraczających zwykły zarząd ma zatem na celu wydanie przez sąd zgody za pozostałych współwłaścicieli w trybie zastępczym. Oznacza to, że brakująca zgoda opierających się współwłaścicieli może zostać zastąpiona zapadającym w postępowaniu nieprocesowym postanowieniem sądu „zezwalającym” na dokonanie zamierzonej czynności. Stosowne żądanie mogą zgłosić współwłaściciele, których udziały wynoszą co najmniej połowę. Pozytywne przesłanki orzeczenia zezwalającego stanowią „cel” zamierzonej czynności oraz „interesy” wszystkich współwłaścicieli. Zatem wskazana czynność powinna być gospodarczo użyteczna (celowa) i służyć korzystnie wszystkim współwłaścicielom (por. Gniewek E., Kodeks cywilny. Księga druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz. Zakamycze, 2001). Postanowienie sądu w przedmiocie wyrażenia zgody na dokonanie czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu stanowi zatem podstawę jej dokonania przez każdego ze współwłaścicieli, niezależnie od faktu, który z nich był wnioskodawcą w sprawie. Czynność przekraczająca zwykłego zarządu musi być jednak przez wnioskodawcę określona precyzyjnie, tak, by mogła zostać dokonana bez jakichkolwiek wątpliwości co do jej treści czy zakresu. Stąd też, niezbędne jest określenie przez wnioskodawcę rodzaju tejże czynności, jej treści, ale także ewentualnych warunków (materiałów, wykonawców) oraz maksymalnych kosztów związanych z jej dokonaniem. Celem wydania orzeczenia zastępującego zgodę pozostałych współwłaścicieli jest bowiem takie rozstrzygnięcie sprawy, które ureguluje w sposób kompleksowy sytuację prawną współwłaścicieli w zakresie wnioskowanej czynności, która często poddawana jest rozstrzygnięciu sądu z uwagi na istnienie konfliktu współwłaścicieli. Stąd też - a contrario - wydanie przez sąd zgody na dokonanie czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu jedynie w sposób ogólny, tj. poprzez wyrażenie np. zgody na przeprowadzenie napraw budynku, bez precyzyjnego określenia ich zakresu, miejsca, kosztu oraz warunków, nie wypełnia tego postulatu i nie rozstrzyga sporu współwłaścicieli.

Z kolei zgodnie z art. 201 k.c., do czynności zwykłego zarządu rzeczą wspólną potrzebna jest zgoda większości współwłaścicieli. W braku takiej zgody każdy we współwłaścicieli może żądać upoważnienia sądowego do dokonania czynności.

Dodać przy tym wypada, ze zgodnie z art. 204 k.c., większość współwłaścicieli oblicza się według wielkości udziałów.

Przy czynnościach zwykłego zarządu sąd wydaje zatem postanowienie upoważniające wnioskodawcę do dokonania żądanej czynności. W przeciwieństwie do orzeczenia wydanego w oparciu o art. 199 k.c., czynność zwykłego zarządu na podstawie orzeczenia wydanego w oparciu o art. 204 k.c. może zostać dokonana wyłącznie przez wnioskodawcę, jako podmiot upoważniony przez sąd na mocy takiego postanowienia. Również w tym miejscu należy mieć na uwadze, iż czynność ta musi zostać przez wnioskodawcę określona na tyle precyzyjnie, by móc jej dokonać bez wątpliwości co do jej treści.

Z kolei na sądzie rozpoznającym taki wniosek, spoczywa obowiązek zweryfikowania celu i zasadności zamierzonych przez wnioskodawcę czynności oraz wyważenia interesu wszystkich współwłaścicieli (tj. czy dokonanie określonej czynności nie doprowadzi do pokrzywdzenia któregoś ze współwłaścicieli).

Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy, Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, że tak wnioskodawca, jak i Sąd Rejonowy nie sprostali nałożonym na nim ww. obowiązkom. Analiza bowiem wniosku J. S. prowadzi do konstatacji, że jego żądanie nie zostało właściwie sprecyzowane – jest zbyt ogólne, a przy tym nie zawiera elementów pozwalających ocenić jego cel gospodarczy. Z kolei Sąd, nie dość, że przeoczył wskazane uchybienie, w skutek czego przeprowadził postępowanie, mimo, iż zasadniczo nie wiedział, czego dokładnie domaga się wnioskodawca, to jeszcze, wydając rozstrzygnięcie, jak się wydaje, zupełnie zignorował interes uczestnika. Ponadto, o czym będzie w dalszej części mowa, orzekł ponad żądanie.

Przechodząc w pierwszej kolejności do wniosku J. S., zauważyć należy, że wnioskodawca nie wskazał w nim w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, jakie czynności (prawne lub/i faktyczne, przy czym te pierwsze – na jakich warunkach), w jakim zakresie (co obejmujące), w jakim celu (tzn. jakie jest ich uzasadnienie gospodarcze), przy użyciu jakich materiałów i w jakiej ilości (konkretnie; przy czym dotyczy do czynności faktycznych) i za jaką cenę winny być wykonane. Co prawda, określił on, jakie czynności faktyczne i prawne chciałby wykonać (pozycje wymienione w tabelach – pismo z dnia 01.03.2010 r., pismo z dnia 21.01.2011 r. i in.), jednakże wskazania te były mało konkretne. I tak na przykład, w punkcie 1. zaznaczył, że wnosi o naprawienie uszkodzonych w trakcie zimy 2009/2010 rur i rynien wody deszczowej z budynku oraz, że dotyczy to rynien określonych na zdjęciach 1 – 4 i 11, jak również wskazał na koszt tej czynności (2.500 zł), jednakże jednocześnie nie określił na czym ta naprawa ma polegać (tj. na wymianie – całkowitej czy częściowej i ewentualnie w jakim zakresie; na udrożnieniu; na uszczelnieniu; na właściwym osadzeniu itp.), czy obejmuje ona cały zespół rur i rynien widniejących na zdjęciach, czy tylko ich poszczególne elementy (które?), jeżeli czynność ta ma polegać na wymianie – to jakich materiałów i w jakiej ilości chce użyć (konkretnie) oraz jaka jest ich wartość, na jakim poziomie będą kształtowały koszty wykonania tej czynności (tzw. robocizny). Podobne uwagi należy odnieść do pozostałych pozycji; przy czym przy niektórych pozycjach nie określił żadnych bliższych danych (np. w pozycji „wymiana stolarki okiennej i drzwiowej” wnioskodawca nie określił nawet ilości okien i drzwi, materiałów z których mają być wykonane nowe okna i drzwi oraz przybliżonych kosztów). Wniosek J. S. wolny jest także od wskazania jakości, rodzaju i cech materiałów, których chce użyć przy poszczególnych czynnościach faktycznych. Sąd Okręgowy zauważa też, że przy wymienionych przez J. S. we wniosku czynnościach prawnych, brak jest wskazania warunków tychże umów oraz jakie względy przemawiały za wyborem np. wymienionego ubezpieczyciela. Dalej, wskazać należy, że poza ogólnym celem (przywrócenia funkcjonalności nieruchomości, zaprzestania dalszego jej niszczenia), wnioskodawca nie wskazał czemu dokładnie służyć ma każda ze wskazanych przez niego czynności, jak również nie wykazał jej niezbędności (tj. na czym ona polega, czemu ma służyć). W tym miejscu podkreślenia wymaga, że w chwili obecnej, z uwagi na toczące się postępowanie sądowe o dział spadku, na spornej nieruchomości, winny być dokonywane jedynie czynności konieczne (co z kolei winno mieć wpływ na jakość użytych materiałów). Tymczasem wnioskodawca nie naprowadził żadnych dowodów na to, że te czynności, które chce on wykonać w oparciu o orzeczenie sądu, są niezbędne i konieczne.

Dodać przy tym należy, że opinia prywatna, na którą powoływał się wnioskodawca, również nie zawiera wszystkich ww. informacji. Co więcej, była ona bardzo ogólna.

Pomimo istnienia powyższych uchybień wniosku, Sąd nie wyegzekwował od wnioskodawcy do jego uzupełnienia i doprecyzowania (zobowiązanie z 15 listopada 2010 r. k. 9 ) i w takim stanie sprawy dopuścił dowód z opinii biegłego.

W tym miejscu koniecznym jest wskazanie, że zdaniem Sądu Odwoławczego, opinia biegłego sądowego A. M. nie mogła stanowić podstawy orzeczenia Sądu. Jest ona bowiem bardzo ogólnikowa – nie wynikają z niej żadne istotne dla sprawy okoliczności. Biegły, podobnie, jak i wnioskodawca, nie wskazał na konkretne, zindywidualizowane czynności, jakie winny być wykonane a jedynie podał ich ogólny zarys. Dalej, biegły nie określił sposobów wykonania czynności oraz nie podał ich zakresu. Nie oznaczył także jakości i rodzaju materiałów, które winny być użyte, jak również nie wskazał oraz nie wyjaśnił, dlaczego właśnie te, a nie inne materiały, powinny być zastosowane. Nadto, nie podał przyczyn przemawiających za koniecznością dokonania poszczególnych czynności oraz nie określił kosztów poszczególnych czynności oraz łącznej kwoty ogółu czynności. Innymi słowy, zdaniem Sądu Okręgowego, opinia ta jest blankietowa – nic z niej de facto nie wynika.

Pomimo istnienia ww. braków i uchybień – tak we wniosku, jak i w opinii biegłego – Sąd Rejonowy wydał postanowienie w sprawie, które z oczywistych względów, jest wadliwe. Przy tym, co istotne, powiela ono ogólnikowość wniosku J. S. i opinii biegłego A. M..

Sąd Odwoławczy zauważa też, że w sprawach o zezwolenie na dokonanie czynności przekraczających zwykły zarząd (tudzież o upoważnienie na dokonanie czynności zwykłego zarządu), sąd określając zakres, rodzaj, jakość i koszt tychże czynności, które jak już uprzednio zaznaczono winny stanowić jedynie czynności konieczne, powinien kierować się możliwościami finansowymi wszystkich współwłaścicieli. Tymczasem, analiza akt niniejszej sprawy prowadzi do wniosku, że również w tym zakresie Sąd Rejonowy nie poczynił żadnych ustaleń.

Jak już wielokrotnie podnoszono, czynności, co do których sąd w tym postępowaniu może wydać zgodę, winny mieścić się w kategorii czynności koniecznych. Tym samym oznacza to, że orzeczenie sądu nie powinno obejmować czynności użytecznych, a tym bardziej zbytecznych. Tymczasem, analiza orzeczenia Sądu I instancji prowadzi do wniosku, że zasada ta została pominięta. Uwadze Sądu Rejonowego umknęło bowiem, że w spornej nieruchomości zamieszkuje tylko jeden z braci, i to on jest wnioskodawcą w niniejszej sprawie. Jak już uprzednio podniesiono, złożony przez niego wniosek jest bardzo ogólnikowy; jednakże już tylko w oparciu o pobieżną jego analizę, stwierdzić można, że przynajmniej niektóre z czynności tak faktycznych, jak i prawnych, zamiast zmierzać do niezbędnego zabezpieczenia stanu nieruchomości (jego niepogorszenia w stopniu wyższym), de facto mają na celu poprawienie – i to w istotny sposób - jakości warunków zamieszkania i standardu nieruchomości, kosztem drugiego ze współwłaścicieli. Takie zaś działanie jest niedopuszczalne. Podkreślić bowiem wypada, że orzeczenie w sprawie takiej, jak niniejsza, nie może zmierzać do wyeliminowania zaniedbań i uchybień jednego ze współwłaścicieli kosztem pozostałych; jego jedynym celem jest zezwolenie na dokonanie konkretnych i absolutnie niezbędnych czynności, zmierzających do istnienia bytu współwłasności. To z kolei oznacza, ze wszelkie czynności użyteczne i zbyteczne, mogą być dokonane dopiero po zniesieniu współwłasności przez jej wyłącznego właściciela i na jego koszt.

Za zasadny należało uznać także zarzut naruszenia przepisu art. 327 § 1 k.p.c. Z analizy wszystkich pism procesowych wnioskodawcy wynika, że jego wniosek nie obejmował np. naprawy obróbek blacharskich murów, naprawy dachu czy naprawy komina, a pomimo tego, Sąd Rejonowy zezwolił J. S. dokonanie tychże czynności. Niewątpliwie więc, Sąd niższej instancji orzekł, ponad żądanie.

Na zakończenie koniecznym jest wskazanie, że z uwagi na stwierdzone uchybienia, w tym w szczególności wobec nazbyt ogólnego określenia zakresu czynności w postanowieniu Sądu, orzeczenie to nienadawałoby się do wykonania. Skoro bowiem Sąd nie określił w sposób szczegółowy jakie konkretnie czynności, w jakim zakresie, przy użyciu jakich materiałów itd. mają być wykonane, nie byłoby możliwym wyegzekwowanie tychże czynności, ani zweryfikowanie poprawności ich wykonania.

Uwzględniając wszystkie powyższe rozważania, Sąd Odwoławczy doszedł do przekonania, że zaskarżone orzeczenie nie mogło się ostać. Dlatego też, w oparciu o przepis art. 386 § 4 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. uchylił zaskarżone postanowienie w zaskarżonej części i przekazał sprawę w tym zakresie Sądowi Rejonowemu Szczecin – Prawobrzeże i Zachód do ponownego rozpoznania.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd I instancji winien przede wszystkim ustalić o co dokładnie wnosi wnioskodawca. W tym też celu, winien on wezwać J. S. do sprecyzowania wniosku poprzez wskazanie w sposób jasny, szczegółowy i konkretny zakresu czynności faktycznych i prawnych, co do których domaga się zezwolenia Sądu. Nadto, Sąd winien będzie zobowiązać wnioskodawcę do przedstawienia stosownych kosztorysów (dotyczy to czynności faktycznych), z których będzie wynikało, jakie prace, w jakim zakresie, jakiego rodzaju, przy użyciu jakich materiałów i w jakiej ilości, mają być wykonane. Z kolei w kontekście czynności prawnych, Sąd powinien wezwać wnioskodawcę do przedstawienia warunków poszczególnych umów, ze wskazaniem, jakie względy przemawiały za wybraniem tej, a nie innej oferty. Kolejno, Sąd winien ustalić, czy zakres czynności wymienionych przez wnioskodawcę należy do kręgu koniecznych oraz czy dokonanie tych czynności ma uzasadniony (jaki?) cel gospodarczy. W dalszej kolejności, w zależności od sposobu sprecyzowania wniosku, Sąd Rejonowy winien ustalić, czy czynność ta będzie stanowiła czynność zwykłego zarządu, czy też będzie go przekraczała. Sąd winien również ustalić sytuację materialną współwłaścicieli, albowiem, jak wyżej zaznaczono, zakres, jakość i koszt tych czynności winien uwzględniać możliwości finansowe wszystkich współwłaścicieli, stosownie do ich udziałów (które w niniejszej sprawie są równe – tj. po 50%). W zależności zaś od ustaleń w ww. zakresach, Sąd winien zastosować właściwe przepisy prawa, w oparciu o które wyda orzeczenie – nadające się do wykonania, w oparciu o prawidłowo zgromadzony i wszechstronnie rozważony materiał dowodowy sprawy.

Na zakończenie Sąd II instancji zaznacza, iż niesłusznym okazał się zarzut obrazy art. 177 § 1 pkt 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. Co prawda bowiem, pomiędzy współwłaścicielami toczy się postępowanie o dział spadku, w skład którego wchodzi nieruchomość, której dotyczy niniejsze postępowanie (tj. położona w S. przy ul. (...)), jednakże postępowanie działowe nie ma prejudycjalnego charakteru w stosunku do przedmiotowego postępowania. Jak uprzednio podniesiono, w toku postępowanie o zezwolenie na dokonanie czynności przekraczających zwykły zarząd, Sąd wydaje orzeczenie zastępujące zgodę współwłaścicieli na dokonanie określonych czynności koniecznych dla niepogorszenia stanu współwłasności do czasu jej trwania. Tymczasem dział spadku zmierza do definitywnego zniesienia współwłasności. Stąd też, gdy dojdzie do zniesienia współwłasności, postępowanie o zezwolenie o dokonanie czynności przekraczających zwykły zarząd traci rację bytu. Tak długo, jednak jak trwa współwłasność, może zachodzić potrzeba dokonania określonych czynności na przedmiocie współwłasności. Stąd też, oba te postępowania mogą toczyć się równolegle.

Odniesienie się zaś do pozostałych zarzutów, z uwagi na uchylenie postanowienia Sądu I instancji i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania, w ocenie Sądu Okręgowego jest bezprzedmiotowe.

Orzeczenie o kosztach postępowania znajduje swoje uzasadnienie w przepisie art. 108 § 2 k.p.c.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Żaneta Michalak
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Szczecinie
Osoba, która wytworzyła informację:  Agnieszka Bednarek – Moraś,  Wiesława Buczek-Markowska ,  Zbigniew Ciechanowicz
Data wytworzenia informacji: