Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 06 lipca 2015r. wydanym w sprawie II K 268/15 Sąd Rejonowy w Słubicach uniewinnił oskarżonego P. S. od popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 107 § 1 kks, mającego polegać na tym, że : prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą (...)£SS” z siedzibą w P., przy ul. (...), na stacji paliw (...) w m. K. przy ul. (...), gm. R., powiat (...) w woj. (...), od co najmniej 18 maja 2013 roku do dnia 01 października 2013 roku na automacie o nazwie „. (...) P. (...)” urządzał grę wbrew przepisom ustawy z dnia 19.11.2009r. o grach hazardowych (Dz.U. z 2009 roku nr 201, poz. 1540).

Na podstawie art. 113 §1 kks w zw. z art. 230 § 2 kpk Sąd Rejonowy zwrócił oskarżonemu dowody rzeczowe w postaci urządzenia o nazwie H. (...) wraz z kablem zasilającym oraz umowę najmu z 18.05.2013r., szczegółowo opisanymi na karcie 38 akt pkt 1 i 2, zaś kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa.

Apelację od wyroku złożył Urząd Celny w G. W.., zaskarżając go w całości na niekorzyść P. S..

Wyrokowi temu zarzucono:

•

błędy w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, polegające na przyjęciu, że oskarżonemu nie można przypisać winy i sprawstwa w zakresie zarzucanego czynu określonego w art. 107§ 1 kks wobec braku wydawanej na podstawie art. 2 ust. 6 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (DzU. 2009.201.1540 z późn. zm.) decyzji Ministra właściwego do spraw finansów publicznych rozstrzygającej, czy gra losowa lub zakład posiadający cechy wymienione w art. 2 ust 1-5 tejże ustawy są grą losową, zakładem wzajemnym alba gra na automacie w rozumieniu ustawy, podczas gdy odpowiedzialności z art. 107 § 1 kks podlega, kto wbrew przepisom ustawy lub warunkom koncesji lub zezwolenia urządza grę losową grę na automacie lub zakład wzajemny, przy czym zgodnie z art. 2 ust. 3 i 5 ustawy o grach hazardowych grami na automatach są gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych, o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których gra zawiera element losowości oraz takie, w których grający nie ma możliwości uzyskania wygranej pieniężnej lub rzeczowej, ale gra ma charakter losowy, na które to okoliczności Urząd Celny przeprowadził dowody, całkowicie pominięte przez Sąd I instancji.

•

obrazę przepisów prawa materialnego poprzez przyjęcie, że niedopełnienie przez ustawodawcę obowiązku notyfikacji przepisów ustawy hazardowej powoduje niemożliwość zastosowania przepisów technicznych w krajowym porządku prawnym, wobec czego nie może być mowy aby oskarżony P., D. S. swoim zachowaniem wypełniał znamiona czynu zabronionego z art. 107 § 1 kks.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 427§1 kpk, art. 437§ 1 i 2 kpk Urząd Celny w G. W.. wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy II Wydziałowi Karnemu Sądu Rejonowego w Słubicach do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja Urzędu Celnego była o tyle skuteczna, że w wyniku kontroli instancyjnej nią spowodowanej koniecznym okazało się uchylenie zaskarżonego wyroku niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów, a to z uwagi na stwierdzone w toku kontroli odwoławczej uchybienie o charakterze bezwzględnej przyczyny odwoławczej wskazane w art. 439 § 1 pkt 9 kpk. Przedmiotową przyczynę uwzględnia się niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów oraz wpływu uchybienia na treść orzeczenia, a więc z urzędu. Stąd też Sąd Okręgowy na podstawie art. 436 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks ograniczył się jedynie do stwierdzenia naruszenia prawa o charakterze bezwzględnej przyczyny odwoławczej podlegającej uwzględnieniu z urzędu, uznając, że dostrzeżone uchybienie jest wystarczające do wydania orzeczenia o charakterze kasatoryjnym i umorzenia postępowania, zaś rozpoznanie zarzutów podniesionych w apelacji w tej byłoby bezprzedmiotowe.

Według ww. art. 439 § 1 pkt 9 kpk sąd odwoławczy uchyla na posiedzeniu zaskarżone orzeczenie, niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów oraz wpływu uchybienia na treść orzeczenia, jeżeli zachodzi jedna z okoliczności wyłączających postępowanie, określonych w art. 17 § 1 pkt 5, 6 i 8-11 kpk. Natomiast art. 17 § 1 pkt 9 kpk wskazuje, że postępowania nie wszczyna się, a wszczęte umarza, gdy brak skargi uprawnionego oskarżyciela.

Z analizy akt niniejszej sprawy wynika jasno, że postępowanie przygotowawcze zostało wszczęte przez Urząd Celny w G. W.. w dniu 08 października 2013r. w następstwie kontroli przeprowadzonej przez funkcjonariuszy celnych tego urzędu. Postępowanie przygotowawcze prowadzone było ponad 18 miesięcy i w tym czasie było przedłużane przez prokuratora w oparciu o przepis art. 153 § 1 kks. Akt oskarżenia został wniesiony w dniu 21 kwietnia 2015r. przez Urząd Celny.

Sąd Najwyższy w uchwale w składzie 7 sędziów z dnia 28 stycznia 2016r. w sprawie I KZP 13/15wyraził pogląd, że „przedłużenie przez właściwego prokuratora, na podstawie art. 153 § 1 zdanie 3 kks, na okres powyżej 6 miesięcy, dochodzenia w sprawie o przestępstwo skarbowe, prowadzonego przez finansowy organ postępowania przygotowawczego i nadzorowanego przez organ nadrzędny nad tym organem, oznacza objęcie przez prokuratora nadzorem tego dochodzenia, obligując go do realizowania swoich uprawnień płynących z art. 298 § 1 i art. 326 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks. (...) Przedłużenie przez prokuratora czasu trwania dochodzenia, jako powodujące, że jest ono kontynuowane już pod jego nadzorem, oznacza jednak także, iż obecnie-stosownie do art. 155 § 1 1-3 kks - to od niego wówczas, a nie od organu finansowego prowadzącego postępowanie przygotowawcze, należy również wnoszenie aktu oskarżenia, jak i jego surogatów wskazanych w tych przepisach.” OSNKW 2016/3/17, KZS 2016/2/2, LEX nr 1963640.

W świetle powyższych ustaleń i uwag, należało dojść do przekonania, że w realiach niniejszej sprawy Urząd Celny w G. W.. nie był podmiotem uprawnionym do wniesienia aktu oskarżenia. Legitymowanym do zatwierdzenia i wniesienia aktu oskarżenia był w tych warunkach prokurator.

Zatem w sprawie brak skargi uprawnionego oskarżyciela, co skutkowało koniecznością obligatoryjnego uchylenia zaskarżonego wyroku i umorzenia postępowania karnego na podstawie art. 17 § 1 pkt 9 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks.

Na podstawie art. 632 pkt 2 kpk w zw. z art. 634 kpk Sąd Okręgowy kosztami procesu obciążył Skarb Państwa.