Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 czerwca 2018 r.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie - Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSA Barbara Białecka (spr.)
Sędziowie:	SSA Romana Mrotek SSO del. Gabriela Horodnicka – Stelmaszczuk
Protokolant:	St. sekr. sąd. Edyta Rakowska

po rozpoznaniu w dniu 7 czerwca 2018 r. w Szczecinie

sprawy A. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o objęcie ubezpieczeniem społecznym

na skutek apelacji organu rentowego

od wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 19 czerwca 2017 r. sygn. akt VI U 1/17

1.  zmienia zaskarżony wyrok i oddala odwołanie w całości,

2.  zasądza od A. B. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. kwotę 3150 (trzy tysiące sto pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za obie instancje.

SSA Romana Mrotek SSA Barbara Białecka SSO del. Gabriela Horodnicka

– Stelmaszczuk

Sygn. akt III AUa 586/17

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. decyzją z 17 listopada 2016 roku stwierdził, że A. B. jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą, podlega dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu w okresach: od 8 lutego 2002 roku do 30 listopada 2002 roku, od 1 stycznia 2003 roku do 31 lipca 2003 roku, od 1 września 2003 roku do 31 lipca 2004 roku, od 1 września 2004 roku do 31 marca 2007 roku, od 1 maja 2007 roku do 31 grudnia 2012 roku, od 1 lutego 2013 roku do 28 lutego 2013 roku, od 1 maja 2013 roku do 31 maja 2013 roku, od 1 lipca 2013 roku do 30 listopada 2013 roku, od 1 stycznia 2014 roku do 28 lutego 2014 roku, od 1 kwietnia 2014 roku do 31 sierpnia 2014 roku.

A. B. odwołał się od powyższej decyzji, domagając się od organu rentowego zwrotu nadpłaty składek na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie w całości.

Wyrokiem z dnia 19 czerwca 2017 roku Sąd Okręgowy w Szczecinie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że ustalił, iż A. B. podlegał dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu w okresie od 08 lutego 2002r. do 30 listopada 2002r. oraz nie podlegał dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu w pozostałych okresach wskazanych w zaskarżonej decyzji, oddalił odwołanie w pozostałym zakresie, odstąpił od obciążania A. B. kosztami zastępstwa procesowego.

Sąd Okręgowy ustalił, że A. B. działalność w formie praktyki lekarskiej rozpoczął z dniem 27.03.2001 r. W tym czasie do 4.02.2002 r. opłacał tylko składkę z tytułu ubezpieczenia zdrowotnego ponieważ pracował jeszcze w szpitalu.

Od dnia 5 lutego 2002 roku jako płatnik składek zgłosił się do obowiązkowych ubezpieczeń emerytalnego, rentowych, wypadkowego oraz dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego.

Druk zgłoszenia do ubezpieczeń ZUS ZUA wypełniony w dniu 6 lutego 2002 roku wpłynął do Zakładu w dniu 8 lutego 2002 roku.

Za okres od lutego 2002 roku do listopada 2002 roku, A. B. opłacił składki na ubezpieczenia społeczne terminowo, z uwzględnieniem składki na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe w jej pełnej wysokości.

W dniu 20 października 2014 roku do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S., wpłynęło zgłoszenie korekty okresów podlegania ubezpieczeniom społecznym i/lub ubezpieczeniu zdrowotnemu (druk ZUS KO A), w którym A. B. jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą zgłosił się:

- w okresie od 5 lutego 2002 roku do 30 września 2014 roku do obowiązkowych ubezpieczeń emerytalnego, rentowych, wypadkowego,

- od dnia 1 października 2014 roku do obowiązkowych ubezpieczeń emerytalnego, rentowych, wypadkowego oraz do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego.

Płatnik składek złożył korekty dokumentów rozliczeniowych za okres od grudnia 2003 roku do września 2004 roku oraz od listopada 2004 roku do września 2014 rok., w których rozliczył za siebie składki na ubezpieczenia społeczne, bez uwzględnienia składki na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych pismem z dnia 16 marca 2016 roku poinformował A. B., że z uwagi na opłacenie składek na ubezpieczenia społeczne po obowiązującym terminie lub w niepełnej wysokości, ubezpieczenie chorobowe dla wyżej wymienionego jako osoby prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą ustało w okresach: od 1 grudnia 2002 roku do 31 grudnia 2002 roku , od 1 sierpnia 2003 roku do 31 sierpnia 2003 roku, od 1 sierpnia 2004 roku do 31sierpnia 2004 roku, od 1 kwietnia 2007 roku do 30 kwietnia 2007 roku, od 1 stycznia 2013 roku do 31 stycznia 2013 roku, od 1 marca 2013 roku do 30 kwietnia 2013 roku, od 1 czerwca 2013 roku do 30 czerwca 2013 roku, od 1 grudnia 2013 roku do 31 grudnia 2013 roku, od 1 marca 2014 roku do 31 marca 2014 roku oraz od 1 września 2014 roku do 30 września 2014 roku.

W piśmie tym organ rentowy wskazał, że korekty dokumentów sporządzonych za okres terminowego opłacenia składek są nieprawidłowe i wezwał płatnika składek do złożenia korekt dokumentów uwzględniających faktyczne okresy podlegania dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu.

A. B. pismem z dnia 28 kwietnia 2016 roku wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z wnioskiem o zwrot nadpłaconych składek na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe za okres od 1 grudnia 2002 roku do 30 września 2014 roku. W przedmiotowym piśmie A. B. zaznaczył: „z uwagi na fakt, iż składkę na grudzień 2002 roku opłaciłem po terminie, umowa dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego została rozwiązana”. Ponowne zgłoszenie do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego zostało złożone od 1 października 2014 roku.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. pismem z dnia 22 września 2016 roku zawiadomił płatnika składek o odmowie zwrotu składek.

Ustalając powyższe Sąd Okręgowy zważył, że odwołanie płatnika okazało się częściowo uzasadnione. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia Sąd I instancji przyjął art. 11 ust. 2 w związku z art. 6 ust. 1 pkt. 5, art. 36 ust. 3, ust. 5, art. 14 ust. 1a ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 1442 z późn. zm.; dalej: ustawa systemową).

Sąd Okręgowy zważył, że art. 14 ust. 1a został wprowadzony w wyniku zmiany ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych od dnia 1 stycznia 2003 r. (Dz. U. z 2002 r. Nr 241, poz. 2074), a jego sens polega na ujednoliceniu chwili objęcia wszystkimi ubezpieczeniami społecznymi z mocy prawa i na zasadzie dobrowolności, jednakże tylko wtedy, gdy objęcie tymi ubezpieczeniami następuje równocześnie.

Sąd I instancji wyjaśnił, że chodzi w nim o to, że w sytuacji powstania obowiązku ubezpieczenia, osoba dokonująca zgłoszenia do ubezpieczeń obowiązkowych (zgodnie z art. 36 ust. 3 obowiązek zgłoszenia osób, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 5, należy do tych osób) winna uczynić to w terminie 7 dni od daty powstania obowiązku ubezpieczenia i jeśli dochowa tego terminu i w zgłoszeniu zawrze także wniosek o objęcie jej dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym, to będzie podlegać temu ubezpieczeniu od tej samej daty, co ubezpieczeniom obowiązkowym, czyli najwcześniej 7 dni licząc wstecz od dnia dokonania zgłoszenia zawierającego wniosek o objęcie również dobrowolnym ubezpieczeniem. Sąd Okręgowy podkreślił jednak, że art. 14 ust. 1a ustawy systemowej znajdzie zastosowanie tylko w tym jednym przypadku.

Sąd Okręgowy podniósł dalej, że dobrowolne ubezpieczenie ustaje z kolei w okolicznościach wymienionych w art. 14 ust. 2 ustawy, tj.:

1) od dnia wskazanego we wniosku o wyłączenie z tych ubezpieczeń, nie wcześniej jednak niż od dnia, w którym wniosek został złożony;

2) od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego, za który nie opłacono w terminie składki należnej na to ubezpieczenie - w przypadku osób prowadzących pozarolniczą działalność i osób z nimi współpracujących, duchownych oraz osób wymienionych w art. 7; w uzasadnionych przypadkach Zakład, na wniosek ubezpieczonego, może wyrazić zgodę na opłacenie składki po terminie, z zastrzeżeniem ust. 2a;

3) od dnia ustania tytułu podlegania tym ubezpieczeniom.

Sąd I instancji wywiódł, że ustawodawca wyraźnie uznał, że nieopłacenie przez ubezpieczonego w terminie należnej składki stanowi jego rezygnację z tego rodzaju ubezpieczenia. Wydanie decyzji przez organ rentowy nie jest w tej materii konieczne - decyzja taka ma bowiem charakter jedynie deklaratywny, nie zaś konstytutywny.

W pierwszej kolejności Sąd Okręgowy wskazał, że ubezpieczony w odwołaniu od skażonej decyzji kwestionował objęcie go dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym w okresach wskazanych w decyzji. Podnosił, że od 5 lutego 2002 roku podlegał jedynie obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym oraz ubezpieczeniu zdrowotnemu.

Tymczasem Sąd I instancji w niniejszym postępowaniu ustalił - a ubezpieczony przyznał na rozprawie w dniu 24 kwietnia 2017 roku – po okazaniu druku zgłoszenia ZUS ZUA wypełnionego dnia 06.02.2002r. i złożonego dnia 08.02.2002r. - że zamiarem płatnika składek było dokonanie na druku ZUS ZUA w dniu 8 lutego 2002 roku, od dnia 5 lutego 2002 roku - zgłoszenia do obowiązkowych ubezpieczeń emerytalnego, rentowych, wypadkowego oraz dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego. Co w konsekwencji wiązało się z opłaceniem składek za okres od lutego 2002 roku do listopada 2002 roku na ubezpieczenia społeczne terminowo, z uwzględnieniem składki na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe w jej pełnej wysokości.

W świetle powyższych ustaleń Sąd Okręgowy przyjął, że w okresie od 8 lutego 2002 roku do 30 listopada 2002 roku A. B. podlegał dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu, wobec czego jego odwołanie od skarżonej decyzji dotyczące ww. okresu było niezasadne i podległo oddaleniu w powyższym zakresie.

Sąd Okręgowy uznał natomiast zasadność odwołania ubezpieczonego, co do kwestionowanych pozostałych okresów podlegania dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu, wskazanych w zaskarżonej decyzji.

Jak słusznie, zdaniem Sądu I instancji, podniósł płatnik składek, z uwagi na opłacenie składki na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe za grudzień 2002 roku po obowiązującym terminie płatności, ubezpieczenie chorobowe A. B. ustało na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy systemowej od grudnia 2002 roku.

W tym miejscu po raz kolejny Sąd Okręgowy przytoczył treść art. 14 ust. 1 ustawy systemowej który wskazuje, że nie jest możliwe objęcie dobrowolnym ubezpieczeniem w tym także chorobowym od wcześniejszej daty, niż data w której wniosek został zgłoszony.

Sąd I instancji podał, że w orzecznictwie Sądu Najwyższego ugruntował się pogląd, iż objęcie ubezpieczeniem chorobowym wymaga w tej sprawie złożenia wyraźnego i jednoznacznego wniosku wprost.

Ponowne objęcie dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym wymaga złożenia w tym zakresie ponownego wniosku zainteresowanego.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy Sąd Okręgowy wskazał, że skoro płatnik składek A. B. wniosek o przystąpienie do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej złożył po raz kolejny dopiero w październiku 2014 roku - mając na uwadze ustalenie dokonane przez Sąd Okręgowy w toku niniejszego postępowania, że od 8 lutego 2002 roku do 30 listopada 2002 roku podlegał dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu – a z żadnej innej deklaracji zgłoszeniowej nie wynika, aby wolą płatnika było przystąpienie do tego rodzaju ubezpieczenia również w pozostałych okresach wskazanych w zaskarżonej decyzji, to brak jest jakichkolwiek podstaw by przyjąć, iż doszło do złożenia – jak określił to organ rentowy – dorozumianego wniosku o objęcie tym ubezpieczeniem.

Na marginesie Sąd orzekający wskazał, że podnoszona przez odwołującego kwestia domagania się zwrotu nadpłaconych składek nie była przedmiotem zaskarżonej decyzji, a więc w konsekwencji nie mogła podlegać w niniejszym postępowaniu kontroli sądu. Sąd bowiem bada konkretną sprawę, tylko w granicach zaskarżonej decyzji.

W tej sytuacji Sąd Okręgowy uznał, że A. B. w okresach wskazanych w zaskarżonej decyzji - poza okresem od 8 lutego 2002 roku do 30 listopada 2002 roku - nie powinien być objęty dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym.]

W pkt. III orzeczenia Sąd Okręgowy odstąpił od obciążania odwołującego kosztami zastępstwa procesowego organu rentowego. Orzeczenie powyższe Sąd ten oparł o art. 102 k.p.c., umożliwiający w wypadkach szczególnych odstąpienie od obciążania kosztami strony przegrywającej sprawę. Powyższe rozstrzygnięcie Sąd I instancji podjął mając, w szczególności na uwadze charakter sprawy oraz, że przegrana ubezpieczonego ( okres od 08.02.2002 do 30.11.2002r. ) była nieznaczna w stosunku do całego spornego okresu objętego zaskarżoną decyzją.

Powyższy wyrok w całości zaskarżył organ rentowy. Rozstrzygnięciu zarzucił:

- naruszenie art. 11 ust. 2 w związku z art. 14 ust. 1 ustawy z 13.10.1998 r o systemie ubezpieczeń społecznych, polegający na błędnej wykładni i zastosowaniu, poprzez uznanie że ubezpieczony nie podlegał dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w okresach wskazanych w pkt I wyroku mimo opłacania składki na to ubezpieczenie, z uwagi na fakt, że wniosek o objęcie tym ubezpieczeniem powinien być złożony wyłącznie w postaci wyraźnie sformatowanej deklaracji ubezpieczeniowej, a nie może być złożony w sposób dorozumiany poprzez opłacanie przez ubezpieczonego.

Stawiając powyższy zarzut organ wniósł o:

- zmianę zaskarżonego orzeczenia i oddalenie odwołania w całości,

- zasądzenie od ubezpieczonego kosztów zastępstwa procesowego za obie instancje.

Ewentualnie uchylenie orzeczenia i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

W odpowiedzi na apelację ubezpieczony wniósł o jej oddalenie jako oczywiście bezzasadnej oraz o zasądzenie od organu na rzecz ubezpieczonego kosztów procesu z uwzględnieniem kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. okazała się w pełni zasadna i doprowadziła do zmiany zaskarżonego wyroku w postulowanym przez organ rentowy kierunku.

Bezsporne w sprawie było, że A. B. zgłosił się od 05.02.2002 r. do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Druk zgłoszenia ubezpieczony złożył w organie rentowym 08.02.2002 r. Za okres od lutego do listopada 2002 r. ubezpieczony opłacał składki na ubezpieczenie społeczne w tym na ubezpieczenie chorobowe terminowo i w pełnej wysokości. W dniu 20.10.2014 r. ubezpieczony złożył korektę okresów podlegania ubezpieczeniu. Dokonane korekty nastąpiły bez uwzględnienia składki na ubezpieczenie chorobowe. Pismem z 28.04.2016 r. ubezpieczony wystąpił o zwrot nadpłaconych składek na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe za okres od 01.12.2002 r. do 30.09.2014 r. z uwagi na fakt, że składka za grudzień 2002 r. została opłacane po terminie i w związku z tym, umowa dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego została rozwiązana.

Mając powyższe na uwadze, konieczne stało się ustalenie, czy wniosek o objęcie dobrowolnym ubezpieczeniem społecznym, musi być zgłoszony wyłącznie w sposób sformalizowany, tak jak podnosi ubezpieczony, czy też możliwe jest zgłoszenie takiego wniosku w sposób dorozumiany, a co za tym idzie stwierdzenie, że do zawarcia umowy ubezpieczenia doszło poprzez czynności konkludentne.

W pierwszej kolejności podkreślić należy, że nie ulega wątpliwości, iż płatnik składek miał przekonanie o objęciu go, poza obowiązkowymi ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi, także ubezpieczeniem dobrowolnym chorobowym. Przekonanie to potwierdza fakt, że płatnik składek, przez cały sporny okres odprowadzał składki na ubezpieczenia obowiązkowe, jak i na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe. Stan ten trwał przez okres kilkunastu lat i znajdował odzwierciedlenie w dokumentacji organu rentowego, z których wprost wynikało, że A. B. jest zgłoszony także do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego. Ponadto organ rentowy regularnie ewidencjonował uiszczane przez płatnika składki i ani razu nie negował ich wysokości, jak również nie zażądał uzupełnienia wniosku o ubezpieczenie dobrowolne chorobowe, jak też nie wymagał wyjaśnienia różnicy zaistniałej w wysokości uiszczonej przez płatnika składki.

Wobec powyższego stanu sprawy stwierdzić należy, że rację miał organ rentowy podnosząc, że w niniejszej sprawie doszło do dorozumianego złożenia wniosku przez A. B. o objęcie go dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym, a tym samym że doszło skutecznie do nawiązania stosunku ubezpieczeniowego z tytułu dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego za cały sporny okres. Z okoliczności sprawy wynika bowiem, zdaniem Sądu Odwoławczego, że istniała w tym zakresie zgodna wola stron, tj. zarówno płatnika składek, jak i organu rentowego. Organ rentowy ewidencjonował i przyjmował składki, a jednocześnie w żaden sposób przez cały sporny okres nie kwestionował faktu podlegania wnioskodawcy ubezpieczeniu chorobowemu, co oznacza, że warunki umowy były przez strony realizowane.

O dopuszczalności takiego sposobu przystąpienia do ubezpieczenia chorobowego wypowiadał się Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 16 sierpnia 2005 r., sygn. akt I UK 376/04, w którym wskazał, że: "złożenie wniosku o kontynuowanie ubezpieczenia nie jest warunkiem nawiązania stosunku ubezpieczenia społecznego, jeżeli wola podlegania dobrowolnemu ubezpieczeniu z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej została ujawniona w sposób wyraźny". Oznacza to, że możliwe jest ustalenie istnienia stosunku ubezpieczenia w sytuacji, gdy wniosek formalny wprawdzie nie został zgłoszony, jednakże nie ma wątpliwości co do woli stron, która potwierdza chęć zawarcia takiej umowy, a jednocześnie strony podjęły czynności zmierzające do wykonania takiej umowy. W ocenie Sądu Apelacyjnego stan faktyczny niniejszej sprawy pozwala, w sposób nie budzący wątpliwości na stwierdzenie, iż między stronami doszło do zawarcia umowy o objęcie A. B. dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym we wskazanych w decyzji okresach.

Reasumując wyjaśnić trzeba, że składka w ubezpieczeniu chorobowym jest osobistym wkładem ubezpieczonego, ale z przeznaczeniem na tworzenie ogólnego funduszu, z którego prawo do świadczeń czerpią ci ubezpieczeni, którym ziści się określone ryzyko, w pewnej proporcji do wcześniej opłacanych składek. W konsekwencji odprowadzana do funduszu ubezpieczeń społecznych składka chorobowa nie stanowi własności ubezpieczonego. Ustawodawca w żadnym akcie prawnym nie przewiduje możliwości zwrotu składek opłaconych zgodnie z obowiązującymi przepisami, również wówczas gdy wola taka zgłaszana jest wobec nie wystąpienia ryzyka ubezpieczeniowego. Nie można traktować składek wpłaconych na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe jako swoistej „lokaty” i żądać ich zwrotu w przypadku nie zaistnienia ryzyka ubezpieczeniowego tj. choroby. Należy podkreślić, że przedstawionych wyżej wniosków nie zmienia dobrowolny charakter przystąpienia do ubezpieczenia, bowiem nie należy tego rozumieć jako prawo do wycofania nie wykorzystanych składek, ale jako zabezpieczenie na wypadek wystąpienia ryzyka. Dobrowolność nie powinna być utożsamiana ze swobodą dysponowania wpłaconymi składkami, a jedynie ze swobodą podjęcia decyzji o przystąpieniu do ubezpieczenia chorobowego, w razie podlegania obowiązkowym ubezpieczeniom w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd Apelacyjny na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. zmienił zaskarżony wyrok i orzekając, co do istoty sprawy oddalił odwołanie w całości.

O kosztach postępowania Sąd Apelacyjny orzekł na podstawie przepisu art. 98 § 1 k.p.c. i obciążył płatnika tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego całą stawką minimalną obowiązującą przed Sądem Okręgowym oraz Sądem Apelacyjnym. Łącznie kwotą 3150 zł, którą ustalono w postępowaniu przed Sądem I instancji na podstawie § 2 pkt 4 oraz w postępowaniu przed Sądem Apelacyjnym na podstawie § 2 pkt 4 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015 r., poz. 1804).

SSA Romana Mrotek SSA Barbara Białecka SSO del. Gabriela Horodnicka

- Stelmaszczuk