Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 lutego 2019 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu VIII Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSR Bartłomiej Koelner

Protokolant: Natalia Jeziorna

po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2019 r. we Wrocławiu na rozprawie sprawy

z powództwa Gminy W.

przeciwko A. R.

o zapłatę

oddala powództwo.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 10 maja 2018 r. strona powodowa Gmina W., wniosła o zasądzenie solidarnie na jej rzecz od pozwanych V. R. i A. R. kwoty 5274,61 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od:

-

kwoty 5117,98 zł od dnia 1 marca 2018 r. do dnia zapłaty,

-

kwoty 156,63 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

Jednocześnie wniosła o zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu podała, iż w dniu 13 kwietnia 1995 r. zawarła z V. R. umowę najmu lokalu mieszkalnego położonego we W. przy ul. (...). W lokalu tym wraz z najemczynią zamieszkuje pozwana A. R.. Na pozwanych ciąży więc obowiązek uiszczenia czynszu oraz innych opłat niezależnych od właściciela, jednakże pozwane nie wywiązywały się z tego zobowiązania. Na dzień 28.02.2018 r. zadłużenie pozwanych wyniosło 5117,98 zł z tytułu czynszu oraz opłat za media. Nadto do zapłaty pozostaje również kwota 156,63 zł tytułem skapitalizowanych odsetek za opóźnienie.

W dniu 23 maja 2018 r. został wydany nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym (k. 15).

W dniu 3 października 2018 r. pozwana A. R. złożyła wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu, jak również złożyła sprzeciwu od nakazu zapłaty. W uzasadnieniu wniosku podniosła, iż pod adresem oznaczonym w pozwie nie zamieszkuje od połowy 2011 r., a o nakazie dowiedziała się z pisma powoda z 25 września 2018 r. W złożonym sprzeciwie pozwana zaskarżyła nakaz zapłaty w całości i podniosła, iż w przedmiotowy lokalu nie zamieszkuje, stąd powództwo winno być wobec niej oddalone. Podała, iż w przedmiotowym lokalu miała jedynie meldunek.

Postanowieniem z dnia 8 października 2018 r. ref. sądowy uchylił zarządzenie o pozostawieniu przesyłki zawierającej odpis nakazu zapłaty adresowanej do pozwanej A. R. w aktach ze skutkiem doręczenia oraz odrzucił wniosek pozwanej o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu.

W toku postępowania stanowisko stron pozostało bez zmian. Strona powodowa, mimo zobowiązania (k. 42 i 46) nie odniosła się do treści sprzeciwu pozwanej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 13 kwietnia 1995 r. pozwana V. R. zawarła ze stroną powodową Gminą W. umowę najmu lokalu mieszkalnego, położonego we W. przy ul. (...). Na jej podstawie pozwana jako najemca, zobowiązana była płacić czynsz z góry do dziesiątego dnia każdego miesiąca oraz opłaty za media. Uprawnionym do zamieszkiwania wraz z najemczynią była jej córka pozwana A. R..

Dowód: - umowa najmu z 13 kwietnia 1995 r., k. 6-9.

Pozwana A. R. w połowie 2011 r. wyprowadziła się z lokalu przy ul. (...) we W.. Od 1 czerwca 2017 r. pozwana mieszka w lokalu położonym w B..

Dowód: - umowa najmu – k. 24-28,

Pismami z dnia 16 kwietnia 2018 r. V. R. i A. R. zostały wezwane do zapłaty kwoty 5274,61 zł tytułem zaległych należności przysługujących Gminie W. za korzystanie z lokalu mieszkalnego położonego we W. przy ul. (...) wraz z należnymi ustawowymi odsetkami naliczonymi od dnia wymagalności do dnia zapłaty w terminie 7 dni od daty otrzymania wezwania. Kwota ta została naliczona za okres od 1 marca 2017 r. do dnia 28 lutego 2018 r. Wezwania do zapłaty zostały wysłane pocztą na adres ul. (...), W..

Dowód: -wezwania do zapłaty z dnia 16.04.2018 r., k. 11-12,

- zestawienie należności – k. 10,

Pozwana V. R. w styczniu 2019 r. spłaciła w całości należność zasądzoną od niej na rzecz Gminy W. w nakazie zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 23 maja 2018 r. tut. Sądu sygn.
VII Nc 6458/18.

Dowód: - kopie potwierdzeń przelewów z 25.01.2019 r. na 962,19 zł oraz z 28.01.2019 r. na 1388,50 zł - k. 47 i 48,

- kopia wyciągu z konta – k. 49,

Sąd zważył co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Stan faktyczny sprawy Sąd ustalił w oparciu o przedłożone i nie kwestionowane przez strony dokumenty w postaci umów najmu, wezwań do zapłaty, zestawienia należności, kopi wyciągu z konta oraz potwierdzeń przelewów.

Strona powodowa wnosiła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanej A. R. kwoty 5274,61 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwoty 5117,98 zł od dnia 1 marca 2018 r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 156,63 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty wskazując, że jej odpowiedzialność jako osoby pełnoletniej stale zamieszkującej z najemcą (matką V. R.) w lokalu przy ul. (...) we W., wynika z treści art. 688 ¹ k.c. Wskazała przy tym, iż zadłużenie obejmuje okres od marca 2017 r. do dnia 28 lutego 2018 r.

Zgodnie z treścią art. 688 ¹ . § 1 k.c. za zapłatę czynszu i innych należnych opłat odpowiadają solidarnie z najemcą stale zamieszkujące z nim osoby pełnoletnie. Z § 2 cyt. art. wynika, iż odpowiedzialność tych osób ogranicza się do wysokości czynszu i innych opłat należnych za okres ich stałego zamieszkiwania.

Zatem stałe zamieszkiwanie z najemcą stanowi kryterium faktyczne, od którego uzależniona jest odpowiedzialność osoby pełnoletniej. Tym samym obowiązkiem powoda zgodnie z art. 6 k.c. było udowodnienie okoliczności, iż w okresie od marca 2017 r. do lutego 2018 r. w przedmiotowym lokalu wraz z V. R. zamieszkiwała pozwana A. R.. Zdaniem Sądu powód z obowiązku tego się nie wywiązał, mimo iż pozwana tej okoliczności zaprzeczyła. Nadto A. R. przedłożyła umowę najmu, z której wynikało, iż w spornym okresie zamieszkiwała w B., z kolei w mieszkaniu przy
ul. (...) we W. była wyłącznie zameldowana, co nie spełnia przesłanek miejsca zamieszkania w rozumieniu art. 25 k.c. Nadto Sąd również miał na uwadze fakt, iż okoliczności tej powód w żaden sposób nie zaprzeczył pozostając biernym na zobowiązanie z dnia 2 stycznia 2019 r. (k. 42).

W tym stanie rzeczy Sąd stwierdził brak przesłanek określonych w art. 688 ¹ k.c. wobec pozwanej A. R. i powództwo w całości oddalił.

Na marginesie wskazać również należy, iż należność objęta pozwem została w całości zapłacona przez drugą z pozwanych, wobec której nakaz zapłaty się uprawomocnił.