Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wrocław, 02 czerwca 2016 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSO Grzegorz Karaś

Protokolant: Błażej Łój

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 02 czerwca 2016 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa R. T. (1), B. T.

przeciwko P. D.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  nieuiszczoną opłatą sądową od pozwu od której powodowie zostali zwolnieni obciąża Skarb Państwa – Sąd Okręgowy we Wrocławiu.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 19 listopada 2015 r. powodowie R. T. (1) i B. T. domagali się wydania przeciwko pozwanemu P. D. nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym i zasądzenia na ich rzecz solidarnie kwoty 2.775.500 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 15 września 2015 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych. W przypadku skierowania sprawy do rozpoznania na rozprawie powodowie wnieśli o zasądzenie od pozwanego na rzecz powodów solidarnie kwoty 2.775.500 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 15 września 2015 r. do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu powodowie wskazali, że od 2000 roku powód R. T. (1) przejął uprawianie dzierżawionych przez pozwanego P. D. od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa działek nr (...). Powodowie twierdzili, że zawarli z pozwanym ustną umowę na mocy, której powód R. T. (1) zobowiązał się uregulować zadłużenie z tytułu zaległości w płatności czynszu dzierżawnego za okres poprzedzający objęcie gruntu przez niego, jak również zapłacić cenę z tytułu nabycia tego gruntu przez pozwanego P. D. od Agencji Nieruchomości Rolnych (następcy prawnego Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa), na warunkach określonych w takiej umowie, natomiast w ramach powyższej umowy zobowiązującej pozwany zobowiązał się przenieść na powodów prawo własności nabytego od Agencji Nieruchomości Rolnych gruntu o powierzchni 39,65 ha. Powód zaznaczył, że do czasu przeniesienia prawa własności na jego i jego żony rzecz będzie taka jak dotychczas, grunt ten uprawiał, bez zapłaty wynagrodzenia pozwanemu, ponosząc wyłącznie koszty dotyczące tego gruntu, jak czynsz dzierżawny na rzecz Agencji Nieruchomości Rolnych i ewentualnie podatek rolny, opłaty melioracyjne.

Powodowie wskazali, że dochodzona pozwem kwota odpowiada dzisiejszej wartości nieruchomości, która jest przedmiotem przedwstępnej umowy sprzedaży zawartej przez strony. Obecna wartość rynkowa w praktycznym obrocie, jednego hektara gruntu rolnego, o klasie odpowiadającej klasie działek nr (...), położonych w okolicach miejscowości Z. wynosi 70.000 zł (39,65 ha x 70.000 zł = 2.775.500 zł). Powodowie podnieśli, że w sytuacji nie związania się z pozwanym umową przedwstępną nabycia przedmiotowej nieruchomości zdecydowaliby się na nabycie innego gruntu o co najmniej takim samym areale, w tym samym czasie tj. w latach 2004-2006, a więc za cenę wówczas stosowaną tj. kwotę pomiędzy 3.000 zł a 5.500 zł za 1 hektar. Oznacza to, że łącznie areał o wielkości 39,65 ha zapłaciliby nie więcej niż 218.075 zł. Powodowie podkreślili również, że w związku z nie dojściem do zawarcia umowy przyrzeczonej ponieśli szkodę, która polegała na tym, że zapłacili w imieniu pozwanego całą cenę wynikającą z umowy sprzedaży z dnia 19 listopada 2004 r. Ponadto powodowie podnieśli, że spłacili w imieniu pozwanego wierzytelności, z tytułu niezapłaconego podatku rolnego i innych opłat jeszcze przed jej nabyciem przez pozwanego. Do tych wyliczeń należy jeszcze dodać koszty notarialne związane z zawarciem umowy sprzedaży z dnia 19 listopada 2004 r., które to koszty również pokryli powodowie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód R. T. (2) był rolnikiem, prowadzącym własne gospodarstwo rolne od lat 80. ubiegłego wieku do roku 2006.

W latach 90. ubiegłego wieku gospodarstwo rolne powoda było wielkości ok. 150 ha. Natomiast H. D. – ojciec pozwanego posiadał gospodarstwo rolne o wielkości około 60 ha, w tym część gruntów o powierzchni 39,65 ha wydzierżawiał od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa na podstawie umowy dzierżawy nr (...) z dnia 29 kwietnia 1993 r.

W trakcie trwania umowy dzierżawy nr (...) z dnia 29 kwietnia 1993 r. pozwany wstąpił w prawa dzierżawcy w miejsce swojego ojca H. D..

Od roku 2000 powód R. T. (1) przejął uprawianie dzierżawionych przez pozwanego od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa działek nr (...).

W roku 2004 pozwany P. D. uzyskał od Agencji Rolnych ofertę nabycia dzierżawionej nieruchomości na warunkach przewidujących m. in.:

- cenę sprzedaży w kwocie 209.200 zł, płatną w taki sposób, że część w kwocie 41.900 zapłacona zostanie przed zawarciem umowy sprzedaży, a pozostała część w wysokości 167.300 zł uiszczona będzie w 10 ratach rocznych, w równej wysokości, po 16.730 zł powiększonej o kwotę równą oprocentowaniu, do dnia 30 września każdego roku, poczynając od 2005 r.,

- część ceny pozostająca do zapłaty w ratach oprocentowana będzie w wysokości ¼ stopy redyskontowej, nie niżej jak 4% w stosunku rocznym,

- w wypadku przeniesienia przez nabywcę prawa własności nieruchomości na rzecz osoby trzeciej nabywca w ciągu 7 dni od zbycia nieruchomości, zobowiązany będzie do jednorazowej spłaty niezapłaconej jeszcze ceny,

- sprzedającemu Agencji Nieruchomości Rolnych przysługiwać będzie przewidziane ustawą prawo pierwokupu, w wypadku odsprzedaży przez kupującego nieruchomości w okresie 5 lat od zawarcia umowy.

Przedmiotowe warunki znalazły wyraz w zawartym przez Agencję Nieruchomości Rolnych i pozwanego P. D. porozumieniu (...) (...) (...) z dnia 9 listopada 2004 r.

Dowód:

1.  Porozumienie nr (...) (...) (...) z dnia 09.11.2004 r. wraz z załącznikiem, k. 31-36.

Dnia 19 listopada 2004 r. pozwany P. D. oraz Agencja Nieruchomości Rolnych zawarły umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego (Rep. (...)) na mocy której Agencja Nieruchomości Rolnych sprzedała pozwanemu P. D. nieruchomość położoną w granicach niezabudowanych działek nr (...), o łącznej powierzchni 39,65 ha, dla której Sąd Rejonowy w Oławie Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr (...), za środki pochodzące z jego majątku odrębnego, na warunkach określonych w porozumieniu z dnia 9 listopada 2004 r. z załącznikiem. Pozwanemu przysługiwało pierwszeństwo w nabyciu nieruchomości na mocy art. 29 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 57 z 2001 roku z późn. zm.). Cena sprzedaży nieruchomości została ustalona na kwotę 209.200 zł. Pozwany zapłacił sprzedającemu część ceny nieruchomości w kwocie 41.900 zł przed podpisaniem aktu notarialnego, a co do pozostałej części ceny w wysokości 167.300,00 zł strony ustaliły, że płatna będzie w dziesięciu ratach rocznych w równej wysokości, po 16.730,00 zł, dnia 30 września każdego roku poczynając od 2005 r. wraz z oprocentowaniem. Jako dodatkowe zabezpieczenie niespłaconej ceny sprzedaży nieruchomości, zapłaty oprocentowania określonego w § 5 umowy od niespłaconej ceny sprzedaży nieruchomości, ewentualnych odsetek ustawowych i kosztów dochodzenia roszczeń z tym związanych pozwany złożył weksle poręczone in blanco. Powodowie poręczyli ww. weksle za pozwanego.

Dowód:

2.  Akt notarialny z dnia 19 listopada 2004 r., Rep. (...) k. 23-26,

3.  weksle, deklaracja wystawcy i poręczyciela do weksla in blanco, k. 29-30,

4.  wydruk z księgi wieczystej nr (...), k. 55-59.

W roku 2006 powód R. T. (1), w zamian za tzw. rentę strukturalną w oparciu o przepisy ustawy o rentach strukturalnych w rolnictwie, przekazał prowadzone gospodarstwo rolne na rzecz syna T. T. (1). W związku z zaprzestaniem prowadzenia przez R. T. (1) działalności rolniczej, uprawiane przez niego dotychczas grunty rolne o powierzchni 39,65 ha, nabyte przez pozwanego, przekazane zostały w celu dalszej ich uprawy T. T. (1).

Dnia (...) syn powodów - T. T. (1) zawarł z pozwanym umowę dzierżawy działek w skład których wchodzą grunty orne o łącznej powierzchni 39,65 ha. Umowa została zawarta na okres dziesięciu lat. Strony ustaliły, że czynsz dzierżawny wynosi równowartość podatku rolnego.

Dowód : umowa dzierżawy z dnia 28.02.2006 r., k. 45-46.

Pismem z dnia 8 maja 2012 r. H. D., działając w imieniu pozwanego, wypowiedział T. T. (1) umowę dzierżawy wskazując, że powodem wypowiedzenia jest naruszenie przez T. T. (1) naruszenie przepisu art. 698 § 1 k.c.

Dowód : wypowiedzenie umowy z dnia 08.05.2012 r., k. 51.

Pismem z dnia 25 maja 2012 r. powodowie wezwali pozwanego do złożenia oświadczenia o gotowości z jego strony do przeniesienia na rzecz małżonków T. własności nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy w Oławie Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr (...), do czego zobowiązał się w zawartej z małżonkami umowie przedwstępnej o przeniesienie własności nieruchomości na ich rzecz. W odpowiedzi na pismo powodów w piśmie z dnia 19 lipca 2012 r. H. D. zaprzeczył, aby pomiędzy jego synem P. D. a powodami zawarta została jakakolwiek ustna lub pisemna umowa o przeniesienie własności nieruchomości. H. D. dodatkowo wskazał, że pozwany P. D. zawarł z T. T. (1) ustną umowę, zgodnie z którą, jako poręczyciel kredytu udzielonego pozwanemu na zakup nieruchomości gruntowej – miał za niego spłacać raty, natomiast pozwany zobowiązał się wydzierżawić mu nieruchomość rolną nieodpłatnie. Strony ustaliły, że po całkowitej spłacie kredytu między stronami miało nastąpić wzajemne rozliczenie.

Dowód : pismo z dnia 19.11.2012 r., k. 50.

Pismem z dnia 2 lipca 2015 r. powodowie wezwali pozwanego do stawienia się w dniu 29 lipca 2015 r. o godzinie 10 we wskazanej kancelarii Notarialnej – (...) we W., celem zawarcia umowy przyrzeczonej – umowy sprzedaży nieruchomości składającej się z działek nr (...). Pozwany nie stawił się w określonym w wezwaniu terminie i miejscu. Notariusz M. Z. sporządziła protokół niestawiennictwa z dnia 29 lipca 2015 r., rep. A. nr (...)

Dowód:

- wezwanie do stawiennictwa z dnia 2 lipca 2015 r., k.63,

- Protokół niestawiennictwa z dnia 29.07.2015 r., rep. A. nr (...) k. 61-62.

Sąd zważył co następuje:

Na wstępie rozważań wskazać należy, że pozwany nie stawił się na rozprawę w dniu 2 czerwca 2016 r., nie składał uprzednio żadnych wyjaśnień i nie żądał przeprowadzenia rozprawy w swej nieobecności, w związku z czym sąd wydał wyrok zaoczny.

Zgodnie z art. 339 § 1 k.p.c. jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny. § 2 W tym wypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa.

Niezależnie od ustalenia podstawy faktycznej sąd zawsze jest zobowiązany rozważyć, czy żądanie pozwu jest zasadne w świetle norm prawa materialnego. Negatywny wynik takiej analizy powoduje wydanie wyroku zaocznego oddalającego powództwo (por. m.in. wyrok SN z dnia 7 czerwca 1972 r., III CRN 30/72). W ocenie sądu okoliczności sprawy podane przez powodów w pozwie oraz dowody przedłożone przez powodów budziły istotne uzasadnione wątpliwości co do istnienia roszczenia po stronie powodów. Stąd też po przeprowadzeniu postępowania dowodowego sąd doszedł do przekonania, że powództwo było nieuzasadnione i podlegało oddaleniu w całości. Z tego też względu w sprawie wydany został wyrok zaoczy oddalający powództwo.

Zgodnie z żądaniem pozwu powodowie domagali się dochodzonej pozwem kwoty w wysokości 2.775.500 zł tytułem odszkodowania z tytułu szkody za nie wywiązanie się przez powoda z zawartej między stronami ustnej umowy przedwstępna przeniesienia własności nieruchomości położonej w granicach niezabudowanych działek nr (...), o łącznej powierzchni 39,65 ha, dla której Sąd Rejonowy w Oławie Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr (...). Z uwagi na to, że powodowie liczyli na zawarcie umowy przeniesienia własności nieruchomości ponieśli oni szkodę polegającą na tym, że do ich majątku nie weszły te nieruchomości o wartości stanowiącej wartość przedmiotu sporu.

Z ustalonego stanu faktycznego wynika, że pomiędzy stronami nie została skutecznie zawarta w formie aktu notarialnego umowa przedwstępna przeniesienia własności nieruchomości, której niewykonanie mogłoby stanowić podstawę do żądania przeniesienia na powodów własności spornych nieruchomości. Powodowie nie zawarli z pozwanym umowy zobowiązującej do przeniesienia własności w formie aktu notarialnego. Brak formy aktu notarialnego powodował niemożność dochodzenia ewentualnego roszczenia o przeniesienie własności nieruchomości, zgodnie art. 158 w zw. z art. 73 § 2 k.c. w zw. Z art. 390 § k.c. Powodowie nie mogli zatem skutecznie domagać się przeniesienia na nich własności nieruchomości. Brak możliwości żądania przeniesienia własności nieruchomości nie pozbawiał jednak powodów możliwości dochodzenia odszkodowania, jeżeli zaistniałyby przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanego.

Gdyby strony zawarły umowę przedwstępną w innej formie, to zgodnie z art. 389 § 1 k.c. (wobec niedochowania formy aktu notarialnego) powodowie mogliby ewentualnie domagać się od pozwanego jedynie odszkodowania za szkodę, którą ponieśli przez to, że liczyli na zawarcie umowy przyrzeczonej, do zawarcia której to umowy nie doszło. Odpowiedzialność odszkodowawcza, której jedna strona umowy przedwstępnej dochodzi od drugiej strony z powodu niezawarcia umowy przyrzeczonej, ogranicza się do naprawienia szkody, którą poniosła przez to, że liczyła na zawarcie umowy przyrzeczonej, tj. do pokrycia "ujemnego interesu umowy", czyli tego, co miałaby w swoim majątku, gdyby do zawarcia umowy przedwstępnej doszło (art. 390 § 1 k.c.). W zakresie ujemnego interesu umownego powodowie zatem co do zasady domagać się tego co mieli otrzymać w ramach umowy przenoszącej na nich własność nieruchomości, jeżeli składniki te pozostawałby w ich majątku.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że w ocenie sądu powodowie zaoferowanymi dokumentami nie wykazali by w ogóle doszło do zawarcia miedzy powodami a pozwanym umowy przedwstępnej sprzedaży nieruchomości ani także jaka była konkretna jej treść. Na okoliczność zawarcia umowy powodowie zaoferowali jedynie zeznania świadków i stron bez przedstawienia jakiegokolwiek pisemnego śladu zawarcia umowy przedwstępnej i jej treści. Wysoce niewiarygodne należy uznać twierdzenia powodów, że nie sporządzono umowy dotyczącej sprzedaży tak dużej nieruchomości w formie pisemnej lub nie sporządzono jakiegokolwiek dokumentu potwierdzającego zawarcie umowy przedwstępnej nieruchomości o tak dużej wartości. Twierdzenia powodów o zawarciu umowy w świetle doświadczenia życiowego są zupełnie niewiarygodne. Nadto wskazać należy, że jako dowód w sprawie złożono pismo z dnia 19 lipca 2012 r., w którym to piśmie H. D. zaprzeczył, aby pomiędzy jego synem P. D. a powodami zawarta została jakakolwiek ustna lub pisemna umowa o przeniesienie własności nieruchomości. H. D. dodatkowo wskazał, że pozwany P. D. zawarł z T. T. (1) ustną umowę, zgodnie z którą, jako poręczyciel kredytu udzielonego pozwanemu na zakup nieruchomości gruntowej – miał za niego spłacać raty, natomiast pozwany zobowiązał się wydzierżawić mu nieruchomość rolną nieodpłatnie. Strony ustaliły, że po całkowitej spłacie kredytu między stronami miało nastąpić wzajemne rozliczenie.

W świetle przedstawionych powyżej argumentów sąd uznał, że twierdzenie powodów o zawarciu przedwstępnej umowy sprzedaży nieruchomości bez jakiegokolwiek udokumentowania jej zawarcia jest wysoce niewiarygodne i nie pozwala na wydanie wyroku zaocznego uwzględniającego powództwo.

Prócz powyższych argumentów za oddaleniem powództwa przemawiało także nie zaistnienie po stronie powodowej szkody w wysokości określonej pozwem. Aby zaktualizowała się odpowiedzialność odszkodowawcza musiałyby łącznie zaistnieć wszystkie przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej. Zatem w dniu orzekania w sprawie musiałaby po stronie powodowej istnieć szkoda, szkoda ta musiałaby wynikać z zawinionego działania pozwanego oraz musiałby wystąpić adekwatny związek przyczynowy pomiędzy szkodą a zawinionym zachowaniem pozwanego.

Już sama analiza twierdzeń powodów doprowadziła sąd do przekonania, że w rozpoznawanej sprawie po stronie powodów w dniu orzekania nie zaistniała szkoda w rozumieniu art. 361 k.c., co powoduje brak przesłanek odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanego. Brak szkody po stronie powodów wynika przede wszystkim z faktu, że w 2006 r. powód R. T. (1) przekazał całe prowadzone gospodarstwo rolne na rzecz syna T. T. (1) w zamian za rentę strukturalną. Skutkiem przekazania gospodarstwa rolnego w zamian za rentę strukturalną było przeniesienie własności całego gospodarstwa rolnego niezależnie od jego składu i wielkości. Zatem powodowie niezależnie od tego czy nabyliby od pozwanego grunt rolny i tak skutkiem przekazania gospodarstwa rolnego wyzbyliby się nieodpłatnie wszystkich gruntów. W takim wypadku po stronie powodów nie istnieje szkoda bowiem przekazanie gospodarstwa rolnego odbyło się nieodpłatnie i nie mieliby przysporzenia o wartości dochodzonej pozwem, zatem w dniu orzekania nie istniałaby szkoda w rozumieniu art. 361 k.c. w wysokości stanowiącej równowartość gruntu rolnego o powierzchni 39,65 ha. Bezpodstawne jest zatem żądanie powodów zasądzenia od pozwanego na ich rzecz kwoty 2.775.500 zł, odpowiadającej dzisiejszej wartości nieruchomości, która miała być przedmiotem przedwstępnej umowy sprzedaży.

Powodowie w uzasadnieniu pozwu podnosili również, że ponieśli szkodę, która polegała na tym, że zapłacili w imieniu pozwanego całą cenę wynikającą z umowy sprzedaży z dnia 19 listopada 2004 r. pomiędzy Agencją Nieruchomości Rolnych a pozwanym, jak również spłacili w imieniu pozwanego wierzytelności z tytułu niezapłaconego podatku rolnego i innych opłat, jeszcze przed jej nabyciem przez pozwanego oraz pokryli koszty notarialne związane z zawarciem umowy sprzedaży z dnia 19 listopada 2004 r. Twierdzenia te nie miały jednak żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia, bowiem te elementy szkody nie były objęte żądaniem pozwu. Należy przypomnieć, że zgodnie z treścią pozwu dochodzona kwota 2.775.500 zł odpowiada dzisiejszej wartości gruntu rolnego o klasie odpowiadającej klasie działek (...) położonych w okolicach miejscowości Z. wynoszącej 70.000 zł za ha i iloczynu 39,65 ha co daje dochodzoną pozwem kwotę 2.775.500 zł. Inne elementy ewentualnej szkody nie były objęte sporem i nie mogły być zgodnie z art. 321 k.p.c. przedmiotem rozpoznania i orzekania w niniejszej sprawie.

Niezależnie po podanych powyżej przyczyn oddalenia powództwa, w ocenie sądu żądanie przez powodów zasądzenia od pozwanego kwoty w wysokości 2.775.500 zł, narusza zasady współżycia społecznego i stanowiłoby nadużycie prawa podmiotowego w rozumieniu art. 5 k.c., nie może wiec korzystać z ochrony prawnej Nie można czynić ze swego prawa użytku, który by był sprzeczny ze społeczno- gospodarczym przeznaczeniem tego prawa lub zasadami współżycia społecznego. Takie działanie lub zaniechanie uprawnionego nie jest uważane za wykonywanie prawa i nie korzysta z ochrony. Stwierdzić należy, że roszczenie powodów naruszałoby zasady współżycia społecznego .

Zasady współżycia społecznego w rozumieniu art. 5 k.c. są pojęciem pozostającym w nierozłącznym związku z całokształtem okoliczności danej sprawy i w takim całościowym ujęciu wyznaczają podstawy, granice i kierunki jej rozstrzygnięcia w wyjątkowych sytuacjach, które przepis ten ma na względzie ( por. Wyroku SA w Poznaniu , I ACa 578/10). Taka wyjątkowa sytuacja, w ocenie Sądu, ma miejsce w niniejszej sprawie. Powodowie przez okres dziesięciu lat uprawiali dzierżawione, a następnie nabyte przez pozwanego działki nr (...), o łącznej powierzchni 39,65 ha, pobierając z tego tytułu duże pożytki. Powodowie grunt ten uprawiali, bez zapłaty wynagrodzenia pozwanemu, ponosząc wyłącznie koszty dotyczące tego gruntu, jak czynsz dzierżawny na rzecz Agencji Nieruchomości Rolnych i ewentualnie podatek rolny, opłaty melioracyjne. W ocenie Sądu powyższe okoliczności uzasadniają zastosowanie art. 5 k.c., bowiem powodowie uprawiając pole czerpali z tego tytułu zyski i obecne żądanie zapłaty równowartości nieruchomości byłoby nieuczciwe i prowadziłoby do rażącej straty po stronie pozwanego i nieuzasadnionego bezprawnego wzbogacenia się powodów kosztem pozwanego.

Wskazać w tym miejscu należy, że w ocenie sądu powodowie nie wykazali by ponosili na rzecz pozwanego inne koszty bądź ciężary. Powodowie co prawda twierdzili, że spłacili w imieniu pozwanego wierzytelności z tytułu niezapłaconego podatku rolnego i innych opłat, jeszcze przed jej nabyciem nieruchomości przez pozwanego oraz pokryli koszty notarialne związane z zawarciem umowy sprzedaży z dnia 19 listopada 2004 r. Powyższe twierdzenia powodów nie znajdują jednak odzwierciedlenia w przedłożonych dowodach w postaci dowodów zapłaty wystawionych na nazwisko pozwanego z dnia 27.02.2004 r. na kwotę 7.640 zł, z dnia 10.11.2004 r. na kwotę 4.260 zł, z dnia 26.09.2005 r. na kwotę 22.505,28 zł, z dnia 02.10.2006 r. na kwotę 16.730 zł, z dnia 20.12.2006 r. na kwotę 10.926,66 zł, z dnia 28.09.2009 r. na kwotę 20.742,86 zł oraz z dnia 02.10.2014 r. na kwotę 30.000 zł czy też dowodów zapłaty wystawionych na nazwisko T. T. (1) z dnia 26.09.2007 r. w kwocie 13.135,85 zł oraz z dnia 17.06.2011 r. na kwotę 78.141,82 zł.

Mając powyższe na uwadze wobec bezzasadności powództwa orzeczono jak w pkt I sentencji oddalając powództwo jako bezzasadne.

Wobec zwolnienia powodów od kosztów sądowych i oddalenia powództwa nieuiszczoną opłatą sądową od pozwu obciążony został Skarb Państwa – Sąd Okręgowy we Wrocławiu.