Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 września 2014 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział I Cywilny
w składzie:

Przewodniczący: SSO Aneta Fiałkowska – Sobczyk

Protokolant: Błażej Łój

po rozpoznaniu w dniu 9 września 2014 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa Skarbu Państwa – Starosty (...)

przeciwko M. J., J. J. (1), A. J. oraz małoletniej J. W. reprezentowanej przez przedstawiciel ustawowego A. J.

przy udziale interwenienta ubocznego Gminy J.

o eksmisję

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda Skarbu Państwa – Starosty (...) na rzecz powodów M. J. i J. J. (1) łącznie kwotę 3 617 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Na oryginale właściwy podpis.

Sygn. akt I C 1382/13

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 31 stycznia 2013 r. powód Skarb Państwa - Starosta (...) wniósł o wydanie przez pozwanych M. J. i J. J. (1) nieruchomości zabudowanej położonej w G., gmina J., oznaczonej jako działka nr (...), o powierzchni 0,4312 ha, objętej księgą wieczystą nr (...) prowadzoną przez Sąd Rejonowy w Oławie, oraz o nakazanie pozwanym opuszczenia tej nieruchomości wraz z rzeczami należącymi do nich oraz osobami przebywającymi na tej nieruchomości wraz z pozwanymi.

Powód żądał również zasądzenia od pozwanych kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu żądania powód podał, że pozwany J. J. (1) będąc pracownikiem Spółdzielni (...) w J., uzyskał od władz Spółdzielni zgodę na zamieszkiwanie w budynku mieszkalnym położonym na działce nr (...) w G., gmina J.. Działka stanowiła własność Skarbu Państwa i była w użytkowaniu przez Spółdzielnię (...) w J.. Pod koniec 1980 r. J. J. (1) objął w posiadanie całą nieruchomość. Postanowieniem z dnia 29 marca 2011 r. w sprawie z wniosku J. J. (1) i M. J. Sąd Rejonowy w Oławie stwierdził, że pozwani nabyli przez zasiedzenie, na zasadach małżeńskiej wspólności majątkowej, z dniem 30 czerwca 2010 r. udział w wysokości 455/539 w prawie własności tej nieruchomości. Postanowieniem z dnia 29 marca 2012 r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu zmienił powyższe orzeczenie i oddalił wniosek pozwanych. Powód wezwaniami z dnia 18 maja i 16 października 2012 r. wzywał pozwanych do wydania i opuszczenia nieruchomości, wyznaczając ostateczny termin do jej przekazania na dzień 18 lipca, a następnie 25 października 2012 r. W odpowiedzi pozwani wskazali, że w okresie władania nieruchomością dokonali nakładów na nią w łącznej kwocie około 50 000 zł, podnieśli także zarzut zatrzymania nieruchomości do chwili zaspokojenia ich roszczenia z tego tytułu. Powód odmówił zapłaty kwoty żądanej przez pozwanych, a pozwani nie wydali nieruchomości.

W odpowiedzi na pozew pozwani M. J. i J. J. (1) wnieśli o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozwani zarzucili, że traktując nieruchomość jak właściciele, dokonywali w niej koniecznych napraw i remontów, których wartość szacują na około 50 000 zł. Występowali do Starosty (...) o zwrot równowartości powyższych nakładów oraz o sprzedaż nieruchomości na ich rzecz bez przetargu, jednak Starosta odmówił zwrotu nakładów oraz poinformował, że nieruchomość może być zbyta jedynie w drodze przetargu.

Jednocześnie pozwani podnieśli, że w budynku mieszkalnym posadowionym na nieruchomości mieszka ich córka A. R. z 7-letnim dzieckiem, które wychowuje sama.

Ostatecznie pozwani podnieśli zarzut zatrzymania nieruchomości do chwili zaspokojenia ich roszczenia o zwrot nakładów.

Pismem z dnia 30 czerwca 2014 r. Gmina O. zgłosiła udział w postępowaniu w charakterze interwenienta ubocznego po stronie powoda.

Postanowieniem z dnia 24 lipca 2014 r. Sąd wezwał do udziału w sprawie w charakterze pozwanych A. J. i małoletnią J. W. reprezentowaną przez matkę A. J..

W odpowiedzi na pozew, sprecyzowanej na rozprawie w dniu 9 września 2014 r., A. J. w imieniu własnym i małoletniej córki wniosła o oddalenie powództwa.

Pozwana A. J. zarzuciła, że jest matką samotnie wychowującą dziecko i nie ma mieszkania innego niż sporna nieruchomość w G. ani możliwości finansowych, aby uzyskać mieszkanie w przyszłości. Podniosła, że na działce nr (...) jej rodzice M. i J. J. (1) uprawiają warzywa i hodują drób oraz świnie. Nie mają zabudowań gospodarczych poza tą nieruchomością, a sprzedaż jaj, drobiu oraz mięsa i wyrobów z wieprzowiny stanowi ich źródło utrzymania. Zdaniem pozwanej nieruchomość powinna zostać sprzedana jej, ewentualnie jej rodzicom, bez przetargu i z rozłożeniem ceny sprzedaży na raty.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Nieruchomość zabudowana położona w miejscowości G. w gminie J., oznaczona jako działka nr (...), dla której Sąd Rejonowy w Oławie prowadzi księgę wieczystą nr (...), stanowi własność Skarbu Państwa.

(dowód: odpis zwykły księgi wieczystej nr (...) - k. 6-9);

Nieruchomość jest zabudowana budynkiem mieszkalnym i budynkami gospodarczymi. W latach 70. XX wieku nieruchomość została oddana w użytkowanie Kółku (...) w G., którego następcą była Spółdzielnia (...) w J..

(dowód: decyzja z dnia 27 lipca 1973 r. k. 33, protokół zdawczo odbiorczy 34 w aktach Sądu Rejonowego w Oławie I Ns 637/09);

Pod koniec lat 70 – tych i na początku lat 80 – tych grunty w miejscowości G. objęte zostały scalaniem i wymianą. Decyzją z dnia 31 grudnia 1979 r. podjęte zostało postępowanie wymiany gruntów, w tym m. in. działki nr (...), w 1980 r. Działka nr (...) została podzielona geodezyjnie. Wydzielono z niej działkę nr (...) o powierzchni 0,42 ha, która pozostała w użytkowaniu (...) w J.. Pozostałe działki powstałe w wyniku podziału, niezabudowane, zostały sprzedane rolnikom. Numer działki nr (...) został zmieniony na (...), który obecnie figuruje w ewidencji.

(dowód: decyzja z dnia 27 lipca 1973 r. k. 33, protokół zdawczo odbiorczy 34, wyciąg z wykazu zmian ewidencyjnych k. 29-32, wypis z rejestru gruntów k. 35 w aktach Sądu Rejonowego w Oławie I Ns 637/09);

Na zamieszkanie w budynku mieszkalnym posadowionym na działce nr (...) w końcu lat 70. XX zgodę Spółdzielni uzyskał J. J. (1), będący pracownikiem tej Spółdzielni od 11 czerwca 1973 r., który zamieszkał w nim jesienią 1979 r. i został zameldowany na pobyt stały pod adresem G., ul. (...) w dniu 1.10.1979 r.

( dowód: świadectwo pracy J. J. (1) k. 37, kopia dowodu osobistego J. J. (1) k. 19 w aktach Sądu Rejonowego w Oławie I Ns 637/09, w zeznania świadka T. J. - k. 53-54; przesłuchanie pozwanej M. J. – elektroniczny protokół rozprawy z dnia 23.01.2014r., godz. 00:13:33 – 00:18:41; przesłuchanie pozwanego J. J. (1) - elektroniczny protokół rozprawy z dnia 17.04.2014r., godz. 00:03:02 - 00:05:420);

W 1983 r. J. J. (1) ożenił się z M. J., także zatrudnioną w Kółku (...). M. J. zamieszkała razem z mężem w spornej nieruchomości. domu na przedmiotowej

( dowód: zeznania świadka T. J. - k. 53-54; przesłuchanie pozwanej M. J. – elektroniczny protokół rozprawy z dnia 23.01.2014r., godz. 00:13:33 – 00:18:41; przesłuchanie pozwanego J. J. (1) - elektroniczny protokół rozprawy z dnia 17.04.2014r., godz. 00:03:02 - 00:05:420);

J. J. (1) był zatrudniony w Spółdzielni (...) w J. w okresie od dnia 11 czerwca 1973 r. do dnia 31 maja 1987 r.

( dowód: świadectwo pracy J. J. (1) k. 37 w aktach Sądu Rejonowego w Oławie I Ns 637/09);

J. J. (1) aby zamieszkać w tym domu, musiał przeprowadzić niezbędne remonty, ponieważ nie nadawał się on do zamieszkania. Wymienił dachówki na dużej części dachu, instalację elektryczną oraz okna, zrobił opaskę betonową, żeby chronić mury przed zawilgoceniem. J. J. (1) odbudował stodołę, która uległa częściowemu zawaleniu. Wyremontował też budynki gospodarcze (stodołę i stajnię), w których wcześniej były przechowywane nawozy. Ponadto wykarczowany i uporządkowany został teren wokół budynku, postawiono ogrodzenie.

J. J. (1) i M. J. na bieżąco przeprowadzali i nadal przeprowadzają niezbędne prace takie jak odnawianie tynków, malowanie ścian, naprawianie płotów.

( dowód: zeznania świadków: T. J. - k. 53-54, A. J. - k. 53, J. P. – elektroniczny protokół rozprawy z dnia 23.01.2014r., godz. 00:05:30 – 00:08:40, 00:10:39 – 00:12:40; przesłuchanie pozwanej M. J. – elektroniczny protokół rozprawy z dnia 23.01.2014r., godz. 00:13:33 – 00:18:41; przesłuchanie pozwanego J. J. (1) - elektroniczny protokół rozprawy z dnia 17.04.2014r., godz. 00:03:02 - 00:05:42);

J. J. (1) i M. J. prowadzą działalność rolniczą. Uprawiają zboże, warzywa, truskawki, hodują świnie oraz drób, dawniej mieli także krowę. J. J. (1) pobiera emeryturę w kwocie 1 429 zł miesięcznie.

( dowód: przesłuchanie pozwanej M. J. – elektroniczny protokół rozprawy z dnia 23.01.2014r., godz. 00:18:50 – 00:19:12);

Od 2012 r. w budynku na działce nr (...) mieszka A. J. wraz z małoletnią córką J. W..

(dowód: zeznania świadka A. J. - k. 53; przesłuchanie pozwanego J. J. (1) - elektroniczny protokół rozprawy z dnia 17.04.2014r., godz. 00:13:00 - 00:13:49);

Postanowieniem z dnia 29 marca 2011 r. w sprawie z wniosku J. J. (1) Sąd Rejonowy w Oławie Wydział I Cywilny stwierdził, że J. i M. małżonkowie J. nabyli na zasadach małżeńskiej wspólności majątkowej przez zasiedzenie z dniem 30 czerwca 2010 r. udział w wysokości 455/539 części w prawie własności nieruchomości położonej w G., oznaczonej jako działka nr (...), o powierzchni 0,4312 ha, objętej księgą wieczystą nr (...) prowadzoną w Sądzie Rejonowym w Oławie V Wydziale Ksiąg Wieczystych. W uzasadnieniu Sąd Rejonowy w Oławie wskazał, że T. J., a następnie J. J. (1) byli posiadaczami samoistnymi w złej wierze części działki nr (...) w G.. Zdaniem tego Sądu 30 czerwca 2010 r. upłynął termin zasiedzenia części nieruchomości będącej w posiadaniu J. J. (1).

( dowód: postanowienie Sądu Rejonowego w Oławie z 29.03.2011r. - k. 241 akt I Ns 637/09 SR w Oławie);

W dniu 29 marca 2012 r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu II Wydział Cywilny Odwoławczy na skutek apelacji Skarbu Państwa - Starosty (...) zmienił postanowienie Sądu Rejonowego w Oławie w ten sposób, że oddalił wniosek o zasiedzenie. W uzasadnieniu Sąd Okręgowy stwierdził, że J. J. (1) oraz jego poprzednik prawny T. J. wywodzili swoje władztwo nad częścią spornej nieruchomości z prawa użytkowania tej nieruchomości, jakie przysługiwało Spółdzielni (...) w J., oraz z faktu wyrażenia zgody przez Spółdzielnię jako ich pracodawcę na zajęcie i korzystanie z części nieruchomości, w drodze przydziału tzw. mieszkania zakładowego. Zdaniem Sądu Okręgowego posiadanie nieruchomości przez J. i M. J. nie odpowiadało władaniu nieruchomością przez właściciela, nie było zatem posiadaniem samoistnym. Wobec nieistnienia przesłanki posiadania samoistnego w całym okresie władania sporną nieruchomością oraz faktu, że nie upłynął jeszcze termin zasiedzenia, wniosek o stwierdzenie zasiedzenia podlegał oddaleniu.

( dowód: postanowienie Sądu Okręgowego we Wrocławiu II Wydziału Cywilnego Odwoławczego z dnia 29 marca 2012 r. z uzasadnieniem - k. 328-340 akt I Ns 637/09 SR w Oławie);

Pismem z dnia 18 maja 2012 r., doręczonym w dniu 24 maja 2012 r., Starosta (...) wezwał J. J. (1) do wydania nieruchomości - działki nr (...) w G., wskazując że pozwany korzysta z nieruchomości bez tytułu prawnego.

(dowód: wezwanie do wydania nieruchomości z 18.05.2012r. z potwierdzeniem odbioru - k. 10);

Pismem z dnia 3 lipca 2012 r., doręczonym M. J. i J. J. (1) 12 lipca 2012 r., Starosta (...) w związku z upływem terminu do wydania nieruchomości wyznaczył na dzień 18 lipca 2012 r. termin jej wydania i podpisania protokołu zdawczo-odbiorczego.

( dowód: pismo z 3.07.2012r. z potwierdzeniem odbioru - k. 11);

Pismem z dnia 16 października 2012 r., doręczonym 17 października 2012 r., Starosta (...) ponownie wezwał pozwanych do wydania nieruchomości, wyznaczając ostateczny termin jej wydania na dzień 25 października 2012 r. W wyznaczonym terminie strony podpisały protokół zdawczo-odbiorczy, w którym stwierdzono odmowę zdania kluczy i wydania nieruchomości.

( dowód: wezwanie do wydania nieruchomości z 16.10.2012r. z potwierdzeniem odbioru - k. 12; protokół zdawczo-odbiorczy - k. 13).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Powód Skarb Państwa, za którego działał Starosta (...), wystąpił z roszczeniem o wydanie nieruchomości będącej własnością powoda.

Podstawę prawną roszczenia właściciela o wydanie rzeczy stanowi art. 222 § 1 k.c., zgodnie z którym właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą.

W sprawie pozostawało poza sporem, że właścicielem nieruchomości stanowiącej przedmiot żądania - działki nr (...) w G., dla której Sąd Rejonowy w Oławie prowadzi księgę wieczystą nr (...), jest Skarb Państwa, zaś jego uprawnienia właścicielskie wykonuje Starosta (...). Poza sporem pozostawał również fakt, że pozwani J. J. (1) i M. J. od wielu lat (J. J. (1) od końca lat 70. ubiegłego wieku, M. J. od 1983 r.) zamieszkują na opisanej wyżej nieruchomości.

Jak zostało przesądzone prawomocnym postanowieniem Sądu Okręgowego we Wrocławiu II Wydziału Cywilnego Odwoławczego z dnia 29 marca 2012 r. w sprawie z wniosku J. J. (1) o stwierdzenie zasiedzenia nieruchomości (sygn. akt I Ns 637/09 Sądu Rejonowego w Oławie), pozwani nie nabyli własności nieruchomości przez zasiedzenie, gdyż nie byli jej posiadaczami samoistnymi - władali nią nie jak właściciele, ale jak mający inne prawo, bowiem J. J. (1) uzyskał budynek mieszkalny na spornej nieruchomości jako mieszkanie zakładowe.

Powyższy pogląd prawny Sąd rozpoznający niniejsza sprawę w całości podziela. Zgromadzony materiał dowodowy nie pozwala na przyjęcie innej podstawy otrzymania przez J. J. (1) spornej nieruchomości, jak tylko jako mieszkania zakładowego (służbowego).

J. J. (1) był zatrudniony w Spółdzielni (...) w J. w okresie od dnia 11 czerwca 1973 r. do dnia 31 maja 1987 r. Natomiast sporna nieruchomość została przyznana pozwanemu J. J. (1) w 1979 r.

Od dnia 1 sierpnia 1974 r. obowiązywała ustawa z dnia 10 kwietnia 1974 r. Prawo lokalowe i zgodnie z art. 55 tej ustawy mieszkaniami zakładowymi są lokale mieszkalne znajdujące się w dyspozycji zakładów pracy będących jednostkami gospodarki uspołecznionej , oddawane w najem na podstawie umowy najmu ich pracownikom lub innym osobom świadczącym pracę na rzecz tych zakładów (art. 55 ust. 1 ustawy Prawo lokalowe). W dyspozycji zakładów pracy, o których mowa w ust. 1, znajdują się lokale mieszkalne w budynkach stanowiących ich własność albo pozostających w ich zarządzie lub użytkowaniu oraz lokale mieszkalne wybudowane bądź uzyskane przez zakłady pracy z ich środków.

Przy czym będąca własnością Skarbu Państwa nieruchomość została przekazana w użytkowanie Kółka (...) w G., którego następcą była Spółdzielnia (...) w J.. Użytkowanie przez spółdzielnię kółek rolniczych stanowi ograniczone prawo rzeczowe z wszelkimi tego konsekwencjami. Użytkowanie to jako formę władania nieruchomościami ograniczyła ustawa z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa. Użytkowanie to wygasło z mocy prawa 30 czerwca 2000 r. (art. 16 i art. 13 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa

Trzeba więc przyjąć, że pozwany J. J. (1) w 1979 r. otrzymał sporną nieruchomość jako mieszkanie zakładowe w najem.

Okoliczność, że pozwany nie płacił co miesiąc czynszu nie stoi na przeszkodzie w przyjęciu, że był to najem mieszkania zakładowego.

Zgodnie bowiem z art. 659 § 2 k.c. czynsz może być oznaczony w pieniądzach albo w świadczeniach innego rodzaju, które mogą przybrać postać dóbr lub usług. W okolicznościach mniejszej sprawy natomiast można uznać, że pozwany J. J. (1) został zwolniony z zapłaty czynszu w zamian za wykonywanie remontów. Najpierw remontu, który umożliwił w ogóle zamieszkania w spornej nieruchomości, a następnie wszystkich innych remontów, które pozwalały na utrzymanie nieruchomości w dobrym stanie technicznym.

W sprawie bezsporne jest, że przez te wszystkie lata to pozwani dokonywali koniecznych oraz innych remontów i gdyby nie pozwani budynek mieszkalny i budynki gospodarcze stanowiłyby ruinę, jeśli w ogóle do dnia dzisiejszego coś oprócz krzaków na spornej działce by zostało. Strona powodowa nie inwestowała w sporną nieruchomość i nie dbała o jej stan.

J. J. (1) przestał być pracownikiem Spółdzielni (...) w J. w czerwcu 1987 r.

Zgodnie z obowiązującym wówczas przepisem art. 57 ust. 1 ustawy z 10 kwietnia 1974 r. Prawo lokalowe umowa najmu mieszkania zakładowego może ulec rozwiązaniu przez wynajmującego:

a) w razie ustania stosunku pracy z pracownikiem będącym najemcą lokalu,

b) w czasie trwania stosunku pracy - jeżeli zachodzą przyczyny uzasadniające wypowiedzenie najmu bez zachowania obowiązujących terminów,

c) jeżeli w mieszkaniu opuszczonym przez pracownika pozostały inne osoby.

Bezsporne jest, że z pozwanym J. J. (1) po zakończeniu stosunku pracy nie rozwiązano umowy najmu mieszkania zakładowego i nie wzywano go do opuszczenia nieruchomości.

W dniu 12 listopada 1994 r. weszła w życie ustawa z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych i zgodnie z art. 58 ust. 1 tej ustawy umowy najmu dotychczasowych mieszkań zakładowych, bez względu na ich treść, stają się z mocy prawa umowami zawartymi w rozumieniu ustawy na czas nie oznaczony, chyba że ich najem również po wejściu w życie ustawy będzie związany ze stosunkiem pracy. W takim wypadku umowa staje się umową na czas oznaczony.

W związku z przytoczonym wyżej przepisem, ponieważ w dacie wejścia w życie nowej ustawy najem pozwanego nie był już związany ze stosunkiem pracy, umowa na podstawie której J. J. (1) zajmował przedmiotową nieruchomość przekształciła się z dniem 12 listopada 1994 r. w umowę najmu na czas nieokreślony.

J. J. (1) w 1983 r. zawarł związek małżeński z pozwaną M. J., która wówczas zamieszkała w spornej nieruchomości, a w dacie wejścia w życie ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych, najem nie był już związany ze stosunkiem pracy. Zatem zgodnie z art. 7 ustawy o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych, który stanowił, że małżonkowie wspólnie zajmujący lokal są z mocy prawa najemcami tego lokalu, chociażby umowa najmu została zawarta tylko przez jednego z nich, pozwana M. J. również stała się najemcą spornej nieruchomości.

Obecnie obowiązuje ustawa z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego i na podstawie art. 27 ust. 1 tej ustawy znajduje ona również zastosowanie do stosunków prawnych powstałych przed dniem jej wejścia w życie.

Pozwani jako najemcy są w rozumieniu powyższej ustawy lokatorami (art. 2 ust. 1 ustawy) i pozostają pod ochroną jej przepisów.

Przy czym w sprawie bezsporne było, że w nieruchomości zamieszkuje również córka pozwanych A. J. oraz małoletnia wnuczka pozwanych J. W..

Zgodnie z art. 15 ust. 1 omawianej wyżej ustawy, jeżeli w sprawie o opróżnienie lokalu okaże się, że w razie uwzględnienia powództwa obowiązane do opróżnienia lokalu mogą być jeszcze inne osoby, które nie występują w sprawie w charakterze pozwanych, sąd wezwie stronę powodową, aby w wyznaczonym terminie oznaczyła te osoby w taki sposób, by ich wezwanie było możliwe, a w razie potrzeby, aby wystąpiła z wnioskiem o ustanowienie kuratora. Sąd wezwie te osoby do wzięcia udziału w sprawie w charakterze pozwanych.

Dlatego też postanowieniem z dnia 24.07.2014 r. wezwano do udziału w sprawie w charakterze pozwanych A. J. i małoletnią J. W..

Ostatecznie należy jednak wskazać, że powództwo o eksmisję pozwanych jest co najmniej przedwczesne, albowiem najem nie został im skutecznie wypowiedziany, bowiem tylko wypowiedzenie zgodne z przepisami ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów (…), którymi są pozwani, należałoby uznać za skuteczne.

Natomiast jak stanowi przepis art. 11 ust. 1 powołanej ustawy, jeżeli lokator jest uprawniony do odpłatnego używania lokalu, wypowiedzenie przez właściciela stosunku prawnego może nastąpić tylko z przyczyn określonych w ust. 2-5 oraz w art. 21 ust. 4 i 5 niniejszej ustawy. Wypowiedzenie powinno być pod rygorem nieważności dokonane na piśmie oraz określać przyczynę wypowiedzenia.

Pozwanym najmu nie wypowiedziano w sposób wyżej przewidziany, a nadto strona powodowa musiałby jeszcze mieć podstawy do wypowiedzenia umowy wskazane w przepisie art. 11 ust. 2-5 ustawy o ochronie praw lokatorów (…)

Tym samym ponieważ pozwani J. J. (1) i M. J. mają tytuł prawny do spornej nieruchomości, a pozostałe pozwane wywodzą swój tytuł prawny od nich, brak jest podstaw do uwzględnienia powództwa.

Dlatego też powództwo oddalono w punkcie I sentencji wyroku.

Na marginesie należy jeszcze zaznaczyć, że na podstawie art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o ochronie praw lokatorów (…) sąd z urzędu zawiadomił gminę właściwą ze względu na miejsce położenia lokalu podlegającego opróżnieniu w celu umożliwienia jej wstąpienia do sprawy.

Gmina J. przystąpiła do sprawy w charakterze interwenienta ubocznego po stronie powoda.

Orzeczenie o kosztach procesu w punkcie II sentencji wyroku znajduje uzasadnienie w treści art. 98 k.p.c.