Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

05 grudnia 2013 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu I. Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSO Rafał Cieszyński

Protokolant Ewelina Kiałka

po rozpoznaniu na rozprawie 05 grudnia 2013 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa Agencji (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w L.

przeciwko K. S.

o udzielenie informacji

I.  zobowiązuje pozwanego K. S. do udzielenia powodowi Agencji (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w L. następujących informacji:

a)  danych umożliwiających identyfikację działek rolnych (w rozumieniu przepisów o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności) wchodzących w skład gospodarstwa rolnego pozwanego, których był on posiadaczem w roku 2009,

b)  danych umożliwiających identyfikację działek rolnych (w rozumieniu przepisów o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności) wchodzących w skład gospodarstwa rolnego pozwanego, których był on posiadaczem w roku 2010,

c)  czy pozwany w roku 2009 korzystał z materiału ze zbioru odmian wskazanych w dokumencie pod nazwą „(...)” stanowiącym załącznik do pozwu, jako materiału siewnego, czy też z materiału takiego nie korzystał,

d)  czy pozwany w roku 2010 korzystał z materiału ze zbioru odmian wskazanych w dokumencie pod nazwą „(...)” stanowiącym załącznik do pozwu, jako materiału siewnego, czy też z materiału takiego nie korzystał,

e)  jeżeli pozwany korzystał z materiału ze zbioru, którejkolwiek z odmian wskazanych w dokumencie opisanym w punkcie I podpunkcie c wyroku jako materiału siewnego, to w jakich ilościach w odniesieniu do konkretnej odmiany wymienionej w tym dokumencie,

f)  jeżeli pozwany korzystał z materiału ze zbioru, którejkolwiek z odmian wskazanych w dokumencie opisanym w punkcie I podpunkcie d wyroku jako materiału siewnego, to w jakich ilościach w odniesieniu do konkretnej odmiany wymienionej w tym dokumencie;

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.547 złotych tytułem kosztów procesu.

Sygn. akt I C 880/13

UZASADNIENIE

Powód Agencja (...) Spółka z o.o. z siedzibą w L. wniosła pozew, w którym domagała się zobowiązania pozwanego K. S. do udzielenia powodowi informacji w zakresie:

a)  danych umożliwiających identyfikację działek rolnych (w rozumieniu przepisów o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności) wchodzących w skład gospodarstwa rolnego pozwanego, których był on posiadaczem w roku 2009;

b)  danych umożliwiających identyfikację działek rolnych (w rozumieniu przepisów o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności) wchodzących w skład gospodarstwa rolnego pozwanego, których był on posiadaczem w roku 2010;

c)  czy pozwany w 2009 roku korzystał z materiału ze zbioru odmian wskazanych w dokumencie pod nazwą „(...)” stanowiącym załącznik do pozwu, jako materiału siewnego, czy też z materiału takiego nie korzystał,

d)  czy pozwany w 2010 roku korzystał z materiału ze zbioru odmian wskazanych w dokumencie pod nazwą „(...)” stanowiącym załącznik do pozwu, jako materiału siewnego, czy też z materiału takiego nie korzystał,

e)  jeżeli pozwany korzystał z materiału ze zbioru którejkolwiek z odmian wskazanych w dokumencie opisanym w punkcie 1 c) jako materiału siewnego, to w jakich ilościach w odniesieniu do konkretnej odmiany wymienionej w tym dokumencie,

f)  jeżeli pozwany korzystał z materiału ze zbioru którejkolwiek z odmian wskazanych w dokumencie opisanym w punkcie 1 d) jako materiału siewnego, to w jakich ilościach w odniesieniu do konkretnej odmiany wymienionej w tym dokumencie

oraz zasądzenia od pozwanego kosztów procesu w kwocie 887 zł, na które składają się koszty wpisu sądowego w kwocie 30 zł, koszty zastępstwa procesowego w kwocie 840 zł oraz koszt opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

Uzasadniając swoje żądanie powód wskazał, że jest organizacją hodowców w rozumieniu przepisów art. 23-23c ustawy z 26 czerwca 2003 roku o ochronie prawnej odmian roślin . Działając we własnym imieniu, a na rzecz wskazanych w pozwie spółek (hodowców roślin odmian chronionych), na podstawie art. 23 a ust. 1-4 wyżej wymienionej ustawy, powód wystąpił do pozwanego z wnioskami o udzielenie pisemnych informacji dotyczących wykorzystania przez pozwanego materiału ze zbioru odmian roślin chronionych wyłącznym prawem, jako materiału siewnego. Powód wnioskował do pozwanego o udzielenie tych informacji obejmujących lata 2009 i 2010. Pozwany jednak, pomimo wysyłanych do niego ponagleń, nie udzielił powodowi żądanych informacji. Powód podniósł, że obowiązek udzielenia żądanej informacji wynika z przepisu art. 23a ust. 4 ustawy o ochronie prawnej odmian roślin . Zgodnie z jego treścią, pozwany, jako posiadacz gruntów rolnych, zobowiązany jest na wniosek hodowcy lub organizacji hodowców (jakim jest powód) udzielić na piśmie informacji, o które wystąpił to jest dotyczących wykorzystania przez pozwanego materiału ze zbioru odmian roślin chronionych wyłącznym prawem jako materiału siewnego. Strony nie zawarły żadnej umowy odmiennie ustalającej ich obowiązki, a fakt przysługiwania hodowcom zrzeszonym w organizacji strony powodowej wyłącznego prawa do odmian objętych wnioskiem o udzielenie informacji ma charakter notoryjny, natomiast lista odmian chronionych wyłącznym prawem wraz ze wskazaniem ich hodowców (podmiotów uprawnionych z tytułu wyłącznego prawa) publikowana jest w jawnym rejestrze przez Centralny Ośrodek (...) w S.. W związku z tym, że pozwany nie wywiązał się ze swojego obowiązku i nie udzielił na rzecz powoda wymaganych informacji, wytoczenie niniejszego powództwa stało się konieczne i zasadne.

Na rozprawie 03 lipca 2012 roku pozwany oświadczył, że otrzymał odpis pozwu i nie zgadza się z opisanymi w nim żądaniami. Wskazał, że nigdy nie wykorzystywał we własnym gospodarstwie wyprodukowanego materiału jako materiału siewnego.

Wyrokiem z 22 listopada 2012 roku Sąd Okręgowy we Wrocławiu w I Wydziale Cywilnym w sprawie I C 752/12 oddalił powództwo Agencji (...) Spółki z o.o. z siedzibą w L. przeciwko K. S. o udzielenie informacji objętych żądaniem pozwu. Sąd I instancji uznał, że powodowi nie przysługuje legitymacja czynna albowiem nie wykazał, aby hodowcy scedowali na niego prawo do żądania informacji, o których mowa w art. 23a ust. 1 ustawy z 26 czerwca 2003 roku o ochronie prawnej roślin. Sąd uznał ponadto, że na gruncie obowiązującego stanu prawnego nie jest dopuszczalne występowanie na drogę postępowania sądowego z powództwem o udzielenie informacji na podstawie wskazanej ustawy.

Wyrokiem z 07 marca 2013 roku Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w I Wydziale Cywilnym w sprawie I ACa 164/13 na skutek apelacji powoda, uchylił zaskarżony wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu z 22 listopada 2012 roku sygn. akt I C 752/12, przekazując sprawę temu Sądowi do ponownego rozpoznania oraz rozstrzygnięcia w przedmiocie kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Odwoławczy nie podzielił stanowiska Sądu I Instancji odnośnie braku legitymacji czynnej po stronie powodowej spółki. Sąd Apelacyjny wskazał, że w orzecznictwie ETS legitymacja czynna organizacji hodowców w występowaniu przeciwko posiadaczom gruntów rolnych z powództwami o udzielenie informacji, we własnym imieniu, nie budzi wątpliwości. Ponadto z treści art. 23a ust. 1 ustawy z 26 czerwca 2003 roku o ochronie prawnej odmian roślin wprost wynika uprawnienie organizacji hodowców do występowania w imieniu własnym o udzielenie informacji o ewentualnym korzystaniu z materiału ze zbioru w ramach odstępstwa rolnego, zaś powód jest organizacją hodowców w rozumieniu przepisów ustawy, zrzeszającą posiadaczy odmian chronionych. W świetle powyższego, oddalenie powództwa z powodu braku legitymacji czynnej powoda z uwagi na niewykazanie, że został upoważniony do działania w imieniu hodowców, w ocenie Sądu Apelacyjnego nie było trafne. Za chybione Sąd Apelacyjny uznał także stanowisko Sądu I Instancji negujące w ogóle istnienie roszczenia, z którym wystąpił powód, wskazując, iż w judykaturze i piśmiennictwie nie budzi wątpliwości do wystąpienia z powództwem o nakazie udzielenia informacji, o których mowa w omawianej ustawie. Z uwagi na powyższe Sąd Apelacyjny uznał, że nie została rozpoznana istota sprawy, co z mocy art. 386 § 4 k.p.c. skutkuje uchyleniem wyroku i przekazaniem sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania celem ustalenia, czy w ramach dochodzonego roszczenia strona powodowa domaga się udzielenia informacji wymienionych w art. 23a ust. 2 punkt 1-3 ustawy o ochronie prawnej odmian roślin .

Na rozprawie 05 grudnia 2013 roku powód podtrzymał w całości swoje dotychczasowe stanowisko i żądania, zaś pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód jest organizacją hodowców, w której w latach 2009-2010 byli zrzeszeni następujący hodowcy:

1.  (...) Spółka z o.o. z siedzibą w C.,

2.  (...) Spółka z o.o. z siedzibą w K.,

3.  (...) Spółka z o.o. - Grupa (...) z siedzibą w S.,

4.  (...) Spółka z o.o. - Grupa (...) z siedzibą w S.

5.  (...) Spółka z o.o. z siedzibą w S.,

6.  (...) Spółka z o.o. z siedzibą w K.,

7.  (...) Spółka z o.o. z siedzibą w T.,

8.  (...) Spółka z o.o. z siedzibą w W.,,

9.  (...) Spółka z o.o. z siedzibą w P.,

10.  (...) Spółka z o.o. z siedzibą w K.,

11.  (...) Spółka z o. o. z siedzibą w Ł.,

12.  (...) Spółka z o.o. z siedzibą w W.,

13.  (...) Spółka z o.o. z siedzibą we W.,

14.  (...) Spółka z o.o. z siedzibą w W.,

15.  (...) Spółka z o.o. z siedzibą we W.,

16.  (...) CENTRAL (...) Spółka (...) w B. (Francja).

(dowód: lista wspólników Agencji (...) Spółki z o.o. w L. za 2009 i 2010 rok k. 11-12;

odpis aktualny z KRS k. 24-27;

pełnomocnictwo k. 132;

odpis aktualny z KRS k. 133-137;

pełnomocnictwo k. 138;

odpis aktualny z KRS k. 139-141;

pełnomocnictwo k. 142;

odpis aktualny z KRS k. 143-149;

pełnomocnictwo k. 150;

odpis aktualny z KRS k. 151-153;

pełnomocnictwo k. 154;

odpis aktualny z KRS k. 155-158;

pełnomocnictwo k. 159;

odpis aktualny z KRS k. 160-166;

pełnomocnictwo k. 167;

odpis aktualny z KRS k. 168-175;

pełnomocnictwo k. 175;

odpis aktualny z KRS k. 180-190;

pełnomocnictwo k. 191;

odpis aktualny z KRS k. 192-195;

pełnomocnictwo k. 196;

odpis aktualny z KRS k. 197-200;

pełnomocnictwo k. 201;

odpis aktualny z KRS k. 202-204;

pełnomocnictwo k. 205;

odpis aktualny z KRS k. 206-207;

pełnomocnictwo k. 208;

odpis aktualny z KRS k. 209-211)

Powód, działając w imieniu własnym i na rzecz wyżej wymienionych hodowców, pismami z 25 czerwca 2010 roku wystąpił do pozwanego K. S. z wnioskami o udzielenie pisemnych informacji dotyczących wykorzystania przez pozwanego materiału ze zbioru odmian roślin chronionych wyłącznym prawem jako materiału siewnego, na obszarze posiadanych przez niego gruntów rolnych. Powód wnioskował do pozwanego o udzielenie informacji za rok 2009 i 2010. W związku z tym, że pozwany nie udzielił odpowiedzi na przesłane mu wnioski, powód pismem z 16 listopada 2011 roku wezwał ponownie pozwanego do udzielenia żądanych informacji za rok 2009 i 2010. Ponaglenie to pozostało bez odpowiedzi.

(dowód: wnioski o udzielenie informacji wraz z załącznikami i dowodami nadania k.13-19,

ponaglenie z 16 listopada 2011 roku k. 23)

Hodowcom zrzeszonym w organizacji powoda przysługuje wyłączne prawo do hodowli odmian roślin, które zostały wymienione w załączniku do wniosku kierowanego do pozwanego. Lista odmian chronionych wyłącznym prawem wraz ze wskazaniem ich hodowców – podmiotów uprawnionych z tytułu wyłącznego prawa – publikowana jest w jawnym rejestrze publicznym (księga wyłącznego prawa) przez Centralny Ośrodek (...) S..

(dowód: wykaz odmian roślin chronionych wyłącznym prawem wraz ze wskazaniem hodowców oraz wysokość opłat dla hodowcy k. 15, 18-19;

diariusz Centralnego Ośrodka (...) numer (...) i (...)k. 71-110)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo w całości zasługiwało na uwzględnienie.

Powód, działając w imieniu własnym i na rzecz zrzeszonych w tej organizacji podmiotów wystąpił z powództwem o zobowiązanie pozwanego do udzielenia pisemnej informacji dotyczącej wykorzystania przez pozwanego materiału ze zbioru odmian roślin chronionych wyłącznym prawem jako materiału siewnego. Jako podstawę prawną swojego roszczenia wskazał przepis art. 23a ust. 1-4 ustawy z 26 czerwca 2003 roku o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2003, nr 137, poz. 1300 ze zm.).

Zgodnie z przywołanym przepisem, posiadacz gruntów rolnych (z wyłączeniem posiadacza gruntów rolnych o powierzchni mniejszej niż 10 ha) albo organizacja reprezentująca posiadaczy gruntów rolnych, są obowiązani do przekazywania hodowcom albo organizacjom hodowców, na ich wniosek, pisemnej informacji dotyczącej wykorzystania materiału ze zbioru odmiany chronionej wyłącznym prawem, jako materiału siewnego, w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku. Przepis ustępu czwartego cytowanego przepisu określa sposób i zakres udzielania tej informacji w sytuacji, gdy strony w umowie nie określiły odmiennie swoich obowiązków.

Z zebranego przez Sąd materiału dowodowego wynika, że powód – Agencja (...) Spółka z o.o. z siedzibą w L., jako organizacja zrzeszająca hodowców, o której mowa w art. 23 i 23c ustawy o ochronie prawnej odmian roślin , jest podmiotem uprawnionym do pozyskiwania od posiadaczy gruntów rolnych informacji dotyczących wykorzystania do materiału siewnego materiału ze zbioru roślin chronionych wyłącznym prawem. Wykładni pojęcia „organizacji hodowców” dokonał na potrzeby regulacji wspólnotowej Europejski Trybunał Sprawiedliwości w orzeczeniu z 11 marca 2004 roku, zapadłym w sprawie S. T. ( (...)) ca W. J. (sygn. C-182/01). W orzeczeniu tym Trybunał uznał, że art. 3 rozporządzenia nr (...) ma na celu umożliwienie posiadaczom odmian chronionych na szczeblu unijnym zorganizowanie się w taki sposób, aby mogli oni skutecznie egzekwować swoje prawa wynikające z art. 14 rozporządzenia nr (...). Oznacza to zatem, że hodowcy mogą podejmować określone działania indywidualnie, kolektywnie, a także przez powołaną do tego organizację.

Jak wynika z przedłożonych przez powoda dokumentów w postaci odpisów z Krajowego Rejestru Sądowego oraz wykazu wspólników, wszyscy wspólnicy tej spółki są hodowcami roślin uprawnych. Powyższa okoliczność pozwala zatem stwierdzić, że powód zalicza się do organizacji hodowców w rozumieniu przepisów ustawy o ochronie prawnej odmian roślin.

Na gruncie rozpoznawanej sprawy bezsporne było, że zrzeszonym w ramach strony powodowej hodowcom przysługuje wyłączne prawo do zbioru odmian roślin chronionych opisanych we wnioskach skierowanych do pozwanego. Inni hodowcy mogą korzystać z nasion objętych tą ochroną na zasadzie tak zwanego odstępstwa rolnego, to jest po uiszczeniu opłaty licencyjnej. Zatem informacja, o której mowa w art. 23a ustawy i której udzielenia domagał się powód, ma zapewnić licencjonowanym hodowcom możliwość kontroli ilości zastosowanego materiału do siewu i wymiaru należnej z tego tytułu opłaty.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 ustawy o ochronie prawnej odmian roślin , posiadacz gruntów rolnych może, za opłatą uiszczaną na rzecz hodowcy, używać materiału ze zbioru jako materiału siewnego odmiany chronionej wyłącznym prawem, jeżeli materiał ten uzyskał w posiadanym gospodarstwie rolnym i użyje go na terenie tego gospodarstwa rolnego, z zastrzeżeniem ustępu 3. Z ustępu 7 powołanego artykułu wynika, że organizacja hodowców ma uprawnienie do pobierania tejże opłaty na rzecz hodowcy, który jest jej członkiem, po zawarciu umowy z tym hodowcą. Tym samym do pobierania opłat uprawnieni są hodowcy oraz ich organizacje przy spełnieniu warunku członkostwa i zawarcia umowy.

Ustalenie wysokości należnej hodowcy opłaty za wykorzystanie odmian chronionych prawem wyłącznym możliwe będzie najczęściej dopiero po uzyskaniu od posiadaczy gruntów informacji dotyczącej tego, czy i w jakim zakresie wykorzystuje on materiał ze zbioru, o którym mowa w art. 23 ust. 2 pkt 1 ustawy o ochronie prawnej odmian roślin jako materiał siewny. W tym celu ustawodawca w art. 23a ustawy o ochronie prawnej odmian roślin wprowadził regulację, zgodnie z którą posiadacz gruntów rolnych, z wyłączeniem posiadacza gruntów rolnych określonego w art. 23 ust. 3, albo organizacja reprezentująca posiadaczy gruntów rolnych ma obowiązek przekazywania hodowcom albo organizacjom hodowców, na ich wniosek, pisemnej informacji dotyczącej wykorzystania materiału ze zbioru, o którym mowa w art. 23 ust. 2 pkt 1, jako materiału siewnego, w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku. Z przepisu tego jednoznacznie wynika zatem uprawnienie organizacji zrzeszającej hodowców do żądania określonych w ustawie informacji, mających wpływ na wysokość opłaty licencyjnej za wykorzystanie do materiału siewnego materiału ze zbioru roślin chronionych wyłącznym prawem. Przyznanie organizacji hodowców uprawnienia do występowania z wnioskiem o udzielenie informacji, nie jest uzależnione od zawarcia między tą organizacją a zrzeszonym w niej członkiem stosownej umowy, jak to ma miejsce w przypadku pobierania opłat licencyjnych (art. 23 pkt 7 ustawy o ochronie prawnej odmian roślin ).

Tym samym, jak wynika z uzasadnienia wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z 07 marca 2013 roku w sprawie I ACa 164/13, dla wykazania legitymacji czynnej do wytoczenia powództwa informacyjnego powód winien udowodnić, że jest organizacją hodowców w rozumieniu ustawy oraz że zrzesza ona hodowców, którym przysługują wyłączne prawa do odmian, których dotyczy żądanie. Uprawnienie to jest roszczeniem materialnoprawnym wynikającym z art. 23a ust. 1 ustawy o ochronie prawnej odmian roślin . Uznając zatem, że w realiach przedmiotowej sprawy powód niewątpliwie wykazał powyższe przesłanki, Sąd Apelacyjny we Wrocławiu przesądził, że stronie powodowej przysługuje legitymacja czynna do dochodzenia roszczenia informacyjnego przeciwko pozwanemu.

W ocenie Sądu, wbrew stanowisku pozwanego wyrażonego na rozprawie w dniu 03 lipca 2012 roku, sam fakt niewykorzystywania przez niego we własnym gospodarstwie wyprodukowanego materiału jako materiału siewnego, nie wyłącza istnienia po jego stronie obowiązku informacyjnego, o którym mowa w art. 23a ustawy o ochronie prawnej odmian roślin . Obowiązek ten dotyczy bowiem wszystkich posiadaczy gruntów rolnych, z wyłączeniem wyjątków wymienionych w art. 23 ust. 3 ustawy. Sam fakt zatem, że pozwany złożył oświadczenie o wskazanej wyżej treści, sam przez się nie wyłącza obowiązku udzielenia przez niego na wniosek strony powodowej informacji w tym przedmiocie. W tej sytuacji, obowiązkiem pozwanego było poinformowanie strony powodowej o tym, jaka jest powierzchnia jego działek oraz wskazanie, czy korzystał on z odmian chronionych w okresie, którego dotyczył wniosek i czy wykorzystywał materiał ze zbioru odmian roślin chronionych wyłącznym prawem jako materiał siewny. Udzielenie stronie powodowej żądanej informacji umożliwia jej bowiem ustalenie, czy i ewentualnie w jakim zakresie zrzeszonym w niej hodowcom przysługują opłaty licencyjne za korzystanie z odmian ujętych w zbiorze. Fakt niewykorzystywania przez pozwanego wyprodukowanego materiału jako materiału siewnego, nie przesądza zatem o braku obowiązku informacyjnego, lecz jedynie decyduje o ewentualnym braku podstaw do obciążenia pozwanego jakąkolwiek opłatą licencyjną.

Zakres udzielanej informacji określony został w art. 23a ust. 4 ustawy o ochronie prawnej odmian roślin . Przepis ten ma zastosowanie w niniejszej sprawie, ponieważ strony nie wiąże żadna umowa, która określałaby odmiennie ich obowiązki. Zgodnie z tym przepisem, pozwany zobowiązany był – na wniosek strony powodowej – do podania informacji, które obejmowały między innymi dane umożliwiające identyfikację posiadacza gruntów rolnych oraz działek rolnych, w rozumieniu odpowiednich przepisów oraz do złożenia oświadczenia o wykorzystaniu bądź niewykorzystaniu materiału ze zbioru odmian roślin chronionych, a w przypadku skorzystania z takiego materiału również do wskazania ilości tego materiału wykorzystanego jako materiał siewny.

Powód, wykonując swoje uprawnienie w zakresie uzyskiwania powyższych informacji, wysyłał pozwanemu wnioski, żądając udzielenia informacji w zakresie wykorzystania przez niego w latach 2009 i 2010 materiału ze zbioru odmian roślin chronionych. Integralną częścią tych wniosków był załącznik obejmujący listę odmian chronionych, do których wyłączne prawo posiadali zrzeszeni w jego organizacji hodowcy wraz z wskazaniem stawek opłaty licencyjnej. Wnioski te spełniały wymogi art. 23a ust. 2 ustawy o ochronie prawnej odmian roślin dotyczące elementów wniosku. Mimo dwukrotnego wezwania, a także ponaglenia, pozwany swojego obowiązku nie wykonał.

Mając więc przytoczone okoliczności na względzie, Sąd uznał roszczenie powoda za zasadne w zakresie żądania udzielenia informacji za 2009 i 2010 rok i na podstawie wyżej wskazywanych przepisów ustawy z 26 czerwca 2003 roku o ochronie prawnej odmian roślin, nakazał pozwanemu udzielenie informacji, które szczegółowo określone zostały w punkcie I sentencji wyroku. Należy przy tym nadmienić, iż pozwany w toku niniejszego postępowania nie wykazał istnienia jakichkolwiek okoliczności, które powodowałyby uchylenie wobec niego obowiązku określonego powyższą ustawą.

Orzeczenie w przedmiocie kosztów procesu znajduje uzasadnienie w art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w związku z § 5 i § 10 ust. 1 pkt 18 i § 12 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U z 2013 r. poz. 490, t.j. ).

W niniejszej sprawie roszczenie powoda zostało uwzględnienie w całości. Powoduje to, że zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy pozwany obowiązany jest zwrócić stronie powodowej poniesione przez nią koszty procesu, na które składa się opłata sądowa w wysokości 30 zł, wynagrodzenie pełnomocnika za pierwszą instancję w wysokości 840 zł i za drugą instancję w wysokości 630 zł, a także opłata sądowa od apelacji 30 zł oraz opłata skarbowa od udzielonego pełnomocnictwa w wysokości 17 zł. Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd działając na podstawie powołanych wyżej przepisów, orzekł jak w punkcie II sentencji wyroku.

(...)

1.  (...)

2.  (...)

a)  (...)

b)  (...)

3.  (...)

05 stycznia 2014 r.