Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

I C 401/15 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Okręgowy we Wrocławiu z 2015-12-02

Sygn. Akt I C 401/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 grudnia 2015r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział I Cywilny

w składzie następującym :

Przewodniczący SSO Anna Stańczyk

Protokolant Ewelina Cekała

po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 2015r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa M. P. i K. P.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  nie obciąża powodów kosztami procesu na rzecz strony pozwanej;

III.  brakującym wynagrodzeniem biegłego i brakująca opłatą od pozwu obciąża Skarbu Państwa.

I C 401/15

UZASADNIENIE

Powodowie: M. P. i K. P. wnieśli o zasadzenie od (...) S.A. w W., na ich rzecz po 80.000 zł. dla każdego z powodów , z ustawowymi odsetkami od dnia 05.12.2014r. Wnieśli też o zasadzenie od strony pozwanej , na ich rzecz, kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według załączonego spisu kosztów.

Uzasadniając swoje żądania podali, iż w dniu (...) roku, w K.kierowca samochodu F. (...), P. Ś., umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym kierując bez uprawnień, niesprawnym technicznie i z niedozwoloną prędkością, samochodem ww marki. Nie dostosował się do stanu nawierzchni i geometrii łuku drogi oraz wykonując manewry zmierzające do zatrzymania samochodu doprowadził do jego bocznego zniesienia i utraty panowania nad pojazdem zjeżdżając na prawą stronę jezdni skutkiem czego uderzył przodem samochodu pieszą N. P., która poniosła śmierć na miejscu. Sprawca został uznany winnym spowodowania wypadku wyrokiem Sądu Rejonowego w Oławie z dnia 07.11.1997r. w sprawie II K 416/97. Pojazd, którym poruszał się sprawca, w dacie wypadku ubezpieczony był u strony pozwanej. Przedmiotowa szkoda była likwidowana przez stronę pozwaną, która wypłaciła powodom po 11.455 zl. tytułem znacznego pogorszenia sytuacji życiowej. Pismem z dnia 22.08.2014r. powodowie wezwali stronę pozwana do zapłaty na ich rzecz zadośćuczynienia w kwocie po 100.000 zł. dla każdego z powodów. Pismem z dnia 04.12.2014r. strona pozwana odmówiła wypłaty powodom zadośćuczynienia podnosząc zarzut przedawnienia. Powodowie pismem z dnia 22.01.2015r. zakwestionowali stanowisko strony pozwanej w przedmiocie przedawnienia. Ostatecznie pozwana pismem z dnia 22.03.2015r. przyznała powodom tytułem zadośćuczynienia po 15.000 zł. Powodowie podali też, iż obok tragicznie zmarłej N. P.posiadają jeszcze trójkę dzieci. N.była dobrym i grzecznym dzieckiem, dobrze się uczyła. Zapowiadała się na osobę, która kiedy dorośnie zapewni rodzicom opiekę i wsparcie. Wzajemnie się wspierali po śmierci córki. Nie korzystali z pomocy psychologa ani psychiatry. Każdego dnia o stracie córki przypomina powodom krzyż, który stoi przed domem, tam gdzie zginęła N..

Strona pozwana, w odpowiedzi na pozew (k. 71) , wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasadzenie od powodów na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowe go w kwocie 3.600 zł. oraz 17 zł . tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Podniosła też zarzut przedawnienia roszczenia.

Zdaniem strony pozwanej, już w momencie zgłoszenia szkody roszczenie było przedawnione. Przyznała, iż wypłaciła powodom tytułem zadośćuczynienia po 15.000 zł. Zakwestionowała jednak podstawę odpowiedzialności wskazaną przez powodów tj. art. 448kc w zw. z art. 24 kc. podkreślając, iż zasądzenie zadośćuczynienia z art. 448 kc ma charakter fakultatywny.

Sąd ustalił, iż :

W dniu (...) roku, w K.Kierowca samochodu F. (...), P. Ś., umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym kierując bez uprawnień, niesprawnym technicznie i z niedozwoloną prędkością, samochodem ww marki. Nie dostosował się do stanu nawierzchni i geometrii łuku drogi oraz wykonując manewry zmierzające do zatrzymania samochodu doprowadził do jego bocznego zniesienia i utraty panowania nad pojazdem zjeżdżając na prawą stronę jezdni skutkiem czego uderzył przodem samochodu pieszą N. P., która poniosła śmierć na miejscu. Sprawca został uznany winnym spowodowania wypadku wyrokiem Sądu Rejonowego w Oławie z dnia 07.11.1997r. w sprawie II K 416/97. Pojazd, którym poruszał się sprawca, w dacie wypadku ubezpieczony był u strony pozwanej. Przedmiotowa szkoda była likwidowana przez stronę pozwana, która wypłaciła powodom po 11.455 zł. tytułem znacznego pogorszenia sytuacji życiowej. Pismem z dnia 22.08.2014r. powodowie wezwali stronę pozwana do zapłaty na ich rzecz zadośćuczynienia w kwocie po 100.000 zł. dla każdego z powodów. Pismem z dnia 04.12.2014r. strona pozwana odmówiła wypłaty powodom zadośćuczynienia podnosząc zarzut przedawnienia. Powodowie pismem z dnia 22.01.2015r. zakwestionowali stanowisko strony pozwanej w przedmiocie przedawnienia. Ostatecznie pozwana pismem z dnia 22.03.2015r. przyznała powodom tytułem zadośćuczynienia po 15.000 zł..

niesporne

Sąd zważył, iż:

Powództwo podlegało oddaleniu z uwagi na przedawnienie roszczenia.

Według obowiązującego w dacie wypadku art. 442 § 2 kc roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym, jeżeli szkoda wynikła ze zbrodni lub występku, ulegało przedawnieniu z upływem lat dziesięciu od dnia popełnienia przestępstwa bez względu na to, kiedy poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia. Ustawą z dnia 16 lutego 2007r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny (Dz.U. z dnia 9 maja 2007r.), w art. 1 tej ustawy uchylony został przepis art. 442 kc zaś dodany przepis art. 442 1 § 2 kc, który stanowi, iż jeżeli szkoda wynikła ze zbrodni lub występku, roszczenie o naprawienie szkody ulega przedawnieniu z upływem lat dwudziestu od dnia popełnienia przestępstwa bez względu na to kiedy poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia. Zgodnie zaś z art. 2 ww ustawy do roszczeń, o których mowa w art. 1, powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy tj. przed dniem 10.08.2007r., a według przepisów dotychczasowych w tym dniu jeszcze nie przedawnionych, stosuje się przepisy art. 442 1 kodeksu cywilnego. Skoro zatem z dniem 20 maja 2007r. roszczenie powodów przedawniało się to zgodnie z art. 442 § 2 kc przepis art. 442 1kc nie ma zastosowania do roszczenia powodów. Sąd rozważał żądanie powodów także pod kątem ewentualnych okoliczności uzasadniających nieuwzględnienie zarzutu przedawnienia. Uznał jednak, iż w niniejszej sprawie nie zachodzą szczególne okoliczności, które uzasadniałyby nieuwzględnienie zarzutu przedawnienia. Trudno bowiem przyjąć, iż podniesienie przez stronę pozwaną zarzutu przedawnienia, stanowi nadużycie prawa. Orzecznictwo Sądu Najwyższego akcentuje wyjątkowość stosowania art. 5 kc przy ocenie, zarzutu przedawnienia oraz konieczność wykazania, iż wyjątkowych okoliczności. Przy ocenie, czy zarzut przedawnienia stanowi nadużycie prawa, rozstrzygające znaczenie mają okoliczności konkretnego wypadku zachodzące po stronie poszkodowanego oraz osoby zobowiązanej do naprawienia szkody. W szczególności znaczenie ma charakter uszczerbku jakiego doznał poszkodowany, przyczyna opóźnienia w dochodzeniu roszczenia i czas jego trwania (uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 29.11.1996r. II PZP 3/96, OSNAPUS 1997r. NR 14 poz. 249). W interesie porządku publicznego leży stabilizacja porządków prawnych i prawidłowe funkcjonowanie stosunków gospodarczych, wymuszające przestrzeganie w stosunkach prawnych należytej dyscypliny. Temu służyć ma instytucja przedawnienia. Niewątpliwie powodów spotkała ogromna tragedia, wynikająca z nagłej śmierci jednego z ich dzieci, N. P. nie mniej jednak nie wyjaśnili oni czym spowodowana była zwłoka w dochodzeniu zadośćuczynienia, a pełnomocnik powodów sprzeciwił się wnioskowi strony pozwanej o dopuszczenie dowodu z przesłuchania powodów na okoliczność przyczyn wystąpienia z żądaniem zadośćuczynienia po 18 latach od śmierci córki, choć inicjatywa dowodowa winna w tej kwestii pochodzić od pełnomocnika powodów. Jedną z ważnych okoliczności dla nieuwzględnienia zarzutu przedawnienia jest przyczyna dla której powodowie z tak dużym opóźnieniem wystąpili z roszczeniem o zadośćuczynienie. Sąd miał na uwadze, iż strona pozwana, choć nie od razu wypłaciła powodom po 15.000 zł. zadośćuczynienia, a w okresie bezpośrednio po wypadku córki stron pozwana wypłaciła powodom odszkodowanie za znaczne pogorszenie sytuacji życiowej powodów w kwocie 11.455 zł. Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe w celu ustalenia skutków śmierci córki dla funkcjonowania powodów, co pozwolić miało sądowi na głębszą ocenę zarzutu przedawnienia pod kątem jego oceny czy nie stanowi on nadużycia prawa. Z dopuszczonych opinii psychologicznych wynika, iż powodowie przeżyli mocno śmierć córki jednak to tragiczne zdarzenie nie zakłóca ich obecnego funkcjonowania w społeczeństwie i rodzinie.

Mając powyższe na uwadze sąd orzekł jak w pkt. I wyroku. Nie obciążył powodów kosztami procesu na rzecz strony pozwanej biorąc pod uwagę szczególny charakter roszczenia (art. 102 kpc)

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Iwona Gertrudziak
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy we Wrocławiu
Osoba, która wytworzyła informację:  Anna Stańczyk
Data wytworzenia informacji: