Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 maja 2017 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący: SSR Magdalena Piątkowska

Protokolant : Katarzyna Zych

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 maja 2017 roku w Ś.

sprawy z odwołania E. J.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w W.

z dnia 30 stycznia 2017r., znak: (...)

z dnia 06 lutego 2017r., znak: (...)

o zasiłek chorobowy

I oddala odwołania.

II zasądza od E. J. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w W. kwotę 360 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Powódka E. J. wniosła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. z dnia 30 stycznia 2017 roku oraz z dnia 6 lutego 2017 roku odmawiających jej prawa do zasiłku chorobowego za okres od 14 grudnia 2016 roku do 22 stycznia 2017 roku i od 23 stycznia 2017 roku do 15 lutego 2017 roku.

W uzasadnieniu powódka podniosła, że od dnia 3 czerwca 2015 roku podlegała ubezpieczeniu społecznemu, zdrowotnemu i chorobowemu. Od dnia 24 grudnia 2015 roku przebywała na zasiłku macierzyńskim, opłacając jedynie składkę zdrowotną, gdyż nie zawiesiła działalności gospodarczej przez okres pobierania zasiłku macierzyńskiego. Od 14 stycznia 2017 roku powódka przebywa na zwolnieniu lekarskim, przy czym podczas pobierania zasiłku macierzyńskiego i bezpośrednio po nim nie wysyłała do organu żadnych deklaracji, ani dokumentów, w których wskazywałaby zmiany w ubezpieczeniach.

Powódka wniosła o uchylenie zaskarżonych decyzji i przyznanie jej prawa do zasiłku chorobowego za okresy objęte decyzjami.

Strona pozwana wniosła o oddalenie odwołania podnosząc, że powódka po zakończeniu pobierania zasiłku macierzyńskiego, chcąc korzystać ze świadczeń z ubezpieczenia chorobowego winna była ponownie dokonać zgłoszenia dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego, czego nie uczyniła.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka E. J. od dnia 3 czerwca 2015 roku podlega dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej – salonu fryzjerskiego.

Od momentu założenia działalności gospodarczej nie była ona zawieszona.

W związku z urodzeniem dziecka powódka w okresie od 24 grudnia 2015 roku do 21 grudnia 2016 roku pobierała zasiłek macierzyński.

W okresie od 14 grudnia 2016 roku do 15 lutego 2017 roku powódka na skutek choroby przebywała na zwolnieniu lekarskim.

W ww. okresach do chwili obecnej płatnik składek nie dokonywał wyrejestrowania powódki z ubezpieczeń.

Decyzjami z dnia 30 stycznia 2017 roku oraz z dnia 6 lutego 2017 roku organ rentowy odmówił powódce prawa do zasiłku chorobowego za okres od 14 grudnia 2016 roku do 22 stycznia 2017 roku i od 23 stycznia 2017 roku do 15 lutego 2017 roku.

W uzasadnieniu ww. decyzji organ rentowy wskazał, iż powódka jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą nie zgłosiła się do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego.

Dowód:

- akta ZUS – w załączeniu;

- raport z pobrania danych z ZUS – k. 6-9;

- karty informacyjne z leczenia szpitalnego – k. 10-13;

- zeznania świadka B. U. – k. e protokół z dnia 22.05.2017r. k. 48.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu odwołanie powódki nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jednolity – Dz. U. z 2014 roku, poz. 159, dalej: ustawa zasiłkowa), zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego. Okres trwania ubezpieczenia chorobowego to czas, w którym ubezpieczony ma obowiązek opłacania składki lub czas zwolnienia z obowiązku płacenia składki (vide uchwała Sądu Najwyższego z dnia 12 czerwca 2002 roku, sygn. akt: III UZP 4/02, LEX nr 53708).

Zgodnie z powyższym artykułem obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej m.in. są: osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność oraz osobami z nimi współpracującymi; osobami przebywającymi na urlopach wychowawczych lub pobierającymi zasiłek macierzyński albo zasiłek w wysokości zasiłku macierzyńskiego (art. 6 ust. 1 pkt 5 i 19).

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że powódka nieprzerwanie podlegała obowiązkowo ubezpieczeniu emerytalnemu i rentowemu zarówno w okresie prowadzenia pozarolniczej działalności jak i w trakcie pobierania zasiłku macierzyńskiego, bowiem okres pobierania zasiłku macierzyńskiego dla osoby prowadzącej pozarolniczą działalność nie stanowi przerwy w podleganiu ubezpieczeniu społecznym, ale w takiej sytuacji tytuł do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych stanowi pobieranie zasiłku macierzyńskiego, a nie prowadzenie działalności.

Zdaniem Sądu od dnia 24 grudnia 2015 roku nastąpiła zmiana podstawy objęcia obowiązkowym ubezpieczeniem, która miała także wpływ na podleganie przez powódkę ubezpieczeniu chorobowemu. Ubezpieczenie to w przypadku osoby prowadzącej pozarolniczą działalność (art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy zasiłkowej), jest dobrowolne i podlega się mu wyłącznie na swój wniosek.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 121), zwanej dalej ustawą systemową, dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu podlegają na swój wniosek osoby objęte obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi, wymienione w art. 6 ust. 1 pkt 2, 4, 5, 8 i 10, a więc: osoby wykonujące pracę nakładczą; osoby wykonujące pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, oraz osoby z nimi współpracujące, osoby prowadzące pozarolniczą działalność oraz osoby z nimi współpracujące, osoby wykonujące odpłatnie pracę, na podstawie skierowania do pracy, w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania i duchowni.

Przepis ten ogranicza krąg osób, które mogą mu podlegać na wniosek, do tych określonych w art. 6 ust. 1 pkt 2, 4, 5, 8 i 10. Tym samym nie może mu podlegać osoba wymieniona w art. 6 ust. 1 pkt 19, czyli pobierająca zasiłek macierzyński. Innymi słowy, osoba prowadząca pozarolniczą działalność w okresie pobierania zasiłku macierzyńskiego nie podlega dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu, gdyż tym ubezpieczeniem przedsiębiorca może być objęty tylko wówczas, gdy podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym.

Natomiast art. 14 ust. 2 pkt 3 ustawy systemowej stanowi, że dobrowolne ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz chorobowe ustają od dnia ustania tytułu podlegania tym ubezpieczeniom. W przypadku powódki, datę ustania dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego wyznacza data początkowa pobierania zasiłku macierzyńskiego tj. 24 grudzień 2015 rok.

Z art. 9 ust. 1c ustawy systemowej wynika także, że osoby prowadzące działalność gospodarczą, spełniające jednocześnie warunki do objęcia ich obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi z tytułu pobierania zasiłku macierzyńskiego lub zasiłku w wysokości zasiłku macierzyńskiego, podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z tytułu pobierania zasiłku macierzyńskiego lub zasiłku w wysokości zasiłku macierzyńskiego. Mogą one jednak dobrowolnie na swój wniosek być objęte ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi także z pozostałych, wszystkich lub wybranych, tytułów. Objęcie dobrowolnie ubezpieczeniami emerytalnym, rentowymi i chorobowym następuje od dnia wskazanego we wniosku o objęcie tymi ubezpieczeniami, nie wcześniej jednak niż od dnia, w którym wniosek został zgłoszony, z zastrzeżeniem ust. 1a (art. 14 ust. 1 ustawy systemowej), przy czym objęcie dobrowolnie ubezpieczeniem chorobowym następuje od dnia wskazanego we wniosku tylko wówczas, gdy zgłoszenie do ubezpieczeń emerytalnego i rentowych zostanie dokonane w terminie określonym w art. 36 ust. 4, a więc w terminie 7 dni od daty powstania obowiązku ubezpieczenia (art. 14 ust. 1a ustawy systemowej).

Zatem ponowne objęcie dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą po ustaniu tytułu podlegania temu ubezpieczeniu, wymaga zgłoszenia pisemnego wniosku przez ubezpieczonego, co wynika z art. 11 ust. 1 oraz art. 14 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych i co znajduje potwierdzenie również w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 29 marca 2012 roku, sygn. I UK 339/11.

Ponadto zgodnie wyrokiem Sądu najwyższego z dnia 7 grudnia 2016 roku, sygn. akt II Uk 478/15, z chwilą nabycia prawa do zasiłku macierzyńskiego dobrowolne ubezpieczenie chorobowe osoby prowadzącej pozarolniczą działalność ustaje i nie istnieje możliwość przystąpienia do tego ubezpieczenia ani z tytułu pobierania zasiłku macierzyńskiego, ani z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności, ponieważ takiego uprawnienia nie przewiduje art. 11 ust. 2 u.s.u.s. Przystąpienie do ubezpieczenia chorobowego staje się możliwe po wyczerpaniu zasiłku macierzyńskiego, w związku z przekształceniem się dobrowolnego ubezpieczenia emerytalnego i rentowego z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności w ubezpieczenie obowiązkowe. W ten sposób wynikająca wprost z przepisów ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych obligatoryjna przerwa w ubezpieczeniu chorobowym osoby prowadzącej pozarolniczą działalność, która nabyła prawo do zasiłku macierzyńskiego, jest równa co najmniej okresowi pobierania tego zasiłku i ulega dalszemu wydłużeniu po wprowadzeniu urlopów rodzicielskich.

Powódka chcąc uzyskać objęcie dobrowolnym ubezpieczeniem społecznym od dnia 22 grudnia 2016 roku, tj. od dnia następnego po dniu pobierania zasiłku macierzyńskiego, powinna była złożyć do organu rentowego stosowny wniosek w terminie 7 dni od daty wyczerpania zasiłku macierzyńskiego, a czego nie uczyniła.

Sąd nie podzielił twierdzeń skarżącej, jakoby do objęcia jej dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym doszło w sposób dorozumiany poprzez opłacenie składki, bowiem zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 9 lipca 2015 roku, sygn. I UK 376/14, dokument o objęcie dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym musi być czytelny, wyraźny i niebudzący żadnych wątpliwości i powinien być złożony na piśmie. Brak jest zatem podstaw do przyjęcia dorozumianego oświadczenia zainteresowanego i objęcie go dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym.

Mając powyższe na względzie Sąd w oparciu o art. 477 ¹⁴ §1 k.p.c. oddalił odwołania powódki.

Orzeczenie o kosztach zastępstwa procesowego (punkt II wyroku) znajduje oparcie w art. 98 k.p.c w zw. z § 9 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z dnia 5 listopada 2015r. ).