Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 24 października 2014r.

Sąd Rejonowy w Świdnicy I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący SSR Halina Grzybowska

Protokolant Magdalena Tobiasz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 października 2014r. w Ś.

z wniosku D. S. i M. S. (1)

przy uczestnictwie (...) S.A. Oddział w W.

o ustanowienie służebności przesyłu

p o s t a n a w i a :

I.  oddalić wniosek;

II.  zasądzić solidarnie od wnioskodawców D. S. i M. S. (2) na rzecz (...) S.A. Oddział w W. 257 zł tytułem zwrotu kosztów postepowania.

Sygnatura akt I Ns 948/12

UZASADNIENIE

Wnioskodawcy D. S. i M. S. (1) domagali się ustanowienia za wynagrodzeniem w kwocie 20.000,00 zł służebności przesyłu na rzecz uczestnika (...) S.A. w K. – Oddziału w W. na nieruchomości, której są właścicielami, to jest działki gruntu położonej w J. o numerze (...), dla której Sąd Rejonowy w Ś. prowadzi księgę wieczystą nr (...), polegającej na prawie dostępu do sieci energetycznej uczestnika. Uzasadniając wniosek podali, iż przez opisaną działkę, której są właścicielami, przebiega napowietrzna linia elektroenergetyczna średniego napięcia, której elementem jest słup nr (...) znajdujący się na nieruchomości oraz napowietrzna linia elektroenergetyczna niskiego napięcia, a długość każdej z linii elektroenergetycznych wynosi 18 m. Podnieśli, iż strefa oddziaływania, w której obowiązują ograniczenia w zakresie swobodnego zagospodarowania terenu wynosi 10 m od rzutu poziomego skrajnego przewodu, a łączna powierzchnia nieruchomości zajęta przez linie energetyczną średniego napięcia, wyłączona spod możliwości swobodnego zagospodarowania wynosi 380 m ². Wnioskodawcy wskazali, iż sieć elektroenergetyczna przebiega przez całą szerokość działki i wraz ze słupem ogranicza korzystanie z nieruchomości, a zatem zgodnie z opinią doktryny wynagrodzenie za ustanowienie służebności powinno rekompensować wszystkie uszczerbki majątkowe, jakie powoduje u właściciela obciążonego gruntu. Wnioskodawcy dokonali wyliczenia jednorazowego wynagrodzenia za ustanowienie służebności przesyłu na kwotę 20.000,00 zł, uwzględniającej powierzchnię 380 m ² oraz stawkę 53 zł za 1 m ². Dodali iż dążyli do uregulowania stanu prawnego sieci energetycznej uczestnika położonej na wyżej wymienionej nieruchomości i wezwali uczestnika do zawarcia umowy ustanawiającej służebność przesyłu, jednakże w odpowiedzi uczestnik wskazał, iż nabył służebność gruntową przez zasiedzenie.

(...) S.A wniósł o oddalenie wniosku w całości. Przyznał, że nad nieruchomością wnioskodawców (działka (...)) w miejscowości J. przebiega napowietrzna linia elektroenergetyczna średniego napięcia (...), której elementem jest słup energetyczny oznaczony nr 169, oraz napowietrzna linia energetyczna niskiego napięcia, której elementem jest slup energetyczny oznaczony (...). Wskazał, iż linie wybudowane zostały przed 1945 rokiem natomiast w latach 70-tych były remontowane, a modernizacja obu napowietrznych linii odbywała się po trasie linii poniemieckich. Podniósł, iż poprzednik prawny, Zakład (...), na mocy dekretu z dnia 8 marca 1946 r. o majątkach opuszczonych i poniemieckich otrzymał w posiadanie poniemiecką infrastrukturę energetyczną jaką była napowietrzna linia energetyczna L-481 oraz linia niskiego napięcia. Zdaniem uczestnika objęcie przez przedsiębiorstwo energetyczne cudzej nieruchomości w posiadanie w celu budowy urządzeń przesyłowych na podstawie art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości w celu budowy urządzeń przesyłowych uzasadnia przyjęcie dobrej wiary tego przedsiębiorstwa jako posiadacza służebności gruntowej o treści odpowiadającej służebności przesyłu. Uczestnik podniósł zarzut zasiedzenia służebności przesyłu wskazując, iż jest posiadaczem służebności o treści odpowiadającej służebności przesyłu w dobrej wierze, a zatem uczestnik nabył przez zasiedzenie służebność gruntową dla urządzeń linii energetycznej posadowionych na działce wnioskodawczyni, ponieważ korzysta z trwałego i widocznego urządzenia od kilkudziesięciu lat, przy czym stan faktyczny sprawy uzasadnia przyjęcie dobrej wiary uczestnika. Bezsporne jest w sprawie, że uczestnik do 1 lutego 1989 r. był zarządcą mienia państwowego i nie wykonywał żadnych praw dla siebie, tylko na rzecz Skarbu Państwa. Nie zmienia to jednak faktu, że (jak wypowiedział się Sąd Najwyższy) korzystanie przez uczestnika postępowania z nieruchomości w sposób odpowiadający treści służebności przesyłu, prowadziło do zasiedzenia tej służebności przez Skarb Państwa, przy czym zaliczenie posiadania poprzednika było możliwe, jeżeli podczas biegu zasiedzenia nastąpiło przeniesienie posiadania.

Uczestnik wskazał, iż (...) S.A. (obecnie (...) S.A.) powstała w maju 2004 roku z połączenia spółek prawa handlowego, stanowiących własność Skarbu Państwa. (...) S.A. jest następcą prawnym byłego Zakładu (...) S.A., który powstał z przekształcenia byłego przedsiębiorstwa państwowego.

Zarzucił, iż wnioskodawcy nie udowodnili wysokości swojego roszczenia. Linie energetyczne jako inwestycja służąca celom publicznym są zdarzeniem nieodwracalnym w pewnym przedziale czasu. Określając wysokość wynagrodzenia z tego tytułu należy uwzględniać stopień ingerencji uczestnika w treść prawa własności, wartość nieruchomości oraz spodziewanie korzyści z uszczuplenia prawa własności. Przewidywany okres trwałości urządzeń ma również wpływ na wysokość wynagrodzenia którego wysokość w odległej perspektywie nie powinna przekraczać wartości nieruchomości (Uchwała SN z 10.07.1984 r., III CZP 20/84). Uczestnik zarzucił, iż żądana przez wnioskodawców kwota 20.000,00 zł tytułem wynagrodzenia za ustanowienie służebności przesyłu oznacza, że w ciągu kilku lat wysokość tego wynagrodzenia przekroczy wartość działki, na której posadowione są urządzenia linii energetycznej. Zdaniem uczestnika mając na uwadze orzecznictwo SN właściwe natomiast jest stosowanie odpowiednich cen rynkowych za korzystanie z nieruchomości w zakresie służebności, których wysokość powinna uwzględniać stopień ingerencji w treść prawa własności. W opinii uczestnika stopień ingerencji w prawo własności wnioskodawców należy uznać za bardzo ograniczony i sprowadza się do bieżącej eksploatacji oraz w przypadku awarii.

Wskazał , iż przebieg napowietrznej linii energetycznej w żaden sposób nie wpływa na ograniczenie w korzystaniu z nieruchomości przez wnioskodawców, a uczestnik w ogóle nie korzysta z nieruchomości, nad którą przebiega napowietrzna linia energetyczna, gdyż wszelkie prace eksploatacyjne są wykonywane na słupach energetycznych, które znajdują się na granicy działki.

Sąd ustali następujący stan faktyczny:

D. S. i M. S. (1) są właścicielami nieruchomości gruntowej obejmującej działkę położoną w J. przy ul. (...) o numerze ewidencyjnym (...) o powierzchni 0,0795 ha, dla której Sąd Rejonowy w Świdnicy prowadzi księgę wieczystą (...).

Dowód:

- odpis księgi wieczystej KW nr (...) – k. 12-14

- wypis z rejestru gruntów – k. 15-17

- decyzja Burmistrza Miasta J. z dnia 2 kwietnia 1999 r. – k. 100-101

Nad działką nr (...) położoną w J. przy ul. (...) przechodzi prostopadle do jej powierzchni, w odległości ok. 4 m od granicy działki, napowietrzna linia elektroenergetyczna średniego napięcia wsparta na rozkracznym betonowym słupie nr (...), który ma 2 odnogi. Linia ta jest poniemiecka i była gruntownie remontowana w 1979 r. w celu uzyskania wyższego napięcia roboczego . Dnia 25 czerwca 1979 r. dokonano odbioru technicznego linii, którą wciągnięto także do ewidencji środków trwałych zakładu energetycznego. Pod linią rosną drzewa owocowe

Nad skrajem działki nr (...) położoną w J. przy ul. (...) przebiega również napowietrzna linia elektroenergetyczna niskiego napięcia. Linia ta jest poniemiecka i była remontowana w 1996 r.

W dokumentacji uczestnika znajdują się dokumenty, które potwierdzają istnienie na nieruchomości wnioskodawców linii niskiego napięcia już w 1945 roku a z dokumentacji dot. zasilania budynku ,że linia niskiego napięcia istniała już w 1949 roku, co wskazuje że linie energetyczne przebiegające przez nieruchomość wnioskodawców sa liniami poniemieckimi przejętymi po wojnie .

Dowód:

- pismo uczestnika z dnia 15 maja 2012 r. – k. 18

- metryki linii elektroenergetycznych – k. 64-65

- mapy sytuacyjne – k. 66-67

- protokół odbioru końcowego i przekazania do eksploatacji z dnia 25 czerwca 1979 r. – k. 68

- opinia biegłego sądowego E. K. – k. 226-244

- opinia biegłego sądowego J. P. – k. 294-333 v.

- zeznania świadka R. B. – k. 185-188

Powierzchnia działki nr (...) pod przewodami linii elektroenergetycznej średniego napięcia wynosi 66,6 m ².

Powierzchnia ochronna dla linii elektroenergetycznej średniego napięcia wynosi 358,2 m ², a dla linii elektroenergetycznej niskiego napięcia wynosi 66,6 m ².

Dowód:

- opinia biegłego sądowego E. K. –

k. 226-244

- opinia biegłego sądowego J. P. – k. 294-333 v.

W 1945 roku linie energetyczne okręgu energetycznego na terenie D. , należące wcześniej do niemieckich firm ( .min. A., S., S. – K.) zostały przejęte z dniem 25 sierpnia 1945 roku przez pełnomocnika K.E.R.M. na (...) Dolny ,a następnie zostały przejęte przez przedsiębiorstwo państwowe o nazwie: Zjednoczenie (...), które protokolarnie przejęło majątek nieruchomy i ruchomy Na mocy zarządzenia Ministra Górnictwa i Energetyki z dnia 25 listopada 1958 r. , zmienionym zarzadzeniem nr 49 z dnia 12 czerwca 1968 roku zostało utworzone przedsiębiorstwo państwowe pod nazwą: Zakłady (...) z siedzibą we W. , oraz nastąpiło połączenie tego przedsiębiorstwa z przedsiębiorstwami podległymi Zarządowi Energetycznemu O. w ten sposób, że przedsiębiorstwo Zakłady (...) przejęło cały majątek przedsiębiorstw podległych, w tym Z. energetycznego W. we W. i Z. Energetycznego W. w W..

Na mocy zarządzenia Ministra Energetyki i Energii Atomowej z dnia 9 czerwca 1976 r. nastąpiło połączenie Zakładów (...) i Zakładów (...) oraz powstanie z dniem 1 lipca 1976 r. Zakładów (...) z siedzibą w P.. Na mocy zarządzenia Ministra Górnictwa i Energetyki z dnia 22 kwietnia 1985 r. zostało utworzone przedsiębiorstwo państwowe pod nazwą Zachodni O. Energetyczny z siedzibą w P., w skład którego wszedł m.in. Zakład (...). Z dniem 30 grudnia 1988 r. z dotychczasowego Zachodniego O. Energetycznego w P. został wydzielony Zakład (...) z siedzibą w W..

(...) S.A jest następcą prawnym byłego przedsiębiorstwa państwowego – Zakładu (...), które z dniem 20 lipca 1993 r. przekształcono w spółkę prawa handlowego. Z dniem 30 kwietnia 2004 r. dokonano połączenia tegoż Zakładu (...) S.A. z Zakładem (...) S.A., który zmienił nazwę na (...) S.A., a od 30 grudnia 2008 r. na (...) S.A. Następnie dnia 1 września 2011 r. (...) S.A. została przejęta w trybie art. 492 § 1 k.s.h. przez (...) S.A.

Dowód:

- dokument przejęcia niemieckich firm energetycznych z dnia 25 sierpnia 1945 r. – k. 124

- zarządzenie Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 19 sierpnia 1948 r. – k. 125-126

- zarządzenie Ministra Górnictwa i Energetyki z dnia 25 listopada 1958 r. – k. 127-130

- zarządzenie Ministra Górnictwa i Energetyki z dnia 12 czerwca 1968 r. – k. 132

- zarządzenie Ministra Energetyki i Energii Atomowej z dnia 9 czerwca 1976 r. – k. 134-135

- zarządzenie Ministra Górnictwa i Energetyki z dnia 22 kwietnia 1985 r. – k. 137-140

- zarządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1988 r. – k. 141-148

- odpis Krajowego Rejestru Sądowego nr (...) – k. 53-63

- Zarządzenie Ministra Przemysłu z dnia 16 stycznia 1989 r. – k. 69-70

- Zarządzenie Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 20 lipca 1993 r. – k. 71-72

- akt notarialny przekształcenia przedsiębiorstwa państwowego w spółkę akcyjną z dnia 20 lipca1993 r. rep. (...)– k. 73-81

- postanowienie Sądu Rejonowego w W. z dnia 1 września 1993 r., sygn. akt VINs (...) – k. 82

Działka nr (...) płożona jest w J. przy ul. (...), posiada regularny kształt prostokątny o wymiarach 18 X 45 m. Nieruchomość jest zabudowana w części budynkiem mieszkalnym o kubaturze 361 m ³ oraz budynkiem gospodarczym. Pomiędzy ulicą a budynkiem skwer porośnięty krzewami z urządzoną ścieżką i podjazdem. Za budynkiem działka urządzona i zagospodarowana na cele rekreacyjno-ogrodową. Plan miejscowy opracowany i uchwalony Uchwałą Nr XLI/16/10 z dnia 27 kwietnia 2010 r. Rady Miejskiej w J. – miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego miasta J. ustala dla działki nr (...) leżącej w obszarze oznaczonym symbolem 34 MN przeznaczenie podstawowe: zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna, dopuszczalny typ zabudowy: wolnostojąca, przeznaczenie dopuszczalne: usługi, lecz nie więcej niż 30 % powierzchni całkowitej budynków zlokalizowanych na działce budowlanej, przy czym w przypadku budynków mieszkalnych powierzchnia całkowita usług nie może przekraczać 30 % powierzchni całkowitej budynku mieszkalnego, obiekty małej architektury oraz obiekty i urządzenia infrastruktury technicznej. Przez teren objęty planem przebiegają istniejące napowietrzne sieci energetyczne: - średniego napięcia 20 kV wraz ze strefą oddziaływania o szerokości 10 m od rzutu poziomego skrajnego przewodu.

Hipotetyczna wartość wynagrodzenia za ustanowienie służebności przesyłu pomijając kwestię, że w dacie nabycia przez wnioskodawców nieruchomości istniała już sieć – czyli, przyjmując że fakt posadowienia sieci –obniżenia wartości i użyteczności nie został skompensowany w cenie jej nabycia odpowiada kwocie 15.300,00 zł przy wartości 1 m ² działki w kwocie 57,00 zł. Natomiast w aspekcie spadku wartości i użyteczności nieruchomości wobec obciążenia służebnością przesyłu , wartość służebności odpowiada kwocie 5.100,00 zł.

Dowód:

- opinia biegłego sądowego J. P. – k. 294-333 v.

Pismem z dnia 5 marca 2012 r. wnioskodawcy wzywali przedsądownie uczestnika postępowania do ustanowienia służebności i zapłaty wynagrodzenia za korzystanie ze służebności.

Pismem z dnia 15 maja 2012 r. (...) S.A. poinformował wnioskodawców, iż nabył przez zasiedzenie służebność gruntową spornego obiektu elektroenergetycznego.

Dowód:

- pismo wnioskodawców z dnia 5 marca 2012 r. – k. 19

- pismo uczestnika z dnia 15 maja 2012 r. – k. 18 .

Powyższe ustalenia zostały poczynione w oparciu o pisane wyżej dokumenty oraz zeznania świadka K. B. (1), które są logiczne, spójne a ich treśc częściowo potwierdzają dokumentu w aktach sprawy oraz na opinii biegłych sądowych zakresu geodezji i szacowania nieruchomości , które w zakresie poczynionych wyżej ustaleń nie budzą wątpliwości .

Sąd zważył co następuje:

Możliwość ustanowienia służebności przesyłu przewiduje przepis art. 305 ¹ k.c ., który stanowi, że nieruchomość można obciążyć na rzecz przedsiębiorcy, który zamierza wybudować lub którego własność stanowią urządzenia, prawem polegającym na tym, że przedsiębiorca może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, zgodnie z przeznaczeniem tych urządzeń (służebność przesyłu).

Stosownie zaś do przepisu art. 305 ² § 2 kc jeżeli przedsiębiorca odmawia zawarcia umowy o ustanowienie służebności przesyłu, a jest ona konieczna do korzystania z urządzeń, o których mowa , właściciel nieruchomości może żądać odpowiedniego wynagrodzenia w zamian za ustanowienie służebności przesyłu.

Jak sąd ustalił na nieruchomości wnioskodawców znajdują się trwałe urządzenia w postaci elementów linii energetycznej stanowiącej składniki przedsiębiorstwa uczestnika (...) SA służące do przesyłu energii elektrycznej, a zatem istnieją przesłanki do ustanowienia służebności przesyłu.

Jednakże uczestnik postępowania zarzucił , że nabył takową służebność przez zasiedzenie.

Instytucja służebności przesyłu została wprowadzona z dniem 3 sierpnia 2008 r. przepisami ustawy z dnia 30 maja 2008 r. (Dz. U z 2008 r. nr 116 poz. 731). Możliwość stwierdzenia przez Sąd nabycia przez zasiedzenie prawa służebności gruntowej, na rzecz przedsiębiorstwa odpowiadającej treścią służebności przesyłu przed wejściem w życie przepisu art. 305 ¹ – art. 305 ⁴kc) potwierdza orzecznictwo Sądu Najwyższego . O możliwości takiej stwierdził Sąd Najwyższy m.in. w uchwale z dnia 07.10.2008r. (III CZP 89/08, Biuletyn SN z 2008r., nr 10),

Przepis art. 292 k.c. stanowi, że służebność gruntowa może być nabyta przez zasiedzenie tylko w wypadku, gdy polega na korzystaniu z trwałego i widocznego urządzenia. Przepisy o nabyciu własności nieruchomości przez zasiedzenie stosuje się odpowiednio. Z przepisu art. 172 k.c. wynika natomiast, że posiadacz nieruchomości nie będący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od lat dwudziestu jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze (zasiedzenie). Po upływie lat trzydziestu posiadacz nieruchomości nabywa jej własność, choćby uzyskał posiadanie w złej wierze.

Zawarte w zdaniu drugim art. 292 k.c . odesłanie do przepisów o nabyciu własności nieruchomości przez zasiedzenie obejmuje tylko kwestie nie uregulowane w zdaniu pierwszym tego artykułu i pozwala na stosowanie do zasiedzenia służebności gruntowej przepisów o nabyciu nieruchomości przez zasiedzenie jedynie „odpowiednio”. Do zasiedzenia służebności gruntowej nie ma zatem zastosowania wymaganie posiadania samoistnego (art. 176 § 1 k.c. w zw. z art. 336 k.c.). Znajdują natomiast zastosowanie odpowiednio przepisy o nabyciu nieruchomości przez zasiedzenie dotyczące terminów posiadania w zależności od dobrej lub złej wiary (postanowienie SN z 11.02.2010 sygn. akt I CSK 181/09).

Jeśli zatem jak sąd ustalił linie energetyczne biegnące przez działkę wnioskodawców została posadowione prawdopodobnie jeszcze przed 1945r, na co wskazują zeznania świadka K. B. (2) odnośnie dokumentacji z lat 1945-147 świadczących o istnieniu linii niskiego i średniego napięcia , natomiast z dokumentacji technicznej w aktach sprawy wynika, że linie te były gruntownie remontowane w 1979 r oraz w 1996 r. , a dnia 25 czerwca 1979 r. dokonano odbioru technicznego linii, którą wciągnięto także do ewidencji środków trwałych zakładu energetycznego , to co najmniej w tej dacie linia energetyczna na pewno istniała i była wykorzystywana zgodnie z przeznaczeniem , to Sąd przyjął, , iż linia w obecnej postaci istniała co najmniej od 25 czerwca 2009 roku . Przy czym od początku wykorzystywał ją i remontował zakład energetyczny . Jeśli więc co najmniej od w/w daty sieć elektroenergetyczna jest wykorzystywana przez uczestnika postępowania i przebiega nad działką stanowiąca obecnie własność wnioskodawców, to w ocenie sądu uczestnik wykazał posiadanie przez okres co najmniej 30 lat w złej wierze. Sąd przyjął złą wiarę, bo uczestnik nie wykazał, aby wszedł w posiadanie tej infrastruktury na podstawie decyzji wywłaszczeniowej lub innego podobnego aktu. W okresie biegu zasiedzenia poprzednikiem prawnym uczestnika było przedsiębiorstwo państwowe.

W postanowieniu z dnia 09 lutego 2012 roku III CZP 93/11 ) Sąd Najwyższy stwierdził, że „Osoba prawna, która przed dniem 1 lutego 1989 r. miała status państwowej osoby prawnej i nie mogła nabyć (też w wyniku zasiedzenia) własności nieruchomości Skarbu Państwa, może do okresu samoistnego posiadania wykonywanego po tej dacie zaliczyć okres posiadania Skarbu Państwa przed dniem 1 lutego 1989 r., jeżeli w tym czasie nastąpiło przeniesienie posiadania”. W kwestii zaliczenia okresu posiadania do biegu zasiedzenia służebności gruntowej odpowiadającej treścią służebności przesyłu pod warunkiem przeniesienia posiadania w rozumieniu przepisu art. 352 k.c. wypowiadał się kilkakrotnie Sąd Najwyższy , m.in. w postanowieniu z 9 lutego 2012 r. III CZP 93/11).
Z ustaleń w niniejszej sprawie wynika, że , że wraz z przekształceniami i następstwem prawnym następowało przejęcie majątku ruchomego i nieruchomego , a zatem powołując się na cyt. wyżej orzecznictwo uczestnik mógł doliczyć do okresu biegu terminu zasiedzenia służebności okres samoistnego posiadania służebności przez poprzednika prawnego – Zakładu (...) będącego przedsiębiorstwem państwowym.

Dokonując remontu i modernizacji linii energetycznej uczestnik przejawiał wykonywanie akty władztwa.

Skoro w niniejszej sprawie zostały spełnione wszystkie przesłanki wynikające z treści art. 292 kc, a w tym okresie nie nastąpiło przerwanie biegu terminu zasiedzenia, to uczestnik nabył przez zasiedzenie przedmiotową służebność. W momencie rozpoczęcia biegu zasiedzenia - w dacie 25.06.1979 . - przepis art. 172 kc przewidywał 20 lat posiadania w przypadku złej wiary. Obowiązujące wówczas przepisy nie pozwalały na zasiedzenie nieruchomości państwowych. Zakaz ten został uchylony przepisem art. 10 ustawy z dnia 28 lipca 1990r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny (DU Nr 55 poz. 321 ze zm.). Przepis ten stanowi, że jeżeli przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy istniał stan, który według przepisów dotychczasowych wyłączał zasiedzenie nieruchomości, a według przepisów obowiązujących po wejściu w życie tej ustawy prowadzi do zasiedzenia, zasiedzenie biegnie od dnia wejścia jej w życie; jednakże termin ten ulega skróceniu o czas, w którym powyższy stan istniał przed wejściem w życie ustawy, lecz nie więcej niż o połowę. Ta sama nowelą okresy zasiedzenia wydłużono do 30 lat dla posiadacza w złej wierze. Jeśli zatem ustawa ta weszła w życie z dniem 1.10.1990r. to do biegnącego od tej daty 30-letniego okresu posiadania w złej wierze uczestnik może doliczyć okres posiadania do daty wejścia w życie ustawy, przy czym nie więcej niż połowę, tj. 15 lat. Zasiedzenie służebności przez uczestnika postępowania nastąpiło zatem z datą 1.10.2005r.

Wobec uwzględnienia zarzutu zasiedzenia na podstawie przytoczonych wyżej przepisów, Sąd oddalił wniosek – jak w pkt.I sentencji postanowienia .

O kosztach postępowania w pkt.II postanowienia , na które składają się koszty zastępstwa i oplata skarbowa od pełnomocnictwa orzeczono na podstawie przepisu art. 520 § 2 kpc w związku w związku z § 8 pkt.3 ) Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie ….(Dz U nr 163,poz. 1348 z późn.zmianami ).