Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 marca 2019 roku

Sąd Rejonowy w Oleśnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Katarzyna Kałwak

Protokolant st. sekr. sądowy Klaudia Pluta

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 lutego 2019 roku

sprawy z powództwa T. G.

przeciwko P. (...) z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej P. (...) z siedzibą
w W. na rzecz powoda T. G. kwotę 11.223,86 zł ( jedenaście tysięcy dwieście dwadzieścia trzy złote 86/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 21.02.2018 roku do dnia zapłaty;

I.  zasądza od strony pozwanej P. (...) z siedzibą
w W. na rzecz powoda T. G. kwotę 4.179,00 zł ( cztery tysiące sto siedemdziesiąt dziewięć złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 3.600,00 zł ( trzy tysiące sześćset złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

II.  nakazuje Skarbowi Państwa – Sądowi Rejonowemu w Oleśnie zwrócenie powodowi T. G. kwoty 1.000,00 zł ( jeden tysiąc złotych 00/100) tytułem niewykorzystanej zaliczki uiszczonej na poczet wynagrodzenia biegłego sądowego;

III.  nakazuje Skarbowi Państwa – Sądowi Rejonowemu w Oleśnie zwrócenie stronie pozwanej P. (...) z siedzibą w W. kwoty 28,00 zł ( dwadzieścia osiem złotych 00/100) tytułem niewykorzystanej części zaliczki uiszczonej na poczet wynagrodzenia biegłego sądowego

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym dnia 20.03.2018 r. T. G. wystąpił przeciwko P. (...) z siedzibą w W. wnosząc
o zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powoda:

- kwoty 11.137,80 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 21.02.2018 r. do dnia zapłaty tytułem należnego powodowi odszkodowania niezbędnego do pokrycia kosztów koniecznych do przywrócenia pojazdu powoda do stanu sprzed szkody oraz tytułem zwrotu kosztów sporządzonej opinii rzeczoznawcy;

- kwoty 86,06 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 21.02.2018 r. do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów poniesionych przez powoda w związku z holowaniem uszkodzonego pojazdu z miejsca szkody.

Łącznie powód domagał się więc kwoty 11.223,86 zł.

Nadto, powód wniósł o zasądzenie od strony pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz kwoty uiszczonej opłaty skarbowej.

W uzasadnieniu pozwu profesjonalny pełnomocnik powoda w osobie radcy prawnego wskazał, że w dniu 09.12.2017 r. miała miejsce kolizja, w wyniku której został uszkodzony pojazd powoda. Zgłoszenie szkody do strony pozwanej nastąpiło w dniu następującym po dniu zdarzenia. Szkoda w pojeździe została prawidłowo zakwalifikowana przez P. (...) jako częściowa. Decyzjami P. (...) powodowi zostało przyznane odszkodowanie w łącznej wysokości 16.164,94 zł. Wskazana kwota odszkodowania miała stanowić formę kompensaty z tytułu uszkodzeń wyrządzonych w pojeździe powoda oraz z tytułu poniesionych przez niego kosztów holowania pojazdu. Powód twierdzi jednak, że wypłacona przez P. (...) kwota odszkodowania nie pozwala na przywrócenie pojazdu do stanu sprzed szkody jak również na pełną kompensatę kosztów poniesionych przez powoda z tytułu holowania pojazdu.

Po przesłaniu przez P. (...) kosztorysu ofertowego powód powziął wątpliwości co do zasadności wyliczeń poczynionych przez likwidatorów szkody, a w konsekwencji zlecił wykonanie wyceny niezależnemu rzeczoznawcy. W wycenie rzeczoznawcy został ustalony rzeczywisty koszt przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu sprzed szkody. Zgodnie
z wyceną koszt naprawy pojazdu powoda wynosi 26.064,94 zł brutto. Z tytułu sporządzonej wyceny został wystawiony rachunek na kwotę 600,00 zł.

W ocenie powoda ograniczenie odpowiedzialności strony pozwanej do łącznej kwoty 16.164,94 zł nie ma żadnego uzasadnienia prawnego i faktycznego w okolicznościach niniejszej sprawy. Nadto, wypłacona przez P. (...) kwota odszkodowania pozostaje
w sprzeczności z zasadą pełnej kompensacji szkody (art. 363 § 1 k.c.).

Na wskazaną w petitum pozwu kwotę składają się:

- kwota 10.537,80 zł wraz z odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 21.02.2018 r. –
tj. należność główna stanowiąca różnicę między kwotą niezbędną do przywrócenia pojazdu powoda do stanu sprzed szkody, a kwotą odszkodowania przyznaną w toku postępowania likwidacyjnego przez stronę pozwaną;

- kwota 86,06 zł – wraz z odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 21.02.2018 r. – należność stanowiąca różnicę między poniesionymi przez powoda kosztami holowania samochodu, a wypłaconą przez P. (...) z tego tytułu kwotą odszkodowania;

- kwota 600,00 zł – wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 21.02.2018 r. do dnia zapłaty – koszt opinii wykonanej przez uprawnionego rzeczoznawcę
w celu ustalenia kosztów niezbędnych do przywrócenia samochodu powoda do stanu sprzed szkody.

T. G. domaga się na podstawie art. 363 § 1 zd. pierwsze k.c. należnego mu odszkodowania w formie zapłaty kwoty pieniężnej odpowiadającej kosztowi przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody przy uwzględnieniu średnich cen obowiązujących na rynku lokalnym oraz wartości nowych części identycznych jak części uszkodzone. Pełnomocnik powoda wskazał, że poszkodowany w wypadku komunikacyjnym ma pełne prawo do wypłaty odszkodowania przy uwzględnieniu wskazanych w zdaniu poprzedzającym czynników. Nadto, roszczenie o świadczenia należne od zakładu ubezpieczeń w ramach ustawowego ubezpieczenia komunikacyjnego odpowiedzialności cywilnej (OC) z tytułu kosztów przywrócenia uszkodzonego samochodu do stanu pierwotnego jest wymagalne niezależnie od tego, czy naprawa została już dokonana, a wysokość świadczeń należy obliczać na podstawie ustaleń co do zakresu uszkodzeń oraz technicznie uzasadnionych sposobów naprawy, przy przyjęciu przewidzianych kosztów niezbędnych materiałów i robocizny według cen z daty ich ustalenia. Natomiast naprawa pojazdu przed uzyskaniem świadczeń zakładu ubezpieczeń i jej faktyczny zakres nie ma zasadniczego wpływu na ww. sposób ustalenia ich wysokości.

Pełnomocnik powoda zakwestionował też stosowanie przez zakłady ubezpieczeń potrąceń amortyzacyjnych jako sprzecznych z zasadą pełnej kompensacji szkody. Zastosowanie tych potrąceń jest pozbawione podstawy prawnej i prowadzi w konsekwencji do niedopuszczalnej sytuacji częściowego przeniesienia na poszkodowanego ciężaru przywrócenia uszkodzonego samochodu do stanu poprzedniego, tj. w oderwaniu od rzeczywistego obowiązku odszkodowawczego sprawcy szkody.

Powołując się na opinię prywatnego rzeczoznawcy pełnomocnik powoda zakwestionował treść kosztorysu ofertowego przedstawionego przez P. (...) Strona pozwana w swoim kosztorysie:

- bezzasadnie zastosowała obniżenie cen części zamiennych oryginalnych o 30%,

- bezzasadnie zastosowała obniżenie wartości materiałów lakierniczych o 40%,

- w kosztorysie ofertowym nie zostały rozliczone części jednorazowe, normalia, przez co został zaniżony koszt należnego odszkodowania,

- zostały też zaniżone w kosztorysie ofertowym koszty zabezpieczenia antykorozyjnego,

- nadto, została zaniżona stawka roboczogodziny dla miejsca użytkowania uszkodzonego samochodu w dacie wymagalności odszkodowania.

Roszczenie o zwrot kosztów opinii rzeczoznawcy pełnomocnik powoda uzasadniał tym, że powód nie jest specjalistą w dziedzinie ubezpieczeń i dochodzenia roszczeń jak również w zagadnieniach technicznych, dlatego postanowił zlecić wykonanie wyceny prywatnemu rzeczoznawcy. Pełnomocnik wskazał też, że powód nie posiada wykształcenia, które umożliwiłoby mu samodzielne określenie kosztów związanych z przywróceniem pojazdu do stanu sprzed kolizji. Nadto, opinia rzeczoznawcy okazała się niezbędna do opracowania i wystąpienia wobec P. (...) z właściwym roszczeniem. Dlatego, według powoda, koszt sporządzenia opinii niezależnego rzeczoznawcy należy uznać jako bezpośrednie następstwo szkody.

Na żądanie pozwu składa się też roszczenie o zwrot kosztów holowania pojazdu. Pełnomocnik powoda podniósł, że były to koszty celowe i konieczne, gdyż samochód powoda nie nadawał się do dalszej jazdy, a więc należało przewieźć go poza miejsce szkody. Natomiast strona pozwana nie zakwestionowała zasadności holowania pojazdu powoda,
ale ograniczyła swoją odpowiedzialność do odgórnie zryczałtowanej kwoty odszkodowania, wbrew obowiązkowi pełnej kompensaty szkody. Pełnomocnik powoda wskazał, że stawka zastosowana przez firmę holującą pojazd mieściła się w średnich rynkowych i nie była wygórowana, czego dowodem ma być fakt, że ta stawka nie różni się znacząco od stawki przyjętej i zastosowanej przez stronę pozwaną, a niedopłata z tego tytułu wynosi jedynie 86,06 zł. Pełnomocnik T. G. podkreślił, że powód podejmując decyzję
o holowaniu samochodu kierował się zwłaszcza renomą firmy działającej na rynku lokalnym w tym zakresie. Natomiast ograniczanie przez stronę pozwaną swojej odpowiedzialności do odgórnie przyjętych kwot jest pozbawione podstawy prawnej i godzi w prawa poszkodowanych, bowiem strona pozwana zakłada, że każdorazowo jest uprawniona do obniżenia według własnego uznania wszelkich wypłaconych przez nią świadczeń odszkodowawczych.

Powód żąda odsetek ustawowych za opóźnienie od wszystkich dochodzonych należności od dnia 21.02.2018 r., tj. od dnia bezskutecznego upływu terminu do spełnienia świadczenia wyznaczonego przez pełnomocnika powoda w treści przedsądowego wezwania do zapłaty. – pozew – k. 3 – 9.

W odpowiedzi na pozew wniesionej w dniu 07.05.2018 r. strona pozwana – P. (...) z siedzibą w W. – wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz strony pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych oraz kwoty 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu profesjonalny pełnomocnik P. (...) w osobie radcy prawnego przyznał, że bezspornym w niniejszej sprawie jest wystąpienie w dniu 09.12.2017 r. szkody
w pojeździe powoda marki BMW 530D, jak również kwota wypłaconego łącznie odszkodowania tj. 15.527,14 zł brutto tytułem kosztów naprawy uszkodzonego samochodu plus 637,80 zł brutto tytułem kosztów holowania.

Pełnomocnik strony pozwanej podniósł, że istotą naprawy samochodu jest doprowadzenie go do stanu technicznej używalności, odpowiadającej stanowi sprzed uszkodzenia. Na podstawie art. 361 § 2 k.c. powód może się domagać od podmiotu odpowiedzialnego, tj. ubezpieczyciela, odszkodowania obejmującego poniesione koszty prac naprawczych pojazdu, ale z wyłączeniem tych prac, które służą podniesieniu standardu uszkodzonego pojazdu, jego stanu technicznego, w porównaniu ze stanem sprzed powstania szkody. Strona pozwana zaproponowała poszkodowanym wypłacenie odszkodowania na podstawie kosztorysu, co też uczyniła.

Pełnomocnik P. (...) podkreślił, że na podstawie art. 361 § 1 i 2 k.c. podmiot zobowiązany do wypłaty odszkodowania odpowiada tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Natomiast na powodzie dochodzącym odszkodowania z umowy ubezpieczenia spoczywa ciężar wykazania zarówno zaistnienia wypadku ubezpieczeniowego jak i wysokości powstałej szkody (art. 6 k.c.). Z kolei
w przedmiotowej sprawie brak jest jakichkolwiek informacji co do poniesionych kosztów naprawy jak również sposobu naprawy, tzn. czy została dokonana przy użyciu części oryginalnych czy też zamienników, jak również w jakim zakładzie – autoryzowanym czy też nie – i czy naprawa w ogóle została wykonana. Dlatego strona pozwana twierdzi,
że odszkodowanie zostało ustalone w prawidłowej wysokości i została spełniona funkcja kompensacyjna odszkodowania.

W ocenie strony pozwanej koszt naprawy pojazdu sporządzony w oparciu o dane wprowadzone przez powoda jest znacząco zawyżony. Wprawdzie wybór rodzaju części użytych do naprawy pozostawiono klientowi, jednak nie oznacza to, że ma on prawo domagać się przywrócenia do stanu poprzedniego najwyższym kosztem, a ubezpieczyciel jest zobowiązany zwrócić te najwyższe koszty naprawy. Natomiast przyjęcie stanowiska odmiennego kolidowałoby z zasadą ponoszenia odpowiedzialności tylko za normalne następstwa zdarzenia ubezpieczeniowego i prowadziłoby do naruszenia przepisu art. 824 k.c., zgodnie z którym odszkodowanie nie może być wyższe od poniesionej szkody. Strona pozwana twierdzi, że zrefundowałaby koszty, jeśli poszkodowany udowodniłby, że zostały one poniesione. Jednak powód nie przedstawił rachunku (faktury) za naprawę, dlatego brak jest podstaw do przyjęcia, że przestawiony przez powoda kosztorys odzwierciedlałby faktyczne koszty naprawy samochodu. Strona pozwana nie jest zobowiązana do pokrywania szkody w najwyższych hipotetycznych kwotach, tylko w rzeczywistych rozmiarach szkody,
a koszty te powinny być ekonomicznie uzasadnione według stawek za roboczogodzinę stosowanych przez nieautoryzowane zakłady. Według P. (...) wypłacona kwota odszkodowania jest całkowicie wystarczająca do przeprowadzenia skutecznej i zgodnej
z reżimem technologicznym naprawy, dlatego nieuzasadnione jest domaganie się wyższej kwoty w sytuacji gdy powód nie udowodnił, że samochód w ogóle został naprawiony,
a odszkodowanie nie może stanowić źródła wzbogacenia. Natomiast, gdyby samochód został naprawiony nie można mówić o potencjalnej kalkulacji naprawy tylko o jej faktycznym koszcie (art. 363 § 1 k.c.). Gdyby bowiem powód naprawił samochód, to już dokonałby wyboru sposobu naprawienia szkody.

Ponadto, pełnomocnik strony pozwanej wskazał, że do naprawy samochodu powoda nie jest niezbędne zastosowanie oryginalnych części, zwłaszcza, że pojazd w chwili kolizji miał 13 lat. Nadto, pełnomocnik P. (...) podkreślił, że wydane dnia 16.12.2014 r. wytyczne Komisji Nadzoru Finansowego w zakresie likwidacji szkód z ubezpieczeń komunikacyjnych precyzują, że zastosowanie części oryginalnych powinno następować w pojazdach będących na gwarancji lub w szczególnie uzasadnionych wypadkach, gdy samochód był stale serwisowany lub poszkodowany wykazał zastosowanie tych części. Natomiast na tę okoliczność powód nie przedstawił żadnego dowodu. Według P. (...), niedokonanie naprawy przez poszkodowanego nie upoważnia powoda do żądania stawek najwyższych, a co najwyżej do średnich stawek rynkowych dla danej klasy pojazdu, w których można dokonać prawidłowej restytucji uszkodzonego samochodu.

Ponadto, strona pozwana zarzuca, że samochód poszkodowanego został prawdopodobnie indywidualnie sprowadzony do kraju, co się może wiązać z niższą wiarygodnością dokumentów pochodzenia, z zagrożeniem nielegalnego pochodzenia, nieznanym charakterem wcześniejszej eksploatacji, jak również trudnym do określenia faktycznym przebiegiem i historią samochodu.

Odnośnie roszczenia powoda w przedmiocie kosztów holowania pojazdu pełnomocnik strony pozwanej podniósł, że koszt holowania został przez P. (...) poprawnie zweryfikowany do kwoty 637,80 zł brutto. Nadto, strona pozwana zarzuca, że zbędny był dojazd pomocy drogowej aż z O.. W miejscu zdarzenia, tj. w C., funkcjonują podmioty świadczące usługę pomocy drogowej holowania, a dojazd z O. wygenerował dodatkowe zbędne koszty, którymi strona pozwana nie może być obciążona. Pełnomocnik P. (...) twierdzi, że powód nie udowodnił, aby w ogóle poniósł koszt holowania, gdyż sama faktura nie świadczy o spełnieniu świadczenia pieniężnego przez powoda.

Strona pozwana odmawia również refundacji powodowi kosztów prywatnej opinii, twierdząc, że opinia rzeczoznawcy załączona do pozwu nie pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem szkodowym. Opinia prywatna nie jest opinią w rozumieniu k.p.c., gdyż nie spełnia podstawowych wymagań prawnych odnoszących się do opinii biegłych, a jedynie potwierdza, że powód nie naprawił samochodu, bowiem gdyby naprawił – wówczas opinia rzeczoznawcy byłaby zbędna. – odpowiedź na pozew – k. 57 – 60.

W piśmie przygotowawczym wniesionym dnia 13.08.2018 r. stanowiącym odpowiedź na stanowisko strony pozwanej pełnomocnik powoda podtrzymał dotychczasowe stanowisko powoda domagając się uwzględnienia powództwa w całości oraz zasądzenia kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych
i kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu pełnomocnik powoda podniósł, że koszt sporządzenia prywatnego kosztorysu przedłożonego przez powoda powinien być kompensowany, gdyż w przypadku rzetelnego wyliczenia wysokości odszkodowania przez stronę pozwaną nie istniałaby potrzeba jego sporządzenia. Natomiast powód nie posiada specjalistycznego wykształcenia, które pozwalałoby mu na samodzielne wykonanie takiej opinii. Roszczenie o zwrot kosztów sporządzenia opinii rzeczoznawcy pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym
z przedmiotową szkodą.

Brak jest również przesłanek, by w niniejszej sprawie przyjąć do ustalenia należnego odszkodowania wartość części zamiennych nieoryginalnych, tudzież stosować współczynniki urealniające lub pomniejszać odszkodowanie o stopień amortyzacji związany z wiekiem pojazdu. Restytucja przez świadczenie pieniężne (art. 363 § 1 k.c.) i kompensacyjna funkcja odszkodowania (art. 361 § 2 k.c.) nie oznaczają wyłącznie przywrócenia jakiejkolwiek użyteczności technicznej pojazdu, ale też stworzenie takiego stanu, który w przybliżony sposób zaspokajałby naruszone potrzeby poszkodowanego. Kryteria doboru części zamiennych powinny zagwarantować przywrócenie samochodu do stanu technicznej używalności istniejącej przed wypadkiem pod każdym względem, tj. z zachowaniem bezpieczeństwa, trwałości, niezawodności i estetyki. Winna również zostać odtworzona wartość pojazdu mechanicznego. Nadto, naprawa samochodu powinna zostać przeprowadzona zgodnie z technologią producenta, w sposób gwarantujący bezpieczeństwo późniejszej eksploatacji i skuteczność wykonanych operacji, jak również powinna w możliwie najpełniejszy sposób niwelować ubytek wartości handlowej pojazdu powstały wskutek wypadku. Natomiast stan pojazdu naprawionego za pomocą części oryginalnych byłby najbardziej zbliżony do stanu sprzed kolizji, jeżeli ten pojazd uprzednio miał zamontowane części oryginalne pochodzące bezpośrednio od producenta pojazdu mechanicznego.

Oprócz tego pełnomocnik powoda podniósł, że zasadą jest zarówno w kosztorysowym jak i fakturowym rozliczeniu szkody uprawnienie poszkodowanego do żądania ustalenia wysokości odszkodowania w oparciu o ceny części oryginalnych pochodzących bezpośrednio od producenta pojazdu, w sytuacji, gdy uszkodzeniu uległy tego rodzaju części i zachodzi konieczność ich wymiany na nowe. Nie można z góry zakładać, że naprawa pojazdu przy użyciu części nowych oryginalnych jest ekonomicznie nieuzasadniona tylko z tego powodu, że istnieje potencjalna możliwość skorzystania z tańszych części alternatywnych. Bezprawne jest również założenie, że w wyniku użycia części nowych i oryginalnych w miejsce części uszkodzonych tego rodzaju, ale częściowo już zużytych wskutek eksploatacji samochodu, każdorazowo dojdzie do bezpodstawnego wzbogacenia się poszkodowanego. Po naprawie samochód i tak będzie powypadkowy, co automatycznie prowadzi do obniżenia jego wartości handlowej na rynku wtórnym.

Ponadto, pełnomocnik powoda poddał w wątpliwość jakość i trwałość nieoryginalnych zamienników, wskazał na niemożliwe do oceny parametry konstrukcyjne takich części i ryzyko mniejszej trwałości niż w przypadku części oryginalnych, gdyż zamienniki nie podlegają kontroli produkcyjnej tak jak części oryginalne, stąd ich jakość może być różna, a ubezpieczyciel nie może przenosić na poszkodowanego ryzyka związanego z użyciem części nieoryginalnych, zwłaszcza, że poszkodowany nie ma instrumentów do przeprowadzenia oceny przydatności technicznej nieoryginalnych części. W ocenie pełnomocnika powoda, stosowanie części nieoryginalnych zwiększa ubytek wartości handlowej uszkodzonego pojazdu po naprawie.

Kolejno pełnomocnik powoda podniósł, że obowiązek naprawy szkody poprzez wypłatę odpowiedniej sumy pieniężnej powstaje z chwilą wyrządzenia szkody i nie jest uzależniony od tego, czy osoba poszkodowana dokonała naprawy oraz czy w ogóle zamierza jej dokonać.

Mając na uwadze powyższe, odszkodowanie na rzecz powoda winno być obliczone
w oparciu o ceny nowych części oryginalnych producenta oraz przy zastosowaniu stawek za roboczogodzinę w wysokości średniej obowiązującej na terenie województwa opolskiego.

T. G. zdecydował się na naprawienie szkody tzw. metodą kosztorysową,
w związku z czym nie jest zobowiązany do dokumentowania naprawy pojazdu oraz przekazywania faktur stronie pozwanej. Naprawił on samochód w takim zakresie, w jakim było to konieczne do przywrócenia go do stanu używalności, a nie do stanu sprzed szkody. - pismo przygotowawcze powoda – k. 69 – 72v.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 09.12.2017 r. o godz. 19:30 w C. doszło do kolizji drogowej. Kierujący pojazdem Renault Captur 13- nr rej. (...) – ubezpieczonym w ramach OC posiadaczy pojazdów mechanicznych w P. (...) – nie wyhamował i uderzył w tył jadącego przed nim samochodu BMW 530D nr rej. (...) kierowanego przez T. G.,
a stanowiącego współwłasność T. G. i J. G..

Szkoda została zgłoszona ubezpieczycielowi – P. (...) – w dniu 10.12.2017 r.

dowód : - fakty bezsporne, dodatkowo potwierdzone dokumentami znajdującymi się w aktach szkody na płycie CD – k. 67, w szczególności: druk zgłoszenia szkody –
k. 90-93, skan dowodu rejestracyjnego – k. 81-82.

T. G. i J. G. oświadczyli na piśmie, że nie są płatnikami podatku VAT, po zakupie tego samochodu nie dokonali odliczenia podatku VAT, a z otrzymanych faktur za naprawę i wynajem samochodu zastępczego nie mogą odliczać podatku VAT.

dowód : - oświadczenie właściciela pojazdu o podatku VAT – k. 20.

Pojazd został odholowany w nocy 09.12.2017 r. z C. ul. (...) do O. ul. (...) – na parking strzeżony.

dowód : - e-mail T. G. do P. (...) z dnia 03.01.2018 r. – k. 37 akt szkody na płycie CD – k. 67.

W dniu 29.12.2017 r. została wystawiona faktura VAT nr (...)za usługę dojazdu i holowania samochodu marki BMW nr rej. (...) po wypadku z dnia 09.12.2017 r. (data sprzedaży). Zgodnie z tą fakturą sprzedawcą był P.H.U. (...) A. W. z siedzibą w O., a nabywcą: T. G. zamieszkały również
w O.. Do zapłaty była kwota 723,86 zł brutto, na którą składały się należności:

- dojazd – 107 km x 2,50 zł netto = 267,50 zł netto +23% VAT = 329,03 zł brutto;

- holowanie 107 km x 3,00 zł netto = 321,00 zł netto + 23% VAT = 394,83 zł.

Płatność miała nastąpić przelewem i terminie 14 dni.

Skan tej faktury wraz z wnioskiem o zwrot ww. kwoty przez ubezpieczyciela T. G. przesłał do P. (...) mailem w dniu 02.01.2018 r.

dowód : - faktura VAT nr (...)wystawiona dnia 29.12.2017 r. za dojazd
i holowanie – k. 21; k. 41 w aktach szkody na płycie CD – k. 67.

- e-mail T. G. do P. (...) z dnia 02.01.2018 r. ze skanem ww. faktury za holowanie – k. 40 akt szkody – płyta CD – k. 67.

Średnie stawki netto za holowanie pojazdu wynoszą:

- 2,50 zł za dojazd,

- 2,50-3,00 zł za przewóz samochodu,

- po 50,00 zł za czynności załadunkowo – rozładunkowe uszkodzonego pojazdu.

Dodatkowo każde 100 kg dodatkowej masy przy przewozie samochodu powoduje wzrost zużycia paliwa o ok. 1 litr.

„ Zastosowana stawka 3,0 PLN netto za przewóz pojazdu (…) nie jest wygórowana”.

dowód : - opinia biegłego sądowego W. J.z dnia 29.10.2018 r.– k. 82 – 123, zwłaszcza k. 104-105.

Decyzją z dnia 05.01.2018 r. ubezpieczyciel przekazał do wypłaty (i w tym dniu wypłacił) na rzecz T. G.kwotę 637,80 zł tytułem kosztów holowania pojazdu. Uzasadniając przyznaną kwotę tytułem kosztów holowania ubezpieczyciel wskazał, że na podstawie art. 361 i 354 k.c. zweryfikował fakturę VAT nr (...)wystawioną na kwotę 723,86 zł brutto. Wskazał, że pojazd był holowany na odległość 107,00 km. „ Holowanie na dystansie do 25 km stawka netto 125,00 zł. Holowanie pojazdu uszkodzonego 82,00 km x 4,8 = 393,6. Łącznie 125,00 + 393,60 = 518,60 x 1,23 = 637,88”. Ubezpieczyciel zwrócił uwagę też na obowiązek współpracy poszkodowanego przy naprawianiu szkody, obowiązek lojalnego zachowania się wobec zakładu ubezpieczeń, obowiązek racjonalizacji kosztów
(art. 354 § 2 k.c.).

dowód : - decyzja (...) z dnia 05.01.2018 r. – k. 23/65,

- lista wypłat odszkodowań – k. 63.

Na skutek przedmiotowej kolizji uszkodzeniu uległy następujące części: zderzak tylny, wspornik zderzaka tylnego prawy, wspornik zderzaka tylnego środkowy, prowadnica dolna środkowa zderzaka tylnego, element reformacyjny zderzaka tylnego lewy, element reformacyjny zderzaka tylnego prawy, wspornik zderzaka, nadajnik ultradźwiękowy wewnętrzny lewy, nadajnik ultradźwiękowy wewnętrzny prawy, pas tylny, podłoga bagażnika, wspornik podłużnicy tylnej prawej, zaczep holowniczy, odbłyśniki zderzaka L+P, uchwyt lewy zderzaka tylnego, osłona odpowietrzająca lewa i prawa, pokrywa bagażnika, uszczelka pokrywy bagażnika, zawiasy pokrywy L+P, lampa tylna: lewa i prawa, lampa tablicy rejestracyjnej, wspornik pokrywy tylnej: lewy i prawy, podkłada przednia bagażnika, mata pomocnicza bagażnika, wykładzina lewa i prawa bagażnika, wiązka elektryczna zderzaka tylnego, maty wygłuszające, osłona oddzielająca. Nadto, należy przeprowadzić formowanie tyłu i skasować błędy w komputerze pojazdu.

dowód : - opinia biegłego sądowego W. J.z dnia 29.10.2018 r.
z załącznikami – k. 82 – 123,

- dokumentacja zdjęciowa – w aktach szkody na płycie CD – k. 67.

Szkoda w pojeździe miała charakter częściowy, tzn. naprawczy. Wartość pojazdu na dzień szkody przed wypadkiem obliczona w systemie Eurotax wynosi:

- dla pojazdu w stanie przeciętnym: 32.000,00 zł brutto;

- dla pojazdu w stanie ponadprzeciętnym – 39.200,00 zł brutto.

Koszty naprawy pojazdu przywracające pojazd do stanu sprzed szkody wynoszą 26.096,05 zł brutto przy zastosowaniu:

- technologii ustalonej przez producenta pojazdu i zawartej w programie kalkulacyjnym Audatex;

- cen części ustalonych jako średnie na dzień zdarzenia na poziomie serwisów producenta
w miejscu zarejestrowania pojazdu ( części oryginalne);

- kosztu 1 roboczogodziny na poziomie serwisów dla tej klasy samochodu wg rynku lokalnego (tj. stawka 100 zł netto dla prac blacharskich i lakierniczych) –są to serwisy nieautoryzowane.

dowód : - opinia biegłego sądowego W. J.z dnia 29.10.2018 r.
z załącznikami – k. 82 – 123.

W dokumentacji strony pozwanej jak i w aktach sprawy nie ma informacji, aby zamontowane w pojeździe części były nieoryginalne.

Naprawa samochodu powoda przy użyciu części nowych oryginalnych nie spowoduje wzrostu jego wartości. Natomiast „ zakres naprawy może spowodować nieznaczny spadek wartości tego pojazdu”.

Z kolei części alternatywne nie są identyczne jak komponenty pojazdu, nie mają takiej samej specyfikacji materiałowej, wytrzymałości i walorów estetycznych.

dowód : - opinia biegłego sądowego W. J.z dnia 29.10.2018 r.
z załącznikami – k. 82 – 123.

Początkowo ubezpieczyciel zakwalifikował szkodę jako całkowitą, o czym poinformował T. G. pismem z dnia 28.12.2017 r. Następnie decyzją z dnia 03.01.2018 r. P. (...) przyznało i przekazało do wypłaty T. G. kwotę odszkodowania 9.997,00 zł – szkoda całkowita (wypłacono 04.01.2018 roku).

dowód : - pismo P. (...) z wstępną kwalifikacją szkody jako całkowita z dnia 28.12.2017 r. – k. 42 akt szkody – płyta CD – k. 67,

- decyzja P. (...) z dnia 03.01.2018 r. – k. 64,

- pismo P. (...) do T. G. z dnia 03.01.2018 r. - k. 26/38 akt szkody, płyta CD – k. 67,

- wycena P. (...) (szkoda całkowita) – k. 28-29/43-44 akt szkody – płyta CD – k. 67,

- lista wypłat odszkodowań – k. 63.

Decyzją z dnia 05.01.2018 r. ubezpieczyciel przekazał do wypłaty (i w tym dniu wypłacił) na rzecz T. G.ww. kwotę 637,80 zł tytułem kosztów holowania ponad przyznaną wcześniej kwotę 9.997,00 zł tytułem szkody całkowitej (Razem: 10.634,80 zł).

dowód : - decyzja P. (...) z dnia 05.01.2018 r. – k. 23/65,

- lista wypłat odszkodowań – k. 63.

Kolejno decyzją z dnia 25.01.2018 r. ubezpieczyciel przekazał do wypłaty na rzecz T. G. kwotę 5.530,14 zł (wypłacono 26.01.2018 r.), stanowiącą dopłatę do wcześniej wypłaconej kwoty 10.634,80 zł.

Tym samym łącznie ubezpieczyciel przyznał i wypłacił tytułem odszkodowania 16.164,94 zł, na którą to kwotę składają się następujące należności:

- 15.527,14 zł – kalkulacja (...),

- 637,80 zł – koszty holowania.

dowód : - decyzja P. (...) z 25.01.2018 r.(data nadania 26.01.2018) wobec T. G. – k. 22/66,

- lista wypłat odszkodowań – k. 63,

- kalkulacja P. (...) z dnia 27.12.2017 r. nr (...) – k. 45-51/k. 30-36 akt szkody na płycie CD – k. 67.

Wraz z pismem wyjaśniającym z dnia 25.01.2018 r. ubezpieczyciel przesłał T. G. ww. ofertową kalkulację kosztów naprawy na kwotę 15.527,14 zł brutto.

dowód : - pismo P. (...) z dnia 25.01.2018 r. do T. G. – k. 17 akt szkody – płyta CD – k. 67,

- kalkulacja (...) nr (...) z dnia 27.12.2017 r. – k. 18 – 24 akt szkody -płyta CD – k. 67.

W dniu 15.01.2018 r. T. G. zlecił Biuru Rzeczoznawców Samochodowych w O. wykonanie opinii symulacji kosztów przywrócenia pojazdu marki BMW nr rej. (...) do stanu sprzed uszkodzenia na podstawie przekazanej dokumentacji szkodowej P. (...) Zlecenie obejmowało weryfikację zasadności roszczeń związanych ze szkodą oraz opracowanie symulacji kosztów przywrócenia pojazdu do stanu sprzed uszkodzenia.

Rzeczoznawca mgr inż. M. T.wycenił wartość rynkową pojazdu na dzień 15.12.2017 r. na kwotę 28.500 zł brutto.

Natomiast zgodnie z kalkulacją naprawy nr (...) sporządzoną przez M. T.w dniu 02.02.2018 r. w systemie AUDATEX koszty naprawy pojazdu wynoszą 26.064,94 zł brutto. Rzeczoznawca przyjął w kalkulacji koszty robocizny na poziomie 100 zł/rbg.

dowód : - zlecenie T. G. nr (...) z dnia 15.01.2018 r. dla Biura Rzeczoznawców Samochodowych – k. 25,

- opinia mgr inż. M. T.obejmująca: wycenę wartości pojazdu Nr (...) z dnia 17.01.2018 r. wraz z dokumentacją fotograficzną uszkodzeń pojazdu, zdjęciami z miejsca zdarzenia, zdjęciami pojazdu po naprawie
i kalkulacją naprawy nr (...) z dnia 02.02.2018 r. – k. 26 – 40.

Samochód powoda został naprawiony.

dowód : - zdjęcia samochodu powoda po naprawie (załącznik do opinii M. T.) – k. 32-33.

Za sporządzoną wycenę kosztów naprawy i wartości rynkowej samochodu BMW 530 nr rej. (...) oraz oględziny uszkodzonego samochodu przed i po dokonanej naprawie M. T.wystawił w dniu 10.02.2018 r. fakturę nr (...)na kwotę 600,00 zł. Nabywcą wskazanym na tej fakturze był T. G.. Termin płatności został wskazany na dzień 10.02.2018 r., kiedy to również całą kwotę uiszczono gotówką.

dowód : - faktura z dnia 10.02.2018 r. nr 002/02/2018 oraz paragon fiskalny – k.41.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W przedmiotowej sprawie bezsporne były okoliczności zdarzenia szkodowego,
w którym uszkodzony został samochód marki BMW nr rej. (...) stanowiący współwłasność powoda T. G. i J. G., wina sprawcy zdarzenia,
a w konsekwencji odpowiedzialność cywilna strony pozwanej - P. (...) - jako ubezpieczyciela OC posiadaczy pojazdów mechanicznych. Bezspornie również na skutek przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego szkody została wypłacona przez P. (...) na rzecz poszkodowanego kwota w łącznej wysokości 16.164,94 zł, w tym kwota
15.527,14 zł tytułem uszkodzeń w pojeździe i kwota 637,80 zł tytułem kosztów holowania. Strona pozwana, choć wnosiła o oddalenie powództwa w całości, nie ustosunkowała się
w żaden sposób do roszczenia odsetkowego zgłaszanego przez powoda.

Natomiast sporne pozostawały w niniejszej sprawie następujące okoliczności: łączna wysokość należnego odszkodowania pozwalającego na przywrócenie pojazdu do stanu sprzed szkody, w tym rodzaj części zamiennych - oryginalne lub alternatywne, nowe lub
z potrąceniami amortyzacyjnymi - koszty robocizny, jak również sposób rozliczania szkody
w zależności od tego czy poszkodowany naprawił pojazd czy nie. Ponadto, sporny był związek przyczynowy ze szkodą dochodzonej przez powoda kwoty 600,00 zł za sporządzoną na jego zlecenie prywatną opinię. Częściowo sporny był również koszt holowania pojazdu powoda z miejsca zdarzenia w C. do O.. W postępowaniu likwidacyjnym strona pozwana nie kwestionowała samej trasy holowania, a jedynie ograniczyła swoją odpowiedzialność stosując dla całej trasy obniżone stawki w stosunku do żądań poszkodowanego potwierdzonych fakturą VAT. Natomiast dopiero w procesie pełnomocnik P. (...) zaczął kwestionować również dojazd firmy holującej z O., a także zaczął podważać sam fakt poniesienia kosztu holowania przez poszkodowanego.

Stan faktyczny Sąd ustalił w przedmiotowej sprawie w oparciu o dokumenty przedłożone przez obie strony w poczet materiału dowodowego, w tym dokumentację z akt szkody na płycie CD, jak również w oparciu o pisemną opinię biegłego sądowego W. J., która została sporządzona w sposób rzetelny, logiczny i wyczerpujący, a strony sporu nie wniosły do tej opinii żadnych zastrzeżeń.

Zgodnie z treścią art. 436 § 2 k.c. w razie zderzenia się mechanicznych środków komunikacji poruszanych za pomocą sił przyrody posiadacze pojazdów mechanicznych mogą wzajemnie żądać naprawienia poniesionych szkód tylko na zasadach ogólnych.
W przedmiotowej sprawie wina kierującego Renault Captur była bezsporna (art. 415 k.c.).

Podstawę prawną odpowiedzialności strony pozwanej w przedmiotowej sprawie stanowi art. 822 § 1 k.c., który stanowi że przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Z kolei zgodnie z § 4 ww. artykułu uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela. Nadto ubezpieczyciel ponosi odpowiedzialność za skutki zdarzenia z tytułu umowy ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych sprawcy szkody na podstawie ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U.
z 2018 r., 473 j.t. ze zm.) – dalej: „ustawa” lub „ustawa o ubezpieczeniach obowiązkowych”. Artykuł 34 ust 1 ustawy stanowi, że z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Nadto, zgodnie z treścią art. 36 ust. 1 ustawy odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym. W tym miejscu wskazać należy zwłaszcza na treść
art. 361 k.c., zgodnie z którym zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła (§ 1).
W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (§ 2). Na podstawie art. 363 k.c. naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu (§ 1). Jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić
w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili (§ 2).

Ustalając wysokość należnego odszkodowania z tytułu uszkodzeń w pojeździe Sąd przyjął wyliczenia biegłego W. J. w oparciu o ceny części ustalonych jako średnie na dzień zdarzenia na poziomie serwisów producenta w miejscu zarejestrowania pojazdu
( tj. części tzw. oryginalnych) oraz koszt 1 roboczogodziny według rynku lokalnego na poziomie serwisów nieautoryzowanych, ale mogących naprawić samochód tej klasy
(tj. stawka 100 zł netto dla prac blacharskich i lakierniczych) – pierwsza kalkulacja – k. 106 i nast. w oparciu o części oryginalne, zgodnie z którą koszty naprawy wynoszą 26.096,05 zł brutto.

Biegły sądowy W. J.nie dokonywał oględzin pojazdu, bowiem nie było takiej potrzeby. Oględziny zostały już przeprowadzone przez ubezpieczyciela. Jako protokół szkody biegły zastosował opracowaną przez ubezpieczyciela kalkulację kosztów naprawy, na której biegły bazował, załączoną dokumentację fotograficzną uszkodzonego samochodu oraz dokumentację prywatnego rzeczoznawcy. W dokumentacji strony pozwanej jak i w aktach sprawy biegły sądowy nie znalazł informacji, aby zamontowane części były nieoryginalne. Natomiast to na zakładzie ubezpieczeń spoczywał obowiązek rzetelnej likwidacji szkody. Na podstawie art. 14 ust. 2 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych zakład ubezpieczeń winien zachować należytą staranność w wyjaśnieniu okoliczności niezbędnych do ustalenia swojej odpowiedzialności oraz wysokości odszkodowania. Ubezpieczyciel przeprowadzał oględziny uszkodzonego pojazdu. Gdyby w samochodzie tym przed szkodą były zamontowane części inne niż oryginalne, ubezpieczyciel, chcąc ograniczyć swoją odpowiedzialność odszkodowawczą, winien był to wykazać, czego nie zrobił (art. 6 k.c., art. 232 k.p.c.). Ponadto, biegły sądowy W. J., czyniąc zadość wnioskowi dowodowemu P. (...) przeprowadził również kalkulację kosztów naprawy w oparciu o ceny części nieoryginalnych, tj. biegły zastosował tzw. zamienniki o oznaczeniu „Q”. Jednakże, jak wskazał W. J.na stronie 14 opinii (k. 95 akt sprawy): „ Program Audatex automatycznie wybiera części najtańsze mimo wprowadzenia do programu aby wybrał części najlepsze. Jednak
w programie nie ma takich części archiwalnych na dzień zdarzenia tj. 09.12.2017. Musi zostać wprowadzona bieżąca data i program automatycznie przelicza wszystkie pozostałe części zamienne na dzień sporządzenia kalkulacji”. Biegły wprowadził do obliczeń części alternatywne, tj. zamienniki klasy „Q” o średniej wartości. Program przeliczył wartości według cen aktualnych wartości pozostałych części. Zgodnie z tymi obliczeniami koszt naprawy pojazdu okazał się wyższy niż przy naprawie na częściach oryginalnych, bowiem wyniósł 26.579,34 zł brutto (wobec kwoty 26.096,05 zł brutto przy częściach oryginalnych). Biegły podkreślił przy tym ponownie, że z materiałów sprawy i z akt szkody wynika,
że wszystkie części były oryginalne, nie było wśród uszkodzonych części elementów nieoryginalnych. Biegły zwrócił również uwagę, że: „ zastosowanie zamienników
np. zderzaków niewiadomego pochodzenia nie jest zbadane w testach zderzeniowych bo producenci takich zderzaków czy innych elementów nie prowadzą takich badań. Dotyczy to również np. lamp. Obejmuje to również walory bezpieczeństwa pojazdu w warunkach ograniczonej widzialności, deszcz, śnieżyce światła tylne czy światła odblaskowe. Zdaniem biegłego dlatego nawet pozwana nie zastosowała do tego samochodu w kalkulacji zamienników” ( str. 18-19 opinii, k. 99-100 akt sprawy).

Stanowisko biegłego w pełni wpisuje się również w ugruntowane już stanowisko judykatury. Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 11 czerwca 2003 r., V CKN 308/01, LEX nr 157324, wskazał m.in., że: „ W przypadku uszkodzenia samochodu odszkodowanie obejmuje przede wszystkim kwotę pieniężną, konieczną do opłacenia jego naprawy lub przywrócenia do stanu sprzed wypadku. Osoba odpowiedzialna jest zobowiązana zwrócić poszkodowanemu wszelkie celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki poniesione w celu przywrócenia poprzedniego stanu samochodu, do których należą koszty nowych części i innych materiałów (wyrok Sądu Najwyższego z 20 października 1972 r., II CR 425/72, OSNCP 1973, nr 6, poz. 111). Przywrócenie rzeczy uszkodzonej do stanu poprzedniego polega na doprowadzeniu jej do stanu używalności w takim zakresie, jaki istniał przed wyrządzeniem szkody”. Podobnie, w uzasadnieniu wyroku z dnia 5 listopada 1980 r., III CRN 223/80, OSNC 1981/10/186, LEX nr 2641, Sąd Najwyższy podniósł,
że: „ Z zasady wyrażonej w art. 363 § 1 k.c. wynika, że w razie uszkodzenia rzeczy w stopniu umożliwiającym przywrócenie jej do stanu poprzedniego osoba odpowiedzialna za szkodę obowiązana jest zwrócić poszkodowanemu wszelkie celowe, ekonomicznie uzasadnione wydatki poniesione w celu przywrócenia stanu poprzedniego rzeczy uszkodzonej. Do wydatków tych należy zaliczyć także koszt nowych części i innych materiałów, których użycie było niezbędne do naprawienia uszkodzonej rzeczy. Poszkodowany chcąc przywrócić stan poprzedni uszkodzonego w wypadku pojazdu nie ma możliwości zakupu starych części czy też nie ma możliwości żądania, aby stacja obsługi wykonująca naprawę w miejsce uszkodzonych w czasie wypadku części pojazdu wmontowała stare części już częściowo zużyte”. Natomiast zgodnie z tezą Uchwały Sądu Najwyższego 7 sędziów z dnia 12 kwietnia 2012 r., III CZP 80/11, (OSNC 2012/10/112, Prok.i Pr.-wkł. 2013/4/38, LEX nr 1129783, www.sn.pl, Biul.SN 2012/4/5, M.Prawn. 2012/24/1319-1323): „ Zakład ubezpieczeń zobowiązany jest na żądanie poszkodowanego do wypłaty, w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, odszkodowania obejmującego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu. Jeżeli ubezpieczyciel wykaże, że prowadzi to do wzrostu wartości pojazdu, odszkodowanie może ulec obniżeniu o kwotę odpowiadającą temu wzrostowi.”

Tymczasem w okolicznościach przedmiotowej sprawy pozwany ubezpieczyciel
w żaden sposób nie wykazał rzekomego wzrostu wartości pojazdu, tj. bezpodstawnego wzbogacenia się powoda na skutek rozliczenia szkody w oparciu o części nowe i oryginalne. Natomiast biegły W. J. wyraźnie wskazał ( str. 20 – 23 opinii, k. 101-104 akt),
że naprawa samochodu powoda przy użyciu części nowych oryginalnych nie spowoduje wzrostu jego wartości, a wręcz „ zakres naprawy może spowodować nieznaczny spadek wartości tego pojazdu”. Z kolei części alternatywne nie są identyczne jak komponenty pojazdu, nie mają takiej samej specyfikacji materiałowej, wytrzymałości i walorów estetycznych.

Ponadto, wbrew zarzutom strony pozwanej, żaden przepis nie uzależnia wypłaty odszkodowania od uprzedniej naprawy pojazdu, tudzież od wykazania rachunkami wysokości poniesionych rzeczywistych kosztów naprawy. Pozostawałoby to w jawnej sprzeczności
z art. 363 k.c. Nawet gdyby powód przedłożył rachunki/faktury za naprawę to ich wysokość nie jest równoznaczna z wysokością rzeczywistej szkody, bowiem naprawa pojazdu własnym sumptem, przy użyciu tańszych zamienników, przekłada się negatywnie na wartość pojazdu jako całości (zob. też Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 grudnia 2018 r., sygn. akt III CZP 51/18, MoP 2019 nr 1, str. 6, www.sn.pl, Biul. SN 2018 nr 12, Legalis Numer 1855985).

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia, wniosek dowodowy o przesłuchanie stron ograniczony do przesłuchania powoda zgłaszany przez pełnomocnika strony pozwanej należało oddalić ( protokół rozprawy – k. 74-74v.), gdyż wszystkie fakty istotne dla rozstrzygnięcia sprawy zostały już wyjaśnione (art. 217 § 3 k.p.c. w zw. z art. 299 k.p.c.).
W szczególności bez znaczenia dla sprawy były okoliczności ewentualnej naprawy, a tym bardziej czy samochód został sprzedany. Natomiast kwestie czy powód był pierwszym właścicielem tudzież pochodzenie samochodu są to kwestie wtórne. Likwidatorzy P. (...) mieli możliwość dokonania szczegółowych oględzin pojazdu, w tym dokładnego ustalenia stanu technicznego pojazdu, rodzaju części w nim zamontowanych itd., to jest wszystkich okoliczności koniecznych to rzetelnej likwidacji szkody. Nadto, zważyć należy, że powód wcale nie domagał się likwidacji szkody w oparciu o stawki roboczogodziny stosowane przez autoryzowane warsztaty samochodowe, tylko w oparciu o średnie stawki występujące lokalnie w warsztatach nieautoryzowanych. Również biegły W. J. zastosował stawki
z warsztatów nieautoryzowanych mających możliwość naprawy pojazdu tej klasy, co pojazd powoda.

Mając na uwadze powyższe, koszt naprawy przedmiotowego pojazdu przywracający go do stanu sprzed szkody wynosi zgodnie z kalkulacją biegłego 26.096,05 zł brutto. Strona pozwana wypłaciła w postępowaniu likwidacyjnym szkody z tego tytułu łącznie kwotę 15.527,14 zł (bezsporne), a więc różnica wynosi 10.568,91 zł. Jednak powód domagał się
w pozwie z tego tytułu dopłaty odszkodowania w kwocie 10.537,80 zł bazując na opinii prywatnego rzeczoznawcy. Dochodzona przez powoda kwota jest niższa niż wyliczenia biegłego, a więc taką kwotę należało w całości zasądzić na rzecz powoda (art. 321 § 1 k.p.c.).

Sąd uwzględnił również w całości żądanie powoda co do zasądzenia na jego rzecz od strony pozwanej zwrotu kosztów sporządzenia prywatnej opinii biegłego rzeczoznawcy
w kwocie 600,00 zł. Sąd Najwyższy w Uchwale z dnia 18 maja 2004 r., sygn. akt III CZP 24/04, (OSNC 2005/7-8/117, Prok.i Pr.-wkł. 2005/1/32, Biul.SN 2004/5/6, Wokanda 2004/7-8/12, Wspólnota 2004/14/55, M.Prawn. 2005/3/162, M.Prawn. 2004/13/583, M.Prawn. 2004/15/720, LEX nr 106617) wyjaśnił, że „ Odszkodowanie przysługujące z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów może - stosownie do okoliczności sprawy - obejmować także koszty ekspertyzy wykonanej na zlecenie poszkodowanego”.
W okolicznościach przedmiotowej sprawy powód wykazał zasadność zwrócenia się
o sporządzenie prywatnej ekspertyzy do rzeczoznawcy M. T.. Było to uzasadnione przede wszystkim przebiegiem postępowania likwidacyjnego szkody, w wyniku którego ubezpieczyciel wypłacił tytułem kosztów naprawy pojazdu jedynie 15.527,14 zł, co stanowiło niespełna 60% należnego odszkodowania. Wobec tego powód, niemający wystarczającej wiedzy w tym zakresie, miał pełne prawo zwrócić się o rzetelną wycenę do podmiotu profesjonalnie zajmującego się sporządzaniem kosztorysów napraw, jak również ma pełne prawo w ramach pełnej kompensacji szkody, domagać się od pozwanego ubezpieczyciela zwrotu poniesionych kosztów prywatnej ekspertyzy, których wysokość (600,00 zł) została wykazana fakturą z dnia 10.02.2018 r. nr 002/02/2018 ( k. 41), a uiszczenie tej kwoty potwierdza paragon fiskalny ( k. 41).

Uzasadnione było również w całości żądanie powoda w przedmiocie zwrotu kosztów holowania pojazdu z miejsca szkody, tj. z C., do O., tj. do miejscowości, w której powód zamieszkuje. W dniu 29.12.2017 r. została wystawiona faktura VAT nr (...)za usługę dojazdu i holowania samochodu marki BMW nr rej. (...) po wypadku z dnia 09.12.2017 r. (data sprzedaży). Zgodnie z tą fakturą sprzedawcą był P.H.U. (...) A. W. z siedzibą w O., a nabywcą: T. G. zamieszkały również w O.. Do zapłaty była kwota 723,86 zł brutto, na którą składały się należności:

- dojazd – 107 km x 2,50 zł netto = 267,50 zł netto +23% VAT = 329,03 zł brutto;

- holowanie 107 km x 3,00 zł netto = 321,00 zł netto + 23% VAT = 394,83 zł.

Płatność miała nastąpić przelewem i terminie 14 dni. ( faktura VAT nr (...)wystawiona dnia 29.12.2017 r. za dojazd i holowanie – k. 21; e-mail T. G. do P. (...) z dnia 02.01.2018 r. ze skanem ww. faktury za holowanie – k. 40 akt szkody – płyta CD – k. 67).

Biegły sądowy W. J. wskazał w swojej opinii, że średnie stawki netto za holowanie pojazdu wynoszą: 2,50 zł za dojazd, 2,50-3,00 zł za przewóz samochodu, po 50,00 zł za czynności załadunkowo – rozładunkowe uszkodzonego pojazdu. Wskazał też, że dodatkowo każde 100 kg dodatkowej masy przy przewozie samochodu powoduje wzrost zużycia paliwa o ok. 1 litr. Oznacza to, że stawki zastosowane przez firmę, która zapewniła holowanie pojazdu powoda, nie były zawyżone i mieściły się w przeciętnych stawkach rynkowych, co zresztą biegły również wyraźnie potwierdził w opinii, wskazując, że: „ Zastosowana stawka 3,0 PLN netto za przewóz pojazdu zdaniem biegłego nie jest wygórowana” ( k. 104-105). Wskazać również należy, że w postępowaniu likwidacyjnym, decyzją z dnia 05.01.2018 r. ubezpieczyciel przekazał do wypłaty (i w tym dniu wypłacił) na rzecz T. G.kwotę 637,80 zł tytułem kosztów holowania pojazdu. Wówczas, jak również w żadnym innym momencie postępowania likwidacyjnego szkody aż do odpowiedzi na pozew sformułowanej w niniejszym procesie nikt z ramienia P. (...) nie kwestionował trasy holowania
z C. do O., a jedynie zastosowano zmniejszone stawki. W uzasadnieniu rzeczonej decyzji likwidator szkody P. (...) podniósł jedynie, że na podstawie art. 361 i 354 k.c. zweryfikował fakturę VAT nr (...). Wskazał, że pojazd był holowany na odległość 107,00 km. „ Holowanie na dystansie do 25 km stawka netto 125,00 zł. Holowanie pojazdu uszkodzonego 82,00 km x 4,8 = 393,6. Łącznie 125,00 + 393,60 = 518,60 x 1,23 = 637,88”. Zwrócił uwagę też na bliżej nieokreślony w kontekście tej decyzji obowiązek współpracy poszkodowanego przy naprawianiu szkody, obowiązek lojalnego zachowania się wobec zakładu ubezpieczeń, obowiązek racjonalizacji kosztów (art. 354 § 2 k.c.). Zważyć należy,
że do kolizji doszło w grudniu w godzinach wieczornych (19:30 zgodnie z drukiem zgłoszenia szkody), w obcym mieście. Pojazd został odholowany w nocy 09.12.2017 r.
z C. ul. (...) do O. ul. (...) – na parking strzeżony ( e-mail T. G. do P. (...) z dnia 03.01.2018 r. – k. 37 akt szkody na płycie CD – k. 67). W tych warunkach nie można czynić poszkodowanemu zarzutu, że nie szukał w nocy
w C. firmy, która byłaby w stanie holować jego pojazd do O., czy też nie dzwonił w nocy do ubezpieczyciela z zapytaniem, gdzie taka firma najbliższa, najtańsza się znajduje. Tym samym roszczenie powoda potwierdzone ww. fakturą VAT nr (...)za usługę dojazdu i holowania było zasadne również w części nieuwzględnionej przez P. (...), tj. co do kwoty 86,06 zł (723,86 zł z faktury minus 637,80 zł uznane przez P. (...)).

Wobec powyższego Sąd zasądził w punkcie I sentencji wyroku od strony pozwanej na rzecz powoda łączną kwotę 11.223,86 zł, na którą składają się:

- kwota 10.537,80 zł tytułem kosztów przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody w części nieprzyznanej przez P. (...) w postępowaniu likwidacyjnym,

- kwota 86,06 zł tytułem kosztów holowania pojazdu powoda po szkodzie w części nieuwzględnionej przez P. (...) w postępowaniu likwidacyjnym,

- kwota 600,00 zł tytułem zwrotu kosztów sporządzenia opinii prywatnej.

Żądanie odsetkowe powoda Sąd uwzględnił również w całości poprzez zasądzenie od całej kwoty 11.223,86 zł odsetek ustawowych za opóźnienie liczonych od dnia 21.02.2018 r. do dnia zapłaty, tj. zgodnie z żądaniem pozwu. Strona pozwana wprawdzie domagała się oddalenia powództwa w całości, ale w żaden konkretny sposób nie ustosunkowała się do żądania odsetkowego powoda, które jest zgodne z art. 481 § 1 i 2 k.c., art. 455 k.c. oraz
30 – dniowym terminem likwidacji szkody przewidzianym w art. 14 ust. 1 ustawy
o ubezpieczeniach obowiązkowych, który stanowi, że zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Natomiast zawiadomienie o szkodzie pozwany zakład ubezpieczeń otrzymał już 10.12.2017 r. (bezsporne), a skan faktury z kosztami holowania w dniu 02.01.2018 r. (k. 40-41 akt szkody na płycie CD – k. 67). Z kolei ostatnia decyzja P. (...) w tej sprawie zapadła 25.01.2018 r.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c., tj. na podstawie zasady odpowiedzialności za wynik sprawy Sąd obciążył kosztami w całości stronę pozwaną. Na przyznaną w punkcie II sentencji wyroku od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 4.179,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu składają się: 562,00 zł opłata sądowa od pozwu, 17 zł – opłata skarbowa od pełnomocnictwa, 3.600,00 zł – wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika w osobie radcy prawnego/adwokata na podstawie § 2 pkt 5) Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 1804 z późn. zm.) i odpowiednio § 2 pkt 5) Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 r., poz. 1800 z późn. zm.).

Natomiast w punktach III i IV sentencji wyroku działając na podstawie art. 84 ustawy z dnia 28.07.2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2018 r., poz. 300 tekst jedn. z późn. zm.) Sąd nakazał Skarbowi Państwa – Sądowi Rejonowemu w Oleśnie zwrócenie stronom niewykorzystanych kwot z uiszczonych zaliczek na poczet wynagrodzenia biegłego W. J.. Strony uiściły zaliczki po 1.000 zł każda. Postanowieniem z dnia 23.11.2018 r. referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym w Oleśnie w I Wydziale Cywilnym przyznał biegłemu sądowemu W. J.wynagrodzenie w kwocie 972,00 zł, którą to należność nakazał wypłacić z zaliczki uiszczonej w sprawie ( postanowienie - k. 129). Całość wynagrodzenia została wypłacona z zaliczki P. (...) ( k. 77 – wydruk z konta zaliczek, k. 134 – zlecenie wypłaty). Tym samym mając na uwadze powołany wyżej art. 84 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, jak również wynik procesu (art. 98 § 1 k.p.c.) stronie pozwanej należy zwrócić resztę niewykorzystanej zaliczki w kwocie 28,00 zł,
a powodowi całą uiszczoną i niewykorzystaną zaliczkę, tj. 1.000,00 zł.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji wyroku.