Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 października 2013 roku

Sąd Rejonowy w Kędzierzynie - Koźlu I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodnicząca: SSR Małgorzata Michalska-Księżyk

Protokolant: stażysta Aneta Sitnik

po rozpoznaniu w dniu 22 października 2013 r. na rozprawie sprawy

z powództwa Spółdzielni Mieszkaniowej w G.

przeciwko Gminie P.

o zapłatę

1.  powództwo oddala;

2.  zasądza od powoda Spółdzielni Mieszkaniowej w G. na rzecz pozwanej Gminy P. kwotę 1.200,00 zł (słownie: jeden tysiąc dwieście złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IC 656/13

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 16.06.2013r. (data wpływu do sądu) Spółdzielnia Mieszkaniowa w G. wystąpiła przeciwko Gminie P. o zasądzenie od strony pozwanej na rzecz inicjującego postępowanie kwoty 5.444,60 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 20.12.2012r. do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za brak przydzielenia lokalu socjalnego osobie zamieszkującej lokal położony w
G. przy ul. (...) oraz o zasądzenie od strony pozwanej na rzecz strony powodowej kosztów procesowych, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm prawem przepisanych.

Uzasadniając swoje stanowisko w sprawie, Spółdzielnia Mieszkaniowa w G. podniosła, iż wyrokiem z dnia 16.05.2008 r. (sygn. akt. I C 188/07) Sąd Rejonowy w Kędzierzynie-Koźlu orzekł o eksmisji T. K. (1) z wyżej wskazanego lokalu, ustalając jednocześnie, że pozwanemu przysługuje prawo do otrzymania lokalu socjalnego. Rzeczonym wyrokiem sąd wstrzymał jednocześnie opróżnienie lokalu do czasu zaoferowania lokatorowi przez Gminę P. umowy najmu lokalu socjalnego. Powołane wyżej orzeczenie zostało wydane w wyniku powództwa wniesionego przez Spółdzielnię. Powódka jest obowiązana do dbałości o mienie spółdzielcze, a tym samym do niedopuszczania do nadmiernego zadłużania lokali (z uwagi na spadek ich wartości rynkowej). Jak wynika z treści uzasadnienia pozwu, swoje roszczenie powódka wywodzi wprost z art. 18 ust. 5 Ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (tj: Dz. U. 2005 r. Nr 31 póz. 266 z późn. zm.), który stanowi, że jeżeli gmina nie dostarczyła lokalu socjalnego osobie uprawnionej do niego z mocy wyroku, właścicielowi przysługuje roszczenie odszkodowawcze od gminy, na podstawie art. 417 k.c. W przedmiotowej sprawie Gmina P. na wniosek powodowej spółdzielni do dnia dzisiejszego nie wyznaczyła lokalu socjalnego. Pozwany w dalszym ciągu zamieszkuje w lokalu przy ul. (...) co uniemożliwia powódce dysponowanie własnością, jednocześnie przyczynia się do dalszego zadłużania lokalu. Wedle stanowiska strony powodowej, wysokość odszkodowania, jakiego żąda powódka, uzasadnia odesłanie w zakresie podstawy odszkodowania do art. 417 k.c. Kierując się interpretacją wskazanej regulacji przez Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 25.06.2008 r. (sygn. akt III CZP 46/2008), przy ustalaniu wysokości odszkodowania powódka brała pod uwagę straty jakie poniosła z uwagi na dalsze zamieszkiwanie w lokalu osoby, która winna być eksmitowana, zaliczając w ich poczet nieuregulowane bieżące miesięczne opłaty za lokal za okres od uprawomocnienia się wyroku eksmisyjnego oraz koszty prowadzonego postępowania sądowego. Jak wskazała strona powodowa, o ile przyjęcie w poczet poniesionych strat nieuiszczonych opłat za lokal nie pozostawia wątpliwości, tak odnośnie kosztów sądowych należy podnieść, iż są one ściśle związane z powstałą zaległością i również one nie powstałyby, gdyby pozwana gmina dopełniła ciążącego na niej obowiązku dostarczenia lokalu socjalnego. W ocenie inicjującego postępowanie, w przedmiotowej sprawie zachodzi zależność między brakiem przydzielenia obecnemu lokatorowi lokalu socjalnego a powstaniem po stronie powodowej spółdzielni szkody. Dostarczanie osobom eksmitowanym lokali socjalnych jest jednym z podstawowych zadań własnych samorządu gminnego wykonywanym w ramach obowiązku zaspokajania potrzeb mieszkaniowych. Zadanie to ma charakter obligatoryjny, a dostarczenie lokalu socjalnego w przedmiotowej sprawie jest niezbędnym warunkiem wykonania wyroku eksmisyjnego. Jak podniosła Spółdzielnia Mieszkaniowa w G., uzyskała ona prawomocny wyrok Sądu Rejonowego w Kędzierzynie-Koźlu zaopatrzony w klauzulę wykonalności, zobowiązujący Gminę do wskazania lokalu socjalnego pozwanemu T. K. (1). Wyrok ten wraz z wnioskiem o wskazanie lokalu powódka przesłała gminie. Gmina winna była zawiadomić powódkę o proponowanym lokalu, a ta w drodze przymusu komorniczego wykonałaby opróżnienie lokalu. Wedle stanowiska strony powodowej, działania gminy polegające na pertraktacjach z pozwanym okazały się bezskuteczne oraz sprzeczne z klauzulą wykonalności, w którą zaopatrzony został wyrok, co czyni przedmiotowe powództwo koniecznym i uzasadnionym.

W odpowiedzi na pozew z dnia 11.09.2013r., Gmina P. wniosła oddalenie powództwa i zasądzenie od powódki kosztów procesu wg norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu powyższego Gmina P. podniosła, iż w dniu 3.10.2008r. powódka złożyła u pozwanej wniosek o przyznanie T. K. (1) lokalu socjalnego załączając zaopatrzony w klauzulę wykonalności wyrok Sądu Rejonowego w Kędzierzynie-Koźlu z dnia 16.05.2008 r. (sygn. akt I C 188/07), w którym orzeczono eksmisję T. K. (1) z lokalu mieszkalnego przy ul.(...) w G., przyznano uprawnienie lokalu socjalnego i nakazano wstrzymanie wykonania eksmisji do czasu złożenia tego pozwanemu przez Gminę P. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego. Jak podniosła strona pozwana, w dniu 17.10.2008r. pozwana przyznała T. K. (1) prawo do lokalu socjalnego w R., ul. (...) l, składającego się z jednego pokoju o powierzchni 19,30 m ² i przedstawiła mu do podpisania projekt umowy najmu tego lokalu. Tymczasem T. K. (1) na piśmie odmówił podpisania tej umowy twierdząc, że spłaci zadłużenie w stosunku do powódki. Także kolejne propozycje zawarcia umowy najmu złożone T. K. (1) w listopadzie 2008r. przez pracownicę Urzędu Gminy w P. G. K. spotkały się z odmową zawarcia tej umowy. W konsekwencji powyższego, złożona T. K. (1) oferta wynajęcia lokalu socjalnego spowodowała wygaśnięcie jego uprawnienia do lokalu socjalnego zasądzonego wspomnianym wyżej wyrokiem Sądu Rejonowego w Kędzierzynie-Koźlu. Po odmowie zawarcia przez uprawnionego umowy lokalu socjalnego zaoferowanego przez gminę, wskazana jednostka samorządu terytorialnego nie ma obowiązku ponownego złożenia takiej oferty temu samemu uprawnionemu, odmienna sytuacja bowiem wiązałaby się z koniecznością utrzymywania przez bliżej nieokreślony czas zaoferowanego lokalu socjalnego bez zasiedlenia, kosztem innych osób uprawnionych do lokalu socjalnego. W treści uzasadnienia odpowiedzi na pozew czytamy, iż strona pozwana nie dysponuje żadnymi środkami prawnymi w celu doprowadzenia do zawarcia przez uprawnionego umowy najmu lokalu socjalnego, ponieważ zaś pozwana gmina złożyła T. K. (1) ofertę zawarcia umowy najmu, która ostatecznie nie doszła do skutku wobec odmowy ww., obowiązek pozwanej wynikający z powołanego wyżej wyroku Sądu Rejonowego w Kędzierzynie-Koźlu został wykonany. Pozwana nie może zatem pozostawać w zwłoce z dostarczeniem uprawnionemu lokalu socjalnego, która to zwłoka jest niezbędną przesłanką odpowiedzialności odszkodowawczej gminy określonej w art.18 ust. 5 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego. Wedle stanowiska pozwanej gminy, osoba, która nie przyjmuje oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego dostarczonego przez gminę daje wyraz zaspokojenia swoich potrzeb mieszkaniowych we własnym zakresie. W odpowiedzi na kolejny wniosek powódki o przyznanie lokalu socjalnego pozwana w piśmie z dnia 14.11.2011r. poinformowała powódkę o przedstawieniu T. K. (1) oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego i jego odmowie zawarcia tej umowy. Twierdzenie powódki zawarte w pozwie, że pozwana gmina wdała się w pertraktacje z T. K. (1) na temat zawarcia umowy najmu, które okazały się bezskuteczne i działała sprzecznie z klauzulą wykonalności , którą zaopatrzony był ww. wyrok Sądu Rejonowego są, w ocenie Gminy P., nieuzasadnione. Zrealizowanie przez pozwaną obowiązku zapewniania lokalu socjalnego , o którym mowa wyżej, w sytuacji, gdy uprawniony z propozycji zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego nie skorzystał ,zwalnia ją z obowiązku złożenia kolejnej oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego tego samego lub innego również na wezwanie komornika sądowego prowadzącego postępowanie egzekucyjne w celu opróżnienia zajmowanego bez tytułu prawnego lokalu mieszkalnego. Otwiera to możliwość prowadzenia postępowania egzekucyjnego bez ponownego wskazania - zgodnie z wezwaniem komornika sądowego — lokalu socjalnego osobie podlegającej eksmisji z dotychczasowego lokalu, co wynika wprost z pkt 5 wyroku Sądu Rejonowego w Kędzierzynie-Koźlu. W dalszej części uzasadnienia odpowiedzi na pozew czytamy, iż pozwana zwolniona jest także od wskazania pomieszczenia zastępczego. Wskazanie dłużnikowi podlegającemu eksmisji pomieszczenia zastępczego zgodnie z art.1046 § 4 k.p.c., w celu przymusowego opróżnienia lokalu mieszkalnego, odnosi się tylko do sytuacji, gdy egzekucja prowadzona jest na podstawie tytułu wykonawczego , z którego nie wynika prawo dłużnika do lokalu socjalnego lub zastępczego, a prawo takie w przywołanym wyżej wyroku Sądu Rejonowego w Kędzierzynie-Koźlu dłużnikowi T. K. (1) przyznano. Strona pozwana zakwestionowała także powstanie szkody w mieniu powódki. Dochodząc na podstawie art. 18 ust. 5 ustawy o ochronie prawa lokatora, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego odszkodowania, ciężar wykazania, że gmina dopuściła się zwłoki w dostarczeniu lokalu socjalnego i z tego powodu powstała szkoda obciąża stronę powodową. Tymczasem Spółdzielnia Mieszkaniowa w G. W. nie wykazała faktu powstania z tego powodu szkody ani jej wysokości. Dowodem na tę okoliczność nie może być, w ocenie pozwanego, proste specyfikacja opłat ( eksploatacyjnych i na fundusz remontowy ) związanych z korzystaniem z lokalu mieszkalnego przy ul. (...) w G. w łącznej wysokości 5 078,60 zł za okres od lipca 2010r. do czerwca 2013 r. W ocenie pozwanej gminy, powódka nie wykazała także, że odszkodowanie którego się domaga, nie było we wspomnianym okresie zapłacone, a jeżeli nie, czy mogła lokal mieszkalny zajmowany przez T. K. (1) oddać w najem czy do używania na podstawie innego tytułu prawnego , gdyby lokal ten stał się wolny w wyniku zamieszkania T. K. (1) z lokalu socjalnym.

Powyższe, w ocenie Gminy P., czyni żądanie pozwu niezasadnym.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wyrokiem z dnia 16.05.2008r. , wydanym w sprawie prowadzonej pod sygn. akt I C 188/07, Sąd Rejonowy w Kędzierzynie-Koźlu nakazał T. K. (1), ażeby opuścił i opróżnił wraz ze wszystkimi rzeczami lokal mieszkalny położony w G. przy ul. (...), przyznał pozwanemu prawo do lokalu socjalnego oraz nakazał wstrzymanie wykonania eksmisji do czasu złożenia przez Gminę P. ofert zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego.

(dowód: wyrok SR w K- Koźlu z dnia 16.05.2008r. – k6)

Pismem z dnia 2.10.2008r. Spółdzielnia Mieszkaniowa w G. zwróciła się do Gminy P. o wskazanie T. K. (1) lokalu socjalnego , doręczając stronie pozwanej odpis wyroku Sądu Rejonowego w Kędzierzynie-Koźlu z dnia 16.05.2008r. zaopatrzony w klauzule wykonalności.

(dowód: pismo z dnia 2.10.2008r. – k31)

Dnia 17.09.2008r. pracownica Urzędu Gminy P. G. K. odebrała telefon z kancelarii Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Kędzierzynie-Koźlu P. S. uzyskując informację o wyznaczeniu na dzień 17.10.2008r. terminu eksmisji T. K. (2). Tego samego dnia ww. przygotowała projekt umowy najmu lokalu socjalnego dla T. K. (1). Dnia 17.09.2008r. G. K. odebrała kolejny telefon z kancelarii Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Kędzierzynie-Koźlu P. S. z informacją o odwołaniu terminu planowanej eksmisji z uwagi na zawarcie pomiędzy T. K. (1) a stroną powodową umowy w przedmiocie spłaty zadłużenia przez ww. wobec spółdzielni.

(dowód: zeznania świadka G. K. – k41)

Pismem z dnia 21.10.2008r. T. K. (1) zwrócił się do Wójta Gminy P. o wstrzymanie przydziału lokalu socjalnego, z uwagi na zamiar spłaty przez ww. zadłużenia wobec spółdzielni. Pracownica Urzędu Gminy P. G. K. o powyższym telefonicznie poinformowała powodową spółdzielnię, uzyskując informację, iż sprawa przyznania T. K. (1) lokalu socjalnego jest nieaktualna.

(dowód: pismo z dnia 21.10.2008r- k12,

zeznania świadka G. K. – k41)

Pismem z dnia 26.09.2011r. Spółdzielnia Mieszkaniowa w G. wystąpiła do Gminy P. z wnioskiem o przyznanie lokalu socjalnego dla T. K. (1), podnosząc, iż brak wskazania przez gminę lokalu socjalnego, skutkować będzie wystąpieniem przez spółdzielnię z roszczeniem odszkodowawczym. Pismem z dnia 14.11.2011r. strona pozwana poinformowała powodową spółdzielnię, iż Gmina P. złożyła T. K. (1) ofertę zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego, jednakże oferty tej ww. nie przyjął. Pismem z dnia 12.12.2012r. Spółdzielnia Mieszkaniowa w G. wezwała Gminę P. do zapłaty, w terminie 7 dni licząc od daty otrzymania pisma, kwoty 3.876,21zł tytułem odszkodowania. Pismem z dnia 21.12.2012r. Gmina P. poinformowała stronę powodową o zaoferowaniu T. K. (1) zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego, na co ww. w piśmie z dnia 21.10.2008r. nie wyraził zgody.

(dowód: pismo z dnia 26.09.2011r. – k4,

wezwanie z dnia 12.12.2012r. – k5,

pismo z dnia 21.12.2012r. – k7,

pismo z dnia 14.11.2011r. – k11,

umowa najmu z dnia 17.10.2008r. – k32-33)

Pismem z dnia 24.01.2012r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Kędzierzynie-Koźlu P. S. wezwał Spółdzielnię Mieszkaniową w G. do uiszczenia opłaty stałej od wniosku o wszczęcie egzekucji w wysokości 6.592,86zł, w terminie tygodniowym od daty doręczenia wezwania, pod rygorem zwrotu wniosku o skierowanie egzekucji przeciwko T. K. (1).

(dowód: wezwanie z dnia 24.01.2012r. – k8)

Pismem z dnia 4.03.2013r. strona powodowa ponownie wezwała pozwaną gminę do wskazania lokalu socjalnego dla T. K. (1), a to zgodnie z treścią wyroku Sądu Rejonowego w Kędzierzynie-Koźlu z dnia 16.05.2008r. W odpowiedzi na powyższe, w piśmie z dnia 13.03.2013r. Gmina P. podniosła, iż zaproponowała T. K. (1) lokal socjalny znajdujący się w miejscowości R. przy ul. (...), jednakże ww. nie przyjął ofert zawarcia umowy najmu tego lokalu.

(dowód: pismo z dnia 4.03.2013r. – k13,

pismo z dnia 13.03.2013r. – k14)

W okresie od lipca 2010r. do czerwca 2013r. suma opłat za eksploatację lokalu mieszkalnego położonego w G. przy ul. (...) zamknęła się kwotą 5.078,60zł.

(dowód: specyfikacja z dnia 7.06.2013r. –k10)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo należało oddalić.

Spółdzielnia Mieszkaniowa w G. wystąpiła przeciwko Gminie P. z powództwem o zapłatę odszkodowania w wysokości 5.445zł. Podstawą odszkodowawczego roszczenia strony powodowej są przepisy ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2005r., Nr 31, poz. 266 j.t.). I tak, w myśl art. 18 ust. 1 i 3 wskazanej ustawy, osoby zajmujące lokal bez tytułu prawnego są obowiązane do dnia opróżnienia lokalu co miesiąc uiszczać odszkodowanie. Osoby uprawnione do lokalu zamiennego albo socjalnego, jeżeli sąd orzekł o wstrzymaniu wykonania opróżnienia lokalu do czasu dostarczenia im takiego lokalu, opłacają odszkodowanie w wysokości czynszu albo innych opłat za używanie lokalu, jakie byłyby obowiązane opłacać, gdyby stosunek prawny nie wygasł. Z kolei wedle art. 18 ust. 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r., jeżeli gmina nie dostarczyła lokalu socjalnego osobie uprawnionej do niego z mocy wyroku, właścicielowi przysługuje roszczenie odszkodowawcze do gminy, na podstawie art. 417 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.).

Zgodnie z treścią art. 417 § 1 k.c. za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej ponosi odpowiedzialność Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego lub inna osoba prawna wykonująca tę władzę z mocy prawa. Istota niniejszego sporu sprowadzała się zatem do ustalenia czy zachowanie strony pozwanej, która do chwili obecnej nie zawarła z T. K. (1) umowy najmu lokalu socjalnego, było działaniem bezprawnym.

W toku prowadzonego postępowania dowodowego, sąd ustalił, iż pismem z dnia Spółdzielnia Mieszkaniowa w G. zwróciła się do Gminy P. o wskazanie T. K. (1) lokalu zastępczego, doręczając stronie pozwanej zaopatrzony w klauzule wykonalności odpis wyroku Sądu Rejonowego w Kędzierzynie-Koźlu z dnia 16.05.2008r., z treści którego wynikały: obowiązek T. K. (1) opuszczenia i opróżnienia wraz ze wszystkimi rzeczami lokalu mieszkalnego położonego w G. przy ul. (...), prawo ww. do lokalu socjalnego oraz nakaz wstrzymania wykonania przez stronę powodową eksmisji do czasu złożenia przez Gminę P. ofert zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego. W dalszej kolejności, na podstawie zeznań świadka – pracownicy Urzędu Gminy P. G. K., sąd ustalił, iż dnia 17.09.2008r. na skutek informacji Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Kędzierzynie-Koźlu P. S. o planowanej eksmisji T. K. (1), Gmina P. przygotowała projekt umowy najmu lokalu socjalnego datowany na dzień 17.10.2008r., jednakże ww. odmówił jego podpisania. Wedle oświadczenia świadka, pomiędzy T. K. (1) a stroną powodową doszło do porozumienia w przedmiocie spłaty przez lokatora mieszkania przy ul. (...) ciążącego na nim zadłużenia, co uczyniło kwestię przyznania ww. lokalu socjalnego nieaktualną. Zeznania świadka znajdują potwierdzenie w załączonej do odpowiedzi na pozew poświadczonej za zgodność z oryginałem przez radcę prawnego kserokopii pisma T. K. (1) do Wójta Gminy P. z dnia 21.10.2008r., z prośbą o wstrzymanie przydziału lokalu socjalnego, z uwagi na zamiar spłaty przez ww. zadłużenia wobec spółdzielni. Dwukrotnie wzywana do zaoferowania T. K. (1) umowy najmu lokalu socjalnego tj. w piśmie z dnia 26.09.2011r. oraz w piśmie z dnia 12.12.2012r., Gmina P. udzielała odpowiedzi, iż fakt nie nawiązania dotychczas stosunku najmu z T. K. (1) wynika wyłącznie odmowy podpisania przez ww. umowy najmu lokalu socjalnego. Celem wykazania powyższego, strona pozwana przedłożyła umowę najmu lokalu socjalnego położonego R. przy ul. (...) z dnia 17.10.2008r. sygnowaną wyłącznie przez Wójta Gminy P..

Bo wszechstronnym zbadania wszystkich okoliczności sprawy, sąd nie miał wątpliwości, iż po stronie Gminy P. nie doszło do ziszczenia się przesłanki bezprawności działania. Wbrew bowiem stanowisku powodowej spółdzielni, gmina dostarczyła lokal socjalny osobie uprawnionej do niego z mocy wyroku, zaś fakt niedojścia do skutku sfinalizowania tej umowy wynikał wyłącznie z negatywnej postawy T. K. (1), który odmówił podpisania kontraktu. W konsekwencji powyższego, na Gminie P. nie może ciążyć obowiązek naprawienia szkody wynikający z art. 18 ust. 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r.

Jak czytamy w uzasadnieniu wyroku Sądu Najwyższego z dnia 12.11.2012r. (sygn. I CSK 292/12): „(…)W dalszej kolejności trzeba rozważyć, jaka jest treść obowiązku gminy, o którym mowa w art. 18 ust. 5 u.o.p.l. i korelującego z nim uprawnienia osoby, na rzecz której ma być spełniony. W przepisie tym ustawodawca wskazał na powinność „dostarczenia lokalu socjalnego osobie uprawnionej do niego z mocy wyroku”, a w art. 14 ust. 6 u.o.p.l. stwierdził, że sąd w wyroku eksmisyjnym nakazuje wstrzymanie wykonania opróżnienia lokalu do czasu „złożenia przez gminę oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego”. W celu zrealizowania uprawnienia, o którym orzeczono w wyroku eksmisyjnym gmina musi podjąć działania faktyczne, polegające na pozyskaniu mieszkań do jej zasobu, a następnie zaoferować uprawnionemu do wynajęcia konkretne mieszkanie mające standard lokalu socjalnego. Wyżej (pkt 3) określono przyczyny przyjęcia na siebie przez państwo obowiązków w zakresie przeciwdziałania bezdomności i koniecznego wsparcia w zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych osób, które ich samodzielnie zaspokoić nie mogą, zastrzegając, że uprawnieni nie muszą z tego rodzaju pomocy socjalnej skorzystać. W świetle tych ustaleń trzeba wskazać, że obowiązek gminy, o jakim mowa w art. 18 ust. 5 u.o.p.l. polega na złożeniu oferty wynajęcia lokalu socjalnego spełniającego wymagania określone w art. 2 ust. 1 pkt 5 u.o.p.l. osobie, której służy uprawnienie będące korelatem tego obowiązku. Z ustawy nie wynika, przez jaki czas złożona oferta ma wiązać gminę, a zatem wyznacza ona ten okres samodzielnie. Gmina nie może przy tym zmusić uprawnionego, by przyjął ofertę, a przeniesienie go przy użyciu środków przymusu do zaoferowanego lokalu socjalnego zanim zamanifestuje on wolę zawarcia umowy najmu tego lokalu byłoby równoznaczne ze spowodowaniem zajęcia lokalu bez tytułu prawnego, w warunkach gdy lokale socjalne mają być udostępniane uprawnionym nie na podstawie władczych działań organów państwa, ale na podstawie umów najmu.” Dalej zaś czytamy: „W świetle art. 14 ust. 6 u.o.p.l. w zw. z art. 786 k.p.c., zdarzeniem, którego wystąpienie powoduje, że wydany w sprawie o eksmisję wyrok może podlegać wykonaniu, jest złożenie przez gminę uprawnionemu (lub wszystkim uprawnionym, jeśli w wyroku dotyczącym podlegającego opróżnieniu lokalu orzeczono o wspólnym obowiązku większej liczy osób) oferty zawarcia z nim (z nimi) umowy najmu. Nie chodzi przy tym, o jakąkolwiek ofertę udostępnienia lokalu, lecz o ofertę wynajęcia lokalu spełniającego wymagania stawiane lokalom socjalnym. Jeśli oferta zwarcia umowy najmu lokalu socjalnego została złożona skutecznie, to dla przeprowadzenia postępowania klauzulowego nie ma znaczenia okoliczność, czy oferta ta została przyjęta, czy w związku z tym doszło do zawarcia umowy najmu między gminą i osobami, którym zaproponowała ona wynajęcie konkretnego lokalu jako socjalnego. Ryzyko nieprzyjęcia skutecznie złożonej oferty obciąża dłużnika obowiązku opuszczenia i opróżnienia lokalu mieszkalnego.” Konkludując, Sąd Najwyższy stwierdził, iż przed wydaniem rozstrzygnięcia w sprawie o odszkodowanie Sąd musi rozważyć, czy oferta ta była skuteczną ofertą zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego, a zatem, czy spowodowała wygaśnięcie obowiązku dostarczenia takiego lokalu. Jeśli tak było, obowiązek dostarczenia lokalu socjalnego wygasł wraz ze złożeniem oferty dłużnikom obowiązku opuszczenia, opróżnienia i wydania powodowi lokalu mieszkalnego, bo po złożeniu nieprzyjętej przez uprawnionych oferty, wedle stanowiska Sądu Najwyższego, wyrok eksmisyjny mógł być wykonany.

Należy zatem zgodzić się ze stanowiskiem, iż pozwana Gmina nie dysponowała zatem żadnymi środkami prawnymi w celu doprowadzenia do zawarcia przez uprawnionego umowy najmu lokalu socjalnego, ponieważ zaś pozwana gmina złożyła T. K. (1) ofertę zawarcia umowy najmu, która ostatecznie nie doszła do skutku wobec odmowy ww., obowiązek pozwanej wynikający z powołanego wyżej wyroku Sądu Rejonowego w Kędzierzynie-Koźlu został wykonany. Pozwana nie mogła zatem pozostawać w zwłoce z dostarczeniem uprawnionemu lokalu socjalnego, która to zwłoka jest niezbędną przesłanką odpowiedzialności odszkodowawczej gminy, a osoba, która nie przyjmuje oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego dostarczonego przez gminę daje wyraz zaspokojenia swoich potrzeb mieszkaniowych we własnym zakresie. Nie znalazła również potwierdzenia w przeprowadzonym postępowaniu dowodowym okoliczność, iż pozwana gmina wdała się w pertraktacje z T. K. (1) na temat zawarcia umowy najmu. Z zeznań świadka i przedłożonych dokumentów wynika bowiem, iż obarczony obowiązkiem eksmisyjnym dłużnik odmówił przyjęcia zaoferowanej mu umowy najmu lokalu socjalnego, co miało być uzasadnione pertraktacjami prowadzonymi przez niego co do spłaty długu z powodową spółdzielnią a nie z pozwaną Gminą. Zrealizowanie przez pozwaną obowiązku zapewniania lokalu socjalnego , o którym mowa wyżej, w sytuacji, gdy uprawniony z propozycji zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego nie skorzystał ,zwalnia ją zatem z obowiązku złożenia kolejnej oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego tego samego lub innego również na wezwanie komornika sądowego prowadzącego postępowanie egzekucyjne w celu opróżnienia zajmowanego bez tytułu prawnego lokalu mieszkalnego.

Mając powyższe na uwadze, powództwo należało oddalić.

Orzeczenie o kosztach uzasadnia art. 98 k.p.c. zw. z §6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2002r., Nr 163, poz. 1349).