Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

L., dnia 15 stycznia 2014 r.

Sąd Rejonowy w Lubinie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Adam Mika

Protokolant: Joanna Cidyło

po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2014 r.

na rozprawie

sprawy z powództwa G. L.

przeciwko pozwanemu K. L.

o zapłatę

I.  oddala powództwo,

II.  nieuiszczonymi w sprawie kosztami sądowymi obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Powód G. L. wniósł o zasadzenie na jego rzecz od pozwanego K. L. kwoty 30.000 zł z ustawowymi odsetkami od daty uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty , w tym kwoty 5.000 zł z tytułu odszkodowania odpowiadającego kosztom wynajmu mieszkania oraz kwoty 25.000 zł z tytułu zadośćuczynienia za naruszenie dobra osobistego polegającego na uniemożliwieniu zamieszkania w domu rodzinnym. W uzasadnieniu żądania podał, że pozwany uniemożliwia powodowi i jego rodzinie zamieszkanie w domu rodzinnym w R. (...), przez co powód jest zmuszony do wynajmowania mieszkania oraz ponoszenia kosztów przeprowadzek. Pozwany kieruje wobec powoda groźby karalne oraz nakłania powoda do rozwodu z żoną, która pochodzi z U.. Powód obecnie jest na emeryturze i chciałby wrócić do rodzinnego domu. Ponadto powód zlikwidował swoja książeczkę mieszkaniową aby pomóc rodzicom w wykupie rodzinnego domu od A. R., w zamiana za co rodzice mieli przepisać na niego połowę domu. Nie stało się tak, bo w międzyczasie zmarła matka powoda , a pozwany – ojciec powoda, sprowadził do domu swoją konkubinę.

Pozwany K. L. na rozprawie w dniu 15.01.2014 r. wniósł o oddalenie powództwa twierdząc, że zawartość pozwu „to same kłamstwa”. Słuchany informacyjnie przyznał, że powód jest współwłaścicielem mieszkania w R. , że od 1988 r. nie mieszkał w rodzinnym domu , że dopiero w 2013 r. wyraził wolę zamieszkani w rodzinnym domu, i że nie ma problemu , aby powód w nim zamieszkał .

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Powód G. L. jest współwłaścicielem nieruchomości położonej w R. (...). Udział we współwłasności wynika z dziedziczenia po zmarłej w 1999 r. matce M. L. , po której nabył (...) spadku. Pozwany i spadkodawczyni za jej życia wykupili od A. N. R. tę nieruchomość . Mieszkanie to ma powierzchnię 82 m ^{( 2)}. W mieszkaniu mieszka obecnie pozwany K. L. ze swoją konkubiną.

( okoliczności bezsporne )

Powód G. L. jest emerytowanym policjantem. Od 1989 r. mieszkał i pracował w W.. Do 2002 r. mieszkał w hotelu policyjnym w pokoju służbowym. W 2002 r. zawarł związek małżeński z H. L. , która w tamtym czasie pracowała w szkole średniej, w szpitalu i na wyższej uczelni w W.. Zawodowo związana była z W. i zmiana miejsca zamieszkania w tamtym czasie nie wchodziła w grę. Żona powoda jako repatriantka i opiekunka niepełnosprawnego dziecka dostała z U. M. w W. propozycje wynajmu mieszkań , które były jednak w złym stanie. W tej sytuacji powód wraz z żoną zdecydowali się na mieszkanie w (...). Z czasem opłaty związane z najmem tego mieszkania wzrosły na tyle, że stały się uciążliwe dla nich. W tej sytuacji zmienili oni mieszkanie. Od tamtej pory wynajmują mieszkania.

Obecnie pasierbica powoda otrzymała mieszkanie od Prezydenta W. , które wymaga remontu. Kwota 30.000 zł wystarczyłaby na przeprowadzenie tego remontu. Wartość udziału powoda w mieszkaniu w R. wynosi 9.400 zł.

Po sprawie spadkowej w październiku 2013 r. pozwany wyraził zgodę na zamieszkanie przez powoda z rodziną w domu w R. pod warunkiem , że zostanie zrobione osobne wejście, osobne ogrzewanie i liczniki.

( dowód: - zeznania świadka H. L., k. 45-46 )

Pozwany K. L. ma 72 lata. Utrzymuje siebie i dom z emerytury w wysokości 1.700 zł netto. Dom w R. wymaga remontu.

( dowód: - przesłuchanie pozwanego. k.46 )

Dnia 24.04.2013 r. powód wraz z żoną zawarli umowę najmu lokalu mieszkalnego położonego w W. przy ul. (...). Czynsz najmu określony został w umowie na kwotę 600 zł brutto miesięcznie. Na poczet czynszu za maj 2013 r. powód wpłacił kwotę 400 zł.

( dowód: - umowa najmu, k.6-8,

- dowód wpłaty, k.10 )

Sąd zważył co następuje:

Powództwo G. L. nie zasługuje na uwzględnienie.

Przede wszystkim wskazać należy, że powód nie udowodnił swojego roszczenia.

Zgodnie z art. 415 k.c., kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę zobowiązany jest do jej naprawienia. Powód domagając się od pozwanego odszkodowania powinien udowodnić, że pozwany ze swej winy wyrządził mu szkodę. W tej konkretnej sprawie powód powinien wykazać, że pozwany uniemożliwiał powodowi współposiadanie mieszkania w R. , przez co powód był zmuszony do wynajęcia mieszkania i jakie w związku z tym poniósł dodatkowe koszty. Z niczego takie okoliczności nie wynikają.

Powód od ćwierćwiecza zamieszkuje w W. . Tam było jego centrum życia zawodowego i tam jest centrum życia jego rodziny. Nie ma podstaw do przyjęcia , że do życia w W. zmusiła powoda postawa pozwanego. Twierdzenia powoda , jakoby wyrażał on wobec pozwanego wole zamieszkania w domu rodzinnym i że pozwany na to się nie zgadzał są gołosłowne i niewiarygodne. Ich wiarygodność podważa przede wszystkim treść zeznań żony powoda – H. L., która zeznała, że nie przeprowadziłaby się do R. bez zapewnienia jej osobnego wejścia, osobnej kuchni i osobnej łazienki. Nie jest to możliwe w chwili obecnej, bez wcześniejszego remontu mieszkania , o czym powód zapewne wie. Ponadto z jej zeznań wynika, że pasierbica powoda otrzymała mieszkanie w W. , które wymaga remontu . Kosz tego remontu odpowiada dziwnym trafem wartości przedmiotu niniejszej sprawy.

Powód w żaden sposób nie wykazał , że miał rzeczywisty zamiar sprowadzenia się do rodzinnego domu i że przeszkodziła mu w tym postawa ojca. Jeżeli w rzeczywistości pozwany uniemożliwiałby powodowi korzystanie z jego własności, to polskie prawo przewiduje szereg środków umożliwiających ochronę naruszanego w ten sposób prawa własności. Powód nie skorzystał z żadnego z tych środków . Uczynił jednak rozeznanie dotyczące wartości jego udziału we współwłasności mieszkania w R. . Jak zeznała jego małżonka, to z informacji uzyskanej w Urzędzie Skarbowym zorientowali się, że wartość tego udziału wynosi 9.400 zł, czyli o wiele za mało na remont mieszkania w W..

Najbardziej prawdopodobnym wyjaśnienie roszczeń powoda jest potrzeba pozyskania środków na remont mieszkania otrzymanego przez pasierbicę powoda. Potwierdza to również postawa pozwanego, który w trakcie rozprawy kilkakrotnie deklarował , że powód może w każdej chwili sprowadzić się do rodzinnego domu również z rodziną. Powód natomiast w żaden sposób nie przejawił zainteresowania takim rozwiązaniem sprawy.

Również jeżeli chodzi o zadośćuczynienie dochodzone przez powoda obok odszkodowania , to jego żądanie jest bezpodstawne. Przede wszystkim powód nie wykazał, że pozwany dopuścił się wobec niego jakiegokolwiek bezprawnego działania skutkującego naruszeniem jakiegokolwiek dobra , w tym również dobra osobistego. Nawet gdyby przyjąć , że pozwany dopuścił się takiego działania, to prawo do korzystania z własności nie jest dobrem osobistym. Jest to prawo majątkowe i za jego naruszenie nie przysługuje zadośćuczynienie , ale w najlepszym wypadku odszkodowanie.

Nawet gdyby przyjąć , że roszczenia powoda mają uzasadnienie faktyczne i prawne, to przeciwko ich uwzględnień przemawiałyby zasady współżycia społecznego ( art. 5 k.c.) Pozwany jest 72-letnim emerytem, utrzymującym się z świadczenia w wysokości 1.700 zł i zamieszkującym w wymagającym remontu mieszkaniu. Zasądzenie od niego kwoty 30.000 zł na rzecz syna zrujnowałoby go i wpędziło w nędzę do końca życia.

Odnosząc się do argumentu powoda dotyczącego wsparcia rodziców przy wykupie spornego mieszania , to nie zostało ono wykazane ani co do faktu dokonania , ani co do wysokości . Ponadto powód nie opierał na nim swojego roszczenia.

Dokonując w sprawie ustaleń faktycznych Sąd oparł się przede wszystkim na bezspornych twierdzeniach stron, oraz na wiarygodnych zeznaniach świadka H. L.. Świadek ta w sposób szczery i wyczerpujący przekazała Sądowi swoją wiedzę w zakresie istotnym w sprawie. Za wiarygodne Sąd uznał również dokumenty przedłożone prze powoda.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 415 k.c. i art. 448 k.c. w zw. z art. 23 k.c. w zw. z art. 6 k.c. , Sąd orzekł jak w punkcie I wyroku. O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 113 ust. 4 ustawy z 28.07.2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych ( Dz.U. z 2010 r., nr 90, poz. 594 ze zm. )