Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12-02-2016 r.

Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Marek Dziwiński

Protokolant: Magdalena Popławska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12-02-2016 r. w K.

sprawy z powództwa U. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedziba w W.

przeciwko B. K.

o zapłatę

I  zasądza od pozwanej B. K. na rzecz strony powodowej U. Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W. kwotę 3.230,00 zł (trzy tysiące dwieście trzydzieści 00/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 10.04.2015r. do dnia zapłaty;

II  dalej idące powództwo oddala;

III  zasądza od B. K. na rzecz strony powodowej U. Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W. kwotę 540,50 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 1848/15

UZASADNIENIE

Powód U. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanej B. K. kwoty 7.927,41 zł z ustawowym odsetkami od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty oraz kosztami procesu.

W uzasadnieniu swojego żądania powód podał, że dochodzona należność powstała w wyniku zawarcia przez pozwaną z (...) S.A. umowy pożyczki, z której pozwana nie wywiązała się. Powódka podała dalej, że nabyła wierzytelność na podstawie umowy przelewu wierzytelności zawartej z (...) z siedzibą w L., która wcześniej uzyskała wierzytelność od (...) S.A. Na kwotę zadłużenia składają się: kwota niespłaconego kapitału – 5.278,19 zł, kwota odsetek – 406,13 zł, (...),09 – koszty dochodzenia roszczenia.

Pozwana w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa.

Uzasadniając swoje stanowisko podniosła, że strona powodowa nie udowodniła roszczenia ani co do zasady ani co do wysokości. Podniosła także zarzut przedawnienia roszczenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

(...) S.A. z siedzibą w W., działając przez swojego pracownika, zawarł w dniu 14 lipca 2011r. z pozwaną B. K. umowę pożyczki. Kwotę do wypłaty określono na 5.000,00 zł, przy czym na wysokość pożyczki w wysokości 6.090,00 zł, składały się koszty ubezpieczenia – 800,00 zł i opłata przygotowawcza – 290,00 zł. Roczne oprocentowanie w wysokości 16% opiewało na kwotę 537,66 zł. Za obsługę pożyczki w domu przewidziana była opłata w kwocie 2.722,34 zł. Łączne zobowiązanie w kwocie 9.350,00 zł miało być spłacone w 55 tygodniowych ratach w kwotach po 170,00 zł płatnych począwszy od 21 lipca 2011r. Pozwana nie spłaciła należności obejmującej kwotę 7.927,41 zł.

/dowód: umowa pożyczki – k – 23-26/

W dniu 14.08.2014r. (...) S.A. z siedzibą w G. dokonał cesji wierzytelności, w tym należnych od B. K. na rzecz (...), a następnie podmiot ten przelał te wierzytelności na rzecz strony powodowej.

/d owód: umowy cesji wraz z załącznikami z 14. .0 8 .2001 4 r. i 19.08.2014r – k – 27-33/

Strona powodowa wystąpiła z pozwem przeciwko pozwanej w dniu 9 kwietnia 2015r.

/dowód :pozew złożony w elektronicznym post ę pow a niu upominawczym/

Sąd zważył co następuje:

Powyższych ustaleń sąd dokonał na podstawie dokumentów, których autentyczności żadna ze stron nie kwestionowała. Co do oceny zasadności zgłoszonego roszczenia należało określić obowiązki dowodowe jakie ciążyły na stronach w zakresie ich twierdzeń. Niewątpliwym jest, że strona powodowa powinna wykazać fakt zawarcia umowy z pozwaną przez (...) S.A. i dokonanie na jej rzecz przelewu należności wynikających z tej umowy i obowiązkowi temu uczyniła zadość.

Zgodnie z wynikającą z art. 6 k.c. zasadą ciężaru dowodu, pozwaną obciążał obowiązek wykazania, iż spłaciła zobowiązanie wynikające z umowy. Pozwana takiego dowodu nie przeprowadziła.

Przy stałych ratach spłaty kredytu, gdzie dana rata obejmowała należności z tytułu spłaty kapitału i pozostałych należności wynikających z umowy, nie można oddzielić na jakie należności zostały te spłaty zaliczone.

Przy podniesionym przez pozwaną zarzucie przedawnienia a jednocześnie braku wykazania zapłaty jakichkolwiek rat, trzeba było ocenić ten zarzut w stosunku do całej należności.

Niewątpliwym jest, że podmiot z którym pozwana zawierała umowę pożyczki tj. (...) S.A. prowadził działalność gospodarczą i miał wobec niego zastosowanie trzyletni okres przedawnienia przewidziany przepisem art. 118 in fine k.c. Świadczenia pozwanej miały charakter okresowy i choćby z tej racji, na podstawie wymienionego wyżej przepisu. obowiązywał trzyletni okres przedawnienia do poszczególnych rat należnego świadczenia. Wymagalność poszczególnych rat rozpoczęła się w odstępach tygodniowych począwszy od 21 lipca 2011r. Skoro powód wystąpił z pozwem w dniu 9 kwietnia 2015r. to przedawnieniu uległy te należności pozwanej, których wymagalność przypadała przed 9 kwietnia 2012r., inaczej mówiąc, które powinny być spłacone przed tą datą. Tak więc przedawnieniu uległy należności z 36 rat za okres 36 tygodni, które minęły w okresie od 21 lipca (...). do 9 kwietnia 2012r. Nie zostały przedawnione należności z 19 rat, które przy należności za 1 ratę opiewającą na kwotę 170 zł, dały kwotę 3.230,00 zł.

Tę kwotę zasądzono więc od pozwanej na rzecz strony powodowej z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Niewątpliwie, należność ta była już wymagalna w dniu wytoczenia powództwa.

Powyższe przesadziło o oddaleniu powództwa w pozostałym zakresie.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie przepisu art. 100 k.p.c. Koszty poniosła tylko strona powodowa i były to: 100,00 zł – opłata sądowa, 1200,00 zł – wynagrodzenie radcy prawnego, 17,00 zł – opłata od pełnomocnictwa, 1,23 koszt opłaty manipulacyjnej w postępowaniu elektronicznym. Strona powodowa wygrała sprawę w przybliżeniu w 41% tak więc, stosownie do treści przytoczonego wyżej przepisu, w takim stopniu należał się stronie powodowej zwrot poniesionych kosztów od pozwanej. Dawało to kwotę 540,50 zł i tę sumę zasądzono od pozwanej na rzecz strony powodowej tytułem zwrotu kosztów procesu.