Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 14 listopada 2012 roku

Sąd Rejonowy w Zgorzelcu Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Marek Tęcza

Protokolant Aneta Adamowicz

po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2012 roku

w Z.

sprawy z powództwa L. D.

przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej przy ul. (...) w B.

o zapłatę

I.  powództwo oddala,

II.  zasądza od powoda L. D. na rzecz strony pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w B. kwotę 197, zł (sto dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem kosztów procesu, w tym kwotę 180, zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

sygn. akt: I C 900/12

UZASADNIENIE

Powód L. D. 14 sierpnia 2012 roku złożył w Sądzie Rejonowym w Zgorzelcu pozew przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej przy ul. (...) w B., w którym domagał się zapłaty kwoty 1.380, zł z ustawowymi odsetkami od 20 listopada 2008 roku do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów postępowania. W uzasadnieniu żądania powód podał, że w dniu 06 listopada 2008 roku podpisał ze stroną pozwaną umowę na wykonanie kafelek na schodach wejściowych przy ul. (...) oraz dokończenie takiej pracy przy ul. (...). Wynagrodzenie ustalono na kwotę 3.180, zł na którą powód wystawił fakturę. Strona pozwana zapłaciła jednak tylko 1.800, zł i pomimo wezwań do zapłaty nie uregulowała pozostałej należności. W kolejnym piśmie procesowym powód przyznał, że wysyłane wezwania do zapłaty nie przerwały biegu przedawnienia, jednak częściowa zaplata należności dokonana w dniu 17 września 2009 roku stanowi jego zdaniem uznanie długu i przerwanie biegu przedawnienia. W konsekwencji trzyletni okres przedawnienia należy liczyć od 17 września 2009 roku, a wobec złożenia pozwu 14 sierpnia 2012 roku został on przerwany. Na rozprawie powód podtrzymał swoje stanowisko.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana zgłosiła zarzut upływu trzyletniego terminu przedawnienia roszczenia, na podstawie art. 819 § 1 kc. Potwierdziła zawarcie umowy, otrzymanie faktury i tyko częściową zapłatę wynikającej z niej należności, jednak wobec przedawnienia roszczenia wniosła o jego oddalenie. Na rozprawie strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego. Podtrzymała zarzut przedawnienia roszczenia, jednak jako podstawę wskazała art. 646 kc.

W toku postępowania Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 06 listopada 2008 roku wspólnota Mieszkaniowa przy ul. (...) w B. zawarła umowę z L. D. prowadzącym działalność gospodarczą w postaci zakładu ogólnobudowlanego. Na mocy postanowień umowy L. D. zobowiązał się położyć kafelki na schodach wejściowych do budynku przy ul. (...) oraz dokończyć kładzenie kafelek przy wejściu do bloku przy ul (...). Dzieło miało zostać wykonane do 20 listopada 2008 roku, a wynagrodzenie ustalono na kwotę 3.180, zł brutto, płatne przelewem na konto po zakończeniu prac.

dowód: umowa nr (...) z 06 listopada 2008 roku k. 6, okoliczność bezsporna ;

L. D. wykonał pracę i 18 grudnia 2008 roku wystawił fakturę VAT nr (...) na kwotę 3.180, zł w której wskazano termin zapłaty na 22 grudnia 2008 roku. W dniu 17 września 2009 roku Wspólnota Mieszkaniowa przy ul. (...) w B. zapłaciła za wykonane dzieło część wynagrodzenia w kwocie 1.800, zł.

dowód: faktura VAT nr (...) z 18 grudnia 2008 roku k. 8, okoliczność bezsporna;

Mimo wielokrotnych wezwań do zapłaty Wspólnota Mieszkaniowa przy ul. (...) w B. nie uiściła L. D. pozostałej należności, wynikającej z faktury VAT nr (...), w kwocie 1.380, zł.

dowód: wezwanie do zapłaty z 27 stycznia 2012 roku k. 9, wezwanie do zapłaty z 18 maja 2012 roku k. 10, okoliczność bezsporna;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jako nieuzasadnione, należało oddalić. Powód swoje roszczenie wywodził z przepisów art. 627 i następnych kodeksu cywilnego regulujących umowę o dzieło. Na mocy tych przepisów przyjmujący zamówienie L. D. zobowiązał się do wykonania dzieła w postaci położenia kafelek na schodach wejściowych do budynku przy ul. (...) w B. oraz dokończyć kładzenie kafelek przy wejściu do bloku przy ul (...) w B., a zamawiający czyli Wspólnota Mieszkaniowa przy ul. (...) w B. zobowiązała się do zapłaty po ukończeniu dzieła wynagrodzenia w kwocie 3.180, zł. Zgodnie z przepisem art. 646 kc, stanowiącym lex specalis do ogólnych reguł zawartych w art. 118 kc, roszczenia wynikające z umowy o dzieło przedawniają się z upływem lat dwóch od dnia oddania dzieła, a jeżeli dzieło nie zostało oddane – od dnia, w którym zgodnie z treścią umowy miało być oddane. Okoliczności zawarcia umowy, jej treść oraz fakt wykonania dzieła zostały ustalone na podstawie umowy oraz wystawionej przez powoda faktury VAT za wykonane dzieło. Ponadto strony złożyły zgodne oświadczenia co do tych faktów i nie kwestionowały, że za wykonane dzieło wypłacono tylko 1.380, zł czyli część należności z 3.180, zł. Sporną była tylko kwestia przedawnienia roszczenia. Jednak skoro powód wskazał, że termin płatności faktury nr (...) określono na 22 grudnia 2008 roku, to objęta nią należność uległa przedawnieniu z dniem 23 grudnia 2010 roku. Jak stanowi art. 120 § 1 kc bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne, natomiast zgodnie z dyrektywą art. 123 kc przerywa się na skutek wniesienia pozwu do sądu, wniesienia pozwu wzajemnego, lub na skutek wniesienia wniosku w postępowaniu nieprocesowym. Podobne znaczenie ma dochodzenie roszczenia przed sądem polubownym. Powód w celu uzyskania należności podjął jedynie czynności w postaci wysyłania wezwań do zapłaty, co nie było czynnością przerywającą bieg przedawnienia w rozumieniu art. 123 kc. A nawet gdyby przyjąć, że częściowa zapłata z 17 września 2009 roku, jako niewłaściwe uznanie długu, przerwała bieg przedawnienia, co podnosił powód, to i tak od tego dnia do wystąpienia z pozwem upłynął okres dwóch lat i dlatego zarzut przedawnienia należało uznać za uzasadniony. Roszczenie o odsetki również uległo przedawnieniu, gdyż przedawnia się ono najpóźniej z chwilą przedawnienia się roszczenia głównego (vide wyrok SN z dnia 24 lutego 2005 roku w sprawie III CK 223/04).

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 kpc w zw. z art. 99 kpc zasądzając od powoda jako strony przegrywającej koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw. Zasądzona należność obejmuje opłatę skarbową od złożenia pełnomocnictwa w kwocie 17, zł oraz koszty zastępstwa procesowego w kwocie 180, zł, które zostały ustalone na podstawie § 2 w zw. z § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego.