Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

VI Ka 591/13 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze z 2013-12-17

Sygn. akt VI Ka 591/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 grudnia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Klara Łukaszewska (spr.)

Sędziowie SO Tomasz Skowron

SO Barbara Żukowska

Protokolant Jolanta Kopeć

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Jeleniej Górze Zbigniewa Jaworskiego

po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2013r.

sprawy Z. S.

oskarżonego z art. 278 § 1 kk

z powodu apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze

z dnia 24 września 2013 r. sygn. akt II K 998/13

I. uchyla zaskarżony wyrok wobec oskarżonego Z. S. i na podstawie art. 5 § 1 pkt 4 kpow w zw. z art. 45 § 1 kw postępowanie w sprawie umarza kosztami postępowania obciążając Skarb Państwa,

II. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. T. K. kwotę 516,60 zł w tym 96,60 zł podatku od towarów i usług tytułem nieopłaconej obrony oskarżonego z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

Sygn. Akt VI Ka 591/13

UZASADNIENIE

Z. S. został oskarżony o to, że:

w dniu 20 listopada 2011 r. w K. woj. (...) w sklepie (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia 49 opakowań czekoladek (...) o wartości 635,51 PLN na szkodę (...) sp. z o.o.,

to jest o czyn z art. 278 § 1 k.k.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze wyrokiem z dnia 17 grudnia 2013r. w sprawie VI Ka 591/13:

oskarżonego Z. S. uznał za winnego tego, że w dniu 20 listopada 2011 r. w K. woj. (...) w sklepie (...) dokonał kradzieży 8 opakowań czekoladek (...) o wartości 116,91 PLN na szkodę (...) sp. z o.o. w M., tj. wykroczenia z art. 119§1 k.w. i za to na podstawie art. 119§1 k.w. wymierzył mu karę 1 (jednego) miesiąca ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 40 (czterdziestu) godzin;

na podstawie art. 119 § 4 k.w. orzekł wobec oskarżonego Z. S. obowiązek zapłaty równowartości ukradzionego mienia poprzez zapłatę na rzecz (...) sp. z o.o. w M. kwoty 116,91 złotych;

na podstawie art. 29 ust.1 ustawy prawo o adwokaturze zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. T. K. kwotę 1080 zł netto, oraz kwotę 248,40 zł tytułem podatku od towarów i usług, tj. łącznie kwotę 1328,40 zł brutto;

na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 119 k.p.o.w. zwolnił w całości oskarżonego Z. S. od kosztów sądowych obciążając nimi Skarb Państwa w tym nie wymierzył mu opłaty.

Apelację od powyższego orzeczenia wniósł obrońca oskarżonego zarzucając mającą wpływ na treść zaskarżonego wyroku obrazę przepisów postępowania, a mianowicie:

art. 7 w zw. z art. 2§1 pkt 1, §2 i art. 4 kpk poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę materiału dowodowego bez uwzględnienia zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego poprzez nieobiektywne uznanie, że analiza nagrań z monitoringu w miejscu dokonania czynu, nie budzi wątpliwości, iż oskarżony dopuścił się zaboru 8 sztuk czekoladek M., podczas gdy utrwalone nagrania z monitoringu, z uwagi na ich niską rozdzielczość oraz fragmentyczny charakter zapisu, nie pozwalają na określenie rodzaju towarów znajdujących się na regale, ich ilości oraz oskarżonego pakującego towar z półki sklepowej do torby;

art. 2§1 pkt oraz art. 4 w zw. z art. 5§1 i 1 kpk poprzez wydanie orzeczenia skazującego bez dowodów uprawdopodobniających fakt zawinienia oraz poprzez naruszenie podstawowych zasad procesowych określających regułę dowodzenia winy i zastąpienie ich przez domniemanie winy oskarżonego.

Stawiając powyższe zarzuty autor apelacji wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego Z. S. od popełnienia przypisanego mu czynu.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

W niniejszej sprawie zaistniała ujemna przesłanka procesowa w postaci przedawnienia karalności.

Zaskarżonym wyrokiem bowiem Z. S. przypisano popełnienie w dniu 20 listopada 2011r. wykroczenia z art. 119§1 k.w. Przepis art. 45§1 k.w. stanowi, iż karalność wykroczenia ustaje, jeśli od czasu jego popełnienia upłynął rok, a jeżeli w tym czasie wszczęto postępowanie, karalność wykroczenia ustaje z upływem 2 lat od popełnienia czynu. W tej sytuacji mając na względzie dyspozycję przepisu art.5§1 pkt 4 k.p.o w. wobec zaistnienia ujemnej przesłanki procesowej prowadzone postępowanie należało umorzyć.

Odnosząc się do zarzutów apelacji obrońcy oskarżonego stwierdzić należy, że są one niezasadne i to w stopniu oczywistym. Wbrew twierdzeniom skarżącego sąd I instancji przeprowadził kompletne postępowanie dowodowe, a przeprowadzone dowody poddał ocenie, która odpowiada kryteriom art. 7 k.p.k., a na jej podstawie poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne odnośnie dokonania przez oskarżonego Z. S. zaboru 8 opakowań czekoladek (...) o łącznej wartości 116,91 zł. Dokonana przez sąd meriti ocena zeznań świadków K. M. i K. B. oraz analiza z nagrań monitoringu, a także ocena wyjaśnień oskarżonego odpowiada kryteriom swobodnej oceny dowodów. Przekonujące są argumenty zawarte w pisemnym uzasadnieniu wyroku ( k.157v – 158 ) i nie ma potrzeby przytaczania ich po raz kolejny w tym miejscu.

Skarżący nie wskazał w jakich czynnościach procesowych dokonanych przez sąd I instancji lub braku jakich działań upatruje naruszenia przez ten sąd ogólnych zasad procesowych określonych w art.2§1 pkt 1 k.p.k., art.2§2 k.p.k., art. 4 k.p.k. – prawdy materialnej i zasady obiektywizmu. Wskazywane przez skarżącego przepisy z uwagi na wysoki stopień abstrakcji normatywnej nie mogą stanowić samodzielnej podstawy odwoławczej.

Odnosząc się zaś do zarzutu obrazy art. 5§ 1 i 2 k.p.k. stwierdzić należy, ze przepis ten określa zasadę domniemania niewinności, której wyrazem jest obowiązek rozstrzygania nie dających się usunąć wątpliwości na korzyść oskarżonego. Warunkiem prawidłowego formułowania zarzutu obrazy art. 5 § 2 k.p.k. jest powzięcie przez organ procesowy rzeczywistych wątpliwości, których przy prawidłowej ocenie materiału dowodowego nie udało się usunąć, a mimo to rozstrzygnięto te wątpliwości na niekorzyść oskarżonego. ( wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 20.12. 1012r. sygn. Akt II AKa 236/12, LEX nr 1280337 ). W niniejszej sprawie sytuacja taka zaś nie miała miejsca.

Zgodnie z dyspozycją przepisu art. 118§2 k.p.ow. w związku z umorzeniem postępowania kosztami postępowania w niniejszej sprawie należało obciążyć Skarb Państwa.

Na podstawie art. 29 ust.1 ustawy z dnia 26 maja 1982r. o adwokaturze sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. T. K. 516,60 zł. W tym 96,60zł. Z tytułu podatku VAT w związku z udziałem obrońcy ustanowionego z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Anna Herka
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze
Osoba, która wytworzyła informację:  Klara Łukaszewska,  Tomasz Skowron ,  Barbara Żukowska
Data wytworzenia informacji: