Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 lipca 2013 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Andrzej Tekieli (spr.)

Sędziowie SO Tomasz Skowron

SO Klara Łukaszewska

Protokolant Jolanta Kopeć

przy udziale przedstawiciela Urzędu Skarbowego w Lubaniu komisarza skarbowego M. R.

po rozpoznaniu w dniu 5 lipca 2013r.

sprawy M. S.

oskarżonego z art. 77 § 2 kks w zw. z art. 9 § 3 kks i w zw. z art. 6 § 2 kks

z powodu apelacji wniesionej przez oskarżyciela publicznego Urząd Skarbowy w L.

od wyroku Sądu Rejonowego w Lubaniu

z dnia 27 marca 2013 r. sygn. akt II K 93/13

uchyla zaskarżony wyrok wobec oskarżonego M. S.i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Lubaniu do ponownego rozpoznania.

Sygn. akt VI Ka 290/13

UZASADNIENIE

M. S.został oskarżony o to, że:

pełniąc funkcję Wiceprezesa Zarządu Spółki z 0.0. (...) z siedzibą w L.
przy ul. (...), zajmując się sprawami gospodarczymi Spółki, będąc na podstawie art.
31 ustawy z dnia 29.08.1997r. O Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926, z późno zm.)
osobą odpowiedzialną za terminowe wpłaty zaliczek na podatek dochodowy od osób
fizycznych, nie wpłacił pobranych od wypłat wynagrodzeń pracowników zaliczek na
rachunek Urzędu Skarbowego w L.w ustawowym terminie do 20-tego dnia miesiąca
następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki w kwocie ogółem 48.487,00 zł za
okres:

- styczeń 2009r. w kwocie 3.531,00 zł, wpłata 02.12.2009r. w kwocie 58,00 zł,

- marzec 2009r. w kwocie 4.036,00 zł, wpłata 02. 12.2009r. w kwocie 58,00 zł,

- kwiecień 2009r. w kwocie 3.490,00 zł, wpłata 02.12.2009r. w kwocie 58,00 zł,

- maj 2009r. w kwocie 3.621,00 zł, wpłata 15.12.2009r. w kwocie 58,00 zł,

- czerwiec 2009r. w kwocie 3.953,00 zł, wpłata 15.12.2009r. w kwocie 58,00 zł,

-lipiec 2009r. w kwocie 3.275,00 zł, wpłata 15.12.2009r. w kwocie 58,00 zł,

- sierpień 2009r. w kwocie 3.329,00 zł, wpłata 19.10.2009r. w kwocie 58,00 zł,

- wrzesień 2009r. w kwocie 3.174,00 zł, wpłata 15.12.2009r. w kwocie 58,00 zł,

- październik 2009r. w kwocie 3.041,00 zł, wpłata 07.01.2010r. w kwocie 58,00 zł,

-listopad 2009r. w kwocie 1.718,00 zł, wpłata 07.01.2010r. w kwocie 513,00 zł,

- grudzień 2009r. w kwocie 862,00 zł, brak wpłaty,

- styczeń 2010r. w kwocie 58,00 zł, brak wpłaty,

-luty 2010r. w kwocie 58,00 zł, brak wpłaty,

- marzec 2010r. w kwocie 58,00 zł, brak wpłaty,

- kwiecień 2010r. w kwocie 58,00 zł, brak wpłaty,

- maj 2010r. w kwocie 58,00 zł, brak wpłaty,

- czerwiec 2010r. w kwocie 58,00 zł, brak wpłaty,

-lipiec 2010r. w kwocie 58,00 zł, brak wpłaty,

- sierpień 2010r. w kwocie 58,00 zł, brak wpłaty,

- wrzesień 2010r. w kwocie 58,00 zł, brak wpłaty,

- październik 2010r. w kwocie 58,00 zł, brak wpłaty,

-listopad 2010r. w kwocie 58,00 zł, brak wpłaty,

- grudzień 2010r. w kwocie 58,00 zł, brak wpłaty,

- maj 2011r. w kwocie 945,00 zł, wpłata 24.01.2012r.,

- czerwiec 2011r. w kwocie 1.326,00 zł, brak wpłaty,

-lipiec 2011r. w kwocie 1.326,00 zł, brak wpłaty,

- sierpień 2011r. w kwocie 1.350,00 zł, brak wpłaty,

- wrzesień 2011r. w kwocie 1.378,00 zł, brak wpłaty,

- październik 2011 w kwocie 1.366,00 zł, brak wpłaty,

-listopad 2011r. w kwocie 1.195,00 zł, brak wpłaty,

- grudzień 2011r. w kwocie 1.195,00 zł, brak wpłaty,

czym naruszył przepis art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od
osób fizycznych (j.t, z 2000r. Dz.U. Nr 14, poz. 176 z późno zm.)

tj. o przestępstwo skarbowe z art. 77 § 2 kks w zw. z art. 9 § 3 kks i w zw. z art. 6 § 2
kks.

Sąd Rejonowy w Lubaniu wyrokiem z dnia 27 marca 2013r. (sygn. akt IIK 93/13)

I.uniewinnił oskarżonego M. S.od popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku,

II. kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa.

Apelację od powyzszego wyroku wniósł Urząd Skarbowy w L.. Na podstawie art. 444 Kpk, art. 425§ 1 i 2 Kpk i 438 Kpk w związku z art. 113 §1 Kks powyższy wyrok zaskarżył w całości, któremu zarzucił:

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, który miał wpływ na

treść tego orzeczenia, polegający na :

błędnej ocenie zgromadzonego materiału i danie wiary tylko wyjaśnieniom
oskarżonego dotyczących sytuacji finansowej Spółki z 0.0. (...)w
L.w zakresie podjęcia kroków zmierzających do wykonania ciążącego na
nim obowiązku tj. rozpoczęcia spłat zaległości wobec Urzędu Skarbowego w
L.i spłat zaległości ZUSi, w sytuacji gdy obie te zaległości nadal istnieją i
są bezskutecznie egzekwowane,

obrazę przepisów prawa materialnego poprzez uznanie, że oskarżonemu nie można
przypisać winy za zarzucany czyn, gdyż nie był świadom bezprawności czynu
polegającego na nieodprowadzaniu zaliczek na podatek dochodowy spowodowanych
kłopotami finansowymi Spółki z o. (...)w L., mimo ich formalnego
pobrania w dacie naliczenia, sporządzenia listy płac oraz wypłacenia wynagrodzeń
pracownikom, - co w konsekwencji skutkowało przyjęciem błędnego poglądu, iż zachowaniu oskarżonego (...)nie można przypisać winy w rozumieniu przepisów art. 1 §3 Kks

Stawiając powyższe zarzuty Urząd Skarbowy w L. wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i :

1. przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, lub też

2. zmianę zaskarżonego orzeczenia i orzeczenie co do istoty tj. uznanie oskarżonego winnym
popełniania zarzucanego mu czynu i ukaranie zgodnie z wnioskiem złożonym przez
oskarżyciela.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja jest zasadna.

Z treści pisemnego uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika że uniewinnienie oskarżonego M. S. Sąd I instancji argumentował w sposób następujący: 1.oskarżony nie miał świadomości iż prawidłowe wypełnienie dokumentacji podatkowej bez uiszczenia deklarowanych w nich pobranych zaliczek może pociągnąć go do odpowiedzialności karnej; 2.oskarżony nie miał realnej możliwości wpłacenia zaliczek z tytułu podatku dochodowego od wynagrodzeń ze względu na brak płynności finansowej spowodowanej niewypłacalnością kontrahenta. Te argumenty w ocenie Sądu Okręgowego są jednak nieprzekonywujące, wręcz naiwne, co powoduje że zaskarżony wyrok nie mógł się ostać. Zasady doświadczenia życiowego wskazują, że długoletni przedsiębiorca jakim jest oskarżony M. S. zakładający spółkę (...) w 1998 r., obecnie jej wiceprezes doskonale orientuje się jakie są zasady pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych tj. pracowników spółki i jakie są konsekwencje nieprzestrzegania tych zasad. Z treści uzasadnienia wynika że Sąd I instancji dokonując ustaleń co do braku świadomości oskarżonego w tym zakresie oparł się wyłącznie na jego stwierdzeniach, co jest dalece niewystarczające. Niezależnie od powyższego nie bez racji skarżący odnosząc się do argumentacji Sądu I instancji powołał się w apelacji na zasadę ignorantia iuris nocet. Dalej wskazać należy że oskarżony nie może skutecznie powoływać się na złą kondycję finansową swojej spółki jako okoliczności wyłączającej sprawstwo i winę zwłaszcza w sytuacji gdy wypłacał wynagrodzenie pracownikom. Jak słusznie zauważył skarżący ustalenia poczynione przez Sąd I instancji w tym zakresie są niewystarczające, Sąd ten w istocie nie ustalił w sposób pewny jakimi środkami dysponował oskarżony na wypłatę wynagrodzeń, nie zweryfikował również jego twierdzeń że wynagrodzenia były wypłacane ratami. Trafnie przy tym skarżący powołując się na bogate orzecznictwo Sądu Najwyższego podniósł że kondycja finansowa płatnika nie ma znaczenia dla jego odpowiedzialności karnoskarbowej z art.77 k.k.s. w sytuacji gdy wynagrodzenia pracownikowi były wypłacane po odliczeniu uprzednio naliczonej zaliczki na podatek. Zasadnie wreszcie skarżący podnosi że Sąd I instancji bezkrytycznie dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego co do rozpoczęcia spłat zaległości wobec ZUS i Urzędu Skarbowego w L. nie weryfikując ich innymi dowodami.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy uchylił zaskarżony wyrok wobec oskarżonego M. S.i sprawę przekazał Sądowi Rejonowemu w Lubaniu do ponownego rozpoznania.

Ponownie rozpoznając sprawę Sąd I instancji przeprowadzi postępowanie dowodowe w zakresie niezbędnym do wydania prawidłowego rozstrzygnięcia mając na uwadze wszystkie okoliczności o których mowa powyżej, następnie materiał dowodowy prawidłowo oceni i wyda wyrok który następnie uzasadni zgodnie z wymogami art.424 k.p.k.