Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 25/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze sygn. akt II K 338/19

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

S. N.

Uprzednia niekaralność oskarżonej

karta karna

251

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

karta karna

Dowód bezspornie wiarygodny, z aktualnej karty karnej wynika, że oskarżona nie była dotychczas karana.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

2.1.2.1

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

błędu w ustaleniach faktycznych który miał wpływ na treść zapadłego orzeczenia polegającego na przyznaniu zbyt dużej wagi zeznaniom pokrzywdzonego D. W. złożonym w postępowaniu sądowym, bez dogłębnego wyjaśnienia przez Sąd Rejonowy sprzeczności w zeznaniach złożonych przez pokrzywdzonego w postępowaniu przygotowawczym a zeznaniami pokrzywdzonego złożonymi w postępowaniu sądowym, co skutkowało błędnym ustaleniem, że zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy nie pozwala na przypisanie oskarżonej popełnienia zarzucanego jej czynu z art. 222 § 1 k.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W pierwszej kolejności przypomnieć należy, że wskazany wyżej wyrok Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze zaskarżony został tylko w części uniewinniającej od popełnienia czynu z art. 222 § 1 k.k. i art. 224 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., w części zaś skazującej za czyn z art. 226 § 1 k.k. uprawomocnił się w I instancji.

Zarzut apelacji Prokuratora Rejonowego w Jeleniej Górze nie zasługiwał na uwzględnienie. Z jego treści wynika, że prokurator zarzucił brak „dogłębnego wyjaśnienia sprzeczności” w zeznaniach pokrzywdzonego policjanta D. W. złożonych w postępowaniu przygotowawczym i postępowaniu sądowym, skarżący abstrahuje jednak od faktu, że każdy wyrok skazujący musi opierać się na konsekwentnych, nie budzących wątpliwości dowodach. Występek kwalifikowany z art. 222 § 1 k.k. i art. 224 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. jest przestępstwem umyślnym w rozumieniu art. 9 § 1 k.k., nie może być popełniony nieumyślnie ( art. 9 § 2 k.k.). Wbrew twierdzeniom skarżącego Sąd I instancji przeanalizował zeznania D. W. z postępowania przygotowawczego i z rozprawy ( str. 3 -4 uzasadnienia wyroku, k. 231 – 231 odwrót akt ). Z zeznań pokrzywdzonego z postępowania przygotowawczego wynika, że podczas interwencji policyjnej przed hotelem (...) w J. oskarżoną S. N. zatrzymywało i obezwładniało 4 policjantów, i w jej trakcie umyślnie kopnęła ona co najmniej trzykrotnie D. W. ( k.51 ). Jednakowoż na rozprawie pokrzywdzony D. W. zeznawał odmiennie. Twierdził wówczas że „…jak już oskarżona leżała na ziemi i policjanci ją obezwładniali oskarżona kopała i szarpała się z policjantami zatrzymującymi ją, wierrzgała nogami na boki. Ja jak zeznawałem to mówiłem że to kopnięcie mogło być nieumyślne, przypadkowe, a powstało w czasie gdy szarpała się ona z tamtymi policjantami. Ja stałem obok i mogłem zostać przypadkowo kopnięty…” ( k.191). Po odczytaniu zeznań z postępowania przygotowawczego pokrzywdzony deklaratywnie stwierdził, że je podtrzymuje jako zgodne z prawdą, zaraz potem jednak zeznał „…ja nie wiem dlaczego w protokole jest zapisane że kopnęła mnie umyślnie, ale prawdopodobnie tak zrozumiał mnie prowadzący, bo on mnie pytał czy ona wiedziała, że ja jestem policjantem. Ja byłem ubrany po cywilnemu i stałem blisko. Być może z tego wynika, że przesłuchujący mnie uznał, że kopnęła mnie umyślnie. Ja uważam jednak, że mogło to być przypadkowo” ( k. 191 odwrót ). Inni policjanci obecni podczas interwencji: D. B. (1) ( k.81 – 83, k.191 odwrót – 192 ), J. B. ( k. 91, k.192 – 192 odwrót ), M. C. ( k.68 – 70 , k. 192 odwrót – 193 ), P. S. (1) ( k.6 -8, k.92 – 93, k.202 – 203 ), M. R. (2) ( k.76 – 78, k.203 ) również nie stwierdzali w swoich zeznaniach aby oskarżona umyślnie naruszała nietykalność cielesną D. W., w ich zeznaniach padają co najwyżej sformułowania że „podczas próby obalenia jej na ziemię wierzgała nogami gdzie popadnie, w wyniku tego jeden z funkcjonariuszy został kopnięty” ( świadek D. B. k. 192 ), względnie że „kopała na oślep” ( świadek P. S. k.7 ).

Sąd Okręgowy podziela zapatrywanie Sądu I instancji, że brak jest w sprawie konsekwentnych i wiarygodnych dowodów wskazujących, iż oskarżona umyślnie, poprzez celowe kopnięcia naruszyła nietykalność cielesną funkcjonariusza policji D. W.. Niezależnie od tego iż z dowodów wynika, że uderzenia nogą miały charakter przypadkowy, Sąd Okręgowy ma wątpliwości czy oskarżona w ogóle wiedziała że D. W. jest policjantem, skoro był „po cywilnemu” i bezpośrednio nie uczestniczył w jej obezwładnianiu. Tym samym nie zostały wyczerpane znamiona strony przedmiotowej i podmiotowej przestępstwa z art. 222 § 1 k.k.

Sąd Okręgowy rozważał, czy oskarżona S. N. nie wyczerpała swoim zachowaniem jedynie znamion przestępstwa z art. 224 § 2 k.k. Zważywszy na powyższy materiał dowodowy nie ulega wątpliwości, że podczas próby obezwładnienia i zatrzymania przez policjantów oskarżona szarpała się z nimi, wyrywała się, wierzgała nogami próbując uniemożliwić im czynności. Po pierwsze jednak w akcie oskarżenia zarzucono jedynie że oskarżona kopała D. W. naruszając jego nietykalność cielesną, w opisie czynu, nie zawarto innych wyżej wymienionych zachowań wobec innych policjantów. Po drugie dla przypisania przestępstwa z art. 224 § 2 k.k. niezbędne jest ustalenie, że sprawca stosuje przemoc w celu zmuszenia funkcjonariuszy do zaniechania czynności służbowej. Przez przemoc należy rozumieć działania o charakterze ofensywnym, agresywnym wpływające na zmuszanego i jego procesy motywacyjne ( zob. m.in. W. Wróbel, A. Zoll, Kodeks karny, Część szczególna, WKP 2017; A Marek, Kodeks karny , Komentarz Dom Wydawniczy ABC 2005 str.491 ). W realiach niniejszej sprawy funkcjonariusze policji w liczbie 4, mężczyźni, obezwładniali dwudziestokilkuletnią kobietę, w dodatku o drobnej posturze, co miał okazję zauważyć Sąd Okręgowy na rozprawie odwoławczej. Nie sposób w tej sytuacji przyjąć że stosowała ona wobec nich przemoc w rozumieniu wyżej wymienionego przepisu.

Wniosek

o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zważywszy na całokształt powyższej argumentacji wniosek zawarty w apelacji był niezasadny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Rozstrzygnięcie z pkt II części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Zarzut i wniosek apelacji nie zasługiwały na uwzględnienie z powodów wskazanych powyżej. Brak było również podstaw do ingerowania z urzędu w treść zaskarżonego wyroku.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. Sąd Okręgowy stwierdził, że koszty sądowe za postępowanie odwoławcze ponosi Skarb Państwa.

7.  PODPIS

0.1.1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżyciel publiczny

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Rozstrzygnięcie o winie w zakresie czynu z art. 222 § 1 k.k. w zw. z art. 224 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana