Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 stycznia 2016 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Południe w W. I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Tomasz Sporysz

Protokolant Marta Czyżewska

po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2016 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa Banku (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko Z. K.

o zapłatę

1) zasądza od pozwanego Z. K. na rzecz strony powodowej Banku (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. kwotę (...),56 (siedemdziesiąt dwa tysiące siedemset sześćdziesiąt cztery 56/100) złotych wraz z umownymi odsetkami w wysokości 16 % rocznie od dnia 14 lipca 2013 r. do dnia zapłaty;

2) w pozostałej części powództwo oddala;

3) wyrokowi w punkcie pierwszym nadaje rygor natychmiastowej wykonalności;

4) zasądza od pozwanego Z. K. na rzecz strony powodowej Banku (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. kwotę (...) (siedem tysięcy dwieście pięćdziesiąt sześć) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 3600 (trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 782/14

UZASADNIENIE

Pozwem złożonym w postępowaniu nakazowym w dniu 30 stycznia 2014 roku (prezentata – k. 1) strona powodowa Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego Z. K. kwoty 72764,56 zł wraz z umownymi odsetkami w wysokości 19 % w stosunku rocznym od dnia 13 lipca 2013 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanej na jej rzecz zwrotu kosztów procesu wg norm przepisanych, w tym zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że strony zawarły 19 października 1998 r. umowę o kartę kredytową, przy czym pozwany zobowiązał się do spłaty zadłużenia kredytowego na warunkach i w terminach określonych w umowie. Wobec niewywiązania się przez pozwanego z warunków umowy Bank dokonał wypowiedzenia umowy i wystawił wyciąg z ksiąg bankowych na kwotę objętą żądaniem pozwu.

W dniu 24 marca 2014 roku Sąd wydał zarządzenie o braku podstaw do wydania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym i przekazaniu sprawy do rozpoznania w postępowaniu zwykłym.

Pozwany prawidłowo zawiadomiony o terminie rozprawy nie stawił się na rozprawę, jak również nie zajął w sprawie stanowiska na piśmie. W związku z powyższym Sąd na rozprawie w dniu 25 stycznia 2016 r. wydał wyrok zaoczny stosownie do treści art. 339 § 1 k.p.c. Sąd nie przyjął za prawdziwe twierdzeń strony powodowej o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie, albowiem po myśli do art. 339 § 2 k.p.c. uznał, że budzą one uzasadnione wątpliwości i w to miejsce poczynił ustalenia faktyczne na podstawie złożonych przez stronę powodową dokumentów.

Sąd Rejonowy ustalił, co następuje:

Strony w dniu 19 października 1998 r. zawarły umowę o kredyt w ramach karty kredytowej (...), na mocy której strona powodowa stawiała do dyspozycji pozwanego środki pieniężne na zasadach określonych w umowie a pozwany zobowiązał się do zwrotu tych środków na zasadzie określonej w umowie i regulaminie Kart Kredytowych C..

(dowód: odpis wniosku o wydanie karty kredytowej – k. 3-4, odpis regulaminu kart kredytowych – k. 5-10)

Pismem z 15 kwietnia 2013 r. strona powodowa dokonała wypowiedzenia umowy o kartę kredytową z zachowaniem trzydziestodniowego terminu wypowiedzenia. Pismo to zostało wysłane pozwanemu listem poleconym.

(dowód: odpis wypowiedzenia umowy z 15 kwietnia 2013 r. wraz z odpisem dowodu nadania przesyłki poleconej – k. 157-160)

Na dzień 14 lipca 2013 r. stan zadłużenia pozwanego względem strony powodowej z tytułu umowy wynosiła 72764,56 zł, przy czym stopa odsetek za opóźnienie wynosiła wówczas 16 % w stosunku rocznym.

(dowód: wyciągi z rachunku karty kredytowej C. V. P.– k. 56-156)

Pełnomocnik strony powodowej sporządził 23 grudnia 2013 r. wezwanie do zapłaty adresowane do pozwanego kwoty 78938,58 zł, które zostało wysłane listem poleconym na adres pozwanego.

(dowód: odpis pisma z 23 grudnia 2013 r. z dowodem doręczenia – k. 11-12)

14 stycznia 2014 r. strona powodowa wystawiła wyciąg z ksiąg bankowych, w którym określiła wysokość należności wynikającej z umowy o kartę kredytową na kwotę 72764,56 zł wraz z odsetkami za opóźnienie według umownej stopy 19 % w stosunku rocznym naliczanymi od dnia 13 lipca 2013 r. do dnia zapłaty.

(dowód: wyciąg z ksiąg bankowych nr (...) z 14 stycznia 2014 r. – k. 2)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów prywatnych złożonych wraz z pozwem, których autentyczność i wiarygodność nie budzi wątpliwości.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie częściowo.

Stosownie do treści art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2015 r. poz. 128 ze zm.) przez umowę kredytu Bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Umowa o kartę kredytową jest odmianą umowy kredytu realizowaną za pomocą elektronicznego instrumentu płatniczego.

Zgodnie z art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Ze względu na powyższą zasadę dotyczącą ciężaru dowodu, według art. 232 k.p.c., strona w postępowaniu sądowym jest zobowiązana wskazywać fakty oraz dowody na potwierdzenie jej twierdzeń. Niewątpliwie, w świetle zasady wyrażonej w art. 6 k.c., na stronie powodowej spoczywał ciężar dowodu istotnych dla uwzględnienia powództwa okoliczności, w tym istnienia i wysokości dochodzonej wierzytelności oraz terminu jej wymagalności.

Mając na uwadze aktywność dowodową strony powodowej w ocenie Sądu jej roszczenie należało uznać za częściowo udowodnione. Na podstawie złożonych dokumentów Sąd był w stanie ustalić jedynie, że strony łączył stosunek prawny wynikający z umowy o kartę kredytową C. V. P. i że według stanu na dzień 14 lipca 2013 r. wysokość zadłużenia pozwanego względem strony powodowej z tytułu umowy wynosiła 72764,56 zł, przy czym stopa odsetek za opóźnienie wynosiła wówczas 16 % w stosunku rocznym, co oznaczono w wyciągu z rachunku karty kredytowej z dnia 14 lipca 2013 r. (k. 156). Mając powyższe na względzie, Sąd zasądził na rzecz strony powodowej kwotę 72764,56 zł wraz z odsetkami umownymi naliczanymi według stopy procentowej określonej w tym wyciągu oraz od daty jego wystawienia stosownie do treści art. 481 § 1 k.c.

Jeżeli chodzi o pozostałą część żądania pozwu, to należy zauważyć, że strona powodowa na dowód, że wysokość stopy odsetek umownych wynosiła 19 % i że były one naliczane od dnia 13 lipca 2013 r. przedstawiła jedynie wyciąg z ksiąg bankowych, który obecnie zgodnie z brzmieniem art. 95 ust. 1a Prawa bankowego stanowi dokument prywatny analogicznie do przywołanego powyżej wyciągu z rachunku karty kredytowej, który jednakże stanowił dokument źródłowy do wystawienia wyciągu z ksiąg rachunkowych banku. Z tego względu Sąd oddalił powództwo w tej części, uznając je za nieudowodnione.

Mając na uwadze przepis art. 333 § 1 pkt 3 k.p.c., Sąd nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności w części, w której uwzględnił dochodzone roszczenie.

O kosztach postępowania Sąd orzekł po myśli art. 100 k.p.c. uznając, że strona powodowa uległa jedynie w nieznacznej części dochodzonego roszczenia, a zatem powinny na jej rzecz zostać zasądzone w całości poniesione przez nią koszty procesu, na które składa się opłata sądowa od pozwu w kwocie 3639 zł ustalona w oparciu o art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz. 1025 ze zm.), opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł, a także wynagrodzenie pełnomocnika kwocie 3600 zł obliczone na podstawie § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jednolity Dz. U. z 2013 r. poz. 461 ze zm.).