Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 grudnia 2013 r.

Sąd Rejonowy w Legionowie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Krzysztof Stępniewski
Sędziowie:	-
Protokolant:	Sebastian Śliwiński

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 grudnia 2013 r. w L.

sprawy z powództwa

(...) (...)

przeciwko

J. L.

o zapłatę

powództwo oddala

Sygn. akt: I C 711/13

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 30.12.2013 r.

Pozwem z dnia 19.04.2013 r. Powód (...) (...) z siedzibą w W.wystąpił przeciwko J. L.o zapłatę kwoty 1723,82 złotych wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego w ramach elektronicznego postępowania upominawczego do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie.

Postanowieniem z dnia 14.05.2013 r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty oraz przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego w Legionowie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany zawarł z (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych.

W dniu 28.09.2012 roku Powód zawarł z (...) sp. z o.o. w W. reprezentowaną przez (...) sp. z o.o. umowę ramową przelewu wierzytelności, której przedmiotem było przeniesienie przez (...) sp. z o.o. w W. istniejących i wymagalnych wierzytelności pieniężnych względem byłych abonentów (...) sp. z o.o. w W., z którymi umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych zostały rozwiązane lub wygasły, wynikających z niezapłaconych należności głównych oraz odsetek z tytułu świadczenia przez (...) sp. z o.o. usług telekomunikacyjnych na podstawie zawartych umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty przedstawione przez strony.

Sąd, zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 § 1 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.).

Zatem powód powinien udowodnić okoliczności określone w art. 509 k.c. i art. 510 § 1 k.c. dotyczące elementów przedmiotowo istotnych umowy przelewu, jej ważności oraz skuteczności tej umowy.

Zgodnie z art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Zgodnie z art. 510 § 1 k.c. umowa sprzedaży wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę (...). Powód wskazał, iż na podstawie umowy cesji wierzytelności nabył od (...) sp. z o.o. siedzibą w W. prawa do wierzytelności wobec pozwanego z tytułu świadczenia usług związanych z zawartą umową na świadczenie usług telekomunikacyjnych.

Z załączonej przez powoda umowy cesji nie wynika jednak jakie wierzytelności, w jakiej wysokości i w stosunku do kogo zostały na jej podstawie zbyte. W umowie zawartej pomiędzy Powodem a (...) sp. z o.o. w W. strony wskazały jedynie, iż nastąpiło przeniesienie istniejących i wymagalnych wierzytelności pieniężnych względem byłych abonentów (...) sp. z o.o., z którymi umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych wygasły lub zostały rozwiązane.

Do akt niniejszego postępowania zostały wprawdzie dołączone dokumenty świadczące o zawarciu umów pomiędzy pozwanym a (...). Brak jest jakichkolwiek dowodów wskazujących na to, aby pośród zbytych wierzytelności znajdowała się również wierzytelność przysługująca spółce (...)w stosunku do pozwanego, a jeśli tak, to z jakiego tytułu.

Na potwierdzenie swoich twierdzeń powód przedstawił wyciąg z ksiąg rachunkowych Funduszu Sekurytyzacyjnego, faktury VAT wystawione przez (...) sp. z o.o. z siedzibą w W., umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych, aneksy do tychże umów, faktury i zawiadomienie o dokonanej cesji.

Stosownie do przepisu art. 194 Ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych księgi rachunkowe funduszu sekurytyzacyjnego, wyciągi z tych ksiąg podpisane przez osoby upoważnione do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych funduszu i opatrzone pieczęcią towarzystwa zarządzającego funduszem sekurytyzacyjnym oraz wszelkie wystawione w ten sposób oświadczenia zawierające zobowiązania, zwolnienie z zobowiązań, zrzeczenie się praw lub pokwitowanie odbioru należności mają moc prawną dokumentów urzędowych oraz stanowią podstawę do dokonania wpisów w księgach wieczystych i rejestrach publicznych. Powyższe oznacza jednak jedynie to, że Powód wystawił dokument, z którego treści wynika istnienie wierzytelności, natomiast brak jest potwierdzenia, iż jest to wierzytelność wobec pozwanego, która jest przedmiotem niniejszego postępowania.

Należy uznać, że powód nie udowodnił istnienia wierzytelności (...) sp. z o.o. w kwocie objętej pozwem w stosunku do pozwanego.

Wobec zaś nie udowodnienia, iż (...) sp. z o.o. miało wobec pozwanego wierzytelność wynikającą z umowy, nie mogło nastąpić skuteczne zbycie tej wierzytelności. Zgodnie bowiem z art. 510 § 1 k.c. przesłanką skutecznego przeniesienia wierzytelności na nabywcę jest istnienie tej wierzytelności i przysługiwanie tej wierzytelności zbywcy ( nemo plus iuris in alium transfere potest quam ipse habet). Z powodu bezskuteczności umowy przelewu zawartej między (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. a pozwanym, nie nastąpił skutek w postaci przeniesienia wierzytelności – art. 510 § 1 k.c.

Mając powyższe na względzie, Sąd orzekł, jak w sentencji.