Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 grudnia 2017 roku

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Zbigniew Szczuka (spr.)

Sędziowie: SO Dorota Michalska

SO Renata Gąsior

Protokolant: Paulina Filipkowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 grudnia 2017 r. w Warszawie

sprawy z powództwa B. S.

przeciwko Przedszkolu Samorządowemu Nr (...) w W.

o odszkodowanie

na skutek apelacji wniesionej przez pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 11 sierpnia 2017 r., sygn. VI P 207/15

oddala apelację.

SSO Renata Gąsior SSO Zbigniew Szczuka SSO Dorota Michalska

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie, VI Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych w punkcie 1 wyroku zasądził od pozwanego Przedszkola Samorządowego Nr (...) w W. na rzecz powódki B. S. kwotę 15467,37 złotych tytułem odszkodowania, w punkcie 2 umorzył postępowanie wobec pozwanego Urzędu Gminy W., w punkcie 3 zasądził od pozwanego Przedszkola Samorządowego Nr (...) w W. na rzecz powódki B. S. kwotę 60,00 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, w punkcie 4 zasądził od powódki B. S. na rzecz pozwanego Urzędu Gminy W. kwotę 60,00 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, w punkcie
5 wyrokowi w punkcie 1 nadał rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 5155,79 złotych oraz w punkcie 6 nakazał pobrać od pozwanego Przedszkola Samorządowego Nr (...)
w W. kwotę 983,26 złotych tytułem opłaty sądowej od pozwu, od której powódka była zwolniona z mocy ustawy oraz tymczasowo poniesionych przez Skarb Państwa wydatków.

Sąd Rejonowy ustalił stan faktyczny na podstawie dokumentów zgromadzonych
w aktach sądowych, zeznań wszystkich przesłuchiwanych w sprawie świadków oraz zeznań powódki, a także na podstawie znajdujących się w aktach sprawy wyroków sądów administracyjnych.

Sąd I instancji zważył, że powództwo jako zasadne zasługiwało na uwzględnienie.
W ocenie Sądu Rejonowego nie bez znaczenia pozostawały rozstrzygnięcia zarówno Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego. Zarządzenie Wójta Gminy W. nr (...) z dnia 14 maja 2015 r. zostało uznane
za nieważne w trybie sądowo administracyjnym. Akt odwołania nauczyciela z funkcji przekłada się i oddziałuje przede wszystkim na pracowniczą sferę jego zatrudnienia. O takim oddziaływaniu można mówić w szczególności w sferze wynagrodzenia (dodatek funkcyjny), zakresu obowiązków czy odpowiedzialności za ich wykonywanie. Akt administracyjny, jakim jest zarządzenie Wójta o odwołaniu ze stanowiska dyrektora niewątpliwie wpływa
na pracowniczą sytuację nauczyciela w zakładzie pracy. Stawianie wyraźnej granicy między rozstrzygnięciem administracyjnoprawnym a orzeczeniem sądu powszechnego nastręcza wielu trudności, które nie pozostają bez znaczenia dla kompleksowego ujęcia zagadnienia. Ustawodawstwo administracyjne i prawa pracy odnoszą się w dużej mierze do różnych zagadnień, ale wchodzą jednak w skład jednego systemu prawnego. Nie należy zapominać
o zasadzie spójności i jednolitości prawa, co też oznacza, że występujące w nim normy prawne muszą być ze sobą zgodne, a dotyczy to również wykładni tych norm. Przepis art. 38 ustawy o systemie oświaty w szczególności nie kreuje sankcji nieważności odwołania, przeto unieważnienie w procedurze administracyjno-sądowej uchwały o pozbawieniu stanowiska dyrektora szkoły nie wywołuje skutku prawa pracy w postaci reaktywowania kierowniczego zatrudnienia na pracowniczym stanowisku dyrektora szkoły. Skoro wymieniony przepis reguluje tryb zatrudnienia nauczyciela na kierowniczym stanowisku pracy dyrektora szkoły,
a także jego odwołanie przez organ prowadzący szkołę w ustawowo określonych okolicznościach za wypowiedzeniem lub bez wypowiedzenia, które nie zawsze mogą być merytorycznie zweryfikowane w postępowaniu administracyjnosądowym dotyczącym legalności decyzji o odwołaniu, sankcji za wadliwe lub bezprawne odwołalnie
z pracowniczego stanowiska dyrektora szkoły poszukuje się w przepisach prawa pracy.

Podstawą odwołania powódki ze stanowiska dyrektora przedszkola był art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty. W przedmiotowej sprawie w dniu 30 kwietnia 2015 r. Wójt Gminy W. zasięgnął opinii (...) Kuratora Oświaty, który nie ustosunkował się do wniosku Wójta Gminy W. i nie wydał opinii w sprawie powódki. W terminie pięciu dni roboczych opinia nie wpłynęła do Urzędu Gminy W., co na mocy obowiązujących przepisów było równoznaczne z wydaniem opinii pozytywnej. Przesłanki odwołania wskazane w art. 38 ust. 1 pkt 2 u.s.o. mają kwalifikowany charakter. Ustawodawca bowiem odwołał się nie tylko do uzasadnionych przypadków, lecz podkreślił ich wyjątkowość poprzez wskazanie, że muszą być one szczególnie uzasadnione. W pojęciu tym nie każde naruszenie prawa powoduje obligatoryjne odwołanie z funkcji dyrektora szkoły, lecz tylko istotne (poważne) naruszenie prawa, takie, które można zakwalifikować właśnie jako „przypadek szczególnie uzasadniony”. Przesłanka ta powinna być więc traktowana wąsko, jako sytuacja wyjątkowa, wymagająca niezwłocznej interwencji ze względu na zagrożenie interesu publicznego. W niniejszej sprawie powódka została odwołana z funkcji dyrektora przedszkola z uwagi na naruszenie dyscypliny finansów publicznych, co stanowiło przekroczenie uprawnień i niedopełnienie obowiązków, brak harmonijnej współpracy z radą rodziców i gronem pedagogicznym, która winna opierać się na wzajemnym partnerstwie, pełnym zaufaniu i szacunku.

Odnosząc się do pierwszej z wskazanych okoliczności, Sąd Rejonowy zważył,
że w niniejszej sprawie zarzucane powódce naruszenie nie miało miejsca. Wójt Gminy W. nie wskazał konkretnego naruszenia, którego miała dopuścić się powódka i nie podał, o którą przesłankę chodzi w art. 18c ww. ustawy. Powódce zarzucono, iż z jej winy nie zaksięgowano na rachunku budżetowym Przedszkola Samorządowego nr (...) w W. środków przekazanych jako darowiznę przez radę rodziców i (...). Zdaniem Sądu I instancji zarzut ten nie zasługuje na uwzględnienie. Powódka w roku szkolnym 2013/2014 przekazała kwotę 2776,50 złotych w postaci darowizny na rachunek rady rodziców a nie na rachunek budżetowy pozwanego. Natomiast żaden ze wskazanych w art. 18c ust. 1 ww. ustawy punktów nie został przytoczony w zarządzeniu o odwołaniu powódki z funkcji dyrektora przedszkola.

Zgodnie z art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych państwowe, jednostki budżetowe, dla których organem prowadzącym są organy administracji państwowej, prowadzące działalność określoną w ustawie z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe gromadzą na wydzielonym rachunku dochody uzyskiwane m.in. ze spadków, zapisów i darowizn w postaci pieniężnej na rzecz jednostki budżetowej. Natomiast art. 223 ww. ustawy stanowi, że samorządowe jednostki budżetowe prowadzące działalność określoną w ustawie z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe gromadzą na wydzielonym rachunku dochody określone w uchwale przez organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego, pochodzące w szczególności ze spadków, zapisów i darowizn w postaci pieniężnej na rzecz jednostki budżetowej. Wskazany przepis ma zastosowanie do tych samorządowych jednostek budżetowych, które zostaną wskazane w uchwale organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego. W wyniku przeprowadzonego postępowania dowodowego Sąd Rejonowy ustalił, iż Rada Gminy W. ww. uchwały nie podjęła, a wydzielony rachunek bankowy, o którym mowa w przytoczonych przepisach w pozwanym Przedszkolu nie funkcjonował. Zatem brak było podstaw do przyjęcia, iż zarzucane powódce działanie nosiło cechy niezgodności z prawem i było niezasadne, co za tym idzie zarzut ten nie spełnia znamion konkretności oraz prawdziwości.

W ocenie Sądu Rejonowego również wskazane w uzasadnieniu zarządzenia z dnia
14 maja 2015 r. zarzuty dotyczące współpracy powódki z radą rodziców, kadrą pedagogiczną i pozostałymi pracownikami, a także związane z atmosferą panująca w placówce i narastający konflikt w relacjach interpersonalnych nie mieszczą się w pojęciu „szczególnie uzasadnionego przypadku”. W pozwanym Przedszkolu istniał kontakt na wielu płaszczyznach. Dochodziło do sytuacji konfliktowych, które się nawarstwiały i w rezultacie wpływały na relacje interpersonalne panujące w jednostce. Jednak żadnego z konfliktów szczegółowo opisywanych przez świadków w toku postępowania nie można uznać
za „przypadek szczególnie uzasadniony” w rozumieniu art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty. Sytuacja panująca u pozwanego mogła wpływać negatywnie na funkcjonowanie placówki, jednak nie powodowała ona destabilizacji w funkcjonowaniu szkoły w zakresie zadań dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych. Wobec powyższego odstąpiono
od przytaczania w stanie faktycznym sprawy poszczególnych, licznych sytuacji będących ilustracją panującego konfliktu, uznając ten zabieg za bezprzedmiotowy. Zdaniem Sądu Rejonowego przedstawione powódce zarzuty uznać należy za niestaranne działanie, brak zapobiegawczości i wysuwania wniosków z poszczególnych zdarzeń, a nie za przypadek uzasadniający odwołanie powódki z funkcji dyrektora przedszkola. W przedmiotowej sprawie pojawiają się pozytywne jak i negatywne oceny działania powódki, zarówno ze strony rodziców i nauczycieli. Środowisko powódki niewątpliwie było podzielone w kwestii oceny jej pracy, jednak z tego faktu nie można jednoznacznie wywnioskować, że działanie dyrektor było całkowicie naganne. Sąd Rejonowy ustalił, iż żaden z przedstawianych powódce zarzutów nie był na tyle istotny, iż nie pozwolił na dalsze wykonywanie obowiązków dyrektora przedszkola, a stwierdzone uchybienia mogły prowadzić do destabilizacji funkcjonowania placówki. Pozwany w toku niniejszej sprawy nie wykazał takiego rodzaju uchybień wykonywania zadań, które wymagałyby natychmiastowego przerwania wykonywania funkcji dyrektora. W ustalonym w sprawie stanie faktycznym nie można się doszukać sytuacji, które obiektywnie powodowałyby destabilizację pod względem dydaktycznym, wychowawczym czy oświatowym jednostki kierowanej przez nauczyciela,
a jedyną możliwością zapobieżenia takiej sytuacji byłoby odwołanie dyrektora w trakcie roku szkolnego. Mimo istniejących w sprawie niedociągnięć brak było podstaw do zastosowania przez Wójta Gminy W. trybu nadzwyczajnego odwołania nauczyciela ze stanowiska kierowniczego w czasie roku szkolnego bez wypowiedzenia.

W związku z tym Sąd I instancji zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 15467,37 złotych tytułem odszkodowania za odwołanie ze stanowiska dyrektora niezgodnie
z przepisem art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty. Sąd Rejonowy ponadto na podstawie art. 203 § 1 i 4 k.p.c. w związku z art. 355 k.p.c. i art. 469 k.p.c. umorzył postępowanie w stosunku do pozwanego Urzędu Gminy W..

O kosztach postępowania Sąd Rejonowy orzekł stosownie do zasady odpowiedzialności za wynik procesu na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. Sąd I instancji zasądził od pozwanego Przedszkola Samorządowego nr(...) w W. na rzecz powódki kwotę 60,00 złotych, obejmującą koszty zastępstwa procesowego, ustalone na podstawie § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat
za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

W przypadku umorzenia postępowania ustalenie stron wygrywającej i przegrywającej uzależnione jest od przyczyny, która spowodowała potrzebę wydania tego rodzaju postanowienia. W niniejszej sprawie powódka cofnęła powództwo przeciwko Urzędowi Gminy W.. Wobec powyższego uznano powódkę za przegrywającą w stosunku
do ww. pozwanego. Zatem Sąd Rejonowy w pkt 4 wyroku zasądził od powódki na rzecz Urzędu Gminy w W. kwotę 60,00 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, ustaloną na podstawie § 11 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.

Zgodnie z art. 477 ² § 1 k.p.c., zasądzając należność pracownika w sprawach z zakresu prawa pracy, sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności w części nieprzekraczającej pełnego jednomiesięcznego wynagrodzenia pracownika. Wobec powyższego, Sąd Rejonowy wyrokowi w punkcie 1 nadał rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 5155,79 złotych.

Natomiast zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator albo prokurator, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu.
W niniejszej sprawie powódka nie miała obowiązku uiszczenia opłaty sądowej od pozwu, ustalonej zgodnie z art. 13 ust. 1 ww. ustawy (5% z kwoty 15467,37 złotych), dlatego Sąd Rejonowy obciążył stronę pozwaną kwotą 774,00 złotych tytułem opłaty od pozwu,
od uiszczenia której powódka była zwolniona z mocy ustawy. Ponadto zgodnie z art. 97 ww. ustawy w toku postępowania w sprawach z zakresu prawa pracy wydatki obciążające pracownika ponosi tymczasowo Skarb Państwa. Sąd pracy w orzeczeniu kończącym postępowanie w instancji, rozstrzyga o tych wydatkach, stosując odpowiednio przepisy
art. 113 ww. ustawy. Zatem Sąd I instancji obciążył stronę pozwaną kwotą 209,26 złotych tytułem wydatków tymczasowo poniesionych w sprawie przez Skarb Państwa, które stanowiły koszty podróży świadków i ich utraconego zarobku z tytułu stawiennictwa w sądzie na terminie rozprawy.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Rejonowy orzekł, jak w sentencji ( k. 606 i 614-636 a. s.).

Pozwany w dniu 17 października 2017 r. wniósł apelację zaskarżając wyrok w części odnoszącej się do punktów 1, 3 i 6 oraz zarzucając mu naruszenie prawa materialnego polegającego na błędnej wykładni i zastosowaniu art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty polegający na uznaniu, że sytuacja panująca w maju 2015 r. w pozwanym mogła wpływać jedynie negatywnie na funkcjonowaniu placówki, jednak nie powodowała destabilizacji w funkcjonowaniu szkoły w zakresie zadań dydaktycznych, wychowawczych
i opiekuńczych. W związku z powyższym pozwany wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów procesu za obie instancje według norm przepisanych albo ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy
do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji. W ocenie apelującego nie można uznać
za zasadne dokonanie interpretacji przepisu art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty
w sposób tożsamy z tym, w jaki uczyniły to sądy administracyjne. Pozwany wskazał,
że negatywnie należy ocenić sytuację, w której tylko i wyłącznie z winy powódki zaistniał konflikt o skrajnym natężeniu pomiędzy powódką a pracownikami i radą rodziców. Skarżący stwierdził ponadto, że zgromadzony materiał dowodowy pozwala stwierdzić, że Przedszkole funkcjonowało wyjątkowo źle, ponieważ pracownicy byli sterroryzowani przez powódkę
i byli traktowani w sposób nieakceptowalny dla relacji pracownik-pracodawca czy według kryterium zwykłych międzyludzkich relacji. Apelujący uznał, że wszyscy pracownicy byli wyjątkowo negatywnie nastawieni do powódki, a ich zeznania miały bardzo emocjonalny charakter. W ocenie pozwanego interpretacja Sądu I instancji jest błędna, ponieważ zakłada ona jako warunek zastosowania sankcji, wystąpienie skutku w postaci destabilizacji
w funkcjonowaniu szkoły w zakresie zadań dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych. Zdaniem apelującego zwolnienie powódki było wyrazem uniknięcia destabilizacji Przedszkola ( k. 639-643 a. s.).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja wywiedziona przez pozwanego jako niezasadna podlegała oddaleniu.

Na wstępie Sąd II instancji ocenił, że zgodnie z orzeczeniem Sądu Najwyższego,
,,uzasadnienie sądu drugiej instancji nie może ograniczyć się do użycia sformułowania, że sąd ten akceptuje ustalenia faktyczne i uznaje je za własne w sytuacji, gdy ustaleń dokonanych przez sąd pierwszej instancji w ogóle nie przytacza nawet w tzw. części historycznej uzasadnienia obejmującej etap postępowania przed sądem pierwszej instancji, co powoduje, że pozostają one nieznane. Pominięcie w ogóle w uzasadnieniu sądu drugiej instancji ustaleń faktycznych jest dopuszczalne dopiero w stanie prawnym obowiązującym od dnia
27 października 2014 r. w związku z nowym brzmieniem art. 387 § 2 ¹ k.p.c. (por. art. 1 pkt 12b) ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy - kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, a i to tylko w warunkach wskazanych w tym przepisie, w tym, gdy w apelacji nie zgłoszono zarzutów dotyczących tych ustaleń.’’ ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 marca 2015 r., sygn. akt V CSK 270/14)
Sąd Okręgowy uznał, że pozwany w treści apelacji nie zarzucił naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. ani innych przepisów dotyczących stricte postępowania procesowego. W związku z tym zarówno w części historycznej jak i w rozważaniach prawnych pominięto dokonywania streszczenia ustaleń stanu faktycznego Sądu I instancji, które to Sąd Okręgowy uznał
za własne.

Sąd II instancji ustalił, że pozwany jedynie zarzucał wyrokowi Sądu Rejonowego naruszenie przepisu art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty ( Dz. U. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.), obowiązującego w dacie złożenia powództwa, zgodnie z którym organ, który powierzył nauczycielowi stanowisko kierownicze w szkole lub placówce w przypadkach szczególnie uzasadnionych, po zasięgnięciu opinii kuratora oświaty, a w przypadku szkoły i placówki artystycznej oraz placówki, o której mowa w art. 2 pkt 7, dla uczniów szkół artystycznych prowadzonej przez jednostkę samorządu terytorialnego - ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, mógł odwołać nauczyciela ze stanowiska kierowniczego w czasie roku szkolnego bez wypowiedzenia.

Zgodnie z poglądem wyrażonym przez Sąd Najwyższy, który w pełni aprobuje tutejszy Sąd, ,,nauczycielowi odwołanemu bez wypowiedzenia z naruszeniem art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty ze stanowiska dyrektora szkoły powierzonego na czas określony, przysługuje odszkodowanie w wysokości wynagrodzenia za pracę za czas, do którego powierzenie stanowiska miało trwać, nie więcej niż za 3 miesiące,
a nie odszkodowanie w wysokości utraconych składników wynagrodzenia (dodatku funkcyjnego) za taki okres (art. 58 zdanie drugie w związku z art. 59 k.p.).’’ ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 sierpnia 2015 r., sygn. akt III PK 155/14) Zatem obowiązujące przepisy prawa w sposób jednoznaczny wskazują, że zwolnionemu dyrektorowi przysługuje możliwości żądania odszkodowania za bezprawne odwołanie maksymalnie w wysokości pobieranego trzymiesięcznego wynagrodzenia. Wobec powyższego zarzut zawarty
w uzasadnieniu apelacji, jakoby nie można zaakceptować tak dużego odszkodowania, które budzi wśród współpracowników pozwanego oburzenie, pozbawiony jest sensu. W sytuacji uznania, że powódka była bezprawnie pozbawiona funkcji dyrektora, Sąd Rejonowy miał pełne prawo zasądzenia na jej rzecz kwotę będącą równowartością jej trzymiesięcznego wynagrodzenia.

Sąd II instancji zważył, że Sąd Rejonowy w sposób prawidłowy ustalił, że sytuacja faktyczna istniejąca w pozwanym nie dawała podstaw do zwolnienia powódki z funkcji dyrektora, a zarzuty zawarte w apelacji stanowią jedynie polemikę z prawidłowym rozstrzygnięciem. Pozwany wskazał, że nieprawidłowym było dokonywanie interpretacji
w sposób tożsamy, w jaki sposób uczyniły to sądy administracyjne. Naczelny Sąd Administracyjny na skutek skargi kasacyjnej Wójta Gminy W. wskazał, że nie było podstaw do zastosowania trybu nadzwyczajnego odwołania nauczyciela ze stanowiska kierowniczego w czasie roku szkolnego bez wypowiedzenia. Sąd I instancji na opisywanym gruncie wskazał na zasadę spójności i jednolitości prawa, co oznacza, że występujące w nim normy prawne muszą być ze sobą zgodne, a dotyczy to również wykładni tych norm. W tym kontekście stwierdził, że konstatacja wyprowadzona z art. 38 ust.1 pkt 2 ustawy, a dotycząca pojęcia ,,szczególnie uzasadnionych przypadków’’, powinna być tożsama. Jednakowoż Sąd Rejonowy również wskazał, że okoliczności związane z wypowiedzeniem stosunku pracy nie zawsze mogą być merytorycznie zweryfikowane w postępowaniu administracyjnosądowym. Zatem Sąd I instancji mając pobocznie na względzie orzeczenia sadów administracyjnych, pochylił się w sposób konkretny nad sprawą powódki. Sąd Rejonowy kompleksowo rozważył i rozłożył na czynniki pierwsze wszystkie przyczyny skutkujące rzekomo odwołaniem powódki z funkcji dyrektora wskazując na ich bezzasadność. Przy tym Sąd I instancji bogato przedstawił poglądy wyrażone przez orzecznictwo sądów administracyjnych oraz sądów powszechnych. Skoro więc Sąd Rejonowy przeanalizował zasadność wszystkich przyczyn skutkujących odwołaniem powódki z pełnionej funkcji dyrektora Przedszkola, nie można uznać, że ograniczono rozstrzygnięcie sprawy do oceny zaistniałego w sprawie stanu faktycznego w sposób skrajnie ścisły.

Zdaniem Sądu Okręgowego w niniejszej sprawie nie udowodniono w sposób jednoznaczny i pewny, że niewątpliwie istniejący konflikt pomiędzy powódką a kilkoma pracownikami szkoły i rodzicami zasiadającymi w radzie rodziców był spowodowany zachowaniem powódki. Apelujący wskazał, że praktycznie wszyscy pracownicy byli wyjątkowo negatywnie nastawieni do powódki. Tymczasem należy wskazać,
że o zaangażowaniu i czynnościach podejmowanych przez powódkę w sposób pozytywny wypowiedzieli się świadkowie E. Z., A. S., A. G.
i K. D. ( k. 314-322 a. s.). Również złożenie podpisów pod skargą dotyczącą negatywnej oceny podejmowanych działań przez powódkę przez zaledwie kilkanaścioro rodziców nie okazało się być dowodem potwierdzającym słuszność ich stanowiska.
Na podstawie zeznań świadków nie udało się w sposób pewny zważyć, że powódka w sposób nieprawidłowy wykonywała swoje obowiązki w ramach powierzonego jej stanowiska pracy.

Wobec braku podstaw do uznania, że nie wystąpiły ,,szczególnie uzasadnione przypadki’’, które skutkowałyby zasadnością odwołania powódki, Sąd Okręgowy oddalił apelację na podstawie art. 385 k.p.c.

SSO Dorota Michalska SSO Zbigniew Szczuka SSO Renata Gąsior

Zarządzenie: (...)

(...)