Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 marca 2015 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy - Śródmieścia w Warszawie, I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Joanna Dalba

Protokolant: Anna Szwed

po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2015 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa miasta (...) W.

przeciwko M. P.

o opróżnienie lokalu mieszkalnego

1.  nakazuje pozwanej M. P.opróżnienie wraz z rzeczami lokalu mieszkalnego numer (...)znajdującego się w budynku przy ulicy (...)w W.oraz wydanie tego lokalu powodowi miastu (...) W.w terminie trzech miesięcy od daty uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia;

2.  orzeka, że pozwanej M. P. nie przysługuje uprawnienie do otrzymania lokalu socjalnego;

3.  zasądza od pozwanej M. P.na rzecz powoda miasta(...) W.kwotę 320,- zł (trzysta dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 120,- zł (sto dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 3540/14

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 22 grudnia 2014 roku (data nadania w urzędzie pocztowym) miasto (...) W.– reprezentowane przez pełnomocnika (pełnomocnictwo – k. 4) – wniosło o nakazanie pozwanej M. P.opróżnienie lokalu mieszkalnego nr (...)znajdującego się w budynku przy ulicy ul. (...)w W.wraz z osobami i rzeczami prawa go reprezentującymi oraz zasądzenie od pozwanego kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych prawem.

W uzasadnieniu strona powodowa wskazała, że pozwana zajmuje przedmiotowy lokal bez tytułu prawnego, którego najemcą był nieżyjąca J. O. (data zgonu – 24 maja 1999 r.)

Pozwem złożonym dniu 20 grudnia 2012 roku M. P.wniosła o ustalenie, że pomiędzy nią a miastem (...) W.istnieje od dnia 1 kwietnia 1999 r. umowa najmu lokalu mieszkalnego nr (...)znajdującego się w budynku przy ulicy ul. (...)w W.. Sprawę zarejestrowano pod sygn. VI C 2984/12. W dniu 16 maja 2013 r. został wydany wyrok oddalający powództwo o ustalenie. W dniu 24 kwietnia 2014 r. Sąd Okręgowy w Warszawie wydał wyrok w sprawie V Ca 2672/13 oddalający apelację powódki od powyższego wyroku Sądu I instancji. (pozew i załączniki – k. 2 – 18)

W odpowiedzi na pozew z dnia 28 stycznia 2015 r. M. P.wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania. W uzasadnieniu M. P.podniosła, iż zmarła J. O.była siostrą jej ojca, z którą to pozwana zamieszkała w 1986 r., kiedy to przeprowadziła się do W.z B.w związku z podjęciem pracy w Teatrze Wielkim. Przed przeprowadzką do W.- w 1979 r. wydarzyła się tragedia, gdyż podczas podróży służbowej pozwanej pozostali w tym czasie w dotychczas zajmowanym lokalu mieszkalnym, jej mąż i syn ulegli śmiertelnemu zatruciu tlenkiem węgla. Ponadto pozwana wniosła o zobowiązanie powoda do złożenia wszystkich protokołów z wizytacji lokalu mieszkalnego oznaczonego numerem (...)przy ul. (...)w W.od dnia 1 kwietnia 1995 r. do dnia 31 grudnia 2014 r., zobowiązanie powoda do dostarczenia wyciągów z rachunków bankowych potwierdzających uiszczanie czynszu i innych opłat związanych z ww. lokalem i dopuszczenie z nich dowodu na okoliczności istnienia po stronie powoda wiedzy o fakcie samodzielnego zamieszkiwania przez M. P.w przedmiotowym lokalu i akceptacji tego faktu. Zobowiązanie powoda do dostarczenia listy pracowników działu technicznego (...) (...), którzy to przeprowadzali okresowego kontrole w tym lokalu i dopuszczenie dowodu z zeznań tych osób na okoliczności prowadzenia z pozwaną rozmów na temat prac remontowych w lokalu, utrzymywania lokalu w należytym stanie i podpisywania przez nią protokołów stanu technicznego lokalu. (odpowiedź na pozew – k. 29-38)

W toku postępowania strony podtrzymały swoje stanowiska. Pełnomocnik pozwanej wskazywał na możliwość zastosowania w niniejszej sprawie art. 5 kc jako podstawy oddalenia powództwa o eksmisję. Nadto na rozprawie w dniu 13 marca 2015 r. pełnomocnik pozwanej wniósł o przyznanie pozwanej uprawnień do lokalu socjalnego, na wypadek uwzględnienia powództwa o eksmisję przez Sąd. Ponadto na tej rozprawie pełnomocnik pozwanej wniósł o zwrócenie się do Zakładu (...) nieruchomościami w D. Ś. o przesłanie dokumentacji dotyczącej lokalu nr (...) przy ul. (...) - na okoliczność wiedzy po stronie powodowej o zajmowaniu lokalu przez pozwaną od roku 1986 oraz wykonywania przez pozwaną remontów i informowania o powyższym strony powodowej. Pełnomocnik pozwanej wniósł o zwrócenie się i zażądanie akt lokalowych prowadzonych przez ZGN – (...) 4. (protokół z rozprawy – k. 58 – 62)

Nr rozprawie w dniu 13 marca 2015 r. Sąd postanowił:

1. Oddalić wniosek o zobowiązanie złożony na rozprawie w 13 marca 2015 r. oraz wnioski o zobowiązanie złożone w odpowiedzi na pozew.

2. Dopuścić dowód z dokumentów akt niniejszej sprawy, z dokumentów akt VI C 2984/12 tut. Sądu od k. 1 do k.132, z dokumentów akt lokalowych na okoliczności przesłanek roszczenia objętego powództwem.

3. W trybie art. 299 w związku z art. 304 kpc, w związku z art. 302 par 1 kpc dopuścić dowód z przesłuchania pozwanej w charakterze strony na okoliczności tytułu prawnego do spornego lokalu, sytuacji majątkowej i osobistej pozwanej. (protokół z rozprawy – k. 58 – 62)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 7 grudnia 1979 r. została wydana decyzja o przydziale lokalu mieszkalnego nr (...) przy ul. (...) w W.. (bezsporne, decyzja o przydziale z dnia 7 grudnia 1979 r. – k.25 akt lokalowych).

M. P. w lokalu mieszkalnym nr (...) przy ul. (...) w W. zamieszkuje od 1986 r., ze względu na swoją pracę w Teatrze Wielkim, kiedy to zamieszkała wraz z ciocią J. O. – siostrą ojca. (bezsporne, zeznania pozwanej – k. 59-61)

J. O. zmarła w dniu 28 maja 1999 r. Na około 4-5 lat przed śmiercią nie mieszkała już w spornym lokalu, gdyż ze względu na chorobę Alzheimera została umieszczona w Domu Pomocy Społecznej przy ul. (...) – P.. Do czasu wyprowadzki J. O. do Domu Pomocy Społecznej – w lokalu mieszkalnym nr (...) przy ul. (...) w W. zamieszkiwała M. P. wraz z J. O., a po tej przeprowadzce do (...) do chwili obecnej w spornym lokalu zamieszkuje tylko pozwana. Po pół roku pobytu w (...) J. O. została przemeldowana do (...), a wówczas M. P. zgłosiła fakt, że ona sama zamieszkuje w tym lokalu. Uiszczała opłaty za ścieki i inne tylko za jedną osobę. Cyklicznie co dwa lata pracownicy administracji kontrolowali mieszkania komunalne, w tym zajmowane przez pozwaną celem sprawdzenia, czy lokatorzy nie dokonywali żadnej przebudowy. Pozwana wstawiła nowe drzwi antywłamaniowe, nowe okna, na co uzyskiwała zgodę z administracji.

Pozwana ma obecnie 67 lat, uzyskuje emeryturę w kwocie 2.800,- zł netto, nadto na podstawie umowy zawartej na czas oznaczony od dnia 1 września 2014 r. do dnia 30 czerwca 2015 r. pozwana uzyskuje wynagrodzenie za pracę w szkole baletowej 1.700,- zł. netto miesięcznie. Pozwana nie ma żadnych oszczędności, albowiem pomagała na leczenie ojca na chorobę P., a po jego śmierci pomagała finansowo jego żonie i bratowej, gdyż brat zmarł a żona ma zasiłek rehabilitacyjny. Żona ojca pozwanej uzyskuje emeryturę w kwocie 1.500—1.600,- zł. miesięcznie, zamieszkuje w B. w mieszkaniu, które to na własność wykupił jej syn na stałe mieszkający w Niemczech. Opłaty ponoszone przez żonę ojca to ok. 800,- zł. miesięcznie. Pozwana nie zna przyczyn, dla których syn żony ojca pozwanej – nie pomaga już matce finansowo. Pozwana jest po operacji mastektomii piersi, nie może dźwigać i w związku z tym pomocny jest jej na co dzień samochód S. (...). Pozwana ma chory kręgosłup, cierpi na dnę moczanową (tzw. Podagrę) tj. chorobę stawów, co wiąże z faktem gry na fortepianie przez 60 lat. Pozwana nie ma orzeczenia o niepełnosprawności, nadto nie posiada ona innego lokalu niż dotychczas używany, w którym to mogłaby zamieszkać w razie ewentualnego orzeczenia eksmisji. ( zeznania pozwanej – k. 59-61)

Pozwem złożonym dniu 20 grudnia 2012 roku M. P.wniosła o ustalenie, że pomiędzy nią a miastem (...) W.istnieje od dnia 1 kwietnia 1999 r. umowa najmu lokalu mieszkalnego nr (...)znajdującego się w budynku przy ulicy ul. (...)w W.. Sprawę zarejestrowano pod sygn. VI C 2984/12. W dniu 16 maja 2013 r. został wydany wyrok oddalający powództwo o ustalenie. W dniu 24 kwietnia 2014 r. Sąd Okręgowy w Warszawie wydał wyrok w sprawie V Ca 2672/13 oddalający apelację powódki od powyższego wyroku Sądu I instancji. Z uzasadnienia Sądu Rejonowego wynika, iż nie doszło do zawarcia pomiędzy stronami umowy najmu w sposób dorozumiany. Zachowania bowiem deklarujące chęć zawarcia umowy najmu miały bowiem miejsce tylko z jednej strony, a potrzebne są zgodne stanowiska z dwóch stron. Zdaniem Sądu – stan bierności może wywoływac skutki w zakresie prawa zasiedzenia czy przedawnienia, a nie być kreacją stosunków umownych. W umowie musi być brany pod uwagę zamiar stron i cel umowy. Nadto oświadczenie musi dotrzeć do drugiej strony. Fakt, że pracownicy urzędu wyrażali zgody na remonty i takie remonty powódka przeprowadzała, sam w sobie, nie daje podstaw do uznania, iż zgoda na remont oznacza zgodę na zawarcia umowy najmu na czas nieoznaczony. Poczynione nakłady bowiem rodzą roszczenia zupełnie innego rodzaju. Powódka – w momencie śmierci najemcy - straciła tytuł do dalszego zajmowania lokalu. Sąd Rejonowy uznał, iż nie zostały przedstawione żądne dokumenty dotyczące przekierowania na dane osobowe powódki pism kierowanych przez miasto S. W.do dotychczasowego najemcy, dotyczących zawiadomień o wysokości opłat.

Z uzasadnienia wyroku Sądu Okręgowego z dnia 24 kwietnia 2014 r. wynikało, iż czynności faktyczne M. P. polegające na zamieszkiwaniu w spornym lokalu, zameldowaniu w tym lokalu, opłacaniu czynszu, dokonywaniu drobnych remontów a także informowanie o powyższym pozwanego, podpisywanie protokołów z kontroli lokalu i innych pism, pozostawanie na listach wyborczych mogłyby świadczyć, że M. P. ma status najemcy lokalu mieszkalnego nr (...) przy ul. (...) w W., gdyby miasto S. W. uznawało te zachowania i samo przejawiało wolę w sposób pewny i niewątpliwy, oddania lokalu powódce do używania. Zachowania miasta S. W. jednak od momentu dowiedzenia się o śmierci J. O. nie pozostawiają wątpliwości, że nie wyrażał on woli nawiązania stosunku najmu z bratanicą najemcy. Od grudnia 2012 r. zaczęto naliczać M. P. odszkodowanie za zajmowanie lokalu bez tytułu prawnego, co świadczy o tym, iż miasto S. W. traktowało powódkę jako osobę zajmująca lokal bez tytułu prawnego. Sąd uznał, że gdyby M. P. nie zataiła przed urzędnikami śmierci J. O. (która to miała miejsce wiele lat wcześniej) to miasto S. W. już wcześniej podjęłoby kroki zmierzające do usunięcia powódki z lokalu nr (...).

(wyrok z uzasadnieniem Sądu Rejonowego w sprawie VI C 2984/12 – k. 54, k. 61-67 akt VI C 2984/12, wyrok Sądu Okręgowego z uzasadnieniem jako Sądu II instancji – k. 99, k. 103-112 akt VI C 2984/12)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zgromadzone w aktach sprawy dokumenty, a także o dokumenty akt VI C 2984/12 Sądu Rejonowego dla Warszawy – Śródmieścia i w oparciu o dokumenty akt lokalowych.

Sąd dał wiarę załączonym do akt sprawy dokumentom, gdyż ich prawdziwość i wiarygodność w świetle wszechstronnego rozważenia zebranego materiału dowodowego nie nasuwa żadnych wątpliwości.

Jednocześnie zeznania pozwanego zostały obdarzone wiarą w części, w jakiej korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym postaci dokumentów.

Należy wskazać, że w niniejszej sprawie Sąd związany był związany na zasadzie art. 365 kpc wyrokiem z dnia 16 maja 2013 r. Sądu Rejonowego dla warszawy – Śródmieścia w W. w sprawie VI C 2984/12 i oddalającym od niego apelację M. P. wyrokiem z dnia 24 kwietnia 2015 r. Sądu Okręgowego w Warszawie w sprawie V Ca 2672/13. Zgodnie bowiem z art. 365 § 1 kpc orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy oraz inne organy państwowe i organy administracji publicznej, a w wypadkach w ustawie przewidzianych także inne osoby. Z tego względu Sąd oddalił wnioski dowodowe zgłoszone w odpowiedzi na pozew i na rozprawie w dniu 13 marca 2015 r., albowiem mogłyby one (przy ewentualnym spełnieniu przesłanek ustawowych z art. 399 kpc – 416 kpc) stanowić co najwyżej podstawy skargi o wznowienie postępowania w sprawie VI C 2984/12.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Na podstawie art. 222 § 1 k.c. właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą.

Warunkiem koniecznym, pozwalającym na wydanie orzeczenia nakazującego opróżnienie lokalu mieszkalnego jest ustalenie, że dana osoba nie posiada tytułu prawnego do zamieszkiwania w nim.

Zgodnie z brzmieniem art. 675 § 1 k.c. po zakończeniu najmu najemca obowiązany jest zwrócić rzecz w stanie niepogorszonym. Obowiązek ten obciąża również pozostałe osoby zamieszkujące z najemcą (art. 675 § 2 k.c.).

W ocenie Sądu stosunek najmu, jaki łączył powoda z pozwanymi uległ rozwiązaniu, wskutek śmierci byłej najemczyni J. O.. Wówczas uległa rozwiązaniu jednocześnie umowa użyczenia łącząca pozwaną z J. O..

Jednocześnie nie uległa nawiązaniu umowa najmu per facta concludentia pomiędzy pozwaną a miastem S. W., co wynika z wiążących w niniejszej sprawie orzeczeń: wyroku z dnia 16 maja 2013 r. Sądu Rejonowego w sprawie VI C 2984/12 – k. 54, k. 61-67 akt VI C 2984/12, wyroku Sądu Okręgowego z dnia 24 kwietnia 2014 r. jako Sądu II instancji – k. 99, k. 103-112 akt VI C 2984/12. (por. art. 365 § 1 kpc)

Również pozwana nie wstąpiła w stosunek najmu na podstawie art. 691 § 1 kc, albowiem nie należy do kategorii osób wskazanych w tym przepisie. Mianowicie zgodnie z art. 691 § 1 k.c. w razie śmierci najemcy lokalu mieszkalnego w stosunek najmu lokalu wstępują: małżonek niebędący współnajemcą lokalu, dzieci najemcy i jego współmałżonka, inne osoby, wobec których najemca był obowiązany do świadczeń alimentacyjnych, oraz osoba, która pozostawała faktycznie we wspólnym pożyciu najemcą.

Zgodnie zaś z art. 691 § 2 k.c. osoby wymienione w § 1 wstępują w stosunek najmu lokalu mieszkalnego, jeżeli stale zamieszkiwały z najemcą w tym lokalu do chwili jego śmierci. W braku osób bliskich stosunek najmu lokalu mieszkalnego wygasa.

W zakresie zarzutu strony pozwanej, aby zastosować w niniejszej sprawie art. 5 kc – Sąd orzekający wskazuje, że brak podstaw do oddalenia powództwa windykacyjnego z art. 222 § 1 kc na podstawie tego przepisu, przede wszystkim dlatego, iż stanowiłoby to bardzo poważne ograniczenie prawa własności. Mianowicie zgodnie z poglądami doktryny i orzecznictwa „W obecnym stanie prawnym oddalenie powództwa windykacyjnego na podstawie art. 5 k.c. należy więc uznać za niedopuszczalne. Pogląd tak ostrożniej i bez nawiązania do art. 7 ustawy z 26 marca 1982 r. wypowiedział Sąd Najwyższy w orzeczeniu z 22 listopada 1994 r., II CRN 127/94 (Lex Polonica); Sąd Najwyższy wyszedł z następujących założeń: ochrona własności jest zasadą konstytucyjną, gdyż Rzeczpospolita Polska chroni własność i dziedziczenie. (art. 21 ust. 1 i art. 64 Konstytucji RP) Z tej przyczyny należy odrzucić ekstremalne – jak to miało miejsce uprzednio – ujmowanie nadużycia prawa własności, a w związku z tym zbyt liberalne stosowanie w tym zakresie klauzuli generalnej określonej w art. 5 k. c.” (por. Komentarz do Kodeksu Cywilnego, Księga Druga, Własność i inne prawa rzeczowe pod red. Stanisława Rudnickiego, Wydanie 7, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2006, str. 339)

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł, jak w punkcie 1 wyroku.

Nie ulega wątpliwości, iż do pozwanej ma zastosowanie ustawa z dnia 21 czerwca 2001 roku o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego – dalej uopl (tekst jednolity Dz.U. z 2005, Nr 31, poz. 266 z późn. zm.). W związku z tym stosownie do przepisów art. 14 powołanej ustawy, w wyroku nakazującym opróżnienie lokalu sąd orzeka o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego bądź o braku takiego uprawnienia wobec osób, których nakaz dotyczy. Obowiązek zapewnienia lokalu socjalnego ciąży na gminie właściwej ze względu na miejsce położenia lokalu podlegającego opróżnieniu. Sąd, badając z urzędu, czy zachodzą przesłanki do otrzymania lokalu socjalnego, orzeka o uprawnieniu osób, o których mowa w ust. 1, biorąc pod uwagę dotychczasowy sposób korzystania przez nie z lokalu oraz ich szczególną sytuację materialną i rodzinną.

Zgodnie z art. 14 ust. 4 powołanej ustawy Sąd nie może orzec o braku uprawnienia do otrzymania lokalu socjalnego wobec:

1)kobiety w ciąży,

2)małoletniego, niepełnosprawnego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej lub ubezwłasnowolnionego oraz sprawującego nad taką osobą opiekę i wspólnie z nią zamieszkałą,

3)obłożnie chorych,

4)emerytów i rencistów spełniających kryteria do otrzymania świadczenia z pomocy społecznej,

5)osoby posiadającej status bezrobotnego,

6)osoby spełniającej przesłanki określone przez radę gminy w drodze uchwały

- chyba że osoby te mogą zamieszkać w innym lokalu niż dotychczas używany.

Mając na uwadze powyższe, Sąd na gruncie niniejszej sprawy ustalił, że prawo do lokalu socjalnego nie przysługuje pozwanej gdyż nie spełnia żadnej z przesłanek z art. 14 ust. 4 pkt. 1-5 wymienionej wyżej ustawy.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności zeznań pozwanej wynika, że nie należy ona także do kategorii osób wymienionych w art. 14 ust. 4 pkt 6 powołanej ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego. Zgodnie bowiem z § 12 uchwały Nr LVIII/1751/2009 Rady Miasta (...) W.z dnia 9 lipca 2009 roku w sprawie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu miasta (...) W.umowa najmu lokalu socjalnego może być zawarta z osobą, która nie posiada tytułu prawnego do lokalu spełnia warunki określone w § 4 pkt. 1 i znajduje się w niedostatku.

Niedostatek - należy rozumieć jako średni miesięczny dochód na jednego członka gospodarstwa domowego w okresie 6 miesięcy poprzedzającym datę złożenia wniosku o najem lokalu, lub datę wystąpienia przez zarząd dzielnicy/ burmistrza z żądaniem przedstawienia przez wnioskodawcę aktualnej informacji o dochodach, nie przekraczający 100% kwoty najniższej emerytury w gospodarstwie wieloosobowym i 130% tej kwoty w gospodarstwie jednoosobowym, a także w gospodarstwie osoby samotnie wychowującej dziecko (dzieci), obowiązujący w dniu złożenia wniosku lub w dniu wystąpienia przez zarząd dzielnicy/ burmistrza dzielnicy z żądaniem przedstawienia przez wnioskodawcę aktualnej informacji o dochodach (§ 1 pkt. 27 powołanej uchwały). Obecnie kwota najniższej emerytury wynosi 844,45 złotych (ust. 1 pkt. 1 Komunikatu Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 18 lutego 2014 r. w sprawie kwoty najniższej emerytury i renty, dodatku pielęgnacyjnego i dodatku dla sierot zupełnych oraz kwot maksymalnych zmniejszeń emerytur i rent). Jak wynika z zeznań pozwanego osiąga on miesięczny dochód w kwocie około 4.300,- złotych netto z tytułu pracy i emerytury. Nie ulega zatem wątpliwości, iż pozwana nie pozostaje w niedostatku w rozumieniu powołanej uchwały Rady Miasta(...) W..

Mając na uwadze powyższe Sąd ustalił, że M. P. nie przysługuje uprawnienie do otrzymania lokalu socjalnego (punkt 2 wyroku).

Orzeczenie o kosztach procesu Sąd oparł na treści art. 98 § 1 kpc, który ustanawia ogólną zasadę, iż strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony – koszty procesu.

W niniejszej sprawie Sąd w całości uwzględnił powództwo wytoczone przez miasto S. W. W.. Dlatego też to pozwana M. P. jako strona procesu, która przegrała przedmiotową sprawę, zobowiązana jest zwrócić powodowi poniesione przez niego koszty procesu. Warunkiem zasądzenia od strony przegrywającej na rzecz przeciwnika kosztów procesu jest zgłoszenie żądania, który w niniejszej sprawie został spełniony, albowiem pełnomocnik powoda w pozwie wniósł o zasądzenie kosztów procesu. W skład kosztów należnych stronie powodowej wchodzą: wynagrodzenie radcy prawnego w kwocie 120 złotych (§ 9 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu, Dz.U. Nr 163, poz. 1349 z późn. zm.) oraz opłata sądowa od pozwu w wysokości 200 złotych (art. 27 pkt 11 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach w sprawach cywilnych - Dz. U. Nr 167, poz. 1398 z późn. zm.). (por. pkt. 3 wyroku)

ZARZĄDZENIE

(...)