Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 stycznia 2014 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieścia w Warszawie I Wydział Cywilny

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Adam Mitkiewicz

Protokolant: Sylwia Krynicka

po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2014 roku w Warszawie

sprawy z powództwa (...) sp. z o.o. z siedzibą w B.

przeciwko (...) Publiczny Szpital (...) im. prof. W O. Centrum Medycznego (...) w W.

o zapłatę

orzeka

1.  Zasądza od pozwanego (...) Publicznego Szpitala (...) im. prof. W O. Centrum Medycznego (...) w W. na rzecz powoda (...) sp. z o.o. z siedzibą w B. kwotę 12.723,54 (dwanaście tysięcy siedemset dwadzieścia trzy 54/100) złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 6 kwietnia 2013 r. do dnia 28 stycznia 2014 r.;

2.  Zasądzoną w pkt. 1 kwotę rozkłada na raty: pierwsza w wysokości 4.123,54 (cztery tysiące sto dwadzieścia trzy 54/100) złotych oraz odsetki od kwoty 12.723,54 za okres od dnia 6 kwietnia 2013 r. do dnia 28 stycznia 2014 r. płatne w terminie do dnia 10 marca 2014 r., każda kolejna w wysokości 4.300,00 (cztery tysiące trzysta) złotych płatna do dnia 10 każdego kolejnego miesiąca;

3.  Odstępuje od obciążania pozwanego kosztami procesu.

Sygn. akt I C 2742/13

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 5 kwietnia 2013 roku powód (...) sp. z o.o. w B. wniósł przeciwko pozwanemu (...) Publicznemu Szpitalowi (...) im. prof. W. (...) w W. o zasądzenie kwoty 12.723,54 zł. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 6 kwietnia 2013 roku do dnia zapłaty wraz z kosztami procesu. W uzasadnieniu pełnomocnik powoda wyjaśnił, iż w okresie od 1 sierpnia 2012 roku do 6 listopada 2012 roku pozwany nabywał u powoda środki i preparaty dezynfekcyjne, na dowód czego powód wystawiał pozwanemu faktury VAT , przy czym towary objęte każdą z faktur były dostarczane pozwanemu, zgodnie z dokumentami dostawy o numerach wskazanych w treści faktur VAT. Dodano, że powód dochodzi zapłaty od pozwanego kwoty 12.723,54 zł. stanowiącej wartość przedmiotu sporu, na którą składają się następujące należności: 12.225,87 zł. tytułem sumy należności głównej wynikających z faktur VAT, 497,67 zł. tytułem skapitalizowanych na dzień 5 kwietnia 2013 roku odsetek ustawowych za opóźnienie w zapłacie należności wynikających z faktur VAT / k. 3-4/.

W dniu 27 czerwca 2013 roku Sąd Rejonowy w Legnicy, sygn. akt VII Nc 500/13, wydał w sprawie niniejszej nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym / k. 36/.

W sprzeciwie od powyższego nakazu zapłaty, który pozwany zaskarżył w całości, wniósł o oznaczenie sposobu wykonania zobowiązania wobec powoda przez rozłożenie zasądzonej kwoty na trzy raty płatne miesięcznie na koniec danego miesiąca począwszy od końca miesiąca, którym uprawomocni się orzeczenie w niniejszej sprawie , przy czym pierwsze dwie raty wynosić będą 4.300 zł., a ostatnia 4.123,54 zł. wraz z należnymi odsetkami oraz zasadzenie kosztów procesu / k. 40-45/.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 19 lipca 2012 roku w W. pomiędzy (...) Publicznym Szpitalem (...) im. prof. W. (...) z siedzibą w W. jako Zamawiającym a (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. jako Wykonawcą zawarta została umowa nr (...). Przedmiotem umowy była sprzedaż i dostawa środków dezynfekcyjnych – pakiet nr 7, zwanych dalej towarem w ilościach i asortymencie wyszczególnionym w tabeli asortymentowo-cenowej stanowiącej integralny załącznik do umowy, zgodnie z ofertą, dopuszczonych do obrotu zgodnie z obowiązującymi przepisami sukcesywnie w okresie 12 miesięcy od daty zawarcia umowy ( § 1). Wartość przedmiotu umowy strony ustaliły na kwotę brutto 52.671,60 zł. ( § 3). Wykonawca miał dostarczać przedmiot umowy sukcesywnie, w oparciu o bieżące zamówienia wystawiane przez Zamawiającego, opieczętowane pieczęcią firmową Zamawiającego i podpisane przez uprawnione osoby ( § 4 ust. 1).

Zgodnie z zapisem zawartym w § 9 zapłata należności za dostarczony towar miała być dokonywana przelewem każdorazowo na podstawie faktury VAT, w terminie 90 dni od daty otrzymania faktury przez Zamawiającego i zaakceptowania jej, na konto Wykonawcy wskazane każdorazowo na fakturze. Datą zapłaty jest dzień obciążenia rachunku bankowego Zamawiającego ( pkt 1). Umowa została zawarta na czas określony, tj. do dnia 19 lipca 2013 roku / k. 46-50/.

W okresie od dnia 1 sierpnia 2012 roku do dnia 6 listopada 2012 roku powód na dowód sprzedaży artykułów dezynfekcyjnych wystawiał pozwanemu faktury VAT:

- nr (...) z dnia 1 sierpnia 2012 roku na kwotę 993,33 zł., termin płatności 30 października 2012 roku / k. 10/;

- nr (...) z dnia 7 sierpnia 2012 roku na kwotę 1.100,63 zł., termin płatności 5 listopada 2012 roku / k. 11/;

- nr (...) z dnia 14 sierpnia 2012 roku na kwotę 1.744,96 zł., termin płatności 12 listopada 2012 roku / k. 12/,

- nr (...) z dnia 20 sierpnia 2012 roku na kwotę 292,57 zł., termin płatności 18 listopada 2012 roku ( niedziela) / k. 13/,

- (...) z dnia 21 sierpnia 2012 roku na kwotę 487,62 zł., termin płatności 19 listopada 2012 roku/ k. 14/,

- (...) z dnia 3 września 2012 roku na kwotę 885,60 zł., termin płatności 2 grudnia 2012 roku ( niedziela) / k. 15/,

- (...) z dnia 10 września 2012 roku na kwotę 1.771,20 zł., termin płatności 9 grudnia 2012 roku / k. 16/,

- (...) z dnia 17 września 2012 roku na kwotę 550,31 zł., termin płatności 16 grudnia 2012 roku / k. 17/,

- (...) z dnia 1 października 2012 roku na kwotę 749,52 zł., termin płatności 30 grudnia 2012 roku ( niedziela) / k. 18/,

- (...) z dnia 9 października 2012 roku na kwotę 749,52 zł., termin płatności 7 stycznia 2013 roku / k. 19/

- (...) z dnia 15 października 2012 roku na kwotę 1.021,68 zł., termin płatności 13 stycznia 2013 roku ( niedziela) / k. 20/,

- (...) z dnia 23 października 2012 roku na kwotę 1.129,41 zł., termin płatności 21 stycznia 2013 / k. 21/,

- (...) z dnia 30 października 2012 roku na kwotę 374,76 zł., termin płatności 28 stycznia 2013 roku / k. 22/,

- (...) z dnia 6 listopada 2012 roku na kwotę 374,76 zł., termin płatności 4 lutego 2013 roku / k. 23/.

Pismami z dnia 30 listopada 2012 roku / k. 24/ i 8 lutego 2013 roku / k. 27/ powód wezwał pozwanego do zapłaty następujących kwot: 4.619,11 zł. oraz 7.606,76 zł. w terminie 3 dni od dnia otrzymania wezwania.

Działalność pozwanego (...) Publicznego Szpitala (...) im. prof. W. (...) w W. za okres od dnia 1 stycznia 2012r. od dnia 31 grudnia 2012r. zamknęła się ze stratą netto 2.330.637,50 zł. ( dowód: rachunek zysków i strat za okres 1 stycznia 2012-30 grudnia 2012 – k. 54, bilans sporządzony na dzień 31 grudnia 2012 roku – k. 51-53 ).

Powyższy stan faktyczny, ustalony przez Sąd w oparciu o dokumenty znajdujące się w aktach sprawy, których autentyczność nie była kwestionowana przez strony i nie budziła wątpliwości Sądu, nie był sporny miedzy stronami.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Bezsporne pomiędzy stronami w niniejszej sprawie pozostawały okoliczności podnoszone w toku niniejszego postępowania. Pozwany nie kwestionował istnienia wierzytelności głównej powoda i jej wysokości.

Mając powyższe na względzie Sąd zasądził na rzecz powoda niekwestionowaną przez stronę pozwaną kwotę należności głównej w wysokości 12.225,87 złotych, wraz z kwotą skapitalizowanych odsetek 497,67 zł., a także odsetki ustawowe zgodnie z żądaniem pozwu.

Rozstrzygniecie w zakresie odsetek Sąd oparł na treści art. 481 k.c., zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. W niniejszej sprawie powód wniósł o zasądzenie odsetek ustawowych od dnia 06 kwietnia 2013 roku do dnia zapłaty. Pozwany nie kwestionował terminu naliczania odsetek wskazanego w pozwie, stąd też odsetki ustawowe należne powodowi od należności głównej, będącej przedmiotem niniejszego postępowania należało zasądzić od daty ich naliczania wskazanej w pozwie.

W sprzeciwie od wydanego nakazu zapłaty pozwany wniósł o rozłożenie zaległych należności na raty. Zgodnie z treścią przepisu art. 320 kpc, w szczególnie uzasadnionych wypadkach Sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie. Uprawnienie to przysługuje Sądowi nie w sytuacjach wyjątkowych, ale w szczególnie uzasadnionych, tj. takich, w których ze względu na sytuację finansową spełnienie zasądzonego świadczenia byłoby dla pozwanego niemożliwe do wykonania lub w każdym razie bardzo utrudnione. Wskazać należy, iż rozłożenie świadczenia na raty ma ten skutek, że wierzycielowi nie przysługują odsetki od ratalnych świadczeń za okres od daty wyroku do daty płatności poszczególnych rat. W chwili bowiem decydowania o rozłożeniu na raty, Sąd ma na względzie całe świadczenie wraz z narosłymi odsetkami za opóźnienie. Sąd zważył również, iż zastosowanie ww. art. 320 kpc nie może prowadzić do rażącego pokrzywdzenia wierzyciela, niewątpliwie bowiem intencją wniesienia pozwu o zapłatę jest uzyskanie od pozwanego należnego świadczenia.

Nie ulega wątpliwości, że środki finansowe jakie otrzymuje pozwany od Narodowego Funduszu Zdrowia nie są adekwatne do jego potrzeb, co utrudnia utrzymanie pozwanemu płynności finansowej. W wyniku tego, następuje nieustanny wzrost zadłużenia, co pozwany wykazał dokumentacją księgową. W ocenie Sądu, zła sytuacja finansowa pozwanego w tym konkretnym przypadku daje podstawy do rozłożenia zasądzonego świadczenia na raty. Mając więc na uwadze powyższe Sąd orzekł jak punkcie 2 wyroku.

W zakresie rozstrzygnięcia o kosztach procesu wskazać należy, iż podstawową zasadą dotyczącą kosztów procesu jest zasada odpowiedzialności za wynik postępowania. Stosownie do treści art. 98 § 1 kpc strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Jednakże zgodnie z dyspozycją art. 102 kpc w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami.

W judykaturze przyjmuje się, iż przepis ww. art. 102 kpc nie może być rozszerzająco wykładany i wyklucza uogólnienie, a może być stosowany w zależności od konkretnego przypadku. Ustawodawca bowiem przyznaje sądowi pewną swobodę w zasądzaniu kosztów procesu, gdy stosowaniu zasady odpowiedzialności za wynik sporu sprzeciwiają się względy słuszności, co właśnie wyraża się stwierdzeniem, że w przypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów lub nie obciążać jej w ogóle kosztami. Jednocześnie należy przyjąć, że przepis ten może być stosowany w zależności od konkretnego stanu faktycznego.

Odstąpienie od obciążania strony przegrywającej sprawę kosztami procesu poniesionymi przez jej przeciwnika procesowego jest możliwe jedynie w wypadkach szczególnie uzasadnionych, tj. wówczas, gdy z uwagi na okoliczności faktyczne konkretnej sprawy zastosowanie ogólnych zasad odpowiedzialności za wynik procesu byłoby sprzeczne z zasadą słuszności. Podstawą do takiej oceny może być zachowanie się strony w procesie w połączeniu z jej sytuacją pozaprocesową, np. złą sytuacją finansową. O tym, czy w konkretnej sprawie zachodzi tzw. „szczególnie uzasadniony wypadek” decyduje między innymi sposób prowadzenia postępowania przez stronę. Jeżeli prowadzi ona sprawę sądową w sposób nielojalny, np. przez usiłowanie wprowadzenia Sądu w błąd, albo celowo dąży do przewleczenia postępowania lub zwiększenia jego kosztów, to taka strona nie zasługuje na potraktowanie jej w uprzywilejowany sposób i na zwolnienie od zwrotu kosztów procesu przeciwnikowi (por. postanowienie SN z dnia 20.12.1973 r., II CZ 210/73, nie publikowany). Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, iż względy słuszności przemawiały za odstąpieniem od obciążania pozwanego kosztami procesu. Pozwany prowadził postępowanie z należyta starannością, w sposób lojalny wobec przeciwnika procesowego. Nie sposób również uznać, że pozwany dał swoim postępowaniem powód do wytoczenia niniejszego procesu, albowiem fakt powstania zaległości płatniczych pomiędzy stronami był konsekwencją obiektywnie trudnej sytuacji finansowej pozwanego, a nie jego celowego działania. W ocenie Sądu powyższe uzasadniało odstąpienie od nakładania na pozwanego kolejnych obciążeń finansowych. Wskazać należy, że w tej kwestii wypowiedział się już niejednokrotnie Sąd Apelacyjny w Warszawie, w tym w postanowieniu z dnia24 listopada 2011 r., sygn. akt I Acz 2092/11 oraz w postanowieniu z dnia 14 października 2011 r., sygn. akt I Acz 1775/11.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji.

z./ odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda.