Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 września 2015r.

Sąd Rejonowy w Łańcucie I Wydział Cywilny

w składzie :

Przewodniczący: SSR Beata Faff

Protokolant: sekr.sąd. Maciej Wawrzkiewicz

po rozpoznaniu w dniu 3 września 2015 r. w Łańcucie

na rozprawie

sprawy z powództwa K. C.

przeciwko (...) SA w W.

o zapłatę 12.710,82 zł

I./ zasądza od pozwanego (...) SA w W. na rzecz powódki K. C. tytułem zadośćuczynienia kwotę 8.000,00 zł ( osiem tysięcy złotych) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 18.10.2013r. do dnia zapłaty,

II. umarza postępowanie w zakresie żądania odszkodowania w kwocie 710,82 zł ( siedemset dziesięć złotych 82/100)

III./ w pozostałej części powództwo oddala,

IV./ zasądza od pozwanego (...) SA w W. na rzecz powódki K. C. kwotę 2.133,55 zł ( dwa tysiące sto trzydzieści trzy złotych 55/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania, w tym kwotę 1.234,00 zł ( jeden tysiąc dwieście trzydzieści cztery złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

V./ w pozostałej części kosztami postępowania obciąża powódkę.

Sygn. akt I C 486/13

UZASADNIENIE WYROKU

Sądu Rejonowego w Łańcucie z dnia 10.09.2015r.

Pozwem z dnia 23.12.2013r. powódka K. C., reprezentowana przez pełnomocnika radcę prawnego B. K., domagała się zasądzenia od pozwanego (...) SA z/s w W. kwoty 12.000 złotych tytułem zadośćuczynienia oraz kwoty 710,82 złotych tytułem refundacji kosztów leczenia wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 18.10.2013r. do dnia zapłaty, a nadto zasądzenia od pozwanego na rzecz powódki kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W odpowiedzi na pozew pozwany, reprezentowany przez radcę prawnego A. C., wnosił o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu swojego stanowiska wskazał, iż powództwo nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem należności przyznane i wypłacone w toku postępowania likwidacyjnego w pełni rekompensują powódce skutki zdarzenia, z którego wywodzi ona swoje roszczenie.

Na rozprawie w dniu 3.09.2015r. powódka sprecyzowała, iż domaga się zasądzenia kwoty 12.000 złotych tytułem zadośćuczynienia, zaś w pozostałej części wnosiła o umorzenie postępowania, wskazując iż wszelkie koszty leczenia związane ze szkodą jaką poniosła w związku z wypadkiem zostały jej zrefundowane przez pozwanego w postępowaniu likwidacyjnym.

Sąd ustalił, co następuje :

W dniu 22.05.2013r. w miejscowości R. K. C. jechała do pracy rowerem. Kierujący samochodem osobowym marki O., podczas wyprzedzania rowerzystki nie zachował szczególnej ostrożności i doprowadził do potrącenia powódki, uderzając w tylne koło roweru i powodując jej upadek.

Pojazd sprawcy szkody był objęty obowiązkowym ubezpieczeniem OC u pozwanego ubezpieczyciela.

/ akta szkody – k. 100, k. 103, zeznania powódki – k. 110/

W wyniku tego zdarzenia powódka K. C. doznała następujących obrażeń ciała:

- stłuczenia łuku brwiowego z raną tłuczoną strony lewej

- dystorsji nadgarstka prawego / dominująca/ ze złamaniem dalszego końca kości przedramienia prawego, śródstawowego, wielofragmentowego, z przemieszczeniem odłamów.

Bezpośrednio po urazie powódka została zaopatrzona przez lekarza z Pogotowia (...), a następnie przyjęta do Oddziału Ortopedii Centrum Medycznego w Ł., gdzie przebywała do dnia 24.05.2013r. W trakcie hospitalizacji wykonano stabilizację złamania śrubą oraz unieruchomiono uszkodzoną kończynę w opatrunku gipsowym na okres sześciu tygodni.

Po usunięciu unieruchomienia w (...) zastosowano rehabilitację i fizykoterapię ambulatoryjną.

/ akta szkody – k. 100, k. 103, zeznania powódki – k. 110-111, zeznania świadków : R. C. – k. 136, E. C. - k. 136-137, zaświadczenia – k. 19, dokumentacja medyczna – k. 20-33, 193, k. 126, opinia biegłego W. P. – k. 147-149/

W dniach 11.06.2013r. i 18.06.2013r. K. C. odbyła konsultacje psychologiczne w związku z pogorszeniem się jej stanu emocjonalnego. Za poradę psychologiczną w dniu 11.06.2013r. zapłaciła 200,00 złotych.

W okresie od 6.06.2013r. do 19.06.2013r. oraz od 15.07.2013r. do 2.08.2013r. powódka korzystała z zabiegów fizjoterapeutycznych wykonanych w prywatnym gabinecie rehabilitacyjnym, za które zapłaciła łącznie 560,00 złotych.

/ rachunki – k. 13-18, zaświadczenia – k. 19/

We wrześniu 2013r. powódka powróciła do pracy. Zespolenie usunięto operacyjnie we wrześniu 2014r.

Aktualnie u powódki stwierdzono deformację obwodu przedramienia prawego z zagięciem kątowym, ograniczenie ruchów rotacyjnych, redukcję siły mięśniowej globalnej dłoni prawej i mięsni przedramienia, wstępne zmiany zwyrodnieniowe nadgarstka. Odczuwa ona dolegliwości bólowe okolicy prawego nadgarstka, szczególnie strony grzbietowej, redukcję siły mięśniowej i wydolności globalnej dłoni prawej, bóle powysiłkowe i pogodowe.

Doznany uraz spowodował u powódki trwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 8 % z powodu złamania w obrębie nagarska prawego oraz 2% z powodu urazu w obrębie łuku brwiowego, łącznie na poziomie 10%.

W postępowaniu likwidacyjnym, w czasie gdy leczenie powódki nie zostało jeszcze zakończone, ubezpieczyciel ustalił z kolei wielkość uszczerbku na zdrowiu K. C. na 7 %, w tym 5% - w związku z uszkodzeniem ręki / złamanie dalszej nasady kości promieniowej prawej/ i 2 % - uszkodzenie głowy – rana tłuczona łuku brwiowego.

Dolegliwości związane z powstałymi obrażeniami ciała powodowały dolegliwości bólowe w okresie do 3 miesięcy od urazu w nasileniu 5 stopni w 10 stopniowej skali (...), a przez dalszy okres leczenia – na poziomie 3 stopni. Obecnie powódka okresowo odczuwa dolegliwości bólowe na poziomie 2-3 stopni.

Rokowania co do całkowitego ustąpienia dolegliwości i deficytów ortopedycznych są niepomyślne. Badanie radiologiczne potwierdziło wstępne zmiany zwyrodnieniowe nadgarstka, wskazujące na wstępny etap rozwoju pourazowej choroby zwyrodnieniowej nadgarstka prawego ręki dominującej.

Uraz oraz konieczność jego leczenia spowodowały istotne ograniczenie możliwości samoobsługi i codziennych czynności powódki przez okres trzech miesięcy, a do zakończenia leczenia w stopniu średnim. Obecnie powoduje mierne ograniczenie: niezdolność poszkodowanej do ciężkiej pracy fizycznej, przeciążania prawej kończyny górnej, dźwigania.

Bezpośrednio po urazie K. C. wymagała pomocy i opieki osób trzecich przez okres unieruchomienia w opatrunku gipsowym oraz wstępnej rehabilitacji – przez okres trzech miesięcy codziennie w wymiarze minimum trzech godzin dziennie, zaś do zakończenia leczenia – przez jedną godzinę dziennie. Obecnie nie wymaga już żadnej pomocy.

W dniu 25.08.2015r. powódka zakończyła leczenie w związku z wypadkiem z dnia 22.05.2013r.

/ akta szkody – k. 100, k. 103, zeznania powódki – k. 110-111, 194, zeznania świadków : R. C. – k. 136, E. C. - k. 136-137, dokumentacja medyczna – k. 20-33, k. 126, 193, opinia biegłego W. P. – k. 147-149, opinia z dnia 20.06.2013r. – k. 192 /

Na etapie postępowania likwidacyjnego został ustalony uszczerbek na zdrowiu powódki w wysokości 3%.

W zgłoszeniu szkody z dnia 31.05.2013r. K. C. domagała się przyznania kwoty 35.000 złotych tytułem zadośćuczynienia za skutki zdarzenia z dnia 22.05.2013r. Z kolei w piśmie z dnia 26.06.2013r. wnioskowała również o przyznanie zwrotu kosztów leczenia w kwocie 837,13 złotych oraz kosztów dojazdów na wizyty lekarskie w kwocie 449,01 zł.

W dniu 8.08.2013r. pozwany podjął decyzje o przyznaniu powódce odszkodowania w łącznej kwocie 8.592,33 złotych, na którą złożyły się :

- zadośćuczynienie w kwocie 8.000 złotych

- odszkodowanie z tytułu kosztów leczenia – 482,13 zł

- odszkodowanie z tytułu dojazdów –110,20 zł

Na skutek odwołania powódki od tej decyzji w dniu 17.10.2013r. pozwany przyznał powódce dodatkowo zadośćuczynienie w kwocie 3.000 złotych / łącznie 11.000 złotych/, odszkodowanie z tytułu kosztów leczenia –40,00 zł / łącznie 522,13 złotych/ oraz odszkodowanie z tytułu dojazdów – 460,54 zł / łącznie 570,74 złotych/.

/ korespondencja stron – k. 34—46, akta szkody – k. 100, k. 103, /

Przed wypadkiem z dnia 22.05.2013r. powódka była osobą zdrową. Nie leczyła się na żadne przewlekłe schorzenie. Mogła wykonywać prace fizyczne. Pracowała w przedszkolu na stanowisku kucharza. Po wypadku przyjmowała leki przeciwbólowe. W związku z odczuwanymi dolegliwościami bólowymi oraz osłabieniem siły mięśniowej prawego przedramienia nie może wykonywać ciężkich prac fizycznych. Podczas pracy zawodowej również odczuwa ograniczenia związane z następstwami doznanego urazu.

Od czasu wypadku powódka obawia się jazdy na rowerze. Do miejsca pracy dojeżdża samochodem.

Uraz, którego doznała powódka K. C. nie wpłynął w sposób trwały i niekorzystny na jej aktualne funkcjonowanie psychospołeczne w rozumieniu wywołania trwałych dysfunkcji życia psychicznego. Po wypadku powódka nie korzystała z leczenia psychiatrycznego, co pozwala przypuszczać, iż poza przejściowymi trudnościami i negatywnymi emocjami nie prezentowała poważniejszych cech destabilizacji emocjonalnej wymagającej terapii.

/ zeznania świadków : R. C. – k. 136, E. C. - k. 136-137, zeznania powódki – k. 110-111, 194, /

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów z akt szkody, opinii biegłego W. P. oraz zeznań świadków i powódki. Sąd uznał przedmiotowe dowody za wiarygodne w całości. Moc dowodowa dokumentów oraz opinii biegłego nie była przez żadną ze stron kwestionowana i nie budziła żadnych wątpliwości. Opinia biegłego została sporządzona zgodnie z jego wiedzą specjalistyczną i doświadczeniem zawodowym, a zawarte w niej wnioski końcowe są logiczną konsekwencją przeprowadzonej analizy dokumentacji medycznej oraz osobistego badania powódki i zostały poparte odpowiednią argumentacją. Sąd uznał za wiarygodny również osobowy materiał dowodowy w postaci zeznań świadków i korespondujących z nimi zeznań powódki, albowiem przedmiotowe dowody tworzą spójną i logiczną całość, wzajemnie się uzupełniają i w pełni korespondują z pozostałym materiałem dowodowym.

Sąd zważył, co następuje :

Powództwo w przedmiotowej sprawie zostało oparte na treści art. 444 §1 kc i art. 445§1 kc oraz art. 822§1 kc, zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Pozwany nie kwestionował podstaw swojej odpowiedzialności, a jedynie wysokość dochodzonych przez powódkę roszczeń.

Na podstawie art. 445§1 kc Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Określenie "sumy odpowiedniej" powinno być dokonane przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, a zwłaszcza rodzaju i rozmiaru doznanych obrażeń, czasokresu, uciążliwości procesu leczenia i dostosowawczej rehabilitacji, długotrwałości nasilenia dolegliwości bólowych, konieczności korzystania z opieki i wsparcia innych osób oraz jej zakresu, trwałych następstw tych obrażeń w sferze fizycznej i psychicznej oraz ograniczeń, jakie wywołują w dotychczasowym życiu, w tym potrzeby stałej rehabilitacji, zażywania środków farmakologicznych, zmiany charakteru zatrudnienia, trybu życia, przyzwyczajeń, czy też sposobu spędzania wolnego czasu. Wysokość zadośćuczynienia odpowiadająca doznanej krzywdzie powinna być odczuwalna dla poszkodowanego i przynosić mu równowagę emocjonalną, naruszoną przez doznane cierpienia psychiczne i fizyczne. Należy nadto podkreślić, że zadośćuczynienie ma mieć przede wszystkim charakter kompensacyjny, wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty symbolicznej, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość ( wyrok SA w Łodzi z dnia 11.06.2014r., I ACa 1593/13, LEX nr 1480479).

Niedopuszczalne jest stosowanie jakichkolwiek mechanizmów przy wyliczaniu wysokości zadośćuczynienia ( wyrok SA w Lublinie z dnia 10.04.2013r., I ACa 2/13, LEX nr 1313362). Zadośćuczynienie, o którym mowa w art. 445 § 1 k.c., stanowi rekompensatę pieniężną za krzywdę niemajątkową, a związaną z ujemnymi przeżyciami związanymi z cierpieniem fizycznym i psychicznym, wynikającym m.in. z uszkodzenia ciała. W tym przypadku podstawę ustalenia odpowiedniego zadośćuczynienia stanowią przede wszystkim konsekwencje uszkodzenia ciała, a więc rozmiar krzywdy jakiej poszkodowany doznał. Odnosi się to w szczególności do nasilenia cierpień i ich długotrwałości, stanu ogólnego poszkodowanego oraz do trwałości następstw wypadku. Decydujące znaczenie dla określenia sumy pieniężnej zadośćuczynienia ma tu rozmiar doznanej krzywdy, skoro zadośćuczynienie ma na celu naprawienie szkody niemajątkowej, wyrażającej się doznaną krzywdą w postaci cierpień fizycznych i psychicznych ( wyrok SA w Katowicach z dnia 23.05.2013r., V ACa 125/13, V ACa 125/13, LEX nr 1322477). Celem zadośćuczynienia jest przede wszystkim złagodzenie cierpień. W związku z tym winno ono mieć charakter całościowy i obejmować wszystkie cierpienia fizyczne, jak i psychiczne ( wyrok SA w Łodzi z dnia 12 kwietnia 2013 r., I ACa 1382/12, LEX nr 1313327). Zadośćuczynienie ma przede wszystkim charakter kompensacyjny i tym samym jego wysokość musi przedstawiać ekonomicznie odczuwalną wartość. Wysokość ta nie może być jednak nadmierna w stosunku do doznanej krzywdy, a więc musi być utrzymana w rozsądnych granicach. O rozmiarze należnego zadośćuczynienia powinien decydować rozmiar doznanej krzywdy, tj. stopień cierpień fizycznych i psychicznych, ich intensywność, czas trwania, nieodwracalność następstw i inne okoliczności, których nie sposób wymienić wyczerpująco, a które w każdym wypadku mają charakter indywidualny ( wyrok SA w Białymstoku z dnia 17.05.2013r. , I ACa 153/13, LEX nr 1321902).

Mając na uwadze powyższe w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd uznał, iż roszczenie powódki o zadośćuczynienie w kwocie dodatkowych 12.000 złotych jawi się jako częściowo uzasadnione. Uwzględniając bowiem takie czynniki jak rodzaj, charakter, długotrwałość ujemnych przeżyć związanych z urazem, czasokres trwania i natężenie dolegliwości bólowych, stopień cierpień psychicznych, ich intensywność oraz długotrwałość, czas leczenia i rehabilitacji, czasokres ograniczenia powódki w samodzielnym funkcjonowaniu i wykonywaniu pracy zawodowej, trwałe następstwa doznanego urazu, negatywne skutki zdarzenia związane z pogłębieniem naturalnych procesów starzenia się poszkodowanej/ pourazowa choroba zwyrodnieniowa nadgarstka prawego ręki dominującej/ Sąd ocenił, iż dopiero kwota 19.000 będzie odpowiednia dla wyrównania szkody niematerialnej w dobrach osobistych powódki, związanej z następstwami zdarzenia objętego odpowiedzialnością ubezpieczeniową pozwanego. Uwzględniając przy tym fakt wpłaty przez pozwanego kwoty 11.000 złotych, Sąd zasądził z tego tytułu dodatkową kwotę 8.000 złotych wraz z ustawowymi odsetkami naliczanymi od daty 18.10.2013r. , tj. od następnego dnia po dacie decyzji ustalającej ostateczną kwotę przyznanego przez pozwanego na etapie przesądowym zadośćuczynienia.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481§1 kc.

Wobec ostatecznego stanowiska powódki związanego z żądaniem pozwu dotyczącym zwrotu kosztów leczenia w kwocie 710,82 złotych Sąd umorzył postępowanie w tym zakresie na podstawie art. 355§1 kpc.

W pozostałej części powództwo zostało oddalone jako zbyt wygórowane. W ocenie Sądu dodatkowe zadośćuczynienie w kwocie 8.000 złotych powinno w pełni zrekompensować powódce krzywdę związaną z doznanym podczas wypadku komunikacyjnego uszkodzeniem ciała.

O kosztach procesu Sąd orzekł zgodnie z jego wynikiem na podstawie art. 100 kpc w zw. z §6 pkt. 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu / tekst jednolity – Dz. U. z 2013r., poz. 490/.

Na koszty postępowania, którymi Sąd obciążył stronę pozwaną jako stronę przegrywającą sprawę w zasadniczej części złożyła się opłata sądowa od uwzględnionej części zgłoszonego roszczenia w kwocie 400,00 złotych, koszty opinii biegłego w kwocie 499,55 złotych oraz koszty zastępstwa procesowego powódki w kwocie 1.234,00 złotych obliczone według norm przepisanych.