Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 listopada 2016 r.

Sąd Rejonowy w Krośnie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Małgorzata Gałuszka
Protokolant:	Monika Bożek

po rozpoznaniu w dniu 07 listopada 2016 r. w Krośnie

na rozprawie

sprawy z powództwa R. L.

przeciwko (...) SA w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) S.A.
w W. na rzecz powoda R. L. kwotę 2 293,95 zł (dwa tysiące dwieście dziewięćdziesiąt trzy złote 95/100) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 08 grudnia 2013 r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego (...) S.A.
w W. na rzecz powoda R. L. kwotę 1 734,00 zł (jeden tysiąc siedemset trzydzieści cztery złote 00/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania;

III.  nakazuje ściągnąć Skarbowi Państwa – Kasie Sądu Rejonowego w Krośnie od strony pozwanej kwotę 250,92 zł (dwieście pięćdziesiąt 92/100) tytułem brakującej zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego.

Sygn. akt I C 979/15

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 21 listopada 2016 r.

Powód R. H. Drogowy Transport Samochodowy domagał się zasądzenia od strony pozwanej (...) S.A. w W. kwoty 2.293,95 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 8 grudnia 2013 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu.

W uzasadnieniu podał, że prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą H. Drogowy Transport Samochodowy. W dniu 8 listopada 2013 r. doszło do wypadku komunikacyjnego, w wyniku którego uszkodzony został samochód osobowy V. (...) własności S. G. (1). Z tytułu ubezpieczenia OC odpowiedzialnym do pokrycia odszkodowania za szkodę jest pozwany. W wyniku zdarzenia komunikacyjnego uszkodzeniu uległ samochód poszkodowanego, w związku z czym zdecydował się on na wynajęcie pojazdu zastępczego u powoda. Pojazd był mu niezbędny do normalnego funkcjonowania. Szkoda w pojeździe poszkodowanego była szkoda całkowitą, a poszkodowany pojazd zastępczy wynajmował od dnia 8 listopada 2013 r. do dnia 29 listopada 2013 r.

Powód wystawił pozwanemu fakturę za holowanie pojazdu, parkowanie i za wynajem pojazdu zastępczego. Faktura obejmowała należności za utrudniony załadunek i rozładunek samochodu. Faktura opiewała na kwotę 6.273,00 zł. Pozwany odmówił powodowi wypłaty pełnej kwoty odszkodowania, zapłacił jedynie kwoty 3.979,05 zł. Niedopłata do wystawionej faktury wynosi więc 2.293,95 zł.

Sąd Rejonowy w Krośnie Wydział V Gospodarczy w sprawie o sygnaturze V GNc upr 105/14 wydał w dniu 31 stycznia 2014 r. nakaz zapłaty, w którym uwzględnił żądanie powoda w całości.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda kosztów procesu według norm przepisanych. Pozwany zakwestionował wysokość stawki wynajmu samochodu S. (...) za jeden dzień. Podkreślił, że zapłacił praktycznie wszystkie pozycje wynikające z przedłożonej faktury wystawionej przez powoda. Nie zapłacił za pozycję z powyższej faktury dotyczącą utrudnionego załadunku – rozładunku, bowiem skoro powód używa profesjonalnego sprzętu i wykonuje tym sprzętem usługę, to w tę czynność wpisany jest załadunek i rozładunek pojazdu na lawetę i jest to zwykły składnik usługi holowania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 8 listopada 2013 r. kierujący samochodem marki V. (...) własności S. G. (1) uległ uszkodzeniu na skutek tego, iż kierowca pojazdu R. nie włączył kierunkowskazu, skręcił w lewo i w wyniku tego został uderzony przez wyprzedzający go pojazd marki V. (...). Kierujący pojazdem marki R. był P. S., zaś kierującym samochodem marki V. (...) był K. G., syn właściciela – S. G. (1). Poszkodowany S. G. (1) zdecydował o wynajęciu pojazdu zastępczego w podobnej klasie jak samochód uszkodzony - marki S. (...). Pojazd zastępczy był mu niezbędny do funkjonowania na dotychczasowych zasadach. Samochód zastępczy wynajął u pozwanego , a wynajmując go zrzekł się części odszkodowania na rzecz powoda.

Za wykonanie usługi została wystawiona pozwanemu faktura za holowanie pojazdu poszkodowanego, parkowanie, wynajem pojazdu zastępczego przez 21 dni, oraz z tytułu należności za utrudniony załadunek/ rozładunek samochodu na łączną kwotę 6273 zł. Z tytułu ubezpieczenia OC odpowidzialnym do pokrycia odszkodowania za szkodę jest pozwany, który jednak odmówił zapłaty pełnej kwoty odszkodowania i zapłacił część należności w wysokości 3979,05zł.

/ dowody: dokumenty zalegające w aktach szkody pozwanego, oświadczenie poszkodowanego z dnia 8.11.2013r, k. 6, oświadczenie wobec zakładu ubezpieczeń, k.7, umowa wypożyczenia, k. 8, faktura vat nr F (...), pismo pozwanego,k.10. zeznania świadków S. G. (1) (k. 100) oraz K. G. (k. 98v-99), oraz J. L. (k. 203-204), zeznania R. L. (k. 81) opinie biegłego S. G. (2) (k. 126-130, 161-163), opinia uzupełniająca z dnia 08.06.2016 r. (k.181-182)./

Dowody z dokumentów zawartych w aktach szkody i aktach sprawy nie budzą wątpliwości Sądu co do ich wiarygodności i rzetelności. Nie były kwestionowane przez strony. Opinię biegłego sąd uznał za wiarygodną, kompetentną, zeznania świadków zasługują na wiarę bo są logiczne i spójne z pozostałym materiałem dowodowym.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo w całości zasługuje na uwzględnienie.

Podstawa prawna odpowiedzialności odszkodowawczej strony pozwanej była bezsporna, bowiem sprawca kolizji drogowej z dnia 08 listopada 2013 r. był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej. (...) S.A. w W. przeprowadził postępowanie likwidacyjne i wypłacił poszkodowanemu K. G. kwotę należną z tytułu całkowitej likwidacji szkody tj. zniszczenia samochodu V. (...) w kwocie 5 534,83 zł. plus koszty holowania, wyciągnięcia samochodu z rowu, usługę parkowania. Strona pozwana uznała także częściowo roszczenie powoda co do kosztów wynajęcia samochodu zastępczego. Tym samym strona pozwana uznała swoją odpowiedzialność gwarancyjną za sprawcę kolizji. W związku z tym szersze rozważania w tym zakresie są zbędne. Wypada jedynie przypomnieć, że zgodnie z art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony, zaś uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela (§ 4). Wina sprawcy szkody i związek przyczynowy pomiędzy szkodą a zdarzeniem (art. 415 k.c. w zw. z art. 436 § 2 k.c.) były również bezsporne. Z uwagi na zawarcie przez stronę powodową z poszkodowanym oraz jego ojcem S. G. (1) (współwłaścicielami pojazdu m-ki V. (...)) umowy cesji z dnia 25 października 2014 r. należy stwierdzić, choć w ostateczności to nie było przedmiotem zarzutu ze strony pozwanej, że również kwestia legitymacji do wytoczenia powództwa po stronie powoda nie budzi żadnych wątpliwości (art. 509 § 1 k.c.)

Nie budzi również wątpliwości, że aktualnie w orzecznictwie Sądu Najwyższego ugruntowane już jest stanowisko, że odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy OC obejmuje również wydatki poniesione na najem pojazdu zastępczego. Pozostają one w normalnym związku przyczynowym ze zdarzeniem i stanowią stratę określoną w art. 361 § 2 k.c. (zmniejszenie majątku poszkodowanego). Co więcej, refundacja tych kosztów jest uzasadniona nie tylko wówczas, gdy uszkodzony pojazd służył do prowadzenia działalności gospodarczej, ale również, gdy był przeznaczony jedynie do codziennego użytku i odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń nie jest uzależniona od niemożności skorzystania z komunikacji alternatywnej. W uchwale 7 sędziów SN z dnia 17 listopada 2011 r. (III CZP 5/11, Lex nr 1011468) wprost stwierdzono, iż odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego niesłużącego do prowadzenia działalności gospodarczej obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego; nie jest ona uzależniona od niemożności korzystania przez poszkodowanego z komunikacji zbiorowej. Jak podkreślono w cyt. uchwale, na ubezpieczycielu ciąży obowiązek zwrotu jedynie wydatków celowych i ekonomicznie uzasadnionych, pozwalających na wyeliminowanie negatywnych dla poszkodowanego następstw, niedających się wyeliminować w inny sposób, z zachowaniem rozsądnych proporcji między korzyścią wierzyciela a obciążeniem dłużnika. Zakres obowiązku odszkodowawczego obejmuje co do zasady poniesione koszty najmu pojazdu zastępczego tego samego typu co uszkodzony, za czas niezbędny do naprawy albo zakupu nowego pojazdu.

Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego strona pozwana nie zakwestionowała zasadności najmu samochodu zastępczego przez poszkodowanego K. G., nie miała również uwag co do długości okresu najmu (k. 19-22). Strona pozwana zakwestionowała przede wszystkim wysokość stawki najmu brutto za dobę wynajęcia samochodu zastępczego zastosowanej przez stronę powodową. Ubezpieczyciel podał, że w jego ocenie wysokość stawki policzonej przez powoda za wynajęcie samochodu zastępczego m-ki S. (...) jest zawyżona w stosunku do stawek występujących i możliwych do uzyskania na terenie zamieszkania poszkodowanego. Uzasadniona w ocenie pozwanego stawka na tym terenie wynosi 100-105 zł. netto. Pozwany zakwestionował także zasadność naliczenia przez powoda kwoty dwukrotnie po 250 zł. netto, stanowiących poz. 3 i 6 z faktury VAT z dnia 10.11.2013 r. nr (...) z tytułu utrudnionego załadunku, rozładunku – uszkodzony układ kierowniczy. W jego ocenie tego typu usługa stanowi zwykły składnik ceny holowania, który osobno został wyszczególniony w w/w fakturze (poz. 2). Po przesłuchaniu w toku postępowania świadków S. G. (1) (k. 100) oraz K. G. (k. 98v-99) pozwany zakwestionował także zasadność już uznanych i wypłaconych przez niego roszczeń, wynikających z poz. 1 (wyciąganie samochodu z rowu przy użyciu ciężkiego sprzętu), 4 (usługa parkingowa) i 5 (wywóz pojazdu z parkingu – użycie ciężkiego sprzętu) faktury VAT z dnia 10.11.2013 r. nr (...).

Przechodząc do oceny pierwszego z podniesionych przez pozwanego zarzutów, tj. zawyżenia stawki dobowej najmu samochodu zastępczego przez powoda, w ocenie Sądu należy stwierdzić, że w ustalonych okolicznościach sprawy jest on nieuzasadniony. W tym zakresie Sąd oparł się przede wszystkim na opiniach biegłego S. G. (2) (k. 126-130, 161-163), a w szczególności na ostatniej z opinii uzupełniających z dnia 08.06.2016 r. (k.181-182). Ostatecznie biegły S. G. (2) stanął na stanowisku, że średni koszt najmu samochodu zastępczego w klasie C, do której należy samochód S. (...), biorąc pod uwagę rynek lokalny wynosi 160,41 zł. brutto za dobę. Pozwany nie wnosił żadnych zarzutów do opinii sporządzonych przez biegłego.

W ocenie Sądu biorąc pod uwagę okoliczność, że rynek najmu samochodów zastępczych na terenie K. jest dość ograniczony, a biegły w swojej opinii porównywał w większości firmy oferujące najem samochodów zastępczych spoza K. (przede wszystkim R.), stawka zastosowana przez powoda tj. 184,50 zł. brutto nie jest wygórowana. Wynajęcie samochodu z innego miasta wiązało się z niedogodnością dla klienta, po pierwsze z koniecznością poszukiwania wypożyczalni (w trybie pilnym) i to najtańszej, po drugie z czasem oczekiwania na przyjazd samochodu zastępczego.

W tym zakresie Sąd oparł się również na stanowisku zawartym w uzasadnieniu wyroku Sądu Okręgowego w Rzeszowie z dnia 07.04.2016 r. (sygn. akt VI Ga 16/16), w którym czytamy, że według art. 361 § 2 k.c. i art. 363 § 1 i § 2 k.c. naprawienie szkody powinno nastąpić przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Chodzi w tym przypadku o uwzględnienie w ramach normalnego związku przyczynowego takiej stawki najmu zastosowanej w konkretnej wypożyczalni, wybranej przez poszkodowanego wedle własnej decyzji (pozwany jako ubezpieczyciel stwierdzając szkodę całkowitą nie wskazywał poszkodowanemu wypożyczalni na etapie postępowania likwidacyjnego), która mieściła się, nie odbiegając rażąco, w przedziale stawek najmu, obowiązujących na lokalnym rynku. Poszkodowany nie miał obowiązku poszukiwania najtańszego usługodawcy, czy w stawkach średnich, ale odpowiadającego klasie, chyba że stawka byłaby rażąco odbiegająca od stawek średnich (SN, sygn. V CSK 5/11). Biorąc pod uwagę te wszystkie okoliczności stwierdzając, że stawka dobowa najmu auta odbiega w istocie od średniej stawki ustalonej przez biegłego, ale nie odbiega w sposób rażący, Sąd nie uwzględnił tego zarzutu podniesionego przez stronę pozwaną.

Wobec powyższego Sąd uznał, że stawka zastosowana przez powoda, przewyższająca o 24,09 zł. brutto stawkę ustaloną przez biegłego, nie jest stawką rażąco wygórowaną. Takie stanowisko jest poparte również ustaleniem, że lokalny rynek tego rodzaju usług jest ograniczony, a poszkodowany miał ograniczoną możliwość wyboru. To wszystko w ocenie Sądu prowadzi do stwierdzenia, że powództwo wniesione przez stronę powodową w zakresie żądania całości poniesionych kosztów najmu samochodu zastępczego zasługuje na uwzględnienie i tak Sąd orzekł w pkt I wyroku.

Kolejnym zarzutem podniesionym przez stronę pozwaną było nieuzasadnione naliczenie przez powoda w fakturze z dnia 30.11.2013 r. kwoty 615,00 zł. brutto (poz. 3 i 6) za utrudniony rozładunek i załadunek uszkodzonego pojazdu. W jego ocenie taka usługa powinna zostać wliczona w cenę holowania pojazdu. Z ustaleń postępowania, przede wszystkim z zeznań R. L. (k. 81) oraz J. L. (k. 203-204) wynika, że z uwagi na uszkodzenie układu kierowniczego w pojeździe marki V. (...) zaistniała konieczność użycia cięższego sprzętu, tzn. nie standardowej lawety, lecz takiej, która miała opuszczane podwozie. W rozważanym przypadku zaszła konieczność wyciągnięcia z rowu samochodu z uszkodzonym układem kierowniczym oraz kołem. Powód oraz świadek J. L. rozróżnili standardowe holowanie od takiego, które wymaga ciężkiego sprzętu, za co doliczana jest dodatkowa opłata. W ocenie Sądu wszelkie niejasności co do zasadności użycia samochodu niestandardowego zostały przez powoda oraz świadka J. L. rozwiane, a co za tym idzie zarzuty w tym zakresie ze strony powodowej Sąd uznał za nieuzasadnione. Sąd uznał więc za zasadne roszczenie powoda w tym zakresie i tak orzekł w pkt I wyroku.

Natomiast co do zakwestionowania przez ubezpieczyciela kwot z poz. 1 (użycie ciężkiego sprzętu), poz. 4 (usługa parkingowa) oraz poz. 5 (wywóz pojazdu z parkingu, użycie ciężkiego sprzętu) Sąd uznał, że również w tym zakresie jego zarzuty są nieuzasadnione. Jak wynika z zeznań powoda, a przede wszystkim świadka J. L., użycie sprzętu ciężkiego w ustalonych okolicznościach sprawy było usprawiedliwione. Świadkowie S. G. (1) oraz K. G. nie mieli wystarczającej wiedzy, a przede wszystkim doświadczenia jeżeli chodzi o transport uszkodzonych pojazdów. Ich zeznania opierały się na wrażeniach osobistych, spostrzeżeniach, bez dostatecznej wiedzy fachowej i technicznej. Uszkodzony samochód został przewieziony na parking strzeżony, w sposób należycie zabezpieczony, co wykluczyło w ocenie Sądu mogące się pojawić zarzuty co do niewłaściwego przechowywaniu pojazdu. Co za tym idzie również nie jest uzasadniony zarzut nieuwzględnienia w chwili obecnej kwoty 400,00 zł. netto wynikającej z poz. 5 faktury z dnia 30.11.2013 r.

Zgodnie z art. 481 § 1 k.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jak stanowi art. 455 k.c., w przypadku zobowiązań bezterminowych ( do których zalicza się zobowiązanie do zapłaty zadośćuczynienia) dłużnik popada w zwłokę po wezwaniu go do spełnienia świadczenia przez wierzyciela. Reguła wynikająca z art. 455 k.c. ulega jednak modyfikacji w odniesieniu do świadczeń przysługujących poszkodowanemu od zakładu ubezpieczeń. Jak stanowi art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, ubezpieczyciel jest zobowiązany spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o szkodzie. Z ustaleń postępowania wynika, że powód wystawił fakturę VAT nr F (...) na kwotę 6 273,00 zł. w dniu 30.11.2013 r., z terminem płatności przypadającym na dzień 07.12.2013 r. Powód nie przedstawił dowodu doręczenia tej faktury. Jednak pismem z dnia 09.12.2013 r. strona powodowa została poinformowana o wysokości przyznanego jej odszkodowania, w tym za auto zastępcze. W aktach szkodowych znajduje się zdjęcie w/w faktury z dnia 06.12.2013 r. (k. 59). Należy więc przyjąć, że ubezpieczyciel otrzymał fakturę przed terminem płatności z niej wynikającym. Dlatego też żądanie strony powodowej zasądzenia odsetek od dnia 08 maja 2014 r. jest w pełni uzasadnione (tak w pkt I wyroku).

O kosztach procesu orzeczono zgodnie z art. 98 k.p.c. (punkt II wyroku). Strona pozwana z uwagi na przegranie procesu w całości została zobowiązana do zwrotu całości kosztów postępowania poniesionych przez stronę powodową. Na koszty procesu poniesione przez stronę powodową składają się natomiast:

- 100 zł opłata od pozwu

- 34 zł opłata za pełnomocnictwo

- 600 zł koszty zastępstwa procesowego,

- 1000 zł. tytułem zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego.

W oparciu o treść art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2010r., nr 90, poz. 594), Sąd nakazał Kasie Sądu Rejonowego w Krośnie ściągnąć od pozwanego kwotę 250,92 zł. tytułem brakującej zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego (punkt III wyroku).

Z:

1.  (...).

2.  (...)