Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

I C 858/15 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Rejonowy w Koninie z 2016-01-14

Sygnatura akt I C 858/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Konin, dnia 21-12-2015 r.

Sąd Rejonowy w Koninie I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Daniel Adamczyk

Protokolant:st.sekr.sąd. Aneta Szymczak

po rozpoznaniu w dniu 11-12-2015 r. w Koninie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) (...)z siedzibą w W.

przeciwko L. P.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego L. P. na rzecz powoda (...) (...) z siedzibą w W. kwotę 3209,71 zł (trzy tysiące dwieście dziewięć złotych siedemdziesiąt jeden groszy) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 17.10.2015r. do dnia zapłaty;

2.  umarza postępowanie ponad kwotę 3486,78 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 17.09.2015r. do dnia zapłaty.

3.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

4.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 717 zł (siedemset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Daniel Adamczyk

Sygn. akt I C 858/15

UZASADNIENIE

Powód (...) (...) z siedzibą w W. wystąpił przeciwko L. P. z pozwem o zapłatę kwoty 3935,17 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 24.03.2015r. do dnia zapłaty. Ponadto, powód wniósł o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu powód wywodził, że dochodzona kwota wynika z umowy o przyznanie limitu kredytowego z dnia 16.04.2008r. zawartej przez pozwanego z (...)SA we W..

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa i obciążenie strony powodowej kosztami procesu. Pierwotnie pozwany wniósł o rozliczenie wszelkich dokonywanych przez niego wpłat, w tym 3 rat po 500 zł w 2014r. Następnie przedstawił projekt ugody z pozwanym, a ostatecznie podniósł zarzut przedawnienia.

W toku procesu z uwagi na wpłaty dokonywane przez pozwanego powód dwukrotnie częściowo cofał powództwo, ostatecznie żądając kwoty 3209,71 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 17.10.2015r. do dnia zapłaty.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 16.04.2008r. (...)SA we W. zawarł z L. P. umowę o przyznanie limitu kredytowego i o wydanie i korzystanie z partnerskiej karty kredytowej (...) nr (...). W ramach umowy pozwanemu przyznano limit kredytowy w wysokości 4000 zł.

Dowód: opisana umowa k. 28-29 , okoliczności bezsporne

W dniu 27.05.2011r. Sąd Rejonowy w K.w sprawie I Co 1727/11 nadał klauzulę wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu z dnia 02.03.2011r. wystawionemu przez (...) SA we W., dotyczącemu wymagalnej zaległości z tytułu umowy objętej pozwem. Wniosek o nadanie klauzuli wykonalności złożono do sądu 02.05.2011r.

Dowód: dokumenty w a k t a ch I Co 1727/11, w tym opisane postanowienie i wniosek

Na podstawie wyżej opisanej tytułu wykonawczego (...) SA we W. wszczął egzekucję sądową prowadzoną przez komornika P. M. pod sygn. Km 8878/11. Ta zakończyła się w dniu 04.10.2011r. umorzeniem postępowania na podstawie art. 824 § 1 pkt 1 kpc z uwagi na bezskuteczność egzekucji. Tytuł wykonawczy zwrócono wierzycielowi.

Dowód: postanowienie o umorzeniu egzekucji w sprawie Km 8878 /11 komornika P. M. – k. 112-113

W dniu 27.06.2014r. powód na mocy umowy sprzedaży wierzytelności zawartej z (...) SA ( poprzednio (...)SA ) we W. stał się wierzycielem pozwanego z tytułu umowy objętej pozwem.

Dowód: umowa sprzedaży wierzyt elności z załącznikiem k. 30-45, oświadczenie o zapłacie ceny – k. 47

Wysokość zadłużenia pozwanego z tytułu umowy objętej pozwem na dzień 23.03.2015r. wynosiła 3935,17 zł, w tym 2795,85 zł kapitału, a reszta odsetek naliczonych do dnia wniesienia pozwu, czyli 23.03.2015r. Ostatniej wpłaty na rachunek objęty pozwem przed wypowiedzeniem umowy pozwany dokonał 11.05.2010r.

Dowód: okoliczności bezsporne, informacje o rachunku – k. 115-124

Dokumenty, na podstawie których ustalono stan faktyczny Sąd uznał za całkowicie wiarygodne. Co do ich autentyczności i prawdziwości treści w nich zawartych nie były kwestionowane przez strony, a i Sąd nie znalazł podstaw, by czynić to z urzędu.

Sąd zważył, co następuje:

Dochodzona przez powoda wierzytelność wynikała z umowy o przyznanie limitu kredytowego i o wydanie i korzystanie z partnerskiej karty kredytowej (...). Na kwotę tę składał się wedle twierdzeń powoda i złożonych dokumentów:

- kapitał w kwocie 2795,85 zł,

- odsetki w kwocie 1139,32 zł.

Od całości wyżej wymienionej kwoty naliczane są także dalsze odsetki ustawowe od dnia następnego po wniesieniu pozwu.

W przedmiotowej sprawie na mocy umowy przelewu wierzytelności z dnia 27.06.2014r. powód stał się wierzycielem pozwanego z tytułu przedmiotowej umowy (art. 509 i nast. k.c.).

Żądanie powoda co do zasady zasługiwało zatem na uwzględnienie.

Zarzut przedawnienia podniesiony przez pozwanego okazał się chybiony.

Z art. 117 k.c. wynika, iż z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu, a po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Jednakże zrzeczenie się zarzutu przedawnienia przed upływem terminu jest nieważne. Z kolei treść art. 118 k.c. wskazuje, że jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Zgodnie z art. 120 k.c. bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Jeżeli wymagalność roszczenia zależy od podjęcia określonej czynności przez uprawnionego, bieg terminu rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stałoby się wymagalne, gdyby uprawniony podjął czynność w najwcześniej możliwym terminie.(…).

Roszczenie dochodzone przez powoda jest roszczeniem majątkowym związanym z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, tym samym podlegało by ono na zasadach ogólnych, zgodnie z art. 118 k.c., trzyletniemu terminowi przedawnienia. Jednakże art. 6 ustawy o elektronicznych instrumentach płatniczych (umowa objęta pozwem dotyczyła karty kredytowej z limitem) skraca ten okres do dwóch lat.

Nadto zgodnie z art. 125 § 1 k.c. roszczenie stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu lub innego organu powołanego do rozpoznawania spraw danego rodzaju albo orzeczeniem sądu polubownego, jak również roszczenie stwierdzone ugodą zawartą przed sądem albo przed sądem polubownym albo ugodą zawartą przed mediatorem i zatwierdzoną przez sąd, przedawnia się z upływem lat dziesięciu, chociażby termin przedawnienia roszczeń tego rodzaju był krótszy. Jeżeli stwierdzone w ten sposób roszczenie obejmuje świadczenia okresowe, roszczenie o świadczenia okresowe należne w przyszłości ulega przedawnieniu trzyletniemu.

W przedmiotowej sprawie pierwotny dwuletni termin przedawnienia biegnący od daty wymagalności, czyli miesiąca po ostatnim, pobraniu (luty 2009r.) był przerywany spłatami dokonywanymi przez pozwanego, które traktowane były jako uznanie powództwa (art. 123 § 1 pkt 2 k.c.). Ostatnia takowa wpłata miała miejsce w maju 2010r. Następnie termin dwuletni został przerwany złożeniem wniosku przez cedenta o nadanie klauzuli wykonalności BTE, co nastąpiło maju 2011r. Dalej 10-letni termin przedawnienia został przerwany złożeniem wniosku egzekucyjnego w 2011r. Postępowanie egzekucyjne zakończono w 04.10.2011r. i przez czas jego trwania termin przedawnienia nie biegł. W dalszym czasie termin przedawnienia był przerywany dobrowolnymi wpłatami pozwanego po 500 zł w dniach 30.05.2014r,, 26.06.2014r. i 31.07.2014r. ( k. 85). Tym samym od października 2011r. do maja 2014r. nie minęły nawet 3 lata, podobnie jak od ostatniej wpłaty do chwili wytoczenia powództwa, co nie pozwoliło na uwzględnienie zarzutu przedawnienia nawet w zakresie odsetek. Przedstawiana przez pozwanego ugoda nie była podpisana, a nadto dotyczyła innego zobowiązania. Wbrew twierdzeniu pozwanego do umowy cesji dołączono załącznik identyfikujący wierzytelność objętą pozwem (k. 45).

Mając powyższe na uwadze powództwo co do zasady zasługiwało na uwzględnienie. Ponieważ jednak po wytoczeniu powództwa powód dokonywał wpłat na poczet zaległości, co skutkowało dwukrotnym częściowym cofaniem powództwa, musiało to znaleźć odzwierciedlenie w treści wyroku.

Najpierw w piśmie z dnia 08.10.2015r. ( k. 90) powód ograniczył żądanie do kwoty 3486,78 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 17.09.2015r. do dnia zapłaty. Pozwany w zakreślonymi terminie nie wyraził sprzeciwu, co skutkowało przyjęciem jego zgody na cofnięcie powództwa tym zakresie i umorzeniem postępowania ponad wskazaną kwotę na podstawie art. 355 § 1 kpc w zw. z art. 203 § 1 kpc, wobec braku ku temu przesłanek negatywnych z art. 203 § 4 kpc.

Z kolei wobec ostatecznego cofnięcia żądania do kwoty 3209,71 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 17.10.2015r. do dnia zapłaty ( pismo z dnia 18.11.2015r. –k. 100) i braku zgody na cofnięcie powództwa w tym zakresie przez pozwanego, należało powództwo oddalić w pozostałym zakresie, tj. ponad zasadzoną kwotę 3209,71 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 17.10.2015r. do dnia zapłaty, gdyż brak było tym samym podstaw do umorzenia postępowania, a jednocześnie zobowiązanie ponad tę kwotę wygasło wobec zapłaty.

Powód ostatecznie dochodził odsetek ustawowych od żądanej kwoty kapitału wraz z odsetkami od dnia ostatniej wpłaty tj. od dnia 17.10.2015r. do dnia zapłaty. Wcześniejsze dochodzone odsetki zostały zaspokojone przez zapłatę po wytoczeniu powództwa. Biorąc zatem pod uwagę treść art. 481 § 1 i 2 k.c. oraz art. 482 § 1 kc odsetki należały się pozwanemu od tegoż dnia.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., zasądzając od pozwanego na rzecz powoda kwotę 717 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Na koszty te złożyły się poniesione i wskazane w pozwie: opłata od pozwu 100 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł oraz 600 zł kosztów zastępstwa procesowego wg stawki minimalnej. Co prawda w części umorzono postępowanie i oddalono powództwo, ale wynikało to jedynie z uwagi na zapłatę wymagalnej pierwotnie kwoty po wytoczeniu powództwa, a tym samym i w tej części należało uznać pozwanego za przegrywającego sprawę.

SSR Daniel Adamczyk

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Karolina Wieczorek
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Koninie
Osoba, która wytworzyła informację:  Daniel Adamczyk
Data wytworzenia informacji: