Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 11-07-2014 r.

Sąd Okręgowy w Koninie, I Wydział Cywilny

w składzie: Przewodniczący: SSO Aleksandra Bolczyk-spr Sędzia: SO Iwona Złoty Sędzia: SO Ewa Kozłowska Protokolant: st. sekr. sąd. Magdalena Szulc

po rozpoznaniu w dniu 11-07-2014 r. w Koninie

na rozprawie

sprawy z powództwa M. W. (1)

przeciwko J. W.

o ustalenie wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Kole

z dnia 8 kwietnia 2014 r sygn. akt IIIRC 408/13

Oddala apelację.

Ewa Kozłowska Aleksandra Bolczyk Iwona Złoty

I 1 Ca 236)14

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 18.11.2013 roku , który wpłynął do Sądu Rejonowego w Kole dnia 22.11.2013 roku powód M. W. (1) wniósł o uchylenie z dniem 1.11.2013 roku obowiązku alimentacyjnego ustalonego Wyrokiem Sądu Okręgowego w Łodzi w sprawie (...) na rzecz J. W. w kwocie 700 zł miesięcznie .

J. W. wniosła o oddalenie powództwa o uchylenie alimentów podnosząc szereg okoliczności z okresu wspólnego pożycia małżeńskiego stron i wskazując iż po orzeczeniu rozwodu opiekowała się M. W. (1) w okresie leczenia szpitalnego , przyjęła do wspólnego zamieszkania .

Wyrokiem z dnia 8 kwietnia 2014r. Sąd Rejonowy w Kole oddalił powództwo i orzekł o kosztach postępowania . U podstaw rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego legły następujące ustalenia faktyczne i wywody prawne .

Wyrokiem z dnia 7.06.2011 roku w sprawie XII C 489/10 Sąd Okręgowy w Łodzi rozwiązał przez rozwód związek małżeński J. W. i M. W. (1) zawarty w dniu 30.07.1977 roku przez rozwód z winy męża , zasądził od M. W. (1) rzecz J. W. alimenty w kwocie po 300 zł miesięcznie .

J. W. i M. W. (1) zawarli związek małżeński w dniu 30.07.1977 roku , mają pełnoletnią córkę .

Sąd Rejonowy ustalił , że M. W. (1) przez 39 lat pracował w jednej firmie - początkowo w warsztacie , a następnie w dziale logistycznym za wynagrodzeniem 1.640 zł miesięcznie , po doliczeniu premii i nagród osiągał dochód netto 2.195 zł miesięcznie . M. W. (1) ponosił koszty utrzymania mieszkania , czynsz 260 – 280 zł , telefony 200 zł , energia elektryczna 60 zł , prąd 30 zł , na koncie posiadał debet w wysokości 3.000 zł. M. W. (1) od 1999 roku leczył się w (...) .

J. W. przez 28 lat do 2006 roku pracowała jako handlowiec , z uwagi na stan zdrowia utraciła pracę , w styczniu 2008 roku zarejestrowała się jako bezrobotna , do stycznia 2009 roku pobierała zasiłek dla bezrobotnych , Orzeczeniem lekarskim została uznana za częściowo niezdolną do pracy , otrzymywała świadczenie rentowe w kwocie 1.259, 69 zł . J. W. nie miała innych źródeł utrzymania , poza mieszkaniem i działką nie posiadała majątku , na lekarstwa i wyżywienie wydawała 500 zł miesięcznie , koszty utrzymania wliczając koszty mieszkania i opału wynosiły 1.500 zł miesięcznie .

Powód ma obecnie 61 lat , z zawodu jest mechanikiem samochodowym . Od dnia 13.10.2013 roku powód pobiera rentę chorobową w wysokości 1.578 , 37 zł miesięcznie , ma ustaloną częściową niezdolność do pracy na okres do 31.10.2014 roku , do października 2013 roku powód pobierał zasiłek rehabilitacyjny w kwocie 1.700 zł miesięcznie.

M. W. (1) w dniu 23.03.2013 roku zawarł ponownie związek małżeński , żona powoda J. G. ma 64 lata , pobiera emeryturę w wysokości 1.911, 90 zł miesięcznie i pracuje na ¾ etatu jako gospodarz domu i zarabia miesięcznie 1.502 zł . M. W. (1) zamieszkuje u żony w mieszkaniu spółdzielczym własnościowym o pow. 64 m kw . Czynsz wynosi 420 zł miesięcznie , oplata za energię elektryczną 125 zł miesięcznie , opłata za korzystanie z gazu 60 zł miesięcznie , opłata za telewizję osiedlową i Internet 67 zł miesięcznie , opłata za telewizję satelitarną 128 zł miesięcznie , opłaty za telefony 120 zł miesięcznie , abonament RTV 19 zł miesięcznie , składka ubezpieczenia 53 zł miesięcznie .

M. W. (1) pozostaje pod kontrolą lekarza psychiatry w ramach świadczeń finansowanych przez NFZ , na stałe przyjmuje leki na co wydatkuje 200 – 300 zł miesięcznie . Powód nie posiada majątku

Żona powoda J. G. jest właścicielką samochodu C. (...) rok produkcji 2006 .

Pozwana ma obecnie 59 lat , utrzymuje się z renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w wysokości 1.253 zł miesięcznie , od dnia 1.03.2014 roku wysokość świadczenia rentowego pozwanej wynosi 1.321, 39 zł. miesięcznie . Pozwana nie ma innych źródeł dochodu .

J. W. nie zawarła ponownie związku małżeńskiego , sama prowadzi gospodarstwo domowe , zamieszkuje w miejscowości L. , w domku z kamienia wapiennego wzniesionym na działce , którą kupił jej ojciec i 20 lat temu zapisał testamentem na rzecz pozwanej i jej męża.

Na zakup węgla zimą 2012 – 2013 roku pozwana wydatkowała 4.000 i na ten cel zaciągnęła kredyt w banku , na sezon grzewczy 2013/2014 powódka zakupiła 3.500 kg węgla za kwotę 2.720 zł .

J. W. jest właścicielką samochodu F. (...) rok produkcji 2009 , który zakupiła w grudniu 2012 roku w Niemczech za kwotę około 16.000 zł . Pozwana samochód zakupiła za pieniądze uzyskane ze spadku po ojcu .

Ojciec pozwanej zmarł w 2007 roku , w skład spadku po ojcu pozwanej wchodziła ¼ udziału mieszkania stanowiącego odrębną nieruchomość w Ł. , które zostało sprzedane Aktem notarialnym z dnia 12.09.2012 roku i J. W. otrzymała kwotę 57.500 zł. Pieniądze ze spadku pozwana przeznaczyła również na remont domu na działce w L. . Koszty prac remontowych w okresie od 2010 roku wyniosły ponad 70.000 zł, na zrobienie i wydzielenie z powierzchni kuchni łazienki w listopadzie 2011 roku pozwana zaciągnęła kredyt odnawialny w kwocie 1500 zł . J. W. na pokrycie kosztów prowadzonych remontów zaciągała pożyczki u osób prywatnych

Małżonkowie W. w czasie trwania małżeństwa posiadali mieszkanie w Ł. o pow. 46,5 m kw. Mieszkanie to zostało wykupione przez córkę stron w 2002 roku , w czasie trwania małżeństwa . Strony wspólnie zamieszkiwały tam do 2010 roku , pozwana wyprowadziła się w kwietniu 2010 roku z chwilą założenia sprawy o rozwód i od tego czasu zamieszkuje w miejscowości (...) . Mieszkanie to zostało sprzedane przez córkę stron , która na stałe zamieszkuje za granicą . Pozwana na podstawie pełnomocnictwo notarialnego córki w sierpniu 2013 roku sprzedała mieszkanie za kwotę 167.000 zł ., pieniądze zostały złożone na lokatę na nazwisko pozwanej bowiem córka stron od 2003 roku zamieszkuje w Niemczech , ma obywatelstwo niemieckie .

Dokonując oceny materiału dowodowego zebranego w sprawie Sąd Rejonowy dał wiarę twierdzeniom powoda co do jego sytuacji materialnej poza twierdzeniami , iż nie jest uzależniony od alkoholu i twierdzeniem , iż pozwana sprzedała mieszkanie zajmowane przez strony do 2010 roku .Do akt sprawy zostało złożone zaświadczenie lekarskie M. W. (1) z rozpoznaniem choroby współistniejącej - szkodliwego picia alkoholu z dnia 25.09. 2012 roku ( k. 86 akt ) . Na rozprawie w dniu 08.04.2014 roku pozwany przyznał , iż mieszkanie zajmowane przez strony w czasie trwania małżeństwa w dacie sprzedaży stanowiło własność córki stron .

Powód , jak wskazał Sąd I instancji , nie przedstawił żadnych zaświadczeń lekarskich potwierdzających występowanie i leczenie schorzeń , nie udokumentował ponoszonych kosztów leczenia ,a złożony do akt spis leków na kartce z pieczątką Apteki (...) nie został potraktowany przez Sad Rejonowy jako dowód zakupu leków .

Sąd Rejonowy dał wiarę twierdzeniom pozwanej na okoliczność jej sytuacji rodzinnej i majątkowej , dochodów , ponoszonych kosztów utrzymania i remontu i modernizacji nieruchomości w L. , znajdują one bowiem potwierdzenie w pozostałych zgromadzonych w sprawie dowodach . Sąd Rejonowy przyjął jedynie , iż pozwana zakupiła samochód w Niemczech w 2012 roku , a nie jak zeznała w 2013 roku , a pieniądze z tytułu sprzedaży mieszkania ze spadku po ojcu otrzymała w 2012 roku , gdyż znajduje to potwierdzenie w złożonych do akt sprawy dokumentach , a pozwana jedynie omyłkowo zeznała , iż było to w 2013 roku .

Wartość dowodowa pozostałych dokumentów zebranych w sprawie i ujawnionych na rozprawie nie budziła żadnych wątpliwości Sądu Rejonowego i nie była przez strony kwestionowana .

Przechodząc do rozważań prawnych Sąd Rejonowy wskazał ,że zgodnie z art. 60 § 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego małżonek , który nie został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia i który znajduje się w niedostatku , może żądać od drugiego małżonka rozwiedzionego dostarczania mu środków utrzymania w zakresie odpowiadającym usprawiedliwionym potrzebom uprawnionego oraz możliwościom zarobkowym i majątkowym zobowiązanego , stosownie do art. 60 § 2 k.r.o. , jeżeli jeden z małżonków został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia , a rozwód pociąga za sobą pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego , Sąd na żądanie małżonka niewinnego może orzec , że małżonek wyłącznie winny obowiązany jest przyczyniać się w odpowiednim zakresie do zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb małżonka niewinnego , chociażby ten nie znajdował się w niedostatku . Obowiązek dostarczania środków utrzymania małżonkowi rozwiedzionemu wygasa w razie zawarcia przez niego nowego małżeństwa , jednakże , gdy zobowiązany jest małżonek rozwiedziony , który nie został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia obowiązek ten wygasa także z upływie pięciu lat od orzeczenia rozwodu , chyba , że ze względu na wyjątkowe okoliczności Sąd , na żądanie uprawnionego , przedłuży wymieniony termin pięcioletni ( Art. 60 § 3 k.r.o ) .

Alimenty na rzecz pozwanej zostały ustalone w oparciu o art. 60 § 2 k.r.o. , Wyrokiem Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 7.06.2011 roku w sprawie XII C 489/10 związek małżeński stron został rozwiązany z winy M. W. (1) .

Sad Rejonowy podkreślił ,że świadczenia alimentacyjne między rozwiedzionymi stanowią kontynuację powstałego przez zawarcie małżeństwa obowiązku wzajemnej pomocy w zakresie utrzymania i trwają mimo rozwodu aczkolwiek w postaci zmodyfikowanej . Zgodnie z art. 130 k.r.o. obowiązek jednego małżonka do dostarczania środków utrzymania drugiemu małżonkowi po rozwiązaniu małżeństwa wyprzedza obowiązek alimentacyjny krewnych tego małżonka .

Sąd I instancji zauważył ,że Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15.07.1999 roku w sprawie I CKN 356/99 wyraził pogląd , iż pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego wymaga oceny nie tylko w chwili rozwodu , ale w każdorazowej sytuacji uprawnionej osoby . Dla uwzględnienia na podstawie art. 60 § 2 k.r.o powództwa niezbędnym jest , by to właśnie rozwód pociągał za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego .

Sąd Rejonowy wskazał ,że w okresie od ustalenia alimentów sytuacja powoda zamieniła się o tyle , iż obecnie otrzymuje świadczenie rentowe w kwocie 1.578,37 zł miesięcznie tj. o 62 zł miesięcznie mniej niż wynagrodzenie zasadnicze otrzymywane w zakładzie pracy w 2011 roku i 617 zł miesięcznie mniej niż dochody z uwzględnieniem premii i nagród . Podkreślił jednak , iż powód nie ma orzeczonej całkowitej niezdolności do pracy a jednie częściową niezdolność a zatem podjęcie przez M. W. (2) dodatkowego zatrudnienia nie jest wyłączone . W chwili orzeczenia rozwodu M. W. (1) samodzielnie pokrywał koszty utrzymania mieszania w Ł. , obecnie powód zamieszkuje z obecną żoną i wspólnie ponoszą koszty utrzymania tego mieszkania .

Pozwana nadal utrzymuje się z renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy , której wysokość uległa zwiększeniu z kwoty 1.253 zł miesięcznie do kwoty po 1.231 zł miesięcznie od marca 2014 roku a zatem o 68 zł miesięcznie .

W ocenie Sądu Rejonowego uznać należy , iż na dzień orzekania nadal istnieją przesłanki uzasadniające istnienie ustalonego w wyroku orzekającym rozwód obowiązku alimentacyjnego M. W. (1) wobec byłej żony , sytuacja J. W. nadal jest gorsza , niż gdyby strony pozostawały we wspólnym gospodarstwie domowym i pożycie małżonków funkcjonowało normalnie . Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 28.10.1980 roku w sprawie III CRN 222/80 ( PIP 1982 , z. 5 – 6 s. 147 ) przyjął , iż przy orzekaniu a alimentach na podstawie art. 60 § 2 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego należy porównać sytuację , w jakiej małżonek niewinny znajdzie się po rozwodzie z sytuacją , w jakiej by się znajdował , gdyby pożycie małżonków funkcjonowało normalnie .

Okoliczność , iż powód zawarł związek małżeński w 2013 roku , w uznaniu Sądu Rejonowego, nie ma wpływu na zakres jego możliwości płatniczych , skoro małżonka posiada własne źródła utrzymania i to przekraczające znacznie wysokość świadczenia rentowego M. W. (1) .

Pozwany nie wykazał również , zdaniem Sądu Rejonowego , istnienia przesłanek z art. 144 ¹kro. , który stanowi podstawę uchylenia się zobowiązanego od wykonania obowiązku alimentacyjnego względem uprawnionego , jeżeli żądanie alimentów jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego .

Zważywszy na powyższe Sąd Rejonowy oddalił powództwo M. W. (1) o ustalenie wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego na rzecz byłej żony jako bezzasadne .

O kosztach postępowania Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. , uwzględniając sytuację życiową powoda , który korzystał ze zwolnienia od kosztów sądowych zakresie opłaty w kwocie 180 zł i na podstawie art. 102 k.p.c. Sąd kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa .

Apelację od powyższego wyroku wniósł powód zaskarżając go w całości i zarzucając :

1) naruszenie przepisów prawa materialnego:

art. 135 kro. poprzez jego niezastosowanie , podczas , gdy zgodnie z dyrektywą art. 61 kro., do obowiązku dostarczania środków utrzymania przez jednego z rozwiedzionych małżonków drugiemu stosuje się odpowiedni przepisy o obowiązku alimentacyjnym między krewnymi , co powoduje , że przy określaniu zakresu świadczeń alimentacyjnych , jakie powód jest obowiązany uiszczać na rzecz pozwanej winien brać pod rozwagę nie tylko treść art. 60 § 2kro. , ale również dokonać oceny usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. ,

- art. 60§2 kro. poprzez przyjęcie ,że obowiązek alimentacyjny małżonka wyłącznie winnego istnieje obligatoryjnie w każdym przypadku , przy spełnieniu przesłanek z art. 60 §2 kro. podczas , gdy konieczne jest każdorazowe dokonywanie oceny sytuacji materialnej stron ,

- art. 144 ¹kro. poprzez jego niezastosowanie , podczas , gdy utrzymanie obowiązku alimentacyjnego powoda wobec pozwanej powoduje uszczerbek w przyczynianiu się powoda do utrzymania założonej przez niego aktualnie rodziny , co jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego ,

2) naruszenie przepisów postępowania , które miały wpływ na rozstrzygniecie tj.

art. 233§1 kpc. poprzez dowolną , a nie swobodną ocenę materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie .

W oparciu o powyższe zarzuty powód wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uwzględnienie jego powództwa w całości ewentualnie , z ostrożności procesowej , o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Kole , a ponadto o zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów procesu za II instancję , w tym kosztów zastępstwa procesowego wg. norm przepisanych.

Pozwana wniosła o oddalenie apelacji .

Sąd Okręgowy zważył , co następuje :

Apelacja powoda okazała się być nieuzasadniona.

Ustalenia faktyczne Sądu I instancji nie budzą żadnych wątpliwości, stąd te ustalenia – jak i wywody prawne poczynione przez Sąd Rejonowy w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia, Sąd odwoławczy w pełni podziela i przyjmuje za podstawę własnego rozstrzygnięcia.

Wbrew stanowisku apelującego, Sąd I instancji nie dopuścił się żadnych uchybień, które musiałyby skutkować koniecznością zmiany lub uchylenia zaskarżonego orzeczenia.

W szczególności Sąd Rejonowy nie uchybił przepisom prawa procesowego ( art. 233§1 kpc.) Należy zauważyć , że kwestionowanie ustalonego stanu faktycznego poprzez zwalczanie przez stronę zasady swobodnej oceny dowodów nie może polegać tylko na przedstawieniu własnej korzystnej dla skarżącego wersji zdarzeń i ustaleń stanu faktycznego opartej na własnej ocenie, lecz konieczne jest przy tym posłużenie się argumentami jurydycznymi, a więc wykazanie, że określone w ww. artykule kryteria wiarygodności i mocy dowodów zostały naruszone, co miało wpływ na wynik sprawy. Natomiast, jeżeli z określonego materiału dowodowego sąd wyprowadził wnioski logicznie poprawne i zgodne z zasadami doświadczenia życiowego, to taka ocena dowodów nie narusza zasady swobodnej oceny dowodów, choćby nawet dowiedzione zostało, że z tego samego materiału dowodowego dałoby się wysnuć równie logiczne wnioski odmienne (zob. postanowienie SN z dnia 29 listopada 2002 roku, sygn. IV CKN 32/01, LEX 487526 i wyrok z dnia 27 września 2002 roku, sygn. IV CKN 1316/00, LEX 80273). Wbrew twierdzeniom apelacji , zebrany w sprawie materiał dowodowy Sąd I instancji poddał wszechstronnej , prawidłowej ocenie, której nie można postawić zarzutu dowolności ani arbitralności .

Sąd Okręgowy podziela utrwalony w orzecznictwie pogląd, że do naruszenia przepisu art. 233§1 kpc. mogłoby dojść tylko wówczas, gdyby skarżący wykazał uchybienie podstawowym regułom służącym ocenie wiarygodności i mocy poszczególnych dowodów, tj. regułom logicznego myślenia, zasadzie doświadczenia życiowego i właściwego kojarzenia faktów (por. m. in. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 16 maja 2005 roku, sygn. III CK 314/05, Lex nr 172176). Dlatego skuteczne postawienie zarzutu naruszenia przez sąd przepisu art. 233 § 1 k.p.c. – dotyczącego zasady swobodnej oceny dowodów - wymaga wykazania, że sąd uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego, to bowiem może być jedynie przeciwstawione uprawnieniu sądu do dokonywania swobodnej oceny dowodów. Nie jest natomiast wystarczające przekonanie o innej niż przyjął sąd wadze (doniosłości) poszczególnych dowodów i ich odmiennej ocenie, niż ocena sądu. Apelującemu nie udało się w nin. sprawie takiego zabiegu przeprowadzić .

Na aprobatę nie zasługują również sformułowane w apelacji zarzuty naruszenia przez Sąd Rejonowy przepisów prawa materialnego . Wbrew wywodom apelacji Sąd Rejonowy nie założył a priori ,że obowiązek alimentacyjny określony w art. 60§2 kro. aktualizuje się w każdym przypadku zaistnienia przesłanek wymaganych treścią tego przepisu , bez wnikliwej analizy sytuacji materialnej stron pod kątem potrzeb uprawnionego i możliwości majątkowych zobowiązanego .

Należy zauważyć ,że małżonek wyłącznie winny przyczyniać się ma do zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb małżonka niewinnego w odpowiednim zakresie , chociażby ten nie znajdował się w niedostatku. Zakres, w jakim to ma nastąpić, określa z jednej strony stopień pogorszenia się sytuacji materialnej małżonka niewinnego, a z drugiej strony zasady słuszności. Tylko, bowiem zasady słuszności mogą w sposób prawidłowy wyważyć rozstrzygnięcie, jaki w konkretnej sprawie zakres przyczynienia się małżonka winnego może być uznany za odpowiedni . Podkreślić trzeba ,że obowiązek alimentacyjny powoda w rozmiarze określonym na kwotę 300 zł miesięcznie ustalony został w wyroku orzekającym rozwód stron datowany na dzień 7 czerwca 2011r. Wytoczone przez powoda powództwo o uchylenie alimentów nie może zatem zmierzać do weryfikacji prawomocnego orzeczenia sądu dotyczącego obowiązku alimentacyjnego . Przesłanką takiego powództwa jest bowiem zmiana stosunków , o której mowa w art. 138 kro . ( por., wyrok SN z dnia 27 lipca 1999r. , I CKN 687/98 , niepubl. ) . Sąd Rejonowy , czego dowodzi treść uzasadnienia wyroku , poddał żądanie pozwu ocenie przez pryzmat przesłanek z art. 138 kro i doszedł do trafnego wniosku o braku podstaw do jego uwzględnienia .

Sąd I instancji ustalił szczegółowo sytuację finansową i zdrowotną stron w dacie orzekania o rozwiązaniu ich małżeństwa , wskazał na osiągane przez nich wówczas dochody, ponoszone koszty utrzymania i leczenia , dokonał również tożsamych ustaleń odnosząc je do obecnych realiów , wskazał na zmiany , jakie zaszły w ich położeniu i sytuacji rodzinnej .

W oparciu o poczynione ustalenia Sąd Rejonowy doszedł do trafnych konkluzji ,że zmiana sytuacji powoda nie była na tyle istotna, by mogła spowodować zmianę ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego . Powód utracił zatrudnienie na skutek okoliczności przez niego zawinionych , legitymuje się częściową , a nie całkowitą niezdolnością do pracy , gospodarstwo domowe prowadzi wspólnie z żoną , która poza świadczeniem emerytalnym , otrzymuje jeszcze wynagrodzenie za pracę , a suma tych świadczeń ponad dwukrotnie przekracza dochody powoda .

Jako chybiony ocenić należy również zarzut naruszenia przez Sąd I instancji przepisu art. 144 ¹kro. , który adresowany jest do każdego z kręgu zobowiązanych , kto w obronie przed obciążeniem świadczeniem wskaże ,że żądanie jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Słusznie Sąd Rejonowy podkreślił ,że powód nie wykazał w nin. sprawie istnienia przesłanek , o jakich traktuje w/w przepis. Nie należy do nich z pewnością forsowana w apelacji okoliczność , że alimenty te godzą w dobro założonej przez powoda rodziny . Zaakcentować należy , zważywszy na ustaloną przez Sąd Rejonowy sytuację materialną stron , dystrybucję środków uzyskanych przez pozwaną ze spadku po ojcu na cele zorganizowania sobie miejsca zamieszkania , dysponowanie przez pozwaną wyłącznie jednym dochodem i to niższym od osiąganego przez powoda , zawartość akt sprawy o rozwód i zachowanie się pozwanej wobec byłego już męża w sytuacji utraty przez niego pracy w roku 2012 , a więc w rok po orzeczonym z jego winy rozwodzie , świadczoną mu w tym czasie pomoc i opiekę , że utrzymanie obowiązku alimentacyjnego w żadnym razie nie pozostaje w sprzeczności z zasadami współżycia społecznego .

Wobec powyższego apelacja podlegała oddaleniu po myśli art. 385 kpc.

Iwona Złoty Aleksandra Bolczyk Ewa Kozłowska