Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 6 marca 2015r.

Sąd Okręgowy w Koninie, I Wydział Cywilny

w składzie: Przewodniczący SSO Jolanta Tembłowska Sędzia SO Aleksandra Bolczyk - spr. Sędzia (...) I. G. Protokolant: st. sekr. sąd. Magdalena Radziemska

po rozpoznaniu w dniu 06-03-2015 r. w Koninie

na rozprawie

sprawy z powództwa J. D.

przeciwko (...) Bank (...) S.A. we W., Spółdzielczej Kasie Oszczędnościowo-Kredytowej im. F. S. w G., (...) S.A. w W.

o ustalenie

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w Koninie

z dnia 4 listopada 2014r sygn. akt I C 539/13

1.Oddala apelację.

2.Przyznaje od Skarbu Państwa ( Sąd Okręgowy w Koninie ) na rzecz adwokata K. D. kwotę 369 zł brutto tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powódce z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

Aleksandra Bolczyk Jolanta Tembłowska Iwona Przyłębska – Grzybowska

Sygn. akt I1 Ca 38/15

UZASADNIENIE

Powódka J. D. działająca przez pełnomocnika adw. M. W. wystąpiła z pozwem skierowanym przeciwko (...) Bank S.A. we W. (aktualnie (...) S.A. we W.), Spółdzielczej Kasie Oszczędnościowo – Kredytowej im F. S. w G. oraz (...) S.A. w W. o ustalenie nieważności następujących umów:

-

umowy pożyczki L. D., zwartej przez powódkę z (...) Bank S.A. w dniu 29 lipca 2008 r. w K. na rachunku bankowym nr (...);

-

umowy zawartej przez powódkę z (...) Bank S.A. w dniu 29 lipca 2008 r. w K. o przyznanie limitu kredytowego nr (...) i umowy o wydanie i korzystanie z karty kredytowej MAXIMA PLUS o numerze (...) o limicie kredytowym do 700,00 zł miesięcznie;

-

umowy pożyczki nr (...) zawartej przez powódkę ze Spółdzielczą Kasą Oszczędnościowo – Kredytową im F. S. w G. w dniu 2 października 2008 r. w K. na kwotę 7.500,00 zł, płatną w 72 ratach po 187,36 zł miesięcznie z oprocentowaniem rocznym 21,75 %;

-

umowy zawartej przez powódkę ze Spółdzielczą Kasą Oszczędnościowo – Kredytową im. F. S. w G. w dniu 2 października 2008 r. o kartę płatniczą VISA o limicie kredytowym dziennym do 2.000,00 zł;

-

umowy pożyczki nr (...) zawartej przez powódką z (...) S.A. w dniu 4 grudnia 2011 r. w K. na kwotę 1.000,00 zł.

Pozwem z dnia 30 września 2013 r. pełnomocnik powódki – adw. K. D. podtrzymał żądanie ustalenia nieważności umowy numer (...) zawartej w dniu 4 grudnia 2011 r. przez powódkę z (...) S.A.

Pozwana Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo – Kredytowa im. F. S. w G. wniosła o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powódki na jej rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

Pozwana (...) S.A. w W. w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powódki na jej rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

Wyrokiem z dnia 4 listopada 2014r. Sąd Rejonowy w Koninie oddalił powództwa skierowane przeciwko w/w pozwanym i orzekł o kosztach procesu .

U podstaw rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego legły następujące ustalenia faktyczne i wywody prawne .

W dniu 29 lipca 2008 r. J. D. zawarła z (...) Bankiem S.A. (obecnie, po dokonaniu zmiany nazwy (...) Bank (...) S.A.) we W. umowę pożyczki L. D. w rachunku bankowym nr (...). Na podstawie tej pożyczki ustalono limit kredytowy na kwotę 500,00 zł do dnia 28 lipca 2008 r.

W dniu 29 lipca 2008 r. powódka zawarła z (...) Bank S.A. r. w K. umowę o przyznanie limitu kredytowego nr (...) i umowę o wydanie i korzystanie z karty kredytowej MAXIMA PLUS o numerze (...) o limicie kredytowym do 700,00 zł miesięcznie.

W dniu 2 października 2008 r. J. D. zawarła ze Spółdzielczą Kasą Oszczędnościowo – Kredytową im F. S. w G.. Tego samego dnia. Umową pożyczki nr (...) zawartej przez powódkę ze Spółdzielczą Kasą Oszczędnościowo – Kredytową im F. S. w G. w dniu 2 października 2008 r. w K. na kwotę 7.500,00 zł, płatną w 72 ratach po 187,36 zł miesięcznie z oprocentowaniem rocznym 21,75 %.

Kolejną umowę ze Spółdzielczą Kasą Oszczędnościowo – Kredytową im. F. S. w G. powódka zawarła w dniu 2 października 2008 r. Była to umowa o kartę płatniczą VISA o limicie kredytowym dziennym do 2.000,00 zł. Z kolei w dniu 4 grudnia 2011 r. J. D. zawarła umowę pożyczki nr (...) zawartej przez powódką z (...) S.A. w dniu 4 grudnia 2011 r. w K. na kwotę 1.000,00 zł.

Sąd Rejony ustalił ponadto ,że nakazem zapłaty z dnia 12 stycznia 2011 r., wydanym przez Sąd Rejonowy Lublin - Zachód w Lublinie, VI Wydział Cywilny, sygn. akt VI Nc – e (...), powyższy Sąd nakazał powódce uiścić na rzecz Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo – Kredytowej im. F. S. w G. kwotę 1.364,92 wraz z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od dnia 13 grudnia 2010 r. do dnia zapłaty. Była to należność, wynikająca z pożyczki konsumenckiej nr (...) z dnia 2 października 2008 r. Postanowieniem z dnia 16 września 2013 r., nadano powyższemu nakazowi zapłaty klauzulę wykonalności. W dniu 26 marca 2012 r. Spółdzielcza kasa Oszczędnościowo – Kredytowa im . F. S. w G. przeniosła powyższą wierzytelność na rzecz nabywcy (...) S.a.r.l. w Luksemburgu, który z kolei w dniu 26 marca 2012 r. dokonał jej powierniczego przelewu na (...) Sp. z o.o. w S.. Postanowieniem z dnia 13 września 2013 r. Sąd Rejonowy w Koninie nadał ww. tytułowi egzekucyjnemu klauzulę wykonalności na rzecz następcy prawnego wierzyciela – (...) Sp. z o.o. w S.. (sygn. akt I Co 1838/13).

W dniu 4 grudnia 2011 r. J. D. zawarła kolejną umowę pożyczki, nr (...), tym razem z (...) S.A. w dniu 4 grudnia 2011 r. w K. na kwotę 1.000,00 zł.

Sąd Rejonowy ustalił ,że zawarcie umowy pożyczki z (...) S.A. miało miejsce w domu powódki. Ze strony spółki (...) umowę zawierała R. J.. Umowa została spisana w kuchni, obecny przy jej zawieraniu był syn powódki – P. D.. Powódka w trakcie rozmowy z R. J. wypowiadała się logicznie, nie mówiła, na co potrzebne są jej pieniądze z pożyczki. Raty z tytułu zadłużenia spłacał syn powódki – P. D.. W okresie późniejszym, mimo deklarowania spłat, powódka zaprzestała spłacania zadłużenia.

W 1981 r. rozpoznano u J. D. zespół paranoidalno – halucynacyjny, niedorozwój umysłowy lekki, psychozę reaktywną , a w 1985 - reakcję paranoidalną. Wówczas powódka otrzymała niewielką dawkę neuroleptyków, po których nastąpiła poprawa. Jednak J. D. przerwała leczenie. W tych czasach (lata 1986 – 1987) powódka dobrze funkcjonowała społecznie, jednak jej rodzina miała problemy finansowe. W 1990 r. powódka była leczona szpitalnie, po powrocie do domu stała się mało aktywna, nie miała motywacji do zajęć domowych. Na początku lat dziewięćdziesiątych po śmierci ojca, powódka nie radziła sobie z codziennymi sprawami, została umieszczona w domu pomocy społecznej, skąd uciekła. Od 2008 r. otrzymywała niewielkie dawki leków neuroleptycznych. Przyczyną podjęcia przez powódkę leczenia w 1981 r. była nadmierna reakcja na stresy, co wymagało leczenia farmakologicznego oraz hospitalizacji psychiatrycznych. Ostatni pobyt powódki w szpitalu psychiatrycznym miał miejsce w 1998 r., po tym czasie była ona kierowana głównie do opieki środowiskowej. W latach 2008 – 2013 nie nastąpiło pogorszenie stanu psychicznego do poziomu psychozy. Leki powódka otrzymywała od psychiatry, były to niewielkie dawki neuroleptyków. Sąd Rejonowy wskazał w uzasadnieniu ,że wskutek upośledzenia, które występuje u J. D. następuje zmniejszenie przewidywania następstw jej działania, ale nie jest ono na tyle zaawansowane, aby powódka nie była świadoma tego, że brała pożyczki w celu zaspokojenia potrzeb finansowych syna oraz faktu, że zaciągnięte wierzytelności trzeba spłacać. J. D. jest świadoma tego, co robiła. W dokumentacji medycznej brak dowodów na to, by powódka w datach zawierania przedmiotowych umów (29 lipca 2008 r., 2 października 2008 i 4 grudnia 2011 4.) znajdowała się stanie, wyłączającym świadome albo swobodne podjęcie decyzji i wyrażenie woli z powodu istniejących deficytów intelektualnych i zaburzeń psychicznych.

Orzeczeniem z dnia 13 stycznia 2011 r. (...) ds. Orzekania i Niepełnosprawności zaliczył schorzenia, występujące u powódki do znacznego stopnia niepełnosprawności. Orzeczenie wydano na stałe. Zaznaczono, że nie da się ustalić, od kiedy istnieje niepełnosprawność, natomiast stopień niepełnosprawności datowano od 26 listopada 2010 r.

Dokonując oceny materiału dowodowego zebranego w sprawie Sąd Rejonowy dał wiarę wskazanym w ustaleniach stanu faktycznego dokumentom, gdyż ich autentyczność i treść nie była kwestionowana przez strony, a Sąd nie dopatrzył się powodów, by czynić to z urzędu.

Kluczowe znaczenie w niniejszej sprawie Sąd Rejonowy nadał opinii biegłej z zakresu psychiatrii – M. R. (1).

Sąd I instancji nie znalazł podstaw, aby kwestionować przydatność opinii biegłej, albowiem biegła wydała opinię posiadając obszerną dokumentację medyczną, pozwalającą na wydanie stanowczej opinii, a nadto przed sporządzeniem opinii biegła przeprowadziła wywiad z powódką. Opinia ta uwzględniała , w ocenie Sądu Rejonowego , wszystkie istotne dla sprawy okoliczności, sporządzona została w sposób rzetelny i fachowy, nie zawierała błędów logicznych, a zawarte w niej konkluzje zostały poparte fachową argumentacją. Wnioski opinii, jak i ich uzasadnienie są jasne, zrozumiałe i pozwalają wysnuć wniosek, iż biegła M. R. (1) jest osobą kompetentną, cechuje się dużą fachowością i doświadczeniem zawodowym. Z treści opinii wynika, że biegła wnikliwie przeanalizowała zebrane dowody, opisała wynikające z tych dowodów okoliczności i przeprowadziła fachową ich analizę.

Sąd Rejonowy za wiarygodne uznał również zeznania świadków R. J. oraz W. P. z uwagi ich spójność, logiczność i oparcie w pozostałym materiale dowodowym. Sąd Rejonowy pominął dowód z przesłuchania świadka P. D. wobec cofnięcia wniosku o przeprowadzenie ww. dowodu.

Przechodząc do rozważań prawnych Sąd Rejonowy wskazał ,że zgodnie z treścią art. 189 kpc powód może żądać ustalenia przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, gdy ma w tym interes prawny.

Powołał się również na art. 82 kc , zgodnie z którym nieważne jest oświadczenie woli złożone przez osobę, która z jakichkolwiek powodów znajdowała się w stanie wyłączającym świadome albo swobodne powzięcie decyzji i wyrażenie woli. Dotyczy to w szczególności choroby psychicznej, niedorozwoju umysłowego albo innego, chociażby nawet przemijającego zaburzenia czynności psychicznych. W orzecznictwie i doktrynie wskazuje się, że stan wyłączający świadomość to brak rozeznania, niemożność rozumienia zachowań własnych i zachowań innych osób, niezdawanie sobie sprawy ze znaczenia i skutków własnego postępowania. Stan taki musi przy tym wynikać z przyczyny wewnętrznej, a więc ze stanu, w jakim znajduje się osoba składająca oświadczenie woli. Nie jest przy tym konieczne, aby nastąpił zupełny zanik świadomości. (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 lutego 2006 r., IV CSK 7/05, LEX nr 180191, a także K. Piasecki „Komentarz do art. 82 kodeksu cywilnego” [w:] K. Piasecki „Kodeks cywilny. Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz”, Zakamycze 2003).

Sąd Rejonowy opierając się na opinii biegłej M. R. uznał ,że brak jest jakichkolwiek dowodów, wskazujących na to, by J. D. w trakcie zawierania przedmiotowych umów znajdowała się w stanie wyłączającym świadome podjęcie decyzji i wyrażenie woli. Powódka zdawała sobie sprawę z tego, że zaciąga zobowiązanie oraz że powoduje to konieczność jego spłaty.Dobrowolnie podpisała przedmiotowe umowy, świadomie godząc się na zawarte w nich warunki, w tym przede wszystkim na określenie terminu spłaty. Wbrew twierdzeniom pozwu stan powódki nie był oczywisty dla osób postronnych. Przesłuchani w sprawie świadkowie, których zeznania oceniono jako wiarygodne , nie mieli wątpliwości, że mieli do czynienia z osoba, która działała z dostatecznym rozeznaniem co do znaczenia czynności prawnej, której dokonuje. Powódka, reprezentowana przez dwóch profesjonalnych pełnomocników nie naprowadziła jakichkolwiek dowodów na poparcie podnoszonych przez siebie okoliczności. W niniejszej sprawie nie sposób więc przyjąć, że mamy do czynienia z określoną w art. 82 kc wadą oświadczenia woli w postaci braku świadomości, która skutkuje ustaleniem nieważności umowy pożyczki zawartej przez J. D. z przedstawicielami pozwanych. Wskutek upośledzenia, które występuje u powódki, następuje zmniejszenie przewidywania następstw jej działania, ale nie jest ono na tyle zaawansowane, aby J. D. nie była świadoma tego, że brała pożyczki w celu zaspokojenia potrzeb finansowych syna oraz faktu, że zaciągnięte wierzytelności trzeba spłacać. Powódka , w ocenie Sądu Rejonowego , była świadoma tego, co robiła. W dokumentacji medycznej brak dowodów na to, by powódka w datach zawierania przedmiotowych umów (29 lipca 2008 r., 2 października 2008 i 4 grudnia 2011r.) znajdowała się stanie, wyłączającym świadome albo swobodne podjęcie decyzji i wyrażenie woli z powodu istniejących deficytów intelektualnych i zaburzeń psychicznych.

Dodatkowo Sąd Rejonowy podkreślił , że słusznie podniosła pozwana Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo – Kredytowa im. F. S. w G., że w zakresie umow o preferencyjną linię pożyczkową pozwana nie ma legitymacji czynnej. Pozwana utraciła ją w związku ze zbyciem wierzytelności, objętej powyższą umową pożyczki.

Mając powyższe okoliczności na względzie Sąd Rejonowy uznał, że w niniejszej sprawie nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby uzasadniać żądanie unieważnienia (a także ustalenia nieważności) spornych umów pożyczek i dlatego powództwo w całości podlegało oddaleniu.

O kosztach w punkcie 2 wyroku Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art. 102 kpc i nie obciążył powódki tymi kosztami mając na uwadze jej bardzo trudną sytuację majątkową.

Z uwagi na fakt, że powódka w toku niniejszego postępowania była reprezentowana przez adwokatów, ustanowionych z urzędu, w związku ze złożonym przez nich wnioskiem o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej wraz z oświadczeniem, że nie zostały one uiszczone nawet w części przyznano adw. adw. M. W. i K. D. ze Skarbu Państwa z tego tytułu wynagrodzenia, liczone od wartości przedmiotu sporu podanej w pozwach. W przypadku adw. M. W. jest to kwota 2.952,00 zł (§ 6 pkt 5 i § 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu - Dz. U. z 2013 r. nr 461 – t. j.), a w przypadku adw. K. D. – 738 zł brutto (§ 6 pkt 3 i § 2 ust. 3 cyt. rozporządzenia).

Apelację od powyższego wyroku w części dotyczącej pkt. 1 wyroku ( w zakresie udzielonego mu pełnomocnictwa ) wniósł w imieniu powódki jej pełnomocnik adw. K . D. , zarzucając mu :

- naruszenie prawa materialnego tj. przepisu art. 82 kc. przez jego błędną wykładnię skutkująca przyjęciem ,ze powódka w dacie zawarcie umowy z (...) S.A. tj. 4.12.2011r. nie znajdowała się w stanie wyłączającym świadome lbo swobodne podjęcie decyzji i wyrażenie woli ,

- naruszenie prawa procesowego – art. 233kpc. w zw. z art. 278 kpc. poprzez dokonanie dowolnej , a nie swobodnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego w odniesieniu o opinii biegłej sądowej M. R. (1) skutkujące uznaniem ,ze powódka e dacie zawierania umowy z (...) S.A. nie znajdowała się w stanie wyłączjącym świadome albo swobodne powzięcie decyzji i wyrażenie woli ,

- sprzeczność ustaleń faktycznych ze zgromadzonym materiałem dowodowym , gdyż sąd pominął okoliczność ,że syn powódki mógł wykorzystać jej stan chorobowy przy zawieraniu umowy z P. Polska , podczas zawierania której był obecny .

W oparciu o powyższe zarzuty powódka wniosła o zmianę wyroku w pkt. I w odniesieniu do (...) S.A. w W. przez uwzględnienie powództwa w całości ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w tej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Koninie oraz zasadzenie kosztów pomocy prawnej udzielonej powódce z urzędu , które nie zostały uiszczone w żadnej części .

Sąd Okręgowy zważył , co następuje :

Apelacja powódki nie zasługiwała na uwzględnienie .

Ustalenia faktyczne Sądu I instancji, istotne dla rozstrzygnięcia, nie budzą żadnych wątpliwości. Stąd te ustalenia, jak i poczynione przez Sąd Rejonowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wywody prawne, Sąd odwoławczy w pełni podziela i przyjmuje za podstawę własnego rozstrzygnięcia.

Wbrew stanowisku apelującej Sąd I instancji nie dopuścił się żadnych uchybień, które musiałyby skutkować koniecznością zmiany, bądź uchylenia zaskarżonego orzeczenia.

Przede wszystkim wskazać należy ,iż Sąd Rejonowy nie naruszył przepisów prawa materialnego ani procesowego .

Zaprezentowana przez Sąd I instancji wykładnia przepisu art. 82 kc. oraz ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego jest prawidłowa, znajduje oparcie w materiale dowodowym zebranym w sprawie , jest zgodna z zasadami logiki i w żadnym razie nie nosi cech arbitralności . Postawiona w apelacji teza ,że powódka , zważywszy na jej historię choroby , rozpoznane u niej schorzenie i hospitalizację w szpitalu psychiatrycznym w przeszłości , znajdowała się w dacie podpisania umowy z (...) S.A. w stanie wyłączjącym świadome albo swobodne powzięcie decyzji i wyrażenie woli jest nieuprawniona .

Odmienne wnioski płyną z opinii biegłej sądowej M. R. (1), której powódka przecież skutecznie nie zakwestionowała, co więcej , zgłaszając do niej zarzuty , po ustnej opinii biegłej cofnęła wniosek o dowód z opinii innego biegłego .

Analiza treści opinii , przytoczone przez biegłą dane z wywiadu wskazują na trafność sformułowanych przez nią wniosków.

Odnosząc się z kolei do zawartego w apelacji zarzutu dotyczącego możliwego wpływu syna powódki P. D. na jej decyzję kredytową i ewentualne wykorzystanie jej stanu chorobowego , stwierdzić należy , że jest to założenie gołosłowne i wątpliwe , o czym świadczy nawet sposób jego sformułowania w apelacji . Materiał dowodowy zebrany w sprawie nie dostarcza na ten temat żadnych danych : syn powódki , pomimo uwzględnienia wniosku o jego przesłuchanie w charakterze świadka , ostatecznie przesłuchany nie został z uwagi na cofniecie tego wniosku dowodowego przez powódkę . Opinia biegłej zawiera co prawda , takie wypowiedzi powódki , z których wynikać może ,że była ona zainspirowana przez syna , aby zaciągnąć pożyczkę i to z przeznaczeniem na realizację jego potrzeb , ale nie jest to wystarczające dla przyjęcia , za trafny poglądu skonstruowanego w pkt. 3 zarzutów apelacji .

Ponadto podkreślić należy ,że stan wyłączający swobodne powzięcie decyzji i wyrażenie woli może być rozumiany tylko jako stan , w którym możliwość wolnego wyboru jest całkowicie wyłączona . Sugestia osób trzecich nie wyłącza swobody powzięcia decyzji ( tak SN w orzeczeniu z dnia 21.04. 2004r. III CK 523/02 , LexPolonica nr 1852456 ) .

Twierdzenie ,że zeznania świadka R. J. – pracownika pozwanej spółki (...) S.A. są ogólnikowe , nie może prowadzić do osiągniecia zamierzonego przez apelującą skutku .

Umowa między stronami zawarta została w roku 2011, charakter i sposób prowadzonej przez pozwanego działalności finansowej zakłada kontakt pracownika z wieloma zainteresowanymi , szereg wizyt w ich domach . Analiza zeznań świadka wskazuje na to ,iż wbrew twierdzeniom apelacji , pomimo upływu czasu pamięta ona szereg szczegółów , które nie pozwalają na potraktowanie jej zeznań jako ogólnikowych .

Niezasadny , jak wskazano już wyżej , okazał się również zarzut naruszenia przepisów art. 233kpc. Wskazać bowiem trzeba, że aby zarzut naruszenia art. 233§1 kpc. okazał się skuteczny, strona powinna wykazać, jakich konkretnie dowodów sąd nie ocenił lub ocenił wadliwie, jakie fakty pominął i jaki wpływ pominięcie faktów czy dowodów miało na treść orzeczenia (vide: wyrok Sądu Najwyższego z 5 września 2002 roku, II CKN 916/00, publ. LEX nr 56897). Nadto tylko rażąco błędna ocena materiału dowodowego dokonana przez Sąd może stanowić podstawę uwzględnienia takiego zarzutu przez Sąd odwoławczy. Zabiegowi temu apelująca nie sprostała .

Wobec powyższych rozważań apelację po myśli art. 385 kpc. oddalono orzekając w pkt. 2 wyroku w oparciu o treść § 6 pkt 3 i § 2 ust. 3 w zw. z § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu - Dz. U. z 2013 r. nr 461 – t.j.)

Ubocznie należy zauważyć ,że niezrozumiałe jest złożenie odpowiedzi na apelację przez (...) im (...) w G. , skoro apelacja nie była skierowana przeciwko rozstrzygnięciu wobec tego podmiotu , a wyłącznie wobec pozwanej (...) S.A. , co wprost wynika z treści apelacji i było również czytelne dla autora odpowiedzi na apelację , co w sposób oczywisty wynika z jej treści , ale również z faktu ,że wnoszący w imieniu powódki apelację pełnomocnik umocowany był do reprezentowania powódki wyłącznie w sporze z (...) S.A.

Jolanta Tembłowska Aleksandra Bolczyk Iwona Przyłębska Grzybowska