Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 13-02-2015 r.

Sąd Okręgowy w Koninie Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSO Angelika Lewandowska

Protokolant: Jarosław Wróblewski

po rozpoznaniu w dniu 04-02-2015 r.

w K.

sprawy z powództwa R. A.

przeciwko (...) S.A. w Ł.

o zapłatę

1.  Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 215.000 (dwieście piętnaście tysięcy) złotych z ustawowymi odsetkami od kwoty:

- 200.000 złotych od dnia 2 kwietnia 2013 roku do dnia zapłaty,

- 15.000 złotych od dnia 5 września 2014 roku do dnia zapłaty.

2.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie.

3.  Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 7.715,08 (siedem tysięcy siedemset piętnaście złotych osiem gorszy) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

4.  Nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa (Sąd Okręgowy w Koninie) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych:

- od powoda kwotę 3.287 (trzy tysiące dwieście osiemdziesiąt siedem) złotych,

- od pozwanego kwotę 5.363 (pięć tysięcy trzysta sześćdziesiąt trzy) złote.

A. L.

Sygn. akt I C 775/13

UZASADNIENIE

Powód R. A. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. w Ł. kwoty 200 000 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 02.04.2013 r. do dnia zapłaty a także zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu poniesionych w niniejszej sprawie.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w dniu 13.07.2010 r. doszło do wybuchu i pożaru samochodu w wyniku którego powód doznał obrażeń ciała. Samochód ten stanowił własność M. P. ubezpieczonej w zakresie OC u pozwanego. W wyniku wypadku powód doznał oparzeń II i III stopnia obejmujących kończyny dolne, krocze, dolne części grzbietu i brzucha, przedramiona i dłonie, twarz stanowiące około 60% powierzchni ciała oraz oparzenia dróg oddechowych. W wyniku zdarzenia powód został uznany za niezdolnego do samodzielnej egzystencji i całkowicie niezdolnego do pracy do września

2012 r.

Pozwana w toku postępowania likwidacyjnego przyjęła swoją odpowiedzialność za skutki zdarzenia i przyznała powodowi kwotę łącznie 85 000 zł tytułem zadośćuczynienia. Pozwany na rozprawie w dniu 08.10.2013 r. wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów. Pozwany zarzucił, iż powód otrzymał łącznie kwotę 85 000 zł tytułem zadośćuczynienia. W odpowiedzi na pozew, która wpłynęła po rozprawie, w dniu 12.03.2014 r. (k.142) pozwany wskazał, że powodowi w toku postępowania likwidacyjnego zostało wypłacone świadczenia w wysokości odpowiadającej zakresowi uszkodzeń ciała, rozmiarowi doznanej krzywdy, stopniu natężenia cierpień fizycznych i psychicznych, ich długotrwałości, nasilenia bólu, pobytu w szpitalu i przebytych zabiegów oraz ewentualnych trwałych skutków jak inwalidztwo i oszpecenie, stanu ogólnej niezdolności fizycznej i psychicznej, a także wieku poszkodowanego.

W piśmie z dnia 03.09.2014 r. powód zmienił powództwo w ten sposób, że wniósł o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda tytułem zadośćuczynienia kwoty 345 000 zł z ustawowymi odsetkami od kwoty:

- 200 000 zł od dnia 02.04.2013 r. do dnia zapłaty,

- 145 000 zł od dnia następnego liczonego od doręczenia pełnomocnikowi pozwanego pisma zawierającego zmianę powództwa do dnia zapłaty. W piśmie z dnia 30.10.2014 r. powód sprecyzował, że odsetek od kwoty 145 000 zł żąda od dnia 05.09.2014 r. do dnia zapłaty. Pozwany pismem z dnia 12.09.2014 r. odnosząc się do rozszerzenia żądania przez powoda zarzucił, że podwyższenie powództwa do kwoty 345 000 zł jest bezpodstawne i wygórowane, albowiem kompensacyjny charakter zadośćuczynienia nie oznacza, że jest ono nieograniczone.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

W dniu 10.07.2010 r. siostra powoda – M. P. kierując swoim samochodem zahaczyła o wieko studzienki kanalizacyjnej co spowodowało uszkodzenie zbiornika paliwa w tym aucie. W dniu 13.07.2010 r. powód R. A. chciał ustalić zakres uszkodzeń w samochodzie siostry i oglądał uszkodzony zbiornik paliwa. Podczas tych czynności doszło do zapłonu a następnie pożaru tego pojazdu. R. A. w wyniku powyższego zdarzenia doznał rozległych oparzeń powierzchni ciała i dróg oddechowych. Z miejsca zdarzenia został przewieziony na Oddział Anestezjologii i Intensywnej Terapii Wojewódzkiego Szpitala (...) w K.. Po ustabilizowaniu stanu ogólnego, w dniu 14.07.2010 r. został przekazany na Oddział (...) Ogólnej i Obrażeń Wielonarządowych z Pododdziałem (...) Oparzeń i (...)Rekonstrukcyjnej (...) Szpitala Miejskiego im. (...) w P. z rozpoznaniem: oparzenie II i III stopnia obejmujące kończyny dolne, krocze, dolne części grzbietu i brzucha, przedramiona i dłonie, skórę twarzy co stanowiło około 60% powierzchni ciała oraz oparzenia dróg oddechowych. Powód przebywał w specjalistycznym ośrodku oparzeń do dnia 31.08.2010 r. Przez 18 dni z powodu niewydolności oddechowej był zaintubowany i podłączony do respiratora.

W trakcie pobytu wykonywano u niego wielokrotnie zabiegi wycięcia tkanek martwiczych z jednoczesnym przeszczepem skóry. W sumie powód przeszedł 4 operacje polegające na przeszczepie skóry. W trakcie leczenia wymagał intensywnego wyrównywania zaburzeń elektrolitowych i metabolicznych, pozajelitowego i dojelitowego żywienia oraz agresywnego, operacyjnego leczenia ran oparzeniowych. Po uzyskaniu wygojenia powierzchni oparzonych powód został wypisany ze szpitala z zaleceniem natłuszczania zagojonych powierzchni, stosowania kąpieli i opatrunków na resztkową ziarninę oraz kontroli w poradni chirurgicznej. Po powrocie do domu przez pierwsze 6-8 tygodni doznania bólowe powoda określić należy uznać za umiarkowane (4-5 stopień w 10-ci stopniowej skali bólu). Do opanowania bólu konieczne było przyjmowanie przez niego silnych leków przeciwbólowych w 2-3 dawkach na dobę. Największy ból związany był z odbudową nerwów. Powód wtedy krzyczał w nocy z bólu. W późniejszym okresie natężenie dolegliwości bólowych zmniejszało się pozwalając na stopniową redukcję dawek leku przeciwbólowego i zastąpienie go przez preparat ogólnie dostępny. Przez około 2 miesiące po wypisaniu ze szpitala powód wymagał opieki i pomocy innej osoby w wykonywaniu niezbędnych czynności życiowych ( załatwianiu potrzeb fizjologicznych, utrzymaniu higieny, ubieraniu się, przygotowaniu i spożywaniu posiłków) w wymiarze około 6 godzin na dobę. W następnych tygodniach wraz z poprawą wydolności fizycznej i sprawności ruchowej w wyniku prowadzonej rehabilitacji poziom samodzielności życiowej powoda zwiększał się, stopniowo ograniczając zakres potrzebnej pomocy i opieki do 2 godzin po 5 i dalszych miesiącach pobytu w domu. Powód przeszedł rehabilitację w Zakładzie Fizjoterapii i (...) w K. a także wyjeżdżał na leczenie do specjalistycznych ośrodków rehabilitacyjnych. Intensywna rehabilitację powód prowadził przez pierwsze kilka miesięcy po powrocie ze szpitala. Przez około 2 lata powód chodził codziennie na zajęcia rehabilitacyjne . Po tym okresie przechodził serię zabiegów od 3 do 4 razy w roku. Od czasu wypadku powód skarży się na brak tchu przy wysiłku i dłuższej mowie, małą tolerancję wysiłku oraz suchy kaszel. Obecnie powód nie może ukucnąć czy uklęknąć. Często bolą go nogi i musi się położyć żeby odpocząć. Bóle nóg odzywają się przy wysiłku oraz na zmiany pogody. Powód nie może przebywać na słońcu bo robią mu się na skórze czerwone place. R. A. nie wykonuje cięższych prac fizycznych, ponieważ odczuwa ból. Powód nadal pozostaje pod opieką lekarza pulmonologa, do którego zgłasza się raz do roku. Powód co 2 -3 miesiące chodzi też na wizyty do psychiatry, który przepisuje mu leki nasenne. R. A. wymaga też leczenia lekarza rodzinnego i chirurga. Powód zażywa leki przeciwbólowe, obecnie jest to lek na receptę – poltram.

W wyniku zdarzenia z dnia 13.07.2010 r. u powoda doszło do rozległych oparzeń obejmujących 60% powierzchni powłoki ciała w stopniu od I do III oraz oparzeń dróg oddechowych. Z uwagi na trwałe ograniczenia sprawności ruchowej powód wymaga stałej opieki i pomocy innej osoby w wymiarze od 1-2 godzin na dobę. Dla utrzymania uzyskania uzyskanego poziomu wydolności czynnościowej i sprawności ruchowej organizmu powód powinien prowadzić stałą rehabilitację ruchową wspomaganą okresowymi zabiegami fizjoterapeutycznymi. Stały uszczerbek na zdrowiu powoda związany z oparzeniem dróg oddechowych z pozostawieniem pojedynczej blizny na prawej bocznej ścianie tchawicy w jej górnej części oraz kilku zmian drobnoguzkowych w szczycie płuca prawego wynosi 2% - poz. 197a. U powoda biegły psychiatra stwierdził zaburzenia adaptacyjne charakteryzujące się lękami, zaburzeniami snu, trudnościami w kontroli emocji, wycofaniem społecznym. Objawy są skutkiem przebytych stresów związku z obrażeniami, bólem i niesprawnością spowodowaną rozległym oparzeniem w wyniku zdarzenia z dnia 13.07.2010 r. Uszczerbek na zdrowiu powoda z zakresu podlegającego ocenie przez biegłego chirurga wynosi 100% przy sumie poszczególnych uszczerbków 113% (poz. 56-5%, poz. 127-5%, poz. 130a -5%, poz. 136a-3%, poz. 138a-3%, poz.141a-2%, poz.149-30%, poz. 155a-10%, poz.160-30 %., poz. 162a-10%, poz. 163a-10%,) U powoda w związku ze zdarzeniem z dnia 13.07.2010 r. nie doszło do strukturalnego uszkodzenia tkanek mózgowia, rdzenia ani obwodowego układu nerwowego. W okresie od 23.10.2010 r. do 30.09.2012 r. powód został uznany za całkowicie niezdolnego do pracy, a następnie do 30.11.2015 r. za częściowo niezdolnego do pracy. Miejski Zespół ds. Orzekania Niepełnosprawności w K. w dniu 18.01.2013 r. orzekł u powoda znaczny stopień niepełnosprawności do dnia 31.01.2017 r. datowany od dnia 10.11.2010 r. powód

Powód w dalszym ciągu regularnie zgłasza się do poradni rehabilitacyjnej i fizjoterapeutycznej. Wykonuje również wyuczone ćwiczenia samodzielnie.

R. A. w chwili wypadku nie pracował bowiem przebywał na zasiłku rehabilitacyjnym po przebytej operacji kręgosłupa. Wypadkowi uległ w lipcu 2010 r. , a w sierpniu kończył mu się zasiłek i zamierzał podjąć pracę jako kierowca tira. Obecnie powód nie może pracować już jako kierowca. Pismem z dnia 27.10.2011 r. pozwany przyznał powodowi m.in. kwotę 30 000 zł tytułem zadośćuczynienia. Natomiast decyzją z dnia13.04.2012 r. pozwany przyznał powodowi dodatkowo kwotę 55 000 zł tytułem zadośćuczynienia. Pismem z dnia 28.05.2012 r. powód zwrócił się do pozwanego o weryfikację stanowiska w zakresie wypłaty zadośćuczynienia. Pismem z dnia 21.06.2012 r. pozwany poinformował powoda, że brak jest podstaw do podwyższenia zadośćuczynienia.

Pismem z dnia 10.03.2013 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty tytułem dopłaty do przyznanego zadośćuczynienia kwoty 200 000 zł. Powód posiadał polisę ubezpieczeniową w ramach ubezpieczenia w Towarzystwie (...) S.A. w W.. Powodowi wypłacono kwotę 40 000 złotych w związku z orzeczonym 100 % uszczerbkiem na zdrowiu.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów :

- zeznań powoda R. A. (nagranie 00:05:34 -00:23:37 – k.246-247, nagranie 00:10:15-00:21:31- k.104-104v),

- zeznań świadka : M. A. ( nagranie 00:02:00-00:15:36 - k.127-127v),

- opinii biegłych : dr. n. med. J. D. (k.136-138), dr. n. med. Z. R. (k. 164-185), lek. specjalisty psychiatry M. R. (1) (k.191-194), lek. specjalisty chorób płuc M. R. (2) (k. 220-222),

- dokumentów : polisa ubezpieczenia komunikacyjnego nr 347- (...) (k.17), postanowienie o umorzeniu dochodzenia (k.25-26), karta informacyjna leczenia szpitalnego (k.33 i k.34), orzeczenie lekarza orzecznika ZUS (k.35, k.36, k.42), decyzja o przyznaniu renty (k.37-38), zaświadczenia z dnia 31.12.2010 r. (k.39), zaświadczenie o stanie zdrowia (k.40-41), orzeczenie lekarskie z 12.10.2011 r. (k.49-52), decyzja wypłaty odszkodowania z dnia 27.10.2011 r. (k.53), decyzja o przyznaniu świadczenia z dnia 18.10.2011 r. (k.54), skierowanie do poradni specjalistycznej (k.55), zaświadczenie z dnia 29.02.2012 r. (k.56), zlecenie dla pielęgniarki (k.57), decyzja wypłaty odszkodowania z dnia 13. (...). (k.61), zaświadczenie z dnia 23.04.2012 r. (k.62), skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne (k.62, k.73, k. 74, k.75, k.76, k.98, k.99, k.107, k.116, k.117, k.237, k.238), ustalenie prawa do renty z dnia 04.10.2012 r. (k.77), faktura za turnus rehabilitacyjny (k.78), orzeczenie o stopniu niepełnosprawności (k.79) pismo powoda z dnia 28.05.2012 r. (k.63-65), decyzja z dnia 21.06.2012 r. (k.69), orzeczenie lekarza orzecznika (...) z dnia 20.09.2012 r. (k.70), pismo powoda z dnia 10.03.2013 r. (k.80-82), pismo powoda z dnia 08.05.2013 r. (k.83-84), zaświadczenie z dnia 15.05.2013 r. (k.87), zaświadczenie lekarskie (k.88), karta informacyjna leczenia na dziennym oddziale leczenia zaburzeń nerwicowych (k.100), zaświadczenie o stanie zdrowia (k.113), zaświadczenie z dnia 29.08.2012 r. (k.114), informacja o leczeniu (k.118), zaświadczenie z dnia 06.08.2012 r., dokumentacja medyczna (k.120-123 oraz k. 186d-186f), zaświadczenie z dnia 13.01.2015 r. (k.236), skierowania na badania RTG (k.239), akta ubezpieczeniowe.

Zeznania powoda R. A. były w pełni przekonujące i zasługiwały w całości na uwzględnienie. Powód zeznawał przede wszystkim o wpływie zaistniałego wypadku na jego dotychczasowe życie. Akcentował cierpienia jakich doznał na skutek wypadku, konieczność zmiany sposobu zachowania, rezygnacji z planów zawodowych. Jego zeznania znalazły w całości potwierdzenie w zeznaniach świadka M. O. natomiast problemów zdrowotnych powoda, w tym wpływu wypadku na psychikę powoda jego zeznania znalazły w pełni odzwierciedlenie w opiniach biegłych lekarzy : J. D., Z. R., M. R. (1) i M. R. (2).

Również na wiarygodność zasługiwały zeznania świadka M. A., która koncentrowała się na przedstawieniu jakiej pomocy powód potrzebował po wyjściu ze szpitala oraz jakich cierpień doznał. Jej zeznania były spójne, logiczne i zgodne z zeznaniami powoda oraz przedłożoną dokumentacją.

Jako w pełni przydatne okazały się sporządzone na potrzeby niniejszego postępowania opinie biegłych: dr. n. med. J. D., dr. n. med. Z. R. (k. 164-185), lek. specjalisty psychiatry M. R. (1), lek. specjalisty chorób płuc M. R. (2).

Wszystkie powyższe opinie biegłych Sąd uznał jako w pełni przydatne. Biegli wydając opinie oparli się na dokumentacji zebranej w aktach sprawy oraz na bezpośrednim badaniu powoda. Wnioski opinii są jasne, rzeczowe, logiczne i w pełni czynią zadość postawionym przed biegłym zadaniom. Istotnym jest również, że żadna ze stron nie wnosiła zastrzeżeń do przedłożonych opinii, nie domagała się wysłuchania biegłych na rozprawie i nie wnosiła o przeprowadzenie dowodu z uzupełniającej opinii czy też opinii innych biegłych.

Wartość dowodowa dokumentów zgromadzonych w sprawie nie budziła wątpliwości Sądu co do ich autentyczności, nie była również kwestionowana przez strony.

Sąd zważył, co następuje :

Bezspornym była odpowiedzialność pozwanego (...) S.A w Ł. za skutki zdarzenia z dnia 13.07.2010 r., jakich doznał powód R. A..

Żądanie zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę w kwocie 345 000 złotych oparte jest na podstawie art. 445 § 1 k.c. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę pieniężną tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Zadośćuczynienie stanowi formę rekompensaty pieniężnej z tytułu szkody niemajątkowej. Podstawą żądania jest doznana krzywda niemajątkowa w postaci ujemnych przeżyć związanych z cierpieniami psychicznymi i fizycznymi pokrzywdzonego. Rozstrój zdrowia musi pozostawać w związku przyczynowym ze zdarzeniem, z którym ustawa łączy w danym wypadku odpowiedzialność ex delicto.

W przedmiotowej sprawie bezspornym było, że powód poniósł opisaną wyżej krzywdę w związku z zaistniałym zdarzeniem. Związana jest ona z rozległymi oparzeniami około 60% powierzchni ciała, oparzeniem dróg oddechowych, zaburzeniami adaptacyjnymi. Sporna była natomiast wysokość żądanego zadośćuczynienia.

Rozważając tę kwestię Sąd miał na uwadze fakt, że zadośćuczynienie pieniężne
ma charakter kompensacyjny, a tym samym suma ta powinna reprezentować ekonomicznie odczuwalną wartość (por. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 8 grudnia 1973 roku, III CZP 37/73, OSN 1974, Nr 9, poz. 145). Przepisy kodeksu nie zawierają żadnych kryteriów, jakie należy uwzględnić przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia pieniężnego. Te wypracowała zatem judykatura. Kierując się tymi wskazaniami należy stwierdzić, że wielkość zadośćuczynienia zależy od całokształtu okoliczności, w tym rozmiaru doznanych cierpień, ich intensywności, trwałości czy nieodwracalnego charakteru. Przy ustalaniu cierpień
i ujemnych doznań psychicznych powinny być przede wszystkim uwzględniane zobiektywizowane kryteria oceny, jednakże w relacji do indywidualnych okoliczności danego przypadku (por. wyrok Sąd Apelacyjnego z dnia 1 lutego 2005 roku, III Apa 9/04, OSAB 2005/2/40).

W przedmiotowej sprawie Sąd miał na uwadze zarówno rozmiar cierpień fizycznych powoda, jakich doznał lecząc się ze skutków wypadku, jego dolegliwości bólowych powstałych w następstwie urazów oraz procentowy uszczerbek na zdrowiu. Powód w wyniku wypadku doznał zaburzeń adaptacyjnych. Nie ma też możliwości, aby wykonywał pracę zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami. Próby poszukania zatrudnienia okazały się nieudane, albowiem osoby, do których powód zwracał się w sprawie pracy widząc zakres jego obrażeń nie składali mu ofert obawiając się, że nie poradzi sobie z obowiązkami.

W ocenie Sądu zadośćuczynienie za doznany przez powoda ból fizyczny oraz cierpienia psychiczne, jak również długotrwały uszczerbek na zdrowiu powinno kształtować się na poziomie 300 000 zł. Zadośćuczynienia w takiej wysokości nie można uznać za rażąco niskie ani zbytnio wygórowane, jeżeli weźmie się pod uwagę ponad miesięczny pobyt powoda w szpitalu, rozmiar cierpień, trwałe skutki wypadku w postacie upośledzenia sprawności, występowanie podczas leczenia bólu a także poczucie zagubienia po wypadku wynikające z utraty poczucia bezpieczeństwa. Trzeba podkreślić, że powód w momencie wypadku miał 46 lat, a więc był w wieku pozwalającym na osiągnięcie stabilizacji zawodowej, tym bardziej więc muszą być dla niego dotkliwe skutki wypadku, skoro doznane urazy uniemożliwiają wykonywanie dotychczasowej pracy i utrudniają wyszukanie jakiejkolwiek innej. Mając powyższe na uwadze oraz to, powód przed wytoczeniem powództwa uzyskał od pozwanego tytułem zadośćuczynienia kwotę 85 000 zł Sąd uwzględnił żądanie powoda i zasądził dodatkowo kwotę 215 000 zł z ustawowymi odsetkami od kwoty 200 000 zł od dnia 02.04.2013 r. a od kwoty 15 000 zł od dnia 05.09.2014r. Sąd przy określaniu daty należnych odsetek kierował się treścią art. 481 § 1 i 2 k.c. oraz treścią art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22.05.2003r o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152) z którego wynika, że zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie lub w terminie 14 dni licząc od dnia, gdy przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie okoliczności było możliwe (także art. 817 § 1 i 2 k.c.). R. A. jeszcze w toku postępowania likwidacyjnego zgłosił roszczenie tytułem zadośćuczynienia pieniężnego co skutkowało wypłatą na jego rzecz kwoty 85 000 zł. Pismem z dnia 10.03.2013 r. pozwany został wezwany do dopłaty zadośćuczynienia w kwocie 200 000 zł zakreślając 14 –dniowy termin do zapłaty. Z tego też względu po upływie 14 dni pozwany pozostawał w opóźnieniu co do zapłaty, albowiem już wówczas istniały podstawy do wypłaty zadośćuczynienia w żądanej przez powoda kwocie.

Od pozostałej części zasądzonego zadośćuczynienia odsetki ustawowe należą się powodowi dopiero od dnia 05.09.2014 r., tj. następnego dnia od daty doręczenia stronie pozwanej pisma zawierającego rozszerzenie żądania. Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w punkcie 1 wyroku.

W pozostałej części Sąd oddalił powództwo jako nadmiernie wygórowane i niewykazane (punkt 2 wyroku).

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 kpc i art. 100 kpc dokonując ich stosunkowego rozdzielenia. Porównanie żądania pozwu z ostatecznym wynikiem procesu wskazuje, że powód wygrał niniejszy proces w 62 %, zaś pozwany w 38 %.

Powód poniósł koszty w kwocie 14 617 zł i złożyły się na nie: opłata od pozwu w wys. 10 000 zł, koszty zastępstwa procesowego w wys. 3600 zł, opłata od pełnomocnictwa, w wys. 17 zł, zaliczka na poczet opinii biegłych w wys. 1000 zł. Na koszty poniesione przez pozwanego złożyły się: koszty zastępstwa procesowego w wys. 3600 zł, opłata od pełnomocnictwa, w wys. 17 zł. Skoro pozwany przegrał proces w 62 %, to zobowiązany jest do zwrotu powodowi kwoty 9062,54 zł (14 617 x 62%). Z kolei powód zobowiązany jest do zwrotu pozwanemu kwoty 1347,46 zł ( (...) 38%). Wobec powyższego zasądzono od pozwanego na rzecz powoda kwotę 7715,08 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

O nie uiszczonych kosztach sądowych, na które złożyły się opłata od pozwu w części rozszerzonej oraz nie pokryte z zaliczki koszty opinii sądowych (7250 zł + 1400 zł) orzeczono na podst. art. 113 ust. 1 i 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz.U. z 2010 r., Nr 90, poz. 594 ze zm.) z uwzględnieniem wyniku sprawy.

SSO Angelika Lewandowska