Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 23 listopada 2012 roku

Sąd Apelacyjny w Poznaniu, Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSA Jerzy Geisler (spr.)

Sędziowie: SA Roman Stachowiak

SA Bogusława Żuber

po rozpoznaniu w dniu 23 listopada 2012 roku

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Banku (...) z siedzibą w P.

przeciwko (...) spółce z ograniczona odpowiedzialnością z siedzibą w C.

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanej

na postanowienie Sądu Okręgowego w Poznaniu

z dnia 7 września 2012 roku, sygn. akt: IX GNc 668/12

postanawia:

1.  oddalić zażalenie,

2.  zasądzić od pozwanej na rzecz powoda kwotę 137 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.

SSA R. Stachowiak SSA J. Geisler SSA B. Żuber

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy nadał klauzulę wykonalności na rzecz powoda tytułowi egzekucyjnemu w postaci prawomocnego nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu nakazowym w dniu 25.06.2012 r. w sprawie IX GNc 668/12

Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła pozwana, zaskarżając je w całości i wnosząc o jego uchylenie.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie pozwanej nie zasługiwało na uwzględnienie.

Przede wszystkim chybiony jest zarzut, że Sąd Okręgowy dopuścił się naruszenia art. 139 § 1 kpc poprzez przyjęcie, że w sprawie doszło do doręczenia zastępczego w drodze awizo. Z koperty znajdującej się na karcie 113 akt sprawy wynika, że korespondencja zawierająca odpis nakazu zapłaty z dnia 25.06.2012 r., wysłana na adres pozwanej wynikający z KRS, została dwukrotnie awizowana: w dniu 3.07 i 11.07.2012 r., a przesyłkę pozostawiono w placówce pocztowej, a następnie jako nie podjętą w terminie zwrócono do nadawcy. Upoważniało to Sąd do stwierdzenia, że doręczenie było skuteczne na dzień 18.07.2012 r., a tym samym nakaz zapłaty uprawomocnił się z dniem 2.08.2012 r.

Chybione jest stanowisko skarżącej, że Sąd nie zastosował art. 139 § 3 kpc, gdyż nie było ku temu podstaw. Korespondencja kierowana do pozwanej nie został zwrócona nadawcy dlatego, że nastąpiła zmiana jej adresu, ale dlatego, że awizowana korespondencja nie pozostała podjęta w terminie. Stanowisko Sądu wynikało z treści art. 139 § 1 kpc.

W tych okolicznościach powoływanie się na dalsze podstawy wadliwości orzeczenia, a zwłaszcza na to, że nakaz zapłaty się nie uprawomocnił, okazało się nieuzasadnione.

Złożenie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia zarzutów od nakazu zapłaty nie wstrzymuje wykonania orzeczenia. – art. 172 kpc.

W tych okolicznościach nadanie klauzuli wykonalności było w pełni uprawnione.

Z uwagi na powyższe zażalenie skarżącej podlegało oddaleniu na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c.

O kosztach postępowania zażaleniowego orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z § 12 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu – pkt 2 postanowienia.

SSA R. Stachowiak SSA J. Geisler SSA B. Żuber