Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 9 października 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSA Mikołaj Tomaszewski

Sędziowie: SA Jan Futro (spr.), SA Ewa Staniszewska

po rozpoznaniu dnia 9 października 2014 r. na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa P. B. S. & C. U.. (...) w A. P. Grecja

przeciwko A. C. (1) i K. C.

o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną

na skutek zażalenia świadków B. C. i A. C. (2)

na postanowienie Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 16 czerwca 2014 r.

sygn. akt XIV C 1066/11

oddala oba zażalenia.

Jan Futro Mikołaj Tomaszewski Ewa Staniszewska

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w Poznaniu ukarał świadków B. C. i A. C. (2) za ponowne nieusprawiedliwione niestawiennictwo w Sądzie karą grzywny po 500 zł.

W uzasadnieniu wskazał, że pismem z dnia 12 maja 2014 świadkowie A. C. (2) i B. C. zastali wezwani na rozprawę wyznaczoną na dzień 16 czerwca 2014 r. Świadkowi A. C. (2) doręczono wezwanie w trybie podwójnego awizo ze skutkiem na dzień 29 maja 2014 roku (k-717 akt), natomiast wezwanie świadka B. C. zostało jej doręczone w trybie podwójnego awizo ze skutkiem na dzień 29 maja 2014 r. (k. 716). Doręczenia wezwań odbyły się w sposób prawidłowy. Pomimo tego świadkowie nie stawili się na rozprawie w dniu 16 czerwca 2014 r. i nie usprawiedliwili swojej nieobecności w żaden sposób. W związku z tym, że świadkowie nie wypełnili ciążącego na nich obowiązku stawiennictwa, Sąd skazał ich na grzywnę w kwocie po 500 zł od każdego z nich.

Na postanowienie to jednakowo brzmiące zażalenie wnieśli ww. świadkowie zaprzeczając, aby otrzymali zawiadomienie z Sądu o powyższym terminie rozprawy. Twierdzili, że w okresie od stycznia 2014 r do chwili obecnej część korespondencji z Sądów lub zawiadomienia o nich tzw. awiza nie docierały do nich a dowiadywali się o tym w trakcie przeglądania akt spraw.

W konsekwencji wnieśli o uchylenie zaskarżonego postanowienia.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.

Zażalenie jest niezasadne.

W myśl art. 274 § 1 k.p.c. za nieusprawiedliwione niestawiennictwo sąd skaże świadka na grzywnę, po czym wezwie go powtórnie, a w razie ponownego niestawiennictwa skaże go na ponowną grzywnę i może zarządzić jego przymusowe sprowadzenie.

Świadkowie nie kwestionują faktu, że nie stawili się na wezwanie Sądu. Podnoszą jedynie, że nie otrzymali wezwania na rozprawę w dniu 16 czerwca 2014 r. z powodu wadliwego działania doręczyciela. Taką ocenę – ich zdaniem potwierdza fakt, znajdujących się w aktach niniejszej sprawy kilku przesyłek sądowych adresowanych do pełnomocnika powoda, z adnotacją firmy (...), że nie zostały odebrane. Nie sposób bowiem uwierzyć, że profesjonalna, zawodowa kancelaria prawna, systematycznie nie odbiera korespondencji kierowanej do niej z Sądu.

W aktach sprawy znajdują się na kartach 716 i 717 akt wezwania dla świadków na tę rozprawę z adnotacją o podwójnym awizowaniu przesyłki i nieodebraniu jej w terminie.

Potwierdzenie to jest dokumentem urzędowym korzystającym z domniemania prawdziwości (art. 244 k.p.c.). Domniemanie to jednak może być przez stronę obalone. Adresat może, bowiem dowodzić, że pisma nie otrzymał i o nim nie wiedział, gdyż osoba, której pismo doręczono zastępczo, bądź urząd, w którym je złożono, nie doręczył pisma bądź nie zawiadomił go o nim (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 4 września 1970 r. I PZ 53/70 OSNC 1971/6/100). Nie może być jednak obalone przez samo kwestionowanie jego treści ze strony adresata (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 30 kwietnia 1998 r., III CZ 51/98, OSNC 1998, nr 11, poz. 189). Żalący nie przedstawili żadnego dowodu np. reklamacji pocztowej mogącego podważać to domniemanie.

Rzeczywiście w aktach sprawy znajdują się także doręczenia dokonywane w G. do kancelarii radcy prawnego A. M. m. in. dokonane w trybie art. 139 k.p.c. Nie można z tego faktu wywodzić jednak, że doręczenia dokonywane w P. są wadliwie. Spośród wielu doręczeń dokonywanych od stycznia do czerwca 2014 r. w P., w tym trybie doręczenia dokonywane były tylko żalącym się a jedynie jeden raz dotyczyło to zawiadomienia pozwanych A. C. (1) o rozprawie 8 maja 214 r. i K. C. o rozprawie 16 czerwca 2014 r. W pozostałych przypadkach - dotyczących także żalących się - doręczenia dokonywane były do rąk adresata albo uprawnionej do odbioru osoby. Nie można też nie zauważyć, że świadkowie nie po raz pierwszy bez usprawiedliwienia nie stawili się na wezwanie Sądu ( postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 20 stycznia 2014 r. – k. 675-677)

Wobec powyższego Sąd Apelacyjny na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. orzekł jak w postanowieniu.

Jan Futro Mikołaj Tomaszewski Ewa Staniszewska