Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 892/18

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1

K. B.

I.w dniu 05 sierpnia 2018 r. w P. woj. L. prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki M. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości (I-0,99mg/l, II-0,97mg/l, III- 0,92 mg/l oraz IV- 0,99mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, będąc uprzednio skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Opolu Lubelskim z dnia 21 marca 2018 roku w sprawie II K 47/18, jednocześnie nie stosując się do orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Opolu Lubelskim z dnia 21 marca 2018 roku w sprawie II K 47/18 środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 36 miesięcy obowiązujący od 29 marca 2018 roku do 29 marca 2021 roku

II.w dniu 16 sierpnia 2018 r. na ulicy (...) w P. woj. (...) prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki M. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości (I-1,25 mg/l, II-1,22 mg/l, III- 1,20 mg/l oraz IV- 1,17 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, będąc uprzednio skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Opolu Lubelskim z dnia 21 marca 2018 roku w sprawie II K 47/18, jednocześnie nie stosując się do orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Opolu Lubelskim z dnia 21 marca 2018 roku w sprawie II K 47/18 środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 36 miesięcy obowiązujący od 29 marca 2018 do 29 marca 2021 roku.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1/prowadzenie w dniu 5 sierpnia 2018 r. oraz w dniu 6 sierpnia 2018r. w ruchu lądowym samochodu osobowego w stanie nietrzeźwości ( dotyczy czynu I-II)

wyjaśnienia oskarżonego

102v-103,18-19,56

zeznania świadka A. K.

103v,28-29

zeznania świadka M. O.

104-,45-46

zeznania K. A.

104v,9-10

zeznania E. T.

113v,21

zeznania świadka M. S.

114,22v

protokoły badania stanu trzeźwości

15, 47

świadectwa wzorcowania

62,63

stenogram rozmowy

68

2/uprzednie skazanie za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Opolu Lubelskim z dnia 21 marca 2018 roku w sprawie II K 47/18, ( dotyczy czynu I-II)

odpis wyroku w sprawie II K 47/18

32

3/nie stosowanie się do orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Opolu Lubelskim z dnia 21 marca 2018 roku w sprawie II K 47/18 środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 36 miesięcy obowiązujący od 29 marca 2018 do 29 marca 2021 roku (dotyczy czynu I-II)

odpis wyroku w sprawie II K 47/18

32

4/uprzednia karalność oskarżonego

dane o karalności

106-108

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Ocena Dowodów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

wyjaśniania

oskarżonego

Wyjaśnienia oskarżonego, a w szczególności jego przyznanie się do popełnienia zarzucanych mu czynów Sąd uznał za wiarygodne. Znajdują one bowiem potwierdzenie w zeznaniach świadków M. O., K. A.,, E. T., M. S., A. K. oraz w protokołach z przebiegu badania trzeźwości. Należy również zaznaczyć, że wyjaśnienia oskarżonego są szczere, logiczne i poza nieznacznymi wyjątkami wewnętrznie spójne. Sam fakt przyznania się oskarżonego do winy również nie budzi wątpliwości, brak jest bowiem jakichkolwiek okoliczności mogących podważyć jego zgodność z prawdą.

1

zeznania A. K. ;

zeznania M. O.;

zeznania K. A.;

zeznania E. T.;

zeznania M. S..

Zeznania świadka A. K. Sąd ocenił jako w pełni zgodne z prawdą, logiczne i konsekwentne. Świadek ten jest funkcjonariuszem policji i relacjonuje wykonywanie swych obowiązków zawodowych, nie ma żadnych podstaw, aby uznać, że chciał on fałszywy sposób obciążyć oskarżonego, gdyż nie ma ku temu żadnego interesu. Ponadto zeznania znajdują pełne potwierdzenie wyjaśnieniach oskarżonego oraz w protokole z przebiegu badania trzeźwości. Podobnie Sąd ocenił zeznania M. O., również funkcjonariusza policji, który w czasie ujawnienia faktu kierowania przez oskarżonego pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości nie był na służbie. Także jako wiarygodne Sąd ocenił zeznania K. A., który również ujawnił fakt kierowania przez oskarżonego pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości. Świadek jako osoba obca dla oskarżonego, nie miał żadnych podstaw aby podawać nieprawdziwe fakty. Wiarygodne były również zeznania E. T. oraz M. S., bowiem podawali oni zbieżne fakty związane z prowadzeniem przez oskarżonego pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości. Nie może zdyskredytować zeznań ostatnio wymienionych fakt powiązania ich z oskarżonym, gdyż E. T., to konkubina oskarżonego, zaś M. S. to jego znajomy, bowiem w pełni korespondują z pozostałym materiałem dowodowym.

1-4

protokoły badania stanu trzeźwości ;

świadectwa wzorcowania;

stenogram rozmowy;

odpis wyroku w sprawie II K 47/18;

dane o karalności.

Nadto Sąd w pełni obdarzył wiarą zgromadzone w trakcie niniejszego postępowania karnego dowody z dokumentów. Dowody te, których treść nie może budzić wątpliwości, nigdy nie były w trakcie całego niniejszego postępowania kwestionowane przez żadną ze stron a również Sąd nie znalazł żadnych powodów by dowody te zakwestionować.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

K. B.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Mając na uwadze analizę i ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego uznać należy, iż wina oskarżonego nie budzi wątpliwości i została w pełni udowodniona. Oskarżony K. B. w chwili popełniania przestępstw był osobą pełnoletnią i brak jest podstaw do uznania, iż w niniejszej sprawie zachodzą jakiekolwiek wątpliwości co do poczytalności oskarżonego. Oskarżony jest zatem osobą zdolną do ponoszenia odpowiedzialności karnej, a w niniejszej sprawie nie występują żadne przewidziane prawem okoliczności, które uniemożliwiałyby przypisanie oskarżonemu winy. Zebrane w sprawie dowody pozwalają zaś przedstawić mu zarzut, że znajdując się w normalnej sytuacji motywacyjnej i mając pełną swobodę zachowania się zgodnie z normami prawa karnego normy te naruszył wypełniając znamiona przestępstwa określonego w art. 178 a § 1 k.k. w zw. z art. 178a § 4 k.k. i to aż dwukrotnie.

Art. 178a § 1 k.k. stanowi, że kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. § 4 art. 178a stanowi zaś, że jeżeli sprawca czynu określonego w art. 178a § 1 k.k. był wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości (…) albo dopuścił się czynu określonego w art. 178a § 1 k.k. w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Czynność sprawcza przestępstwa zarzucanego oskarżonemu polega na prowadzeniu pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym w stanie nietrzeźwości. Przeanalizowania zatem wymaga, co oznaczają sformułowania „pojazd mechaniczny”, „prowadzenie pojazdu mechanicznego”, „prowadzący pojazd mechaniczny”, „ruch lądowy” oraz „stan nietrzeźwości”. Dopiero bowiem wypełnienie przez oskarżonego wszystkich znamion przestępstwa decydować może o uznaniu go za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu.

Pojazdem mechaniczny w ruchu lądowym uznać należy każdy pojazd drogowy lub szynowy napędzany umieszczonym w nim silnikiem, jak również maszynę samobieżną i motorower (uchwała SN z dnia 28 lutego 1975 r., V KZP 2/74, OSNKW 1975, nr 3-4, poz. 33; wyrok SN z dnia 4 lutego 1993 r., III KRN 254/92, OSP 1993, nr 10, poz. 198; uchwała SN z dnia 12 maja 1993 r., I KZP 9/93, OSNKW 1993, nr 5-6, poz. 27).

Bez wątpienia zatem należy uznać, iż oskarżony poruszał się pojazdem mechanicznym, albowiem poruszał się samochodem osobowym, napędzanym umieszczonym w nim silnikiem.

Pojęcie „prowadzenie pojazdu” było przedmiotem wielu orzeczeń Sądu Najwyższego oraz rozważań przedstawicieli doktryny. Dla potrzeb niniejszej sprawy przyjąć należy, iż pojęcie „prowadzenie pojazdu” oznacza wprowadzenie go w ruch oraz nadanie mu kierunku jazdy. (por. R. A. Stefański, Glosa do wyroku SN z dnia 4 lutego 1993 r., III KRN 254/92, OSP 1993, nr 10, poz. 198). Natomiast „osobą prowadzącą pojazd mechaniczny” jest taka osoba, która spełnia jakąkolwiek czynność związaną bezpośrednio z ruchem danego pojazdu. Będzie nim więc z pewnością kierowca.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, iż oskarżony był osobą prowadzącą pojazd. Jako kierowca spełniał bowiem czynności związane bezpośrednio z ruchem samochodu, wprawił go w ruch i nadawał mu kierunek jazdy.

Odpowiedzialności za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. w zw. z art. 178a § 4 k.k. podlega tylko ten, kto prowadzi pojazd w stanie nietrzeźwości w ruchu, między innymi, lądowym. Powyższe oznacza, że przestępstwo to może być popełnione tylko w miejscu, gdzie odbywa się ruch. Ruchem lądowym jest zarówno ruch drogowy, jak i kolejowy, jednak w niniejszej sprawie należy rozważyć pojęcie ruchu lądowego zawężonego do ruchu drogowego. Przy czym chodzi tu nie o ruch w sensie fizycznym, czyli zmianę położenia przedmiotu materialnego w stosunku do innych punktów, lecz o ruch w znaczeniu prawnym, a więc taki w którym obowiązują określone reguły poruszania się. Nie może budzić wątpliwości, iż oskarżony prowadził pojazd w ruchu lądowym – drogowym, albowiem poruszał się po drodze publicznym w miejscowości P. czyli w miejscu, gdzie odbywa się ruchu drogowy.

Pojęcie stanu nietrzeźwości zostało zdefiniowane w Kodeksie karnym, w art. 115 § 16. W rozumieniu kodeksu karnego stan nietrzeźwości zachodzi wtedy, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub gdy zawartość alkoholu w 1 dcm ³ wdychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość.

Należy stwierdzić, iż nie ma wątpliwości, iż oskarżony prowadził pojazd mechaniczny w stanie nietrzeźwości, albowiem w wydychanym przez niego powietrzu znajdowało się według kolejnych wyników badań 0,99mg/l, II-0,97mg/l, III- 0,92 mg/l oraz IV- 0,99mg/l alkoholu w dniu 5 sierpnia 2018r. a jeżeli chodzi o czyn z pkt II wyroku I-1,25 mg/l, II-1,22 mg/l, III- 1,20 mg/l oraz IV- 1,17 mg/l alkoholu czyli powyżej określonej w art. 115 § 16 k.k. normy. Oskarżony nie kwestionował wyników powyższych badań, nie żądał także badania krwi bezpośrednio po poddaniu go badaniom na oznaczenie ilości alkoholu w wydychanym powietrzu, nie żądał ponownego badania wydychanego powietrza i nie zgłaszał uwag co do prawidłowości zabezpieczenia ustnika.

Przestępstwo z art. 178 a § 1 k.k. w zw. z art. 178a § 4 k.k. można popełnić z winy umyślnej w zamiarze bezpośrednim. W ocenie Sądu oskarżony działał właśnie umyślnie z zamiarem bezpośrednim. Oskarżony został poddany pierwszemu badaniu w dniu 5 sierpnia 2018r. o godzinie 23:21, a w dniu 16 sierpnia 2018r. o godzinie 20.23 po zaprzestaniu prowadzenia pojazdu. Zarówno z wyjaśnień oskarżonego złożonych na rozprawie, jak i z protokołów badania stanu trzeźwości wynika, że spożywał on alkohol przed rozpoczęciem kierowania samochodem. Z uwagi na to oskarżony musiał wiedzieć w momencie rozpoczynania jazdy, że znajduje się pod wpływem alkoholu. Przyjąć zatem należy, że oskarżony miał pełną świadomość tego, że znajduje się w stanie nietrzeźwości, a prowadząc pojazd mechaniczny w tym stanie popełnia przestępstwo. Miał on również obiektywną możliwość zachowania się zgodnego z prawem. Pomimo tego zdecydował się na prowadzenie pojazdu pod wpływem alkoholu. Chciał on tym samym złamać obowiązujące przepisy prawa.

Czyny oskarżonego zostały popełnione w warunkach, o których mowa w art. 178a § 4 k.k. Przepis ten zaostrza odpowiedzialność w sytuacji, kiedy sprawca popełnia czyn z art. 178a § 1 k.k. będąc wcześniej prawomocnie skazanym między innymi za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości albo sprawca dopuszcza się czynu określonego w art. 178a § 1 k.k. w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo.

Wskazać należy, iż w przypadku oskarżonego przesłanka o prawomocnym skazaniu za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości i jednocześnie nie stosowaniu się do orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Opolu Lubelskim z dnia 21 marca 2018 roku w sprawie II K 47/18 środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 36 miesięcy obowiązujący od 29 marca 2018 do 29 marca 2021 roku miała miejsce aż dwukrotnie.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Opolu Lubelskim z dnia 21 marca 2018 r. sygn. akt II K 47/18 K. B. został skazany za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. w między innymi na karę grzywny, orzeczono zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 3 ( trzech) lat.(k. 32).

Z powyższych względów Sąd Rejonowy uznał, że wina oskarżonego nie budzi wątpliwości i uznał go za winnego dokonania dwóch czynów wyczerpujących dyspozycję art. 178a § 1 k.k. w zw. z art. 178a § 4 k.k. , przyjmując jednocześnie, iż zostały popełnione w warunkach art. 91 § 1 k.k.

☐

Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. B.

I

na podstawie art.178a § 4k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. Sąd wymierzył oskarżonemu karę roku i 6 (sześciu)

miesięcy

pozbawienia

wolności.

Przechodząc do omówienia wymiaru kary Sąd, kierując się dyrektywami zawartymi w art. 3 i 53 § 1 i 2 k.k., uznał, że adekwatną do stopnia zawinienia sprawcy będzie kara roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Jako okoliczności obciążające sprawcę Sąd uwzględnił znaczny stopień społecznej szkodliwości czynów przejawiający się w tym, iż swoim działaniem oskarżony wystąpił przeciwko innym użytkownikom dróg, tak kierowcom, jak i pieszym.

Zważyć należy, iż stopień zagrożenia spowodowanego przez oskarżonego był znaczy, gdyż poruszał się on drogą publiczną w godzinach nocnych, wieczornych miał przy badaniu w wydychanym powietrzu między 0,99mg/l, II-0,97mg/l, III- 0,92 mg/l oraz IV- 0,99mg/l alkoholu w dniu 5 sierpnia 2018r. a jeżeli chodzi o czyn z pkt II wyroku I-1,25 mg/l, II-1,22 mg/l, III- 1,20 mg/l oraz IV- 1,17 mg/l czyli znacznie przekraczając dopuszczalne prawem normy. Sąd wziął również pod uwagę nagminność tego typu przestępstw popełnianych na terenie kognicji tutejszego Sądu, co uzasadnia ostrzejszą reakcję karną w celu zmniejszenia ilości tego typu przestępstw.

Oskarżony był już karany skazany za przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w ruchu drogowym związane z prowadzeniem pojazdu w stanie nietrzeźwości a także m.in. z art. 244 k.k. na kary o charakterze wolnościowym. Pomimo tego faktu, w dniu 5 sierpnia 2018r. oraz w dniu 16 sierpnia 2018r. popełnił przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji. Prowadzi to do przekonania, że poprzednio orzekane kary nie spełniły swoich funkcji. Ponieważ mimo kolejnych wyroków skazujących oskarżony w dalszym ciągu dopuszcza się prowadzenia pojazdów w stanie nietrzeźwości dlatego konieczna stała się zdecydowana reakcja karna.

Przy wymiarze kary oskarżonym Sąd wziął pod uwagę rodzaj naruszonych dóbr prawnych tj. bezpieczeństwo w komunikacji oraz stopień społecznej szkodliwości czynów.

Sąd uznał, iż w tym przypadku zachodzi potrzeba izolacyjnego oddziaływania na postawę oskarżonego. Sąd wymierzając w/w karę brał również pod uwagę cele prewencji indywidualnej i generalnej. Zdaniem Sądu orzeczona wobec oskarżonego kara odpowiada społecznemu poczuciu sprawiedliwości i udowadnia oskarżonym nieefektywność popełnionych przestępstw. Sąd miał na uwadze, aby kara pozbawienia wolności orzeczona wobec oskarżonego nie przekraczały stopnia winy, uwzględniając ustalony stopień społecznej szkodliwości czynów, naruszone dobra prawne. Uwzględnił również przy wymiarze kary sytuację osobista oskarżonego, fakt pozostawiania konkubiny oskarżonego w ciąży. W zakresie prewencji indywidualnej tak orzeczona kara oraz środki karne winny skłonić oskarżonego do ponownej analizy jego zachowania i zapobiec jego powrotowi do przestępstwa, zaś w zakresie prewencji ogólnej uświadomi społeczeństwu, iż popełnienie przestępstwa z art. 178 a § 1 k.k. w zw. z art. 178a § 4 k.k. wiąże się z surową reakcją karną.

K. B.

II

na podstawie art.42§3 k.k. w zw. z art. 91§ 1 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych dożywotnio

Zgodnie z treścią art. 42 § 2-4 k.k. w brzmieniu obowiązującym w dniu popełnienia przez oskarżonego zarzucanego mu czynu stanowił, Sąd orzeka, na okres nie krótszy niż 3 lata, zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów albo pojazdów określonego rodzaju, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa wymienionego w § 1 był w stanie nietrzeźwości, pod wpływem środka odurzającego lub zbiegł z miejsca zdarzenia określonego w art. 173, art. 174 lub art. 177. Sąd orzeka zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio w razie popełnienia przestępstwa określonego w art. 178a § 4 lub jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa określonego w art. 173, którego następstwem jest śmierć innej osoby lub ciężki uszczerbek na jej zdrowiu, albo w czasie popełnienia przestępstwa określonego w art. 177 § 2 lub w art. 355 § 2 był w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego lub zbiegł z miejsca zdarzenia, chyba że zachodzi wyjątkowy wypadek, uzasadniony szczególnymi okolicznościami. Sąd orzeka zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio w razie ponownego skazania osoby prowadzącej pojazd mechaniczny w warunkach określonych w § 3.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego określone zostały przesłanki, jakimi kierować winien się Sąd określając zakres oraz czas trwania środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów. Należy tu brać pod uwagę stopień zagrożenia, jakie może stwarzać powrót sprawcy do ruchu, ten zaś oceniać należy na podstawie okoliczności rozpatrywanego wypadku, przyczyn, które do niego doprowadziły, sposobu prowadzenia pojazdów mechanicznych, a także rodzaju i wagi naruszonych zasad bezpieczeństwa oraz innych okoliczności wskazujących na stosunek sprawcy do obowiązujących zasad bezpieczeństwa, na jego stopień poczucia odpowiedzialności. Mają tu również znaczenie także cechy osobowości sprawcy, częstotliwość nadużywania przez niego alkoholu, doświadczenie w prowadzeniu pojazdów mechanicznych itp. Pamiętać jednak trzeba, że decydującym będzie tu zawsze stopień zagrożenia dla ruchu ze strony sprawcy wypadku. Im większe jest to spodziewane zagrożenie, tym dłuższy winien być okres obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. Ratio legis orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych polega bowiem na tym, by osoby nie przestrzegające zasad bezpieczeństwa, zagrażające bezpieczeństwu ruchu czy to z braku wyobraźni, czy z braku poczucia odpowiedzialności - z ruchu tego wyłączyć. Jest to najskuteczniejszy sposób wzmożenia bezpieczeństwa na drogach, zmuszenia naruszających zasady bezpieczeństwa do ich przestrzegania w przyszłości, a nadto przekonania wszystkich uczestników ruchu o potrzebie bezwzględnego podporządkowania się ustanowionym zasadom ruchu (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 24 kwietnia 1982 r., V KRN 106/82, OSNPG 1982, nr 8-9, poz. 108). Analizując zachowanie oskarżonego stwierdzić, że oskarżony rażąco i konsekwentnie lekceważy normy prawne mające zapewnić bezpieczeństwo wszystkim uczestnikom ruchu drogowego.

Z tych względów, Sąd orzekł wobec oskarżonego za czyny z art. 178a § 1 k.k. w zw. z art. 178a § 4 k.k. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio ze względu na możliwość jedynie takie orzeczenia środka karnego.

K. B.

III

na podstawie 43a§ 2 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. orzekł na rzecz Funduszu Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w wysokości 10000 (dziesięć) tysięcy złotych.

Stosownie do treści art. 43a § 2 k.k., w razie skazania sprawcy za przestępstwo określone w art. 178a § 4 k.k. sąd orzeka świadczenie pieniężne wymienione w art. 39 pkt 7 k.k. na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości co najmniej 10 000 złotych. Z uwagi na sytuację materialną oskarżonego, Sąd orzekł powyższe świadczenie w minimalnej wysokości.

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

W zakresie czynu z pkt I wyroku Sąd zmienił datę czynu na dzień 5 sierpnia 2018r. a nie jak wskazano w akcie oskarżenia 2015r. Fakt popełniania tego czynu w dacie 5 sierpnia 2018r. nie budzi wątpliwości stron.

KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV

Z uwagi na sytuację materialną Sąd nie obciążył oskarżonego kosztami sądowymi i został on zwolniony od ponoszenia kosztów niniejszego postępowania.

1Podpis