Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 listopada 2015 r.

Sąd Rejonowy w Białej Podlaskiej I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:		SSR Damian Kossowski
Protokolant:	Aleksandra Witek

po rozpoznaniu w dniu 09 listopada 2015 r. w Białej Podlaskiej na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W.

przeciwko I. P.

o zapłatę

zasądza od pozwanego I. P. na rzecz powoda (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. kwotę 4.308,88 (cztery tysiące trzysta osiem i 88/100) złotych, w tym kwotę 3.612,72 (trzy tysiące sześćset dwanaście i 72/100) z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od dnia 19 listopada 2014 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 96,61 zł. tytułem zwrotu kosztów procesu.

I C 589/15

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 11 grudnia 2014 roku wniesionym w elektronicznym postępowaniu upominawczym (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. wniósł o zasądzenie od I. P. kwoty 4.308,88 zł., w tym kwoty 3.612,72 zł. z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od dnia 19 listopada 2014 roku do dnia zapłaty oraz o zasadzenie zwrotu kosztów sądowych.

W uzasadnieniu powód podniósł, że w dniu 15 października 2012 roku udzielił pozwanemu kredytu na podstawie zawartej umowy o przyznanie limitu kredytowego oraz o wydanie i korzystanie z karty kredytowej. Pozwanemu przyznano limit kredytowy w wysokości 5000 zł. Pozwany był zobowiązany do spłaty kwoty kredytu zgodnie z generowanymi comiesięcznymi wyciągami. Pomimo wezwań i monitów pozwany nie dokonał wymaganych spłat. W związku z powyższym strona powodowa rozwiązała umowę za wypowiedzeniem. W dniu 13 października 2014 roku cała kwota zadłużenia stała się wymagalna. Pismem z dnia 24 lipca 2014 roku powód ponownie wezwał pozwanego do spłaty zadłużenia. Powód po odebraniu wezwania w wyznaczonym terminie nie spłacił zadłużenia.

(pozew k. 2-4)

Nakazem zapłaty z dnia 17 grudnia 2015 roku Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie zasądził od pozwanego całą dochodzoną pozwem kwotę.

(nakaz zapłaty k. 5)

Pismem z dnia 07 stycznia 2015 roku pozwany wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty podnosząc zarzut przedawnienia roszczenia.

(pismo k. 5v)

Postanowieniem Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie z dnia 26 lutego 2015 roku przekazano sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Białej Podlaskiej.

(postanowienie k. 9v)

W odpowiedzi na sprzeciw powód wniósł pismo procesowe, w którym podniósł, że zgłoszony zarzut przedawnienia jest niezasadny. Roszczenie dochodzone niniejszym pozwem stało się wymagalne w dniu 16 października 2014 roku - z dniem uprawomocnienia się wypowiedzenia umowy. Natomiast pozew wniesiony został do Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie w dniu 15 grudnia 2014 roku. W związku z czym bieg terminu przedawnienia został przerwany.

(odpowiedź na sprzeciw k. 29)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 15 października 2012 roku I. P. zawarł z (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. umowę o przyznanie limitu kredytowego i wydanie karty kredytowej. W ramach tej umowy przyznano pozwanemu limit kredytowy do kwoty 5000 zł.

(kserokopia umowy k. 26-29)

Pozwany od dnia 20 listopada 2012 roku, w ramach przyznanego mu limitu kredytowego, dokonywał transakcji bezgotówkowych za pomocą wydanej karty kredytowej. W dniu 21 stycznia 2014 roku pozwany dokonał ostatniej spłaty minimalnej kwoty tytułem wykorzystanego limitu kredytu. W trakcie obowiązywania umowy pozwany wykorzystał limit kredytowy w łącznej kwocie 3.612,72 zł.

(kserokopia wyciągu rachunku pozwanego k. 30-32)

Pismem z dnia 24 lipca 2014 roku powód w związku z brakiem wymagalnej spłaty minimalnej za dwa kolejne miesiące, rozwiązał za wypowiedzeniem umowę o przyznanie limitu kredytowego i wydanie karty kredytowej. Pozwany przedmowie pismo otrzymał w dniu 14 sierpnia 2014 roku.

(wypowiedzenie k. 39, potwierdzenie odbioru k. 42)

Na dzień 18 listopada 2014 roku łączne zadłużenie pozwanego wobec powoda obejmujące kapitał, odsetki umowne, opłaty i prowizji wynosiło 4,308,88 zł.

(wyciąg z ksiąg z banku k. 38)

Do dnia wniesienia pozwu pozwany nie spłacił zadłużenia wynikającego z przedmiotowej umowy.

(okoliczności bezsporne)

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie powołanych dowodów. W całości był on bezsporny i nie budził wątpliwości sądu. Nadto pozwany nie kwestionował okoliczności faktycznych wskazanych w pozwie i innych doręczonych mu pismach powoda.

Sąd Rejonowy zważył co następuje.

W okolicznościach niniejszej spawy bezsporne jest, że strony zawarły umowę kredytu odnawialnego oraz umowę o wydanie karty kredytowej. Zgodnie z postanowieniami przedmiotowej umowy oraz stanowiącego jej integralną całość regulaminu, pozwanemu przyznano limit kredytowy do kwoty 5000 zł. Spłata kredytu następować miała w okresach miesięcznych poprzez wpłacanie na rachunek kredytowy wymaganej spłaty minimalnej w terminie określonym w wyciągu generowanym co miesiąc. Od wykorzystanego limitu kredytowego, bankowi przysługiwało oprocentowanie wyznaczone jak iloczyn zmiennej stopy kredytu lombardowego NBP, które na dzień zawarcia umowy wynosiło 21,50 %. W ramach zawartej umowy pozwany otrzymał kartę kredytową umożliwiającą korzystanie z limitu kredytowego. Z przyznanego limitu kredytowego pozwany mógł korzystać także bez użycia karty kredytowej. W przypadku braku spłaty w wymaganym terminie kwoty przyznanego limitu, bank był uprawniony do naliczania odsetek od kapitału przeterminowanego i wszczęcia postępowania windykacyjnego.

Pozwany w trakcie obowiązywania umowy wykorzystał limit kredytowy w kwocie 3.612,72 zł. Od lutego 2014 roku zaprzestał dokonywania wymaganych minimalnych spłat na poczet wykorzystanego limitu. Następnie z uwagi, że pozwany nie spłacił wymagalnego minimalnego limitu za dwa kolejne okresy, powód zgodnie z § 6 ust 1 pkt c regulaminu wypowiedział pozwanemu umowę o przyznanie limitu i o wydanie karty kredytowej wzywając do spłaty całej kwoty zadłużenia. Z uwagi, że pozwany w okresie wypowiedzenia nie spłacił zadłużenia, umowa uległa rozwiązaniu i całość zadłużenia pozwanego obejmująca kwotę kapitału, odsetki i opłaty stał się wymagalna.

Jednakże wbrew stanowisku powoda, w niniejszej sprawie, nie można utożsamiać chwili rozpoczęcia biegu terminu przedawnienia dochodzonego roszczenia, z datą upływu okresu wypowiedzenia. Z treści art. 120 k.c. wynika bowiem, że bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne, przy czym jeżeli wymagalność roszczenia zależy od podjęcia określonej czynności przez uprawnionego, bieg terminu rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stałoby się wymagalne, gdyby uprawniony podjął czynność w najwcześniej możliwym terminie. Wymagalność roszczenia utożsamiania jest więc z chwilą, z której upływem wierzyciel może domagać się od dłużnika spełnienia świadczenia.

Zgodnie z § 2 pkt 1 działu VII regulaminu, pozwany był zobowiązany do dokonywania co miesiąc spłaty limitu w wysokości i terminie określanym na wyciągu z rachunku generowanego każdego miesiąca. Wskazana na wyciągu wymagana spłata minimalna stanowić miała 4% kwoty wykorzystanego kapitału. Należało zatem przyjąć, że brak spłaty minimalnej w terminie wskazanym na wyciągu powodował, że roszczenie o tę kwotę stawało się wymagalne z upływem tego terminu i bank mógł go dochodzić na drodze sądowej nie wypowiadając umowy, tak jak zaległej raty kredytu.

Pozwany nie spłacił minimalnej kwoty wykorzystanego limitu w dniu 17 lutego 2014 roku. Od tego też dnia kwota ta stała się więc wymagalna. Należy zatem przyjąć, że brak spłaty minimalnej w terminie wskazanym na wyciągu powodował, że roszczenie o tę kwotę stawało się wymagalne z upływem tego terminu i powód mógł jej dochodzić na drodze sądowej nie wypowiadając umowy.

Powyższe ustalenie jest istotne w niniejszej sprawie, z uwagi na zgłoszony przez pozwanego zarzut przedawnienia zgłoszonego roszczenia.

W ocenie sądu zarzut ten okazał się jednak niezasadny. W niniejszej sprawie do zgłoszonego roszczenia zastosowanie znajduje 3 - letni termin przedawnienia określony w art. 118 k.c., a nie 2 - letni wynikający z nieobowiązującej już ustawy z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych (Dz. U. z 2012 r. poz. 1232).

Z treści dołączonej do akt umowy i regulaminu wynika, że pozwany zawarł z powodem w istocie dwie umowy. Jedną dotyczącą wydania i korzystania z karty kredytowej, do której zastosowanie znajduje ustawa o elektronicznych instrumentach płatniczych. Drugą, która zawierała wszystkie elementy istotne umowy o kredyt wskazane w art. 69 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo Bankowe.

W tej drugiej umowie bank zobowiązał się do oddania do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z tych środków na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. W przypadku kredytu odnawialnego z jakim mamy do czynienia w niniejszej sprawie, w umowie zawarty jest dopuszczalny limit kredytu i termin, w którym można go wykorzystywać. Wypłata środków z rachunku powyżej aktualnego salda powoduje automatyczne zaciągnięcie kredytu. Każda spłata całości lub części zaciągniętego kredytu powoduje odnowienie wielkości potencjalnego kredytu do dopuszczalnego w umowie salda.

Stosownie do treści art. 14 ustawy o elektronicznych instrumentach płatniczych z dnia 12 września 2002 r. (Dz.U. Nr 169, poz. 1385) przez umowę o kartę płatniczą wydawca karty płatniczej zobowiązuje się wobec posiadacza karty płatniczej do rozliczania operacji dokonanych przy użyciu karty płatniczej, a posiadacz zobowiązuje się do zapłaty kwot operacji wraz z należnymi wydawcy kwotami opłat i prowizji lub do spłaty swoich zobowiązań na rachunek wskazany przez wydawcę.

Zestawiając powyższe przepisy, z treścią zawartej przez strony umowy i regulaminu, brak jest podstaw do uznania, że udzielenie kredytu stanowiło jedynie dodatkowy element umowy o wydanie i korzystnie z karty kredytowej. Stwierdzić należy, że wydanie karty kredytowej ułatwiało wykorzystywanie przez jej posiadacza przyznanego limitu, poprzez możliwość dokonywania transakcji bezgotówkowych. Udzielenie kredytu odnawialnego w rachunku bankowym doprowadziło jedynie do powiązania dwóch odrębnych umów, obejmujących dwie odrębne czynności bankowe. Prawną podstawę udzielenia powodowi kredytu była odrębna umowa, zawarta obok umowy o wydanie i korzystnie z karty kredytowej. Na odrębność tych umów wskazuje fakt, że pozwany mógł korzystać z kredytu, bez użycia karty kredytowej (§ 2 ust 1 regulaminu k. 36). Nadto w przypadku umowy o kredyt odnawialny z limitem, możliwe jest powstanie na rzecz jego posiadacza salda ujemnego na rachunku, czego nie przewiduje regulacja umowy o kartę płatniczą.

Z tych względów uznano, że w niniejszej sprawie powód dochodzi roszczeń wynikających wyłącznie w umowy kredytowej, które przedawniają się w terminie 3 lat.

Bieg terminu przedawnienia rozpoczął się w dniu 18 lutego 2014 roku wraz z brakiem spłaty w wymaganym terminie kwoty minimalnej, zaś pozew został wniesiony w dniu 11 grudnia 2014 roku. Tym samym dochodzone roszczenie w żadnym zakresie nie uległo przedawnieniu.

Na marginesie podnieść należy, że gdyby nawet przyjąć, że w niniejszej sprawie zastosowanie znajduje 2-letni termin przedawniania to i tak w dniu wniesienia pozwu dochodzone roszczenie nie byłoby jeszcze przedawnione.

Z tych względów uwzględniono w całości żądanie pozwu i zasądzono na rzecz powoda dochodzoną kwotę wraz z odsetkami. Istnienie oraz wysokość dochodzonego roszczenia wynika z przedłożonych dokumentów. Nadto pozwany nie zaprzeczył faktowi istnienia zadłużenia i jego wysokości.

O zasądzonych odsetkach orzeczono na podstawie art. 359 § 1 k.c. w zw. z art. 481 § 1 k.c. Strony ustaliły, iż w przypadku przekroczenia terminów płatności naliczane będą odsetki umowne w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP (§ 4 ust. 7 umowy - k. 27).

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. zgodnie,
z którym strona przegrywająca obowiązana jest na żądanie strony wygrywającej zwrócić koszty procesu. Zasądzone na rzecz powoda koszty procesu obejmują uiszczoną opłatę sądową od pozwu w kwocie 54,00 zł. oraz opłaty notarialne za poświadczenie odpisów pełnomocnictw w łącznej kwocie 8,61 zł. oraz opłaty skarbowe od pełnomocnictw w kwocie 34,00 zł.

Z tych względów i w oparciu o powołane w treści uzasadnienia przepisy orzeczono jak w wyroku.