Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 grudnia 2016 roku.

Sąd Okręgowy w Lublinie VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia SO Danuta Dadej-Więsyk

Protokolant sekr. sąd. Katarzyna Trafisz

po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2016 roku w Lublinie

sprawy R. F.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres

na skutek odwołania R. F.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.

z dnia 28 stycznia 2015 roku znak: (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że ustala R. F. prawo do okresowej renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy począwszy od dnia 1 grudnia 2014 roku do dnia 30 listopada 2016 roku.

Sygn. akt VIII U 1706/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił R. F. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, gdyż wnioskodawczyni nie została uznana za niezdolną do pracy

orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 26 stycznia 2015 roku.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła R. F. podnosząc, iż stan jej zdrowia nie uległ zmianie i w związku z tym odmowa przyznania jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy była niesłuszna. Wskazał, iż wyniki dotychczasowych badań neurologicznych nie pozwalają jej na podjęcie pracy zawodowej (k. 3 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie

argumentując jak w zaskarżonej decyzji (a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje:

R. F. ur. (...), z zawodu ekonomista, pracująca jako księgowa uprawniona była do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy do dnia 4 stycznia 2014 roku do 30 listopada 2014 roku (vide akta rentowe ZUS).

W dniu 27 listopada 2014 roku ubezpieczona złożyła wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (wniosek – akta ZUS). Lekarz orzecznik ZUS uznał wnioskodawczynię całkowicie za niezdolną do pracy do 31 grudnia 2015 r. (orzeczenie lekarza orzecznika – akta ZUS). Na skutek zgłoszonego zarzutu wadliwości przez Głównego Lekarza Orzecznika wnioskodawczyni została poddana badaniu przez komisję lekarską ZUS, która nie uznała jej za niezdolną do pracy (orzeczenie komisji lekarskiej – akta ZUS). Na tej podstawie odmówiono ubezpieczonej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Celem ustalenia spornych okoliczności Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego specj. neurochirurga.

Biegła neurochirurg rozpoznała u R. F. (...)i uznała opiniowaną za częściowo niedolną do pracy do 31.12.2015 roku.

Biegła podniosła, iż opiniowana była cztery razy operowana z powodu(...)

Biegła wskazała, iż obecnie powódka podaje (...)Okazała (...) odcinka (...)

W badaniu neurologicznym przeprowadzonym przez biegłą stwierdzono (...)przy próbie B.. Obserwowano (...)były słabo wywoływalne. Nie stwierdzono objawu B..(...)był objaw B. po (...) Próba R. była chwiejna. Biegła podniosła, iż u opiniowanej w trakcie jednego z zabiegów w 2005 roku doszło nieodwracalnego do (...)

Ograniczenie(...)w 2005 jest trwałe, co niewątpliwie utrudnia pracę księgowej. W trakcie zabiegu w 2013 roku doszło do usztywnienia kolejnego(...) U opiniowanej utrzymuje się (...)Poprzednie świadczenie rentowe było orzeczone w krótkim czasie po ostatnim zabiegu operacyjnym. Z dokumentacji wynika, że wówczas oprócz (...)który obecnie się zmniejszył (k. 12, 13).

Wobec zastrzeżeń do opinii złożonych przez organ rentowy Sąd na wniosek Zakładu Ubezpieczeń Społecznych dopuścił dowód z opinii uzupełniającej biegłej specj. neurochirurg oraz specj. medycyny pracy oraz dołączył dodatkową dokumentację medyczną (k. 34-50, 58).

Biegła neurochirurg w opinii uzupełniającej z 14.03.2016 r. podtrzymała treść opinii zasadniczej.

Biegła podkreśliła, że u powódki doszło do (...)(k. 59).

Natomiast biegła specj, medycyny pracy w opinii z 30.05.2016 r. rozpoznała u R. F. (...)i uznała badaną za częściowo niezdolną do pracy od 1.12.2014 do 30.11.2016 r. Biegła uznała, że wnioskodawczyni w obecnym stanie zdrowia i zgłaszanych dolegliwości jest częściowo niezdolna do pracy. Podniosła, iż u skarżącej przeciwskazana jest praca w wmuszonej pozycji, długotrwała praca przy komputerze, dźwiganie ciężarów. Wykonywana obecnie praca jest według opisu ustnego, jak również wyjaśnień pracodawczyni (k. 25) - praca jest w firmie rodzinnej i odbywa się w domu – i 2 razy w tygodniu i po 2 – 2 godzin. Dlatego lekarz uprawiony do badań profilaktycznych uznał, że stanowisko pracy jest dostosowane do niepełnosprawności (k. 67 – 69).

Do opinii żadna ze stron nie zgłosiła uwag ani zastrzeżeń.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o powołane dowody z dokumentów niekwestionowanych przez strony, które uznał za wiarygodne oraz w głównej mierze w oparciu o opinie biegłych. Sąd przeprowadził dowody z opinii biegłych w zakresie neurochirurgii oraz z zakresu medycyny pracy. Należy wskazać, że wszyscy biegli zgodnie wypowiadali się co do faktu istnienia u wnioskodawcy częściowej niezdolności do pracy, nieprzerwanie tj. również od dnia 1 grudnia 2014 r. Wskazywali oni konsekwentnie na brak istotnej poprawy stanu neurologicznego badanej, w stosunku do okresu w którym orzekano o niezdolności do pracy. Biegli należycie uzasadnili treść swoich opinii. Biegła z zakresu medycyny pracy, na podstawie rozpoznania dokonanego przez neurochirurga stwierdziła, iż obecnie u skarżącej występują przeciwskazania do wykonywania prac w wymuszonej pozycji, długotrwałej pracy przy komputerze dźwigania ciężarów. Zatem wnioskodawczyni, jako osoba z wykształceniem ekonomicznym, zatrudniona jako księgowa nie była zdolna do wykonywania pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami. Opinie biegłych są logiczne, należycie umotywowane i wyważone. W pełni odpowiadają na zadane biegłym pytania. Zastrzeżenia organu rentowego mimo konsekwentnego ich ponawiania, nie mogą w tej sytuacji się ostać.

Specyfika oceny dowodu z opinii biegłych wyraża się w tym, że sfera merytoryczna opinii kontrolowana jest przez Sąd, który nie posiada wiadomości specjalnych, w istocie tylko w zakresie zgodności z zasadami logicznego myślenia, doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej. Odwołanie się przez Sąd do tych kryteriów oceny stanowi więc wystarczające i należyte uzasadnienie przyczyn uznania opinii biegłych za przekonujące (wyrok SN z 7 kwietnia 2005 r., II CK 572/04, opubl. w LEX nr 151656). Wnioski środka dowodowego w postaci opinii biegłego mają być jasne, kategoryczne i przekonujące dla Sądu, jako bezstronnego arbitra w sprawie, dlatego gdy opinia biegłego czyni zadość tym wymogom, co pozwala uznać znaczące dla istoty sprawy okoliczności za wyjaśnione, to nie zachodzi potrzeba dopuszczania dowodu z dalszej opinii biegłych (wyrok SN z 21 listopada 1974 r., II CR 638/74, opubl. w OSP 1975/5/108). Wydane w sprawie opinie spełniają te kryteria. Granicę obowiązku prowadzenia przez Sąd postępowania dowodowego wyznacza, podlegająca kontroli instancyjnej, ocena czy dostatecznie wyjaśniono sporne okoliczności sprawy, okoliczność zaś, że opinia biegłych nie ma treści odpowiadającej stronie, zwłaszcza gdy w sprawie wypowiadało się kilku kompetentnych pod względem fachowości biegłych, nie stanowi dostatecznego uzasadnienia dla przeprowadzenia dowodu z kolejnych opinii. Potrzeba powołania innego biegłego powinna wynikać z okoliczności sprawy, a nie z samego niezadowolenia strony (postanowienie SN z 3 września 2008r., I UK 91/08, opubl. w LEX nr 785520).

Odwołanie R. F. zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2015 r. póz. 748) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art.6 i 7
ustawy albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Przepisu ust. l pkt 3 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

Zgodnie z art. 58 powołanej ustawy warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego, w myśl art. 57 ust. l pkt 2, uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie co najmniej 5 lat - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat.

Pojęcie niezdolności do pracy zdefiniowane zostało w art. 12 cytowanej ustawy, który to przepis stanowi, iż niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

W związku z tym, że wnioskodawczyni do dnia 30 listopada 2014 roku była uprawniona do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, jedyną sporną okolicznością w niniejszej sprawie była kwestia czy jest nadal niezdolny do pracy po tej dacie. Jak wynika z ustalonego stanu faktycznego wnioskodawczyni od dnia 1 grudnia 2014 roku do dnia 30 listopada 2016 roku jest częściowo niezdolna do pracy. Z tych względów zaskarżoną decyzję należało zmienić i przyznać R. F. prawo do renty z tytułu niezdolności na okresy stwierdzonej niezdolności do pracy.

Z powyższych względów, na podstawie powołanych przepisów oraz art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., Sąd orzekł jak w sentencji.