Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 09 sierpnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Wieluniu I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący:SSR Ewelina Puchalska

Protokolant: sekr. D. A.     

po rozpoznaniu w dniu 02 sierpnia 2016 r. w Wieluniu na rozprawie

sprawy z powództwa A. K.

przeciwko A. Towarzystwo (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

zasądza od pozwanego A. Towarzystwo (...) S.A. z siedzibą
w W. na rzecz powoda A. K. kwoty:

a)  11 183,56 zł (jedenaście tysięcy sto osiemdziesiąt trzy złote 56/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 23 maja 2016 roku do dnia zapłaty,

b)  5 377 zł (pięć tysięcy trzysta siedemdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 676/16

UZASADNIENIE

Powód A. K. w pozwie z dnia 23 maja 2016 r. wystąpił przeciwko pozwanemu A. Towarzystwu (...) S.A. w W. o zapłatę kwoty 11 183,56 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów procesu.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu.

Sąd Rejonowy ustalił, następujący stan faktyczny:

Powód zawarł z pozwanym umowę ubezpieczenia na życie nr polisy (...). Pozwany zobowiązał się do udzielenia powodowi ochrony ubezpieczeniowej w razie poważnego zachorowania, śmierci albo niezdolności do pracy na skutek wypadku komunikacyjnego. Integralną częścią umowy były Ogólne Warunki Ubezpieczenia Uniwersalnego (...)/ (...) oraz Ogólne Warunki Dodatkowej Umowy (...) w Razie Śmierci albo Niezdolności do Pracy Wskutek Wypadku Komunikacyjnego (...). (bezsporne)

W okresie trwania ochrony ubezpieczeniowej, w dniu 16 sierpnia 2012 r. powód uległ wypadkowi komunikacyjnemu. (bezsporne)

W dniu 27 czerwca 2013 r. powód zgłosił pozwanemu roszczenie o wypłatę świadczenia z tytułu niezdolności do pracy wskutek wypadku komunikacyjnego oraz innych świadczeń objętych umową. (bezsporne)

W lipcu 2013 r. pozwany skierował powoda na badania lekarskie. W dniu 15 lipca 2013 r. pozwany otrzymał wyniki badania neurologicznego i ortopedycznego powoda. Badający powoda lekarze ortopeda-traumatolog oraz neurolog stwierdzili istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy nieszczęśliwym wypadkiem,
a jego następstwami. Lekarz ortopeda w rubryce „czas trwania niezdolności do pracy” i „proponowanych dalszych zaleceniach dotyczących leczenia” wskazał rentę,
a w rubryce „data przewidywanego zakończenia leczenia” wskazał 30 grudnia 2013 r. (dowód: orzeczenia lekarskie w aktach szkody k. 92)

W listopadzie 2013 r. powód przesłał pozwanemu orzeczenie o niezdolności do pracy wydane przez orzecznika ZUS z dnia 19 lutego 2013 r., w którym dalszy okres niezdolności do pracy powoda określono na kolejne 6 miesięcy. (bezsporne - pismo k. 78, orzeczenie k. 79)

W lipcu 2014 r. powód wzywał pozwanego do wydania decyzji w sprawie zgłoszonego zdarzenia. (bezsporne – pismo k. 6)

Decyzję o wypłacie powodowi świadczenia ubezpieczeniowego z tytułu niezdolności do pracy w wysokości 100 000 zł pozwany podjął w dniu 09 października 2015 r. (data nadania 13 października 2015 r.), po otrzymaniu od powoda odpisu wyroku wydanego przeciwko sprawcy wypadku. (bezsporne – pismo k. 8)

Pismem z dnia 23 października 2015 r. powód skierował do pozwanego wezwanie do zapłaty odsetek od przyznanego odszkodowania od dnia 04 lipca 2013 r. do 13 października 2015 r. (bezsporne – pismo k. 9)

W odpowiedzi na wezwanie pozwany przyznał powodowi kwotę 284,93 zł tytułem odsetek za okres od dnia 30 września 2015 r. do dnia 13 października 2015 r. argumentując, iż okoliczności mające wpływ na zakres odpowiedzialności pozwanego ustalone zostały w dniu 16 września 2015 r. kiedy to wpłynął wyrok skazujący sprawcę wypadku, jakiemu uległ powód. (bezsporne – pismo k. 10)

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie niekwestionowanych twierdzeń stron oraz dokumentów z postępowania likwidacyjnego, co do których prawdziwości wzajemnie także nie kwestionowano.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Bezsporne pozostaje, iż strony łączyła umowa ubezpieczenia, zgodnie
z którą pozwany, w zamian za opłacanie przez powoda składek, zobowiązał się do wypłaty świadczeń w razie zaistnienia zdarzeń ubezpieczeniowych. Takim zdarzeniem było m.in. powstanie u powoda niezdolności do pracy wskutek wypadku komunikacyjnego, jakiemu powód uległ w dniu 16 sierpnia 2012 r.

Niewątpliwie pozwany spełnił świadczenie wynikające z łączącej strony umowy, jednakże powstał między stronami spór dotyczący terminu, w jakim powinno być ono spełnione i w konsekwencji tego, czy pozwany popadł w zwłokę w wykonaniu zobowiązania, jeśli tak, to za jaki okres powodowi należą się odsetki
w związku z opóźnieniem z zapłacie świadczenia.

Termin zapłaty świadczenia w tytułu umowy ubezpieczenia wynika z art. 817 k.c. i zasadniczo wynosi 30 dni od dnia zawiadomienia o wypadku (zdarzeniu), przy czym jeżeli w ciągu tego okresu nie można ustalić wszystkich okoliczności dotyczących ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia, wypłacona powinna zostać w tym terminie część bezsporna, zaś pozostała część odszkodowania w terminie 14 dni od dnia, w którym przy dołożeniu należytej staranności można było wyjaśnić istotne okoliczności.

Pozwany wiąże termin spełnienia świadczenia z upływem 14 dni od uzyskania wyroku skazującego sprawcę wypadku, któremu uległ powód, a także z upływem 12- miesięcznego nieprzerwanego okresu niezdolności do pracy, zgodnie z definicją zawartą w owu.

W ocenie Sądu nie do przyjęcia z pewnością jest uznanie, iż termin spełnienia świadczenia przez pozwanego uzależniony był w niniejszej sprawie od zapadnięcia wyroku karnego skazującego sprawcę wypadku komunikacyjnego, jakiemu uległ powód. Taki warunek nie wynika przede wszystkim z ogólnych warunków umowy ( (...)), na jakie powołuje się pozwany, w tym definicji wypadku komunikacyjnego (§ 1 pkt. 1 ppkt. 8). Powodowi w związku z wypadkiem, jakiemu uległ, nigdy nie postawiono też zarzutu jego spowodowania co, jak wskazuje pozwany w odpowiedzi na pozew, mogłoby spowodować wstrzymanie wypłaty świadczenia do czasu zakończenia postępowania. Ponadto wskazać należy, iż odpowiedzialność pozwanego nie wynikała z umowy odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, który spowodował wypadek, a z umowy ubezpieczenia zawartej przez powoda z pozwanym. Zatem kwestia odpowiedzialności sprawcy wypadku nie miała znaczenia dla odpowiedzialności pozwanego za zdarzenie.

Istotne natomiast dla powstania odpowiedzialności pozwanego było ustalenie, czy w wyniku wypadku komunikacyjnego powód stał się niezdolnym do pracy. Jak wskazuje pozwany, zgodnie z § 1 pkt. 1 ppkt. 4 owu niezdolność do pracy wskutek wypadku komunikacyjnego oznacza całkowitą niezdolność ubezpieczonego do wykonywania jakiejkolwiek działalności zarobkowej, powstałą wskutek wypadku komunikacyjnego, która rozpoczęła się w terminie 36 miesięcy od daty tego wypadku komunikacyjnego i trwała nieprzerwanie 12 miesięcy i po tym okresie ma charakter trwały i nieodwracalny. Z tej definicji pozwany wywodzi swój obowiązek w zakresie spełnienia świadczenia od dnia 15 września 2013 r., wskazując na konieczność upływu 12 miesięcznego okresu od dnia wypadku i 30-dniowego terminu do spełnienia świadczenia (wynikającego z art. 817 § 1 k.c.).

Nie można jednak, zdaniem Sądu uznać, iż powód nabywa prawo do uzyskania świadczenia z tytułu niezdolności do pracy dopiero po upływie 12-miesięcznego okresu trwania tej niezdolności. O niezdolności do pracy nie decyduje bowiem sam fakt występowania schorzeń, lecz ocena, czy i w jaki zakresie wpływają one na utratę zdolności do pracy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami. Takiej oceny pozwany mógł dokonać już znacznie wcześniej niż po upływie 12-miesięcznego okresu trwania niezdolności u powoda. Dysponował bowiem wynikami badań, na jakie skierował powoda w lipcu 2013 r., w tym wynikiem badania ortopedycznego, w którym lekarz
w proponowanych dalszych zaleceniach dotyczących leczenia wskazał rentę, a jako datę przewidywanego zakończenia leczenia 30 grudnia 2013 r. Obaj badający powoda lekarze stwierdzili także istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy wypadkiem, a jego następstwami. Ponadto pozwany od listopada 2013 r. dysponował orzeczeniem o niezdolności do pracy powoda wydanym przez orzecznika ZUS w dniu 19 lutego 2013 r., w którym dalszy okres niezdolności do pracy określono na kolejne 6 miesięcy. Niezależnie od powyższego pozwany mógł, mając jakiekolwiek wątpliwości skierować powoda na dodatkowe badania celem określenia czasu trwania u powoda niezdolności do pracy, tymczasem od lipca 2013 r. nie poczynił żadnych działań zmierzających do zaspokojenia roszczenia powoda.

Zgodnie z art. 476 k.c. dłużnik dopuszcza się zwłoki, gdy nie spełnia świadczenia w terminie, a jeżeli termin nie jest oznaczony, gdy nie spełnia świadczenia niezwłocznie po wezwaniu przez wierzyciela. Nie dotyczy to wypadku, gdy opóźnienie w spełnieniu świadczenia jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Z kolei z art. 481 § 1 k.c. wynika, iż jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Do dnia 31 grudnia 2015 r. były to odsetki ustawowe w rozumieniu art. 481 § 2 k.c., natomiast od dnia 01 stycznia 2016 r. są to odsetki ustawowe za opóźnienie w brzmieniu nadanym ustawą
z dnia 09 października 2015 r. o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1830).

Wobec powyższych okoliczności uznać należy, mając na względzie zgłoszenie szkody przez powoda w dniu 27 czerwca 2013 r., a także datę wyników badań lekarskich zleconych przez pozwanego tj. 15 lipca 2013 r., pozwalających na określenie wystąpienia u powoda niezdolności do pracy w związku z wypadkiem komunikacyjnym, iż pozwany mógł w terminie 30 dni od zgłoszenia zdarzenia spełnić świadczenie z tego tytułu. Po tym zaś terminie pozwany popadł w zwłokę, uzasadniającą żądanie zapłaty odsetek ustawowych. Z tego powodu powództwo
w zakresie żądanej kwoty 11 183,56 zł tytułem odsetek ustawowych za opóźnienie
w spełnieniu świadczenia za okres od 04 sierpnia 2013 r. do dnia 13 czerwca 2014 r. Sąd uwzględnił w całości na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 476 k.c. Dalsze odsetki ustawowe za opóźnienie od chwili wytoczenia powództwa zasądzono na podstawie art. 482 § 1 k.c. w zw. z art. 481 § 2 k.c.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c., zgodnie
z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Obejmują one opłatę stosunkową
w kwocie 560 zł oraz koszty zastępstwa prawnego pełnomocnika wraz z opłatą skarbową w kwocie 4 817 zł.