Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 kwietnia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. VII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Marcin Oleśko

Protokolant: sekr. sądowy A. K.

po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2018 roku,

sprawy A. O. s. Z. i B. z domu R. ur. (...) w P.

oskarżonego o to, że:

w dniach 17 i 18 lipca 2017 r. w siedzibie (...) Banku (...) w P., woj. (...), działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci przyznania kredytu gotówkowego w łącznej kwocie 112 015 zł, wprowadził w błąd pracowników (...) Banku (...) udzielających mu w/w kredytu w ten sposób, że przedłożył nierzetelne pisemne zaświadczenie dotyczące okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania wymienionego kredytu o zatrudnieniu w firmie (...) i osiąganych dochodach z tego tytułu w wysokości 4927,16 brutto miesięcznie na którym podrobił podpis D. F., czym usiłował doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Banku (...) poprzez udzielenie ww. kredytu działając tym na szkodę (...) Banku (...)

tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286§1 kk w zb. z art. 297§1 kk w zb. z art. 270§1 kk w zw. z art. 11§2 kk

1.  oskarżonego A. O. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu wyczerpującego dyspozycję art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286§1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za to na podstawie art. 14 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk i art. 33 § 2 kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w ilości 100 (sto) stawek dziennych, przyjmując wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych;

2.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk oraz art. 70 § 1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 2 (dwóch) lat;

3.  na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 kk zobowiązuje oskarżonego do informowania Sądu o przebiegu okresu próby w formie pisemnych sprawozdań składanych co 6 (sześć) miesięcy od daty uprawomocnienia się wyroku;

4.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata T. M. kwotę 516,60 (pięćset szesnaście złotych sześćdziesiąt groszy) złotych tytułem nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej oskarżonemu przez obrońcę wyznaczonego z urzędu;

5.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 984,60 (dziewięćset osiemdziesiąt cztery złote sześćdziesiąt groszy) złotych tytułem zwrotu wydatków oraz kwotę 320 (trzysta dwadzieścia) złotych tytułem opłat.

UZASADNIENIE

W niniejszej sprawie wraz z aktem oskarżenia wpłynął wniosek prokuratora złożony w trybie art. 335 § 2 kpk.

Na posiedzeniu w dniu 6 kwietnia 2018 roku Sąd uwzględnił powyższy wniosek
i wydał wyrok w trybie art. 343 kpk.

Jak stanowi art. 424 § 3 kpk w wypadku złożenia wniosku o uzasadnienie między innymi co do wyroku wydanego w trybie art. 343 kpk, sąd może ograniczyć zakres uzasadnienia do wyjaśnienia podstawy prawnej tego wyroku oraz wskazanych rozstrzygnięć. Dlatego też Sąd w dalszej części ograniczy uzasadnienie do omówienia wskazanych okoliczności.

A. O. w dniach w dniach 17 i 18 lipca 2017 r. w siedzibie (...) Banku (...)
w P., woj. (...), działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci przyznania kredytu gotówkowego w łącznej kwocie 112 015 zł, wprowadził w błąd pracowników (...) Banku (...) udzielających mu w/w kredytu w ten sposób, że przedłożył nierzetelne pisemne zaświadczenie dotyczące okoliczności
o istotnym znaczeniu dla uzyskania wymienionego kredytu o zatrudnieniu w firmie (...) i osiąganych dochodach z tego tytułu w wysokości 4927,16 brutto miesięcznie na którym podrobił podpis D. F., czym usiłował doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Banku (...) poprzez udzielenie ww. kredytu działając tym na szkodę (...) Banku (...), swoim zachowaniem wyczerpał dyspozycję art.
13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art.
11 § 2 kk.

Sąd uznał oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, ponieważ nie zachodzi żadna okoliczność wyłączająca winę w rozumieniu Kodeksu Karnego. Oskarżony nie dał posłuchu normie prawnej, mimo iż miał taką możliwość.

Mając na uwadze poczynione w niniejszej sprawie ustalenia faktyczne, nie budzi wątpliwości, że zachowanie oskarżonego stanowi czyn zabroniony społecznie szkodliwy
w stopniu znacznym.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu Sąd wziął pod uwagę:

- rodzaj i charakter naruszonego dobra jakim jest w niniejszej sprawie mienie oraz wiarygodność dokumentów;

- duże rozmiary grożącej szkody;

- popełnienie przestępstwa z zamiarem bezpośrednim;

- motywację sprawcy, który działał z niskich pobudek tj. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

Wymierzając karę Sąd uwzględnił na korzyść oskarżonego jego uprzednią niekaralność. Ponadto A. O. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Ma on ustabilizowaną sytuację rodzinną i zawodową.

Jako okoliczności obciążające Sąd poczytał oskarżonemu, że swoim zachowaniem naruszył zaufanie jakim obdarzyła go D. F.. Ponadto Sąd miał na uwadze działanie z niskich pobudek tj. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

Mając na uwadze powyższe kwestie, a także zważając, aby kara była współmierna
do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu, a także, aby zrealizowała cele zapobiegawcze i poprawcze w stosunku do oskarżonego oraz wytyczne w zakresie prewencji ogólnej, Sąd wymierzył oskarżonemu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawieszono na okres próby wynoszący 2 lata. Zawieszając wykonanie kary Sąd kierował się przede wszystkim tym, iż oskarżony nie był dotychczas karany. Dlatego też zdaniem Sądu orzeczenie bezwzględnej kary pozbawienia wolności nie jest konieczne. W ocenie Sądu istnieje pozytywna prognoza kryminologiczna, co do tego, że będzie on przestrzegać porządku prawnego, w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa.

Z uwagi na fakt, iż oskarżony działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, Sąd wymierzył mu na podstawie art. 33 § 2 k.k. karę grzywny w ilości 100 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 złotych. Miarkując wysokość kary grzywny, oprócz okoliczności wskazanych powyżej Sąd miał na uwadze również sytuację materialną
i osobistą oskarżonego, jego warunki osobiste, rodzinne. Przy kształtowaniu wysokości grzywny (jednej stawki dziennej na kwotę 10 zł) Sąd baczył także, by nie przekraczała ona możliwości zarobkowych i majątkowych oskarżonego. Oskarżony jest utrzymującą się z renty w kwocie 650 złotych. Nie ma nikogo na swoim utrzymaniu.

Zgodnie z art. 72 § 1 kk Sąd zawieszając wykonanie kary obligatoryjnie musi nałożyć na sprawcę przynajmniej jeden z obowiązków probacyjnych wskazanych enumeratywnie
w powołanym artykule. Zdaniem Sądu w realiach niniejszej sprawy wystarczającym jest zastosowanie środka polegającego na informowaniu Sądu o przebiegu okresu próby w formie pisemnych sprawozdań składanych co sześć miesięcy od daty uprawomocnienia się wyroku.

Na podstawie § 4, § 17 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów niepłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. 2016r., poz. 1715) zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adwokata T. M. kwotę 516,60 złotych, tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu
z urzędu w postępowaniu sądowym. Zdaniem Sądu powyższe wynagrodzenie jest stosowne do charakteru i stopnia zawiłości sprawy oraz adekwatne do wkładu pracy obrońcy.

O kosztach sądowych wobec oskarżonego orzeczono na podstawie art. 627 k.p.k.

Stanowią je:

- ryczałty za doręczenia wezwań i innych pism w postępowaniu przygotowawczym oraz
w I-szej instancji – 40 złotych;

- opłata za dane o karalności – 30 złotych;

- wynagrodzenie obrońcy – 516,60 złotych;

- wynagrodzenie biegłych psychiatrów -398 złotych.

Natomiast opłaty od skazania zostały wymierzone oskarżonemu na podstawie art.
2 ust. 1 pkt. 2 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. nr 49, poz. 223 z 1983 roku z późn. zm.).