Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 czerwca 2018 roku

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. VII Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Jolanta Korkus

Protokolant: K. P., A. K.

w obecności Prokuratora asesor J. Z.

po rozpoznaniu w dniu 07.09.2017 r., 14.09.2017 r., 26.10.2017r., 14.12.2017 r., 28.05.2018 r.

sprawy M. P. s. W. i D. z domu G. ur. (...) w T.

oskarżonego o to, że:

w dniu 29 października 2016r. około godz. 1:20 w miejscowości G. poruszając się samochodem osobowym marki R. (...) o nr rej. (...) nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że nie dostosował prędkości i techniki jazdy do bieżących warunków ruchu na drodze, a zwłaszcza do konfiguracji zakrętu w stopniu powodującym utratę panowania nad pojazdem, w wyniku czego wjechał przednim lewym kołem na lewe pobocze gruntowe bez wymaganej istotnej zmiany prędkości, a w czasie ruchu samochodem po poboczu całkowicie utracił kontrolę nad pojazdem, uderzając nim w drzewo , w następstwie czego nieumyślnie spowodował obrażenia ciała pasażerów pojazdu S. B. w postaci stłuczenia głowy w okolicy czołowej i ogólnych potłuczeń ciała, naruszających czynności jej organizmu na czas poniżej siedmiu dni, A. M. (1) w postaci urazu głowy ze wstrząśnieniem mózgu, rany tłuczonej szczytu głowy z rozległym krwiakiem podskórnym, złamania wyrostka ościstego kręgu szyjnego C7, złamania kręgów piersiowych (...) i (...), stłuczenia klatki piersiowej ze stłuczeniem płuca prawego, rany barku prawego i ręki prawej, oparzenia pośladków i ud i ogólnych potłuczeń ciała, u P. M. w postaci stłuczenia głowy, skręcenia kręgosłupa szyjnego ze zniesieniem fizjologicznej krzywizny, rany łokcia prawego, stłuczenia prawego płata wątroby z niewielkim krwiakiem do jamy brzusznej i ogólnych potłuczeń ciała, które to obrażenia naruszyły czynności narządów ich ciała trwające dłużej niż siedem dni, natomiast u D. M. (1) powodując wielonarządowe obrażenia wewnętrzne skutkujące jego zgonem na miejscu

tj. o czyn z art. 177 § 1 i 2 kk

1.  oskarżonego M. P. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu wyczerpującego dyspozycję art. 177 § 1 i 2 kk z tą zmianą , iż ustala, że zmarły pokrzywdzony nazywał się D. M. (2) i za to na podstawie art. 177 § 2 kk wymierza oskarżonemu karę 1 ( jednego) roku pozbawienia wolności;

2.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk, art. 70 § 2 kk , art. 73 § 1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 3 ( trzech ) lat i w czasie tym oddaje oskarżonego pod dozór kuratora sądowego,

3.  na podstawie art. 71 § 1 kk wymierza oskarżonemu karę grzywny w ilości 50 (pięćdziesiąt ) stawek dziennych, przyjmując wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 40 ( czterdziestu) złotych;

4.  na podstawie art. 42 § 1 kk , art. 43 § 3 kk orzeka wobec oskarżonego M. P. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 2 ( dwóch) lat i zobowiązuje oskarżonego do zwrotu prawa jazdy,

5.  zasądza od oskarżonego M. P. na rzecz oskarżyciela posiłkowego A. M. (1) kwotę 1653,12 ( jeden tysiąc pięćdziesiąt trzy złote dwanaście groszy) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

6.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 4215,41 ( cztery tysiące dwieście piętnaście złotych czterdzieści jeden groszy ) z tytułu zwrotu poniesionych wydatków oraz kwotę 380,00 ( trzysta osiemdziesiąt ) złotych tytułem opłaty.

Sygnatura akt VII K 126/17

UZASADNIENIE

Oskarżony M. P. w nocy 29.10.2016r. około godziny 01:00 razem z razem ze swoimi znajomymi S. B., P. M. , A. M. (1) i D. M. (2) jechali samochodem osobowym marki R. nr rej. (...) , którym kierował oskarżony drogą nr (...) z miejscowości K. do miejscowości Z. przez miejscowość G.. Wcześniej w karczmie w K. spotkali się w celach towarzyskich. Oprócz oskarżonego pozostałe osoby spożywały tam alkohol. Postanowili odwiedzić kolegę mieszkającego w Z. W.. W samochodzie obok oskarżonego siedziała S. B.. Na tylnim siedzeniu za nią siedział A. M. (1) , pośrodku P. M. i D. M. (2) za oskarżonym. W tym czasie na dworze panowały nocne ciemności. S. B. i M. P. mieli zapięte pasy bezpieczeństwa. Osoby siedzące na tylnim siedzeniu nie zapięły pasów bezpieczeństwa.

( wyjaśnienia oskarżonego M. P. k. k.177-178 , zeznania S. B. k. 181-183, k. 41 v , zeznania P. M. k. 183 , zeznania A. M. (1) k. 179)

W tym czasie panowały dość złe warunki drogowe. Co chwilę padał deszcz . Nawierzchnia tej jezdni była asfaltowa, śliska i mokra. Szerokość jezdni wynosiła 5,8 m o dwóch niewyznaczonych pasach ruchu. Przy jezdni po obu stronach znajdowały się pobocza porośnięte trawą o szerokości 5,6 m po lewej stronie i 9,4 m po prawej stronie. Ograniczenie prędkości w tym miejscu wynosiło do 90 km/h.

( protokół oględzin miejsca wypadku drogowego k. 11-12 , zeznania A. M. (2) k. 219 v , szkic miejsca wypadku k. 55, dokumentacja fotograficzna – płyta k. 67, mapa k. 192)

Oskarżony M. P. jadąc z prędkością około 70 -80 km/h wjechał w niebezpieczny zakręt drogi w prawo. Ten zakręt był prawidłowo oznakowany znakiem drogowym „niebezpieczny zakręt w prawo”. Podczas wyjeżdżania z zakrętu pojazd oskarżonego wpadł w poślizg i oskarżony stracił panowanie nad pojazdem. Doszło do niekontrolowanego zjazdu samochodu z jezdni na lewe pobocze i dalej do rowu. Nastąpiło boczne uderzenie w pień drzewa rosnącego za skarpą rowu. Po przechyleniu w lewo doszło do penetracji pnia w obszar tylniej części dachu.

( wyjaśnienia oskarżonego k. k.177-178 , zeznania S. B. k. 41- 42, opinia biegłego k. 91-98, k. 199 odwrót- 200, mapa k. 192)

Po wypadku oskarżony i S. B. opuścili pojazd o własnych siłach. Oskarżony wezwał służby ratownicze.

( wyjaśnienia oskarżonego k.177-178, zeznania S. B. k. 181-183, k. 41 v)

Oskarżony M. P. w chwili wypadku był trzeźwy.

( protokół badania k. 2, sprawozdanie k. 70)

W wyniku uderzenia samochodu R. nr rej. (...) w drzewo obrażenia odnieśli wszyscy pasażerowie pojazdu.

S. B. doznała stłuczenia głowy i ogólnych potłuczeń ciała powodujących naruszenie czynności narządów jej ciała na okres poniżej 7 dni.

( opinia k. 111)

A. M. (1) doznał urazu głowy ze wstrząśnieniem mózgu, rany tłuczonej szczytu głowy z rozległym krwiakiem podskórnym, złamania wyrostka ościstego kręgu szyjnego C7 , złamania kręgów piersiowych (...) i (...), stłuczenia klatki piersiowej ze stłuczeniem płuca prawego, rany barku prawego i ręki prawej, oparzenia pośladków i ud, ogólnych potłuczeń ciała i wielomiejscowych otarć skóry. Powyższe obrażenia skutkowały naruszeniem czynności narządów ciała A. M. (1) trwających dłużej niż 7 dni.

( opinia k. 113)

P. M. doznała stłuczenia głowy, skręcenia kręgosłupa szyjnego ze zniesieniem fizjologicznej krzywizny, rany łokcia prawego, stłuczenia prawego płata wątroby z niewielkim krwawieniem do jamy brzusznej, ogólnych potłuczeń ciała i wielomiejscowych otarć skóry. Powyższe obrażenia skutkowały naruszeniem czynności narządów ciała P. M. trwających dłużej niż 7 dni.

( opinia k. 115)

D. M. (2) we wypadku doznał wielonarządowych obrażeń wewnętrznych , na skutek których zmarł na miejscu wypadku.

(opinia z sądowo-lekarskiej sekcji zwłok k.35-37v)

Oskarżony nie był nigdy karany.

( karta karna k. 128)

Oskarżony M. P. przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu. Wyjaśnił, że jechał z koleżankami i kolegami jechał do kolegi D. M. (2) do miejscowości Z.. Znał drogę, gdyż jeździł nią wielokrotnie w różnych warunkach pogodowych. Jechał z prędkością około 70-80 km/h. Wpadł w poślizg, nie wie z jakiego powodu. Gdy wpadł w poślizg próbował wyprostować pojazd, zarzuciło go na drugą stronę jezdni i uderzyli w drzewo. On i S. wyszli z pojazdu. Tylnych drzwi się nie udało otworzyć . Wezwali służby ratownicze. Oskarżony wyraził ubolewanie i przeprosił rodzinę zmarłego D. M. (2).

(wyjaśnienia oskarżonego M. P. k. 177-178)

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego. W ocenie Sądu są one szczere i przedstawiają przebieg wypadku tak jak go zapamiętał oskarżony.

Sąd uznał zeznania pokrzywdzonej A. M. (3) – matki zmarłego D. M. (2) za wiarogodne, ale ponieważ świadek o wypadku dowiedziała się już po jego zaistnieniu, więc jej zeznania nie są przydatne do czynienia ustaleń faktycznych o przebiegu wypadku.

Sąd uznał także za wiarogodne zeznania A. M. (1) , S. B. i P. M.. Zeznania te są zgodne, wzajemnie się potwierdzają i uzupełniają.

Sąd zaakceptował także zeznania świadków J. P. i A. M. (2). Świadkowie wykonywali oględziny miejsca zdarzenia i zabezpieczali ślady. Nie ma podstaw, aby kwestionować wiarygodność w/w świadków. Świadek A. M. (2) potwierdził, że zapis w protokole oględzin miejsca wypadku dotyczący dopuszczalnej prędkości w miejscu wypadku – 60 km/h – był wynikiem pomyłki. Prawidłowy zapis powinien wynosić 90 km/h/

Sąd zaakceptował obie opinie biegłego sądowego w dziedzinie mechaniki pojazdowej i ruchu drogowego K. L., ponieważ są one jednoznaczne, dokładne i przekonująco uargumentowane. Pierwsza opinia pisemna opierała się m.in. na ustaleniu, że w miejscu wypadku obowiązywał maksymalna dopuszczalna prędkość do 60 km/h. Na rozprawie biegły te opinię skorygował odpowiednio do ustalenia, że w miejscu wypadku maksymalna dopuszczalną prędkością była prędkość 90 km/h. Biegły podkreślił, że niezależnie od maksymalnej dopuszczalnej administracyjnie prędkości kierujący ma obowiązek kierować pojazdem z prędkością bezpieczną, dostosowaną do warunków na drodze.

Sąd zaaprobował też wszystkie opinie biegłego chirurga oraz biegłego specjalisty medycyny sądowej i patomorfologa , gdyż są one szczegółowe , wyczerpujące i logiczne.

Pozostałe zebrane dowody podlegają akceptacji Sądu jako nie budzące wątpliwości.

Oskarżony M. P. wyczerpał dyspozycję art.177§ 1 i § 2 kk , ponieważ nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym przez to, że w dniu 29 października 2016 r. w miejscowości G. kierując samochodem osobowym m-ki R. (...) nie dostosował prędkości i techniki jazdy do bieżących warunków na drodze, a zwłaszcza do konfiguracji zakrętu w stopniu powodującym utratę panowania nad pojazdem w wyniku czego wjechał przednim lewym kołem na lewe pobocze gruntowe, bez wymaganej istotnej zmiany prędkości , a czasie ruchu samochodu po poboczu całkowicie utracił kontrolę nad pojazdem uderzając nim w drzewo w następstwie czego spowodował obrażenia ciała u pasażerów pojazdu S. B. w postaci stłuczenia głowy i ogólnych potłuczeń ciała powodujących naruszenie czynności narządów jej ciała na okres poniżej 7 dni, A. M. (1) w postaci urazu głowy ze wstrząśnieniem mózgu, rany tłuczonej szczytu głowy z rozległym krwiakiem podskórnym, złamania wyrostka ościstego kręgu szyjnego C7 , złamania kręgów piersiowych (...) i (...), stłuczenia klatki piersiowej ze stłuczeniem płuca prawego, rany barku prawego i ręki prawej, oparzenia pośladków i ud, ogólnych potłuczeń ciała i wielomiejscowych otarć skóry skutkujących naruszeniem czynności narządów ciała A. M. (1) trwających dłużej niż 7 dni, P. M. w postaci stłuczenia głowy, skręcenia kręgosłupa szyjnego ze zniesieniem fizjologicznej krzywizny, rany łokcia prawego, stłuczenia prawego płata wątroby z niewielkim krwawieniem do jamy brzusznej, ogólnych potłuczeń ciała i wielomiejscowych otarć skóry, skutkujących naruszeniem czynności narządów ciała P. M. trwających dłużej niż 7 dni oraz D. M. (2) w postaci wielonarządowych obrażeń wewnętrznych , na skutek których zmarł na miejscu wypadku.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy prawo o ruchu drogowym kierujący pojazdem jest obowiązany jechać z prędkością zapewniającą panowanie nad pojazdem, z uwzględnieniem warunków, w jakich ruch się odbywa, a w szczególności: rzeźby terenu, stanu i widoczności drogi, stanu i ładunku pojazdu, warunków atmosferycznych i natężenia ruchu.

Oskarżony tego obowiązku nie dopełnił. Jadąc w warunkach widoczności ograniczonej ciemnością nie dostosował prędkości do warunków panujących na drodze, nie wziął pod uwagę ani śliskiej nawierzchni ani konfiguracji zakrętu ani ostrzeżenia na znaku drogowym o niebezpiecznym zakręcie w prawo. Oskarżony w wyjaśnieniach podnosił, że znał tę drogę dobrze , bo wielokrotnie nią jeździł w różnych warunkach pogodowych i mimo to nie potrafił wyjaśnić z jakiego powodu wpadł w poślizg. Świadczy to o tym , że oskarżony nie potrafi krytycznie ocenić swojego zachowania jako kierującego bezpośrednio przed wypadkiem i dostrzec swoich błędów.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego Sąd stwierdził, że jest on bardzo duży , gdyż nastąpił tragiczny i nieodwracalny skutek wypadku w postaci śmierci pokrzywdzonego D. M. (2) , a wszyscy pozostali pasażerowie pojazdu kierowanego przez oskarżonego odnieśli różnego rodzaju obrażenia ciała. Jako okoliczności łagodzące Sąd poczytał, że oskarżony przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu , złożył wyjaśnienia, przeprosił pokrzywdzonych , wyraził skruchę.

Oskarżony nie był nigdy karany, prowadzi ustabilizowany tryb życia. Za okoliczność obciążającą Sąd uznał fakt, że oskarżony naruszył podstawowe zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Poruszanie się pojazdem w warunkach ciemności , śliskiej jezdni wymagało od oskarżonego zwiększenia koncentracji i uwagi podczas jazdy. Z tych względów uznał, że kara 1 roku pozbawienia wolności jest współmierna do stopnia społecznej szkodliwości tego czynu. Uwzględniając dotychczasową niekaralność oskarżonego Sąd warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres próby 3 lat. Z uwagi na młody wiek oskarżonego Sąd oddał oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora sądowego. Dla wzmocnienia wychowawczej roli postępowania karnego orzekł 50 stawek dziennych grzywny po 40 złotych każda z nich. Grzywna w tej wysokości jest dla oskarżonego dolegliwa , a zarazem realna do spłacenia.

Oskarżony wykazał się niskimi umiejętnościami w kierowaniu pojazdem mechanicznym. Naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym o podstawowym znaczeniu. Doprowadził do tragicznego skutku w postaci śmierci jednej osoby i obrażeń ciała u trojga innych osób.

Wobec popełnionych błędów w kierowaniu pojazdem pozostał bezkrytyczny. Z tych powodów Sąd stwierdził , że prowadzenie pojazdów mechanicznych przez oskarżonego zagraża bezpieczeństwu w komunikacji i orzekł zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 2 lat. W ocenie Sądu oskarżonemu brakuje dojrzałości społecznej i odpowiedzialności za siebie i przewożonych swoim pojazdem pasażerów.

Ponieważ oskarżony pracuje i osiąga dochody Sąd obciążył oskarżonego kosztami sądowymi i kosztami na rzecz oskarżyciela posiłkowego.

Z tych wszystkich względów Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.