Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 października 2017 roku

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim II Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Rafał Nalepa

Protokolant: st.sekr.sądowy Witold Wojtak

przy udziale Prokuratora: xxx

po rozpoznaniu w dniu 10 października 2017 roku sprawy

B. Ł. s. W. i A. z domu J. ur. (...) w Z.

oskarżonego o to, że:

w dniu 21 grudnia 2016 roku w L. i P. (...)., woj. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził T. G. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 700 zł poprzez wprowadzenie w błąd co do zamiaru sprzedaży telefonu komórkowego marki I. (...) w ten sposób, że wystawił w portalu internetowym (...)ogłoszenie (...) z ofertą sprzedaży w/wym telefonu, sprzedał go T. G., a następnie pomimo uzyskania pieniędzy w kwocie 700 zł przelanych na rachunek bankowy w/wym przez kupującego, celowo nie wywiązał się z warunków umowy nie przesyłając w/wym przedmiotu zakupu, czym działał na szkodę T. G.,

tj. o czyn z art. 286§1 kk

orzeka

1.  oskarżonego B. Ł. uznaje za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu, przy czym ustala, że oskarżony wprowadził pokrzywdzonego w błąd co do okoliczności posiadania opisanego w zarzucie telefonu komórkowego i zamiaru przekazania jego posiadania pokrzywdzonemu doprowadzając go do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 700 złotych i za tak opisany czyn stanowiący wypadek mniejszej wagi wyczerpujący dyspozycję art. 286 § 3 kk w zw. z art. 286 § 1kk na podstawie art. 286 § 3 kk wymierza mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego B. Ł. obowiązek naprawienia w całości szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego T. G. kwoty 700 (siedmiuset) złotych;

3.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 70 (siedemdziesięciu) złotych tytułem zwrotu wydatków oraz wymierza mu opłatę w kwoce 120 (stu dwudziestu) złotych.

UZASADNIENIE

CO DO ROZTRZYGNIĘCIA O KARZE I ŚRODKU KARNYM

Wymierzając karę sąd kierował się dyrektywami z art. 53 kk.

Na korzyść poczytano oskarżonemu przyznanie się do winy i niewielką wartość zabranego mienia, jednak ta ostatnia okoliczność miała wpływ na „przejście” przez sąd na typ uprzywilejowany, więc już raz oskarżony ewidentnie z niej skorzystał.

Na niekorzyść sąd wziął przede wszystkim uprzednią karalność oskarżonego, która jest okolicznością szczególnie obciążającą. B. Ł. był w niedalekiej przeszłości karany za identyczne przestępstwa polegające na oferowaniu za pośrednictwem portali internetowych dóbr i usług bez zamiaru wywiązania się z ofert w wyniku czego doprowadził szereg osób do niekorzystnych rozporządzeń gotówką. W sprawie II K 966/16 Sądu Rejonowego w L.skazano go za 9 takich czynów. Wyrok ten zapadł 6 lipca 2016 r. W sprawie II K 1694/16 Sądu Rejonowego w L. skazano go za aż 51 takich czynów. Wyrok ten zapadł 5 stycznia 2017 r. obejmując zachowania popełnione w okresie październik – grudzień 2015 r., więc formalnie oskarżony nie był karany za to ostatnie przestępstwo w dacie popełniania czynu objętego aktem oskarżenia w niniejszej sprawie, jednak nie mógł nie mieć świadomości, że oszukał rok wcześniej 51 osób i toczy się w tej sprawie postępowanie w którym kwalifikuje się to działanie jako przestępstwo. W sprawie II K 966/16 wymierzono oskarżonemu karę ograniczenia wolności (taką karę „otrzymał też w sprawie II K 1694/16”). Mimo tego ponownie działając w identyczny sposób dopuścił się wyłudzenia na szkodę pokrzywdzonego T. G.. Takie zachowanie świadczy o tym, że kary wolnościowe nie wdrożyły oskarżonego do przestrzegania prawa i nie odstraszyły go od popełniania kolejnych przestępstw a oskarżony jest osobą otwarcie lekceważącą porządek prawny i zapadły wyrok, której decyzje o złamaniu prawa w celach „zarobkowych” z pokrzywdzeniem innych ludzi przychodzą z niepokojącą łatwością. W takiej sytuacji „kredyt zaufania” dla oskarżonego się skończył a jedyną możliwą karą była kara pozbawienia wolności w rozmiarze 4 miesięcy.

Z uwagi na uprzednią karalność, niepoprawność oskarżonego i brak odpowiedniego skutku kary wolnościowej (której notabene oskarżony nie wykonał - k. 69) sąd stanął na stanowisku, że wobec B. Ł. nie można postawić pozytywnej prognozy kryminologicznej, iż mimo warunkowego zawieszenia wykonania kary osiągnie ona cele postawione w art. 53 kk w szczególności zapobiegnie powrotowi do przestępstwa (art. 69 § 1 kk). Również zachowanie oskarżonego po popełnieniu przestępstwa nie pozwala na pozytywne rokowania prognostyczne, oparte o zauważalną zmianę postawy B. Ł.. Otóż na etapie dochodzenia sam zobowiązał się do naprawienia szkody w terminie do 10 lipca 2017 r. (k. 51), jednak jak dotąd, mimo upływu ponad trzech miesięcy, tego nie uczynił w ogóle nie kontaktując się z pokrzywdzonym, ani nie usprawiedliwił tego przed sądem. Takie postępowanie dopełnia obraz sylwetki oskarżonego uwidoczniony w serii oszustw za które go skazano, jako osoby składającej, dla osiągnięcia bieżących korzyści, z premedytacją, puste obietnice bez pokrycia. Ma to źródło w głębokiej mentalnej demoralizacji oskarżonego. Dlatego też uznano, że nie zasługuje w żadnym wypadku na dobrodziejstwo warunkowego zawieszenia wykonania kary.

Na podstawie art. 46 § 1 kk zobowiązano oskarżonego do naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę kwoty 700 złotych na rzecz pokrzywdzonego T. G., kierując się regułami prawa cywilnego, które mówią, że sprawca czynu niedozwolonego który wyrządził nim szkodę innej osobie zobowiązany jest do jej naprawienia (art. 415 kc). Niewątpliwie niewywiązanie się z umowy pod wpływem oszukańczych zabiegów ze skutkiem w postaci spełniania świadczenia przez drugą stronę, stanowi czyn zabroniony i tym samym podstawę faktyczną do uruchomienia art. 46 § 1 kk, zwłaszcza że szkoda nie została naprawiona a pokrzywdzony nie dochodził jej na drodze cywilnej.