Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 kwietnia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Zgierzu I Wydział Cywilny w składzie następującym:
Przewodnicząca: Sędzia SR Małgorzata Nowak

Protokolant : sekr. sąd. Sylwia Domańska

po rozpoznaniu w dniu 20 kwietnia 2016 roku w Zgierzu na rozprawie sprawy

z powództwa (...) Wierzytelności Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W.

przeciwko I. M.

o zapłatę

1.  zasądza od I. M. na rzecz (...) Wierzytelności Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. kwotę 10.000 złotych (dziesięć tysięcy) z umownymi odsetkami wynoszącymi czterokrotność stopy lombardowej NBP od dnia 19 listopada 2015 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądza od I. M. na rzecz (...) Wierzytelności Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. kwotę 300 złotych (trzysta) tytułem częściowego zwrotu kosztów procesu oddalając wniosek w pozostałym zakresie.

Sygn. akt I C 2668/15

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 19 listopada 2015 r. wniesionym do Sądu Rejonowego Lublin-Zachód
w Lublinie powód (...) Wierzytelności Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą W. wystąpił o wydanie przeciwko I. M. nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym, zasądzającego od pozwanej kwotę 10.000 złotych z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP od dnia 19 listopada 2015 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż wierzytelność dochodzona pozwem wynika z braku zapłaty przez pozwaną należności z tytułu umowy kredytu konsolidacyjnego zawartego w dniu 5 września 2007 r. z poprzednikiem prawnym powoda (...) Bankiem S.A. Na dochodzoną kwotę składa się 10.000 zł niespłaconego kapitału.

( pozew – k. 2-8)

Postanowieniem z dnia 16 października 2015 r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód
w Lublinie stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty i przekazał rozpoznanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Zgierzu.

(postanowienie – k. 9)

Pozwana I. M. wniosła o oddalenie powództwa w całości i obciążenie powoda kosztami postępowania. Pozwana podniosła, że nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania, zaś egzekucja prowadzona przeciwko pozwanej przez (...) Bank S.A. została umorzona.

( odpowiedź na pozew – k. 67-68)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 5 września 2007 r. I. M. zawarła z (...) Bankiem S.A.
z siedzibą w W. umowę konsolidacyjnego kredytu gotówkowego numer (...) na kwotę 56.662,37 zł z okresem spłaty do dnia 5 września 2014 r.
W § 3 ust. 1 umowy pożyczkobiorca zobowiązał się dokonywać spłaty kredytu wraz
z odsetkami w równych miesięcznych ratach kapitałowo-odsetkowych. W § 7 umowy wskazano, iż w przypadku opóźnienia w terminowym regulowaniu rat kredytu, bank będzie pobierał od niespłaconego w terminie kredytu podwyższone odsetki naliczone według stopy procentowej w wysokości średniego oprocentowania WIBOR dla 3-miesięcznych lokat
na rynku międzybankowym z 10 ostatnich dni roboczych ostatniego miesiąca poprzedniego kwartału powiększonej o 25 punktów procentowych. Tak ustalona stopa oprocentowania nie może jednakże przekraczać wysokości oprocentowania maksymalnego określonego
w art. 359 § 2 ¹ k.p.c.

( bezsporne, nadto poświadczona za zgodność kopia umowy – k. 78-81)

Z dniem 4 stycznia 2010 roku (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w K. została przejęta przez (...) Bank Spółkę Akcyjną z siedzibą w W. poprzez przeniesienie całego majątku pierwszej z powyższych spółek na drugą z nich, w wyniku czego powstał (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w W..

( bezsporne)

W dniu 14 marca 2012 r. (...) Bank S.A. wystawił przeciwko pozwanej bankowy tytuł egzekucyjny, któremu Sąd Rejonowy w Zgierzu nadał klauzulę wykonalności postanowieniem z dnia 13 kwietnia 2012 r w sprawie I Co 933/12.

W dniu 30 maja 2012 r. bank wszczął przeciwko pozwanej postępowanie egzekucyjne w sprawie Km 4380/12, które zostało umorzone wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji. Komornik wyegzekwował na rzecz wierzyciela 3.482,67 zł.

( poświadczona za zgodność kopia bte – k. 82, postanowienia – k. 83-84 , załączone akta Km 4380/12)

Powód nabył przedmiotową wierzytelność od poprzedników prawnych.

( bezsporne, nadto poświadczone za zgodność kopie: umowy przelewu wierzytelności – k. 27-30v, Aneksu z dnia 20 marca 2015 r. – k. 31-32v, załącznika zawierającego wykaz wierzytelności – k. 33-35, poświadczona za zgodność kopia zawiadomienia – k. 58)

Pismem z dnia 4 marca 2015 r. (...) Bank S.A. zawiadomił pozwaną
o przelewie wierzytelności.

( bezsporne, nadto poświadczona za zgodność kopia zawiadomienia – k. 58)

Pismem z dnia 7 kwietnia 2015 r. (...) Wierzytelności Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą W. wezwał pozwaną do zapłaty długu.

(bezsporne, nadto poświadczona za zgodność kopia wezwania do zapłaty – k. 59-59v)

W dniu 19 listopada 2015 r. powód wystawił wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego i ewidencji analitycznej, w którym stwierdził zadłużenie pozwanej z tytułu kredytu numer (...).

(wyciąg – k. 55)

Pozwana spłacała kredyt do 2010 r., ale komornik zajął jej pensję, gdyż była zadłużona w innych instytucjach. Wówczas zaprzestała spłaty kredytu. Była zatrudniona
w szpitalu im. Sterlinga, ale straciła pracę, gdy przenosili szpital. Potem pracowała
w magazynach pod S., ale i tam „praca się skończyła”. Obecnie jest osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku. Utrzymuje się z prac dorywczych. Mieszka z rodzicami, ma na utrzymaniu 23-letnią córkę.

( przesłuchanie pozwanej – k. 105)

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie zebranego materiału dowodowego, który Sąd uznał za wiarygodny. Pozwana nie kwestionowała faktu zawarcia umowy o kredyt konsumpcyjny , jak i nie kwestionowała kwoty dochodzonej pozwem . Natomiast okoliczności te zostały potwierdzone złożonymi przez powoda dokumentami .

Sąd zważył, co następuje:

Stosownie do art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U.
z 2015, poz. 228), przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem
na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami
w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

W przedmiotowym stanie faktycznym pozwana zobowiązała się do zwrotu kredytu
w terminach i kwotach określonych umową. Nie wywiązała się z przedmiotowego zobowiązania. Na rzecz powoda należało zatem zasądzić dochodzoną pozwem kwotę. Stanowisko pozwanej zgłoszone w niniejszej sprawie odnosiło się jedynie do jej złej sytuacji finansowej i uwzględnienia tego faktu przy orzekaniu w sprawie . Zobowiązanie pozwanej wynika jednak z zawartej i nie kwestionowanej przez nią umowy , których spełnienia warunków pozwana musi dotrzymać .

O obowiązku zapłaty odsetek za opóźnienie Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. oraz art. 482 k.c., zasądzając odsetki zgodnie z żądaniem powoda od zaległego kapitału kredytu w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

O kosztach sądowych Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c., zasądzając na rzecz powoda 300 zł poniesionej opłaty sądowej. Powód nie wykazał przy tym, aby poniósł 1,25 zł
dla dostawcy usług płatności.

Odnośnie pozostałych kosztów procesu Sąd orzekł na podstawie art. 102 k.p.c. Zgodnie z powołanym przepisem, w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami.

Jak wskazał Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 9 sierpnia 2012 r. (V CZ 26/12, LEX nr 1231638), przepis art. 102 k.p.c. wyraża zasadę słuszności w orzekaniu o kosztach, stanowiąc wyjątek od zasady odpowiedzialności za wynik procesu. Podstawę do jego zastosowania stanowią konkretne okoliczności danej sprawy, przekonujące o tym,
że w rozpoznawanym przypadku obciążenie strony przegrywającej kosztami procesu na rzecz przeciwnika byłoby niesłuszne, czy wręcz niesprawiedliwe. Art. 102 k.p.c. znajduje zastosowanie "w wypadkach szczególnie uzasadnionych", które nie zostały ustawowo zdefiniowane i są każdorazowo oceniane przez sąd orzekający na tle okoliczności konkretnej sprawy. Do okoliczności tych zalicza się m.in. sytuację majątkową i osobistą strony, powodującą, że obciążenie jej kosztami może pozostawać w kolizji z zasadami współżycia społecznego. Przy zastosowaniu art. 102 k.p.c. mogą być również brane pod uwagę okoliczności dotyczące charakteru sprawy (zob. też postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 września 2012 r., II CZ 95/12, LEX nr 1232771, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14 września 2012 r., I UZ 86/12, LEX nr 1228427).

W postanowieniu z dnia 26 września 2012 r. (II CZ 100/12, LEX nr 1232760) Sąd Najwyższy wskazał, iż ocena, czy w sprawie zachodzi wypadek szczególnie uzasadniony należy do swobodnej decyzji sądu ze względu na konieczność zapewnienia poczucia sprawiedliwości oraz realizacji zasady słuszności.

W niniejszej sprawie pozwana znajduje się w bardzo ciężkiej sytuacji życiowej
i majątkowej. Obecnie jest bezrobotna, bez prawa do zasiłku. Przestała spłacać kredyt, kiedy komornik zajął jej pensję. Straciła pracę w szpitalu, a potem w magazynie. Pozwana starała się zatem spłacać kredyt, jednakże znalazła się w bardzo trudnym położeniu finansowym.
W tej sytuacji obciążenie pozwanej kosztami procesu godziłoby w poczucie sprawiedliwości
i zasady słuszności.

W tym stanie faktycznym należało orzec jak w sentencji.