Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 grudnia 2018 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi, I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodnicząca: S S.R. Kinga Grzegorczyk

Protokolant: staż. Paulina Janduła

po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2018 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa K. G.

przeciwko Towarzystwu (...) w W.

o zapłatę i ustalenie

I.  zasądza od Towarzystwa (...) w W. na rzecz K. G. kwoty:

1.  34000 (trzydzieści cztery tysiące) złotych tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwot:

a)  7000 (siedem tysięcy) złotych od dnia 14 lipca 2017 roku do dnia zapłaty,

b)  27000 (dwadzieścia siedem tysięcy) złotych od dnia 9 sierpnia 2018 roku do dnia zapłaty,

2.  12157,60 (dwanaście tysięcy sto pięćdziesiąt siedem 60/100) złotych tytułem odszkodowania z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwot:

a)  3100 (trzy tysiące sto) złotych od dnia 14 lipca 2017 roku do dnia zapłaty,

b)  6900 (sześć tysięcy dziewięćset) złotych od dnia 9 sierpnia 2018 roku do dnia zapłaty,

c)  2157,60 (dwadzieścia jeden tysięcy sto pięćdziesiąt siedem 60/100) złotych od dnia 10 sierpnia 2018 roku do dnia zapłaty,

3.  93 (dziewięćdziesiąt trzy) złote tytułem miesięcznej renty z tytułu zwiększonych potrzeb za okres od 18 do 30 czerwca 2018 roku z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 10 sierpnia 2018 roku do dnia zapłaty,

4.  po 186 (sto osiemdziesiąt sześć) złotych miesięcznie renty z tytułu zwiększonych potrzeb za okres od 1 lipca do 31 sierpnia 2018 roku z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 10 sierpnia 2018 roku do dnia zapłaty,

5.  186 (sto osiemdziesiąt sześć) złotych renty z tytułu zwiększonych potrzeb za wrzesień 2018 roku z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 września 2018 roku do dnia zapłaty,

6.  186 (sto osiemdziesiąt sześć) złotych renty z tytułu zwiększonych potrzeb za październik 2018 roku z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 października 2018 roku do dnia zapłaty,

7.  186 (sto osiemdziesiąt sześć) złotych renty z tytułu zwiększonych potrzeb za listopad 2018 roku z ustawowymi odsetkami od dnia 11 listopada 2018 roku do dnia zapłaty,

8.  186 (sto osiemdziesiąt sześć) złotych renty z tytułu zwiększonych potrzeb za grudzień 2018 roku z ustawowymi odsetkami od dnia 11 grudnia 2018 roku do dnia zapłaty,

9.  po 186 (sto osiemdziesiąt sześć) złotych miesięcznie renty z tytułu zwiększonych potrzeb, poczynając od dnia 1 stycznia 2019 roku i na przyszłość, płatnej do dnia 10-tego każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat,

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

III.  zasądza od Towarzystwa (...) w W. na rzecz K. G. kwotę 4922 (cztery tysiące dziewięćset dwadzieścia dwa) złote tytułem zwrotu kosztów procesu,

IV.  nazuje pobrać od Towarzystwa (...) w W. na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi kwotę 2021,19 (dwa tysiące dwadzieścia jeden 19/100) złotych tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Sygn. akt I C 434/17

UZASADNIENIE

W dniu 4 lipca 2017 r. K. G. wystąpiła z pozwem przeciwko Towarzystwu (...) w W. o zasądzenie następujących kwot:

1)  7000 zł tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia doręczenia stronie pozwanej odpisu pozwu do dnia zapłaty,

2)  3100 zł tytułem odszkodowania z tytułu zwiększonych potrzeb (koszty leczenia, opieki, dojazdów do lekarzy, rehabilitacji) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia doręczenia stronie pozwanej odpisu pozwu do dnia zapłaty.

Ponadto powódka wniosła o ustalenie odpowiedzialności strony pozwanej za skutki wypadku mogące powstać w przyszłości oraz o zasądzenie od strony pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu pełnomocnik powódki wskazał, że w dniu 17 grudnia 2016 r. doszło do wypadku komunikacyjnego, w wyniku którego powódka została poszkodowana na skutek doznanego urazu. W związku z obrażeniami powódka poniosła koszty leczenia, rehabilitacji i dojazdów do lekarzy. W toku postępowania likwidacyjnego strona pozwana wypłaciła powódce kwotę 10000 zł tytułem zadośćuczynienia, co w ocenie powódki nie rekompensuje doznanej przez nią krzywdy.

[pozew k.2-5]

Odpis pozwu został doręczony stronie pozwanej w dniu 14 lipca 2017 r.

[dowód doręczenia k.38]

Strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa.

[odpowiedź na pozew k.40-42]

Na rozprawie w dniu 23 października 2017 r. pełnomocnik powódki oświadczył, że na kwotę dochodzoną w wysokości 3100 zł tytułem odszkodowania za zwiększone potrzeby składają się: 2175,02 zł z tytuły kosztów leczenia oraz 924,98 zł z tytułu zwrotu kosztów opieki osób trzecich.

[e-protokół rozprawy 00:22:40-00:24:43 CD k.117]

Pismem z dnia 8 czerwca 2018 r. pełnomocnik powódki rozszerzył powództwo o kwoty: 27000 zł z tytułu zadośćuczynienia, 9211,62 zł z tytułu odszkodowania za zwiększone potrzeby oraz po 186 zł miesięcznie z tytułu renty z tytułu zwiększonych potrzeb. Ostatecznie pełnomocnik powódki wniósł o zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powódki następujących kwot:

a)  34000 zł tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 7000 zł od dnia doręczenia odpisu pozwu stronie pozwanej do dnia zapłaty i od kwoty 27000 zł od dnia doręczenia stronie pozwanej odpisu przedmiotowego pisma do dnia zapłaty,

b)  12311,62 zł z tytułu odszkodowania za zwiększone potrzeby z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 3100 zł od dnia doręczenia odpisu pozwu stronie pozwanej do dnia zapłaty i od kwoty 9211,62 zł od dnia doręczenia stronie pozwanej odpisu przedmiotowego pisma do dnia zapłaty,

c)  186 zł miesięcznej renty z tytułu zwiększonych potrzeb, płatnej od dnia 18 czerwca 2018 r. i na przyszłość do 10 dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat.

Pełnomocnik powódki wskazał, że na dochodzone odszkodowanie z tytułu zwiększonych potrzeb składa się koszt koniecznej opieki osób trzecich w kwocie 10136,60 zł oraz wydatki potwierdzone załączonymi do pozwu fakturami, rachunkami i paragonami (transport, zakup leków, wizyty lekarskie, rehabilitacja, zakup sprzętu ortopedycznego) w łącznej kwocie 2175,02 zł. Ponadto pełnomocnik powódki przedstawił szczegółowe wyliczenie kosztu opieki osób trzecich od dnia wypadku do dnia 17 czerwca 2018 r. oraz wskazał, że żądanie zasądzenia miesięcznej renty uzasadnione jest opinią biegłego, z której wynika, że powódka wymaga pomocy osób trzecich w wymiarze 2-3 godzin tygodniowo. Pełnomocnik strony pozwanej otrzymał odpis tego pisma w dniu 9 sierpnia 2018 r.

[pismo 457-458, dowód doręczenia k.463]

Pełnomocnik strony pozwanej nie uznał powództwa i wniósł o jego oddalenie, również w rozszerzonej części.

[pismo k.474]

Sąd nie przeprowadził dowodu z opinii biegłego rehabilitanta z uwagi na cofnięcie wniosku w tym zakresie przez pełnomocnika powódki (k.457).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 17 grudnia 2016 r. K. G. została potrącona przez samochód osobowy na przejściu dla pieszych.

[okoliczność bezsporna]

Z miejsca wypadku powódka została przewieziona karetką pogotowia ratunkowego do szpitala im. J. w Ł., gdzie została przyjęta na oddział chirurgii ortopedyczno-urazowej. Powódka została poddana operacji polegającej na repozycji złamania i jego zespoleniu przy pomocy drutów Kirschnera. Następnie powódce założono opatrunek gipsowy goleniowo-stopowy. Powódka kontynuowała leczenie w poradni ortopedycznej. Po 2 miesiącach zdjęto gips i przez 2 tygodnie powódka miała założoną szynę gipsową. W lipcu 2017 r. materiał zespalający został usunięty, natomiast część drutu Kirschnera pozostała. Leczenie operacyjne powódki było prawidłowe. Przyczynę złamania drutu Kirschnera oraz przemieszczenia się odłamów w miejscu złamania należy traktować jako powikłanie leczenia, które jest możliwe przy leczeniu skomplikowanego otwartego złamania ze zwichnięciem w stawie skokowym. Wadliwe wyleczenie złamania jest przyczyną szpotawego ustawienia w stawie skokowym. Brak jest danych, aby stwierdzić, że powódka swoim postępowaniem mogła przyczynić się do powstania deformacji stawu skokowego. Po operacji i później w trakcie leczenia powódka chodziła o dwóch kulach. Po zdjęciu gipsu korzystała odpłatnie z jednego cyklu rehabilitacji, a po 2-3 miesiącach z jednego cyklu zabiegów rehabilitacyjnych w ramach NFZ. W trakcie leczenia powódka stosowała leki przeciwbólowe i przeciwzakrzepowe.

[dowód: dokumentacja medyczna 9-17, 53-86, 103-113, 119, 121, 123-132, 135-152, 154, 157-163, 166-171, 174-177, 179-180, 182-183, 185, 189, 195-198, 202-206, 209-211, 213-228, 231-268, 273-290, 293-299, 302, 305-310, 313-317, 320-331, 335-339, 345-346, 365, 367-418, 425-426, 445-447, pisemna opinia biegłego k.435-439, pisemna opinia uzupełniająca biegłego k.466, ustna opinia uzupełniająca biegłego e-protokół rozprawy 00:03:30-00:09:03 CD k.495]

Przed wypadkiem powódka pozostawała pod opieką endokrynologa, ponieważ w 2009 r. miała usuniętą tarczycę. W tym samym roku miała również operację z powodu haluksa. Poza tym była osobą w pełni sprawną – biegała i jeździła na rowerze. Na działce uprawiała kwiaty i warzywa, w związku z czym pieliła i wykonywała inne prace w ogrodzie. Nigdy wcześniej nie miała wypadku, zwichnięć ani złamań.

[dowód: zeznania powódki e-protokół rozprawy 00:10:57-00:21:40 CD k.495 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami e-protokół rozprawy 00:06:38-00:22:40 CD k.117]

Po wypadku powódka kilka razy była przewożona z miejsca zamieszkania do poradni ortopedycznej przy ul. (...) w Ł., a następnie wnoszona i wynoszona z gabinetu lekarskiego. Za jeden przejazd płaciła 120-150 zł.

[dowód: faktury k.20-21 i 27-31, zeznania powódki e-protokół rozprawy 00:10:57-00:21:40 CD k.495 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami e-protokół rozprawy 00:06:38-00:22:40 CD k.117]

W wyniku wypadku z dnia 17 grudnia 2016 r. K. G. doznała wygojonego wadliwie złamania i zwichnięcia otwartego dwukostkowego goleni lewej, z deformacją i upośledzeniem funkcji stawu skokowego. Przedmiotowe zdarzenie spowodowało u powódki 20 % trwałego uszczerbku na zdrowiu. Z uwagi na rozległość doznanych obrażeń oraz konieczność leczenia operacyjnego rozmiar cierpień fizycznych powódki był znaczny przez 2-3 tygodnie, a następnie zmniejszał się. Skutki wypadku powodowały utrudnienia w życiu codziennym powódki oraz konieczność pomocy osób trzecich w wymiarze 3-4 godzin dziennie przez 3 miesiące, a następnie przez kolejne 2 miesiące w wymiarze 2 godzin dziennie. Po tym okresie i obecnie powódka może wymagać pomocy osób trzecich w wymiarze 2-3 godzin tygodniowo przy ciężkich pracach fizycznych i pracach na wysokości. Skutki wypadku powodowały konieczność przyjmowania przez powódkę przez 2 miesiące leków przeciwbólowych i przeciwzakrzepowych, których koszt wynosił ok. 50 zł miesięcznie. Po tym okresie i obecnie może zachodzić konieczność stosowania leków przeciwbólowych, których koszt wynosi 10-20 zł miesięcznie. Po wypadku powódka chodziła prywatnie na rehabilitację, która niestety niewiele pomogła. Drugi cykl zabiegów był refundowany przez NFZ. We wrześniu 2017 r. była prywatnie przez 10 dni w C.. Koszty poniesione przez powódkę na prywatne zabiegi rehabilitacyjne były uzasadnione ze względu na bardzo długi czas oczekiwania na takie zabiegi w ramach NFZ. Uzasadniony był również zakup kul łokciowych. Rokowania odnośnie stanu zdrowia powódki związanego ze skutkami wypadku są pesymistyczne. Wadliwie wygojone złamanie dwukostkowe powoduje zaburzenia statyki i chodu i ze względu na rodzaj złamania, tj. złamanie śródstawowe, należy liczyć się z możliwością szybkiego powstania zmian zwyrodnieniowych, powodujących pogłębienie dolegliwości bólowych oraz pogłębienie upośledzenia funkcji stawu.

[dowód: pisemna opinia biegłego k.435-439, zeznania powódki e-protokół rozprawy 00:10:57-00:21:40 CD k.495 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami e-protokół rozprawy 00:06:38-00:22:40 CD k.117]

We wrześniu 2018 r. powódka była po raz ostatni u ortopedy, który stwierdził, że ze stawem skokowym nie można już nic więcej zrobić i rehabilitacja nie pomoże.

[dowód: zeznania powódki e-protokół rozprawy 00:10:57-00:21:40 CD k.495 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami e-protokół rozprawy 00:06:38-00:22:40 CD k.117]

Obecnie powódka ma poszerzony obrys stawu skokowego lewego, który wynosi 30 cm, natomiast obrys stawu skokowego prawego wynosi 27,5 cm. Posiada blizny pooperacyjne: po stronie przyśrodkowej stawu skokowego lewego o długości 7 cm, a po stronie bocznej poprzeczną o długości 6 cm i podłużną o długości 4,5 cm. W stawie skokowym lewym występuje znacznego stopnia ograniczenie ruchomości: zgięcie grzbietowe wynosi 5-7 stopni (norma 20-30 stopni), zgięcie podeszwowe – 20 stopniu (norma 40-50 stopni), śladowe ruchy pronacji i supinacji stopy lewej (norma: pronacji – 30 stopni, supinacji – 60 stopni). Ruchy w pozostałych stawach kończyn dolnych są zachowane. Stanie na palcach i pięcie lewej stopy jest bardzo mocno utrudnione.

[dowód: pisemna opinia biegłego sądowego chirurga ortopedy k.435-439]

Jeżeli powódka musi załatwić jakieś sprawy poza domem, to ktoś musi ją zawieźć w dane miejsce. Boli ją lewa noga w stawie skokowym. Noga jest cały czas obrzęknięta. Staw skokowy jest usztywniony. Jeżeli powódka chciałaby przykucnąć, to najpierw musi przyklęknąć na kolana. Ma kłopot z wejściem i wyjściem z wanny. Potrzebuje przy tych czynnościach pomocy. Powódka ma także problem ze schodzeniem ze schodów. Noga jest wykrzywiona na zewnątrz na lewą stronę. Najchętniej nosi buty na płaskim obcasie i odkryte. Powódka nie może się poruszać bez laski bądź kuli. Nie może szybciej podejść np. do tramwaju lub autobusu. Obecnie nie może robić zakupów, ponieważ w lewej ręce może dźwigać maksymalnie 2 kg, a w prawej ręce ma kulę albo laskę. W domu powódka nie może sprzątać ani wieszać firanek. Na działce nie może pielić ani wykonywać innych prac. Powódka nadal przyjmuje doraźnie leki przeciwbólowe. Przy dłuższym chodzeniu skarży się na ból kręgosłupa i w stawie biodrowym. Czasem po nocy noga boli ją tak, że nie może na niej stanąć.

[dowód: zeznania powódki e-protokół rozprawy 00:10:57-00:21:40 CD k.495 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami e-protokół rozprawy 00:06:38-00:22:40 CD k.117]

Stawka pełnej odpłatności za usługi opiekuńcze, według (...) Komitetu Pomocy (...), w okresie od lipca 2013 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. w dni powszednie na terenie Ł. wynosiła 11 zł/h, przy czym w soboty, niedziele i święta stawka ta wynosiła 200 % stawki w dni powszednie. Od stycznia 2017 r. do 31 grudnia 2017 r. stawka ta wynosiła odpowiednio 18,60 zł/h i 22 zł/h.

[pismo k.459]

Powódka zgłosiła szkodę stronie pozwanej w piśmie datowanym 30 grudnia 2016 r., które zostało doręczone ubezpieczycielowi w dniu 8 stycznia 2017 r. Pełnomocnik powódki wnosił wówczas o zapłatę na rzecz powódki kwoty 80000 zł tytułem zadośćuczynienia oraz kwoty 10000 zł tytułem zwiększonym potrzeb.

[okoliczność bezsporna]

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

W rozpoznawanej sprawie strona pozwana nie kwestionowała zasady swojej odpowiedzialności. Podnosiła jedynie, że w toku postępowania likwidacyjnego wypłaciła powódce kwotę 10000 zł tytułem zadośćuczynienia, która to kwota jest adekwatna do rozmiaru krzywdy poniesionej przez powódkę w związku z wypadkiem z dnia 17 grudnia 2016 r.

Zgodnie z treścią przepisu art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 § 1 zd. 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie rozumieniem pojęcia „odpowiednia suma” należy rozumieć przez nią kwotę pieniężną, której wysokość utrzymana jest w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa oraz dostosowaną do okoliczności konkretnego wypadku. Sąd musi uwzględnić wszystkie okoliczności danego zdarzenia, a zwłaszcza rodzaj obrażeń i rozmiar związanych z nimi cierpień fizycznych i psychicznych, stopień kalectwa, poczucie nieprzydatności, konieczność korzystania ze wsparcia bliskich. Zadośćuczynienie powinno bowiem spełniać funkcję kompensacyjną (tak m. in. Sąd Najwyższy w wyrokach z dnia 17.09.2010 r., II CSK 94/10, publ. Rzeczposp. PCD 2010/220/3 oraz z dnia 5.12.2006 r., II PK 102/06, publ. OSNP z 2008 r., nr 1-2, poz. 11).

Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności z opinii biegłego sądowego chirurga ortopedy wydanej w toku niniejszego postępowania, wynika, że na skutek urazu doznanego w przedmiotowym wypadku powódka doznała wygojonego wadliwie złamania i zwichnięcia otwartego dwukostkowego goleni lewej, z deformacją i upośledzeniem funkcji stawu skokowego.

Z miejsca zdarzenia powódka została przewieziona do szpitala, gdzie po wykonaniu badań poddano ją operacji repozycji złamania i zespolenia złamania za pomocą drutów Kirschnera. Powódka przez dwa miesiące miała opatrunek gipsowy, a przez kolejne dwa tygodnie miała założoną szynę gipsową. W lipcu 2017 r. usunięto materiał zespalający, jednakże część drutu Kirschnera pozostała w nodze. Jest to możliwe powikłanie przy leczeniu skomplikowanego złamania otwartego ze zwichnięciem w stawie skokowym. Samo leczenie operacyjne powódki było prawidłowe.

Przed wypadkiem powódka była osobą zdrową. Jedynie w 2009 r. przeszła operację tarczycy i haluksa. Na żadne choroby przewlekłe nie cierpiała. Była osobą samodzielną i aktywną – biegała i jeździła na rowerze. Na działce uprawiała kwiaty i warzywa, które pielęgnowała. W ogrodzie wykonywała różne czynności, w tym również pieliła. Przed 17 grudnia 2016 r. nie miała żadnego innego wypadku, zwichnięć ani złamań.

W wyniku urazu doznanego podczas wypadku z dnia 17 grudnia 2016 r. K. G. doznała 20 % trwałego uszczerbku na zdrowiu. Rozmiar cierpień fizycznych, z uwagi na rozległość doznanych obrażeń oraz konieczność leczenia operacyjnego, był znaczny przez 2-3 tygodnie, a następnie zmniejszał się. Skutki wypadku powodowały utrudnienia w życiu codziennym powódki oraz konieczność pomocy osób trzecich, która jest niezbędna do chwili obecnej przy ciężkich pracach fizycznych i pracach na wysokości. Przez 2 miesiące po wypadku powódka musiała zażywać leki przeciwbólowe i przeciwzakrzepowe. Obecnie środki przeciwbólowe stosuje sporadycznie. Po wypadku powódka chodziła prywatnie na rehabilitację, która niestety niewiele pomogła. Drugi cykl zabiegów rehabilitacyjnych był refundowany przez NFZ. Po wypadku powódka porusza się o kuli lub lasce. Rokowania co do stanu zdrowia powódki są pesymistyczne, albowiem wadliwie wygojone złamanie dwukostkowe powoduje zaburzenia statyki i chodu. Ze względu na rodzaj złamania, tj. złamanie śródstawowe, należy liczyć się z możliwością szybkiego powstania zmian zwyrodnieniowych, powodujących pogłębienie dolegliwości bólowych oraz upośledzenia funkcji stawu.

Ostatni raz u ortopedy powódka była we wrześniu 2018 r. Lekarz stwierdził wówczas, że ze stawem skokowym nie można już nic więcej zrobić i dalsza rehabilitacja nie pomoże.

Powódka ma poszerzony obrys stawu skokowego lewego. Posiada trzy blizny pooperacyjne: po stronie przyśrodkowej stawu skokowego lewego o długości 7 cm, a po stronie bocznej poprzeczną o długości 6 cm i podłużną o długości 4,5 cm. W stawie skokowym lewym występuje znacznego stopnia ograniczenie ruchomości. Stanie na palcach i pięcie lewej stopy jest bardzo mocno utrudnione.

Powódka w dalszym ciągu odczuwa ból w stawie skokowym lewej nogi. Noga jest cały czas obrzęknięta, a staw skokowy usztywniony. Powódka nie może swobodnie przykucnąć. Potrzebuje pomocy przy wchodzeniu i wychodzeniu z wanny. Ma również problemy ze schodzeniem ze schodów. Noga jest wykrzywiona na zewnątrz na lewą stronę, w związku z czym powódka najchętniej nosi buty na płaskim obcasie i odkryte. Powódka porusza się za pomocą laski bądź kuli. Nie może robić zakupów, ponieważ w lewej ręce może dźwigać maksymalnie 2 kg, a w prawej ręce ma kulę albo laskę. W domu powódka nie może sprzątać ani wieszać firanek. Na działce nie może pielić ani wykonywać innych prac. Czasem po nocy noga boli ją tak, że nie może na niej stanąć.

Określając wysokość należnego zadośćuczynienia, Sąd miał na uwadze powyższe okoliczności, jak również rozmiar doznanej krzywdy, stopień oraz czas trwania cierpień fizycznych, przebieg i czas leczenia oraz prognozy na przyszłość i wiek powódki.

Zadośćuczynienie ma charakter kompensacyjny, co oznacza, że nie może ono być symboliczne ani też nadmiernie wysokie w stosunku do doznanej krzywdy. Sąd uznał, że kwotą adekwatną do rozmiaru krzywdy, jakiej powódka doznała w związku ze zdarzeniem zaistniałym w dniu 17 grudnia 2016 r. jest kwota 44000 zł. W toku postępowania likwidacyjnego strona pozwana wypłaciła powódce z tytułu zadośćuczynienia kwotę 10000 zł. Sąd zasądził zatem od strony pozwanej na rzecz powódki dalsze zadośćuczynienie w kwocie 34000 zł (44000 zł – 10000 zł).

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481  1 k.c. i w zw. z art. 817 § 1 k.c. Pełnomocnik powódki pismem doręczonym stronie pozwanej w dniu 8 stycznia 2017 r. zgłosił szkodę i wezwał stronę pozwaną do zapłaty na rzecz powódki kwoty 80000 zł tytułem zadośćuczynienia. Zasadne jest zatem żądanie powódki zasądzenia odsetek od przyznanej kwoty zadośćuczynienia w zakresie kwoty 7000 zł od dnia doręczenia pozwu, tj. 14 lipca 2017 r., a w zakresie kwoty 27000 zł od dnia doręczenia pisma z rozszerzeniem powództwa, tj. od 9 sierpnia 2018 r.

Powódka dochodziła również kwoty 12311,62 zł tytułem odszkodowania z tytułu zwiększonych potrzeb, w tym 10136,60 zł z tytułu zwrotu kosztów pomocy osób trzecich oraz 2175,02 zł z tytułu zwrotu wydatków za transport, zakup leków, wizyty lekarskie, rehabilitację i sprzęt ortopedyczny.

Zgodnie z art. 444 § 1 zd. 1 k.c., w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Stosownie do § 2 cytowanego przepisu, w sytuacji gdy poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty. Jeżeli w chwili wydania wyroku szkody nie da się dokładnie ustalić poszkodowanemu może być przyznana renta tymczasowa (§ 3).

Zwrotu kosztów opieki osób trzecich powódka dochodziła za okres od wypadku, tj. 17 grudnia 2016 r., do dnia 17 czerwca 2018 r. Na podstawie opinii biegłego sądowego chirurga ortopedy Sąd przyjął, że powódka wymagała opieki osób trzecich przez pierwsze trzy miesiące w wymiarze 3,5 godziny dziennie, a następnie przez kolejne dwa miesiące w wymiarze 2 godzin dziennie. Po tym okresie powódka wymagała opieki osób trzecich w wymiarze 10 godzin miesięcznie. Przyjmując stawkę za sprawowanie opieki w wysokości 11 zł za jedną roboczogodzinę do 31 grudnia 2016 r. oraz 18,60 zł za jedną roboczogodzinę za okres od stycznia 2017 r., powódce należy się zwrot kwoty 10136,60 zł (wyliczenie szczegółowe jak w piśmie pełnomocnika powódki z 8 czerwca 2018 r. – k.458).

Powódka dochodziła również kwoty 2175,02 zł tytułem zwrotu wydatków poniesionych na koszty leczenia, dojazdów do lekarzy i rehabilitacji, które miały znajdować potwierdzenie w załączonych do pozwu fakturach, rachunkach i paragonach.

Sąd nie uwzględnił faktur za sporządzenie dokumentacji medycznej powódki (k.25-26). Dokumentacja ta nie została załączona do pozwu, a Sąd zwracał się w toku postępowania do placówek medycznych z prośbą o nadesłanie dokumentacji medycznej powódki. Sąd nie uwzględnił również złożonych paragonów (k.18), albowiem nie wynika z nich, aby rzeczy te nabyła faktycznie powódka. Poza tym powódka w żaden sposób nie wykazała, aby wszystkie zakupione preparaty, które widnieją na przedmiotowych paragonach, miały związek wyłącznie z przedmiotowym wypadkiem a nie z poprawą ogólnej odporności powódki, niezależnie od przebytego urazu (np. witamina C czy BioMarine 1140 z wątroby rekina).

Koszty wynikające z pozostałych faktur (za rehabilitację, transport medyczny, wizyty lekarskie i sprzęt medyczny) w łącznej kwocie 1816 zł, w świetle zeznań powódki i opinii biegłego sądowego, mają związek z przedmiotowym zdarzeniem, a poniesienie tych kosztów było zasadne.

Jeśli chodzi o koszty leczenia, Sąd oparł się w tym zakresie na wnioskach wynikających z opinii biegłego sądowego wydanej w toku niniejszego postępowania, z której wynika, że na skutek wypadku z dnia 17 grudnia 2016 r. powódka musiała przyjmować leki przeciwbólowe i przeciwzakrzepowe, których koszt wynosił 50 zł miesięcznie przez dwa miesiące, a w późniejszym okresie 10-20 zł miesięcznie. Odszkodowanie należne powódce tytułem zwrotu kosztów leczenia za dochodzony okres wynosi zatem 205 zł.

Reasumując, Sąd zasądził na rzecz powódki odszkodowanie w łącznej kwocie 12157,60 zł (10136,60 zł + 1816 zł + 205 zł).

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481  1 k.c. i w zw. z art. 817 § 1 k.c. Pełnomocnik powódki pismem doręczonym stronie pozwanej w dniu 8 stycznia 2017 r. zgłosił szkodę i wezwał stronę pozwaną do zapłaty na rzecz powódki kwoty 10000 zł tytułem odszkodowania za zwiększone potrzeby. Zasadne jest zatem żądanie powódki zasądzenia odsetek od przyznanej kwoty odszkodowania w zakresie kwoty 3100 zł od dnia doręczenia pozwu, tj. 14 lipca 2017 r., i w zakresie kwoty 6900 zł od dnia doręczenia pisma z rozszerzeniem powództwa, tj. od 9 sierpnia 2018 r. – tak, jak o to wnosiła powódka, natomiast od kwoty 2157,60 zł od dnia następnego po dniu doręczenia odpisu pisma z rozszerzeniem powództwa, tj. od 10 sierpnia 2018 r.

Powódka dochodziła również renty po 186 zł miesięcznie za zwiększone potrzeby (koszty opieki osób trzecich) za okres od 18 czerwca 2018 r. i na przyszłość, płatnych do 10 dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat renty.

Z opinii biegłego sądowego wynika, że po pięciu miesiącach od wypadku, tj. od dnia 17 maja 2017 r., do chwili obecnej powódka wymaga opieki osób trzecich w wymiarze 10 godzin miesięcznie. Przyjmując stawkę za jedną roboczogodzinę za opiekę osób trzecich w wysokości 18,60 zł, Sąd uwzględnił roszczenie o rentę miesięczną po 186 zł miesięcznie (10 godzin × 18,60 zł), za wyjątkiem czerwca 2018 r., za który zasądził kwotę 93 zł (186 zł : 2), albowiem powódka za czerwiec 2018 r. dochodziła renty jedynie za połowę miesiąca.

Mając powyższe na uwadze, Sąd zasądził od strony pozwanej na rzecz powódki kwoty jak w pkt I.3-I.9 wyroku, mając na uwadze w zakresie zasądzonych odsetek, że roszczenie o zapłatę renty miesięcznej za zwiększone potrzeby pełnomocnik powódki zgłosił po raz pierwszy w piśmie procesowym z dnia 8 czerwca 2018 r., rozszerzając powództwo. Odsetki w tym zakresie należą się zatem powódce najwcześniej od dnia następnego od daty doręczenia odpisu pisma z rozszerzeniem powództwa, tj. od 10 sierpnia 2018 r.

Żądanie ustalenia odpowiedzialności strony pozwanej za szkody mogące pojawić się w przyszłości nie jest zasadne i podlega oddaleniu. Aktualnie w orzecznictwie jest ugruntowany pogląd, że ustalenie na podstawie art. 189 k.p.c. odpowiedzialności pozwanego za szkody mogące powstać w przyszłości nie jest wykluczone, jeżeli okaże się to uzasadnione w świetle konkretnych okoliczności sprawy. Należy mieć jednak na względzie, że w obecnym stanie normatywnym, pod rządem art. 442 ¹ § 3 k.c. praktycznie stracił na znaczeniu argument przemawiający za uznaniem interesu prawnego w rozumieniu art. 189 k.p.c., odwołujący się do potrzeby złagodzenia skutków upływu terminu przedawnienia. Uregulowanie, że bieg terminu przedawnienia roszczenia o naprawienie szkody na osobie rozpoczyna się z chwilą dowiedzenia się przez poszkodowanego o szkodzie i osobie zobowiązanej do jej naprawienia powoduje, że nie jest ograniczony czas, w jakim może ujawnić się szkoda na osobie, prowadząc do powstania (zaktualizowania się) odpowiedzialności pozwanego za skutki danego zdarzenia. Obecnie więc jedynie przewidywanie potencjalnych trudności dowodowych może skłaniać do rozważania istnienia interesu prawnego w ujęciu art. 189 k.p.c. Ocena, czy powód ma taki interes, jest dokonywana na kanwie okoliczności konkretnej sprawy (tak m. in. Sąd Najwyższy w uchwale z 24.02.2009 r., III CZP 2/09, publ. OSNC z 2009 r., nr 12, poz. 68 i Sąd Apelacyjny w Białymstoku w uzasadnieniu wyroku z 15.02.2018 r., I ACa 795/17, Lex 1732952). Z materiału zgromadzonego w sprawie, w szczególności z nie budzącej wątpliwości opinii biegłego sądowego, wynika, że stan zdrowia powódki na chwilę obecną jest utrwalony, jednakże ze względu na rodzaj złamania, któremu uległa powódka, należy liczyć się z możliwością szybkiego powstanie zmian zwyrodnieniowych, powodujących pogłębienie dolegliwości bólowych oraz pogłębienie upośledzenia funkcji stawu. Brak jest zatem podstaw do postrzegania w tym zakresie poważnych zagrożeń, mogących uzasadniać powództwo o ustalenie.

Reasumując, mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w pkt I wyroku. W pozostałej zaś części oddalił powództwo jako niezasadne.

O kosztach procesu w pkt III wyroku Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., statuującego zasadę odpowiedzialności stron za wynik procesu. Powódka wygrała w 99,6 %, a więc uległa w nieznacznej części swego roszczenia. Strona pozwana jest zatem zobowiązana do zwrotu na rzecz powódki wszystkich kosztów procesu w łącznej wysokości 4922 zł (505 zł - opłata od pozwu, 800 zł – wydatkowana zaliczka na poczet wynagrodzenia biegłego, 3600 zł - koszty zastępstwa procesowego i 17 zł - opłata skarbowa od udzielonego pełnomocnictwa).

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tj. Dz. U. z 2018 r., poz. 330 z późn. zm.) w zw. z art. 98 k.p.c. Sąd w pkt IV wyroku nakazał pobrać od strony pozwanej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 2021,19 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych, na które złożyły się: 98,19 zł (część wynagrodzenia biegłego wypłacona tymczasowo z funduszy Skarbu Państwa) oraz 1923 zł (opłata od rozszerzonej części powództwa).