Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 lipca 2016 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi w Wydziale XVIII Cywilnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Artur Piotr Wewióra

protokolant: Anna Paciorkiewicz

rozpoznawszy w dniu: 27 lipca 2016 roku

w Ł. na rozprawie

sprawę z powództwa: Miasta Ł.

przeciwko: B. Z., T. S.

o: eksmisję

(1)  nakazuje pozwanym B. Z., T. S. aby opróżnili lokal mieszkalny numer (...) znajdujący się w budynku położonym w Ł. przy ulicy (...) i wydali ten lokal powodowi Miastu Ł.;

(2)  orzeka o uprawnieniu pozwanych B. Z., T. S. do otrzymania lokalu socjalnego;

(3)  nakazuje wstrzymanie wykonania opróżnienia lokalu, orzeczonego w punkcie 1, do czasu złożenia przez Miasto Ł. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego;

(4)  zasądza solidarnie od pozwanych B. Z., T. S. na rzecz powoda Miasta Ł. 510 zł (pięćset dziesięć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

XVIII C 830/16

UZASADNIENIE

I.  Stanowiska stron .

Pozwem z 4 marca 2016 roku1, nadanym pocztą roku, powód Miasto Ł., reprezentowany przez radcę prawnego, domagał się nakazania pozwanym B. Z. i T. S. opróżnienia lokalu mieszkalnego numer (...), znajdującego się w budynku położonym w Ł. przy ulicy (...). W uzasadnieniu wskazano, że pozwana była stroną umowy najmu lokalu, zaś pozwany zamieszkuje wspólnie z pozwaną. Pozwana została wezwana do spłaty zaległości czynszowych w terminie miesięcznym, pod rygorem wypowiedzenia umowy najmu. Wobec nieuregulowania należności w wyznaczonym terminie, wypowiedziano umowę najmu. Pozwani zajmują lokal bez tytułu prawnego. (k. 2 – 3)

W odpowiedzi na pozew pozwani wnieśli o zawieszenie postępowania z uwagi na toczące się wobec B. Z. upadłości. Zarzucono nieuwzględnienie faktu ogłoszenia tej upadłości oraz regularnego opłacania czynszu bieżącego, w czasie toczącego się postępowania upadłościowego. (k. 24 – 25)

W replice z 18 lipca 2016 roku powód zaoponował przeciwko zawieszeniu postępowania podnosząc, że dochodzone jest roszczenie windykacyjne. Nie są dochodzone roszczenia o zaległy czynsz, które wchodzą do masy upadłości i zostały zgłoszone przez powoda. (k. 33 – 36)

Na rozprawie 27 lipca 2016 roku postanowiono o rozpoznaniu sprawy w dalszym ciągu z pominięciem przepisów o postępowaniu uproszczonym oraz o oddaleniu wniosku o zawieszenie postępowania. Do zamknięcia rozprawy strony nie zmieniły swoich stanowisk odnośnie przedmiotu sporu. (k. 46)

II.  Ustalenia faktyczne i ocena dowodów.

B. Z. i T. S. zamieszkują w lokalu mieszkalnym numer (...), znajdującym się w budynku położonym w Ł. przy ulicy (...). Podstawą zamieszkania była umowa najmu, zawarta przez Miasto Ł. jako wynajmującego i B. Z. jako najemcę 2 kwietnia 1998 roku. W trakcie najmu powstały zaległości w opłacie czynszu. Drugiego maja 2005 roku doręczono B. Z. wezwanie do uregulowania zaległych 1.036,84 zł z odsetkami, przy ustalonym w umowie czynszu miesięcznym 59,96 zł, zaś łącznym poziomem należności miesięcznych za maj 2005 roku w wysokości 259,87 zł, pod rygorem wypowiedzenia umowy najmu o wystąpienia z powództwem o eksmisję. Wobec nieuregulowania zaległości, 5 listopada 2010 roku doręczono B. Z. wypowiedzenie umowy najmu.

(bezsporne)

Postanowieniem z 20 sierpnia 2015 roku w sprawie XIV GU 132/15 Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi – Sądu Gospodarczego ogłoszono upadłość (...) jako osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej.

(bezsporne)

B. Z. została zaliczona do osób niepełnosprawnych w stopniu lekkim na stałe. W 2015 roku korzystała z pomocy społecznej. Od czerwca 2016 roku ma przyznane świadczenie emerytalne 1.591,19 zł brutto, jednakże z uwagi na toczące się postępowanie upadłościowe otrzymuje 930 zł. T. S. od trzech miesięcy pracuje na 1/2 etatu. Wcześniej utrzymywał się z renty rodzinnej. Uczył się w szkole policealnej, ale ta w styczniu 2016 roku ogłosiła upadłość. Nikt z pozwanych nie ma możliwości zamieszkania gdzie indziej.

(bezsporne)

Okoliczności faktyczne nie były przedmiotem sporu. Rozbieżność stanowisk stron wynika z odmiennej oceny toczącego się postępowania upadłościowego.

III.  Ocena roszczenia.

(A)  Zasada odpowiedzialności.

Po zakończeniu najmu najemca obowiązany jest zwrócić lokal w stanie nie pogorszonym; jednakże nie ponosi odpowiedzialności za zużycie rzeczy będące następstwem prawidłowego używania (art. 675 § 1 w związku z art. 680 k.c.), przy czym w przypadku najmu lokali mieszkalnych wynajmujący może wypowiedzieć najem nie później niż na miesiąc naprzód, na koniec miesiąca kalendarzowego, jeżeli najemca m.in. jest w zwłoce z zapłatą czynszu lub innych opłat za używanie lokalu co najmniej za trzy pełne okresy płatności pomimo uprzedzenia go na piśmie o zamiarze wypowiedzenia stosunku prawnego i wyznaczenia dodatkowego, miesięcznego terminu do zapłaty zaległych i bieżących należności (art. 11 ust. 2 pkt 2 u.o.l.2).

Powód wskazuje na alternatywną podstawę swojego stanowiska procesowego, a to roszczenie windykacyjne. Właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą (art. 222 § 1 k.c.).

(B)  Zawieszenie postępowania.

Rację ma powód, że rodzaj dochodzonego przezeń roszczenia nie uzasadnia zawieszenia postępowania z uwagi na toczące się wobec pozwanej postępowanie upadłościowe.

Sąd zawiesza postępowanie z urzędu jeżeli postępowanie dotyczy masy upadłości, masy układowej lub masy sanacyjnej i ogłoszono upadłość lub wszczęto wtórne postępowanie upadłościowe albo ustanowiono zarządcę w postępowaniu restrukturyzacyjnym (art. 174 § 1 pkt 4 k.p.c.).

Niniejsze postępowanie nie dotyczy jednak żadnej z wymienionych w tym przepisie mas majątkowych. Roszczenie powoda nie zmierza do ustalenia obowiązku dokonania przesunięcia majątkowego z aktualnego majątku pozwanej do majątku powoda. Posiadanie nie jest prawem, lecz stanem faktycznym. Pozwana – i w konsekwencji pozwany, który swoje uprawnienie wywodził z uprawnienia pozwanej – nie ma tytułu prawnego do zajmowania przedmiotowego lokalu, który ewentualnie można byłoby traktować jako prawo majątkowe wchodzące do masy upadłości. Zamieszkiwanie w lokalu po ustaniu stosunku najmu nie jest częścią składową majątku, który po ogłoszeniu upadłości staje się masą upadłości, służącą zaspokojeniu wierzycieli upadłego, będącego osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej (art. 61 w związku z art. 491 ² ust. 2 p.u.3).

Nie ma również znaczenia dla niniejszej sprawy los zaległości czynszowych pozwanych. Ich istnienie w odpowiedniej wysokości jest warunkiem skuteczności działań zmierzających ostatecznie do wypowiedzenia umowy najmu. Warunek ten został w niniejszej sprawie spełniony. Natomiast po skutecznym wypowiedzeniu umowy najmu, późniejsze choćby nawet umorzenie zobowiązań, nie ma znaczenia dla skuteczności wypowiedzenia. Nawet zatem jeżeli w wyniku postępowania upadłościowego, toczącego się względem pozwanej, dojdzie do umorzenia długów pozwanej, które nie zostaną zaspokojone w toku tamtego postępowania, nie spowoduje to wtórnej bezskuteczności prawidłowo dokonanego wypowiedzenia umowy najmu.

W tych okolicznościach wniosek o zawieszenie postępowania nie był zasadny, gdyż niniejsze postępowanie nie dotyczy masy upadłości.

(C)  Rozstrzygnięcie.

Pozwani zajmują lokal powoda bez tytułu prawnego, po jego utracie wskutek rozwiązania umowy najmu łączącej powoda z pozwaną. W tej sytuacji pozwani obowiązani są opróżnić zajmowany lokal i wydać go powodowi, zarówno w ramach obligacyjnego obowiązku zwrotu przedmiotu najmu po jego ustaniu, jak również z racji władania cudzą rzeczą bez tytułu prawnego.

Obojgu pozwanym przysługuje status lokatorów, w związku z czym zachodzi obowiązek orzeczenia – pozytywnego bądź negatywnego – o przysługiwaniu pozwanym uprawnienia do otrzymania lokalu socjalnego (art. 14 ust. 1 zd. I u.o.l.).

Pozwana jest osobą niepełnosprawną, w związku z czym orzeczenie o przysługiwaniu jej uprawnienia do lokalu socjalnego jest obowiązkowe (art. 14 ust. 4 pkt 2 u.o.l.).

Pozwany nie mieści się w żadnej kategorii osób szczególnie uprawnionych do otrzymania lokalu socjalnego. Jednakże należy zauważyć, że jego dotychczasowe postępowanie, w tym zamieszkiwanie z niepełnosprawną pozwaną, podjęcie kształcenia, podjęcie zatrudnienia, wskazują na godną ochrony aktywność pozwanego, zmierzającego do samodzielnego zaspokajania własnych potrzeb, a nie obciążania tymi kosztami ogółu społeczeństwa. Przyznanie lokalu socjalnego pozwanemu jawi się w tych okolicznościach jako zasadne i pozwalające na kontynuowanie działań pozwanego, zmierzających do poprawy warunków bytowych, które – jak należy mieć nadzieję – doprowadzą ostatecznie do sytuacji, w której pozwany zdolny będzie do zaspokojenia swoich potrzeb mieszkaniowych na warunkach rynkowych. Z tych wszystkich względów orzeczono o przyznaniu uprawnienia do lokalu socjalnego również pozwanemu (art. 14 ust. 3 u.o.l.).

Orzekając o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego, Sąd nakazał wstrzymanie wykonania opróżnienia lokalu do czasu złożenia przez Miasto Ł. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego (art. 14 ust. 6 w związku z ust. 1 zd. I u.o.l.).

I.  Koszty.

Pozwani przegrali sprawę w całości.

Na koszty procesu powoda złożyło się: 30 zł opłaty od pozwu, 480 zł wynagrodzenia pełnomocnika według stawek minimalnych (art. 98 § 3 k.p.c. w związku z art. 99 k.p.c.).

Pozwani obowiązani są zwrócić powodowi całość poniesionych kosztów procesu (art. 98 § 1 k.p.c. w związku z art. 99 k.p.c.). Solidarność odpowiedzialności pozwanych w zakresie kosztów procesu jest pochodną solidarności w zakresie istoty sprawy, skoro wzajemne świadczenie powoda – oddanie lokalu do używania – jest niepodzielne (art. 105 § 2 k.p.c. w związku z art. 380 § 2 k.c.).

1 Jeżeli inaczej nie zaznaczono, daty pism według prezentaty Sądu.

2 Ustawa z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (j.t. – Dz. U. z 2014 r., poz. 150, z późn. zm.).

3 Ustawa z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe i naprawcze. (j.t. – Dz.U. z 2015 r., poz. 233, z późn. zm.).