Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 września 2016r.

Sąd Rejonowy w Ostrzeszowie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Małgorzata Wierzba-Golicka
Protokolant:	st. sekr. sądowy Ilona Motylewska

po rozpoznaniu w dniu 20 września 2016 r. w Ostrzeszowie,

na rozprawie

sprawy z powództwa (...)z siedzibą w W.

przeciwko D. K.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego D. K. na rzecz powoda (...)
(...)
z siedzibą w W. kwotę (...),- ( (...)) złotych wraz z odsetkami umownymi:

⚫

w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP za okres od dnia
6 sierpnia 2009r. do dnia 31 grudnia 2015r.,

⚫

w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP, jednak nie wyższej od stopy odsetek maksymalnych za opóźnienie, za okres od dnia 1 stycznia 2016r. do dnia zapłaty,

z ograniczeniem odpowiedzialności dłużnika D. K. do kwoty (...),- złotych oraz do kwoty przyznanej powodowi w planie podziału kwot uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości, dla których Sąd Rejonowy w Ostrzeszowie prowadzi księgi wieczyste (...);

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanego D. K. na rzecz powoda (...)
(...)
z siedzibą w W. kwotę (...)( (...)
(...)) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

/-/ Małgorzata Wierzba-Golicka

Sygn. akt I C 331/15

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 26 września 2016r.

Powód (...)z siedzibą w W. wniósł o zapłatę przez pozwanego D. K. kwoty (...),- złotych wraz z odsetkami umownymi od dnia 06 sierpnia 2009r. do dnia zapłaty, z ograniczeniem odpowiedzialności pozwanego do nieruchomości, dla których Sąd Rejonowy w Ostrzeszowie prowadzi księgi wieczyste (...) oraz kwot przyznanych powodowi w ramach planu podziału kwot uzyskanych z egzekucji wyżej wymienionych nieruchomości.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż pozwany zawarł z (...) Bank (...) S.A. umowę kredytu. Pozwany nie wywiązał się ze zobowiązań wynikających z tej umowy. Wierzytelność wynikającą z przedmiotowej umowy powód nabył od wierzyciela pierwotnego na podstawie cesji z dnia 09 grudnia 2011r..

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa podnosząc jednocześnie zarzut przedawnienia roszczenia.

Sąd ustalił, co następuje.

Pozwany w dniu 6 sierpnia 2008r. zawarł z (...) Bank (...) S.A. umowę kredytu. Na mocy powyższej umowy pozwany otrzymał kredyt w wysokości (...),- złotych. Zobowiązanie pozwanego zabezpieczone zostało hipoteką kaucyjną łączną do kwoty (...),- złotych, ustanowioną na należących wówczas do pozwanego nieruchomościach, dla których Sąd Rejonowy w Ostrzeszowie prowadzi księgi wieczyste (...). Pozwany zobowiązany był do spłaty przedmiotowego kredytu do dnia 5 sierpnia 2009r..

Dowód: umowa kredytu k. 7.

Pozwany nie wykonał ciążącego na nim zobowiązania, dlatego wierzyciel pierwotny wystawił przeciwko niemu bankowy tytuł egzekucyjny, w którym wysokość zobowiązania pozwanego określił na kwotę (...),- złotych wraz z odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP. Na mocy postanowienia tutejszego Sądu z dnia 6 lipca 2011r. tytuł ten został zaopatrzony w klauzulę wykonalności.

Dowód: Bankowy Tytuł Egzekucyjny k. 32, postanowienie z dnia 6 lipca 2011r. k. 33.

Powód na podstawie umowy cesji z dnia 9 grudnia 2011r. nabył od wierzyciela pierwotnego wierzytelność wobec pozwanego w wysokości (...),- złotych wraz z odsetkami.

Dowód: umowa cesji k. 34-38, załącznik nr 1 do aneksu do umowy cesji k. 119-124.

Należące do pozwanego nieruchomości, na których ustanowiono zabezpieczenie kredytu z dnia 6 sierpnia 2008r. w postaci hipoteki kaucyjnej łącznej zostały w wyniku egzekucji prowadzonej przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Ostrzeszowie M. S. sprzedane. Kwoty uzyskane ze sprzedaży zostały na podstawie prawomocnych planów podziału podzielone pomiędzy wierzycieli dłużnika. W podziale została uwzględniona kwota stanowiąca zabezpieczenie ustanowionej na nieruchomości hipoteki, która pozostawiona została w depozycie sądowym.

Dowód: akta postępowań VI Co 18/13, VI Co 9/13, VI Co 19/13.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej wymienionych dokumentów oraz akt postępowań tutejszego Sądu w sprawach VI Co 18/13, VI Co 9/13 i VI Co 19/13.

Sąd zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 69 ust. 1 ustawy prawo bankowe przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Wierzyciel pierwotny udzielił pozwanemu kredytu gotówkowego, a pozwany zobowiązany był do jego zwrotu wraz z odsetkami i ustaloną prowizją. Pozwany nie wykonał zobowiązania wynikającego z zawartej umowy.

Stosownie do treści art. 509 § 1 kc, wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią, chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Jak wynika z § 2 powołanego przepisu, wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Skutkiem przelewu wierzytelności jest zmiana wierzyciela przy jednoczesnym zachowaniu dotychczasowego kształtu zobowiązania.

Powód wskutek umowy cesji nabył od wierzyciela pierwotnego wierzytelność względem pozwanego w wysokości (...),- złotych wraz z odsetkami.

Zgodnie z obowiązującym w dacie zawierania umowy o kredyt, art. 102 ustawy z dnia 6 lipca 1982r. o księgach wieczystych i hipotece hipoteka kaucyjna mogła zabezpieczać wierzytelności o nieustalonej wysokości. W szczególności mogła ona zabezpieczać istniejące lub mogące powstać wierzytelności z określonego stosunku prawnego albo roszczenia związane z wierzytelnością hipoteczną, lecz nie objęte z mocy ustawy hipoteką zwykłą. Należą do nich przykładowo wierzytelności z tytułu kredytów i pożyczek. Warunkiem ustanowienia hipoteki kaucyjnej było oznaczenie maksymalnej sumy pieniężnej mającej obciążać nieruchomość.

Z uwagi na fakt, iż wierzytelność z tytułu umowy kredytu z dnia 5 sierpnia 2008r. zabezpieczona była hipoteką kaucyjną na nieruchomościach należących do pozwanego, był on jednocześnie dłużnikiem osobistym jak i rzeczowym. Jako dłużnik rzeczowy zgodnie z treścią hipoteki odpowiadał jednak tylko do kwoty (...),- złotych.

W myśl art. 117 § 1 kc z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewi-dzianych, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu.

Zgodnie z treścią art. 117 § 2 kc po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspo-kojenia.

Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej termin przedawnienia wy-nosi lat 10, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych
z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata ( art. 118 kc ).

Tutejszy Sąd podziela utrwalony w doktrynie pogląd, iż wniosek o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu prowadzi do przerwania biegu przedawnienia, który wydaniu postanowienia o nadaniu klauzuli wykonalności rozpoczyna bieg na nowo ( vide: uchwała Sądu Najwyższego z dnia 16 stycznia 2004r. w sprawie III CZP 101/03 ).

W niniejszej sprawie wierzyciel pierwotny udzielił kredytu pozwanemu w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, dlatego zastosowanie znajduje krótszy – trzyletni okres przedawnienia. Termin ten rozpoczyna swój bieg od czasu gdy roszczenie stało wymagalne. Pozwany zawarł umowę kredytu w dniu 6 sierpnia 2008tr., a postanowienie o nadaniu klauzuli wykonalności wydane zostało już w dniu 6 lipca 2011r., dlatego też niewątpliwie w tym okresie nie mogło dojść do przedawnienia roszczenia.

Po nadaniu klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu termin przedawnienia rozpoczął swój bieg na nowo. Należy jednak podkreślić, iż nawet zaopatrzenie bankowego tytułu egzekucyjnego w klauzulę wykonalności nie skutkuje uznaniem roszczenia banku za stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądowym, dlatego też brak jest podstaw do zastosowania dla tego typu roszczeń 10-letniego okresu przedawnienia przewidzianego w art. 125 kc. Od dnia 6 lipca 2011r. trzyletni termin przedawnienia rozpoczął zatem swój bieg na nowo. W tym okresie zarówno powód jak i wierzyciel pierwotny nie podjęli żadnych czynności, które skutkować mogłyby przerwaniem biegu przedawnienia dlatego też roszczenie powoda uległo przedawnieniu z dniem 6 lipca 2014r..

Przedawnieniu uległo jednak tylko roszczenie powoda względem pozwanego jako dłużnika osobistego. Roszczenie względem powoda jako dłużnika rzeczowego nie uległo przedawnieniu. Wynika to z treści art. 77 zdanie 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982r. o księgach wieczystych i hipotece, zgodnie z którym przedawnienie wierzytelności zabezpieczonej hipoteką nie narusza uprawnienia wierzyciela hipotecznego do uzyskania zaspokojenia z nieruchomości obciążonej. Sąd podziela wyrażany w orzecznictwie pogląd ( vide: wyrok Sadu Najwyższego z dnia 2 marca 2012r. w sprawie II CSK 282/11 ), zgodnie z którym art. 104 ustawy o księgach wieczystych i hipotece w wersji sprzed uchylenia wykluczał zastosowanie art. 77 zdanie 2 i do wysokości sumy wymienionej we wpisie hipoteki przedawnieniu nie ulega ani roszczenie główne, ani roszczenie o odsetki.

Zgodnie z art. 1000 § 1 kpc z chwilą uprawomocnienia się postanowienia o przysądzeniu własności wygasają wszelkie prawa i skutki ujawnienia praw i roszczeń osobistych ciążące na nieruchomości. Na miejsce tych praw powstaje prawo do zaspokojenia z ceny nabycia z pierwszeństwem przewidzianym w przepisach o podziale ceny uzyskanej z egzekucji.

Nieruchomości, na których ustanowiono hipotekę celem zabezpieczenia kredytu udzielone pozwanemu zostały sprzedane w toku postępowania egzekucyjnego, dlatego też powodowi przysługuje roszczenie o zaspokojenie swojej wierzytelności z kwoty uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości.

W związku z powyższym w pkt 1 wyroku Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę (...),- złotych, w takim bowiem zakresie powód udowodnił swoje roszczenie. Odnośnie odsetek to pozwany zobowiązany był do spłaty całości kredytu do dnia 5 sierpnia 2009r.. Zobowiązanie powoda w dniu 6 sierpnia 2009r. było zatem w całości wymagalne, a więc żądanie zasądzenia odsetek od tej daty uznać należało za w pełni uzasadnione.

Jednocześnie sąd ograniczył odpowiedzialność pozwanego do kwoty (...),- złotych bowiem tylko do takiej kwoty odpowiadał on jako dłużnik rzeczowy oraz do przedmiotu zabezpieczenia, czyli do kwoty przyznanej w projekcie podziału sumy uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości na których ustanowiono hipotekę stanowiącą zabezpieczenie zobowiązania pozwanego.

W pozostałym zakresie, to jest w części powyżej (...),- złotych, Sąd oddalił żądanie powoda, ponieważ nie zostało ono w żaden sposób udowodnione. Zarówno z bankowego tytułu egzekucyjnego jak i z załącznika do umowy cesji wynika bowiem, że zobowiązanie pozwanego wynosiło (...),- złotych.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 kpc dokonując ich proporcjonalnego podziału.

Na koszty te składa się poniesiona przez powoda opłata sądowa w kwocie (...),- złotych, wynagrodzenie pełnomocnika powoda w wysokości (...)złotych ustalone zgodnie z wnioskiem pełnomocnika powoda, wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego w wysokości (...),- złotych ustalone na podstawie § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, opłaty skarbowe od udzielonych pełnomocnictw w kwocie 34,- złotych. Sąd nie uwzględnił żądania powoda w zakresie zwrotu kosztów uzyskania odpisów zupełnych ksiąg wieczystych, wydatek ten nie stanowił wydatku niezbędnego, dlatego też brak było podstaw do orzeczenia o jego zwrocie przez stronę przeciwną.

Pozwany przegrał proces w 66%, dlatego też powinien pokryć koszty procesu w kwocie (...) złotych ((...)zł x 66% ). Pozwany poniósł koszty procesu w kwocie (...),- złotych ( wynagrodzenie pełnomocnika i opłata skarbowa od pełnomocnictwa ), powinien zatem zwrócić powodowi kwotę(...)złotych ( (...)złotych – (...),- złotych ), o czym orzeczono w pkt III wyroku.

/-/ Małgorzata Wierzba-Golicka