Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 lutego 2016 roku

Sąd Rejonowy w Tarnowie, Wydział V Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący – SSR Małgorzata Kryplewska-Baran

Protokolant – st. sekr. Elżbieta Kwiek

po rozpoznaniu w dniu 16 lutego 2016 roku w Tarnowie

na rozprawie

sprawy z powództwa: (...) Spółki z o.o. w W.

przeciwko: K. M. - F. M.w B.

o zapłatę kwoty 1 307,43 zł

I.  powództwo oddala,

II.  zasądza od strony powodowej (...) Spółki z o.o. w W. na rzecz pozwanego K. M. - F. M.w B. kwotę 197,00 zł (słownie: sto dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem kosztów postępowania.

SSR Małgorzata Kryplewska-Baran

Sygn. akt: V GC 801/14

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Tarnowie z dnia 16 lutego 2016 roku

(...) Spółka z o.o. w W. pozwem wniesionym w elektronicznym postępowaniu upominawczym dnia 15.08.2014 r. domagała się zasądzenia od pozwanego K. M., prowadzącego działalność gospodarczą jako F. M., kwoty 1 307,43 zł z ustawowymi odsetkami: od kwoty 710,43 zł od dnia 16.08.2012 do dnia zapłaty oraz od kwoty 597,00 zł od dnia 16.07.2013 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu.

W uzasadnieniu pozwu strona powodowa wskazała, że w dniu 08.08.2012r. firma (...) zwróciła się do pozwanego z ofertą zawarcia umowy na obsługę domen internetowych. Po przeprowadzeniu negocjacji i ustaleniu szczegółowych warunków umowy (cena, sposób, termin płatności) zawarta została ustna umowa, której treść pozwany potwierdził po uprzednim poinformowaniu go o rejestracji rozmowy i ustnym dokonaniu zawarcia umowy. Strona powodowa podała dalej, że osoba działająca w imieniu (...) następnie skontaktowała się z pozwanym w celu weryfikacji faktu zawarcia umowy, która to weryfikacja przebiegła pomyślnie. Następnie przedstawiono pozwanemu drogą elektroniczną potwierdzenie złożenia zamówienia oraz wykonanie zamówienia tj. informację o rejestracji domen i pisemny zapis treści ustnej umowy, a później także informację o przekierowaniu domen. Przesłana została również pozwanemu faktura VAT nr (...) na kwotę 710,43 zł, zarówno mailowo jak i pocztą tradycyjną. Pomimo zawarcia umowy pozwany nie zapłacił wynagrodzenia za fakturę wystawioną dnia 08.08.2012r., ani kolejną z dnia 08.07.2013 r., wystawioną przez (...) na kolejny okres rozliczeniowy. Swoją legitymację czynną strona powodowa wykazywała zawarciem z (...) oraz jego następcą (...) umów przelewu wierzytelności z dnia 08.08.2012r. i z dnia 08.07.2013r. , o czym miano zawiadomić pozwanego. Strona powodowa wyjaśniła również, że wcześniej działała pod nazwą (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialności w W.. Na koniec strona powodowa podkreśliła, że pomimo skierowania wobec pozwanego wezwań do zapłaty, nie uiścił on wynagrodzenia za usługę.

Dnia 12.09.2014r. wydany został nakaz zapłaty przez Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie, od którego pozwany złożył sprzeciw, zaprzeczając aby zawarł skutecznie umowę ze stroną powodową na rejestrację trzech domen. Pozwany wyjaśnił, że nie wyrażał zgody na przesłanie potwierdzenia zawarcia umowy pocztą elektroniczną, a nie otrzymał żadnych informacji pocztą zwykłą. Zdaniem pozwanego strona powodowa nie wykazała również, że do wykonania usługi rzeczywiście doszło. Z ostrożności jednak, pozwany wysłał do firmy (...) oraz (...) Spółki z o.o. w W. oświadczenie o uchyleniu się od skutków prawnych oświadczenia woli złożonego telefonicznie w dniu 8 sierpnia 2012 roku. Błąd pozwany uzasadniał zapewnieniem złożonym przez pracownika firmy, że domeny (...) (...), (...)mają zostać zakupione przez innego przedsiębiorcę. Tymczasem w rzeczywistości zagrożenie takie nie istniało. Pozwany podkreślił, że gdyby uczciwie przedstawiono mu sprawę nigdy nie zgodziłby się na zawarcie umowy. Na koniec pozwany stwierdził, że jego zdaniem nie doszło również do przelewu uzasadniającego legitymacje strony powodowej.

Wobec skutecznego wniesienia sprzeciwu Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie postanowieniem z dnia 14.10.2014r. sprawę przekazał do rozpoznania tutejszemu sądowi.

Po przekazaniu sprawy strona powodowa uzupełniła pozew i przedstawiła dowody, w tym płytę CD z nagraniem rozmowy, podczas której miało dojść do zawarcia umowy.

Pozwany z kolei złożył ponownie pisemny sprzeciw podnosząc, że został wprowadzony w błąd i w związku z tym skutecznie uchylił się od skutków prawnych swojego oświadczenia woli. Pozwany kwestionował również wykonanie usługi oraz otrzymanie dokumentów, na które powoływała się strona powodowa. Zaprzeczał aby otrzymał warunki umowy, faktury oraz informację o zbyciu wierzytelności, wskazując, że nie wyrażał zgody na otrzymywanie korespondencji drogą mailową. Nadto dokumenty przedstawione przez stronę powodową w ocenie pozwanego nie mają odpowiedniej formy, a częściowo nie zostały przetłumaczone na język polski. Zdaniem pozwanego, przedstawiony przez powoda audyt nie może być dokumentem potwierdzającym usługę. Podniesiono również zarzut przedawnienia roszczenia. Pozwany zakwestionował również skuteczność dokonanych przelewów wierzytelności.

W odpowiedzi na sprzeciw strona powodowa oświadczyła, że twierdzenia pozwanego są nieprawdziwe. Strona powodowa stwierdziła, że wykazała szeregiem pełnomocnictw umocowanie dla P. C. działającej w imieniu (...). Ponadto pozwany wyraził w rozmowie zgodę na kontakt drogą elektroniczną. Niezależnie od tego strona powodowa przesłała kolejne pisma także tradycyjną pocztą. Celem wykazania wykonania umowy strona powodowa podniosła natomiast, że usługa ograniczona była jedynie do zarejestrowania i przekierowania domeny, co potwierdzają złożone dokumenty oraz informacja zN.zawnioskowana w pozwie. Nie doszło również do przedawnienia roszczenia.

Strona powodowa zaprzeczyła też, aby pozwany działał pod wpływem błędu. W rzeczywistości doszło do poinformowania pozwanego, że domena jest wolna i może być nabyta przez każdy podmiot, w tym firmę konkurencyjną, a twierdzenie to jest zgodne z prawdą. Strona powodowa wskazała, że znane są jej również publikacje prasowe podważające uczciwość kontrahenta pozwanego, nie polegają one jednak na prawdzie, a działalność (...) była legalna.

Sąd ustalił co następuje:

Dnia 8 sierpnia 2012 roku przedstawicielka firmy (...), upoważniona pełnomocnictwem wydanym przez P. S., skontaktowała się telefonicznie z K. M. właścicielem Firmy Budowlanej (...) w B. w sprawie oferty handlowej zakupu usługi rejestracji domen internetowych. P. S. został uprawniony przez (...) do zawierania w imieniu firmy umów o świadczenie usług na rzecz klientów.

Dowód:

‒

pełnomocnictwo firmy (...) z dnia 5.10.2011 r. dla P. S., k. 42, 43,

‒

pełnomocnictwo z dnia 21.05.2012 r. dla P. C., k. 43,

‒

nagranie zawarcia umowy z dnia 08.08.2012 r., k. 71.

W rozmowie z K. M. przedstawicielka firmy poinformowała go, że w L. działa konkurencyjna firma, która chce wykupić domeny zawierające nazwę (...)Wskazała, że reprezentowana przez nią firma proponuje prawo pierwokupu tej domeny w przeciwnym razie konkurencja wykupi domenę i będzie się nią posługiwać na szkodę jego firmy. Przedstawicielka przekonała, że w ten sposób zostaną odebrane K. M. wymienione domeny internetowe. K. M. zrozumiał przedstawioną mu ofertę jako możliwość uniknięcia odebrania mu domen internetowych.

Dowód:

‒

zeznania pozwanego K. M., k. 125-126.

W tym czasie firma (...) posiadała już własną stronę internetową pod adresem (...)

Dowód:

- zeznania pozwanego K. M., k. 125-126.

Z obawy o możliwość wykupienia domen przez działającą w L. konkurencję, K. M. przystał na warunki umowy. W ramach umowy (...) miał dokonać samodzielnie lub przy współpracy z pośrednikami rejestracji trzech domen: (...), (...), oraz (...)i przekierowania ich na posiadaną firmę (...) stronę (...) pl. (...) domenami opłacana miała być rocznie z góry kwotą 199,00 zł za każdą domenę. Umowa została zawarta na 24 miesiące z opcją dalszego przedłużenia, w przypadku braku wypowiedzenia w terminie 6 miesięcy przed upływem terminu obowiązywania umowy.

Dowód:

‒

nagranie zawarcia umowy z dnia 08.08.2012 r., k. 71,

‒

mail z dnia 08.08.2012 r. potwierdzający zawarcie umowy i rejestrację domen, k. 44,

‒

zeznania pozwanego K. M., k. 125-126.

Dnia 08.08.2012 r. na adres mailowy (...) przesłano informacje o przyjęciu zamówienia. Równocześnie powtórzono treść nagranej umowy. W wiadomości zawarto także stwierdzenie, że dokonano skutecznej rejestracji domen (...) (...)oraz (...).pl. Tego samego dnia w kolejnej wiadomości mailowej przekazano informację o pomyślnym przekierowaniu domen na adres (...).pl. Wskazano również, że w kolejnej wiadomości zawarta będzie faktura VAT.

Dowód:

‒

mail z dnia 08.08.2012 r. potwierdzający zawarcie umowy i rejestrację domen, k. 44,

‒

mail z dnia 08.08.2012 r. informujący o przekierowaniu, k. 44.

Dnia 08.08.2012 r. firma (...) wystawiła fakturę VAT nr (...) na kwotę 710,43 zł należną za rejestracje, przekierowanie domeny i abonament w wysokości 199,00 zł za każdą domenę za pierwszy rok usługi. Równocześnie poinformowano o sprzedaży wierzytelności na rzecz firmy (...) Spółki z o.o. z siedzibą w W. w drodze cesji dokonanej w tym samym dniu. Dnia 04.09.2012 r. firma (...) skierowała do Firmy Budowlanej (...) przesądowe wezwanie do zapłaty kwoty 710,43 zł.

Dowód:

‒

umowa przelewu wierzytelności nr (...) z dnia 08.08.2012 r., k. 49,

‒

faktura (...)k. 50,

‒

przesądowe wezwanie (...) z dnia 4.09.2012 r. do zapłaty z potwierdzeniem nadania, k. 51-52.

Spółka (...) w W. jest następcą (...) Spółki z o.o. z siedzibą w W., po dokonanej zmianie nazwy Spółki.

Dowód:

‒

KRS dla (...) Spółki z o.o. z siedzibą w W., k. 67-69.

Dnia 8lipca 2013 roku firma (...) – następca prawny (...) wystawiła fakturę nr (...) na kwotę 597,00 zł, obejmującą abonament za okres od 08.08.2013 – 07.08.2014 r. za trzy zarejestrowane domeny. Tego samego dnia doszło do zawarcia umowy przelewu wierzytelności wynikającej z faktury na rzecz (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W.. Dnia 26.07.2013 r. firma (...) skierowała do Firmy Budowlanej (...) przesądowe wezwanie do zapłaty kwoty 597,00 zł, wynikającej z faktury VAT nr (...).

Dowód:

‒

treść rejestru handlowego dla (...) z tłumaczeniem, k. 56-59,

‒

treść rejestru handlowego dla (...) z tłumaczeniem, k. 60-67,

‒

umowa przelewu wierzytelności nr (...) z dnia 08.07.2013 r., k. 49,

‒

faktura VAT (...) z dnia 08.07.2013 r., k. 50-51,

‒

przesądowe wezwanie (...) z dnia 26.07.2013 r. do zapłaty z potwierdzeniem nadania, k. 52-53.

Pismem datowanym na dzień 27.08.2012 r. K. M. skierował do (...) oraz (...) Spółki z o.o. w W. oświadczenie, że uchyla się od skutków prawnych oświadczenia woli złożonego pod wpływem błędu. Wskazał, że działał pod wpływem błędu, gdyż przedstawiciel firmy zapewnił go w rozmowie, że istnieje realne zagrożenie, że w najbliższym czasie zostaną zakupione domeny internetowe (...), (...)oraz(...), podczas gdy w rzeczywistości nic takiego nie miało miejsca. K. M. opisał, że przedstawiciel firmy zachowywał się w sposób nachalny i podstępny. Równocześnie wyjaśnił, że w przeciwnym wypadku nie złożyłby oświadczenia o podobnej treści. W piśmie z 27.09.2012 r. adresowanym do (...) Spółki z o.o. w W. K. M. ponownie powołał się na złożone oświadczenie o uchyleniu od skutków prawnych oświadczenia woli i w związku z tym odmówił płatności za fakturę. Podobnej treści pismo w odpowiedzi na wezwanie do zapłaty, wystosowane przez (...) Spółkę z o.o. w W., przesłano w dniu 9.08.2013 roku na adres strony powodowej. W dniu 6.09.2014 r. wyjaśnienia w liście adwokackim złożył (...) pełnomocnik pozwanego adwokat R. K., wskazując na brak podstaw do żądania zapłaty.

Dowód:

‒

oświadczenie o uchyleniu się od skutków prawnych oświadczenia woli z dnia 08.08.2012 r. z potwierdzeniami nadania, k. 99-102,

‒

pismo do (...) z dnia 27.09.2012 r. odmawiające zapłaty z potwierdzeniem nadania, k. 103-104,

‒

pismo do (...) z dnia 9.08.2012 r. odmawiające zapłaty z potwierdzeniem nadania, k. 105-106,

‒

list adwokacki do (...) z dnia 06.09.2014 r. z potwierdzeniem nadania, k. 107-108,

‒

zeznania pozwanego K. M., k. 125-126.

Dnia 08.08.2012 r. firma (...) w J., działając na zlecenie (...) dokonała rejestracji (...), (...)oraz (...) oraz przekierowania ich na adres (...).pl. (...) domeny była firma (...), a następnie (...). Z uwagi na nieodnowienie domeny na kolejne okresy rozliczeniowe, powróciła ona do puli nazw wolnych w dniu 07.08.2014 r. Domeny nie zostały ponownie zarejestrowane i należą obecnie do nazw wolnych.

Dowód:

‒

wydruki z wyszukiwarki who.is, k. 69-70,

‒

odpowiedź (...), k. 134, 140,

‒

raport z realizacji usługi z dnia 08.08.2012 r., k. 53-55,

‒

raport transakcji abonenta (...) wykonanych dnia 08.08.2012 r., k. 55-56.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił częściowo w oparciu o dowody z dokumentów. W ocenie Sądu strona powodowa wykazała, wbrew zarzutom pozwanego, umocowanie dla konsultantki, w rozmowie z którą doszło do zawarcia umowy. Pełnomocnictwo dla niej podpisał przedstawiciel upoważniony przez (...) do zawierania umów z klientami na usługi świadczone przez firmę. Ponadto dokumentacja przedstawiona przez stronę powodową w języku niemiecki zawierała tłumaczenie, co po opatrzeniu pieczęcią „za zgodność z oryginałem” przez pełnomocnika, jest zdaniem Sądu wystarczające. Treść umowy została wykazana natomiast zarówno treścią maila jak i nagraniem, którego autentyczność potwierdził pozwany. Sąd nie uznał natomiast za wiarygodny Audyt przedstawiony przez stronę powodową na wykazanie wykonania usługi. Ostatecznie fakt ten (realizacji usługi), Sąd ustalił tylko z uwagi na informacje pozyskaną z Naukowej i Akademickiej Sieci Komputerowej - (...) (regulatora rynku domen w Polsce) oraz częściowo raporty dotyczące zarejestrowania i przekierowania domeny. Przedstawiony przez stronę audyt realizacji umowy rejestracji domen internetowych przede wszystkim nie jest opinią sądową - potwierdza jedynie sporządzenie pisma przez osobę, która się pod nim podpisała (art.245 k.p.c.). Nadto oświadczenie to nie jest rzetelne: badania ciągłości działania usługi dokonano bowiem w dniach od 01.08.2014 do 15.08.2014 tj. częściowo w okresie gdy domeny (...),(...), oraz (...)miały status „po zakończeniu okresu rozliczeniowego ( (...)) - powróciły do domen wolnych w dniu 07.08.2014 r. Tymczasem audyt stwierdza, że podczas badania w tym okresie nie zaobserwowano żadnych uchybień lub niepoprawności w działaniu usługi. Okoliczność ta nakazuje powątpiewać w sumienność osoby sporządzającej audyt, stąd nie mógł stanowić on podstawy ustaleń faktycznych. W pozostałym zakresie strony w zasadzie nie kwestionowały treści dokumentów. Pozwany podnosił jedynie kwestę doręczenia wszelkich dokumentów, jednakże sam w pismach powoływał się na otrzymane wezwania do zapłaty oraz faktury. Ponadto z treści nagrania wynika, że wyraził zgodę na otrzymywanie informacji i ofert handlowych zarówno telefonicznie, mailowo, jak i pocztą zwykłą.

Istotę rozstrzygnięcia niniejszej sprawy stanowiło natomiast ustalenie, że w rozmowie dnia 8 sierpnia 2012 r. konsultantka (...) celowo i świadomie przekonywała K. M., że istnieje realne zagrożenie, że domeny (...), (...), oraz (...)zostaną wykupione na szkodę firmy pozwanego. Sąd dał wiarę w całości wyjaśnieniom K. M. w tym zakresie. W ocenie Sądu przedstawił on okoliczności zawarcia umowy stanowczo i przekonywująco. Czuł się szczerze pokrzywdzony zaistniałą sytuacją. Wyraźnie stwierdził, że konsultantka nie mówiła wyłącznie o hipotetycznej możliwości, ale o realnym zagrożeniu – podała nawet rejon działalności konkurencji mogącej wykupić domeny – L.. Zdaniem Sądu powyższe okoliczności nie zostały „wykreowane” dla potrzeb postępowania, gdyż pozwany powoływał się na nie już w pismach kierowanych do poprzedników strony powodowej. W ocenie Sądu przywołane fakty miały rzeczywiście miejsce. Na marginesie można dodać, że z urzędu jest Sądowi wiadome, że na podobne zdarzenia powoływali się inni kontrahenci (...).

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z art. 84 § 1 k.c. w razie błędu co do treści czynności prawnej można uchylić się od skutków prawnych swego oświadczenia woli złożonego innej osobie, gdy błąd został wywołany przez tę osobę, chociażby bez jej winy, albo gdy wiedziała ona o błędzie lub mogła z łatwością błąd zauważyć. Według zaś art. 84 § 2 k.c. można powoływać się tylko na błąd uzasadniający przypuszczenia, że gdyby składający oświadczenie woli nie działał pod wpływem błędu i oceniał sprawę rozsądnie, nie złożyłby oświadczenia tej treści, czyli tzw. błąd istotny. Kwalifikowaną postacią błędu jest podstęp uregulowany w art. 86 § 1 k.c., zgodnie z którym, jeżeli błąd wywołała druga strona podstępnie, uchylenie się od skutków prawnych oświadczenia woli złożonego pod wpływem błędu może nastąpić także wtedy, gdy błąd nie był istotny. Wada ta, będąca kwalifikowaną postacią błędu, ma zastosowanie także do błędu niedotyczącego czynności prawnej. Może bowiem dotyczyć sfery motywacyjnej, a zatem posłużeniu się podstępem w celu skłonienia danej osoby do złożenia oświadczenia woli (postanowienie SN z dnia 18.04.2013 r., II CSK 497/12). Zgodnie z art. 88 § 2 k.c. uprawnienie do uchylenia się od skutków prawnych oświadczenia woli złożonego pod wpływem podstępu wygasa z upływem roku od wykrycia błędu. W tym czasie należy na piśmie złożyć stosowne oświadczenie drugiej osobie o uchyleniu się od skutków prawnych oświadczenia woli złożonego pod wpływem błędu.

Odnosząc dokonane ustalenia faktyczne do powyższych rozważań wskazać należy, że pozwany skutecznie wykazał, że oświadczenie o zawarciu umowy dnia 08.08.2012 r. złożone zostało przez niego pod wpływem błędu wywołanego przez przedstawiciela (...). Równocześnie nie ma wątpliwości, że pozwany pisemnie przesłał oświadczenie o uchyleniu się od skutków prawnych oświadczenia woli w ustawowym terminie 1 roku.

W ocenie Sądu pozwany udowodnił, zaistnienie po swojej stronie błędu wywołanego zachowaniem kontrahenta. Pozwany w swoich wyjaśnieniach szczegółowo wyjaśnił okoliczność, że przedstawiciel handlowy rozmyślnie i z premedytacją wprowadził go w błąd: przekonywał, że na terenie L. działalność prowadzi firma zainteresowana zakupieniem domen internetowych (...), (...)oraz(...) Konsultantka wywołała u pozwanego wrażenie, że podmiot ten podjął już jakieś kroki w tym celu. Powyższe nie stanowiło wprawdzie treści czynności prawnej - (umowy o świadczenie usług) - ale z punktu widzenia rozmówcy były jedyną i rzeczywistą przyczyną przystąpienia do zawarcia umowy. Dotyczyły więc istotnego elementu sfery motywacyjnej czynności prawnej. Sąd nie miał wątpliwości, że zaistniała sytuacja została z namysłem wykreowana przez konsultantkę firmy (...). Jak się okazało był to stały element negocjacji poprzedzających zawarcie umowy o świadczenie usług w zakresie rejestrowania i utrzymywania domen internetowych, celowo pomijany w nagraniach (...). W ocenie Sądu przedstawiciel firmy świadomie udzielał, wprawdzie ogólnych, niewiążących informacji, ale jednocześnie silnie sugerujących realność zagrożenia dla interesów przedsiębiorcy. Wszystko to zaś po to, aby przekonać rozmówcę do podpisania umowy. Podobne zachowanie strony umowy w ocenie Sądu stanowi podstęp w rozumieniu art. 86 k.c.

Zdaniem Sądu nie ma również wątpliwości, że gdyby pozwany wiedział, że możliwość wykupienia domeny jest wyłącznie potencjalna, a żaden podmiot konkurencyjny nie wyrażał zainteresowania domenami (...), (...)oraz (...), nigdy nie zawarłby umowy, potwierdzonej nagraniem z dnia 08.08.2012 roku. W ocenie Sądu stanowisko powoda jest w tym zakresie przekonujące. Pozwany wyraźnie wskazał, że do zawarcia umowy doszło tylko i wyłącznie z uwagi na przekonanie go przez rozmówczynię, że istnieje zagrożenie dla interesów jego firmy. Ponadto dla pozwanego był to jedyny racjonalny powód zawarcia umowy, gdyż posiadał już własną domenę, z której korzystał w sposób aktywny.

Dla złożenia oświadczenia o uchyleniu się od skutków prawnych oświadczenia woli niezbędne jest złożenie oświadczenia na piśmie. Ustawa nie precyzuje rygoru dla takiego zdarzenia prawnego, stąd wniosek, że forma pisemna ma jedynie znaczenie ad probationem, które dodatkowo nie znajduje zastosowania w stosunkach pomiędzy przedsiębiorcami (art. 74 § 3 k.c.).

W konsekwencji skierowane pisemnie zarówno do cesjonariusza (...) jak i cedenta (...) Spółki z o.o. w W. oświadczenia o uchyleniu się od skutków prawnych oświadczenia woli, należało uznać za skuteczne. Dodatkowo pozwany kilkukrotnie informował o treści oświadczenia oraz niedojściu umowy do skutku, w kolejnych pismach kierowanych do (...) Spółki z o.o. oraz do strony powodowej.

Bez znaczenia dla rozstrzygnięcia powyższej kwestii jest fakt, że pozwany powoływał się w toku postępowania i w oświadczeniach kierowanych do kontrahenta pojęciem błędu co do treści czynności prawnej i terminologią właściwą dla art. 84 k.c. Pozwany nie jest prawnikiem, zaś jego oświadczenie jest czytelne i nie budzi żadnych wątpliwości interpretacyjnych. Pozwany powołał się w nim na konkretną przyczynę rezygnacji z umowy i stanowczo stwierdzał fakt niedojścia umowy do skutku.

Mając powyższe okoliczności na uwadze, stwierdzić należy, że uchylenie się od skutków zawarcia umowy spowodowało, że brak jest podstawy faktycznej i prawnej dochodzonego wynagrodzenia. Nabywca nieistniejącej wierzytelności nie jest więc uprawniony do jej dochodzenia w niniejszym postępowaniu. W konsekwencji powództwo należało oddalić w całości.

Odnośnie kosztów postępowania, Sąd orzekł zgodnie z wyrażoną w art. 98 k.p.c. zasadą odpowiedzialności stron za wynik procesu. W konsekwencji Sąd zasądził od strony powodowej na rzecz pozwanego kwotę 197 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania, na którą to kwotę składają się: opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości po 17 zł oraz koszty zastępstwa procesowego w wysokości 180 złotych – pozwany był bowiem reprezentowany w sprawie przez profesjonalnego pełnomocnika, wobec czego znalazł zastosowanie § 6 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w brzmieniu sprzed nowelizacji, zgodnie z zasadą § 21 Rozporządzenia z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z dnia 5 listopada 2015 r.), że do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji.

SSR Małgorzata Kryplewska-Baran