Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

zaoczny w stosunku do pozwanego M. J.

Dnia 21 czerwca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Gorlicach I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Joanna Zaryczny
Protokolant:	st. sekr. sądowy Piotr Kamiński

po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2016 r. w Gorlicach

sprawy z powództwa J. S.

przeciwko L. T. (1), M. J.

o zapłatę

I.  zasadza od pozwanego L. T. (1) na rzecz powoda J. S. kwotę 18.000,00zł (osiemnaście tysięcy złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 23 listopada 2013 roku do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w stosunku do pozwanego M. J.;

III.  zasądza od pozwanego L. T. (1) na rzecz powoda J. S. kwotę 3.817,00zł (trzy tysiące osiemset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym 2.400,00zł (dwa tysiące czterysta złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

IV.  nakazuje ściągnąć od pozwanego L. T. (1) na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Gorlicach kwotę 130,00zł (sto trzydzieści złotych) tytułem wydatków tymczasowo pokrytych ze środków Skarbu Państwa.

SSR Joanna Zaryczny

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...) L. T. (1) (...) M. J. (...)

3.  K. (...)

G., (...)

UZASADNIENIE

do wyroku Sądu Rejonowego w Gorlicach

z dnia 21 czerwca 2016r.

do sygn. akt I C 47/14

o zapłatę

Powód J. S. wystąpił z pozwem nadanym dnia 05.12.2013r. domagając się zasądzenia od pozwanego L. T. (1) kwoty 18.000,00zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 23.11.2013r. do dnia zapłaty oraz kosztami postępowania.

Roszczenie powoda zostało wywiedzione z zawartej z L. T. (1) w marcu 2013r. umowy, na podstawie której pozwany miał dostarczyć powodowi samochód osobowy marki O. (...) rok prod. 2008. W dniu 19.03.2013r. powód podjął z konta kwotę 18.000,00zł i przekazał ją siostrze pozwanego M. T. (1) tytułem zaliczki na poczet ceny za samochód. (...) miało być dostarczone w terminie nie dłuższym niż 3 miesiące. Ponieważ pomimo upływu umówionego okresu samochód nie został dostarczony, pozwany unikał kontaktu z powodem, w piśmie z dnia 09.10.2013r. powód odstąpił od umowy i zażądał zwrotu zaliczki. W kolejnym piśmie z dnia 14.11.2013r. powód ostatecznie wezwał pozwanego do zapłaty wyznaczając termin płatności do 22.11.2013r. Pomimo skutecznego doręczenia zaliczka nie została zwrócona, dlatego powód wystąpił z niniejszym powództwem. (k.1)

Nakazem zapłaty z dnia 10.01.2014r. sygn. akt I Nc (...)wydanym w postępowaniu upominawczym tut. Sąd nakazał pozwanemu, aby zapłacił powodowi kwotę objętą żądaniem pozwu (k.28).

Pozwany L. T. (1) wniósł sprzeciw, w którym domagał się oddalenia powództwa oraz zasądzenia kosztów postępowania (k.29). Wniósł o wezwanie do udziału w sprawie w charakterze pozwanego M. J.. Pozwany podniósł, że powód nie sprecyzował umowy jaką miał zawrzeć z pozwanym. Zaprzeczył, by otrzymał od powoda pieniądze, do których zwrotu byłby obowiązany na zasadach bezpodstawnego wzbogacenia. Przyznał natomiast, że skojarzył powoda z M. J., którego znał w związku z zajmowaniem się handlem pojazdami. Szczegóły transakcji powód uzgadniał już bezpośrednio z osobą z PHU (...) w S.. W dniu 19.03.2013r. powód w obecności M. T. (1) – siostry pozwanego dokonał przelewu kwoty 17.300,00zł na rzecz M. J. wpisując dane pozwanego jako wpłacający, by uzyskać korzystniejszą cenę. Zaprzeczył, by powód przekazał mu jakiekolwiek środki pieniężne. M. T. (1) podpisała się na potwierdzeniu zapłaty z 19.03.2013r. dla utrwalenia danych osoby, która podała powodowi dane odbiorcy przekazu, nie podpisywała się natomiast pod pokwitowaniem odbioru całej sumy 18.000,00zł.

Pozwany M. J. pomimo skutecznego doręczenia wezwania w trybie art.194§1 k.p.c., nie zajął stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wiosną 2013r. powód poszukiwał nowego samochodu. T. S. – szwagier powoda pracował wraz z pozwanym L. T. (1), który zajmował się handlem samochodami, w tym sprowadzaniem pojazdów z zagranicy. T. S. powiedział pozwanemu L. T. (1), że szwagier chciałby kupić samochód i czy pozwany nie zająłby się poszukiwaniem takiego auta. L. T. (1) przyjął to zlecenie i przygotował dla powoda kilka zdjęć aut. W niedzielę 18.03.2013r. powód przyjechał do domu pozwanego L. T. (1) w S. z T. S.. Żaden z samochodów okazanych przez pozwanego nie zainteresował powoda, dlatego pozwany pokazał powodowi samochód na stronie internetowej www.carzone.web. Był to samochód marki O. (...) rocznik 2008. Samochód spodobał się powodowi i zlecił pozwanemu L. T. (1) jego sprowadzenie. Strony nie ustalały ostatecznej ceny, jedynie szacowały, że koszt nabycia wyniesie około 25.000,00zł. Ostateczna cena miała zostać ustalona po sprowadzeniu samochodu, sprawdzeniu jego stanu oraz załatwianiu formalności. Realizacja zamówienia miała nastąpić w ciągu 3 miesięcy. Samochód miał zostać sprowadzony do G.. Pozwany L. T. (1) zapewniał, że zajmie się formalnościami. Powód miał kupić samochód od pozwanego L. T. (1).

(dowód: zeznania świadka T. S. od 00:11:27 k.158/2, zeznania powoda od 00:08:07 k.164/2, częściowo zeznania pozwanego L. T. (1) od 00:36:53 k.165)

Ponieważ samochód wystawiony był na aukcji, na stronie, gdzie pozwany L. T. (1) nie mógł go nabyć, postanowił skorzystać z pomocy dawnego znajomego G. J., który zajmował się prowadzeniem komisu samochodowego. Faktycznie komis w S. PHU (...) prowadził brat właściciela G. J.. Pozwany L. T. (1) znał G. J. z racji zajmowania się sprowadzaniem samochodów, nadto był członkiem jego rodziny. Pomimo korzystania z pomocy innej osoby przy nabyciu samochodu pozwany L. T. (1) nie zrezygnował ze zlecenia sprowadzenia samochodu dla powoda, ponieważ to od L. T. (1) powód miał nabyć pojazd i L. T. (1) miał zająć się wszelkimi formalnościami.

(dowód: częściowo zeznania pozwanego L. T. (1) od 00:36:53 k.165)

Kolejnego dnia, tj. w poniedziałek 19.03.2013r. do L. T. (1) zadzwonił G. J. informując, że konieczna jest zaliczka na samochód dla powoda. Pozwany L. T. (1) zadzwonił wówczas do powoda. Ponieważ powód był w pracy, a były to godziny poranne, umówili się, że powód w G. przekaże pieniądze w wymaganej kwocie, tj. 18.000,00zł. Pozwany L. T. (1) nie był w stanie wówczas przyjechać. Umówił się z powodem, że pieniądze odbierze jego siostra M. T. (1). Powód nie znał M. T. (1), ale pozwany opisał samochód jakim kobieta miała przyjechać.

(dowód: zeznania powoda od 00:08:07 k.164/2, częściowo zeznania pozwanego L. T. (1) od 00:36:53 k.165)

Powód o godz. 10:16 wybrał 18.000,00zł ze swojego konta w Banku (...)/G.. Według ustaleń poczynionych z pozwanym L. T. (1), miał spotkać się z jego siostrą M. na poczcie w G. na Z.. Spotkali się na parkingu przy Biedronce. Powód przekazał siostrze pozwanego M. T. (1) 18.000,00zł. Na potwierdzeniu wypłaty środków pieniężnych napisał słowa „potwierdzam odbiór”, pod czym podpisała się własnoręcznie M. T. (1). M. T. (1) udała sie na pocztę, gdzie dokonała przelewu kwoty 17.300,00zł na rzecz G. J.. Jako wpłacającego podała dane brata L. T. (1).

(dowód: potwierdzenie nadania przekazu pocztowego z dnia 19.03.2013r. – k.32, potwierdzenie wypłaty z dnia 19.03.2013r. – k.6, 105, opinia grafologa inż. R. B. – k.129-133, częściowo zeznania świadka M. T. (1) k.100/2, 102, zeznania powoda od 00:08:07 k.164/2, częściowo zeznania pozwanego L. T. (1) od 00:36:53 k.165)

W związku z samochodem jaki pozwany L. T. (1) miał sprowadzić powodowi, w dniu 20.03.2013r. PHU (...) w S. wystawił fakturę P. - tytułem zapłaty za samochód osobowy marki O. (...) rok prod. 2008, z adnotacją „samochód opłacony przekazem pocztowym”, „gotówką”, „zapłacono”, wskazując cenę 17.500,00zł. Na fakturze jako sprzedawca został wpisany PHU (...) w S., natomiast jako nabywca L. T. (1). PHU (...) wystawił KP nr (...) z dnia 20.03.2013r. do L. T. (1) za samochód osobowy O. (...) rok prod. 2008 na kwotę 17.500,00zł jako „zapłata całkowita z transportem”. Pozwany L. T. (1) otrzymał te dokumentu na maila od G. J.. Pokazał je powodowi. Powód nie zajmował się tym, dlaczego jako nabywca na dokumentach jest wpisany pozwany L. T. (1). Sprowadzenie samochodu zlecił L. T. (1) i nie interesowało w go jaki sposób to nastąpi.

(dowód: faktura VAT P. z dnia 20.03.2013r., Pokwitowanie KP z dnia 22.03.2013r. nr (...)– k.7, zeznania powoda od 00:08:07 k.164/2)

Z powodem nie kontaktował się M. ani G. J., on także do tych osób nie telefonował.

(dowód: zeznania powoda od 00:08:07 k.164/2)

Pomimo upływu umówionego terminu samochód nie został dostarczony. Powód podejmował próby kontaktu z pozwanym L. T. (1) osobiście, telefonicznie lub przez szwagra T. S.. Byli nawet w domu pozwanego w S.. Około maja 2013r. do powoda zatelefonował M. J. informując, że samochód będzie. L. T. (1) także cały czas zapewniał, że samochód będzie. Ostatecznie około sierpnia podczas kolejnej wizyty powód oświadczył, że jeżeli samochód nie zostanie dostarczony, to niech pozwany zwróci pieniądze lub powód wystąpi drogę sądową.

(dowód: zeznania powoda od 00:08:07 k.164/2)

Ponieważ samochodu nie było, powód wystosował do pozwanego pismo datowane dnia 09.10.2013r. zawierające oświadczenie o odstąpieniu od umowy z wezwaniem do zwrotu zaliczki w terminie 3 dni od otrzymania pisma. Pismo zostało odebrane przez brata pozwanego P. T. w dniu 11.10.2013r.

(dowód: oświadczenie o odstąpieniu od umowy z wezwaniem do zwrotu zaliczki z dnia 09.10.2013r. z pełnomocnictwem, potwierdzeniem nadania i odbioru - k.8-11)

Ponieważ powyższe pismo nie odniosło skutku, powód wystosował kolejne datowane dnia 14.11.2013r. – ostateczne przesądowe wezwanie do zapłaty - zakreślając termin zapłaty do dnia 22.11.2013r. Pismo zostało odebrane przez ojca pozwanego J. T. (1) 18.11.2013r.

(dowód: ostateczne przesądowe wezwanie do zapłaty z dnia 14.11.2013r. z pełnomocnictwem, potwierdzeniem odbioru i nadania – k.12-17)

Samochód nie został dostarczony. Zaliczka nie została powodowi zwrócona.

(okoliczność bezsporna)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie przedłożonych przez strony dokumentów, dowodu z opinii biegłego, zeznań świadków oraz stron.

Okolicznościami spornymi pomiędzy stronami były rola pozwanego L. T. (1) w nabyciu samochodu dla powoda oraz to, czy zaliczka w kwocie 18.000,00zł została przekazana przez powoda temu pozwanemu za pośrednictwem siostry M. T. (1), czy też powód osobiście ją wpłacił przekazem pocztowym na G. J..

Pozwany L. T. (1) kwestionował, by miał kontakt z pieniędzmi, jakie miały zostać wpłacone tytułem zaliczki na rzecz G. J.. Jego siostra M. T. (1) zaprzeczyła, by złożyła podpis pod potwierdzeniem odbioru umieszczonym na dokumencie wypłaty środków z dnia 19.03.2013r. Powód przyznał, że to on na tym dokumencie napisał słowa „potwierdzam odbiór”, natomiast podpis pod nimi złożyła własnoręcznie M. T. (1), co miało stanowić pokwitowanie przekazania jej zaliczki na poczet samochodu, jaki miał dla powoda sprowadzić jej brat L. T. (1). M. T. (1) przyznała, że podpis na jakiejś kartce przedłożonej jej przez powoda składała przy okazji towarzyszenia powodowi przy wykonywaniu przekazu pocztowego, lecz nie była pewna czy było na tej kartce napisane „potwierdzam odbiór”. Opinia biegłego sądowego grafologa inż. R. B. (k.129-133) potwierdziła okoliczność nakreślenia tego podpisu osobiście przez M. T. (1). Co prawda biegły użył określenia, że podpis najprawdopodobniej nakreśliła ta osoba, bazując na dostarczonych bezwpływowych próbkach jej pisma, lecz łącząc te wnioski z zeznaniami świadka Sąd nie miał wątpliwości, że M. T. (1) podpis na tym dokumencie złożyła.

Zeznaniom świadka M. T. (1) (k.100/2, 102) Sąd dał wiarę jedynie w części dotyczącej faktu spotkania z powodem, ale już nie jego przebiegu. Świadek podała, że powód miał do niej zatelefonować, tymczasem sam pozwany L. T. (1) podał inną wersję, tj. po tym jak zadzwonił do niego G. J. po zaliczkę, poprosił, by z powodem spotkała się siostra. Skąd zresztą powód miałby kontakt do świadka, skoro jej wcześniej nie znał. Świadek podała, że nie odbierała pieniędzy od powoda, tylko podała mu dane do przekazu pocztowego, który wykonał już sam powód. Taką samą wersję konstruował pozwany. Sąd uznał taki przebieg zdarzeń za niewiarygodny. Po co bowiem przy wykonywaniu przekazu miała towarzyszyć osoba trzecia i to nieznana, skoro dane do przelewu powód mógł uzyskać drogą telefoniczną. Nie zostało wyjaśnione dlaczego powód, skoro sam dokonywał przelewu, umiesił w rubryce przekazującego dane L. T. (1), nie swoje, skoro pozwany zaprzeczył, by wiązałoby się to z rabatami; dlaczego przekaz opiewał na kwotę 17.300,00zł, podczas gdy zaliczka miała wynosić 18.000,00zł, a pokwitowanie KP opiewa na 17.500,00zł i miała to być zapłata całkowita i obejmować transport. Pozwany nie wyjaśnił również dlaczego to on znajdował się w posiadaniu potwierdzenia przekazu, skoro wykonał go powód i dlaczego powód miałby ten dokument przekazać siostrze pozwanego, skoro według twierdzeń pozwanego umowa miała wiązać powoda i G. T.. Biorąc pod uwagę powyższe niewyjaśnione wątpliwości i nieścisłości, a także zasady rozsądnego gospodarowania środkami pieniężnymi i doświadczenia życiowego – za wiarygodną Sąd uznał wersję powoda. Mianowicie Sąd przyjął, że powód przekazał M. T. (1) zaliczkę 18.000,00zł, odebrał od niej podpis pod potwierdzeniem odbioru, by posiadać pokwitowanie przekazania znacznej kwoty środków pieniężnych, tym bardziej, że przekazał je osobie zupełnie obcej. Okoliczność czy przelew dokonał pozwany czy jego siostra ma już znaczenie drugorzędne. Z ustaleniem, że to pozwany lub jego siostra wykonali przekaz na poczcie koresponduje ustalenie, że w ich posiadaniu jest potwierdzenie wykonania tego przekazu.

Sąd nie oparł się na zeznaniach świadka J. T. (1) (k.101/2) – ojca pozwanego L. T. (1), ponieważ świadek informacje o okolicznościach sprawy uzyskał od pozwanego. Nie mają natomiast związku ze sprawą jego rozliczenia z M. lub G. J.. Powód zawierał umowę z pozwanym L. T. (1), nie zaś z wymienionymi osobami, stąd doświadczenia innych osób, które także miały wpłacić pieniądze i nie otrzymać samochodu, nie mają znaczenia w niniejszej sprawie.

T. S. (od 00:11:27 k.158/2), szwagier powoda, zeznawał w ocenie Sądu szczerze i wiarygodnie. Pozwany nie przeczył podawanym przez tego świadka okolicznościom.

Zeznania powoda (od 00:08:07 k.164/2) był dla Sądu w pełni wiarygodne. Podawana przez powoda wersja przebiegu wydarzeń, w tym ustalenia czynione z pozwanym L. T. (1), wysokość zaliczki, sposób jej przekazania – znajdują potwierdzenie w przedłożonych do akt potwierdzeniu wypłaty środków z pokwitowaniem odbioru przez M. T. (1), zeznaniach świadka T. S. oraz poniekąd w zeznaniach pozwanego. Pozwany bowiem wprost przyznał, że wyraźnie nie zrezygnował z wykonania zlecenia sprowadzenia samochodu dla powoda, a nawet gdyby sprowadził go J. G. czy M., to pozwany i tak oferował się przy załatwianiu formalności.

Skoro pozwany L. T. (1) cały czas kontaktował się z powodem oraz miał załatwiać wszelkie formalności po sprowadzeniu samochodu, to usprawiedliwione było przekonanie powoda, że tylko z nim zawiera umowę. Jak zaznaczył Sąd przy okazji analizy zeznań świadka M. T. (1) niewiarygodne są zeznania pozwanego L. T. (1) (od 00:36:53 k.165) przeczące, by łączyła go z powodem umowa dotycząca sprowadzenia samochodu i otrzymania zaliczki. Gdyby było tak jak podawał pozwany w sprzeciwie, tj. że tylko skojarzył powoda z G. czy M. J., to nie znajdują wyjaśnienia dokumenty do akt przedłożone, tj. dowód przekazu pocztowego na pozwanego, faktura P. i Pokwitowanie KP także na niego. Co więcej w sprzeciwie pojawia się osoba M. J., z którą pozwany miał skojarzyć powoda, tymczasem w zeznaniach pozwany podaje już tylko G. J., przecząc by M. J. miał cokolwiek z tym wspólnego, pomimo iż z jego wniosku osoba ta została wezwana do udziału w sprawie w charakterze pozwanego. Wreszcie gdyby pozwany tylko skojarzył powoda z innymi osobami, to dlaczego o zaliczkę dzwoniono do niego, nie zaś bezpośrednio do powoda, skoro pozwany przekazał kontakt do powoda i dlaczego pozwany miał zajmować się formalnościami po sprowadzeniu samochodu, skoro nie liczył za to żadnego wynagrodzenia, nie łączyły go rozliczenia z J.. Pozwany nie wykazał, by powód kontaktował się telefonicznie bezpośrednio z J. (operatorzy odmówili udzielenia odpowiedzi k.73, 78, 91). Niejasne jest także tłumaczenie pozwanego, że G. J. deklarował zwrot wpłaconej przez powoda kwoty, skoro pomimo wiedzy o toku postępowania nie stawił się na wezwanie i nie dokonał zapłaty, ponieważ pozwany mógł przekazać mu dane do powoda. Na podstawie powyższego wersja pozwanego Sądu nie przekonała, dlatego uznał ją za niewiarygodną.

Ponieważ G. J. pomimo dwukrotnego skutecznego wezwania (przez awizo) nie stawił się, Sąd pominął dowód z jego zeznań. Pozwany składając zeznania podał, że G. J. był z nim w kontakcie, a pomimo tego nie spowodował jego stawiennictwa w sądzie.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego Sąd ustalił, że powód zawarł z pozwanym L. T. (1) ustną umowę zlecenia dotyczącą sprowadzenia samochodu, który powód miał nabyć od tego pozwanego.

Na zasadzie art.750 k.c. do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami stosuje się odpowiednio przepisy i zleceniu. Powód zawarł z pozwanym L. T. (1) umowę w formie ustnej, w której L. T. (1) przyjął na siebie obowiązki związane ze sprowadzeniem samochodu z zagranicy, jego zakupem, załatwieniem formalności związanych z rejestracją pojazdu w kraju, a następnie jego sprzedaży na rzecz powoda. Powód zobowiązał się do zapłaty ceny.

Nie zostało wykazane, by pozwany L. T. (1) jedynie skojarzył powoda z inną osobą, która miała wykonać powyższe obowiązki. Nawet zaś gdyby te twierdzenia były prawdziwe, to nie zostało wykazane, z którą z osób pozwany L. T. (1) skontaktował powoda, skoro jako pozwanego wskazał M. J. i ta osoba widnieje jako (...) w S. i jest podpisana na fakturze P. oraz Pokwitowaniu Kp, natomiast zeznając podał, że obowiązki te wykonać miał G. J. i na niego został wykonany przekaz pocztowy. Niezależnie od powyższych hipotetycznych spostrzeżeń Sąd przyjął za niewykazane jakiekolwiek stosunki umowne pomiędzy powodem i G. lub M. J..

Powód ze swojego obowiązku się wywiązał, ponieważ uiścił zaliczkę w kwocie 18.000,00zł. Ponieważ zaś pozwany swojego obowiązku dostarczenia samochodu nie wypełnił, a powód z tego powodu od umowy odstąpił – pozwany obowiązany jest do zwrotu tej zaliczki.

Na zasadzie bowiem art. 494 k.c. strona, która odstępuje od umowy wzajemnej, obowiązana jest zwrócić drugiej stronie wszystko, co otrzymała od niej na mocy umowy.

Nawet jeżeli pozwany L. T. (1) przy wykonywaniu zlecenia na rzecz powoda korzystał z pomocy innych osób – wskazywanego G. lub M. J., to art.474 k.c. powoduje, że i tak ponosi odpowiedzialność, ponieważ w myśl powołanego przepisu dłużnik odpowiedzialny jest jak za własne działanie lub zaniechanie za działanie lub zaniechanie osób, z których pomocą zobowiązanie wykonywa, jak również osób, którym wykonanie zadania powierza.

Na podstawie powyższego pozwany L. T. (1) obowiązany jest do zwrotu na rzecz powoda uiszczonej zaliczki w kwocie 18.000,00zł.

Odsetek powód domagał się od dnia 23.11.2013r. jako daty kolejnej po wezwaniu pozwanego do zapłaty ze wskazaniem terminu. Wezwanie zostało skutecznie doręczone kilka dni wcześniej, pozwany już wcześniej był wzywany do zapłaty, dlatego ta data na zasadzie art.455 k.c. jest w ocenie Sądu właściwa.

Bazując na powyższym, przy zastosowaniu art.750 k.c., art. 474 k.c. oraz art.455 k.c. w zw. z art.481 k.c. Sąd orzekł jak w pkt I.

Roszczenie w stosunku do pozwanego M. J. nie zostało wykazane. Sam pozwany L. T. (1) podał, że M. J. nie miał nic wspólnego z umową będącą przedmiotem niniejszego postępowania. Powód deklarował, że zapłaty domaga się tylko od L. T. (1). Ten pozwany nie zajął stanowiska w sprawie. Sąd nie znalazł podstaw, by współuczestnictwo pomiędzy pozwanymi potraktować jako jednolite (art.73§2 k.p.c.), dlatego wyrok oddalający w stosunku do pozwanego M. T. (2) jest zaoczny (w zw. z art.339§1 k.p.c.).

Powództwo zostało uwzględnione. Powód oraz pozwany L. T. (1) działali przez zawodowych pełnomocników ustanowionych z wyboru. Pomimo iż za pozwanego występował pełnomocnik J. T. (2) – powód udzielił też pełnomocnictwa zawodowemu pełnomocnikowi adw. P. Z.. Powód uiścił opłatę od pozwu 900,00zł (k.24), zaliczkę na opinię biegłego 500,00zł (k.105). Sąd przyznał biegłemu wynagrodzenie za opracowanie opinii w kwocie 630,00zł, którego do kwoty 500,00zł wypłacono z zaliczki powoda, a w pozostałej części 130,00zł tymczasowo ze środków Skarbu Państwa (k.141).

Na zasadzie art. 98 k.p.c. Sąd zasądził od pozwanego L. T. (1) na rzecz powoda kwotę 3.817,00zł, w tym 2.400,00zł wynagrodzenia pełnomocnika, 900,00zł opłaty, 500,00zł zaliczki i 17,00zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Na zasadzie art.113 ust.1 u.k.s.c. w zw. z art.98 k.p.c. Sąd nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Gorlicach kwotę 130,00zł tytułem części wydatków tymczasowo pokrytych ze środków Skarbu Państwa.

SSR Joanna Zaryczny

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...) L. T.

3.  K.. (...)

G., (...)

(...)