Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 grudnia 2017r.

Sąd Okręgowy w Nowym Sączu I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Monika Świerad

Protokolant: Karolina Sławecka

po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2017r. w Nowym Sączu na rozprawie

sprawy z powództwa: P. L.

przeciwko: B. (...) z siedzibą w R. Ł.

o zapłatę i ustalenie

I.  zasądza od strony pozwanej B. (...) z siedzibą w R. Ł. na rzecz powoda P. L. kwotę 104.120 zł (sto cztery tysiące sto dwadzieścia złotych) z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 16 maja 2015r. do dnia zapłaty;

II.  ustala odpowiedzialność strony pozwanej B. (...) z siedzibą w R. Ł. na przyszłość za skutki wypadku z dnia 27 września 2013r.;

III.  w pozostałej części powództwo oddala;

IV.  nakazuje ściągnąć od strony pozwanej B. (...) z siedzibą w R. Ł. na rzecz Skarbu Państwa Kasa Sądu Okręgowego w Nowym Sączu kwotę 5.965 zł (pięć tysięcy dziewięćset sześćdziesiąt pięć złotych) tytułem kosztów postępowania;

V.  pozostałe koszty postępowania między stronami wzajemnie znosi.

SSO Monika Świerad

Sygn. akt IC 1280/15

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 20 grudnia 2017r.

Powód P. L. domagał się zapłaty od strony pozwanej (...) Company SE z/s w R. Ł. Oddział w Polsce z siedzibą w W. – po zmianie firmy (...) ) kwot: 170.000zł. tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę i cierpienia, 30.000 zł. tytułem odszkodowania z tytułu poniesionych kosztów opieki osób trzecich – z ustawowymi odsetkami od w/w kwot od dnia 8.05.2005r. – tj. dnia następnego od dnia wydania decyzji co do zgłoszonego roszczenia do dnia zapłaty, ustalenia, że pozwany ponosi odpowiedzialność cywilną za ewentualne przyszłe skutki wypadku powoda P. L. z dnia 27.09.2013r., w którym powód doznał obrażeń ciała. Domagał się także zasądzenia kosztów procesu.

Uzasadniając swoje żądania podniósł, że w dniu 27.09.2013r. w R. kierujący pojazdem marki C. (...) o nr rej. (...) R. S. nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym, w ten sposób, że podejmując manewr zmiany kierunku jazdy nienależycie obserwował jezdnię i nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu kierującemu motocyklem marki B. o nr rej. (...) P. L., w wyniku czego doprowadził do zderzenia z prawidłowo jadącym motocyklistą, na skutek czego doznał on obrażeń ciała w postaci: otwartego złamania kości podudzia prawego, wieloodłamowego złamania trzonu kości udowej lewej, złamania podstawy czaszki oraz kości sitowej i kości szczękowej prawej, a nadto odmy śródczaszkowej naruszających czynności narządów ciała na okres powyżej dni siedmiu. Sprawca został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Nowym Sączu z dnia 20 sierpnia 2014r., sygn. akt VIIIK 39/14 na karę sześciu miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym jej zawieszeniem na okres próby 2 lat. Pojazd sprawcy ubezpieczony był w chwili zdarzenia od OC w pozwanym towarzystwie. Po zdarzeniu powód przewieziony został do Szpitala (...) w N., gdzie przeprowadzono u niego szereg badań diagnostycznych m.in. TK i CT głowy, TK kręgosłupa szyjnego oraz konsultacje: neurologiczną, laryngologiczną, neurochirurgiczną. W ich wyniku stwierdzono istnienie odmy śródczaszkowej, a ponadto otwarte złamanie kości podudzia prawego, wieloodłamowe złamanie trzonu kości udowej lewej, złamanie podstawy czaszki oraz kości sitowej i kości szczękowej prawej. Koniecznym było przeprowadzenie zabiegu operacyjnego uda lewego, poprzedzonego transfuzją krwi, ponadto zespolenie kości piszczelowej prawej. Podczas pobytu w szpitalu zastosowano antybiotykoterapię oraz osomoterapię. Ze względu na silne dolegliwości bólowe, płynotok z nosa, wzrost temperatury ciała i narastającą odmę śródczaszkową do dalszego leczenia powoda przekazano do Oddziału Neurochirurgii Szpitala (...) w K., gdzie powód poddany został psychoterapii podtrzymującej ze względu na wymóg objęcia go opieką psychologiczną przed jak i po zabiegu operacyjnym. W dniu 15.10.2013r. zamknięto przetoki opon mózgowych, a następnie wykonano plastykę podstawy przedniego dołu czaszki. Po zabiegu występowały napady padaczkowe z okresami dezorientacji, które ustępowały dopiero po leczeniu przeciwdrgawkowym. Pomimo zespolenia kości udowej lewej, powód odczuwał dolegliwości bólowe, które z dnia na dzień się nasilały. Spowodowane to było odłamami na poziomie złamania o wymiarze 90x20mm, a także dodatkowymi licznymi odłamami kostnymi w obrębie tkanek miękkich. Po przeprowadzonej kraniotomii czołowej prawej, wciąż dostrzegalne były pęcherzyki powietrza, a także wodniak nad prawą półkulą mózgu o szerokości 9 mm oraz w okolicy czołowej lewej o grubości do 5 mm. Stwierdzono spłycenie rowków mózgowych prawej półkuli mózgu oraz przewlekłe zmiany zapalne z gęstą treścią oraz odcinkowe zapalne pogrubienie śluzówki zatoki szczękowej prawej. Po przeprowadzonej plastyce przedniego dołu czaszki, powód został powtórnie przekazany do Szpitala (...) w N., gdzie prowadzono wobec niego rehabilitacje. Przy wpisie ze szpitala w dniu 4.11.2013r. orzeczono wobec niego czasową niezdolność do pracy i wydano zwolnienie do pracy do 2.12.2013r. Pomimo przebytych operacji i rehabilitacji, powód nadal nie mógł być pionizowany, wciąż odczuwał ograniczenia ruchomości w stawie kolanowym lewym, przez co powód musiał poruszać się na wózku inwalidzkim oraz przyjmować leki zakrzepowe. Ze względu na dolegliwości padaczkowe wskazana była konsultacja w Ambulatorium Kliniki (...). W wyniku złamania ścian zatok szczękowych pojawiła się ruchomość zębów, co również wymagało przeprowadzenia konsultacji w Poradni Twarzowo Szczękowej. Wypadek spowodował nie tylko dolegliwości bólowe w sferze fizycznej, ale także silny dyskomfort i pogorszenie stanu zdrowia psychicznego. Pobyt w szpitalu kojarzy się powodowi jedynie z bólem i cierpieniem. Wciąż odczuwał dolegliwości bólowe związane z dostaniem się powietrza do mózgu. Nie potrafił poradzić sobie z myślami dotyczącymi wypadku. Pomimo długotrwałego pobytu w szpitalu nie odzyskał sprawności ruchowej. Przez cztery miesiące poruszał się na wózku inwalidzkim, przez kolejne cztery przemieszczał się o kulach. Obecnie nadal z trudem pokonuje najmniejsze odległości, męczy się, towarzyszy mu ból nóg i głowy. Po wypadku jego życie zmieniło się diametralnie. Nie wolno mu dźwigać, podnosić ciężkich przedmiotów, powód nie mógł wykonywać najdrobniejszych czynności życia codziennego jak wstanie z łóżka, przygotowanie śniadania czy ubranie. Powodowi towarzyszą dolegliwości lękowe, nasilają się one w nocy, powodując zaburzenia snu, koszmary nocne. Stał się człowiekiem nerwowym, przepełnionym złością, frustracją ze względu na swoją nieporadność. Odczuwa wyrzuty sumienia, że przez tak długi czas musi korzystać z pomocy najbliższych. Ojciec powoda woził go na wszystkie wizyty lekarskie, konsultacje i rehabilitacje. Ze względu na wyłączoną sprawność fizyczną powód nie mógł bawić się z ukochaną córką oraz pomagać w jej wychowaniu i opiece. To wszystko wywołało u niego dyskomfort psychiczny, poczucie winy, nieprzydatności, bezradności. Z wesołego, pewnego siebie człowieka stał się lękliwy, pozbawiony pewności siebie. Wypadek przekreślił jego plany, marzenia. Zdarzenie miało ogromny wpływ na możliwości zarobkowe powoda. Rokowania co do jego stanu zdrowia nie pozwalają mu na podjęcie pracy, co również wzbudza niepokój co przyszłości jego i rodziny. W chwili zdarzenia miał 32 lata, był osoba młodą i sprawną.

Powód pismem z dnia 7.04.2015r. wystąpił do pozwanego towarzystwa ubezpieczeń z roszczeniem o wypłatę zadośćuczynienia i odszkodowania. Na mocy decyzji z dnia 7.05.2015r. pozwany uznał swoją odpowiedzialność i wypłacił częściowe świadczenia na rzecz powoda. Wypłacona kwota tytułem zadośćuczynienia jest jednak nieadekwatna w stosunku do cierpień fizycznych oraz strat moralnych poniesionych przez powoda. ( k. 1 – 6 ).

Strona pozwana (...) Company SE z/s w R. Ł. w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa i zasadzenie od powoda na rzecz strony pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa prawnego. Podała, że wypłacona kwota 20.000zł. w toku likwidacji szkody jest kwotą adekwatną, uwzględniającą doznane przez powoda obrażenia ciała, proces leczenia, wpływ wypadku na codzienne życie. Powód nie przedstawił argumentów i dowodów, że należy mu się dopłata zadośćuczynienia aż w kwocie 170.000 zł. Wypłacenie tej kwoty dodatkowo doprowadziłoby do znaczącego wzbogacenia powoda, a nie do złagodzenia doznanej krzywdy. Powodowi zostało przyznane w wyroku karnym zadośćuczynienie w kwocie 1.000zł., które winno być zaliczone na poczet ewentualnie należnego wynagrodzenia. Powód nie wykazał także kosztów opieki jako kosztu koniecznego i celowego. Nie podał, kto sprawował nad nim opiekę, w jakim, okresie oraz w jakim wymiarze. Nie wykazał aby taka opieka była w ogóle sprawowana, wiązała się z wydatkami czy chociażby utratą zarobków. Powód nie wykazał także przesłanek żądania o ustalenie wynikających z art. 189 kpc, a w szczególności interesu prawnego w takowym ustaleniu. Powód nie będzie miał w przyszłości trudności z wykazaniem, kto cywilnie odpowiada za wypadek. Nawet ustalenie odpowiedzialności za wypadek nie zwolni powoda z udowodnienia swoich roszczeń w przyszłości, od wykazania adekwatnego związku przyczynowego. Odsetki od kwoty zadośćuczynienia winny być liczone od daty wyrokowania, biorąc pod uwagę, że sąd wydając wyrok bierze pod uwagę stan z chwili wyrokowania, czyli stan, którego pozwany nie mógł znać w toku postepowania likwidacyjnego. To wyłącznie sąd decyduje o wysokości zadośćuczynienia opierając się na zebranym w sprawie materiale dowodowym i własnym, swobodnym uznaniu. Ponadto w toku likwidacji szkody powód domagał się tylko kwoty 170.000 zł. tytułem zadośćuczynienia i 19.260zł. tytułem odszkodowania na pokrycie kosztów opieki. Skoro powód nie był wówczas w stanie sformułować ostatecznie swoich roszczeń, to trudno wymagać od pozwanego, aby już wtedy ustalił i wypłacił świadczenia w sposób ostateczny i ponad żądanie powoda. Żądanie zasądzenia odsetek od dnia 8.05.2015r. mając na uwadze datę zgłoszenia szkody nie uwzględnia treści art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22.05.2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. ( k. 53 – 59 )

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 27.09.2013r. w R. kierujący pojazdem marki C. (...) o nr rej. (...) R. S. nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym, w ten sposób, że podejmując manewr zmiany kierunku jazdy nienależycie obserwował jezdnię i nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu kierującemu motocyklem marki B. o nr rej. (...) P. L., w wyniku czego doprowadził do zderzenia z prawidłowo jadącym w/w motocyklistą, na skutek czego P. L. doznał obrażeń ciała w postaci: otwartego złamania kości podudzia prawego, wieloodłamowego złamania trzonu kości udowej lewej, złamania podstawy czaszki oraz kości sitowej i kości szczękowej prawej, a nadto odmy śródczaszkowej naruszających czynności narządów ciała na okres powyżej dni siedmiu. Sprawca wypadku R. S. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Nowym Sączu, VIII Zamiejscowego Wydziału Karnego z siedzibą w M. z dnia 20 sierpnia 2014r., sygn. akt VIIIK 39/14 na karę sześciu miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym jej zawieszeniem na okres próby 2 lat. Wobec R. S. orzeczono obowiązek częściowego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w kwocie 1.000zł. na rzecz pokrzywdzonego P. L..

( dowód: odpis wyroku SR w N. S. Wydziału Zamiejscowego w M. z dnia 20.08.2014r. (...) 39/14 k.9, zaświadczenie Komisariatu Policji w P. z dnia 3.10.2013r. k. 10 – 11, zeznania powoda P. L. k. 107 01:10:56 – 01:30:20 )

Pojazd sprawcy ubezpieczony był w chwili zdarzenia od OC w pozwanym towarzystwie.

( dowód: informacja k. 12 )

Po zdarzeniu, w stanie nieprzytomnym powód przewieziony został do Szpitala (...) w N., gdzie na Izbie Przyjęć odzyskał przytomność. Odczuwał ból głowy i nóg, zaczął wymiotować krwią, zrobiło mu się niedobrze, po czym ponownie stracił przytomność. Odzyskał ją ponownie dopiero gdy wieziono go na salę operacyjną. W szpitalu przebywał do 10.10.2013r. U powoda przeprowadzono szereg badań diagnostycznych m.in. TK i CT głowy, TK kręgosłupa szyjnego oraz konsultacje: neurologiczną, laryngologiczną, neurochirurgiczną. W ich wyniku stwierdzono istnienie odmy śródczaszkowej, a ponadto otwarte złamanie I stopnia 1/3 bliższej trzonów obu kości podudzia prawego, wieloodłamowe złamanie trzonu kości udowej lewej, złamanie dołu śródkowego czaszki oraz kości sitowej i zatok szczękowych, ranę tłuczoną okolicy czołowej lewej. Koniecznym było przeprowadzenie zabiegu operacyjnego uda lewego, poprzedzonego transfuzją krwi, ponadto zespolenie kości piszczelowej prawej. Podczas pobytu w szpitalu zastosowano antybiotykoterapię oraz osomoterapię. Pomimo zespolenia kości udowej lewej, powód odczuwał dolegliwości bólowe, które z dnia na dzień się nasilały. Spowodowane to było odłamami na poziomie złamania o wymiarze 90x20mm, a także dodatkowymi licznymi odłamami kostnymi w obrębie tkanek miękkich. Po przeprowadzonej kraniotomii czołowej prawej, wciąż dostrzegalne były pęcherzyki powietrza, a także wodniak nad prawą półkulą mózgu o szerokości 9 mm oraz w okolicy czołowej lewej o grubości do 5 mm. Stwierdzono spłycenie rowków mózgowych prawej półkuli mózgu oraz przewlekłe zmiany zapalne z gęstą treścią oraz odcinkowe zapalne pogrubienie śluzówki zatoki szczękowej prawej. Ze względu na silne dolegliwości bólowe, płynotok z nosa, wzrost temperatury ciała i narastającą odmę śródczaszkową do dalszego leczenia powoda przekazano do Oddziału Neurochirurgii Szpitala (...) w K., gdzie powód poddany został psychoterapii podtrzymującej ze względu na wymóg objęcia go opieką psychologiczną przed jak i po zabiegu. W dniu 15.10.2013r. zamknięto u powoda przetoki opon mózgowych, a następnie wykonano plastykę podstawy przedniego dołu czaszki. Po zabiegu u powoda występowały napady padaczkowe z okresami dezorientacji, które ustępowały dopiero po leczeniu przeciwdrgawkowym. Po przeprowadzonej plastyce przedniego dołu czaszki, w dniu 25.10.2013r. powód został powtórnie przekazany do Szpitala (...) w N., gdzie kontynuowano wobec niego rehabilitacje. Powodowi zalecono konsultację chirurgiczną i ortopedyczną. Przy wpisie ze szpitala w N. w dniu 4.11.2013r. orzeczono wobec powoda czasową niezdolność do pracy i wydano zwolnienie do pracy do 2.12.2013r. Zalecono kontrolę w poradni neurochirurgicznej.

Podczas pobytu w szpitalu w N. i K. powoda odwiedzał ojciec. Ojciec udzielał mu wsparcia, pomagał w karmieniu, utrzymaniu higieny, informował się na temat stanu zdrowia syna. W szpitalu w N. powoda odwiedzali także koledzy udzielając mu wsparcia psychicznego.

( dowód: karty informacyjne leczenia szpitalnego k. 13 - 14, 17 - 18, 19, dokumentacja leczenia k. 15, skierowanie do (...) z dnia 18.10.2013r. k.16, częściowo M. C. k.107 00:14:31 – 00:29:19, częściowo zeznania świadka L. L. k. 107 00:53:31 – 01:10:56, N. T. k. 107 00:42:09 – 00:53:31, zeznania powoda P. L. k. 107 01:10:56 – 01:30:20 )

Powód kontynuował leczenie u neurochirurga w Centrum Medycznym (...) sp. z o. o. B. Poradni Neurochirurgicznej i ortopedy w Centrum Medycznym (...) sp. z o. o. w N.. Pomimo przebytych operacji i rehabilitacji, powód nadal nie mógł być pionizowany, wciąż odczuwał ograniczenia ruchomości w stawie kolanowym lewym, przez co musiał poruszać się na wózku inwalidzkim oraz przyjmować leki zakrzepowe. Ze względu na dolegliwości padaczkowe wskazana była konsultacja w Ambulatorium Kliniki (...). W wyniku złamania ścian zatok szczękowych pojawiła się ruchomość zębów, co również wymagało przeprowadzenia konsultacji w Poradni Twarzowo Szczękowej. Ostatecznie powód utracił jeden ząb – 1, w wyniku pęknięcia. Wypadek spowodował nie tylko dolegliwości bólowe w sferze fizycznej, ale także silny dyskomfort i pogorszenie stanu zdrowia psychicznego. Pobyt w szpitalu kojarzy się powodowi jedynie z bólem i cierpieniem. Wciąż odczuwał dolegliwości bólowe związane z dostaniem się powietrza do mózgu. Nie potrafił poradzić sobie z myślami dotyczącymi wypadku. Pomimo długotrwałego pobytu w szpitalu nie odzyskał sprawności ruchowej, nadal kuleje. Nogi miał usztywnione prętami, prawą płaskownikiem z 12 wkrętami, a lewą prętem, który cały czas go uraża, gdyż wystają mu dwa pręty, nie może kłaść się w związku z tym na jedną stronę, ma utrudnione funkcjonowanie. Po wyjściu ze szpitala poruszał się na wózku inwalidzkim, przez kolejne cztery miesiące przemieszczał się o kulach. Powód nie mógł wykonywać czynności życia codziennego jak wstanie z łóżka, przygotowanie śniadania czy ubranie. Wymagał pomocy w toalecie. Pomagał mu ojciec z którym mieszka. Matka powoda nie żyje. Ojciec powoda woził go na wszystkie wizyty lekarskie, konsultacje i rehabilitacje. Obecnie powód nadal z trudem pokonuje najmniejsze odległości, męczy się, towarzyszy mu ból nóg i głowy, ma zaburzenia świadomości, orientacji. Przyjmuje Apap. Po wypadku jego życie zmieniło się diametralnie. Nie wolno mu dźwigać, podnosić ciężkich przedmiotów, co uniemożliwia mu wykonywanie pracy. Podejmuje się wykonywania jedynie prac dorywczych, które jednak zajmują mu więcej czasu niż przed wypadkiem. Nie uprawia sportów, szczególnie pływania, tenisa, piłki, siatkówki, które wcześniej uprawiał. Nie może jeździć na rowerze. Powodowi towarzyszą dolegliwości lękowe, nasilają się one w nocy, powodując zaburzenia snu. Powód obawia się jazdy samochodem. Stał się człowiekiem nerwowym. Wypadek miał wpływ na możliwości zarobkowe powoda. Ze względu na stan zdrowia nie podejmuje pracy.

( dowód: konsultacja neurochirurgiczna k. 20, dokumentacja leczenia powoda w poradni ortopedycznej k. 97 – 98, dokumentacja leczenia powoda w poradni neurochirurgicznej k. 96, zeznania świadków: M. C. k.107 00:14:31 – 00:29:19, R. T. k. 107 00:29:19 – 00:42:09, N. T. k. 107 00:42:09 – 00:53:31, L. L. k. 107 00:53:31 – 01:10:56, zeznania powoda P. L. k. 107 01:10:56 – 01:30:20 )

Po zdarzeniu przez okres 8 miesięcy powód utrzymywał się z zasiłku rehabilitacyjnego w kwotach od 154,82zł. do 562,97zł. W dniu 5.09.2014r. otrzymał od sprawcy zdarzenia R. S. kwotę 1.000zł. tytułem zadośćuczynienia. Cały czas skarży się na bóle kończyn dolnych, głównie na zmianę pogody, bardzo częste bóle głowy, głównie w okolicach skroniowych i ciemieniowych z uczuciem drętwienia skóry głowy, pogorszenie pamięci i orientacji, niemożność dłuższego chodzenia ( na wycieczki ), dolegliwości bólowe kręgosłupa lędźwiowo – krzyżowego. Powód posiada blizny w obrębie głowy po kraniotomii 25 cm, łuku brwiowego lewego 5 cm, czoła po prawej stronie 2 cm, blizny 12 cm, 12 cm ( kształt V ) na podudziu lewym, blizny 9 cm, 9 cm, 12 cm na udzie lewym, bliznę 22 cm na podudziu prawym, wyszczuplenie uda lewego. Przy ruchach występuje trzeszczenie w stawach kolanowych oraz niestabilność przednio – tylna stawu kolanowego prawego II. Powoda czeka kolejna operacja - usunięcie zespoleń kostnych.

( dowód: kopie przekazów k.83 – 84, opinia biegłego w zakresie rehabilitacji dr n. med. K. B. k. 206 – 208, zeznania powoda P. L. k. 107 01:10:56 – 01:30:20 )

Powód z wykształcenia jest fryzjerem, ukończył szkołę zawodową fryzjerską. Przez okres dwóch lat nie pracował na stałe, podejmował jedynie prace dorywcze, pracował jako elektromechanik samochodowy. Rozwiódł się z żoną. Nie łoży ustalonych alimentów w wysokości 400zł. na córkę. Ma utrudnione kontakty z córką.

W chwili zdarzenia powód miał 32 lata, był osobą młodą i sprawną, leczył się jedynie u lekarza rodzinnego z powodu przeziębień. W dzieciństwie doznał złamania ręki.

Mieszka razem z ojcem emerytem, który pracował jako woźny w Gimnazjum w S., w mieszkaniu służbowym. Pozostaje na utrzymaniu ojca. Podejmuje się prac dorywczych jako elektromechanik samochodowy.

( dowód: dokumentacja leczenia powoda w (...) lekarza rodzinnego k.85 – 96, częściowo zeznania świadka M. C. k.107 00:14:31 – 00:29:19, zeznania powoda P. L. k. 107 01:10:56 – 01:30:20 )

U powoda rozpoznano stan po złamaniu otwartym kości podudzia prawego, wieloodlamowego złamania trzonu kości udowej lewej, złamania podstawy czaszki oraz kości sitowej i kości szczękowej prawej. Powód doznał długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, który kwalifikuje się na 21 %. Cały proces leczenia i rehabilitacji przebiegał bez powikłań, uzyskano dobre rezultaty rehabilitacyjne. Obecnie powód oczekuje na wyznaczenie terminu usunięcia materiałów zespalających z kończyn dolnych. W okresie pobytu w szpitalu dominowały objawy bólowe okolic ciała, które doznały uszkodzeń podczas wypadku. Przez okres 12 - 14 tygodni po zespoleniu kończyn dolnych wymagany był zakaz ich obciążania. Powód poruszając się na wózku inwalidzkim wymagał pomocy osób trzecich przez 3-4 godziny dziennie ( toaleta poranna, przygotowywanie posiłków, kontrole lekarskie, rehabilitacja itp.). Od 14 tygodnia zalecono chodzenie o kulach. W tym okresie wymagał pomocy w wymiarze 1-2 godzin dziennie. Przebieg procesu leczenia przebiega prawidłowo. Uzyskano zrost kończyn dolnych, usunięto płynotok i odmę śródczaszkową. Nie ma powikłań i ewentualnych niekorzystnych następstw w przyszłości dla zdrowia powoda. Przed zdarzeniem powód nie miał dolegliwości bólowych, chorób samoistnych, zmian zwyrodnieniowych.

( dowód: opinia biegłego w zakresie chirurgii ogólnej, ortopedii i traumatologii dr n. med. J. Ł. k. 120- 123 )

Z punktu widzenia neurologa powód doznał długotrwałego uszczerbku na zdrowiu związanego z wystąpieniem podmiotowego zespołu pourazowego, który objawia się bólami głowy, pogorszeniem pamięci, orientacji, który kwalifikuje się na – 5 %. Rokowania na przyszłość są dobre, w miarę czasu nasilenie objawów zmniejsza się, aż do całkowitego ustąpienia. Obecnie powód nie kontynuuje leczenia, nie zażywa żadnych leków, co może świadczyć, że dolegliwości te w chwili obecnej nie są nasilone. Biegły nie dysponował dokumentacją medyczną, która mogłaby świadczyć, że powód przed wypadkiem był leczony z powodu dolegliwości bólowych czy choroby samoistnej.

( dowód: opinia biegłego w zakresie neurologii R. J. k. 147- 149 )

Po wypadku powód nie był rehabilitowany instytucjonalnie, wykonywał samodzielnie ćwiczenia według instruktażu lekarza prowadzącego. Skuteczność rehabilitacji była dobra. Powód odzyskał użyteczną sprawność narządu ruchu. Rokowanie na przyszłość jest niepewne. Przebyte złamania mogą predysponować do przyspieszonego rozwoju zmian zwyrodnieniowych narządu ruchu i w konsekwencji do pogorszenia funkcji ruchowej i podporowej kończyn dolnych. Aktualnie stwierdza się niewielką dysfunkcję dynamiczną kończyn dolnych, przejawiającą się w ograniczeniu możliwości długiego chodzenia, jak również zespół bólowy. Nie stwierdza się znaczących ograniczeń codziennego funkcjonowania. Może natomiast występować ograniczenie uczestnictwa w aktywności sportowej czy rekreacyjnej. Powód nie musi ponosić kosztów rehabilitacji, która jest refundowana przez NFZ.

( dowód: opinia biegłego w zakresie rehabilitacji dr n. med. K. B. k. 206 - 208 )

W okresie po wypisaniu powoda ze szpitala, od 4.11.2013r. do 3.12.2013r. ( kiedy to lekarz konsultujący powoda dokonał wpisu w kartę z poradni ortopedycznej o możliwości poruszania się powoda przy baloniku lub przy pomocy kul łokciowych ), gdy powód poruszał się za pomocą wózka inwalidzkiego, tj. przez 30 dni, wymagał okresowej, częściowej pomocy osób trzecich ( opieki nieprofesjonalnej ) w wykonywaniu czynności dnia codziennego związanych z przygotowaniem posiłków, czynnościach porządkowych oraz pomocy w wykonywaniu czynności z zakresu samoobsługi/samopielęgnacji podczas wykonywania których potrzebne były dwie sprawne kończyny dolne, w czynnościach związanych z opieką nad dzieckiem, do przemieszczania z łóżka na wózek i z powrotem, transportu na konsultacje lekarskie oraz pomocy w rehabilitacji. Wymagał w tym czasie pomocy osób trzecich w wymiarze 4 godzin dziennie – łącznie 120 godzin. W okresie od 3.12.2013r. do 2.04.2014r. gdy powód poruszał się za pomocą kul łokciowych tj. przez 120 dni zakres pomocy udzielanej powodowi ograniczał się między innymi do transportu powoda na konsultacje lekarskie, pomocy w rehabilitacji. Dodatkowo powód mógł wymagać częściowej pomocy osób trzecich w wykonywaniu czynności z zakresu samoobsługi/samopielęgnacji, czynnościach porządkowych, związanych z przygotowaniem posiłków i opieką nad dzieckiem. Wymagał w tym czasie pomocy osób trzecich w wymiarze do 2 godz. dziennie – łącznie do 360 godzin. Od 2.04.2014r. powód nie wymagał i nie wymaga pomocy osób trzecich.

( dowód: opinia biegłego w zakresie pielęgniarstwa S. Ś. k. 220 - 223 )

Pismem z dnia 7.04.2015r. powód wystąpił do pozwanego towarzystwa ubezpieczeń z roszczeniem o wypłatę zadośćuczynienia w kwocie 170.000zł. i odszkodowania w łącznej kwocie 21.951,30zł. Pozwana potwierdziła, że w dniu 15.04.2015r. otrzymała zgłoszenie szkody. Na mocy decyzji z dnia 7.05.2015r. pozwany uznał swoją odpowiedzialność i wypłacił częściowe świadczenia na rzecz powoda: 20.000 zł. tytułem zadośćuczynienia i 1.351,32zł. tytułem odszkodowania.

( dowód: zgłoszenie szkody k. 23 – 26, powiadomienie o decyzji k. 27 – 28, 65 – 67, potwierdzenie przyjęcia szkody k. 69, dokumenty akt szkody k. 125 )

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumentacje medyczną przedstawioną przez powoda, dokumentację wypadkową, przelewy, korespondencję z ubezpieczycielem, dokumenty akt likwidacji szkody, których wiarygodności nie podważono oraz na podstawie zeznań powoda i świadków: M. C., R. T., N. T., L. L., powoda P. L., opinii biegłych: w zakresie chirurgii ogólnej, ortopedii i traumatologii, neurologa, w zakresie rehabilitacji i pielęgniarstwa.

W zakresie ustalenia odpowiedzialności R. S. za skutki wypadku z dnia 27.09.2013r., Sąd był związany – zgodnie z art. 11 k.p.c. – ustaleniami prawomocnego wyroku skazującego wydanego w sprawie sygn. VIIIK 39/14.

Zeznania powoda w zakresie przebiegu wypadku, w zakresie doznanych urazów, obecnego stanu zdrowia i przebytego leczenia Sąd uznał za wiarygodne i korespondujące z pozostałym materiałem dowodowym.

Zeznania świadków: M. C., R. T., N. T., L. L. Sąd uznał za prawdziwe i logicznie. Świadkowie opisali funkcjonowanie powoda przed wypadkiem oraz jego ograniczoną aktywność po wypadku. Przedstawili też stan zdrowotny powoda po wypadku oraz leczenie po wypadku. Błędnie jednak podali, że powód miał założony gips na obie nogi.

Ustaleń w zakresie obrażeń powypadkowych powoda, skutków urazów, trwałych następstw, rokowań na przyszłość Sąd ustalił na podstawie opinii biegłych: chirurga – ortopedy i traumatologa, neurologa, w zakresie rehabilitacji i pielęgniarstwa, które uznał za wiarygodne i przekonywujące. Biegli przedstawili jasne wnioski na podstawie badania powoda i dokumentacji medycznej jego leczenia.

Do opinii biegłego w zakresie chirurgii ogólnej, ortopedii i traumatologii zarzuty złożył powód. Zarzucił, że opinia jest niepełna albowiem nie wskazuje kryteriów na jakich oparł się biegły ustalając procentowy uszczerbek na zdrowiu powoda, ustalając go przy złamaniach na minimalnych poziomach. Wniósł o uzupełnienie opinii poprzez podanie jakiego uszczerbku na zdrowiu doznał powód w wyniku złamania kości sitowej. Ponadto powoda czeka usunięcie zespoleń kostnych. ( k. 138 – 139 ). Pozwany nie złożył zarzutów do opinii. Do zarzutów powoda biegły ustosunkował się wyczerpująco w opinii uzupełniającej. Wyjaśnił, że przyjął dolne granice długotrwałego uszczerbku na zdrowiu z powodu uzyskania zrostu kostnego u powoda oraz pełnego zakresu ruchomości i uszkodzonych części narządu ruchu, mimo długotrwałego leczenia i rehabilitacji. W opinii ujęto złamanie kości sitowej i operacyjne leczenie płynotoku i określono na 10%. ( k. 151 ). Do opinii uzupełniającej żadna ze stron nie wniosła zarzutów ( k. 165 )

Do opinii biegłego neurologa strony nie wniosły zarzutów. ( k. 165 )

Do opinii biegłej z zakresu pielęgniarstwa zarzuty złożyły obie strony. Powód zarzucił, że opinia nie oddaje obrazu ilości godzin jaka była konieczna celem sprawowania należytej opieki nad powodem, a przyjęta ilość godzin za poszczególne okresy jest rażąco zaniżona. Nie można zgodzić się ze stanowiskiem biegłej, że powód nie wymagał pomocy podczas hospitalizowania, gdy chory wymaga troski, pielęgnacji i opieki ze strony najbliższych. W okresie gdy poruszał się na wózku inwalidzkim do 3.12.2013r. wymagał całodobowej pomocy z uwagi na stan zdrowia. Gdy powód poruszał się o kulach nadal był niesamodzielny. Zarzucił, że biegła nie posiada kwalifikacji z zakresu opieki długoterminowej, co czyni opinię nierzetelną. Wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu pielęgniarstwa i opieki długoterminowej z listy Prezesa Sądu Okręgowego w Rzeszowie. ( k. 233 – 236 ). Także pozwana złożyła zarzuty do opinii biegłej z zakresu pielęgniarstwa. W ocenie pozwanej gdy powód poruszał się za pomocą kul nie wymagał pomocy aż 2 godz. dziennie. Okres 30 dni jest wystarczający do pełnego przystosowania się do używania kul. Po tym okresie pacjent może samodzielnie funkcjonować, choć nie wrócił jeszcze do pełnej sprawności. Wniósł zatem o uzupełnienie opinii poprzez wypowiedzenie się czy zasadnym jest uznanie, że powód wymagał pomocy w okresie gdy poruszał się o kulach w wymiarze 1 godz. dziennie i dlaczego, czy okres 30 dni był wystarczający do przystosowania powoda do korzystania z kul i dlaczego. ( k. 241 – 242 ) W odpowiedzi na zarzuty biegła podtrzymała opinię, podając, że wskazała w opinii uśredniony, godzinowy wymiar pomocy osób trzecich (opieki nieprofesjonalnej ), jakiej w ocenie biegłej wymagał powód oraz uśrednioną częstość ich wykonywania. Zwróciła uwagę, że okres poruszania się o kulach przypada na zimę i wczesną wiosnę i tym samym poruszanie się powoda na zewnątrz przysparzało dodatkowych problemów i zajmowało więcej czasu. W zakresie wymiaru czasowego, w którym powód wymagał pomocy, opinia biegłej do spraw pielęgniarstwa jest zbieżna z opinią biegłego z zakresu chirurgii ogólnej, (...). Ponadto biegła dodała, że nie posiada uprawnień do wypowiadania się czy okres 30 dni był wystarczający do przystosowania powoda do korzystania z kul i dlaczego ( k. 249 – 251 )

Sąd pominął dowód z opinii biegłego neurochirurga wobec cofnięcia powyższego wniosku dowodowego przez powoda. Oddalił wniosek dowody powoda o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu pielęgniarstwa i opieki długoterminowej z listy Prezesa Sądu Okręgowego w Rzeszowie, uznając sporządzoną opinię przez biegłą ds. pielęgniarstwa S. Ś. za przekonywującą za wyjątkiem części dotyczącej udzielanej powodowi pomocy w okresie gdy przebywał w szpitalu, o czym mowa poniżej. ( k. 139, 256 )

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługuje na częściowe uwzględnienie

Roszczenia powoda są częściowo zasadne, znajdując oparcie w treści art. 436 k.c. w zw. z art. 445 k.c. i 444 k.c. Zgodnie z art. 436 § 1 k.c., odpowiedzialność przewidzianą w artykule poprzedzającym ( art. 435 kc) ponosi również samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody. Jednakże gdy posiadacz samoistny oddał środek komunikacji w posiadanie zależne, odpowiedzialność ponosi posiadacz zależny. Osobą bezpośrednio odpowiedzialną za spowodowanie obrażeń ciała powoda jest kierujący samochodem marki C. (...) o nr rej. (...) R. S., który został za spowodowanie wypadku z dnia 27.09.2013 roku prawomocnie skazany wyrokiem z dnia 20 sierpnia 2014r. Wyrok ten wiąże tut. Sąd na zasadzie art. 11 kpc.

Pozwana jest obowiązana do naprawienia szkody wyrządzonej powodowi przez tegoż kierowcę, na podstawie zawartej umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych tj. na podstawie art. 822 k.c. w związku z art. 34 i 35 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych z dnia 22.05.2003 roku. Zgodnie z art. 822 k.c. § 1. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Natomiast § 4 stanowi, że uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela. Na mocy art. 34 ust 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych: z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Ponadto ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu (art. 35). Powód jest osobą trzecią, o której mowa w art. 822 § 1 k.c., wobec czego przysługuje mu prawo dochodzenia roszczeń od zakładu ubezpieczeń. Strona pozwana co do zasady nie kwestionowała swojej odpowiedzialność za skutki zdarzenia.

Niewątpliwie w stosunku do P. L. uzasadnione jest przyznanie zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę stosownie do art. 445 § 1 k.c. oraz zwrot kosztów opieki stosownie do art. 444 § 1 k.c.

Art. 445 § 1 kc pozwala na zasądzenie odpowiedniej sumy tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Chodzi tu o krzywdę ujmowaną jako cierpienie fizyczne (ból i inne dolegliwości) oraz cierpienia psychiczne (tj. ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała albo rozstroju zdrowia). Wielkość zadośćuczynienia zależy od oceny całokształtu okoliczności, w tym rozmiaru doznanych cierpień, ich intensywności, trwałości czy nieodwracalnego charakteru. Przy ustalaniu rozmiaru cierpień i ujemnych doznań psychicznych powinny być przede wszystkim uwzględniane zobiektywizowane kryteria oceny, jednakże w relacji do indywidualnych okoliczności danego przypadku. Nie bez znaczenia przy dokonywaniu tej oceny jest także wiek poszkodowanego i skutki uszkodzenia ciała w zakresie ogólnej zdolności do normalnego funkcjonowania. Jednocześnie niedopuszczalne jest stosowanie jakichkolwiek mechanizmów przy wyliczaniu wysokości zadośćuczynienia (vide wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 29 marca 2012r. sygn. I ACa 228/12, wyrok SN z dnia 9 listopada 2007r., V CSK 245/07). Ponadto zadośćuczynienie ma posiadać charakter kompensacyjny i obiektywnie rzecz biorąc musi przedstawiać ekonomicznie odczuwalną wartość. Nie jest możliwe zatem zasądzenie kwoty symbolicznej (tak Sąd Najwyższy w wyroku z 15 lutego 2006r., IV CK 384/05; por. także wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z 8 listopada 2005r., I Aca 329/05). Z drugiej jednak strony zadośćuczynienie nie może być zbyt wygórowane, bo prowadziłoby to do nieuzasadnionego wzbogacenia osoby poszkodowanej. Jego kwota winna być tak dobrana, aby odpowiadała aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 września 2001r., III CKN 427/00).

Sąd uznał, że dla złagodzenia cierpień fizycznych i psychicznych powoda należy przyznać mu zadośćuczynienie w kwocie 120.000 zł. Powód domagał się kwoty 170.000 zł. Sąd zasądził kwotę 120.000 zł. Od w/w kwoty Sąd odliczył 1.000 zł nawiązki (vide także wyrok SA w Białymstoku z dnia 9.12.2004r., II AKa 306/04, wyrok SA w Lublinie z dnia 27.05.2002r. II AKa 126/02, Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 20.02.1973r. sygn. II CR 11/73) i 20.000 zł przyznane już przez ubezpieczyciela, co dało 99.000 zł

Ustalając kwotę zadośćuczynienia adekwatną do rozmiaru krzywdy powoda Sąd uwzględnił przeżyte przez niego cierpienia fizyczne i psychiczne, wynikające z obrażeń powypadkowych i okresu leczenia. Wziął pod uwagę, że w momencie wypadku powód był 32 mężczyzną. Wypadek zaburzył jego życie na polu zawodowym. Przede wszystkim w wyniku wypadku powód był hospitalizowany w szpitalach w N. S. i K., łącznie przez okres 38 dni. Doznał złamań kończyn dolnych oraz obrażeń głowy tj. odmy śródmózgowej, złamania podstawy czaszki i kości sitowej oraz kości szczękowej prawej. Był leczony operacyjnie zarówno przy zespoleniu złamań kończyn dolnych jak i złamań kości czaszki. Proces leczniczy i rekonwalescencji trwał długo bo 8 miesięcy. Powód odczuwał znaczne dolegliwości bólowe. Biegli określili jego łączny uszczerbek na zdrowiu na poziomie 26%. Wypadek odcisnął się też negatywnie na sferze psychicznej powoda. Szczególnie w pierwszej fazie leczenia powód nie mógł pogodzić się z wypadkiem, wymagał pomocy psychologicznej. Także w procesie leczenia, gdy przebywał już w domu bardzo źle znosił to, że ojciec musi mu pomagać w codziennych czynnościach. Źle psychicznie znosił też unieruchomienie, zależność od ojca, gdy wcześniej był w pełni samodzielnym mężczyzną. Do dzisiaj odczuwa dyskomfort związany z okresowymi bólami głowy ( pamięcią, orientacją ) i nóg w miejscach złamań, co przekłada się na jego możliwości zarobkowe. Nie może uprawiać sportów, dźwigać, podnosić ciężkich przedmiotów, posiada blizny, które go oszpecają. Czeka go kolejna operacja polegająca na usunięciu zespoleń kostnych. Przebyte złamania mogą go predysponować do przyspieszonego rozwoju zmian zwyrodnieniowych narządu ruchu i w konsekwencji do pogorszenia funkcji ruchowej i podporowej kończyn dolnych.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd uznał, że adekwatną do doznanych przez powoda cierpień i ograniczeń będzie kwota 120.000 zł.

Zasądzenie wyższej kwoty zgodnie z żądaniem powoda Sąd uznał zatem za nieuzasadnione okolicznościami przedmiotowej sprawy. Podkreślenia wymaga, że zadośćuczynienie ma głównie charakter kompensacyjny i musi być rozumiane „(..) szeroko, albowiem obejmuje zarówno cierpienia fizyczne, jak i sferę psychiczną poszkodowanego, wysokość zadośćuczynienia odpowiadająca doznanej krzywdzie powinna być odczuwalna dla poszkodowanego i przynosić mu równowagę emocjonalną, naruszoną przez doznane cierpienia psychiczne” - por. wyrok SN z dnia 14.02.2008, II CSK 536/07 LEX nr 461725). Po za tym treść art. 445 § 1 k.c. pozostawia Sądowi swobodę w ustalaniu wysokości zadośćuczynienia i pozwala w okolicznościach rozpoznawanej sprawy - uwzględnić indywidualne właściwości i subiektywne odczucie osoby pokrzywdzonej ( tak SN W wyroku z dnia 6.06.1997 II CKN 204/97 niepubl). Żądana przez powoda kwota zadośćuczynienia była kwotą zbyt wygórowaną w świetle okoliczności niniejszej sprawy. Powód wskutek wypadku w szczególności nie stał się osobą niepełnosprawną, wymagającą pomocy.

W przypadku uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia art. 444 § 1 kc stanowi, że naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty związane z pokryciem strat materialnych i kosztów leczenia. Odszkodowanie przewidziane w art. 444 § 1 k.c. obejmuje wszelkie wydatki (koszty) pozostające w związku z uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia, jeżeli są konieczne (niezbędne) i celowe (por. M. Nesterowicz (w:) Kodeks..., s. 425; G. Bieniek (w:) Komentarz..., s. 416; wyrok SN z dnia 9 stycznia 2008 r., II CSK 425/07, M. Praw. 2008, nr 3, s. 116). Pojęcie „wszelkie koszty" oznacza koszty różnego rodzaju, których nie da się z góry określić, a których ocena, na podstawie okoliczności sprawy, należy do sądu (wyrok SN z dnia 9 stycznia 2008 r., II CSK 425/07, LEX nr 378025). Celowość ponoszenia wszelkich wydatków może być związana nie tylko z możliwością uzyskania poprawy stanu zdrowia, ale też z potrzebą utrzymania tego stanu, jego niepogarszania (por. wyrok SN z dnia 26 stycznia 2011 r., IV CSK 308/10, LEX nr 738127).

Powód domagał się kwoty 30.000 zł za koszty opieki, której wymagał.

Wg opinii biegłego ds. pielęgniarstwa k. 222 powód nie wymagał opieki w okresie hospitalizacji do dnia 3.11.2017 roku. Wniosku tego Sąd nie podzielił. Nawet jeśli powód miał zapewnioną profesjonalną pomoc, to potrzebna mu była szczególna emocjonalna pomoc najbliższych. To ojciec, na co wskazują zasady doświadczenia życiowego przejął część obowiązków związanych z toaletą, karmieniem powoda w szpitalu. Zdaniem Sądu powód wymagał takiej pomocy dziennie po 4 h. Przez 38 dni pobytu szpitalnego dało to 152 godziny. Wymagał opieki nieprofesjonalnej tj. pomocy w codziennym funkcjonowaniu od dnia 4.11.2013 roku do 3.12.2013 roku - 30 dni, gdy poruszał się na wózku inwalidzkim w wymiarze po 4 h dziennie. W sumie w tym okresie wymagał pomocy przez 120 godzin. Powód wymagał też pomocy w okresie od 3.12.2013 do 2.04.2014 roku czyli w czasie poruszania się za pomocą kul łokciowych przez okres 120 dni. Pomoc polegała na wożeniu go do lekarzy, pomocy w rehabilitacji oraz w mniejszym zakresie w czynnościach toalety, codziennego życia w wymiarze po 2 h dziennie. W sumie w tym okresie wymagał pomocy przez 240 godzin (120 dni * 2h).

Powód wymagał opieki w łącznym wymiarze 512 godzin. Sąd zastosował stawkę 10 zł za godzinę, gdyż pomoc udzielana powodowi była pomocą nieprofesjonalną, ograniczoną do pomocy w czynnościach dnia codziennego i procesie leczenia. Na taką też stawkę powoływał się powód wyliczając swoją szkodę, którą zgłosił ubezpieczycielowi. Z tytułu odszkodowania za opiekę osób trzecich Sąd przyznał powodowi kwotę 5.120 zł.

Ustawowe odsetki Sąd policzył od daty 16.05.2015 roku. Pismo powoda z żądaniem zapłaty z dnia 7.04.2015 roku wpłynęło do strony pozwanej w dniu 15.04.2015 roku (potwierdzenie przyjęcia szkody komunikacyjnej k. 69). Odsetki Sąd policzył zatem nie od dnia następującego po dniu wydania decyzji tak jak wnosił o to powód, ale po upływie 30 dni, które ubezpieczyciel miał na wypłatę świadczeń z umowy ubezpieczenia zgodnie z art. 14 ust 1 ustawy z dnia 22.05.2003 roku o ubezpieczaniach obowiązkowych (...) i (...).

Odnośnie ustalenia odpowiedzialności pozwanego na przyszłość, to żądanie to Sąd uwzględnił. Mimo nowelizacji przepisów o przedawnieniu roszczeń z czynów niedozwolonych, także obecnie jest możliwość ustalenia odpowiedzialności za skutki wypadku na przyszłość. Teza uchwały SN z dnia 24 lutego 2009 r. sygn. akt III CZP 2/09, brzmi, iż pod rządem art. 442(1) § 3 k.c. powód dochodzący naprawienia szkody na osobie może mieć interes prawny w ustaleniu odpowiedzialności pozwanego za szkody mogące powstać w przyszłości. W uzasadnieniu powołanego orzeczenia Sąd Najwyższy zwrócił uwagę, iż choć istotnie w obecnym stanie prawnym wyeliminowane zostało niebezpieczeństwo upływu terminu przedawnienia roszczenia o naprawienie szkody na osobie wcześniej niż szkoda ta się ujawniła, nadal aktualny pozostaje argument, iż ustalenie odpowiedzialności pozwanego na przyszłość ma na celu wyeliminowanie lub przynajmniej złagodzenie trudności dowodowych mogących wystąpić z kolejnym procesie odszkodowawczym z uwagi na upływ czasu pomiędzy wystąpieniem zdarzenia wywołującego szkodę, a dochodzeniem jej naprawienia. SN zaakcentował, iż aktualnie, gdy nie został w żaden sposób ograniczony czas, w jakim może ujawnić się szkoda na osobie prowadząc do powstania odpowiedzialności pozwanego za skutki danego zdarzenia, drugi, czy kolejny proces odszkodowawczy może toczyć się nawet po dziesiątkach lat od wystąpienia zdarzenia wyrządzającego szkodę. Trudności dowodowe z biegiem lat narastają, a przesądzenie w sentencji wyroku zasądzającego świadczenie odszkodowawcze o odpowiedzialności pozwanego za szkody mogące powstać w przyszłości, zwalnia powoda (poszkodowanego) z obowiązku udowodnienia istnienia wszystkich przesłanek odpowiedzialności podmiotu, na którym taka odpowiedzialność już ciąży. SN zwrócił też uwagę, iż ocena czy powód ma interes prawny w ustaleniu odpowiedzialności pozwanego za szkody mogące powstać w przyszłości z danego zdarzenia musi być dokonana każdorazowo z uwzględnieniem okoliczności konkretnej sprawy.

W niniejszej sprawie Sąd uznał, że powód wykazał interes prawny w ustaleniu odpowiedzialności strony pozwanej na przyszłość. Powód wymaga dalszego leczenia, oczekuje na wyznaczenie terminu usunięcia materiałów zespalających z kończyn dolnych. Rokowanie na przyszłość w przypadku powoda jest niepewne. Przebyte złamania mogą predysponować do przyspieszonego rozwoju zmian zwyrodnieniowych narządu ruchu i w konsekwencji do pogorszenia funkcji ruchowej i podporowej kończyn dolnych.

Powód w całości zwolniony od kosztów sądowych. Wygrał sprawę w około 50%. Koszty zastępstwa prawnego zniesiono. Sąd nakazał ściągnąć od pozwanej połowę kosztów opinii biegłych tj. 759 zł i opłatę od pozwu od zasądzonego roszczenia tj. 5.206 zł.

SSO Monika Świerad