Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 listopada 2013 roku

Sąd Okręgowy w Krakowie, Wydział IV Karny - Odwoławczy, Sekcja ds. postępowań szczególnych i wykroczeń w składzie:

Przewodniczący: SSO Lidia Haj

Protokolant: st.sekr.sądowy Agata Kaleta

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej del. do Prokuratury Okręgowej w Krakowie Tomasza Moskwy

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 listopada 2013 roku sprawy

P. K.

oskarżonego o przestępstwo z art. 178a § 2 kk,

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora,

od wyroku Sądu Rejonowego w Oświęcimiu, Wydział II Karny z dnia 28 sierpnia 2013 roku, sygn. akt II K 331/13

zaskarżony wyrok zmienia:

1.  w punkcie I w ten sposób, że przyjmuje, iż przypisany tu oskarżonemu czyn stanowi wykroczenie z art. 87 § 1a kw i za to na mocy art. 87 § 1a kw i art. 24 § 1 i § 3 kw wymierza oskarżonemu karę 800 (osiemset) złotych grzywny;

2.  w punkcie II jako podstawę prawną orzeczonego tu środka karnego w postaci zakazu prowadzenia rowerów na okres 1 (jednego) roku wskazuje przepisy art. 87 § 4 kw i art. 29 § 1 i § 2 kw;

3.  w pozostałym zakresie przedmiotowy wyrok utrzymuje w mocy i zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

SSO Lidia Haj

Sygn. akt IV 1 Ka 450/13

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie Wydział IV Karny Odwoławczy sekcja ds. postępowań szczególnych i wykroczeń z dnia 19 listopada 2013

Sygn. akt IV 1 Ka 450/13

P. K. oskarżony został o to, że w dniu 28 lutego 2013r. w O., woj. (...) na ul. (...) kierował rowerem po drodze publicznej będąc w stanie nietrzeźwości z wynikiem badania I-1,67 mg/l, II-1,56 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu , tj. o przest. z art. 178a§2 kk

Sąd Rejonowy w Oświęcimiu Wydział II Karny wyrokiem z dnia 28 sierpnia 2013 roku sygn. II K 331/13 orzekł w tym przedmiocie następująco:

I. uznaje oskarżonego P. K. za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia, stanowiącego występek z art. 178a§2 kk i za to na mocy powołanego przepisu wymierza mu karę 10 (dziesięć) miesięcy ograniczenia wolności zobowiązując go do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cel społeczny w rozmiarze 20 (dwadzieścia) godzin miesięcznie;

II. na mocy art. 42§2 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia rowerów na okres 1 (jeden) rok;

III. na zas. art. 624§1 kpk zwalnia oskarżonego od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych należnych Skarbowi Państwa.

Apelację od powyższego wyroku wniósł prokurator

Zaskarżając wyrok na niekorzyść oskarżonego w części dotyczącej orzeczenia o karze, zarzucił rażącą niewspółmierność orzeczonego wobec oskarżonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia rowerów na okres jednego roku pomimo, że dostrzeżony przez Sąd całokształt okoliczności obciążających oskarżonego, w szczególności bardzo wysoki stopień nietrzeźwości sprawcy, wskazuje na wyższy niż to ocenił Sąd stopień społecznej szkodliwości czynu, a względy prewencji generalnej przemawiają przeciwko takiemu rozstrzygnięciu i uzasadniają konieczność orzeczenia wobec oskarżonego wyżej wymienionego środka karnego w wyższym wymiarze.

W związku z tym zarzutem, apelujący prokurator wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie wobec oskarżonego P. K., obok kary wymierzonej zaskarżonym wyrokiem, środka karnego w postaci zakazu prowadzenia rowerów na okres 3 lat.

Sąd Odwoławczy zważył co następuje;

Po wniesieniu przez prokuratora apelacji a przed jej rozpoznaniem przez sąd odwoławczy, nastąpiła zmiana uregulowania prawnego w zakresie art.178a§2 kk.

Mianowicie, z dniem 8 listopada 2013 roku, na mocy art. 12 ust. 3 i art.56 ust. 1 ustawy z dnia 27 września 2013 r.o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw. Dz.U. z 2013 r. Nr 1247 przepis art.178a§ 2kk stracił moc i od dnia 9 listopada 2013 roku już nie obowiązuje.

Na mocy art.2 ust.3 lit a i art.56 ust.1 ustawy z dnia 27 września 2013 r.o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw Dz.U. z 2013r. Nr 1247 w art.87 kw po §1 dodano przepis §1 a w brzmieniu „tej samej karze podlega kto znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem podobnie działającego środka, prowadzi na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub w strefie ruchu inny pojazd, niż określony w §1.

Na mocy art.2 ust.3 lit c i art.56 ust.1 ustawy z dnia 27 września 2013 r.o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw Dz. U. z 2013r.Nr 1247 do art.87 kw dodano §4 w brzmieniu :”w razie popełnienia wykroczenia określonego w §1a lub 2 można orzec zakaz prowadzenia innych pojazdów, niż określone w §1 „.

Powyższe obowiązujące od dnia 9 listopada 2013 r. uregulowanie prawne wprowadzające zmianę regulacji w zakresie odpowiedzialności karnej sprawcy w stanie nietrzeźwości kierującego rowerem m.in. po drodze publicznej, w tym kierunku, że od dnia 9 listopada 2013 r. tego rodzaju zachowanie stanowi wykroczenie, wymagało uwzględnienia przez sąd odwoławczy z urzędu .

W tym kontekście, przypisany oskarżonemu w wyroku Sądu Rejonowego w Oświęcimiu z dnia 28 sierpnia 2013 r. sygn. akt II K 331/13 czyn polegający na tym, że w dniu 28 lutego 2013r. w O., woj. (...) na ul. (...) kierował rowerem po drodze publicznej będąc w stanie nietrzeźwości z wynikiem badania I-1,67 mg/l, II-1,56 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu należało zakwalifikować aktualnie jako wyczerpujący znamiona wykroczenia z art.87§ 1a kw.

Przyjęcie tego rodzaju kwalifikacji prawnej skutkuje , że czyn oskarżonego jako wyczerpujący znamiona wykroczenia z art.87§1 a kw aktualnie podlega penalizacji wyłącznie jako wykroczenie i tylko w granicach ustawowego zagrożenia przewidzianego w art.87§1 a kw i art.87§4 kw, a więc zagrożenia karą aresztu i grzywny nie niższą niż 50 zł oraz możliwością orzeczenia środka karnego w postaci zakazu prowadzenia rowerów.

W tej sytuacji, apelacja prokuratora kwestionująca surowość orzeczonego przez sąd środka karnego w postaci zakazu prowadzenia rowerów, jako wniesiona w czasie kiedy jeszcze zarzucany oskarżonemu czyn stanowił przestępstwo i podlegał ocenie karnoprawnej w ramach zagrożenia z art.178a§2 kk, art.42§2k , art.43§1 kk i zawarte tam rozważania dotyczące surowości i współmierności środka karnego orzeczonego za przestępstwo uległy dezaktualizacji .

Zarzut apelacji o rażącej niewspółmiernie łagodności orzeczonego wobec oskarżonego zakazu prowadzenia rowerów na okres jednego roku, podniesiony został przez prokuratora w warunkach kiedy za przypisany oskarżonemu czyn, stanowiący podówczas przestępstwo a więc czyn o większym ciężarze gatunkowym niż wykroczenie, na czas orzekania przez sąd I instancji orzekało się środek karny w postaci zakazu prowadzenia rowerów rozmiarze od 1 roku do 10 lat.

W takich realiach regulacji prawnej, prokurator upatrywał rażącej niewspółmierności orzeczonego przez sąd środka karnego, wynikającej z orzeczenia zakazu prowadzenia rowerów na okres jednego roku zamiast na okres 3 lat .

Wg aktualnie obowiązującego uregulowania prawnego , za wykroczenie z art.87a§1 kw orzeczenie zakazu prowadzenia rowerów jest fakultatywne /art.87§4 kw/ i wg treści art.29 § 1 kw może nastąpić na okres od 6 miesięcy do trzech lat.

Podzielając w pełni trafność poczynionych przez sąd pierwszej instancji ustaleń faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, dokonać należało zmiany kwalifikacji prawnej przypisanego oskarżonemu czynu jako wykroczenia z art.87§1 a kw.

Za powyższe wykroczenie sąd odwoławczy orzekł łagodniejszą rodzajowo karę niż uczynił sąd I instancji w postaci kary grzywny.

Przepis art.87§1 a kw nie przewiduje zagrożenia karą ograniczenia wolności .Orzeczenie kary aresztu, przy uwzględnieniu treści zarzutu apelacji prokuratora, w świetle art.434§1 kpk, było niedopuszczalne.

Mając na uwadze jako okoliczność obciążającą uprzednią karalność oskarżonego, nagminność tego rodzaju czynów jakiego dopuścił się oskarżony, znaczny stopień społecznej szkodliwości jego czynu i zawinienia a na korzyść uwzględniając wyrażenie przez oskarżonego skruchy i uprzednią niekaralność za taki rodzaj czynu jakiego dopuścił się aktualnie, sąd odwoławczy wymierzył oskarżonemu karę 800 zł grzywny jako karę adekwatną do wagi przypisanego mu wykroczenia, zdatną do spełnienia zadań zakresie prewencji indywidualnej i generalnej .

Wymierzona oskarżonemu kara grzywny nie przekracza możliwości finansowych oskarżonego, uzyskującego bieżący dochód , zdatnego z racji wieku i stanu zdrowia do zarobkowania, deklarującego nawet gotowość poniesienia kary o charakterze finansowym /k.31/ .

Przy uwzględnieniu wysokiego stężenia alkoholu, bo sięgającego 1,67 gm/l i 1,56 gm/l alkoholu w wydychanym powietrzu, oczywistym jest, że oskarżony stworzył istotne i realne zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, stąd celowym i zasadnym jest orzeczenie wobec niego zakazu prowadzenia rowerów na okres jednego roku. Jest to niezbędne dla osiągnięcia zadań w zakresie prewencji indywidualnej i generalnej.

Jednocześnie brak było podstaw do orzekania zakazu w jego maksymalnym wymiarze przewidzianym za tego rodzaju wykroczenie tj. na okres 3 lat, przy podkreśleniu, że w nowym stanie prawnym, prokurator wnioskował na rozprawie odwoławczej o orzeczenie względem oskarżonego zakazu prowadzenia rowerów na okres 1 jednego roku .

Mając powyższe okoliczności na uwadze, orzeczono jak w sentencji.

Przy uwzględnieniu, przyczyn rozstrzygnięcia, kierując się zasadami słuszności zwolniono oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

SSO Lidia Haj

Sygn.akt IV 1 Ka 450/13

Dnia 26 listopada 2013 r

s) odnotować uzasadnienie wyroku

SSO Lidia Haj