Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 lutego 2019 r.

Sąd Okręgowy w Krakowie II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Anna Nowak (sprawozdawca)
Sędziowie:	SO Krystyna Dobrowolska SO Katarzyna Biernat-Jarek

Protokolant: sekr. sądowy Dominik Kulesza

po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2019 r. w Krakowie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...)

przeciwko G. T.

o zapłatę

na skutek apelacji strony powodowej i pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie

z dnia 2 lutego 2018 r., sygnatura akt I C 881/16/S

1.  oddala obie apelacje;

2.  znosi wzajemnie koszty postępowania odwoławczego między stronami.

SSO Katarzyna Biernat-Jarek SSO Anna Nowak SSO Krystyna Dobrowolska

Sygn. akt II Ca 2190/18

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 14 lutego 2019 r.

Zaskarżonym wyrokiem zasądza od pozwanej G. T. na rzecz strony powodowej (...) kwotę 8 691,71 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi:

- od kwoty 123,50 złote od dnia 3 stycznia 2013 do dnia zapłaty;

- od kwoty 483,12 złote od dnia 2 lutego 2013 roku do dnia zapłaty;

- od kwoty 483,12 złote od dnia 2 marca 2013 roku do dnia zapłaty;

- od kwoty 752,29 złote od dnia 3 kwietnia 2013 roku do dnia zapłaty;

- od kwoty 484,42 złote od dnia 3 maja 2013 roku do dnia zapłaty;

- od kwoty 430,47 złote od dnia 2 czerwca 2013 roku do dnia zapłaty;

- od kwoty 376,52 złote od dnia 2 lipca 2013 roku do dnia zapłaty;

- od kwoty 376,52 złote od dnia 2 sierpnia 2013 roku do dnia zapłaty;

- od kwoty 376,52 złote od dnia 3 września 2013 roku do dnia zapłaty;

- od kwoty 376,52 złote od dnia 2 października 2013 roku do dnia zapłaty;

- od kwoty 381,24 złote od dnia 3 listopada 2013 roku do dnia zapłaty;

- od kwoty 381,24 złote od dnia 3 grudnia 2013 roku do dnia zapłaty;

- od kwoty 381,24 złote od dnia 3 stycznia 2014 roku do dnia zapłaty;

- od kwoty 384,62 złote od dnia 2 lutego 2014 roku do dnia zapłaty;

- od kwoty 384,62 złote od dnia 2 marca 2014 roku do dnia zapłaty;

- od kwoty 395,,80 złote od dnia 2 kwietnia 2014 roku do dnia zapłaty

- od kwoty 395,80 złote od dnia 3 maja 2014 roku do dnia zapłaty;

- od kwoty 250,21 złote od dnia 3 czerwca 2014 roku do dnia zapłaty;

- od kwoty 20,70 złote od dnia 2 lipca 2014 roku do dnia zapłaty;

- od kwoty 1453,24 złote od dnia 18 lutego 2016 roku do dnia zapłaty. Oddalił powództwo w pozostałej części oraz zasądził od pozwanej G. T. na rzecz strony powodowej (...) kwotę 5404 złote tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Za bezspornymi w sprawie Sąd uznał następujące okoliczności: lokal mieszkalny położony przy ul. (...) w K. jest przedmiotem własności (...) i pozostaje w zarządzie Zarządu (...) w K.. W dniu 4 września 1987 r. została zawarta umowa najmu lokalu mieszkalnego nr(...) położonego przy ul. (...) w K. pomiędzy G. T. a (...) Ś.. Lokal zajmowany przez pozwaną stanowił mieszkanie wspólne z lokalami nr (...) i (...) (wspólna kuchnia i przedpokój). Czynsz za powierzchnie wspólne lokalu, do których tytuł prawny posiada dwóch lub więcej najemców, ustalano proporcjonalnie do ilości zamieszkałych osób. W związku z powyższym w zależności od ilości osób zgłoszonych w poszczególnych lokalach, zmianie ulegała również powierzchnia użytkowa poszczególnych lokali. Od dnia 1 sierpnia 2011 r. lokal nr (...) zajmowany był przez samą pozwaną. Oświadczeniem z dnia 20 grudnia 2011 r. przedmiotowa umowa najmu została wypowiedziana na podstawie art. 11 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i zmianie Kodeksu cywilnego. Umowa wygasła z dniem 28 lutego 2012 r. Ostatnio obowiązywała stawka czynszu w kwocie 7,19 zł/m2 tj. 307,88 zł.

Za okres od marca 2012 roku do grudnia 2012 roku pozwana uiściła należności z tytułu odszkodowania w związku z zajmowaniem lokalu z opóźnieniem. Skapitalizowane odsetki naliczone od kwot wpłaconych z opóźnieniem wyniosły na dzień 18 lutego 2016 r. kwotę 1453,24 zł. Za grudzień 2012 roku do zapłaty pozostała kwota 123,50 zł. Wyrokiem z dnia 09 sierpnia 2012 r. wydanym przez Sąd Rejonowy dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie nakazano m.in. G. T., aby opróżniła i opuściła lokal mieszkalny nr (...) położono w budynku nr (...) przy ul. (...) w K. i wydała ten lokal (...) oraz ustalono, że przysługuje jej prawo do lokalu socjalnego. W dniu 15 maja 2013 r. Sąd Okręgowy w Krakowie oddalił apelację (...) od powyższego orzeczenia. Pismem z dnia 23 maja 2014 r. G. T. została skierowana do zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego oznaczonego nr (...) położony w budynku nr (...) przy ul. (...) w K., składającego się z jednego pokoju o powierzchni 21,20 m2 wraz z przynależnościami, o całkowitej powierzchni użytkowej 42,82 m2. W dniu 05 czerwca 2014 r. została zawarta umowa najmu przedmiotowego lokalu socjalnego pomiędzy (...) a G. T.. Pozwana w dniach od 1 marca 2012 r. do 5 czerwca 2014 r. zajmowała lokal nr (...) przy ul. (...) w K. bez tytułu prawnego.

Ponadto Sąd ustalił następujące okoliczności faktyczne: (...) naliczała pozwanej w okresie od 1 marca 2012 r. do 30 września 2013 r. odszkodowanie za bezumowne korzystanie w stawce 135 % czynszu za dany lokal tj. w kwocie 9,71 złotych/m ^{( 2 )}(łącznie 415,78 zł) na podstawie zarządzenia nr (...) (...) z dnia 10 listopada 2009 r. w sprawie zmiany zarządzenia nr (...) (...) z dnia 28 lipca 2009 r. w sprawie określenia zasad ustalania odszkodowania za zajmowanie bez tytułu prawnego lokalu wchodzącego w skład zasobu mieszkaniowego (...) oraz zasad odstąpienia od procedury eksmisyjnej. Zgodnie z kwestionariuszem dotyczącym ustalenia wartości użytkowej lokalu mieszkalnego z 20 marca 2012 roku, lokal mieszkalny nr (...) położony w K. przy ul. (...) przy ustaleniu wartości użytkowej otrzymał 5 punktów, co kwalifikowało go do kategorii 16, o której mowa w załączniku nr 9 do zarządzenia nr (...) (...) z dnia 29 listopada 2007 r. i uprawniało do przyjęcia stawki czynszu w kwocie 7,19 zł/m ^{( 2)}. Od października 2013 roku było naliczane odszkodowanie w wysokości 3% wartości odtworzeniowej lokalu na podstawie zarządzenia (...)z 16 maja 2013 roku nr (...) tj. w wysokości 11,13 zł/m2 (łącznie 476,59 zł). Oprócz odszkodowania, pozwana zobowiązana była do zapłaty zaliczek na wodę i ścieki oraz opłat z tytułu wywozu nieczystości stałych, które w poszczególnych okresach wynosiły:

1.03.2012-31.03.2012-27,27 zł,

1.04.2012-31.12.2012-64,09 zł,

1.01.2013-28.02.2013-67,34 zł,

1.03.2013-30.09.2013-68,64 zł,

1.10.2013-31.12.2013-73,36 zł,

1.01.2014-28.02.2014-76,74 zł,

od 1 marca 2013 r-87,93 zł.

Pismem z dnia 19 stycznia 2015 r. pozwana została wezwana do zapłaty kwoty 14 260,54 złotych w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania. Oświadczeniem wyrażonym w dniu 10 marca 2015 r. pozwana uznała w całości zadłużenie w kwocie 29 058,76 złotych na dzień 28/02/2015, zrzekając się co do niego zarzutu przedawnienia i wyraziła zgodę na udział w programie (...).

Stawka czynszu wolnorynkowego możliwego do uzyskania za przedmiotowy lokal w spornym okresie wynosiła 811,30 złotych.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów przedłożonych do akt niniejszej sprawy, dokumentów zalegających w aktach sprawy do sygn. akt: I C1240/12/S oraz przeprowadzonej w sprawie opinii biegłego z zakresu szacowania nieruchomości. Dokumenty te były miarodajne dla ustaleń faktycznych. W toku postępowania nie ujawniły się również takie okoliczności, które należałoby brać pod uwagę z urzędu, a które podważałyby wiarygodność tej kategorii dowodów i godziły w ich moc dowodową od strony materialnej czy formalnej. Sąd nie znalazł również podstaw do kwestionowania sporządzonej w sprawie opinii, uznając, że stanowi ona wiarygodny dowód w sprawie.

W tych okolicznościach Sąd wskazał, że powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części. Powołał treść art. 18 u.o.p.l. Dokonując subsumpcji normy prawnej do ustalonego stanu faktycznego doszedł do przekonania, że pozwana w okresie od 01 marca 2012 r., tj. od momentu nastąpienia skutków wypowiedzenia stosunku najmu, do dnia 15 maja 2013 r., tj. do momentu uprawomocnienia się wyroku eksmisyjnego, była zobowiązana do uiszczania na rzecz strony powodowej odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu nr (...) położonego przy ul. (...) w K. w kwocie 9.71 zł/m ^{( 2)}. Zgodnie bowiem z § 2 ust. 1 zarządzenia nr (...) (...) z dnia 28 lipca 2009 r. w sprawie określenia zasad ustalenia wysokości odszkodowania za zajmowanie bez tytułu prawnego lokalu wchodzącego w skład zasobu mieszkaniowego (...) oraz zasad odstąpienia od procedury eksmisyjnej, w brzmieniu nadanym mu zarządzeniem nr (...) (...) z dnia 10 listopada 2009 r. wysokość odszkodowania za zajmowanie lokalu bez tytułu prawnego ustalono w wysokości 135% aktualnego czynszu za dany lokal, ustalonego zgodnie z zarządzeniem (...) w sprawie określenia wysokości czynszu opartego na ocenie wartości użytkowej lokalu mieszkalnego, a w przypadku lokali wynajętych wg stawki czynszu zaoferowanej przez najemcę w wysokości 135% stawki czynszu jaka obowiązywałaby gdyby stosunek prawny nie wygasł, z zastrzeżeniem zasad wynikających z dalszych przepisów. Lokal zajmowany przez pozwaną w ramach oceny wartości użytkowej otrzymał 5 punktów, co kwalifikowało go do kategorii 16, o której mowa w załączniku nr 9 do zarządzenia nr (...) (...) z dnia 29 listopada 2007 r. z późn. zm. Dla tej kategorii mieszkań ustalona stawka czynszu wynosiła 7,19 zł/m ^{( 2)}. Tym samym 135 % tej wartości pozwoliło na uzyskanie stawki należnej stronie powodowej za okres od 1 marca 2012 r. do 15 maja 2013 r. w kwocie 9,71 złotych/m ^{( 2)}.

Oprócz tego pozwana była zobowiązana do uiszczania kosztów zużycia wody, odprowadzania ścieków i wywozu nieczystości.

Od marca 2012 r. do 15maja 2013 r powódka była zatem zobowiązana do uiszczania na rzecz strony powodowej następujących kwot: w marcu 2012 r.-454,05 zł (415,78 zł i 27,27 zł), od kwietnia 2012 r. do grudnia 2012 r.- 479,87 zł (415,78 zł i 64,09 zł), od stycznia 2013 r. do lutego 2013 r.-483,12 zł (415,78 zł i 67,34 zł), od marca 2013 r. do maja 2013 r.-484,42 zł (415,78 zł i 68,64 zł), przy czym w marcu 2013 roku odnotwana została niedopłata w kwocie 267,87 złotych (k. 25). Za miesiąc maj 2013 r. pozwana zobowiązana była uiścić odszkodowanie za bezumowne korzystanie z lokalu w stawce 9,71 zł/m ^{( 2)} jedynie za okres 15 dni, tj. w wysokości 207,89 złotych (415,78złotych /2). Inaczej bowiem kształtowała się odpowiedzialność pozwanej z tytułu bezumownego korzystania z przedmiotowego lokalu za okres od 16 maja 2013 r. do 05 czerwca 2014 r., co winno znaleźć odzwierciedlenie w stawce przyjętej przez stronę powodową za podstawę obliczenia odszkodowania. Do tego okresu nie mogły znaleźć bowiem zastosowanie przepisy wyżej cytowanego zarządzenia (...). Osoby uprawnione do lokalu zamiennego albo socjalnego, jeżeli sąd orzekł o wstrzymaniu wykonania opróżnienia lokalu do czasu dostarczenia im takiego lokalu, opłacają bowiem odszkodowanie w wysokości czynszu albo opłat za używanie lokalu, jakie byłyby obowiązane opłacać, gdyby stosunek prawny nie wygasł. Tym samym za nieuprawnione Sąd uznał naliczanie przez stronę powodową za ten okres stawki 9,71 złotych/m ^{( 2)}. Strona powodowa nie wykazała przy tym, aby w tym czasie doszło do zmiany wysokości czynszu, która uzasadniałaby przyjęcie stawki w wyższej kwocie, aniżeli 7,19 zł/m ^{( 2)}. Tym samym w okresie od połowy maja 2012 r. do 06 czerwca 2014 złotych odszkodowanie z tytułu bezumownego korzystania z lokalu winno wynieść 307,88 złotych. Wobec powyższego za miesiąc maj 2013 r. pozwana powinna uiścić na rzecz strony powodowej kwotę 430,47 złotych, obliczoną jako suma kwoty 207,89 złotych, obliczona jako połowa stawki 415,78, kiedy wysokość odszkodowania określało zarządzenie (...), oraz kwoty 153,94 złote, uzyskanej jako połowa stawki 307,88 złotych, kiedy wysokość odszkodowania limitował art. 18 ust. 3 u.o.p.l., powiększona o opłaty niezależne od właściciela w kwocie 68,64 złote.

Od czerwca 2013 r. do września 2013 r. pozwana zobowiązała była uiszczać na rzecz strony powodowej co miesiąc kwotę – 376,52 złote, na którą składało się odszkodowanie za bezumowne korzystanie z lokalu w kwocie 307,88 złotych oraz opłaty niezależne od właściciela w kwocie 68,64 złote (opłata za wywóz nieczystości – 9,94 złote oraz zaliczka na poczet zużycia zimnej wody i odprowadzania ścieków w kwocie - 58,70 złotych).

Od października 2013 r. do grudnia 2013 r. pozwana była natomiast zobowiązana do uiszczania na rzecz strony powodowej kwotę 381,24 złote, na którą składało się odszkodowanie za bezumowne korzystanie z lokalu w kwocie 307,88 złotych oraz opłaty niezależne od właściciela w kwocie 73,36 złote (opłata za wywóz nieczystości – 14,66 złote oraz zaliczka na poczet zużycia zimnej wody i odprowadzania ścieków w kwocie -58,70 złotych).

W styczniu i lutym 2014 r. odpowiedzialność pozwanej kształtowała się na poziomie kwoty 384,62 złotych (307,88 złotych tytułem odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu bez tytułu prawnego i 73,36 złotych tytułem opłat niezależnych od właściciela, w tym 14,66 złotych za odbiór odpadów komunalnych i 62,08 złotych zaliczki na poczet zużycia zimnej wody i odprowadzania ścieków).

Za okres od marca do maja 2014 r. należność obciążająca pozwaną wynosiła 395,80 złotych (307,88 złotych tytułem odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu bez tytułu prawnego i 87,92 złotych tytułem opłat niezależnych od właściciela, w tym 25,84 złotych za odbiór odpadów komunalnych i 62,08 złotych zaliczki na poczet zużycia zimnej wody i odprowadzania ścieków), z tym, że w miesiącu maju 2014 r. uwzględniona została nadpłata w kwocie 145,59 złotych i tym samym należność za ten miesiąc wyniosła 250,21 złotych.

Za czerwiec 2014 r. pozwana winna uregulować należność według przyjętej stawki jedynie za okres 5 dni, co dawała kwotę 51,31 złotych ((5 x307,88)/30), albowiem w dniu 5 czerwca 2014 r. została zawarta umowa najmu socjalnego, a zatem pozwana uzyskała tytuł prawny do przedmiotowego lokalu i brak było podstaw do dalszego naliczania odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu. Jednakże z uwagi na okoliczność, iż (...) za ten miesiąc dochodziła jedynie kwoty 20,70 złotych, taką kwotę należało zasądzić.

Tym samym pozwana była zobowiązana do uiszczenia na rzecz strony powodowej kwoty 7 238,47 złotych za okres od 1 grudnia 2012 r. do 5 czerwca 2014 r. Od poszczególnych kwot składających się na wskazaną kwotę zasądzono odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia następnego po dniu wymagalności odszkodowania przypadającego po upływie każdego miesiąca zajmowania lokalu, gdyż zgodnie z art. 18 ust. 1 u.o.o.p.l. obowiązek zapłaty odszkodowania powstaje po upływie każdego miesiąca.

Uwzględnieniu podlegało również żądanie skapitalizowanych odsetek w kwocie 1 453,24 złote. Kwoty i daty wpłat należności za okres od marca 2012 roku do grudnia 2012 roku nie były kwestionowane przez pozwaną i zostały przedstawione przez stronę powodową w dokumentach zatytułowanych „zestawienie sporządzone na podstawie ksiąg rachunkowych obrazujące zadłużenie” oraz „kapitalizacja odsetek od kwot zapłaconych” (k. 33-35). Prawo naliczenia odsetek wynika zaś z art. 481 § 1 k.c. Od skapitalizowanych odsetek zasądzono odsetki od dnia wniesienia pozwu na podstawie art. 482 § 1 k.c. W pozostałym zakresie roszczenie jako niewykazane zostało oddalone

O kosztach Sąd orzekł na zasadzie art. 100 k.p.c, stosunkowo je rozdzielając. Strona powodowa utrzymała się w swoim żądaniu w 81%. Poniosła koszty postępowania w wysokości 6755,30 złotych (539 złotych-opłata sądowa od pozwu, 4800 złotych wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika, ustalone na podstawie § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz 1416,31 złotych wydatki poniesione na poczet opinii biegłego). Powyższe należało proporcjonalnie obniżyć, uwzględniając w jakim procencie strona powodowa przedmiotowy proces przegrała, co pozwoliło uzyskać kwotę należną jej tytułem kosztów postepowania, tj. 5 404,00 złote Tym samym kwotę tą należało zasądzić od pozwanej na rzecz strony powodowej, o czym orzeczono jak w punkcie III sentencji wyroku.

Z powyższym orzeczeniem nie zgodziła się zarówno strona powodowa zaskarżając go w zakresie punktu 2 i 3 jak i pozwana zaskarżając go w części zasądzającej tj. punktu I.

Strona powodowa zarzuciła naruszenie prawa materialnego tj. art.18 ust.1,2 i 3 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego w zw. z art30 ust.1 i 2 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym, art.20 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego i załącznikiem do uchwały Nr (...) (...) z dnia 10 października 2012r. poprzez błędne przyjęcie, że osoba, xo do której Sąd wstrzymał eksmisję do czasu złożenia oferty lokalu socjalnego opłaca odszkodowanie w wysokości ostatniego czynszu obowiązującego przed wygaśnięciem stosunku najmu oraz odmówienie stronie powodowej prawa do żądania odszkodowania ustalonego aktami prawa miejscowego tj. w wysokości 3%wartości odtworzeniowej lokalu. Ponadto wskazała na naruszenie art.98 k.p.c.

Wnosiła o zmianę zaskarżonego wyroku i uwzględnienie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów za obie instancje.

Pozwana zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła, że jest niesprawiedliwy, że nie powinna opłacać odszkodowania za bezumowne korzystanie skoro wyrokiem ustalono jej uprawnienie do lokalu socjalnego to czynsz powinien być w wysokości czynszu socjalnego. Ponadto przedstawiła ponownie swoje starania odnośnie ustalenia ze stroną powodową czynszu, który byłby wedle pozwanej sprawiedliwy i odpowiedni. Wnosiła o oddalenie powództwa w całości.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Obie apelacje były bezzasadne.

Sąd Okręgowy przyjmuje za własny stan faktyczny ustalony przez Sąd I instancji. Zarzut błędnych ustaleń Sądu sformułowany przez stronę powodową tak naprawdę nie dotyczy faktów, ale subsumpcji faktów do normy prawnej.

Sąd I instancji prawidłowo zastosował w nin. sprawie art.18 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego.

Osoby uprawnione do lokalu socjalnego, o których mowa w art. 18 ust. 3 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego, w okresie od wygaśnięcia stosunku najmu do uprawomocnienia się wyroku eksmisyjnego opłacają odszkodowanie według zasad określonych w art. 18 ust. 1 i 2 ustawy ( tak uchwała SN z 6 grudnia 2012 r., III CZP 72/2012). Wyrok w sprawie eksmisyjnej stał się prawomocny w dniu 15 maja 2013 roku. Zatem Sąd Rejonowy prawidłowo za okres do 15 maja 2013 roku naliczył stawki żądane przez(...) jednakże nie mogło mieć do tego okresu zastosowanie zarządzenie(...) z 16 maja 2013 roku, albowiem jak twierdzi sam apelujący obowiązywało dopiero do stanów prawnych po dniu 1 czerwca 2013 roku.

Wówczas zaś odszkodowanie za bezumowne korzystanie z lokalu przez pozwaną, której przyznano prawo do lokalu socjalnego w wyroku sądowym, za zajmowanie tego lokalu w okresie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia dostarczenia im odpowiedniego lokalu należało ustalić w wysokości jaka wynika z sumy czynszu i innych opłat za używanie lokalu (w tym opłat niezależnych od właściciela) należnych na podstawie łączącego strony uprzednio stosunku prawnego, czyli powinno kształtować się na takim samym poziomie jak czynsz dotychczasowy (opłaty za korzystanie z lokalu).

W taki sposób ustalił wysokość odszkodowania Sąd I instancji. Uzasadnienie w tym zakresie jest jasne, prawidłowo stosuje art. 18 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego i Sąd Okręgowy w pełni podziela wywód Sądu I instancji, a zatem nie ma potrzeby przytaczać go ponownie.

Błędnie twierdzi apelująca strona powodowa, że Sąd przyjął, że nie ma ona prawa do aktualizacji czynszu, Sąd bowiem nie zajął takiego stanowiska, a jedynie wskazał, że (...) pomimo ciążącego na niej obowiązku nie wykazała, że doszło do aktualizacji czynszu.

Zupełnie bezpodstawne są zarzuty strony powodowej, że Sąd nie ustalał wysokości odszkodowania w oparciu o akta prawa miejscowego. W nin. sprawie akty dotyczące ustalenia odszkodowania za bezumowne korzystanie nie mogły mieć zastosowania także z tej przyczyny, że przepis art. 18 ust. 3 cyt. ustawy o ochronie praw lokatorów(…)wyraźnie wskazuje, że odszkodowanie odpowiada wysokości czynszu jaki były lokator płaciłby na podstawie stosunku prawnego, który wygasł.

Nie ma tez żadnego przepisu, który ustalałby wysokość czynszu na poziomie czynszu za lokal socjalny dla byłych lokatorów jeżeli nie zawarli oni jeszcze umowy najmu lokalu socjalnego, a jedynie mają ustalone takie prawo. Jest wręcz przeciwnie przepis art. 18 ust.3 cyt. ustawy o ochronie praw lokatorów stanowi, że osoby uprawnione do lokalu socjalnego, jeżeli sąd orzekł o wstrzymaniu wykonania opróżnienia lokalu do czasu dostarczenia im takiego lokalu, opłacają odszkodowanie w wysokości czynszu albo innych opłat za używanie lokalu, jakie byłyby obowiązane opłacać, gdyby stosunek prawny nie wygasł. Z tych przyczyn zarzuty apelującej pozwanej nie mogły doprowadzić do zmiany zaskarżonego orzeczenia.

Prawnie irrelewantne w nin. sprawie były przytaczane przez pozwaną fakty dotyczące braku możliwości starania się przez pozwaną o rozłożenia płatności na raty, kosztów związanych „z walką o godne warunki mieszkaniowe” albowiem nie przybrały skonkretyzowanych roszczeń, bądź wykazanych kwot przedstawianych do potrącenia.

Mając powyższe na uwadze na podstawie art.385 k.p.c. oddalono apelacje.

O kosztach orzeczono na postawie art.100 k.p.c w zw. z art.391§1 k.p.c. mając na uwadze, że strona powodowa nie wnosiła o zasadzenie kosztów wywołanych apelacją pozwanej, po stronie pozwanej nie powstały żadne koszty, albowiem była zwolniona od opłaty od apelacji i nie wykazała innych kosztów, a jednocześnie apelacja strony powodowej została oddalona.

SSO Katarzyna Biernat- Jarek SSO Anna Nowak SSO Krystyna Dobrowolska