Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 października 2014 r.

Sąd Rejonowy w Tarnowskich Górach Wydział III Rodzinny i Nieletnich

w składzie:

Przewodniczący: SSR Aleksandra Mazik

Protokolant: Dorota Baron

po rozpoznaniu w dniu 21 października 2014 r. w Tarnowskich Górach

na rozprawie sprawy prowadzonej

z powództwa małoletniego J. K. (K.) zastępowanego przez przedstawicielkę ustawową M. S.

przeciwko A. K. (K.)

o alimenty

1) zasądza od pozwanego A. K. tytułem alimentów na rzecz małoletniego powoda J. K. 450 złotych (czterysta pięćdziesiąt złotych) miesięcznie, płatne z góry do 10-go dnia każdego miesiąca, z odsetkami ustawowymi w razie zwłoki w płatności którejkolwiek z rat, począwszy od dnia 26 czerwca 2014r., płatne do rąk przedstawicielki ustawowej M. S.

2) oddala powództwo w pozostałej części;

3) odstępuje od obciążania stron kosztami postępowania;

4) wyrokowi w punkcie 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 302/14

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 26 czerwca 2009 r. małoletni powód J. K. reprezentowany przez przedstawicielkę ustawową M. S. wniósł przeciwko pozwanemu A. K. o zasądzenie na jego rzecz alimentów w kwocie po 600 (sześćset) złotych miesięcznie.

W uzasadnieniu pozwu przedstawicielka ustawowa podała, iż małoletni powód jest synem pozwanego. W dniu 27 maja 2014r. pozwany opuścił rodzinę i odtąd nie łoży na utrzymanie syna i nie interesuje się nim. Przedstawicielka ustawowa ma na utrzymaniu oprócz powoda jeszcze jedno dziecko, a źródło jej utrzymania stanowi zasiłek macierzyński, nadto korzysta z pomocy społecznej by móc utrzymać siebie i dzieci

Pozwany w odpowiedzi na pozew z dnia 25 sierpnia 2014r. uznał żądanie pozwu do kwoty 300 zł miesięcznie, a w pozostałej części wniósł o oddalenie powództwa. W uzasadnieniu kategorycznie zaprzeczył jakoby dotychczas nie łożył na dziecko. Podniósł, że kiedy strony były razem koszt utrzymania małoletniego nie przekraczał kwoty 500 zł miesięcznie, a proponowała przez niego kwota alimentów jest adekwatna do uzasadnionych kosztów utrzymania małoletniego. Wskazał, że jego możliwości zarobkowe wynoszą ok. 1.100-1.200 zł miesięcznie.

Na rozprawie w dniu 21 października przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda sprecyzowała żądanie pozwu domagając się zasądzenia alimentów od daty złożenia pozwu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni powód J. K. jest synem przedstawicielki ustawowej M. S. i pozwanego A. K., obecnie ma 7 miesięcy. Małoletni często choruje, na jego koszty utrzymania składają się: pampersy – 160 zł miesięcznie, kaszki, mleko, chusteczki nawilżające – 150 zł miesięcznie, lekarstwa – 200 zł miesięcznie.

Przedstawicielka ustawowa małoletniego M. S. ma 31 lat, zawód technik administracji. Mieszka wraz z małoletnim oraz 9-letnim synem w mieszkaniu spółdzielczym, z tytułu utrzymania mieszkania ponosi następujące koszty: czynsz – 540 zł miesięcznie, energia elektryczna 100-130 zł miesięcznie, gaz – 30 zł miesięcznie, telefon – 30 zł miesięcznie, węgiel za zimę – 600 zł rocznie. Przedstawicielka ustawowa posiada zaległości w opłatach za czynsz w wysokości ok. 6.000 zł. Pracuje, jest zatrudniona w ZUS na stanowisku inspektora, zarabia 1.380 zł netto miesięcznie, obecnie otrzymuje ok. 940 zł miesięcznie, ponieważ znajduje się na zasiłku macierzyńskim, otrzymuje również alimenty z funduszu alimentacyjnego na drugie dziecko w wysokości 400 zł miesięcznie, w lipcu korzystała z jednorazowej pomocy z MOPS-u w wysokości 350 zł.

Pozwany A. K. ma 27 lat, nie posiada wyuczonego zwodu, mieszka wraz z rodzicami w domu jednorodzinnym, zajmują połowę domu, obecnie nie pracuje, pozostaje na utrzymaniu rodziców, czasami pracuje dorywczo na budowie, wówczas udaje mu się zarobić ok. 1.000 zł miesięcznie, z zarobionych pieniędzy dokłada się rodzicom do utrzymania domu w kwotach 300-400 zł miesięcznie, na papierosy wydaje ok. 50 zł miesięcznie. Odwiedza małoletniego, co dwa tygodnie zabiera dziecko do domu rodzinnego na dwa dni, pokrywa wówczas koszty podróży dziecka oraz pampersów, do tej pory na ubranka dla dziecka wydał 200 zł, zakupił dla dziecka także używane łóżeczko oraz krzesełko do jedzenia, za które zapłacił 400 zł, wózek wraz z fotelikiem do samochodu dla małoletniego zakupili rodzice pozwanego.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o następujące dowody: odpis zupełny aktu urodzenia małoletniego k. 8, porozumienie w sprawie dodatkowego urlopu macierzyńskiego k. 4, rachunek za energię elektryczną k. 24, rachunek za czynsz k. 25, rachunki za wodę k. 25, zestawienie wydatków k. 26, zaświadczenie o zarobkach k. 27-28, zaświadczenie z PUP k. 29-29a, kopia przelewów alimentów k. 38-43.

Wskazany materiał dowodowy Sąd uznał za wiarygodny i przekonywujący. Nie sposób odmówić mu logiki i spójności. Prawdziwość wskazanych wyżej dokumentów nie budzi wątpliwości. Zgodne ze sobą, nie kwestionowane przez strony dowody dały Sądowi możliwość poczynienia ustaleń odpowiadających, zdaniem Sądu, rzeczywistemu stanowi sprawy.

Sąd dał wiarę zeznaniom przesłuchanych w toku postępowania stron, za wyjątkiem pozwanego jakoby koszt przewiezienia małoletniego z P. do K. i z powrotem wynosił 400 zł, jako że w ocenie Sądu ta kwota jest wysoce zawyżona. Zeznania stron określające ich sytuację materialną i osobistą korespondują z ujawnionymi w procesie dowodami z dokumentów i zasługują na przymiot wiarygodności.

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Powództwo należało uwzględnić w części, Sąd zasądził zatem od pozwanego tytułem alimentów na rzecz małoletniego powoda kwotę 450 złotych miesięcznie płatnych z góry do dnia 10-go każdego miesiąca, z odsetkami ustawowymi w razie zwłoki w płatności którejkolwiek z rat, do rąk przedstawicielki ustawowej, począwszy od dnia 26 czerwca 2014r., a w pozostałej części powództwo oddalił.

Podstawę orzeczenia stanowią: art. 133 § 1 krio, zgodnie, z którym rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania oraz art. 135 § 1 krio, w myśl którego zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Zgodnie z treścią powyższych przepisów na obojgu rodzicach ciąży obowiązek alimentacyjny w sytuacji, gdy dziecko nie jest w stanie się samodzielnie utrzymać. Rodzice są więc zobowiązani do pokrywania usprawiedliwionych potrzeb dziecka. Przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego rozumieć należy potrzeby, których zaspokojenie zapewni mu odpowiedni do jego wieku i uzdolnień - prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Potrzeby te Sąd ocenił według wieku powoda, stopnia jego rozwoju intelektualnego, potrzeb, stanu zdrowia, miejsca zamieszkania i jego warunków.

Rodzice są obowiązani dążyć do zapewnienia dziecku właściwych warunków egzystencji nawet kosztem szczególnego wysiłku, odbiegającego od tego jaki normalnie osoba pracująca ponosi. Muszą też sięgnąć do substancji swego majątku. W świetle art. 133 § 1 krio, jedyną okolicznością ograniczającą lub wyłączającą obowiązek alimentacyjny ze strony rodziców jest to, że ma ono wystarczające własne dochody. Wykładni art. 133 § 1 krio należy dokonywać w nawiązaniu do art. 96 krio, który nakłada na rodziców obowiązek troszczenia się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka oraz należyte przygotowanie go do pracy zawodowej.

Obowiązek alimentacyjny względem dziecka obciąża oboje rodziców, przy czym każde z nich obowiązane jest łożyć w ramach tego obowiązku stosownie do swych zarobkowych i majątkowych możliwości. Obowiązek alimentacyjny rodziców względem dziecka, które jeszcze się nie usamodzielniło, podlega regulacji specjalnej, szczególnie dla dziecka korzystnej. To uprzywilejowanie dziecka trwa tak długo, dopóki dziecko nie osiągnie samodzielności, tzn. dopóki nie zdobędzie odpowiadających jego uzdolnieniom i predyspozycjom kwalifikacji zawodowych.

Jak wynika z akt sprawy małoletni powód ma obecnie 7 miesięcy, jest wychowywany osobiście przez matkę, która jest zatrudniona i osiąga stałe dochody, jednakże wynagrodzenie jakie otrzymuje matka małoletniego jest bardzo niskie, dodatkowo przedstawicielka ustawowa obecnie przebywa na urlopie macierzyńskim co powoduje, iż otrzymuje jeszcze niższe świadczenie. Nadto przedstawicielka ustawowa oprócz małoletniego powoda ma na utrzymaniu jeszcze drugie dziecko, a nie może liczyć na pomoc materialną rodziny ani innych osób. Małoletni często choruje co także wpływa w istotnym stopniu na podwyższone koszty jego utrzymania. Natomiast pozwany nie posiada stałego zatrudnienia, pozostaje na utrzymaniu rodziców, czasami pracuje na budowie, wówczas udaje mu się zarobić ok. 1.000 zł miesięcznie, ale jest młody zdrowy, ukończył kursy na operatora wózka widłowego, operatora koparko-ładowarki, zatem powinien wykazać większą staranność i wysiłek w znalezieniu stałego zatrudnienia.

Z porównania sytuacji majątkowej i przede wszystkim możliwości zarobkowych pozwanego oraz wydatków i dochodów przedstawicielki ustawowej małoletniej wynika, że kwota 450 złotych miesięcznie zasądzona od pozwanego na rzecz małoletniego, odpowiednio koreluje z jego możliwościami majątkowymi i zarobkowymi.

Zważywszy na wiek małoletniego, wydatki związane z jego utrzymaniem - kwota 450 złotych miesięcznie nie jest kwotą wygórowaną. Kwota taka powinna zdaniem Sądu pozwolić na pokrycie wszelkich usprawiedliwionych potrzeb małoletniego powoda. Ustalając wysokość alimentów Sąd również wziął pod uwagę możliwości zarobkowe i majątkowe pozwanego, które to w pełni korespondują z wysokością zasądzonych alimentów, jest on młody, zdrowy, posiada doświadczenie w pracy na budowie, ma ukończone kursy na operatora wózka widłowego oraz operatora koparko-ładowarki. Obecnie co prawda pozostaje bez pracy i nie osiąga stałych dochodów, jednakże należy tutaj także wziąć pod uwagę potencjalne możliwości zarobkowe pozwanego.

Zgodnie bowiem z treścią art. 135 § 1 krio zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Nie można bowiem pojęcia usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego do alimentacji odrywać od pojęcia zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Pojęcia te w praktyce pozostają we wzajemnej zależności i obie przesłanki wzajemnie na siebie rzutują, zwłaszcza przy ustalaniu przez sąd wysokości alimentów (orz. SN z dnia 10 października 1969 r., III CRN 350/69, OSNCP 1970, nr 2, poz. 15). Przez ustawowe określenie "możliwości zarobkowe i majątkowe" rozumieć należy nie tylko zarobki i dochody rzeczywiście uzyskiwane ze swojego majątku, lecz te zarobki i te dochody, które osoba zobowiązana może i powinna uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności i przestrzeganiu zasad prawidłowej gospodarki oraz stosownie do swoich sił umysłowych i fizycznych.

Pozwany jako osoba zobowiązana do świadczenia alimentów nie może uchylać się od tego obowiązku na tej podstawie, że jego wykonywanie stanowiłoby dla pozwanego nadmierny ciężar. Jest bowiem obowiązany podzielić się z małoletnim synem nawet najmniejszymi dochodami. Pozwany nie może powoływać się w przedmiotowej sprawie na okoliczność, iż sam znajduje się w trudnej sytuacji materialnej i nie posiada stałego zatrudnienia.

Z uwagi jednak na sytuację majątkową pozwanego, chwilowy brak zatrudnienia, Sąd nie mógł w pełni podzielić stanowiska przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda i zasądzić na rzecz małoletniego żądanej kwoty i w zakresie powyżej 450 złotych miesięcznie oddalił powództwo. Zdaniem Sądu zasądzenie alimentów do kwoty 450 złotych miesięcznie będzie wystarczające do utrzymania małoletniego powoda na odpowiednim poziomie, a żądana kwota alimentów w wysokości 600 złotych miesięcznie jest zbyt wygórowana wobec aktualnych potrzeb małoletniego oraz możliwości zarobkowych pozwanego.

Sąd pamiętając, iż oboje rodzice są zobowiązani do partycypowania w utrzymaniu dzieci uznał, iż alimenty uiszczane przez pozwanego oraz taka sama kwota przekazywana przez matkę na utrzymanie dziecka pozwoli na pokrycie kosztów utrzymania i wychowania małoletniego. Z uwagi na to, że małoletnia zamieszkuje wspólnie z matkę, Sąd zgodnie z art. 135 § 2 krio przyjął, iż spełnia ona swój obowiązek alimentacyjny także poprzez osobiste starania o jej utrzymanie i wychowanie.

Podstawę prawną orzeczenia stanowią przepisy art. 133 § 1 i 135 krio.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 102 kpc, odstępując od obciążania stron kosztami postępowania z uwagi na ich trudną sytuację materialną.

Wyrokowi w punkcie pierwszym nadano rygor natychmiastowej wykonalności na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 kpc.

….......................................................

/ SSR Aleksandra Mazik/

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować uzasadnienie;

2.  odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć:

- pełnomocnikowi pozwanego,

3.  kal. 14 dni.

T., dnia

…........................................................

/ SSR Aleksandra Mazik/