Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

w trybie art. 335 §1 kpk

Dnia 28 września 2015r.

Sąd Rejonowy w R a c i b o r z u Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Maksoń-Prach

Protokolant: Agata Maruniak

w obecności Prokuratora : ---

po rozpoznaniu w dniu: 28/09/2015r.

sprawy:

M. P.

s. A. i A.

ur. (...) w R.

oskarżonego o to, że:

w dniu 23 maja 2015r. w Z. na ulicy (...) prowadził samochód osobowy marki V. (...) o numerach rejestracyjnych (...) w ruchu lądowym znajdując się w stanie nietrzeźwości i mając: I badanie 0,80mg/l, II badanie 0,79mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu,

tj. o czyn z art. 178a § 1 kk

1.  uznaje oskarżonego M. P. za winnego popełnienia zarzucanego mu przestępstwa z art. 178a § 1 kk i za to na podstawie tego przepisu skazuje go na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk warunkowo zawiesza wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności ustalając okres próby na 3 (trzy) lata;

3.  na podstawie art. 42 § 2 kk i art. 63 § 2 kk orzeka wobec oskarżonego tytułem środka karnego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres wynoszący 3 (trzy) lata, zaliczając na poczet orzeczonego środka karnego okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 23. 05. 2015r. do dnia 28. 09. 2015r.;

4.  na podstawie art. 49 § 2 kk orzeka świadczenie pieniężne w kwocie 5.000 (pięć tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

5.  na podstawie art. 627 kpk zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w postaci wydatków w wysokości 70 (siedemdziesiąt) złotych i obciąża go opłatą w kwocie 180 (sto osiemdziesiąt) złotych.

Sędzia:

Sygn. akt II K 409/15

UZASADNIENIE

Z uwagi na wniosek oskarżyciela publicznego – Prokuratora Rejonowego, zgodnie z treścią art. 422 § 2 kpk, Sąd sporządził uzasadnienie dotyczące jedynie rozstrzygnięcia o karze w zakresie punktu 4 wyroku odnośnie oskarżonego M. P..

Na podstawie art. 49 § 2 kk Sąd orzekł od oskarżonego M. P. świadczenie pieniężne w kwocie 5000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Sąd zasądził kwotę minimalną mając na uwadze stan majątkowy oskarżonego, a w szczególności jego dochody, które nie są wysokie. Oskarżony miesięcznie uzyskuje dochód w kwocie 2500 zł, a na utrzymaniu ma żonę. Nadto uprzednio nie był karany.

W ocenie Sądu orzeczony wobec oskarżonego spowoduje, iż w przyszłości będzie on przestrzegał porządku prawnego, będzie trzeźwym uczestnikiem ruchu i nie popełni przestępstwa. Środek ten powinien również oddziaływać na kształtowanie świadomości społeczeństwa i umocnić przeświadczenie, że każdy pijany uczestnik ruchu musi liczyć się z nieuchronną odpowiedzialnością za swoje czyny.

Wydając wyrok Sąd zastosował art. 4 kk, do czego był zobowiązany. Oskarżony popełnił czyn w dniu 23 maja 2015 r. Przy ocenie względności ustawy karnej należy brać pod uwagę wszystkie instytucje ustawy dawnej i nowej. W ustawie dawnej – sprzed 01 lipca 2015 r. art. 69 kk przewidywał możliwość warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności w wysokości nie przekraczającej 2 lat, a przepis obecny przewiduje możliwość warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności w wymiarze nie przekraczającym 1 roku i wyklucza jego stosowanie wobec sprawcy uprzednio skazanego na karę pozbawienia wolności. Nastąpiło zatem istotne zaostrzenie przepisów dotyczących instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Ponadto rozszerzono katalog obowiązków jakie Sąd może orzec lub orzeka przy stosowaniu instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Art. 72 § 1 kk w nowym brzmieniu mówi wprost o orzeczeniu środków probacyjnych obok środków karnych. Odnośnie oskarżonego Sąd ich nie orzekał stosując przepisy sprzed 01 lipca 2015 r. uznając ją za względniejsze. Z dniem 01 lipca 2015 r. zmianie uległy również przepisy dotyczące zatarcia skazania – w tym art. 76 kk. Z powyższych względów Sąd zastosował wobec oskarżonego art. 4 kk.