Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 listopada 2018 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Teresa Kalinka (spr.)
Sędziowie:	SSO Grzegorz Tyrka SSR del. Anna Capik-Pater
Protokolant:	Ewa Gambuś

po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2018r. w Gliwicach

sprawy z powództwa M. G. (G.)

przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w P.

o wynagrodzenie i wydanie świadectwa pracy

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w T.

z dnia 12 marca 2018 r. sygn. akt IV P 311/17

uchyla zaskarżony wyrok w całości i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w T., pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania apelacyjnego.

(-) SSR del. Anna Capik-Pater (-) SSO Teresa Kalinka (spr.) (-) SSO Grzegorz Tyrka

Sędzia Przewodniczący Sędzia

Sygn. akt VIII Pa 111/19

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 12 marca 2018 roku Sąd Rejonowy w T. uchylił wyrok zaoczny z dnia 31 lipca 2017 roku w całości i oddalił powództwo w całości. Orzekł o kosztach postępowania.

Wyrok zapadł po ustaleniu następującego stanu faktycznego:

Powód został zatrudniony w oparciu o umowę o pracę z dnia 18 listopada 2014 roku przez ówczesnego właściciela Spółki (...) Spółka z o.o. w P. (obecnie (...) Spółka z o.o.) na umowę o pracę na czas określony do dnia 30 listopada 2016 roku na stanowisku operatora obrabiarki sterowanej numerycznie w pełnym wymiarze czasu pracy i z wynagrodzeniem 2100 zł brutto.

Powód miał pracować na obrabiarce numerycznej, na zakup której pozwana spółka wzięła dofinansowanie z Powiatowego Urzędu Pracy. Dofinansowanie nie było na zatrudnienie powoda a na utworzenie stanowiska pracy .Pozwana spółka nie dochowała postanowień umownych na dofinansowanie.

Po awarii urządzenia po około 4 miesiącach zatrudnienia powód i S. Z. uzgodnili, że powód będzie wykonywał inne obowiązki tj. zajmował się sprawami bieżącymi i biurowymi oraz obsługą klientów. Strony zmian nie uzgodniły na piśmie. Powód nieformalnie pełnił jedynie inne bliżej niesprecyzowane obowiązki i otrzymywał wynagrodzenie. Powód był zatrudniony do czasu, kiedy S. Z. był w zarządzie tj. do sierpnia 2015 roku.

W miesiącu sierpniu 2015 roku udziały w spółce pozwanej zostały zbyte na rzecz (...) Spółka z o.o.

W dacie zbywania udziałów S. Z. zapewniał, że spółka nie posiada żadnych pracowników – nabywcy nie przejęli akt osobowych powoda.

Powód od sierpnia 2015 roku nie pojawiał się w pracy, nie kontaktował się z pozwaną, nie zgłaszał gotowości do pracy. Powód dopiero w miesiącu lutym 2016 roku pojawił się z żądaniem wydania świadectwa pracy, jednak ustalono, że są jedynie akta osobowe powoda z innej firmy pana Z.. Wydano powodowi kopię dokumentów tam się znajdujących. W miesiącu sierpniu 2015 roku po raz ostatni złożono raport ubezpieczeniowy za powoda.

W grudniu 2016 roku i w styczniu 2017 roku wysłał do pozwanej wezwania do wydania świadectwa pracy. Pismem z dnia 18 stycznia 2017 roku pozwana spółka odpowiedziała, że nigdy powoda nie zatrudniała, że brak jest tak akt osobowych powoda, jak i list obecności. Powód nigdy nie świadczył też pracy na rzecz spółki.

Zdaniem Sądu Rejonowego powództwo nie było zasadne w związku z czym Sąd uchylił wyrok zaoczny Sądu Rejonowego w T. z dnia 31 lipca 2017 roku wydany w sprawie IV P 311/17 i oddalił powództwo w całości.

Powód w niniejszym postępowaniu domagał się wynagrodzenia za czas gotowości do pracy i wydania świadectwa pracy.

Sąd przytoczył treść art. 81 k.p. i uznał, że powód w okresie objętym pozwem nie pozostawał w gotowości do pracy, bowiem w istocie przestał być pracownikiem w następstwie nieformalnych uzgodnień ze S. Z., choć rozwiązania umowy nie było na piśmie. W tym zatem zakresie powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Natomiast zgodnie z art. 97 § 1 kodeksu pracy w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy pracodawca jest obowiązany niezwłocznie wydać pracownikowi świadectwo pracy, jeżeli nie zamierza nawiązać z nim kolejnego stosunku pracy w ciągu 7 dni od dnia rozwiązania lub wygaśnięcia poprzedniego stosunku pracy. Świadectwo pracy dotyczy okresu lub okresów zatrudnienia, za które dotychczas nie wydano świadectwa pracy.

W niniejszej sprawie sporne są okoliczności ustania zatrudnienia, podobnie jak wątpliwości budzi treść stosunku pracy po nieformalnych zmianach dokonanych przez powoda i S. Z.. Z tych względów powództwo o wydanie świadectwa pracy uznać należy za przedwczesne. Tym bardziej, że brak jest akt osobowych powoda.

Wobec faktu, że w postępowaniu po wniesieniu sprzeciwu od wyroku zaocznego w całości nie potwierdziły się rozstrzygnięcia zawarte w wyroku zaocznym należało wyrok zaoczny w całości uchylić w mocy na podstawie art. 347 kpc i powództwo w całości oddalić.

Sąd odstąpił na podstawie art. 102 kpc od obciążania obu stron kosztami procesu. O kosztach pełnomocnika z urzędu orzeczono według stawki minimalnej w oparciu o § 4 ust. 3, § 8 pkt 5 w związku z § 15 ust. 2 i 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu.

Powód zaskarżył wyrok w całości.

Zarzucił sprzeczność istotnych ustaleń Sądu I instancji z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego poprzez błędne przyjęcie że powód był zatrudniony w pozwanej spółce Serwis (...) spółka z o o. z siedzibą w P. S. przez kilka miesięcy, czyli do momentu zbycia udziałów pozwanej spółki i zaprzestania pełnienia w pozwanej spółce funkcji prezesa zarządu przez S. Z., to jest do sierpnia 2015 roku, gdyż z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika , iż został zatrudniony na okres 2 lat i do daty upływu okresu, na który umowa została zawarta nie otrzymał wypowiedzenia umowy o pracę. B. Sąd I instancji ustalił, że S. Z. zapewniał pozwaną, iż pozwana spółka nie posiada żadnych pracowników i w związku z tym nabywca nie przejął akt osobowych powoda, Stan zatrudnienia wynika z dokumentów, w tym przede wszystkim z dokumentów księgowych które prowadziła wówczas świadek K. B. również ustalono, że powód od sierpnia 2015 roku w nie pojawiał się w pracy, nie kontaktował się z pracodawcą i nie zgłaszał gotowości do pracy.

Powód zarzucił również naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść wydanego w sprawie wyroku a to art. 233 § 1 k.p.c. w poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów przeprowadzonych w niniejszej sprawie i nieuprawnione przyjęcie, że obowiązki wykonywane przez powoda po awarii obrabiarki numerycznej miały charakter pozorny, podczas zebrany w sprawie materiał dowodowy nie daje podstaw do przyjęcia takiego wniosku. Nieuprawnione w okolicznościach faktycznych sprawy uznanie , że budzi wątpliwości treść stosunku pracy po awarii urządzenia, na którym powód wcześniej pracował i formalnych zmianach dokonanych przez powoda i poprzedniego prezesa zarządu pozwanej spółki.

Powód zarzucił naruszenie prawa materialnego a to art. 97 § 1 k.p. poprzez uznanie, w że powództwo o wydanie świadectwa pracy jest przedwczesne, w sytuacji, gdy upłynął okres na jaki mowa o prace została zawarta..

Doszło do naruszenia prawa materialnego, a to art. 81 § 1 k.p. poprzez nieuprawnione niezastosowanie powyższego przepisu jako normy prawnej stanowiącej podstawę zasądzenia na rzecz powoda zaległego wynagrodzenia za pracę w następstwie błędnego przyjęcia, że powód spornym okresie objętym żądaniem pozwu nie był pracownikiem pozwanej i nie pozostał w gotowości do pracy, podczas gdy prawidłowo ustalony stan faktyczny dawał podstawy do zasądzenia na rzecz powoda zaległego wynagrodzenia za sporny okres.

Domagał się zmiany zaskarżonego wyroku i orzeczenia co do istoty sporu, obciążenia pozwanych w całości wszystkimi kosztami postępowania i ewentualnie uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy w do ponownego rozpoznania pozostawiając temu sądowi orzeczenie o kosztach postępowania apelacyjnego

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja z pewnością jest zasadna w zakresie naruszenia art. 97 § 1 k.p. W dacie obowiązywania umowy o pracę przepis ten brzmiał następująco: „W związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy pracodawca jest obowiązany niezwłocznie wydać pracownikowi świadectwo pracy, jeżeli nie zamierza nawiązać z nim kolejnego stosunku pracy w ciągu 7 dni od dnia rozwiązania lub wygaśnięcia poprzedniego stosunku pracy. Świadectwo pracy dotyczy okresu lub okresów zatrudnienia, za które dotychczas nie wydano świadectwa pracy.” Sąd I instancji ustalił , że stosunek pracy uległ rozwiązaniu. W takiej sytuacji pracodawca był bezwzględnie zobowiązany do wydania świadectwa pracy.

Z uwagi na braki w materiale dowodowym Sąd II instancji nie mógł uwzględnić apelacji w tym zakresie. Nie był w stanie określić kto był pracodawcą powoda.

Sąd drugiej instancji nie jest związany zarzutami naruszenia prawa materialnego. Naruszenie przepisów prawa materialnego bierze pod uwagę z urzędu. Zdaniem Sądu Odwoławczego konieczne jest wyjaśnienie czy pozwana była faktycznie pracodawcą powoda. Doszło do naruszenia art. 22 k.p. , bowiem Sąd I instancji nie ustalił na rzecz którego pracodawcy i pod czyim kierownictwem powód pracę świadczył i który pracodawca zobowiązał się do zatrudnienia pracownika za wynagrodzeniem. Zebrany w sprawie materiał dowodowy nie pozwala na ocenę rozstrzygnięcia.

Sąd I instancji przekroczył granice swobodnej oceny dowodów. Treść uzasadnienia wyroku jest niespójna z przeprowadzonymi przez Sąd I instancji dowodami. Przede wszystkim , zdaniem Sądu Okręgowego nie wyjaśniono dlaczego powód dochodzi wynagrodzenia i wydania świadectwa pracy od (...) Spółki z o.o.. Umowa o pracę została zawarta z (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, Ta spółka, (a nie, jak przyjął Sąd I instancji (...) A.) otrzymała dofinansowanie z PUP na utworzenie miejsca pracy. (K. 82 a.s.).

Z informacji ZUS wynika, że powód został zgłoszony do ubezpieczeń społecznych przez (...) Spółka z o.o. od dnia zawarcia umowy z (...). Sąd w uzasadnieniu wskazuje, że „udziały w pozwanej spółce zostały zbyte na rzecz (...) sp. z o.o.” Okoliczność ta ma wynikać z odpisu KRS. Sąd Odwoławczy takiego wniosku z odpisu KRS wysnuć nie potrafi.. Udziały w spółce będącej pracodawcą powoda ( nie wiadomo czy chodzi o (...), czy o (...) A.) miały zostać zbyte przez S. Z. na rzecz (...).

Sąd I instancji nie wyjaśnił na rzecz którego podmiotu powód przed sierpniem 2015 roku świadczył pracę: czy była to spółka, z którą zawarł umowę o pracę, czy była to spółka , która zgłosiła powoda do ubezpieczeń społecznych. Jeżeli okaże się, że powód świadczył pracę na rzecz podmiotu z którym zawarł umowę o pracę, to konieczne jest wyjaśnienie co stało się z pracodawcą i czy i kiedy doszło do rozwiązania umowy o pracę. Jest to istotna okoliczność, bowiem obowiązek wydania świadectwa pracy spoczywa na pracodawcy. Obecny prezes pozwanej kategorycznie i systematycznie podnosi, że pozwana nigdy nie zatrudniała powoda i fakt jego zatrudnienia w pozwanej spółce nie wynika z żadnych dokumentów ( poza zgłoszeniem do ubezpieczeń społecznych) . Posiadanie przez strony legitymacji czynnej i biernej w procesie jest przesłanką zasadniczą, od której istnienia uzależniona jest możliwość uwzględnienia powództwa, a jej brak, zarówno w postaci czynnej jak i biernej, prowadzi do wydania wyroku oddalającego powództwo. Stąd też, ustalenie legitymacji biernej po stronie pozwanej należało rozstrzygnąć w pierwszej kolejności.

W sprawie nie wyjaśniono przekształceń dotyczących spółki , z którą powód zawarł umowę o pracę, nie wiadomo, czy i kiedy pozwana stała się pracodawcą powoda. Konieczne jest dopuszczenie dowodów z dokumentów dotyczących ewentualnych przekształceń, (...) spółki (...) w okresie obowiązywania umowy o pracę i ewentualnych zmian w umowie spółki (...) wskazujących na przejęcie powoda jako pracownika. Należy ustalić, czy akta osobowe powoda nie znajdują się wśród dokumentów spółki, z którą umowa została zawarta Sąd ponownie rozpoznając sprawę wyjaśni te kwestie i rozstrzygnie czy pozwana jest zobligowana do wydania świadectwa pracy. Należy wyjaśnić, czy charakter czynności wykonywanych przez powoda po awarii obrabiarki sterowanej numerycznie nadal wskazywał na wykonywanie zatrudnienia w ramach umowy o pracę.

Bez ustalenia faktycznego pracodawcy powoda i daty ustania stosunku pracy nie jest możliwe rozstrzygnięcie żądania o wydanie świadectwa pracy.

Ustalenie legitymacji biernej pozwanej ma oczywiście wpływ na rozstrzygnięcie w zakresie zgłoszenia gotowości do pracy. Inna podstawa rozstrzygnięcia będzie w sytuacji, gdy okaże się ,że pozwana nigdy pracodawcą powoda nie była, a inna w sytuacji, gdyby doszło do przejęcia pracownika, albo wówczas, gdyby od samego początku pracodawcą powoda była pozwana . Należy mieć na uwadze, że formalne zatrudnienie przez dany podmiot nie przesądza o tym, że praca jest wykonywana na jego rzecz. Decydujące znaczenie ma stan faktyczny.

Zdaniem Sądu II instancji nie rozpoznano istoty sprawy pomijając zarzuty pozwanej , że powód nigdy nie był jej pracownikiem.

Wyrok wydano na podstawie art. 386 § 4 k.p.c. Wyrok uchylono w całości. W takim zakresie został zaskarżony przez powoda.

(-) SSR del. Anna Capik-Pater (-) SSO Teresa Kalinka (spr.) (-) SSO Grzegorz Tyrka

Sędzia Przewodniczący Sędzia